Ἀξίζει τόν κόπο, παρενθετικά, νά ποῦμε δυό λόγια καί γιά μιά κίνηση ἀπρέπειας πρός 10 ἐκ τῶν 12 ἐκθρονισθέντων μητροπολιτῶν ἐκ μέρους πρωτοστατῶν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀνωμαλίας. Μιά ἑβδομάδα μετά τή συνεδρία τῆς Συνόδου πού ἐκθρόνισε τούς 9 τελευταίους ἐκ τῶν 12, στίς 18-7-1974, ἡ κουτσουρεμένη Σύνοδος πῆρε ἀπόφαση τούς μέν Διδυμοτείχου Κωνσταντίνο καί Κιλκισίου Χαρίτωνα νά τούς ὀνομάσει πρώην, τούς δέ ὑπόλοιπους 10 νά τούς ὀνομάσει «τιτουλάριους μητροπολίτες πάλαι ποτέ διαλαμψασῶν ἐπισκοπῶν». Εἶναι γνωστοί οἱ μητροπολίτες πού ἀνέτρεξαν στούς καταλόγους παλαιῶν ἐπισκοπῶν γιά νά ἀνεύρουν τίτλους περιπαικτικούς, δεικτικούς, ἤ περιγραφικούς μιᾶς κακῆς εἰκόνας πού εἶχαν γιά καθένα ἀπό τούς 10 αὐτούς μητροπολίτες. Ἀπό τότε οἱ τίτλοι αὐτοί ἀποκλήθηκαν «παρατσούκλια», πού σκοπό εἶχαν τήν περαιτέρω ταπείνωση καί ἀτίμωση τῶν ἐκθρονισθέντων.
Ὁ μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικόδημος ποτέ δέν ἀποδέχθηκε τίς ἐκπτωτικές πράξεις τῆς Συνόδου πού γίνανε σέ βάρος του οὔτε τήν προσαγόρευσή του ὡς τιτουλαρίου μητροπολίτη Ἕλους, πού ἡ ἀρρωστημένη ἐμπάθεια μιᾶς δράκας ἀνθρώπων τοῦ ἐπέβαλε. Ποτέ, ὅλα τά χρόνια, δέν δέχθηκε νά ἀποκαλεῖται, ἀκόμα καί στήν ἀλληλογραφία ἀπό τή Σύνοδο, εἴτε μέ τό παρατσούκλι εἴτε ὡς πρώην. Πλῆθος γράμματα τῆς Συνόδου, πού ἄλλες φορές εἶχαν προειδοποιητικό ἤ ἀπειλητικό χαρακτήρα, ἄλλες φορές τόν καλοῦσαν γιά νά ἀσκήσουν δίωξη ἐναντίον του, ἄλλες πάλι φορές τόν καλοῦσαν νά ἀποδεχθεῖ δῆθεν προτάσεις ἐπιλύσεως, δέν τά παραλάμβανε οὔτε ὡς συστημένα μέσῳ τοῦ ταχυδρομείου οὔτε μέ κλητήρα τῆς Συνόδου, γιατί δέν ἀναγνώριζε οὔτε τόν τίτλο τοῦ τιτουλαρίου πού τοῦ ἀποδόθηκε οὔτε τίς σέ βάρος του ἐκπτωτικές πράξεις. Ἡ μή ἀποδοχή τῶν τίτλων ἀπό τούς ἐκθρονισθέντες μητροπολίτες καί ἀπό τόν Ἀττικῆς Νικόδημο εἶχε καί βαρύτερες συνέπειες. Ἐπί χρόνια ἡ διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας ἀπαιτοῦσε νά ὑπογράφουν μέ τά «παρατσούκλια» γιά νά παίρνουν τόν κουτσουρεμένο μισθό τους (πού ἀνερχόταν στά δύο τρίτα τοῦ μισθοῦ τῶν ἄλλων μητροπολιτῶν). Μέ αὐτόν τόν τρόπο τούς καταδίκασε νά μήν ἔχουν οὔτε τά ἀπαραίτητα γιά τήν συντήρησή τους καί νά ζοῦν πραγματικά ἀπό «τίς ἐλεημοσύνες τῶν πιστῶν» (ἔκφραση τοῦ ἴδιου τοῦ Ἀττικῆς Νικοδήμου) πού τούς ἀγαποῦσαν καί βρίσκονταν στό πλευρό τους.
Στίς 13 Ὀκτωβρίου τοῦ 1978 ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀποφασίζει νά ἄρει τά ἐμπαθῆ σέ βάρος τῶν 10 μητροπολιτῶν ἐπιτίμια καί νά τούς ἀποκαλεῖ πλέον πρώην μητροπολίτες στίς ἕδρες πού εἶχαν διακονήσει. Σέ λίγο καιρό ὅμως καί νέα ἔκπληξη τούς περίμενε γιά τή σκοπιμότητα τῆς ἀποφάσεως αὐτῆς. Γράφει ὁ μητροπολίτης Ἀττικῆς στό ἡμερολόγιό του: «01-02-1979. Ἄλλη περίπτωσι πλαστογραφίας. Ὁ Σεραφείμ ἔκανε «πράξι» (στίς 16-12-1978), ὑλοποιῶντας τήν ἀπόφασι τῆς Ἱεραρχίας (τῆς 13ης-10-1978) γιά τά παρατσούκλια, καί σ᾿ αὐτήν προσέθεσε στοιχεῖα γιά νά ἐπικυρώση τίς καταδικαστικές ἀποφάσεις τοῦ 1974. Κάθε πρότασι, πού θά διατυπώνουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί γιά μᾶς εἶναι σκέτο φαρμάκι καί πρόκλησι». Σαφής λοιπόν πρόθεση τοῦ Σεραφείμ ἡ ἐκ νέου ἐπικύρωση τῶν καταδικαστικῶν πράξεων τοῦ 1974. Δεῖτε ἀποσπάσματα τῆς πράξεως αὐτῆς τῆς Συνόδου γιά νά βεβαιωθεῖτε:
«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ
ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Ἀριθμ. Πρωτ. 5178
Διεκπ. 2432
Ἀθήνησι τῇ 16-12-1978
ΠΡΑΞΙΣ
Ἡ Ἱερά Σύνοδος
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος...
Ἀποφασίζει
Ὅπως, κατ᾿ἄκραν οἰκονομίαν, συγκατάβασιν καί Ἐκκλησιαστικήν ἐπιείκειαν, ἐφ᾿ἑξῆς ἀντικατασταθεῖ ἡ προσαγόρευσις τῶν κατωτέρω Ἀρχιερέων ὡς κάτωθι: .....................................................................
6) Σεβ. Μητροπολίτου Ἕλους κ. Νικοδήμου, ὡς πρώην Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος...
Ἡ ὡς ἄνω ἀπόφασις μηδέ τό παράπαν ἐπηρεάζει τήν περί ἀντικανονικῆς ἐκλογῆς καί καταστάσεως ἑνός ἑκάστου ἐξ αὐτῶν ἐξενεχθεῖσαν οὐσιαστικήν Συνοδικήν κρίσιν καί ἀπόφασιν, (ἡ ὑπογράμμιση δική μας) ἀποτελοῦσα ἁπλῶς μέτρον ἐπιείκειας, ἀγάπης καί εἰρηνεύσεως...
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ
+Ὁ Ἀθηνῶν ΣΕΡΑΦΕΙΜ Πρόεδρος»
Προσέφυγαν 3 ἐκ τῶν 10 μητροπολιτῶν στό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας γι᾿ αὐτή τήν «Πράξη» τῆς Συνόδου καί στή διαδικασία τῆς ἐκδίκασης τούς περίμενε μιά δυσάρεστη ἔκπληξη: τήν «Πράξη» αὐτή τῆς Συνόδου τήν ὑπέγραφαν καί γνωστοί στούς 12 μητροπολίτες. Γράφει ὁ Ἀττικῆς στό ἡμερολόγιο: «22-09-1979. Ὁ Δημήτρης Παπουτσιδάκης μοῦ ἀνακοίνωσε σήμερα ὅτι ὁ Λιλαῖος παρουσίασε στό Συμβούλιο Ἐπικρατείας Πρᾶξι τῆς Ἱεραρχίας... σχετικά μέ τήν ἄρσι τῶν παρατσουκλίων, πού περιέχει καί τήν ἐπίμαχη φρᾶσι... καί τήν ὁποία ὑπογράφουν καί γνωστοί μητροπολῖται. Ὅλα τά ἀπίθανα γίνονται πραγματικότης».
Ἡ προσφυγή στό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας, κίνηση πού πάντα φόβιζε τήν διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας πού προέβαινε συνεχῶς σέ παράνομες καί ἀντικανονικές πράξεις, ἔκανε τόν Σεραφείμ νά σπεύσει νά ἀνακαλέσει τήν ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας γιά ἄρση τῶν παρατσουκλιῶν. Γράφει ὁ Ἀττικῆς στό ἡμερολόγιο: «07-11-1979. Μέ πρότασι τοῦ Σεραφείμ καί μέ 40 ψήφους ἐπανέφεραν τά παρατσούκλια.
Τόν Κύριό μου τόν ἐκάλεσαν «Ναζαρηνό». Γιατί ἐγώ νά στενοχωροῦμαι γιά τήν διάθεσι ἐμπαιγμοῦ, πού δείχνουν οἱ σύγχρονοι ἀρχιερεῖς ἔναντί μου καί ἔναντι τῶν συνεξορίστων μου ἀδελφῶν;»
Νά κλείσουμε τό θλιβερό αὐτό κεφάλαιο σχετικά μέ τά «παρατσούκλια» μέ μιά ἀκόμα ἐπισήμανση. Ὅταν, μετά τίς ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας τοῦ 1990 καί τῆς Ὁλομελείας τοῦ 1993, ἔπεσαν ὅλες οἱ ἐκπτωτικές πράξεις τῆς διοίκησης τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ ἐπιζῶντες 6 μητροπολίτες ἦταν πλέον οἱ νόμιμοι στίς ἕδρες τους καί ὅλες οἱ ἐπαίσχυντες πράξεις σέ βάρος τους (καί αὐτές μέ τά «παρατσούκλια») εἶχαν καταρρεύσει, ἐπέμεναν σκληροπυρηνικοί καί ἐμπαθεῖς μητροπολίτες νά βγαίνουν στά παράθυρα τῶν ΜΜΕ καί νά ἀποκαλοῦν τούς μητροπολίτες χαιρέκακα μέ τούς τίτλους τῶν «παρατσουκλιῶν» καί ἄλλοι ἐπίσης νά τούς στέλνουν ἀκόμα καί ἐπίσημα ἔγγραφα ἀπό τή Σύνοδο μέ τά ἐμπαικτικά «παρατσούκλια» (διαπράττοντας ποινικά κολάσιμη πράξη).
Ἡ μεγάλη ἔκπληξη ἦταν ὅταν, καί μετά τήν κοίμηση τοῦ μητροπολίτη Ἀττικῆς Νικοδήμου, διαπιστώσαμε ὅτι ἡ μερίδα του στήν Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν ἦταν ὡς «Ἕλους Νικόδημος».
Ἀρχιμ. Εἰρηναῖος Μπουσδέκης
===============
ΣΧΟΛΙΟ
