Το μεγαλυτερο εκκλησιαστικο ΑΓΟΣ της εποχης μας. ΠΕΡΙ ΤΟΥ "ΑΦΟΡΙΣΜΟΥ" ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΕΙΚΟΣΑΕΤΙΑΣ ΑΠ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΟΥ

του Αγωνιστου ιατρου κυριου Λυκουργου ΝΑΝΗ

		Aποτειχισι: ΟΥΔΕΙΣ απο τους σημερινους αρχιερεις συγκινειται να θεσει ζητημα Νικολαου Σωτηροπουλου, ειτε εν Συνοδω, ειτε εκτος συνοδου, με δημοσια τοποθετησι του. ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ μουγγοι και αλλαλοι αρνουνται να ασχοληθουν οχι μονο με αυτο το ζητημα, αλλα και με ολα σχεδον τα καυτα και ζεοντα προβληματα της Εκκλησιας, ενα εκ των οποιων ειναι και το μειζον αυτο προβλημα του κουρελοαφορισμου του οτρηρου εργατου του Ευαγγελιου και ακαματου ιεραποστολου Ομολογητου Αντιοικουμενιστου Θεολογου. Υποτιμουν τον λαο του Θεου, ενω εις αυτον και μονο λενε και διακηρυττουν ψευδομενοι οτι στηριζονται. Ουδεμια αναφορα, ουδεμια μηνυσι, ουδεμια καταγγελια του ΛΑΟΥ εξετασαν ποτε, ή την ελαβαν καν υποψιν τους, αλλα τις ριπτουν ολες περιφρονητικα και απαξιωτικα εις τον καλαθον των αχρηστων. Η μονη μεριμνα και απασχολησι τους ειναι οι τελετες και τα πανηγυρια, τα ασταματητα πανηγυρια, οι πομπες και τα φαγοποτια. Συναγωνιζονται να μετρουν ποιος πηγαινει στα περισσοτερα πανηγυρια. Ουτε η κατηχησι, ουτε η διδασκαλια, ουτε η μαθητεια του εγκαταλελλειμενου λαου, ουτε κανενα μα κανενα αλλο ΜΕΙΖΩΝ εκκλησιαστικο
ζητημα τους ενδιαφερει και τους απασχολει, που να δικαιολογει την υπαρξι τους. Ω καιροι εσχατης καταντιας και εσχατου κατεξευτελισμου του επισκοπικου αξιωματος. ΟΥΑΙ τοις Φαρισαιοις αρχιερεις του 2013, ΟΥΑΙ αυτοις.

Πρόκειται περί άγους! 

Η αυτοαποκαλούμενη "μείζων και υπερτελής σύνοδος", άγνωστη στο ιεροκανονικό δίκαιο, απέκοψε απ την εκκλησιαστική κοινωνία έναν απ τους δεινότερους θεολόγους της εποχής μας,τον πρύτανη των αντιαιρετικών θεολόγων, τον ακτήμονα, ζηλωτή, ανιδιοτελή ιεραπόστολο, τον απαράμιλλο συγγραφέα, τον ακαταπόνητο κήρυκα του Ευαγγελίου, το Νικόλαο Σωτηρόπουλο, κατά παράβαση ουσιωδών δικονομικών τύπων, καθιστώντας την εν λόγω ενέργεια, ΑΚΥΡΗ ΕΞ ΥΠΑΡΧΗΣ.

Ο αείμνηστος γέρων π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος στο μνημειώδες έργο  του ΑΡΘΡΑ, ΜΕΛΕΤΑΙ, ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ γράφει σχετικά με τον αφορισμό τα εξής βαρυσήμαντα: 

"Ο στοιχειωδέστατος των δικονομικών κανόνων είναι η ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ της αποφάσεως, ήτοι η συνάρτησις ωρισμένων πράξεων ή παραλείψεων προς συγκεκριμένας απαγορευτικάς ή επιτακτικάς διατάξεις.
'Ετερος δε στοιχειωδέστατος δικονομικός κανών είναι η ΕΙΣ  ΑΠΟΛΟΓΙΑΝ κλήσις των κατηγορουμένων".
 

Αλλά και η Δ' Οικουμενική Σύνοδος διακελεύει σχετικώς: 

"ΑΠΟΝΤΑ ΟΥΔΕΙΣ ΚΑΤΑΚΡΙΝΕΙ", ενώ μία παγκόσμια αρχή του δικαίου επιτάσσει "ΜΗΔΕΝΙ ΔΙΚΗΝ ΔΙΚΑΣΗΣ ΠΡΙΝ ΑΜΦΟΙΝ ΜΥΘΟΝ ΑΚΟΥΣΗΣ".

Και όμως: η κοσμική δικαιοσύνη θα φερόταν πιο ανθρώπινα, όχι πιο χριστιανικά, πιο ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ, στον Ομολογητή Θεολόγο.
Και, μετά απ αυτά, έχεις και κάποιους, εντός του εκκλησιαστικού χώρου, να πειρώνται να τεκμηριώσουν, ανεπιτυχώς βέβαια, θεολογικά και εκκλησιολογικά, την εγκυρότητα του εν θέματι ψευτο-αφορισμού, γελοιοποιούμενοι ανεπανορθώτως, απωλέσαντες κάθε ίχνος σοβαρότητας και καθιστάμενοι υπηρέτες και στυλοβάτες της επαράτου σκοπιμότητας!

Δυστυχώς, για κάποιους μεγαλοσχήμονες κληρικούς, η καταφρόνηση των σχετικών αρχών του δικαίου τείνει να γίνει "του συρμού" τα τελευταία χρόνια, όπως καταδεικνύουν οι περιπτώσεις των εκπαραθυρώσεων, των επισκοπών των,   του αειμνήστου Μεθοδίου Φούγια και του Σπυρίδωνα Παπαγεωργίου.
 

Και μετά πολλής της λύπης οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι την πρωτοκαθεδρία των πρωτοφανών αυτών αντικανονικοτήτων κατέχει το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως!
 

Την ίδια στιγμή καταλείπονται ασύδοτοι κάποιοι επίσκοποι του εν λόγω Πατριαρχείου προκειμένου να διατυπώνουν φρικαλέες κακοδοξίες και να πρωτοστατούν σε προδοτικές, συγκρητιστικού περιεχομένου και χροιάς, δηλώσεις και εκδηλώσεις!
 

Αντί οι αρχηγέτες των κατά τόπους Εκκλησιών να θέσουν σε ισχύ το πνευματικό όπλο του αφορισμού σε βάρος όσων  κατασκανδαλίζουν με τα καμώματά τους, επί θεμάτων Ορθοδόξου πίστεως και ηθικής, το ποίμνιο, αυτοί τοξεύουν τα βέλη τους εναντίον ομολογητών και ζηλωτών πιστών, ευφραίνοντας το Σατανά και τα εν τω κόσμω όργανά του, πυροδοτώντας διαιρέσεις και σχίσματα, ψύχοντας και μαραίνοντας τον ιερό ζήλο του ποιμνίου!
 

Ας ελπίσουμε ότι κάποτε θα πρυτανεύσει στις κεφαλές των εμπνευστών και αυτουργών του επαισχύντου "αφορισμού", η συναίσθηση της ευθύνης και το καλώς εννούμενο συμφέρον της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ούτως ώστε αυτός να αρθεί, αποκαθισταμένης της δικαιοσύνης, της κανονικής τάξεως, της γαλήνης της Εκκλησίας  και του προσωπικού κύρους των ποιμένων της!