♦ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ Κοινοβούλιο, επέλεξε αυτή τη φορά να ομιλήσει ο επίσκοπος
Μεσσηνίας κ. Χρυσ. Σαββάτος. Και προσέθεσε άλλη μια επιτυχία στο πλούσιο
ενεργητικό των διαλέξεών του. Βεβαίως την ομιλία αυτή κάλλιστα θα μπορούσε να
την εκφωνήσει κι ένας οποιοσδήποτε άλλος εκπρόσωπος ομογενοποιημένου
θρησκεύματος.
♦ Η «ΛΑΜΠΡΗ» αυτή ομιλία του κ. Χρυσ. Σαββάτου, σημαίνει ότι εφ’ όσον
εκπροσωπούσε την Ορθόδοξη Ελλαδική Εκκλησία, η Εκκλησία αυτή νοσεί βαθύτατα
και έχει ανάγκη να εισαχθεί στην εντατική για θεραπεία από την... μεσσηνιακή
αναιμία!
♦ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Μεσσηνίας υποστήριξε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ότι «μόνο
με το διάλογο θα πετύχουμε την ειρηνική συμβίωση», ο οποίος «...είναι
ο μόνος παράγοντας που θεμελιώνει τη συνεργασία μεταξύ των διαφορετικών Θρησκειών
και Θρησκευτικών Πολιτισμών».
♦ ΤΟ ΟΤΙ ο επίσκοπος κ. Χρυσ. Σαββάτος μίλησε στο παρδαλό Ευρωκοινοβούλιο
έχοντας μια μικρή δικαιολογία να τους συγχύσει περισσότερο από όσο είναι
συγχυσμένοι, αυτό δεν τον αμνηστεύει. Ο επίσκοπος κ. Χρυσ. Σαββάτος αφού
επέλεξε να ομιλήσει στον χώρο αυτό, έπρεπε να ομιλήσει ως ορθόδοξος
χριστιανός επίσκοπος και όχι ως μεταπράτης της Νέας Εποχής ή ο,τιδήποτε
άλλο..
♦ ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ της ομιλίας του προσφέρεται ευχερώς για να απορεί
κάποιος, ποίος ο σκοπός αυτής της ομιλίας; Κρίμα, που ο επίσκοπος κ.
Χρυσ. Σαββάτος, έχασε μια μοναδική ευκαιρία να ομολογήσει Χριστόν, την πηγή της
Μόνης Αλήθειας και όχι την «πανθρησκεία» της παγκοσμιοποιημένης Βαβυλωνίας.
♦ ΤΟ ΒΑΡΥΓΔΟΥΠΟ θέμα της ομιλίας του ήταν «Οι θρησκείες και οι Εκκλησίες,
παράγοντες ειρήνης, καταλλαγής και αλληλεγγύης» και απ’ αυτή την βάση, θεώρησε
ως πρωταρχικό παράγοντα «ειρήνης και καταλλαγής» τον «διάλογο μεταξύ
των θρησκειών και κοινωνιών». (!)
♦ ΚΑΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ: «Μέσα από αυτήν λοιπόν την διαλεκτική διαδικασία το
αξιολογικό ερώτημα πλέον δεν είναι ποιος Πολιτισμός, ποια Εκκλησία, ή ποια
Θρησκεία είναι ορθή στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, αλλά πώς, και ποιες
λύσεις μπορούν να προτείνουν έμπρακτα στο αδιέξοδο των σημερινών σχέσεων μεταξύ
των ανθρώπων αλλά και μεταξύ τους σε μία διαλεκτική με την κοινωνία»(!!)
♦ ΔΗΛΑΔΗ αν καταλάβαμε καλά, το «Εγώ είμι η Αλήθεια και η ζωή» έστω και αν
είναι ορθό, δεν βαρύνει στον Παγκόσμιο Διάλογο αλλά μόνον ο τελευταίος θα
οδηγήσει στην... ειρήνη και στην καταλλαγή του κόσμου...; Ο αληθινός Θεός
των χριστιανών δεν επαρκεί πλέον «στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον» γι’ αυτό
και εξορίζεται στα αζήτητα και θεοποιείται ο... Διάλογος ως νέος... σωτήρας
του κόσμου (!!)
♦ Η ΜΟΝΗ αναφορά στον «εξορισμένο» Θεό, από την πεντασέλιδη ομιλία του κ.
Χρυσ. Σαββάτου, αναφέρεται στο τέλος, όταν χαρακτηρίζει τον θεοποιημένο
«Διάλογό» του ως «δώρον Θεού». Πάλι καλά. Αλλά τίνος «Θεού»; τίνος «Δώρον»; Του
«θεού» Διαλόγου με τους «θεούς» της Πανθρησκείας;
ΤΟΥ «ΓΙΑΧΒΕ» των Σιωνιστών, υπονομευτών της παγκόσμιας τάξης και θανάσιμων
εχθρών των ορθοδόξων χριστιανών;
ΤΟΥ «ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΟΣ» της Στοάς των τεκτόνων, που όπως λέγεται και
«επίσκοποι» είναι μέλη της;
TOΥ «ΑΛΛΑΧ» των ισλαμιστών, της Αλ
Κάιντα, των ταλιμπάν, των σιϊτών, των σουνιτών, που προσφέρουν σαν λύση την
επικράτηση της Τζιχάντ και θάνατος στους άπιστους χριστιανούς;
ΤΟΥ «ΒΟΥΔΑ», της νιρβάνα και της απραξίας και του μίσους για τη ζωή;
ΤΟΥ «ΘΕΟΥ» των ολυμπίων θεών της δωδεκαθεΐτισσας θρησκείας των «Ελλήνων»
νεοπαγανιστών;
ΤΟΥ «ΠΡΩΤΕΥΟΝΤΟΣ» θεοποιημένου πάπα επικυρίαρχου πασών των... θρησκειών
και αυτοκρατοριών;
ΤΟΥ «ΘΕΟΥ» της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης των σκοτεινών δυνάμεων του
εωσφόρου του σκότους;
ΤΟΥ «ΘΕΟΥ» των νεοναζί γερμανοαμερικανών τοκογλύφων απάνθρωπων, των λαών
γενοκτόνων;
ΤΟΥ «ΘΕΟΥ» των διαβολικών σατανιστών και της μαύρης μαγείας των πυρομανών;
ΤΟΥ «ΘΕΟΥ» των μορμόνων και των συν αυτοίς 2000 και πλέον ομάδων-σεκτών,
της αμερικανικής παραφροσύνης;
ΤΟΥ «ΘΕΟΥ» της σκοτεινής Λέσχης Μπίντελμπεργκ;
ΤΙΝΟΣ «ΘΕΟΥ» από όλους αυτούς τους «θεούς» και άλλους τόσους δώρον είναι,
επιτέλους, ο «Διάλογος της καταλλαγής»;
♦ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ο ίδιος μίαν απάντηση στα πολλαπλά ερωτήματα που ανακύπτουν
από την ομιλία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο επίσκοπος Μεσσηνίας κ. Χρυσ.
Σαββάτος, τον παραπέμπουμε στο βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς «Αργά
βαδίζει ο Χριστός» (Εκδ. Εν Πλω, Αθήνα 2012) για να διαπιστώσει πόσο
υπομονητικός είναι Αυτός που δεν βιάζεται να ανεβεί και να ξεπεράσει βουνά και
χαράδρες αποστασίας, απέραντες ερήμους καυτής άμμου απιστίας,
αποκλίσεων και ντροπής, σαν αυτές που «ορθόδοξοι επίσκοποι» και λοιποί
«εκκλησιαστικοί», ομογενοποιημένοι πανθρησκειακοί, οικουμενιστές, δεν
διστάζουν, ως «λύκοι βαρείς», να συγχύζουν κατασπαράζοντας το ποίμνιο του
Χριστού!
♦ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Μεσσηνίας κ. Χρυσ. Σαββάτος, ατύχησε στο Ευρωπαϊκό
Κοινοβούλιο, εκθέτοντας την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος, και ως εκ τούτου η Ι. Σύνοδος έχει
υποχρέωση να του ζητήσει εξηγήσεις και να αφήσει κατά μέρος το «φιλάδελφον»
(!!)
«Χρ. Βιβλιογραφία
Θεολόγος»
