Γεώργιος Κ. Τζανάκης, Ἀκρωτήρι Χανίων
Τὸ ἐμφανιζόμενο ὡς κείμενο παραιτήσεως τοῦ παυθέντος πρώην Σιναίου Δαμιανοῦ συνοψίζει, σὲ εὐσεβοφανὴ παρουσίασι, ὅλα ὅσα προέβαλε τόσες ἡμέρες ἡ κυβερνητικὴ-ἐκκλησιαστικὴ προπαγάνδα, ποὺ σχεδίασε καὶ ἐκτέλεσε ὅλο αὐτὸ τὸ σήριαλ. Μετὰ τὴν, ἄνευ ὅρων, παράδοσι τῶν Πατέρων τῆς Μονῆς στὶς μεθοδεύσεις τοῦ πολιτικοθρησκευτικοῦ κυκλώματος, ἦταν ἀναμενόμενη μιὰ τέτοια κατάληξις.
Ὁ Νόμος 5224/2025, ποὺ καταρτίστηκε ἀπὸ τὴν Κυβέρνησι καὶ ψηφίστηκε ἀπὸ τοὺς κοιμωμένους (ἤ καὶ δασκαλεμένους ἔξωθεν-ἔσωθεν) τῆς Βουλῆς, προκειμένου νὰ ἐξυπηρετηθοῦν οἱ γεωπολιτικὲς καὶ ἄλλες ἰδιοτελεῖς σκοπιμότητες τοῦ Ἑλλαδικοῦ κυβερνητικοῦ καθεστῶτος, -ἐνῷ ἀποτελεῖ (ὁ Νόμος) τὴν ταφόπλακα τῆς ἀνεξαρτησίας τῆς Μονῆς καὶ στάχτη στὰ μάτια γιὰ τὸ ξεπούλημά της- ἔγινε δεκτὸς (ἐκ μέρους τῶν Πατέρων) καὶ «ὡς πρὸς τὴν φιλοσοφία του, καὶ ὡς πρὸς τὴν ἀναγκαιότητά του καθότι ἀποβλέπει πρὸς τὸ καλῶς ἐννοούμενο συμφέρον τῆς Μονῆς»[1]