ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝ “ΔΙΩΓΜΩ”,
ΑΝΤΙΒΑΛΛΕΙ “ΑΝΤΙ-ΔΙΩΓΜΟ”
Κατακεραυνώνονται οἱ
Διῶκτες τῆς Ἐκκλησίας
Γράφει ο Οδυσσεύς Μακρυγιάννης
«Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν͵ καὶ τί θέλω
εἰ ἤδη ἀνήφθη. βάπτισμα δὲ ἔχω
βαπτισθῆναι͵ καὶ πῶς συνέχομαι ἕως ὅτου τελεσθῇ. δοκεῖτε ὅτι εἰρήνην παρεγενόμην δοῦναι ἐν τῇ γῇ; οὐχί͵
λέγω ὑμῖν͵ ἀλλ΄ ἢ διαμερισμόν» (Λουκ. ιβ’ 49-51). (Ἤγουν, φωτιὰ ἦλθα νὰ βάλω στὴ
γῆ καὶ σᾶς στὸ λέγω ἤδη ἔχει ἀνάψει. Βάπτισμα ἔχω νὰ βαπτισθῶ καὶ συγκινοῦμαι μέχρις ὅτου αὐτὸ συντελεσθῆ. Νομίζετε πῶς
ἦλθα νὰ σᾶς φέρω εἰρήνη στὴ γῆ. Ὄχι σᾶς λέγω, ἀλλὰ διαμερισμὸ καὶ διάσπασι).
Α.
ΦΙΜΩΣΙΣ ΤΥΠΟΥ “ΣΟΒΙΕΤ” ΑΠΟ ΡΑΣΟΦΟΡΟΥΣ
[Ἡ
Ἐκκλησία ἐν “Διωγμῷ”]
Ἡ
σοβαρὴ ὑπόθεσις τῆς θανατηφόρου καὶ φρικτῆς Πανδημίας, εἶναι μία πολλὴ Σοβαρὴ Παγκοσμίως ὑπόθεσις.
Βιώνουμε ἕναν πραγματικὸ ἰδιότυπο “Βιολογικὸ Πόλεμο”. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο ἀποτελεῖ τρομερὸ λάθος νὰ
μετατρέπεται αὐτὸ τὸ ζήτημα σὲ μία ἄκαιρο Ἐκκλησιαστικὴ Διαμάχη καὶ σύγκρουσι.
Δυστυχῶς
ὅμως, μοιάζει ὡς ἡ Κοσμική, ἡ ἄσπλαχνη Ἑλληνικὴ Πολιτεία, νὰ ἀνεκάλυψε μία εὔκολο
καὶ εὔλογο ἀφορμή, ὥστε νὰ πλήξη, νὰ “Περιμαντρώση” καὶ νὰ εὐτελίση τὴν Ἐκκλησία. Νά τῆς ἀπαγορεύση καί αὐτή
τήν Θ. Κοινωνία τῆς Ζωῆς. Νὰ τὴν μετατρέψη εἰς ἕνα “Κλοτσοσκούφι” τῆς
“Θολοκουλτούρας” τών “Κοσμοπολιτῶν”.
Νὰ μὴ
καταργεῖται, ἡ ἐν ἀσφαλεία, Θρησκευτικὴ Ἐλευθερία καὶ ἡ Ἐλευθερία τῆς Θεία Λατρείας. Διαφορετικά, ἐπιβάλλεται ἕνας αἰσχρὸς “Καισαροπαπισμός”.
Ἡ Ἑλληνικὴ
Πολιτεία, κατ’ οὐσίαν, “Ἐκήρυξε” τὴν “Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία ἐν Διωγμώ”. Ἔκλεισε αὐθαιρέτως
τοὺς Ἱ. Ναοὺς καὶ δὲν ἐπιτρέπει νὰ τελοῦνται Θ. Λειτουργίες, οὔτε κἄν μὲ
κεκλεισμένες θύρες καί ἀποστάσεις ἀσφαλείας.
Αὐτὸ δὲν
ἔχει τὸ ἀνάλογό του σὲ καμιὰ ἄλλη Ἐποχὴ καὶ Περίοδο.
Γι’ αὐτὸ
τὸ λόγο θὰ ἦτο σκόπιμον, νὰ κηρύξουμε καὶ ἐμεῖς τὴν Κυβέρνησι “Ἐν Διωγμῷ”, μὲ ὅτι αὐτὸ
σημαίνει.
Ἀλλὰ δυστυχῶς, οἱ ἐν τῇ Ἐπισήμω
Διοικήσει
τῆς Ἐκκλησίας μας, ἔρχονται νὰ “Καλύψουν” πλήρως τὴν Πολιτεία καὶ τὶς ἄνομες ἀποφάσεις της. Ἄβουλοι
ἀρωγοὶ μὲ ἕνα “Ξὲ-Ψυχο” Διάγγελμα τοῦ Προκαθημένου, δίπλα εἰς ἕνα ἀναμμένο Τζάκι.
Τὸ
σύνολο σχεδὸν τῶν σοβαρῶν καὶ παραδοσιακῶν Ἱστοσελίδων, καί ἐντύπων,
καταμαρτυροῦν ἕναν ὁλοφάνερο προκλητικό “Ἐκκλησιαστικὸ Διωγμό”, μὲ πρόφασι τὸν θανατηφόρο Ἰό.
Ὄχι, ἀντιτείνουν
οἱ ἐν τῇ Ἐκκλησιαστικῇ Ἐξουσία καθήμενοι. Ὅλα ἔχουν καλῶς καὶ ἐμεῖς συμφωνοῦμε μὲ τὰ
ληφθέντα μέτρα. Θὰ ἠμποροῦσαν νὰ διατυπώνουν ἐπισήμως αὐτὴ τὴν Φιλοκυβερνητικὴ ἄποψι,
ἀλλά, φυσικὰ νὰ ἀνέχωνται νὰ διατυπώνονται καὶ οἱ ἀντίθετες δημόσιες ἀπόψεις
ἀπὸ τοὺς Κληρικούς, τοὺς Μοναχοὺς καὶ τὸν Εὐσεβῆ Λαό μας.
Ὄχι! Ὄχι!
Ποτέ! Ἐκδίδουν λοιπόν “Φιρμάνι”, μία πρωτοφανῆ “Δικτατορική”, Αὐταρχική,
Παράνομο καὶ Ἀντικανονικὴ ἐτυμηγορία. Ἐφαρμόζουν κανονικῶς τὸ δόγμα “Σόκ” καὶ “Δέος”.
Οἱ ἐν
τῇ Ἐκκλησιαστικῇ Καθέδρα δημοσιοποίησαν, Παραλόγως, Ἀντικανονικῶς, Παρανόμως καὶ
Ἀντισυνταγματικῶς μία ἀπόφασι τύπου “Ἀνωτάτου Σοβιέτ”. Ἤγουν, “Φιμώσουν” τοὺς πάντες, μὲ ἕναν μελανὸ “Χαλινὸ-Φίμωτρο”, μὲ μία ὀνείδους
“Μάσκα-Κορωνο-Ἰού”. Δὲν ἐπιτρέπεται! Ἀπαγορεύεται! Οὐδεὶς Κληρικός, Μοναχός, Ἐκκλησιαστικὸς ἐργάτης δικαιοῦται
νὰ διατυπώνη δημοσίως ἴδιο λόγο καί ἄποψι. «Ἀποφασιζομεν
καί ... διατάσσομεν»:
«... δὲν
ἐπιτρέπει πλέον (ἡ
ΔΙΣ) σὲ κανέναν ἀπολύτως,
Ἀρχιερέα, Ἱερέα, Διάκονο, Μοναχὸ ἢ ἄλλον ἐργάτη τῆς Ἐκκλησίας,
νὰ
προβαίνει σὲ δημόσιες δηλώσεις ἢ ἐμφανίσεις
στὰ
μέσα τῆς Γενικῆς Ἐνημερώσεως καὶ τὸ Διαδίκτυο
καὶ
προτρέπει ὅλους νὰ ἡσυχάζουν, νὰ ἀσκοῦνται στὴν σιωπὴ καὶ τὴν ἐντονότερη προσευχὴ» (Ἀνακοινωθὲν ΔΙΣ 1/4/2020) (Σ.σ: οἱ ὑπογραμμίσεις ἡμέτερες).
Προφανῶς
ἡ ΔΙΣ, μὲ δέκα τρία (13) μέλη, ὡς Ἔλασσον Ἐκπροσωπευτικὸ Σῶμα, δὲν δικαιοῦται εἰς μείζονα θέματα νὰ
ὑποκαθιστᾶ τὴν ΙΣΙ, τὴν ἔχουσα ὀγδόντα δύο (82) μέλη. Οὔτε φυσικά τους εἴκοσι
(20) περίπου ἄλλους Τιτουλαρίους Ἐπισκόπους, οὔτε τούς, χιλιάδες Κληρικούς, Μοναχούς καί Εὐσεβεῖς
λαϊκούς. Οὐδὲν Κανονικὸ καὶ Εὐαγγελικὸ δικαίωμα
διαθέττουν νὰ “Φιμώνουν” οὐδένα μέσα στήν Ἐκκλησία μας.
Τοῦτο
κατέστη ἀνήκουστο στὴν Ὀρθοδοξία. Ἡ Ἐκκλησία ζῆ τὴν καμουφλαρισμένη “Τυρρανίδα” της.
«O tempora o mores!» (Kικέρων, κατά
Κατιλίνα). (Δηλ., Ὦ Καιροί, ὦ Ἤθη!).
[Ὁ
Αἱρετικός Πατριάργης φιμώνει-φυλακιζει τόν Ἅγ. Γρηγόριο Παλαμᾶ]
Ἰδοὺ ἕνα
ἀνάλογο καὶ παράλληλο συγλονιστικό περιστατικό.
Κατὰ τὴν
περίοδο τῆς Θ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (1341-1347 μ.Χ.), γιὰ τὸ θέμα τοῦ Ἀκτίστου Φωτός, ὁ τότε
“Κρυπτὸ-Αἱρετικός” Πατριάρχης
Κωνστανινουπόλεως, ὁ Ἰ. Καλέκας, ἔδρασε ὑποχθονίως.
·
Ἐφίμωσε τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, μὲ δῆθεν ἀπαγορευτική
“Συνοδικὴ ἀποφασι”. Ὁ Ἅγιος ὅμως συνέτασσε τὰ δέοντα βιβλία του μὲ μυστικό “Ψευδώνυμο”.
·
Ἐξώρισε τόν Ἅγιο εἰς Ἱ. Μονὴ στὴν Ἡράκλεια τῆς Θράκης.
·
Καί τό φαυλότατο, τὸν
ἐφυλάκισε,
ἐπὶ τέσσερα ἔτη, στὰ ὑπόγεια Κρατητήρια τῶν Ἀνακτόρων.
Στὸ τέλος ὅμως, ἐκεῖνος ὁ φερόμενος ὡς “Πατριάρχης”, ὁ Ἰ.
Καλέκας, Καθηρέθη καὶ τάχιστα ἀπεβίωσε ἀπὸ τὴν θλίψη.
«Νόει ὃ λέγω· δώσει γάρ σοι ὁ Κύριος σύνεσιν ἐν πᾶσιν» (Β’ Τιμ.
β’ 7). (Δηλ. Ἀδελφέ μου, κατανόησε καλά τί ἐννοῶ.
Νὰ σοῦ χαρίση ὁ Κύριος σύνεσι εἰς ὅλα τὰ σοβαρὰ ζητήματα).
[Ἀντικανονικὸς
Ἐκπρόσωπος τῆς ΔΙΣ ὑποτακτικὸς “Ἀνθυπάτου”]
Οἱ ἐν
τῇ ἐξουσίᾳ τής Καθέδρας στή ΔΙΣ τής 1/4/20, προέβησαν καὶ σὲ ἕτερη ἀπαράδεκτο ἀπόφσι.
«Θὰ ὁμιλεῖ μόνον “Ἕνας”, κανείς ἕτερος», διατάσσουν. Αὐτὸς θὰ εἶναι ἡ “Φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας”. Ποῖος;
Μά
φυσικά ὁ ἄνθρωπος πού προέβη, σέ δύο τουλάχιστον “Κρυπτὸ-Φανερές” συναντήσεις μὲ
τὸν ἐδῶ ἐξουσιαστὴ “Ἀνθύπατο” τῶν Ξένων Ἀφεντικῶν.
Ἐκεῖνος
πού ἐπρωτοστάτησε στὶς ἄνευ ψηφοφορίας “Ψευτο-Ἀναγνωρίσεις” τῶν Ἀχειροτονήτων, Ἀναθεματισμένων, Σχισματικῶν “Ψευδ-Ἐπισκόπων” τῆς Οὐκρανίας
καὶ τοῦ “Ψευτο-Αὐτοκεφάλου” τους.
Εἶναι
δεδομένο πώς, ὁ ἐν λόγω Κληρικός, οὐδόλως Νομιμοποιεῖται νὰ ἐμφανίζεται ὡς Ἐκπρόσωπος τῆς ΔΙΣ, καθὼς δὲν
συναριθμεῖται στὰ Δώδεκα (12) μέλη της. Δέν συμμετέχει στίς Συνεδρίες της.
Τό ὑπογραμμίζουμε
πώς, ἀνάλογο αὐθαίρετο καὶ ἀπαράδεκτο γεγονός, δὲν ἔχει συντελεσθεῖ ποτὲ ἕως
σήμερα.
Μόνο
στὴν προκειμένη “Σκοτεινὴ” Περίοδο. Μόνο μὲ τὸν παρόντα “Ἄτονο” Προκαθήμενο, μὲ
πρόφασι τὰ μελανὰ γεγονότα τῆς Πανδημίας, προκειμένου ὁ ὁρισθείς ὡς “Μόνη Φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας” νὰ “Καλύψη” τεχνηέντως τὰ ἄνομα
ἔργα τῆς Κυβερνήσεως καὶ τὶς Ἀντιχριστιανικὲς Μεθοδεύσεις της. Νὰ ἐξαγιάση τὴν Ἐπιστήμη
τῆς Πολιτειακῆς “Προπαγάνδας”.
Καί
φυσικά ὁ ἄνθρωπος ... νά καρπωθεί λίγους πόντους στήν κούρσα τῆς Ἀρχιεπισκοπικῆς Διαδοχῆς.
Β.
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ
[Ἡ
Ἐκκλησία ἐν “Διωγμὼ” ἐπὶ Σουλτάνου]
Κατὰ τὴν
περίοδο τῆς σκοτεινῆς Ὀθωμανικῆς σκλαβιᾶς, εἰς μία μόνο περίπτωσι ἡ Ἐκκλησία μόνη
ἐκήρυξε ἑαυτὴν ἐν “Διωγμῷ”, ὅταν ὁ Σουλτάνος Ἀμπντοὺλ Χαμὶτ Β΄ (1876–1909) ἐνομοθέτησε
σφόδρα Ἀντιχριστιανικὰ.
Τότε ἡ
ἀπόφασις τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Κωνσταντινουπόλεως περιελάμβανε τὰ ἑξῆς ρηξικέλευθα
μέτρα:
·
Παραίτησις τοῦ Πατριάρχου, ἵνα μὴ ἔχη καμιὰ Ἐκκλησιαστικὴ Ἐξουσία,
καὶ ἀποχώρησις εἰς τὰ ἴδια.
·
Ἀναχώρησις ὅλων τῶν Συνοδικῶν Ἐπισκόπων εἰς
τὶς Ἐπαρχίες τους, ὥστε νὰ μὴ δύναται νὰ ὑπάρξη συγκρότησις Ἱ. Συνόδου.
·
Κλείσιμο ὅλων τῶν Ι. Ναῶν, σφράγισμά τους καὶ ἀπαγόρευσις τελέσεως οἱασδήποτε Ἱ. Ἀκολουθίας.
Οἱ ἀναγκαστικὲς τελετὲς τῆς Κηδείας κ.τ.λ., ἐλάμβαναν χώραν, ἐν στενῶ κύκλω, εἰς
τὶς οἰκίες.
·
Οἱ Καμπάνες νὰ σημαίνουν
πένθιμα καὶ νὰ συνεγείρουν τοὺς Χριστιανοὺς εἰς ἐγρήγορσι καὶ ἀφύπνισι.
Ἐξ αὐτῶν
τῶν ἀποφασιστικῶν ἐνεργειῶν, ὁλόκληρος ἡ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία, ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον
“Ἔβραζε”
καὶ ἡ ἀβεβαιότης κυριαρχοῦσε.
Τελικῶς
ὁ αὐταρχικός Σουλτάνος, μετὰ ἀπὸ σαράντα περίπου ἡμέρες, ἠναγκάσθη νὰ ἀποσύρη τὰ ἀπαράδεκτα μέτρα.
[Μέθοδος
τοῦ “Λὸκ Ἄουτ” δηλ. “Αντι-Ἀπεργίας”]
Τώρα πού
ἡ Πολιτεία, μόνη αὐτὴ πρώτη, μὲ ἀφορμὴ τὴν Πανδημία ἐκήρυξε τὴν Ἐκκλησία ἐν “Διωγμώ”, τί ἀντίμετρο θά
ἠδύνατο νὰ ἐνεργοποιήση ἐκείνη;
Πρὶν ἀπὸ
ὀλίγα ἔτη, οἱ φοιτητὲς τοῦ Πολυτεχνείου τῶν Ἀθηνῶν, ἀπεφάσισαν, ἐπὶ πολλοὺς μῆνες, ἀποχὴ ἀπὸ τὰ
μαθήματα, μὲ ποικίλα αἰτήματα.
Ἡ Ἡγεσία
τῆς Σχολῆς φαινόταν πῶς δὲν εἶχε πρακτικῶς οὐδεμία δυνατότητα ἀντιδράσεως. Τότε
ἀπεφασίσθη,
μετὰ ἀπὸ θυελλώδη σύσκεψι, οἱ Καθηγητὲς νὰ κηρύξουν “Λὸκ Ἄουτ”. Δηλαδὴ μία “Ἀντὶ-Ἀπεργία”. Νὰ δηλώσουν ὅτι
ἐκεῖνοι ἀπεργοῦν, καὶ δὲν θὰ προσέλθουν στὶς αἴθουσες, ἀκόμη καὶ ἐὰν οἱ φοιτητὲς
σταματήσουν τὶς κινητοποιήσεις τους.
Ἀποτέλεσμα
αὐτῆς τῆς εὐφιεστάτης ἀποφάσεως ἦτο οἱ ἀπεργοῦντες νέοι νὰ παρακαλοῦν τοὺς Καθηγητὲς νὰ ἐπανέλθουν
στὰ μαθήματα καὶ ἐκεῖνοι ἠρνοῦντο, ἕως ὅτου ἔγιναν ἀποδεκτὲς ὅλες οἱ θέσεις τῶν
διδασκόντων.
[Νὰ
κηρυχθῇ ἡ Ἐκκλησία ἐν “Διωγμό”;]
Κατὰ
συνέπειαν, οἱ ἐν τῆ Διοικήσει τῆς Ἐκκλησίας, διέθετον, ἐάν τολμοῦσαν, δύο
τουλάχιστον ἄμεσες καί πρακτικὲς δυνατότητες.
Πρώτη ἐπιλογὴ
θά ἦτο νὰ κηρύξουν ἕνα ἀντίστοιχο “Λὸκ Ἄουτ”, δηλαδή,
·
Ἐμεῖς οἱ ἴδιοι κηρύσσουμε
ἐπισήμως τὴν “Ἐκκλησία ἐν Διωγμῷ”.
·
Σφραγίζουμε τοὺς Ἱ. Ναοὺς καὶ τίς Ἱ. Μονές.
·
Θὰ λειτουργοῦμε, ἐπὶ
μῆνες, μόνο εἰς ἴδιες “Κατακόμβες”, μακρυὰ ἀπὸ τὰ “Ραντάρ” τῆς ἐξουσίας.
·
Αὐτό ἕως ὅτου ἡ ἐμμένουσα
εἰς ἄτοπα Κυβέρνησις, ἀποχωρήση ἔντρομος καί κατησχυμμένη γιά τὸ “Σπίτι” της.
·
Ἐν καιρῷ δὲ τῷ
δέοντι, αὐτὴ ἄς λογοδοτήση ἁρμοδίως καὶ ἄς καταχωρηθῆ τὸ ὄνομά της στὶς Σκοτεινὲς “Σελίδες” τῆς Ἱστορίας
τῆς Ρωμιοσύνης.
·
Καί τέλος, νὰ “Πληρωθούν” καὶ ἕτερα Μυστικὰ καὶ μεθοδολογικά
ἀνάλογα μέτρα, τὰ ὁποῖα σκοπίμως δὲν καταγράφονται.
[Νά
ἐφαρμοσθῆ ἕνας “Ἀντὶ-Διωγμός”;]
·
Δευτέρα ἐπιλογὴ θὰ ἦτο
νὰ θεσμοθετηθῇ ἕνα πρωτόφαντο “Λὸκ-Ἄουτ”, ἤτοι ἕνας “Ἀντὶ-Διωγμός” τῆς Ἐκκλησίας.
·
Τουτέστιν, νὰ ἐφαρμοσθοῦν
καὶ γιὰ τὶς Πνευματικὲς ἀνάγκες τῶν Ρωμιῶν, ὅσα ἰσχύουν γιὰ τὶς ὑλικές δομές
τους. Νὰ ἰσχύουν τὰ ΙΔΙΑ ἀκριβῶς μέτρα καὶ σταθμὰ ἀσφαλείας, ὅπως καὶ γιὰ τὶς Λαϊκὲς Ἀγορές, τὰ
Καταστήματα τροφίμων, τὰ Φαρμακεία κ.τ.λ..
·
Ἄμεσα, ἅπαντες οἱ Ι.
Ναοὶ νά λειτουργήσουν, κανονικῶς, ἀλλὰ καὶ μὲ ἀποφασιστικότητα.
·
Φυσικὰ μὲ τὶς θῦρες ὀρθάνοικτες καὶ μὲ μερικούς
πιστοὺς ἐντὸς αὐτῶν, ἀναλόγως τῆς ἐπιφανείας τους.
·
Ἀλλά, ἔξω ἀπὸ τοὺς Ἱ.
Ναούς, στὰ προαύλια, στὶς ἐγγὺς πλατεῖες, στὰ παρακείμενα πεζοδρόμια, στίς ἀτραπούς
κ.τ.λ., νὰ παρίστανται προσευχόμενοι, ὅλοι ἐκεῖνοι πού τὸ ἐπιθυμοῦν, ἀφοῦ ἀπό τὰ
ἠχεῖα τῶν Ναῶν θὰ μεταδίδωνται ζωντανά οἱ Ἱ. Ἀκολουθίες.
·
Νὰ Κοινωνοῦν, ὅσοι τὸ ἐπιθυμοῦν,
τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, μὲ σύμμετρο ἀπόστασι προστασίας μεταξύ τους, ἐν
συνέσει.
·
Ὁ Ἱερεὺς ἢ ὁ Ἐπίσκοπος,
ἐνδεδυμένος “Ἅπασαν” τὴν Ἱερατικὴ ἢ τήν Ἀρχιερατικὴ Στολή, νὰ προβάλλη “Τρομερὸς Πυρφόρος” πρό τῆς
Βασιλικῆς Ὡραίας Πύλης ἤ στήν Κεντρική Θύρα τοῦ Ἱ. Ναοῦ. Νὰ εἶναι ἀποφασιμένος
νὰ παραδώση τὸν ἑαυτό του, ὥστε νὰ τὸν “Συλλάβουν”, ἐὰν βεβαίως τὸ ἀποτολμοῦν, οἱ Διωκτικὲς Ἀρχὲς μιᾶς “Διβούλου” καὶ “Ἀμφισήμου” Πολιτείας.
Γ. ΚΟΛΑΣΜΟΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΩΝ ΑΝΤΙΘΕΩΝ
[Παραδειγματικές
κατακεραυνώσεις Διωκτῶν]
Ἐδῶ
πρέπει νὰ προσθέσουμε ὅτι ἡ Ἀστυνομική Σύλληψις τῶν Κληρικῶν μας ἐν τῇ τελέσει τῶν Ἱερῶν
Μυστηρίων, θὰ ἀποτελῇ πρωτοφανῆ Ὕβρι καὶ Ἱεροσυλία.
Μνημονεύουμε
ἐνδεικτικῶς ἀνάλογα περιστατικά:
·
Ἕνας νέος, ὁ Ὀζά, στὴν
Π. Διαθήκη, χωρὶς νὰ εἶναι Ἱερεύς, ἐξέτεινε τὴν χεῖρα του, ὥστε νὰ προστατεύση
τὴν Κιβωτὸ
τῆς Διαθήκης, πού θὰ ἀνετρέπετο, καὶ πάραυτα ἔχασε τὴ ζωή του. (Β’ Βασ.’
στ’ 6).
·
Δύο ἀπὸ τὰ τέσσερα
τέκνα τοῦ Ἀαρών, Ἱερεῖς, ὁ Ναδὰβ καὶ ὁ Ἁ βιούδ, ἔλαβον “Ἕτερο Πῦρ” γιὰ τὴν θυσία πρὸ
τῆς Κιβωτοῦ τῆς Διαθήκης καὶ ἀμέσως ξεψύχησαν. (Λευ. ι’ 1).
·
Μία διμοιρία τῶν 50
στρατιωτῶν, μὲ τὸν ἐπικεφαλῆς των, προήλαυνε ἐναντίον του Προφήτου Ἠλία, κατ’ ἐντολὴν
τοῦ βασιλέως Ὀχοζία, προκειμένου νὰ τὸν συλλάβη. Ἀλλὰ τότε, πῦρ ἐξ οὐρανοῦ κατέπεσε, κατέκαυσε καὶ ἐξηφάνισε
τοὺς διῶκτες.
·
Δευτέρα παρομοία ὁμάς,
ὑπέστη τὸν ἴδιο πύρινο ἀφανισμό.
·
Τρίτη ἀποστολή, ἐπλησίαζε
φοβικά πρός τὸν Πυρφόρο Προφήτη. Καὶ τότε ὁ ἀξιωματικός τους, προφανῶς ὤν εὐσεβής,
ἀπὸ μακρυὰ παρακαλοῦσε καὶ ἱκέτευε τὸν Ἅγιο νὰ τοὺς λυπηθῆ καὶ νὰ μὴ τοὺς ἀφανίση.
·
Τότε ὁ Ἠλίας συγκατένευσε καὶ
παρεδόθη σ’ αὐτοὺς νὰ τὸν ὁδηγήσουν στὸν βασιλιά, στὸν διώκτη τῆς ἀληθοῦς
Θρησκείας καὶ προωθήσαντα τήν αἱμοσταγῆ λατρεία τοῦ Βάαλ. (Γ' Βάσ. ιη’, 39).
·
Παράδειγμα ἀπό
τά Χρυσά Ἔτη τῶν Πατέρων: Ἡ προκλητικῶς ἀσεβὴς βασίλισσα Εὐδοξία, ἐν πλήρη ἐπισημότητι
καί φαντασίᾳ, κατὰ τὴν ἑορτή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως (14 Σεπτεμβρίου),
προσήρχετο στὸν Ἱ. Ναὸ τῆς Ἁγ. Σοφίας, ὅπου ἐλειτούργει ὁ Ἅγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος.
·
Ὅταν ἡ ἐπίσημος
βασιλικὴ πομπὴ κατέληξε στήν κεντρική Πύλη τῆς Ἁγ. Σοφίας, ἐκείνη ἀκριβῶς τὴ
στιγμή, ὁ Ἱ. Χρυσόστομος, διέταξε νὰ “Σφραγίσουν” τὴν Θύρα, πρὸ τοῦ προσώπου τοῦ κραταιοῦ, μὰ ἀσεβοῦς ἐκείνου
Γυναίου.
·
Ἕνας ζηλωτὴς Ἀξιωματικός
τῆς φρουρᾶς της, ἐσήκωσε τὰ ὅπλα του γιά νὰ παραβιάση βιαίως τὴν Πύλη. Πάραυτα
τὸ χέρι του παρέλυσε καὶ ἐτιμωρήθη παραδειγματικῶς.
[Τό
πνεῦμα Ἀγάπης, δέν καταργεῖ τήν ΘείαΔικαιοσύνη]
Θὰ ἀντείπη
ἴσως κανείς, ὅτι δὲν ζοῦμε στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, οὔτε στὴν ἐποχὴ τῶν Χρυσῶν Μεγάλων Πατέρων.
Ὅταν ὁ
Κύριος ἀνέβαινε πρὸς τὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ τὸ Θεῖο Πάθος, ἠθέλησε νὰ διέλθη καὶ νὰ
φιλοξενηθῇ σὲ μία πόλι τῶν Σαμαρειτῶν. Αὐτοὶ ὅμως δὲν τὸν ἐδέχθησαν, ἐπειδὴ κατευθυνόταν πρὸς
τὴν Σιών
καὶ ὄχι πρὸς τὸν δικό τους Τόπο Λατρείας, τὸ Ὅρος Γαριζίν.
Τότε,
τὰ δύο ἀδέλφια, οἱ υἱοὶ τῆς βροντῆς, ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης, προέτειναν στὸν
Κύριο νὰ ζητήσουν νὰ καταπέση Φωτιὰ ἀπὸ τὸν Οὐρανὸ καὶ νὰ κατακαύση τὴν ἀσεβῆ ἐκείνη πόλι.
Ὁ
Κύριος ὅμως ἤρεμα τούς ἐπετίμησε, λέγοντας, «Δὲν γνωρίζετε ποίου πνεύματος
γνησίας Ἀγάπης εἶσθε φορεῖς; Διότι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου δὲν ἐνηνθρώπισε γιά
νὰ ρίψη εἰς ἀπώλεια ψυχές, ἀλλὰ νὰ τὶς διασώση». (Λουκ. θ’ 53-56).
Βέβαια δὲν πρέπει νὰ μᾶς διαφεύγουν οἱ τρομερὲς
Προρρήσεις
τοῦ Κυρίου γιὰ τὴν ἀμετανοησία τῶν σταυρωτῶν Ἰσραηλιτῶν καὶ τὴν τιμωρία τους. Μὲ
σαφήνεια προεφήτευσε τὴν ὁλικὴ Καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλήμ, ἀλλὰ καὶ τὸν φοβερὸ Σφαγιασμὸ τῶν κατοίκων
της, ἐπὶ Τίτου, τὸ 70 μ.Χ.. (Ματθ. κδ’ 2).
[Ἱ.
Βιβλίο Ἐσθήρ: Ποτὲ δὲν καταργοῦνται οἱ Νόμοι τῆς Περσίας]
Ἂς
καταφύγουμε πάλι στὴν μοναδική Σοφία τῶν Ἱερῶν Κειμένων.
Στὴν
Παλαιὰ Διαθήκη, ὁ πονηρὸς Πρωθυπουργὸς τοῦ Πέρση Βασιλιᾶ Ἀρταξέρξη, ὁ Ἀμάν, τὸν
ἐξηπάτησε καὶ ὑπέγραψε μία ἐγκληματικὴ διαταγή. Τὴν τάδε ἡμέρα νὰ “Κατασφαγιασθούν” ἅπαντες
οἱ Ἰσραηλίτες σ’ ὁλόκληρο τὸ Περσικὸ Κράτος, οἱ δὲ σφαγεῖς νὰ καρπωθοῦν τὶς
περιουσίες τους.
Ἡ εὐσεβὴς
Βασίλισσα, ἡ Ἐσθήρ, μετὰ ἀπὸ πολλὴ προσευχή καί μέ τίς συμβουλές τοῦ εὐσεβοῦς
θείου της, τοῦ Μαρδοχαίου, ἐπέτυχε νὰ νὰ ἐνημερώση καί νά ἀφυπνήση τήν συνειδησι τὸν
Βασιλιᾶ γιὰ τὸ μεγάλο ἔγκλημα πού θὰ συνετελεῖτο.
Ἐκεῖνος
ἐλυπήθη σφόδρα, ἀλλὰ τῆς ἐδήλωσε πώς, οἱ Βασιλικὲς διαταγὲς τῆς Περσίας ΠΟΤΕ δὲν “Ἀνακαλούνται”. Ἀλλά...
Μεθοδευμένη
σοφία! Συνελήφθη μία λύσις πρωτοφανὴς καὶ ἀνεπανάληπτος. Ὁ “Μέγας Βασιλεύς” τῆς
Αὐτοκρατορίας, θὰ “Ἑξαποστείλη” μία “Νέα” Διαταγή, πού δὲν θὰ καταργῆ τὴν προηγουμένη ὑπογραφή, μὰ θὰ πραγματώση κάτι ἄλλο, ἐντελῶς
πρωτάκουστο στὰ Παγκόσμια χρονικά:
·
Πράγματι, ἡ ἡμέρα τῆς
σφαγῆς,
ἡ ὁποία ὡρίσθη, θὰ ἰσχύη.
·
Ἀλλά, παραχωρεῖται τὸ
δίκαιο φυσικό προνόμιο εἰς τοὺς Ἰσραηλίτες, νὰ Ἀμυνθοῦν καὶ νὰ Ὑπερασπισθοῦν
τοὺς ἑαυτοὺς των καὶ τὶς περιουσίες τους.
·
Νὰ Ἀντεπιτεθοῦν στοὺς ἐχθροὺς,
ἐκείνους πού θὰ τοὺς πλησιάσουν.
·
Νὰ ἐκτελέσουν τοὺς ἐπιτιθεμένους
δολοφόνους, χωρὶς καμιὰ συνέπεια.
·
Καὶ κατόπιν, νὰ ἰδιοποιηθοῦν τὶς
περιουσίες τῶν συνωμοτῶν.
Μετὰ δὲ
ταῦτα, ὁ δόλιος ἐκεῖνος Πρωθυπουργός, ὁ Ἀμάν, ἀπώλεσε φρικτῶς καὶ τὴν ἴδια του
τήν ζωή. (Ἐσθὴρ η’ 12 καὶ ἑξῆς).
Δ. ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΙΣ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ
[Πανδημία
καί “Μονόφθαλμος Κϋκλωπας”]
Ἡ ἀνακύψασα
φρικτὴ Πανδημία, μὲ τὸ δικό της ἀποκρουστικὸ πρόσωπο, τὴ μορφὴ καὶ τὴν ἐπικινδυνότητα,
ἀποτελεῖ μία μοναδικὴ “Διαβολόσταλτο” εὐκαιρία, γιὰ ὅλες ἐκεῖνες τὶς ὑποχθόνιες, “Τύποις Χριστιανικὲς”
Κυβερνήσεις, ὥστε ἀνωδύνως νὰ ἐνεργοποιήσουν τά μυστικά δόλια Σχέδιά τους.
·
Νὰ θεσμοθετήσουν πλεῖστα
ὅσα Ἀντιχριστιανικὰ Μοντέλα.
·
Νὰ ἀφαιρέσουν ἱκανὲς
καὶ πολλαπλὲς Ἐλευθερίες τῶν Λαῶν.
·
Νὰ ἐπιβάλλουν
πολυσύνθετα, ὑποδόρια Οἰκονομικὰ μέτρα.
·
Νὰ ἐξαθλιώσουν τοὺς Πτωχοὺς καὶ
Καταφρονημένους.
·
Νὰ σπάσουν κάθε
πρόθεσι ἀντιδράσεως καὶ ἀφυπνίσεως.
·
Νὰ προωθήσουν, ὡς Ἰδέα
καὶ ὡς Πρᾶξι, τὴν “Ἐωσφορικὴ” Παγκοσμιοποίησι τῆς διαλύσεως καὶ ἰσοπεδώσεως τῶν Ἐθνῶν, τῶν Πολιτισμῶν
καί, κυρίως τῆς Ἀληθοῦς Χριστιανικῆς Θρησκείας.
·
Νά δοκιμασθῆ “Εἰδικὴ” Ἐπιχείρησις μιᾶς
Πανανθρωπίνου Κεντρικῆς Διοικήσεως καὶ Ἐλέγχου.
·
Ἤδη, φαίνεται νά
λειτουργῆ ἕνας Τεράστιος Παγκόσμιος “Μονόφθαλμος Κύκλωπας” ἀπεριορίστου παρακολουθήσεως τῶν Πολιτῶν.
Ἀλλοίμονό
τους ὅμως.
Διότι,
ὁ Κόσμος πορεύεται μέν φαινομενικῶς πρὸς τὰ ἐκεῖ ὅπου ἀνέχεται, πρὸς καιρόν, ὁ Κύριος, ἀλλὰ, θὰ καταλήξη πραγματικῶς ἐκεῖ
ὅπου Αὐτὸς Βούλεται καὶ Σχεδιάζει.
Ἐκεῖνοι
ὅμως, οἱ ἀσεβεῖς καὶ παράνομοι “Ψευδ-Ἐλεύθεροι” Ἄρχοντες, οἱ “Σαρδανάπαλοι”, θὰ ὑποστοῦν ανήκουστες συνέπειες κατὰ τὰ αἰσχρὰ ἔργα τῶν
χειρῶν τους.
«Οὐαὶ δὲ ὑμῖν͵ Γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί͵ ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν
ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε͵ οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν. ... ὄφεις
γεννήματα ἐχιδνῶν͵ πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης;» (Ματθ. κγ’ 13, 33).
(Ἤτοι, ἀλλοίμονό σας
Γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι πού εἶσθε ὑποκριταί. Κλείνετε τὴν Πύλη τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν
μπροστὰ ἀπό τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ ἐσεῖς δὲν εἰσέρχεσθε καὶ αὐτοὺς πού ἐπιθυμοῦν νὰ
εἰσέλθουν τοὺς παρεμποδίζετε. ... Φίδια γεννημένα ἀπὸ ὀχιές, πῶς θὰ ἀποφύγετε τὴν καταδίκη καὶ τὸ πῦρ τῆς Κολάσεως;).
[Μεταφυσική, Προφητικὴ Θεώρησις τῆς
Ἱστορίας]
Ἂς μελετήσουμε τὴν Ἱστορία μὲ τὴν Μεταφυσική της
προοπτική. Νὰ προβοῦμε σὲ μία διαφορετική, Πατερική ἀνάλυσι τῶν γεγονότων. Νὰ τὰ
προσεγγίσουμε μὲ τὰ Ἱεροπροφητικὰ μάτια τῶν Ἁγίων, πού κατανοοῦν καθαρὰ τί συντελεῖται ἀπὸ
τοὺς ἀνόμους Ἐξουσιαστὲς τῆς Οἰκουμένης, διαχρονικά, ἀλλὰ καὶ κατά τὴν Ἐποχή
μας.
«Ἕνας Φωτεινὸς Ἄγγελος παρουσιάζει εἰς τὸν Προφήτη
Ζαχαρία (στ’ π.Χ. αἰὼν) ἕνα παράξενο “Κοφίνι”, πού χρησιμοποιεῖται γιὰ τὰ σιτηρά. Τὸ ἀνοίγει καὶ τότε
ἐξέρχεται μέσα ἀπὸ αὐτὸ μία ἀλλόκοτη “Γυναίκα”.
-Εἶναι κάτι πού ὅλος ὁ λαὸς τὸ ἐπιθυμεῖ ζωηρά, εἶπε ὁ Ἄγγελος. Εἶναι ἡ “Ἀδικία”, ἡ “Ἀνομία”.
Τότε ἐνεφανίσθησαν δύο ἄλλες “Γυναίκες”, πού εἶχαν
φτερὰ σὰν τοῦ τσαλαπετεινοῦ καὶ πετοῦσαν σπρωγμένες ἀπὸ τὸν ἄνεμο.
Αὐτές παρέλαβαν τὸ “Κοφίνι” μὲ τὴ “Γυναίκα” καὶ ἀεροβατῶντας, τὸ ἐσήκωσαν
μεταξὺ Γῆς
καὶ Οὐρανοῦ.
Τότε, σημειώνει ὁ Προφήτης, ἐρώτησα τὸν Ἄγγελο νὰ μοῦ ἐξηγήση
ποῦ τὸ πάνε τὸ “κοφίνι” οἱ δύο ἄλλες “Γυναίκες”, καὶ μοῦ ἀπεκρίθη:
Στὴ χώρα “Σεναάρ”, στὴ Βαβυλῶνα, τὸ σύμβολο κάθε ἀνόμου Πόλεως ἢ Κράτους, γιὰ νὰ οἰκοδομήσουν τῆς “Γυναικός” ἕναν
Ναό. Καὶ αὐτὴν τὴν “Ἀνομία” να τὴν τοποθετήσουν ἐπάνω
εἰς Βάθρο Ὑψηλό νὰ τὴν Προσκυνοῦν οἱ ἄνθρωποι καὶ νὰ τὴ Λατρεύουν». (Ζαχαρ. ε’ 5-11).
Ταῦτα
πραγματώνονται ἐν πολλοῖς καί σήμερα στόν θεωρούμενο “Πολιτισμένο Χριστιανικό”
Κόσμο. Οἱ φρικτοί Ἰσχυροί τής Γῆς, Ἐπιβάλλουν, “Θεοποιοῦν” καί “Λατρεύουν” κάθε “Ἀνομία”
καί “Ἀδικία”.
Ἀσφαλῶς στίς μέρες μας, οἱ δύο “Γυναῖκες” δέν εἶναι ἄλλες,
παρά ἡ Ε.Ε., κυρίως ἡ ἀνάλγητος Γοτθία, καὶ οἱ ἄθλιες ΗΠΑ!
[Ὀρθοδοξεῖν καὶ Σχινοβατεῖν]
Προσοχή: Τό ἐάν ὁ Covid 19 εἶναι Ἰός,
ἤ Code 19, δηλ. “Κωδικός” Ἐπιχειρήσεως. Ἐάν εἶναι “Ἐργαστηριακό” Κατασκεύασμα.
Ἐάν εἶναι “Βιολογικό” Ὅπλο. Ἐάν εἶναι “Στρατηγικό” Ὅπλο Παγκοσμίου “Ψυχώσεως”. Ἐάν ἴσως εἶναι καί “Κοροϊδο-Ἰός”. Πάντα ταῦτα θά τά ἀποκαλυφθοῦν ἐν καιρῷ τό δέοντι.
Συνάμα,
θά κατακλυσθοῦμε καί ἀπό ψεύτικα ἤ ἀληθῆ “Ὁράματα”. καί “Θάματα”. Ἀπαιτεῖται λοιπόν τεραστία φρονιμάδα καί περίσκεψις ἀπό ὅλους μας. Καθότι, «“Ὀρθοδοξεῖν”, λογίζεται
τό Δυσεπίτευκτο Ἀγώνισμα τοῦ “Σχοινοβατεῖν” μεταξὺ “Ἐλλείψεως” καὶ “Ὑπερβολῆς”».
ΠΗΓΗ: https://orthodoxostypos.gr
ΠΗΓΗ: https://orthodoxostypos.gr
Γράφει ο Οδυσσεύς Μακρυγιάννης