Πικρή γεύση
Ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν ένας μεγάλος πρεσβευτής του Ελληνισμού.
Αγαπούσε την πατρίδα του και πολλές φορές την έβαλε πάνω απ' την παράταξη του (το κομμουνιστικό κόμμα).
Μέγιστος μουσουργός και μεγάλος εκπρόσωπος του ελληνικού πνεύματος.
Κατέβασε την υψηλή ποίηση στο λαό .
Τώρα όλα αυτά τα αφήνει πίσω. Πικρή η γεύση της απόφασής του να πεθάνει ως κομμουνιστής και να μην μπει σταυρός στο μνήμα του.
Εχθές παρατηρήσαμε στη μητρόπολη Αθηνών ένα άθεο πρόεδρο κόμματος να εκφωνεί επικήδειο, μια άθεη και κατ' επίφαση Ελληνίδα πρόεδρο δημοκρατίας να εκφωνεί κι αυτή επικήδειο , ένα πρωθυπουργό σταυροπόδι και τον αρχιεπίσκοπο της μασκοφορίας και των εμβολίων.
Σήμερα παρατηρήσαμε στα Χανιά κοσμοσυρροή στην υποδοχή της σωρού. Καλώς μεν.
Αλλά καλύτερα δε, να βλέπαμε το ίδιο γεγονός σε υποδοχές λειψάνων και αγίων εικόνων.
Μακάρι αυτό να γινόταν εφέτος και στην Τήνο.
Άλλο ένα δείγμα της εκκοσμίκευσης. Της αθεϊας.
Βάλαμε ανθρώπους πάνω από αγίους . Πάνω απ'την Παναγία. Πάνω απ'τον Χριστό.
Πικρή η γεύση. Ανάμεικτα τα συναισθήματα.
Εύχομαι ο Κύριος να ελεήσει την ψυχή του θανόντος.
(Αριστείδης Δασκαλάκης)
