τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Τὸν τελευταῖο καιρὸ κάποιοι ἤγειραν καὶ πάλι τὸ θέμα τῆς ὕπαρξης “χριστιανικῶν” κομμάτων, ἀνάλογων τοῦ κόμματος τῆς “Χριστιανικῆς Δημοκρατίας”. Αὐτὸ τὸ θέμα ἔγινε αἰτία διαφόρων συζητήσεων στὶς μέρες μας ἐξ ἀφορμῆς τῶν πρόσφατων ἐκλογῶν στὴν Ἑλλάδα.
Ἡ ἀπάντηση στὸ ζήτημα τοῦτο, ἂν δηλαδὴ εἶναι πρέπον νὰ ἱδρύονται κόμματα, ὅπως τὸ χαρακτηριστικὸ παράδειγμα τοῦ κόμματος τῆς “Χριστιανικῆς Δημοκρατίας”, δίνεται πιστεύω ἀπὸ τὴ στάση τοῦ Ὁσίου Παϊσίου στὸ θέμα τοῦτο.
Περὶ τὸ ἔτος 1981 ἐπισκέφθηκα στὸ Κελλὶ τῆς Παναγούδας τὸν Ὅσιο Παΐσιο. Καθ’ ὁδὸν πρὸς τὸ Κελλὶ τῆς Παναγούδας συνάντησα 2 ἱερεῖς ἀπὸ τὸν Πειραιὰ (γιὰ λόγους εὐνόητους δὲν ἀναφέρω τὴν ἐνορία) καὶ ἔτσι πήγαμε μαζί. Φθάνοντας στὸ Κελλὶ μᾶς ὑποδέχθηκε ὁ Ὅσιος καὶ καθίσαμε στὸ ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι του.
Ὁ Ὅσιος Γέροντας δὲν πρόλαβε νὰ πεῖ τίποτε καὶ ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς δύο ἱερεῖς, μὲ κάπως ρητορικὸ ὕφος τοῦ εἶπε, “Γέροντα ἤλθαμε νὰ φέρουμε τὸ μήνυμα τῆς Χριστιανικῆς Δημοκρατίας στὸ Ἅγιο Ὄρος”.
Κι ἄρχισε νὰ λέει αὐτὰ ποὺ συνήθως ἔλεγαν οἱ τῆς “Χριστιανικῆς Δημοκρατίας” κι ἐμεῖς ὡς φοιτητὲς τὰ ἀκούγαμε συνήθως ἀπὸ τὴ νεολαία τοῦ κόμματος αὐτοῦ.
Τότε ὁ Γέροντας σηκώθηκε πάνω καὶ μὲ ἔντονο, πολὺ ἔντονο τρόπο τοὺς ρώτησε, “εὐλογημένοι ἐν ὀνόματι ποιοῦ θὰ κτυποῦν τὰ Μάτ;”. “Ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ θὰ κτυποῦν τὰ Μάτ;”, συμπλήρωσε ἔντονα καὶ μὲ πόνο ὁ Ὅσιος. Ἡ ὅλη συζήτηση περιστράφηκε γύρω ἀπὸ τὴν ἀντίθεση τοῦ Ὁσίου γιὰ ὕπαρξη “χριστιανικοῦ” κόμματος.
Ὅπως μοῦ ἀνέφερε ἀργότερα φίλος τῆς νεολαίας τοῦ κόμματος αὐτοῦ, τῆς “Χριστιανικῆς Σοσιαλιστικῆς Κίνησης”, ρώτησαν τὸν Γέροντα κάποιοι φοιτητὲς τῆς νεολαίας αὐτῆς, ἂν πειράζει ποὺ ἔβαλαν δίπλα στὸ χριστιανικὴ τὸ “σοσιαλιστική”. Καὶ ὁ Ὅσιος τούς εἶπε, “ὄχι δὲν πειράζει, νὰ φύγει ὅμως τὸ χριστιανική”. Γίνεται ἀντιληπτὸ τί ἐννοοῦσε ὁ Ὅσιος.
Ἀντιλαμβανόμασθε ὅτι πρέπει νὰ ψηφίζομε συνειδητοὺς χριστιανοὺς πολιτικούς, ἀλλὰ νὰ μὴ δημιουργοῦμε κόμματα, τὰ ὁποῖα θὰ ὀνομάζονται “χριστιανικά”.
Ἡ χαρακτηριστικὴ ρήση τοῦ Ὁσίου Παϊσίου, «ὅποιον ἀγαπᾶ πιὸ πολὺ τὸν Θεὸν καὶ τὴν πατρίδα, αὐτὸν νὰ ψηφίσετε»*, εἶναι καθοριστικὴ γιὰ τὴν πολιτικὴ στάση μας, ὡς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.
Ὡς ἐκ τούτου ἀποτελεῖ ἀντιλογικὴ θρασύτητα, ἡ “διαφυγὴ” κάποιων Χριστιανῶν, ὅτι “ὅλοι οἱ πολιτικοὶ τὸ ἴδιο εἶναι”. Ὁ σοφὸς Γέροντας τῆς Παναγούδας, ὑπέδειξε τὸ πῶς πρέπει νὰ ψηφίζουμε, διαλέγοντας τὶς «ἐλιὲς μὲ τὸ λιγότερο δάκο”*, οἱ ὁποῖες “φαίνονται ποιὲς εἶναι». Μᾶς δίδαξε ξεκάθαρα νὰ διαλέγουμε τὸ λιγότερο κακὸ στὶς πολιτικὲς ἐκλογές.
Τόσο ἡ στάση τοῦ Ὁσίου Παϊσίου ἀπέναντι στὴν ἵδρυση “χριστιανικῶν κομμάτων, ὅσο καὶ ἡ χαρακτηριστικὴ ρήση του, «ὅποιον ἀγαπᾶ πιὸ πολὺ τὸν Θεὸν καὶ τὴν πατρίδα, αὐτὸν νὰ ψηφίσετε»*, δίνουν ἀπαντήσεις στὰ κρίσιμα αὐτὰ ἐρωτήματα.
* (Ἀπὸ τὸ βιβλίο “Μαρτυρίες προσκυνητῶν Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης 1924-1994 Β΄ Ἔκδοση).
Εἶναι πρέπον νὰ καλοῦνται κόμματα «χριστιανικά»; - Ορθόδοξος Τύπος (orthodoxostypos.gr)
