Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών
Η δυστοπική κοινωνία υπό το φως της ομοφυλόφιλης ατζέντας
Δημήτρης Δασκαλάκης: Γάμος ομοφυλόφιλων ζευγαριών: Δαιμονικό εφεύρημα της Νέας Τάξης Πραγμάτων
(Από την πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου, Κεφ. Στ΄, στίχοι 9 και 10)
1. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΔΕΣΤΙΝΟ
2. ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΗ
3. Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΔΕΝ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΕΝΙΑΙΑ ΣΤΑΣΗ
4. ΑΡΚΕΙ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΗΣ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ – ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ
5. Ο ΑΝΑΠΟΔΟΣ ΕΩΣΦΟΡΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
6. ΤΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΙ Η ΔΗΜΟΣΚΟΠΙΚΗ ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ
7. ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ
8. Η ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΣΜΟΥ
9. ΒΡΑΔΥΦΛΕΓΗΣ ΒΟΜΒΑ ΣΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
10. ΒΑΘΜΙΑΙΑ ΔΙΑΒΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ – ΤΑ ΕΠΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΗΣ ΑΤΖΕΝΤΑΣ
11. Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΚΑΡΠΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
12. Η ΛΟΑΤΚEIA ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
13. ΕN-OLA-GAY
Στις 10 Ιανουαρίου 2024, ο κ. Μητσοτάκης παραχώρησε τηλεοπτική συνέντευξη στην ΕΡΤ και στον δημοσιογράφο Γεώργιο Κουβαρά, στην οποία αποκάλυψε μεταξύ άλλων την πρόθεση της κυβέρνησης να εισαγάγει στο Κοινοβούλιο προς ψήφιση σχέδιο νόμου, που θα θεσμοθετεί το δικαίωμα των ομοφυλόφιλων ζευγαριών στον πολιτικό γάμο και στην υιοθεσία, δίνοντας το έναυσμα του δημόσιου διαλόγου.
Βασικό επιχείρημα υπέρ της αναγκαιότητας της νομοθέτησης του γάμου των ομοφυλόφιλων ζευγαριών αποτελεί η εκπλήρωση της συνταγματικής επιταγής για την ισότητα των πολιτών στον γάμο ανεξαρτήτως διάκρισης φύλου. Πριν προβούμε στην θετική ή αρνητική αξιολόγηση του πιο πάνω επιχειρήματος, οφείλουμε προηγουμένως να διατυπώσουμε τον ορισμό του γάμου.
1. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΔΕΣΤΙΝΟ
Τόσο το Σύνταγμα, όσο και οικείες διατάξεις του οικογενειακού δικαίου, αλλά και οι διεθνείς συνθήκες, οι οποίες κατά ρητή συνταγματική πρόβλεψη (άρθρο 28 παρ. 1 Συντάγματος) έχουν υπερνομοθετική ισχύ δεν περιέχουν τον ορισμό της έννοιας του γάμου. Η διάταξη του άρθρου 1350 του Αστικού Κώδικα έχει ως ακολούθως:
«Για τη σύναψη γάμου απαιτείται συμφωνία των μελλονύμφων. Οι σχετικές δηλώσεις γίνονται αυτοπροσώπως και χωρίς αίρεση ή προθεσμία. Οι μελλόνυμφοι πρέπει να έχουν συμπληρώσει το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας τους. Το δικαστήριο μπορεί, αφού ακούσει τους μελλονύμφους και τα πρόσωπα που ασκούν την επιμέλεια του ανηλίκου, να επιτρέψει το γάμο και πριν από τη συμπλήρωση αυτής της ηλικίας, αν η τέλεσή του επιβάλλεται από σπουδαίο λόγο».
Από την πιο πάνω διάταξη δεν προκύπτει με σαφήνεια ο ορισμός του γάμου, καθώς η λέξη «μελλόνυμφοι» δεν προσδιορίζει το χαρακτηριστικό του φύλου των ανθρώπων που πρόκειται να νυμφευθούν.
Με αφετηρία την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), κρίσιμη είναι η διάταξη του άρθρου 12 αυτής, στην οποία ορίζονται τα εξής:
«Άμα τη συμπληρώσει ηλικίας γάμου, ο ανήρ και η γυνή έχουν το δικαίωμα να συνέρχωνται εις γάμον και ιδρύωσιν οικογένειαν συμφώνως προς τους διέποντας το δικαίωμα τούτο εθνικούς νόμους».
Όπως προκύπτει από την παραπάνω διάταξη, το δικαίωμα της συνάψεως γάμου και της δημιουργίας οικογένειας αναγνωρίζεται και στα δύο φύλα, χωρίς να παρέχεται και εδώ άμεση λύση στο εάν υπονοείται ότι ο «ανήρ» και η «γυνή» μπορούν να συνάπτουν γάμο αποκλειστικά ο ένας με τον άλλο ή και μεταξύ τους.
Ανάλογη είναι και η διάταξη του άρθρου 23 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, που κυρώθηκε με τον ν. 2462/1997, στην οποία ορίζονται τα εξής:
«1. Η οικογένεια είναι φυσικό και θεμελιώδες στοιχείο της κοινωνίας, τα μέλη της δε, απολαύουν την προστασία της κοινωνίας και του Κράτους. 2. Αναγνωρίζεται το δικαίωμα ανδρών και γυναικών σε ηλικία γάμου να παντρεύονται και να δημιουργούν οικογένεια. 3. Κανένας γάμος δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς την ελεύθερη και πλήρη συναίνεση των μελλοντικών συζύγων».
Παρατηρούμε ότι και στην εν λόγω διάταξη καταλείπεται εύλογη αμφιβολία για το αν είναι νομικά επιτρεπτός ο γάμος μεταξύ ομοφυλόφιλων μελλονύμφων.
Έτσι, ως προς τον όρο «μελλόνυμφοι», αφετηρία των συγγραφέων, παλαιοτέρων και συγχρόνων, που ασχολήθηκαν με την ερμηνεία του αστικού κώδικα, αποτελεί ο ορισμός του γάμου, όπως διατυπώθηκε από τον Μοδεστίνο, Ρωμαίο νομοδιδάσκαλο του 3ου μ.Χ. αιώνα, ο οποίος μάλιστα δεν ήταν Χριστιανός, και σύμφωνα με τον οποίο:
«γάμος εστί ένωσις ανδρός και γυναικός και συγκλήρωσις του βίου παντός, θείου τε και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία».
2. ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΗ
Επομένως, τόσο η διάταξη του άρθρου 12 της ΕΣΔΑ, όσο και η διάταξη του άρθρου 23 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα παραπέμπουν στο εθνικό δίκαιο για τον καθορισμό των προϋποθέσεων για την άσκηση του δικαιώματος συνάψεως γάμου. Ακριβώς για το λόγο αυτό σε όσες ευρωπαϊκές χώρες θεσπίσθηκε κατά τα τελευταία έτη ο γάμος ομοφυλόφιλων προσώπων, τούτο υπήρξε αποτέλεσμα αυτοτελούς νομοθετικής πρωτοβουλίας του εκάστοτε εθνικού νομοθέτη, σαφώς διακρινόμενη από την υποχρέωση συμμορφώσεως του κράτους προς τις ρυθμίσεις του άρθρου 12 της ΕΣΔΑ.
Συνεπώς, η απαγόρευση σύναψης γάμου για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια δεν συνιστά διακριτική μεταχείριση που προσκρούει στο άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος (καθιερώνει την ισότητα όλων των πολιτών), καθότι, εάν ο εθνικός νομοθέτης επεκτείνει το δικαίωμα του γάμου και στα πρόσωπα του ιδίου φύλου θα νομοθετήσει «παρά φύσιν», ανατρέποντας τον πυρήνα της έννοιας του γάμου, ο οποίος νοείται αποκλειστικά μεταξύ ανδρός και γυναικός (σύμφωνα με τον αρχαίο και αναλλοίωτο ορισμό του Ρωμαίου νομοδιδάσκαλου).
Τούτο αποτελεί τόσο βαθιά εδραιωμένη πεποίθηση μεταξύ των ανθρώπων όλων των λαών, φυλών και θρησκειών, όσο και η εμπειρική τους γνώση ότι ο ήλιος ανατέλλει από την ανατολή, σε σημείο, που θα αιφνιδιάζονταν, αν κάποτε μάθαιναν, από την επιστήμη, τους πολιτικούς και την τηλεόραση, ότι ο ήλιος έπαυσε να ανατέλλει από την ανατολή και ανατέλλει πλέον «φυσιολογικά» από την δύση.
Μήπως άραγε τα προηγμένα κράτη της Δύσης που έσπευσαν να τροποποιήσουν την εθνική τους νομοθεσία, θεσμοθετώντας το δικαίωμα τέλεσης γάμου μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου, εκπροσωπούν την «δύση» του θνήσκοντος δυτικού πολιτισμού;
3. Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΔΕΝ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΕΝΙΑΙΑ ΣΤΑΣΗ
Ως εκ τούτου, τα ευρωπαϊκά κράτη δεν βαρύνονται με την νόμιμη υποχρέωση να ρυθμίσουν νομοθετικά την επέκταση του δικαιώματος γάμου και υιοθεσίας και στα πρόσωπα του ιδίου φύλου, καθότι τούτο εναπόκειται στην διακριτική ευχέρεια του εθνικού νομοθέτη, χωρίς να πηγάζει άμεση ή έμμεση ανάγκη συμμόρφωσης στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Αξίζει να επισημανθεί ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Δ.Δ.Α.) δεν αναγνωρίζει θετική υποχρέωση των συμβαλλομένων κρατών, απορρέουσα από το άρθρο 12 της Σύμβασης ή από τα άρθρα 8 και 14 αυτής, προς θέσπιση γάμου υπέρ των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, ούτε προς θέσπιση εναλλακτικών προς τον γάμο μορφών καταχωρισμένης συμβίωσης, θεωρώντας ότι το ζήτημα αυτό εμπίπτει κατ’ αρχήν στο περιθώριο εκτίμησης κάθε κράτους1.
Γι’ αυτό εξάλλου πολλά κράτη μεταξύ των 27 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλ. η Βουλγαρία, η Κροατία, η Κύπρος, η Ρουμανία, η Τσεχία, η Σλοβακία, η Ουγγαρία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Ιταλία και η Πολωνία, έκριναν σκόπιμο να μην προχωρήσουν σε τροποποίηση του εσωτερικού τους δικαίου, νομοθετώντας τον γάμο και την υιοθεσία υπέρ των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, χωρίς ωστόσο να υποστούν κάποια κύρωση από τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε.
4. ΑΡΚΕΙ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΗΣ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ – ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ
Με την ψήφιση του ν. 4356/2015 επεκτάθηκε το δικαίωμα συμβίωσης και στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια και, ως εκ τούτου, ο θεσμός της αστικής ένωσης μεταξύ των ομοφυλόφιλων προσώπων υπερκαλύπτει την σύγχρονη πραγματικότητα συγκατοίκησης ατόμων του ιδίου φύλου. Επομένως, δεν κρίνεται σκόπιμη ή αναγκαία η ανάληψη νομοθετικής πρωτοβουλίας για την αναβάθμιση της ομοφυλόφιλης συμβίωσης σε επίπεδο σύναψης γάμου.
Στην περίπτωση κατά την οποία ομοφυλόφιλος βιολογικός γονέας, έχοντας αποκτήσει (από προηγούμενη ετεροφυλόφιλη σχέση ή άγαμη μητέρα με την διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης) ανήλικο τέκνο ή στην εξαιρετικά σπάνια εκδοχή της μονογονεϊκής υιοθεσίας, συνάπτει εν συνεχεία σύμφωνο ομοφυλόφιλης συμβίωσης, και αργότερα αποβιώσει, το ανήλικο τέκνο δεν παραμένει απροστάτευτο, αλλά ενεργοποιούνται αναλογικά οι διατάξεις για την επιτροπεία ανηλίκων. Σύμφωνα με αυτές στην περίπτωση αδυναμίας άσκησης της γονικής μέριμνας (είτε λόγω θανάτου, είτε λόγω κήρυξης σε αφάνεια ή έκπτωσης από την γονική μέριμνα) διορίζεται (με δικαστική απόφαση) επίτροπος το καταλληλότερο πρόσωπο με προτίμηση προς τους πλησιέστερους συγγενείς του ανηλίκου τέκνου.
Επομένως, δεν παρίσταται νομικός λόγος για την ανάθεση του δικαιώματος άσκησης γονικής μέριμνας στο έτερο μέλος της ομοφυλόφιλης σχέσης, αφού υφίσταται το προστατευτικό πλέγμα των διατάξεων περί επιτροπείας των ανηλίκων που εφαρμόζονται και για τα ετερόφυλα ζευγάρια, χωρίς το παιδί να εισάγεται σε ίδρυμα, όπως παραπλανητικώς διαχέεται με σκοπό την συγκινησιακή φόρτιση της (χειραγωγούμενης) κοινής γνώμης, προκειμένου να συναινέσει στην υιοθεσία ανηλίκων από ομοφυλόφιλα ζευγάρια.
Βέβαια πολύ γρήγορα θα κάνουν την εμφάνισή τους σύγχρονες έρευνες και μελέτες που θα καταδεικνύουν ότι τα παιδιά με γονείς ομοφυλόφιλους άνδρες ή λεσβίες δεν διαφέρουν από τα υπόλοιπα παιδιά, ως προς τη συναισθηματική τους ανάπτυξη, την σχέση τους με συνομήλικους και ενήλικες.
Οι πολίτες οφείλουν να μην ξεχνούν ότι η επιστήμη –όσο ποτέ άλλοτε στην ανθρώπινη ιστορία– εργαλειοποιείται σήμερα με σκοπό την υλοποίηση της νεοταξίτικης ατζέντας και την υπαγωγή της ελεύθερης βούλησης των ανθρώπων στην επιστημονική αυθεντία των ειδικών, οι οποίοι διαρκώς θα επικαλούνται αμφιλεγόμενες έρευνες και μελέτες, προκειμένου να καταστήσουν «γραφική», και επομένως μη πειστική, την αντίθετη άποψη, διαστρέφοντας συστηματικά την λειτουργία της ανθρώπινης συνείδησης.
5. Ο ΑΝΑΠΟΔΟΣ ΕΩΣΦΟΡΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
Συνεπώς, ουσιώδη συστατικά στοιχεία της έννοιας του γάμου αποτελούν η αρχή της ελεύθερης σύναψης του γάμου, η διαφορά φύλου, η αρχή της μονογαμίας και η αρχή της συγκλήρωσης του βίου.
Η θεσμοθέτηση της λύσης του γάμου μέσω του διαζυγίου δεν αποτελεί επιχείρημα για την συνολική αποδόμηση της παραδοσιακής έννοιας του γάμου, δεδομένου ότι παραμένουν αναλλοίωτα και εξαίρονται τα διαχρονικά κρίσιμα ηθικά στοιχεία της τέλεσης του γάμου και, κυρίως, η ελεύθερη και μη εξαναγκαστική σύναψη γάμου και η διαφορά φύλου μεταξύ των μελλονύμφων.
Στην έννοια του γάμου, η προϋπόθεση της διαφοράς φύλου είναι τόσο αυτονόητη και βαθιά ριζωμένη στην συνείδηση των ανθρώπων και αντανακλά τις ηθικές και κοινωνικές αξίες και παραδόσεις όχι μόνου του ελληνικού λαού, αλλά και ολόκληρης της ανθρωπότητας, που λογίζεται ως πανανθρώπινο κεκτημένο.
Μάλιστα η έλλειψη της διαφοράς φύλου καθιστά τον γάμο αυτοδικαίως ανυπόστατο και, συνακόλουθα, εκτός συνταγματικής προστασίας.
Είναι, όμως, πραγματικά εντυπωσιακό το μένος των σατανοκίνητων νεοταξιτών, οι οποίοι επιχειρούν να ανατρέψουν την επί αιώνων καθεστηκυία και Θεοπαράδοτη ηθική τάξη πραγμάτων, καθώς έρχονται μετά από σχεδόν 1750 χρόνια (ο ορισμός του Μοδεστίνου διατυπώθηκε περίπου το 250 μ.Χ., ενώ το 2001 η Ολλανδία «πρωτοπόρησε» κατοχυρώνοντας την ισότητα των πολιτών στο γάμο ανεξαρτήτως διάκρισης φύλου) να μεταβάλουν, να διαστρέψουν και να μολύνουν την οικουμενική συνείδηση και τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων, αντιστρέφοντας με δαιμονική μαεστρία το νοηματικό περιεχόμενο του γάμου, επιβάλλοντας τον ανάποδο εωσφορικό κόσμο της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
6. ΤΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΙ Η ΔΗΜΟΣΚΟΠΙΚΗ ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ
Δυστυχώς, ο κ. Μητσοτάκης, κατά την διάρκεια της πρόσφατης συνέντευξής του στην δημόσια τηλεόραση, έδωσε την εικόνα ότι ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν, αδιαφορώντας για τα προβλήματα που μαστίζουν την ελληνική κοινωνία και για τον καθημερινό αγώνα επιβίωσης του Έλληνα πολίτη.
Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη επιλέγει να ικανοποιήσει το αίτημα μιας αμελητέας και περιθωριακής κοινωνικής μειοψηφίας –η οποία όμως εμφανίζει επιθετική ρητορική και πλούσια ακτιβιστική δράση, με σκοπό την επικράτησή της επί της σιωπηλής και αποχαυνωμένης πλειοψηφίας–, την στιγμή κατά την οποία σύσσωμη η ελληνική κοινωνία έρχεται αντιμέτωπη με τα σαρωτικά «κύματα» της ακρίβειας, της ανεργίας, της εγκληματικότητας, της ανήλικης παραβατικότητας, της οπαδικής βίας που αποδιοργανώνουν την κοινωνική ζωή, διασπείροντας τον φόβο και την οικονομική ανασφάλεια.
Πριν, όμως, από την συνέντευξη του κ. Μητσοτάκη προηγήθηκαν δημοσκοπικές μετρήσεις που κατέγραψαν με ιδιαίτερη ευκρίνεια την σαφή αρνητική στάση της κοινωνίας απέναντι στο ενδεχόμενο επέκτασης του γάμου και της υιοθεσίας στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την δημοσκοπική μέτρηση της MRB, η πλειονότητα των πολιτών απορρίπτει την νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης αναφορικά με την αναγνώριση του δικαιώματος γάμου στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια, δεδομένου ότι σε ποσοστό 52,9% εκφράζει την διαφωνία της, ενώ θετικά τοποθετείται μόνο το 40,3%. Στην περίπτωση της υιοθεσίας, τα πράγματα εμφανίζονται πολύ χειρότερα για τον κ. Μητσοτάκη –τον υποκινητή του γάμου των ομοφυλόφιλων–, αφού η συντριπτική μερίδα της κοινωνίας, δηλ. ποσοστό 68,7%, εναντιώνεται στην προοπτική της υιοθεσίας, ενώ μόλις μια ισχνή ομάδα πολιτών (ποσοστό 24,2%) εμφανίζεται να υποστηρίζει την αναγνώριση του σχετικού δικαιώματος2.
Ανάλογη εικόνα προκύπτει και στην δημοσκόπηση της Opinion Poll, που διενεργήθηκε από τις 13 μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου 2023. Ποσοστό 53,3% των συμμετεχόντων διατυπώνει την διαφωνία του στην θεσμοθέτηση του γάμου των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, ενώ ποσοστό 42,7% φαίνεται να συμφωνεί. Το ποσοστό απόρριψης εκτοξεύεται πραγματικά, όταν οι συμμετέχοντες απαντούν στο ερώτημα για την δυνατότητα υιοθεσίας από άτομα του ιδίου φύλου3.
Όλες οι βαλκανικές χώρες (πλην της Σλοβενίας) έχουν αποκρούσει την ιδέα της ενσωμάτωσης στην εθνική τους νομοθεσία του γάμου των ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Στο πλαίσιο της βαλκανικής χερσονήσου η Ελλάδα της ορθόδοξης ασκητικής παράδοσης επιλέγεται από τους νεοταξίτικους κύκλους εξουσίας να «σύρει τον χορό» του νομοθετικού δικαιωματισμού, που εναντιώνεται στον Ευαγγελικό Λόγο, με σκοπό να παρασύρει στο γκρεμό του αποσυντεθειμένου και φθίνοντος δυτικού πολιτισμού και τους υπόλοιπους ορθόδοξους βαλκανικούς λαούς.
Επομένως, ο κ. Μητσοτάκης, γνωρίζοντας τις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης, σύμφωνα με τις οποίες διαμορφώνεται στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας ένα πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα που τάσσεται ενάντια στην προοπτική της νομιμοποίησης του γάμου ανθρώπων του ιδίου φύλου, όφειλε να ανακρούσει πρύμναν, συνειδητοποιώντας ότι η εισαγωγή του σχετικού νομοσχεδίου στο Κοινοβούλιο θα προσέκρουε στην αταλάντευτη στάση της ελληνικής κοινωνίας που επιθυμεί να διατηρήσει αλώβητη την ελληνοχριστιανική της παράδοση.
Ο ίδιος όμως, αντί να αφουγκραστεί τους χτύπους της ελληνορθόδοξης καρδιάς των Ελλήνων πολιτών, που εξακολουθούν να πιστεύουν στην ιερότητα του γάμου, στην γλυκιά χαρά της μητρότητας και στην θαλπωρή της πολύτεκνης οικογένειας, γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του την πλειοψηφική βούληση του κοινωνικού σώματος, επιμένοντας στην ατυχή (;) νομοθετική του πρωτοβουλία, με προφανή σκοπό να συντρίψει τα πατροπαράδοτα ήθη, τα έθιμα και τις μακραίωνες παραδόσεις του ελληνικού λαού.
7. ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ
Στην κυριακάτικη ανάρτηση της 14-1-2024 στο Facebook ο κ. Μητσοτάκης φέρεται να δηλώνει τα εξής εν σχέσει προς το ζήτημα του γάμου των ομοφυλόφιλων ζευγαριών:
«Δεν καινοτομούμε, αλλά θέλουμε να εφαρμόσουμε αυτό που ήδη συμβαίνει σε 20 χώρες της Ευρώπης και 36 του κόσμου. Με σεβασμό στη διαφορετική άποψη και στις αντιρρήσεις που έχουν διατυπωθεί, αλλά η Ελλάδα που οραματίζομαι είναι μια συμπεριληπτική χώρα»4.
Η επιχειρηματολογία του κ. Μητσοτάκη είναι παντελώς αβάσιμη, αποπροσανατολιστική και υποτιμά την νοημοσύνη του ελληνικού λαού, δεδομένου ότι:
Επί συνόλου 51 ευρωπαϊκών χωρών, 31 χώρες (δηλ. οι περισσότερες), καθώς και επί συνόλου 193 κρατών-μελών του Ο.Η.Ε., 157 χώρες, δηλαδή η συντριπτική πλειονότητα της διεθνούς κοινότητας, αρνείται να υποκύψει στα κελεύσματα της αντίχριστης Νεοταξίτικης ελίτ, διαφυλάσσοντας την ιερότητα του θεσμού του γάμου από κάθε δαιμονικό πειραματισμό ενός προωθημένου και άνομου δικαιωματισμού.
Συνιστά πραγματικά όνειδος για την πατρίδα μας, από χώρα-λίκνο του δυτικού πολιτισμού και από χώρα-πνευματικό αγκυροβόλιο για την σύμπασα Ορθοδοξία να καταστεί πειθήνιο υποχείριο των πιο σκοτεινών εξωθεσμικών κύκλων της Ε.Ε. και των Η.Π.Α., που εργάζονται πυρετωδώς –υπό το πρόσχημα της ισότητας στον γάμο– για την αποϊεροποίηση και τον αφελληνισμό των Ελλήνων πολιτών.
Μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να οραματίζεται την «συμπεριληπτική Ελλάδα», αλλά οφείλουμε να του υπενθυμίσουμε ότι ο ελληνικός λαός δεν του έχει παραδώσει λευκή επιταγή διακυβέρνησης. Βρίσκεται στην θεσμική θέση του πρωθυπουργού, όχι για να υλοποιήσει το αμφιλεγόμενο –και σαφώς νεοταξίτικο– προσωπικό του όραμα, αλλά για να υπηρετήσει τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, αναγνωρίζοντας ότι η ορθόδοξη ταυτότητα, η εθνική ιδιοπροσωπία και η εκκλησιαστική παράδοση αποτελούν τα συστατικά στοιχεία της διαχρονικής πορείας του ελληνικού έθνους και, επομένως, οφείλει να σεβαστεί την κυρίαρχη βούληση των Ελλήνων πολιτών που αποδοκιμάζουν τόσο τον γάμο, όσο και την υιοθεσία από τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια.
Αν το Μέγαρο Μαξίμου επικαλεστεί εκ των υστέρων άλλες «δημοσκοπήσεις» στις οποίες θα καταγράφεται αντιστροφή της βούλησης του κοινωνικού σώματος, η καλύτερη απάντηση είναι η παράκαμψη των αμφισβητούμενων δημοσκοπήσεων και η απευθείας προσφυγή στην ετυμηγορία του ελληνικού λαού, είτε μέσω δημοψηφίσματος (άρθρο 44 παρ. 2 εδαφ. β’ του Συντάγματος), είτε μέσω προκήρυξης εθνικών εκλογών, προκειμένου να αποτυπωθεί με ενάργεια η βούληση των πολιτών για ένα εξαιρετικής σημασίας κοινωνικό ζήτημα. Η κυβέρνηση θα το τολμήσει ή θα επιχειρήσει να στραγγαλίσει την ελεύθερη έκφραση του κυρίαρχου ελληνικού λαού με το πρόσχημα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
8. Η ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΣΜΟΥ
Η θέση της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη ότι «τα ζητήματα δικαιωμάτων δεν λύνονται με δημοψήφισμα» εμπεριέχει την εφιαλτική παραδοχή ότι τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων είναι ανώτερα από κάθε προβλεπόμενη συνταγματική διαδικασία που κατοχυρώνει την ελεύθερη έκφραση βούλησης των Ελλήνων πολιτών. Ύστερα από την κυβερνητική απόρριψη της πρότασης για την διεξαγωγή δημοψηφίσματος, νομιμοποιούμαστε να διατυπώσουμε την γνώμη ότι:
Ο άκρατος δικαιωματισμός των ομοφυλοφίλων έχει αναχθεί προσωπικά για τον κ. Μητσοτάκη σε απόλυτη επιδίωξη, υπέρτερης αξίας, από την ίδια την διαφύλαξη της Δημοκρατίας και του Συντάγματος.
Όσοι επικαλούνται την «συνταγματική ηθική» των δικαιωμάτων έχουν εθιστεί σε έναν κακώς νοούμενο δικαιωματισμό, επιμένοντας να υποβαθμίζουν την αξία των εννοιών, όπως «λαός» και «λαϊκή βούληση», με αποτέλεσμα να διατυπώνουν ένα πληθωριστικό λόγο περί δικαιωμάτων και έναν καχεκτικό λόγο περί δημοκρατίας.
Έτσι, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι πνέει στην ελληνική κοινωνία ένας πολύς ισχυρός άνεμος «αντιδημοκρατικού νεοφιλελευθερισμού», στο όνομα του οποίου αποθεώνονται τα δικαιώματα των μειοψηφιών, ανατρέπονται μακραίωνες παραδόσεις και επικαιροποιούνται τα κοινωνικά ήθη.
Η θέσπιση κανόνων δικαίου που αντιβαίνουν στην βούληση της κοινωνικής πλειοψηφίας αποτελεί συντριπτική απόδειξη του επελαύνοντος «αντιδημοκρατικού δικαιωματισμού», που έχει οδηγήσει σε περιφρόνηση τις πολιτικές και δημοκρατικές διαδικασίες, με αποτέλεσμα να φιμώνεται η φωνή της πλειοψηφίας, να επαινούνται τα ουρλιαχτά της μειοψηφίας και να εγκαθιδρύεται κοινοβουλευτικά η δικτατορία των ποικιλώνυμων ελίτ (ελίτ του εθνομηδενισμού, του δικαιωματισμού κ.λπ.).
Την ίδια στιγμή, στην επικείμενη θεσμοθέτηση του γάμου των ομοφυλοφίλων αποτυπώνεται ο πολιτικός και κοινοβουλευτικός αυταρχισμός της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη, που αγνοεί επιδεικτικά την κυρίαρχη γνώμη των πολιτών, παραμένοντας σταθερά προσηλωμένος στην υλοποίηση της νεοταξίτικης ατζέντας, η οποία επιβάλλει την πάση θυσία και στο υψηλότερο επίπεδο νομοθετική κατοχύρωση των δικαιωμάτων των λοάτκι.
Η επίκληση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί το πολύτιμο εργαλείο της υπερεθνικής αντίχριστης ελίτ, η οποία, φέρνοντας στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου τα ανθρώπινα δικαιώματα, επιχειρεί να εμφανίσει την αντίθετη γνώμη της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών ως «ρητορική μίσους και σκοταδισμού», με αποτέλεσμα πατροπαράδοτα ήθη έθιμα, κοινωνικές αντιλήψεις να θυσιάζονται «εν ριπή οφθαλμού» στον βωμό ενός θεοποιημένου δικαιωματισμού
9. ΒΡΑΔΥΦΛΕΓΗΣ ΒΟΜΒΑ ΣΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Με την αναγνώριση του δικαιώματος γάμου και υιοθεσίας στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια, ολόκληρη η κοινωνία εισέρχεται σε μια πολύ επικίνδυνη ατραπό σχετικά με την διατήρηση της οικογενειακής συνοχής, καθώς διευρύνεται ανεξέλεγκτα το πλαίσιο της οικογενειακής συμβίωσης.
Η ύπουλη νομοθετική πρωτοβουλία του κ. Μητσοτάκη αποτελεί βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια της παραδοσιακής οικογένειας, επειδή ανοίγει την κερκόπορτα της θεσμικής αναγνώρισης, ως γάμου, και άλλων απαράδεκτων μορφών συμβίωσης.
Δηλαδή στο άμεσο μέλλον δεν αποκλείεται να αναγνωριστεί ως γάμος και η πολυπρόσωπη-πολυσυντροφική σχέση (που ήδη έχει εμφανιστεί στις Η.Π.Α. στην Δυτική Ευρώπη και αλλού) μεταξύ ενηλίκων, οι οποίοι έχουν ανήλικα τέκνα, με αποτέλεσμα να παρατηρείται η ακόλουθη εικόνα του απόλυτου ηθικού εκμαυλισμού: δύο άνδρες και μια γυναίκα ή δύο γυναίκες και ένας άνδρας να μοιράζονται την ίδια κλίνη, ενώ τα ανήλικα παιδιά τους θα παρακολουθούν τηλεόραση στο σαλόνι.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Νέα Ζηλανδία, μόλις μια εβδομάδα μετά την θεσμική αναγνώριση του δικαιώματος γάμου στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια, εμφανίστηκε μια ομάδα ατόμων που ζητούσε την νομική κατοχύρωση του «πολυσυντροφικού γάμου»5.
Το Χόλυγουντ, ως πολυεργαλείο προώθησης κάθε νεοταξίτικου, ηθικά φθοροποιού αφηγήματος, επιχειρεί συστηματικά να αποδομήσει και να εξευτελίσει την υγιή αγαπητική-ερωτική σχέση μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας. Στο πλαίσιο υλοποίησης του πιο πάνω σκοπού, εντάσσεται και η κινηματογραφική ταινία του Woody Allen «Vicky Cristina Barcelona» (προβλήθηκε το 2008), με την οποία ο σκηνοθέτης προσπαθεί να εξοικειώσει το παγκόσμιο νεανικό (κυρίως) κοινό με την «πρωτότυπη» ιδέα της συναινετικής πολυσυντροφικής σχέσης.
Πολύ γρήγορα οι θιασώτες της πολυσυντροφικότητας, αλλά και κάθε άλλης σεξουαλικής διαστροφής, θα διεκδικήσουν και θα απαιτήσουν –ως αυτονόητη υποχρέωση της Πολιτείας– την νομιμοποίηση της δικής τους αυτόνομης και ακραίας σεξουαλικής συμπεριφοράς, η οποία θα προπαγανδιστεί από τους Νεοταξίτες πολιτικούς και ακαδημαϊκούς, ως «θεσμική υποχρέωση της έννομης τάξης».
Υπό αυτές τις συνθήκες, η συνταγματική προστασία του παραδοσιακού γάμου, της μητρότητας και της πολυτεκνίας θα μειωθεί δραματικά, ενώ θα πληγεί ανεπανόρθωτα και ο θεσμός της οικογένειας, ως θεμέλιο συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, την στιγμή μάλιστα που το δημογραφικό πρόβλημα έχει λάβει εκρηκτικές διαστάσεις και απειλεί την εθνική μας επιβίωση.
10. ΒΑΘΜΙΑΙΑ ΔΙΑΒΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ – ΤΑ ΕΠΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΗΣ ΑΤΖΕΝΤΑΣ
Για την επίτευξη του πιο πάνω σκοπού, όσοι υποστηρίζουν τις πάσης φύσεως σεξουαλικές παρεκτροπές, θα ακολουθήσουν την ίδια διαδικασία βαθμιαίας διάβρωσης της κοινωνίας, αντιγράφοντας πιστά και μελετώντας προσεκτικά κάθε στάδιο της εν εξελίξει ομοφυλόφιλης ατζέντας. Τα στάδια αυτά είναι τα εξής επτά:
1o Στάδιο: Δ ι ε ί σ δ υ σ η
Eλάχιστοι άνθρωποι (ομοφυλόφιλοι) αρχίζουν να αναπτύσσουν στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής μια παρεκκλίνουσα σεξουαλική συμπεριφορά, περιφρονώντας τους ηθικούς, νομικούς και κοινωνικούς κανόνες, όπως αυτοί ισχύουν στο πλαίσιο της οργανωμένης κοινωνικής συμβίωσης, με αποτέλεσμα να στιγματίζονται κοινωνικώς.
2ο Στάδιο: Α ν ο χ ή
Οι πολίτες, μολονότι δυσφορούν και αποδοκιμάζουν κάθε ομοφυλοφιλική σχέση που αντιβαίνει στα καθιερωμένα κοινωνικά πρότυπα, εντούτοις την ανέχονται, υπό τον όρο να μην εκδηλώνεται μπροστά «στα μάτια της κοινωνίας».
(Η Εκκλησία, όμως, όφειλε να μην κλείνει υποκριτικά τα μάτια της ενώπιον μιας κοινωνικής πραγματικότητας, αλλά να δράσει προληπτικά, ποιμαντικά και σωτηριολογικά, αρπάζοντας το ομοφυλόφιλο πρόσωπο από το στόμα του νοητού δράκοντος, με σκοπό να το επαναφέρει στην σωστική αγκαλιά του Χριστού).
3ο Στάδιο: Α π ο δ ο χ ή
Η πλειονότητα της κοινωνίας προοδευτικά έχει εξοικειωθεί με την σύναψη σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου, τις οποίες προηγουμένως καταδίκαζε απερίφραστα, ενώ την ίδια στιγμή πληθαίνουν οι φωνές ότι η κοινωνία έχει καταστεί «ώριμη» να αποδεχθεί την θεσμική αναγνώρισή τους.
4ο Στάδιο: Α τ ε λ ή ς Θεσμική Α ν α γ ν ώ ρ ι σ η
Η Πολιτεία προχωρά σε μια αρχικώς «δειλή» θεσμική παραδοχή μιας de facto οικογενειακής ομοφυλόφιλης συμβίωσης, διαμορφώνοντας θεσμούς αστικής ένωσης, που, όμως, υπολείπονται του γάμου και της πλήρους ισότητας.
5ο Στάδιο: Π λ ή ρ η ς Ισότητα
Η Πολιτεία «μεριμνά» για την πλήρη εξασφάλιση των ομοφυλοφιλικών δικαιωμάτων, εισάγοντας στο Κοινοβούλιο νομοσχέδιο που κατοχυρώνει την ισότητα και την ισονομία σε όλα τα πεδία, δηλαδή στον γάμο, στην υιοθεσία, στην ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.
6ο Στάδιο: Κοινωνική ε π ι κ ρ ά τ η σ η
Τα μέλη της λοάτκειας κοινότητας –που ξεκίνησαν πριν από μερικές δεκαετίες από το σκοτάδι του κοινωνικού περιθωρίου και από ένα δωμάτιο συνοικιακού ξενοδοχείου–, έχοντας ισχυρή πολιτική και οικονομική υποστήριξη, έχουν εξουδετερώσει τις κοινωνικές αντιδράσεις των πολιτών, μέσω της ενεργοποίησης του μηχανισμού προπαγάνδας και εκφοβισμού, επιβάλλοντας στην έντρομη κοινωνία γενική αφωνία και συμμόρφωση και εγκαθιδρύοντας την δικτατορία της πολιτικής ορθότητας του δικαιωματισμού.
7ο στάδιο: Απηνής δ ι ω γ μ ό ς των αντιφρονούντων
Κατά την διάρκεια του τελικού σταδίου θα προβάλλεται κατά κόρον από τα ΜΜΕ ότι, σύμφωνα με νέες μελέτες και έρευνες της ψυχιατρικής επιστήμης και της ψυχολογίας, η ετεροφυλόφιλη σχέση συνιστά σοβαρή ένδειξη (αν όχι απόδειξη) διαταραγμένου και προβληματικού ψυχικού και συναισθηματικού κόσμου, οι δε ειδικοί θα απευθύνουν ισχυρή σύσταση στους ετεροφυλόφιλους ανθρώπους –προς αποφυγή μολυσμού της κοινωνίας– να εκδηλώνουν την «σεξουαλική τους ιδιορρυθμία» μέσα στο δωμάτιό τους, και όχι στον δημόσιο χώρο. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, στο όνομα της κοινωνικής προόδου, να απαγορευτεί μελλοντικά η σύναψη γάμου μεταξύ δύο προσώπων διαφορετικού φύλου, ως απηρχαιωμένη και οπισθοδρομική εκδήλωση αγάπης, που ακυρώνει έναν διαρκώς εξελισσόμενο και μοντέρνο θεσμό!
Η αναγνώριση του δικαιώματος γάμου στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια θα ανοίξει τον «ασκό του Αιόλου» και, αργά ή γρήγορα, θα αποτελέσει την θεσμική βάση για την νομιμοποίηση και κάθε άλλης διεστραμμένης ηθικής παρεκτροπής. Υπάρχουν μεμονωμένες περιπτώσεις (αλλά υφίστανται) στις Η.Π.Α., στην Γερμανία και στην Ισπανία ετεροθαλών αδελφών που συμβιώνουν ως ζευγάρι και διεκδικούν να αναγνωριστεί η συμβίωσή τους ως γάμος.
Κρίνεται γι’ αυτό πολύ σημαντικό, κάθε ηθικά και κοινωνικά καταδικαστέα συμπεριφορά που απειλεί να διαλύσει την θεσμική λειτουργία της οικογένειας να αντιμετωπίζεται εγκαίρως και να καταγγέλλεται ως επικίνδυνη απομάκρυνση από το Φως της Ευαγγελικής Αλήθειας, όταν ακόμη βρίσκεται στο περιθώριο της ζωής, πριν προλάβει να αποκτήσει κοινωνικά ερείσματα.
11. Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΚΑΡΠΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
Η ομοφυλοφιλία, ως άστοχη και νοσηρή έκφραση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, αντανακλά την αποτρόπαιη κυριαρχία του εωσφορικού πνεύματος της «Νέας Εποχής» και τον τραγικό εφησυχασμό του εκκοσμικευμένου ορθόδοξου κλήρου. Η ομοφυλοφιλία αποτελεί τον δηλητηριώδη καρπό της οικουμενιστικής ψευδοπνευματικότητας που καλλιεργεί την εξωτερική και επιφανειακή ευσέβεια και τον κοινωνικό ακτιβισμό, ενώ στην πραγματικότητα αναπαύει τον πεπτωκότα άνθρωπο στα πάθη και στις αδυναμίες του, σιγοψιθυρίζοντας στο αυτί του «μην στενοχωριέσαι, δεν χρειάζεται να αλλάξεις, ο Θεός δείχνει κατανόηση για εσένα».
Οι Ορθόδοξοι παραδοσιακοί ιερείς θα βρεθούν ενώπιον δεινού και τραγικού αδιεξόδου: Πολύ σύντομα θα κληθούν να βαπτίζουν τα υιοθετημένα παιδιά των ομοφυλόφιλων ζευγαριών μέσα στους ιερούς ναούς, αναγνωρίζοντας και επευλογώντας έμμεσα την ομοφυλόφιλη σχέση και συμβίωση, κατά παράβαση κάθε έννοιας εκκλησιαστικής τάξης και ορθόδοξης ηθικής. Την ίδια στιγμή, όμως, στο πλαίσιο της Ιεράς Εξομολογήσεως, θα συστήνουν στα πνευματικά τους τέκνα την αποφυγή σύναψης προγαμιαίων (ετεροφυλόφιλων) σχέσεων, με ορατό τον κίνδυνο να υποστούν αλλεπάλληλες κρίσεις ορθοδόξου συνειδήσεως!
Η Ορθόδοξη Εκκλησία, αντί να κατηχεί, να συμβουλεύει και να μεταδίδει στην κοινωνία τους καρπούς της πλούσιας βιωματικής της εμπειρίας και γνώσης, αναφορικά με την αξία της μετανοίας, της τακτικής Μυστηριακής Ζωής και της αγνής ευαγγελικής βιοτής, διακηρύσσει την αγαπολογία και τον ευσεβισμό, συσκοτίζοντας την λάμψη της αγιοπατερικής διδασκαλίας και επαινώντας την υποταγή των πιστών στην δική της εκκλησιαστική-κοσμική εξουσία, με αποτέλεσμα «ο σατανάς να χορεύει γυμνός στην ανθρώπινη ιστορία», αρπάζοντας τις ψυχές των νέων ανθρώπων και ρίχνοντάς τες στην άβυσσο της κοινωνικής μόδας της ομοφυλοφιλίας.
12. Η ΛΟΑΤΚEIA ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Απώτερος σκοπός της gay κουλτούρας είναι η εξάλειψη από την συλλογική μνήμη των ανθρώπων της παρουσίας της πατροπαράδοτης οικογένειας και η διακωμώδηση του πατρικού και μητρικού ρόλου.
Αν η κοινωνία παραμείνει απαθής και αδιάφορη ενώπιον της επιθετικής και πλουσιοπάροχα χρηματοδοτούμενης gay προπαγάνδας, δεν θα αργήσει πολύ η στιγμή, κατά την οποία τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα των ετεροφυλόφιλων θα συντριβούν κάτω από το βάρος της πολιτικά και οικονομικά πανίσχυρης λοάτκειας ιδεολογίας και των εκπροσώπων της, οι οποίοι, μόλις καταστούν κοινωνικά κυρίαρχοι, θα πατάξουν χωρίς οίκτο κάθε αντίθετη φωνή.
Αξίζει πάλι να επισημανθεί ότι η διεύθυνση ενός σχολείου στην επαρχία Saskatchewan (Σασκάτσουαν) του Καναδά ζήτησε την άμεση παρέμβαση της αστυνομίας, με σκοπό να ανακρίνει μαθητές του σχολείου που είχαν το «θράσος» να δηλώσουν ότι είναι ετεροφυλόφιλοι (straight) και περήφανοι (proud)6.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο Jack Fonseca της Campaign Life Coalition (CLC) σε δηλώσεις του αναφέρθηκε σε ένα ιδιαίτερα σοβαρό και ανησυχητικό περιστατικό. Διαβάζουμε συγκλονισμένοι όσα ο Jack Fonseca φέρεται να δήλωσε στο LifeSiteNews αναφορικά με το περιστατικό ανάκρισης από την αστυνομία ανήλικων μαθητών:
«Αντικειμενικά μιλώντας, έχουμε ακόμα ένα παράδειγμα του ολοένα και πιο ολοκληρωτικού κρατικού μηχανισμού, που περιλαμβάνει το εκπαιδευτικό σύστημα, καταστρέφοντας αυτό που θεωρεί “έγκλημα σκέψης”. Ο ρόλος της αστυνομίας, έχει μετατοπιστεί από τη σύλληψη των εγκληματιών στη διερεύνηση “μιας πράξης λανθασμένης σκέψης” που υποδηλώνει την οποιαδήποτε ένδειξη άρνησης συμμόρφωσης στην ομοφυλόφιλη και τρανς ιδεολογία. Το λόμπι των ομοφυλόφιλων έχει περάσει από την ανοχή στην υπεροχή. Δεν ανέχεται την διαφωνία. Όλες οι μη συμμορφούμενες σκέψεις πρέπει να αντιμετωπίζονται, ως έγκλημα σκέψης. Δεν μπορούμε να δεχτούμε αυτή την τυραννία. Αντιστέκομαι!».
Σε ένα άλλο περιστατικό σχολικής τρομοκρατίας και καταστολής του «εγκλήματος σκέψης», ένας δωδεκάχρονος μαθητής στην Μασαχουσέτη των Η.Π.Α. αποβλήθηκε από το σχολείο του, επειδή αρνήθηκε –ύστερα από υπόδειξη των διδασκόντων– να βγάλει την μπλούζα του που έγραφε «υπάρχουν μόνο δύο φύλα»7.
Η εναντίωση μας στην θεσμική αναγνώριση του δικαιώματος γάμου στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια δεν στρέφεται κατά των ομοφυλόφιλων προσώπων, αλλά, στην πραγματικότητα, πρόκειται για έμπονη κραυγή αγωνίας, με σκοπό την υπεράσπιση των βασικών ανθρωπίνων ελευθεριών, δηλ. της σκέψης και έκφρασης, που θα ισοπεδωθούν κυριολεκτικά. από τους μηχανισμούς καταστολής της ολοκληρωτικής κρατικής εξουσίας, η οποία –εν είδει Αστυνομίας Σκέψης– θα απαιτήσει προοδευτικά την απόλυτη πειθάρχηση και συμμόρφωση των πολιτών στην λοάτκεια ατζέντα.
Η νέα δυστοπική κοινωνία δεν θα είναι μόνο δέσμια της επιστήμης και της τεχνολογικής προόδου, αλλά θα υποφέρει και από την τυραννική κυριαρχία των ελίτ του δικαιωματισμού. Οι πάσης φύσεως δικτάτορες δεν θα εξαλείψουν τους πολιτικούς, κοινωνικούς, εκκλησιαστικούς θεσμούς, (εκλογές, κοινοβούλιο, γάμος, εκκλησία κ.ο.κ.) αλλά θα επιχειρήσουν να ελέγξουν και να χειραγωγήσουν την λειτουργία τους, αντιστρέφοντας το νοηματικό περιεχόμενό τους, με σκοπό να διατηρηθεί ο σεβασμός των πολιτών στην παλαιά έννομη τάξη, χωρίς ωστόσο να συνειδητοποιούν τις συντελούμενες σταδιακές αλλαγές που έχουν διαβρώσει σχεδόν εξ ολοκλήρου τα θεμέλια της σύγχρονης δυτικής κυρίως κοινωνίας.
Στην πραγματικότητα όμως «κάτω από την μύτη» των βρεφοποιημένων και παθητικά αδιάφορων πολιτών, διαμορφώνεται τα τελευταία εβδομηνταπέντε χρόνια, αθόρυβα, μεθοδικά, συστηματικά η Νέα (σατανική) Τάξη Πραγμάτων, σκοπός της οποίας είναι η δημιουργία μιας υπνωτισμένης και ομογενοποιημένης κοινωνίας, όπου οι πολίτες έχουν εκπαιδευτεί κατάλληλα να μην αντιστέκονται, αλλά να σκέπτονται, να εκφράζονται και συμπεριφέρονται πανομοιότυπα, αγαπώντας την σκλαβιά τους και τους Νεοταξίτες αφέντες τους, που θα τους προσφέρουν «ένα κομμάτι ψωμί», παίρνοντας όμως ως αντάλλαγμα την αιώνια ψυχή τους.
13. ΕN-OLA-GAY
Ο Όσιος Παϊσιος ο Αγιορείτης, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, είχε δηλώσει με πολύ πόνο και αγωνία για τον σύγχρονο άνθρωπο τα εξής:
«Έχουμε ξεπεράσει το όριο της ανοχής του Θεού»8.
Μετά από 35-40 χρόνια, ο καθένας ευχερώς μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι η σημερινή κοινωνία δεν είναι απλώς νεκρή, αλλά βρίσκεται σε κατάσταση προχωρημένης πνευματικής και ηθικής αποσύνθεσης, και ως εκ τούτου «όζει τεταρταία», γεγονός που οφείλει κανονικά να σημάνει κόκκινο συναγερμό για την επερχόμενη αμείλικτη οργή του Θεού «επί τους υιούς της απειθείας».
Το αεροσκάφος της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας που μετέφερε την πρώτη ατομική βόμβα με σκοπό να πλήξει την ιαπωνική πόλη Χιροσίμα, είχε την κωδική ονομασία «Εnola Gay». Αν μας επιτραπεί ένας γλωσσικός ακροβατισμός, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι:
Όταν στην κοινωνία γίνουν Εν-Όλα-Γκέι, τότε τα «Χείρω-Σιμά» (Χίρο-σίμα), δηλαδή τότε τα χειρότερα είναι κοντά!
Επειδή ο Άγιος Τριαδικός Θεός δεν είναι μόνο Θεός της Αγάπης και του Ελέους, αλλά και Θεός της Δικαιοσύνης, ο Άγιος Απόστολος Παύλος μας απευθύνει ηχηρή προειδοποίηση μετανοίας (αλλά ποιος ακούει;) λέγοντας τα εξής:
«Πάσα παράβασις και παρακοή έλαβε ένδικον μισθαποδοσίαν, πώς ημείς εκφευξόμεθα τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας;9
Όσο ο παντοδύναμος Θεός υπομένει και μακροθυμεί, άλλο τόσο παροργίζεται από την επίμονη αμετανοησία των δαιμονοκίνητων Νεοταξιτών (αλλά και όσων επικροτούν ή αδιαφορούν για τα άνομα έργα τους), που εκλαμβάνουν –μέσα στην αφροσύνη τους– την σιωπηλή υπομονή Του, ως σημάδι «αδυναμίας Του» να εμποδίσει την υλοποίηση των εωσφορικών τους σχεδίων.
Είναι πολύ σημαντικό οι πολίτες να κατανοήσουν ότι οι αντίθεες υποχθόνιες δυνάμεις επιχειρούν να αναλάβουν φανερά πλέον τα ηνία του κόσμου, επιβάλλοντας την μισάνθρωπη, σκοτεινή και καταστρεπτική ατζέντα της Νέας Τάξης Πραγμάτων με επιδιωκόμενο σκοπό τον πλήρη και απόλυτο έλεγχο της Ανθρωπότητας και την ολοκληρωτική ψυχοσωματική διάλυση του Ανθρώπου.
Εν κατακλείδι, ο γάμος μεταξύ προσώπων διαφορετικού φύλου και ο σχηματισμός πολύτεκνων χριστιανικών οικογενειών είναι τα στολίδια που κοσμούν το ήθος της Ορθόδοξης Ανατολής.
Αντιθέτως, ο γάμος μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου και η υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια αποτελούν τις σατανικές και αρρωστημένες επιδιώξεις της πνευματικά ερειπωμένης Δύσης, η οποία έχει πιαστεί στα δίχτυα των τελάληδων της «Νέας Εποχής», που διατυμπανίζουν νυχθημερόν την πειθήνια υποταγή του ανθρώπου στα επιτεύγματα της θεοποιημένης επιστήμης, στον εκφασισμό της πολιτικής ορθότητας και στην «αναγκαιότητα» του ψηφιακού κοινωνικού μετασχηματισμού.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε σε συμπτυγμένη μορφή στις 28-1-2024 στο φύλλο της «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» με τον τίτλο «Γκέι γάμοι: Δαιμονικό εφεύρημα της Νέας Τάξης Πραγμάτων» (σελ. 58).
________________________________
