Διαθήκη
π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος:
Πρίν ἀπό τά Χριστούγεννα τοῦ 1992, μιά κυρία μοῦ παρέδωσε ἀντίγραφο ἀπό τή χειρόγραφη διαθήκη τῆς μητέρας της, ἀνορθόγραφη καί κακογραμμένη, με πλούσιο ὅμως πνευματικό περιεχόμενο. Ἡ μητέρα αὐτή εἶχε τέσσερις κόρες κι ἕναν γυιό. Καί τά πέντε της παιδιά ἦταν παντρεμένα καί εἶχε δεκαπέντε ἐγγόνια.
Ἀποσπάσματα ἀπ᾿ αὐτή τή διαθήκη θὰ σᾶς ἀναφέρω:
«Αγαπημένα μου παιδιά (καί τοὺς ἀναφέρει ἕναν ἕναν, τά παιδιά της -κόρες καί γυιό- τούς γαμπρούς, την νύφη καί ὅλα τά ἐγγονάκια, εἰκοσιπέντε ὀνόματα).
Σᾶς φιλῶ καί σᾶς ἀποχαιρετῶ. Αὐτό τό γράμμα θά τό ἀνοίξετε καί θα το διαβάσετε μετά τον θάνατό μου...
Ἡ πρώτη σας δουλειά μόλις σηκωθῆτε πρωί-πρωί εἶναι πρῶτα να πλυθῆτε, νὰ ἀνάψετε τό καντηλάκι σας καί νά θυμιάσετε ὅλο το σπίτι. Κατόπιν θά κάνετε την προσευχή σας, ὅπως σᾶς τήν ἔμαθα ἀπό τήν Συνέκδημο. Τό ἴδιο θα κάμουν -ἄν θέλουν- καί οἱ ἄνδρες σας καί ἡ νύφη μου καί ὅλα τά ἐγγονάκια. Καί ὕστερα ὅλοι στίς δουλειές σας. Μόνο ἔτσι θά σκεπάζη καί θά εὐλογῆ ὁ Θεός καί τή δουλειά καί τήν οἰκογένειά σας.
Κάθε Κυριακή πρωί ὅλοι σας στήν ἐκκλησία· τό ἴδιο καί κάθε μεγάλη γιορτή. Κάθε βράδυ, μικροί-μεγάλοι, πρίν ἀπό τόν ὕπνο θά διαβάζετε το Ἀπόδειπνο, τούς Χαιρετισμούς, τήν Καινή Διαθήκη, το Ψαλτῆρι καί τήν "Αμαρτωλῶν σωτηρία". Μην ξεχνᾶτε καί τίς νηστεῖες να τις κρατᾶτε ὅλες, ὅπως σᾶς τίς βαστοῦσα κι ἐγώ ἀπό ἕξι χρονῶν καί μετά.
Ὅλα αὐτά, ἀγαπημένα μου παιδιά καί ἐγγόνια, ὅταν θά τα κρατᾶτε, θά εἶναι σάν νὰ μοῦ ἀνάβετε κάθε μέρα ἕνα κεράκι. Θά εἶναι για μένα τό καλύτερο καθημερινό μνημόσυνο. Ἔτσι θα με θυμᾶστε στίς προσευχές σας...
....Να τηρῆτε τα θρησκευτικά ἔθιμα τῆς Πατρίδας μας καί νά μήν σᾶς ἀρέσουν τὰ ἐγκόσμια, ἀλλὰ νὰ τὰ ἀφήνετε αὐτὰ στὴν ἄκρη καί νὰ ἀκολουθῆτε τὰ οὐράνια, γιατί ὅλα (τὰ ἐγκόσμια) εἶναι πρόσκαιρα καὶ μάταια. Τα καλά ἔργα καί τίς κρυφές ἐλεημοσύνες θά ἔχετε στήν αἰωνιότητα. Ὅλα τά ἄλλα, σάν ὄνειρο θα σβήσουν. Μαζί σας δέν θά πάρετε τίποτα οὔτε πλούτη οὔτε μεγαλεῖα οὔτε δόξες οὔτε σπίτια. Μόνο τα καλά σας ἔργα καί τήν ὑπομονή.
Νὰ ἔχετε τὴν εὐχή μου καὶ νὰ εἶστε ἀγαπημένοι πρῶτα μεταξύ σας ὡς ἀδέλφια καί ὕστερα μέ τίς οἰκογένειές σας, ἀλλά καί μέ τούς συγγενεῖς καὶ μέ τούς γείτονες καί μέ ὅλον τόν κόσμο.
Ὅσο μπορεῖτε καλά ἔργα να κάμετε καί ἀπό τήν ἐκκλησία νά μή λείπετε. Κι αὐτούς, που θέλουν το κακό σας, να τούς συγχωρᾶτε.
Αὐτὰ θὰ μείνουν καὶ ἐδῶ κάτω στή γῆ ἀλλά καί στόν οὐρανό. Ὅσα χρόνια κι ἄν ζήσουμε, θά εἶναι σαν χθές. Γι' αὐτό ἔργα καλά καί κρυφά. Αδικίες καί ψέματα σε κανέναν οὔτε καί στόν ἐχθρό σας. Τήν ἐκκλησία καὶ τόν καλό Πνευματικό νά μήν ἀφήσετε.
Ὅλα αὐτά θά τα διαβάζετε ὅλοι σας καί μπροστά στα παιδιά σας, κάθε φορά πού θά συμπληρώνεται χρόνος ἀπό τόν θάνατό μου, μετά ἀπό τὸ Τρισάγιο πού θά κάνετε. Αὐτό θά εἶναι καί τό μνημόσυνό μου.
Σᾶς δίνω τὴν εὐχή μου, σᾶς φιλῶ, σᾶς ἀποχαιρετῶ καί καλήν ἀντάμωσι στόν Παράδεισο.
Ἡ Μάνα σας καί ἡ Γιαγιά σας».
Πηγή: “Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία”, πρωτοπρεσβύτερου Στέφανου Κ. Αναγνωστόπουλου, ΕΞΗΚΟΣΤΗ ΤΡΙΤΗ ΧΙΛΙΑΔΑ, Πειραιάς 2021, σελ. 99-100
