Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ
Η
Εκκλησία της Ελλάδος ζει τη χειρότερη, μετά το παλαιοημερολογητικό σχίσμα,
κρίση της. Η αποτείχιση άξιων Λειτουργών του Υψίστου, μεταξύ των οποίων και ο
πατήρ Θεόδωρος Ζήσης, δημιουργεί σοβαρότατο προβληματισμό στην συνείδηση του
χριστεπώνυμου πληρώματος. Η διακοπή του μνημοσύνου των επισκόπων (αποτείχιση)
που κηρύσσουν αίρεση, φανερώνει ότι η «ασθένεια
του Οικουμενισμού έχει προσβάλει μεγάλο μέρος της Εκκλησιαστικής ιεραρχίας…με
φορέα και πρωταγωνιστή στη διάδοση της νόσου το Οικουμενικό Πατριαρχείο».
Ο
Πρωτοπρεσβύτερος πατήρ Θεόδωρος Ζήσης, την Κυριακή της Ορθοδοξίας, «καθ’ ήν ημέραν απελάβομεν την του Θεού
Εκκλησίαν, συν αποδείξει των της ευσεβείας δογμάτων, και καταστροφή των της κακίας
δυσσεβημάτων» ανακοίνωσε πως: «Μετά λύπης, αλλά και πολλής πνευματικής
χαράς και ευφροσύνης…ακολουθώντας την Αποστολική και Πατερική Παράδοση διέκοψε
στις ιερές ακολουθίες τη μνημόνευση του ονόματος του Μητροπολίτη Άνθιμου διότι
αυτός, όπως και πολλοί συνεπίσκοποί του εγκατέλειψαν τη θεία Παράδοση και
πορεύονται εκτός της οδού των αγίων πατέρων».
Η
διακοπή της μνημονεύσεως του Μητροπολίτη Ανθίμου έγινε, από τον πατέρα Θεόδωρο
Ζήση, κατ’ επιταγή του 15ου κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου του
Αγίου Φωτίου που ορίζει, για κάθε Λειτουργό του Υψίστου, ότι: «Εάν δε οι ρηθέντες πρόεδροι (Μητροπολίτες
και Πατριάρχες) είναι αιρετικοί, και την αίρεσιν αυτών κηρύττουσι παρρησία και
δια τούτο χωρίζονται οι εις αυτούς υποκείμενοι, και προ του να γένη ακόμη
συνοδική κρίσις περί της αιρέσεως ταύτης, οι χωριζόμενοι αυτοί, όχι μόνον δια
τον χωρισμόν δεν καταδικάζονται, αλλά και τιμής της πρεπούσης, ως ορθόδοξοι,
είναι άξιοι, επειδή, όχι σχίσμα επροξένησαν εις την Εκκλησίαν με τον χωρισμόν
αυτόν, αλλά μάλλον ηλευθέρωσαν την Εκκλησίαν από το σχίσμα και την αίρεσιν των
ψευδεπισκόπων αυτών, συμφωνόντας και με τον λα΄ Αποστολικό Κανόνα[i]»
(Ερμηνεία του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη. Πηδάλιον, σελ. 358).
Υπενθυμίζεται
πως, η Πρωτοδευτέρα Σύνοδος του Αγίου Φωτίου αναγνωρίστηκε πρόσφατα, από την «αγία και μεγάλη σύνοδο της Κρήτης» ως
Οικουμενική Σύνοδος, σύμφωνα με την τελευταία εγκύκλιο της Εκκλησίας της
Ελλάδος: «Προς τον Λαό». Ως εκ τούτου, οι αποφάσεις της Συνόδου του Αγίου Φωτίου έχουν,
πάντα κατά την εγκύκλιο της Εκκλησίας της Ελλάδος, το «καθολικό κύρος» των
προηγουμένων επτά Αγίων Οικουμενικών Συνόδων και πρέπει να εφαρμόζονται! Σε
όσους ψευδεπισκόπους κηρύττουν την αίρεση του Οικουμενισμού!
Η
πράξη διακοπής μνημονεύσεως του ονόματος επισκόπων και πατριαρχών, που
κηρύσσουν αιρετικές διδασκαλίες, έχει ως πρόσφατο προηγούμενο τη διακοπή του
μνημοσύνου του διαπρύσιου κήρυκα της αίρεσης του Οικουμενισμού Πατριάρχη
Αθηναγόρα, τόσο από τους αγιορείτες πατέρες όσο και από επισκόπους των
λεγομένων «νέων χωρών» τα έτη 1969-1972.
Η
αναίρεση της βαρύτατης κατηγορίας του πατρός Θεόδωρου Ζήση, ό,τι ο Μητροπολίτης
Άνθιμος διδάσκει «δημοσία και γυμνή τη κεφαλή επ’ Εκκλησίας» δια λόγων και έργων
την αίρεση του Οικουμενισμού, μπορούσε να καταπέσει με μια δήλωση καταδίκης της
παναίρεσης, που στερεί στον άνθρωπο τη σωτηρία και αποκόπτει τον Ορθόδοξο Λαό
από την Εκκλησία, ενώ βραχυπρόθεσμα υπονομεύει όσα εθνικά θέματα ο Μητροπολίτης
Άνθιμος, ως καλός πατριώτης, υπερασπίζεται με πάθος.
Όμως,
ο Μητροπολίτης Άνθιμος, αντί της Επισκοπικής αγάπης και της χριστιανικής καταλλαγής,
επέλεξε τη δεσποτική ράβδο και, ωσάν να
μην έχει ξεχρεώσει το «γραμμάτιο» της προσαγόρευσής του σε «Παναγιώτατος», έστω και μέσα στα όρια της Μητροπόλεως του, κατηγορεί
τον πατέρα Θεόδωρο Ζήση για τα, κατά τη γνώμη του, κανονικά παραπτώματα της
Φατρίας! Της Εξύβρισης και συκοφαντίας! Της δημιουργίας Σχίσματος, χρησιμοποιώντας
ως τσιτάτα, σαράντα και μία θέσεις! Ιερών Πατέρων και Κανόνων Οικουμενικών
Συνόδων, προκειμένου να υπερασπιστεί όχι την Χριστοκεντρική Ορθόδοξη Εκκλησία αλλά
το νέο δόγμα του Φαναρίου, αυτό της Επισκοποκεντρικής Εκκλησίας!
Είναι
απορίας άξιο πως, ο Μητροπολίτης Άνθιμος, καθηγητής πια στην γεροντική πονηρία,
καθώς διέρχεται «τα πλείωνα ταις δυναστείαις έτη», δεν αντιλαμβάνεται αυτό που
δεν καταλαβαίνουν οι αποτυχημένες επιλογές, σε επισκοπικούς θρόνους, του
μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού Χριστοδούλου ότι, δηλαδή, με την επισκοποκεντρική
Εκκλησιολογία του Περγάμου Ι.Ζηζιούλα, οι Επίσκοποι από ορθοτομούντες το Λόγο
της Αληθείας του Κυρίου, θα καταντήσουν
γιουσουφάκια στην αυλή των Φαναριωτών.
Τι
ενοχλεί περισσότερο τον Μητροπολίτη Άνθιμο; Η διακοπή του μνημοσύνου του ή, η δήλωση
του πατρός Θεόδωρου Ζήση ότι: «είναι βέβαιος για την καλή πορεία της
διακονίας του, γιατί ακολουθεί τους Αγίους και όχι τον Βαρθολομαίο και τους συν
αυτώ»;
Και
που το κακό όταν, ο πιστός στον Θεάνθρωπο Κύριο χριστεπώνυμος Λαός, ακολουθεί
τους Αγίους της Εκκλησίας Του και όχι τον Βαρθολομαίο και τους συν αυτώ; Από
πότε απόκτησαν ο επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ
κύρος μεγαλύτερο των Οικουμενικών Συνόδων και των Αγίων της Εκκλησίας του
Χριστού; Μήπως από τότε που διδάσκουν ότι ο περιούσιος λαός του Κυρίου «αδυνατεί
να παραδεχθεί ως σφάλμα το παραδοθέν σε αυτόν από τους πατέρες της Εκκλησίας ως
αλήθεια;».
Τέλος,
γιατί να ακολουθεί ο Χριστεπώνυμος Λαός ποιμένες των
οποίων η «αρχή των λόγων αφροσύνη, και
εσχάτη στόματος αυτών περιφέρεια πονηρά»;
Κατηγορεί,
ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος, τον πατέρα Θεόδωρο Ζήση, μεταξύ των άλλων και για «σκανδαλισμόν των πιστών», επικαλούμενος
διάφορες «εκκλησιαστικές ατάκες» που τον εξυπηρετούν. Ξεσηκώνει τμήματα από
Εκκλησιαστικούς Κανόνες που τον βολεύουν, παρά το γεγονός πως, ο πατριάρχης κ.
Βαρθολομαίος χαρακτηρίζει τους Ιερούς Κανόνες «τείχη του αίσχους»!
Και
πράγματι, τα όσα επιλεκτικά επικαλείται ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος στηρίζουν τον «εργάτην και ανεπαίσχυντον <επίσκοπον> τον ορθοτομούντα τον λόγον της Αληθείας»
του Κυρίου από άδικες επιθέσεις κληρικών αλλά ενώ αναφέρεται στον 13ο
και 14ο κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου του Αγίου Φωτίου, δεν κάνει
τον κόπο να διαβάσει και τον 15ο που ευλογεί και επαινεί όσους κληρικούς
καταδικάζουν την πλάνη και την αίρεση του επισκόπου τους, ούτε βεβαίως τον 45ο
των Αγίων Αποστόλων που αφορίζει και καθαιρεί επισκόπους και πρεσβυτέρους, που
συνομιλούν και συνεργάζονται με αιρετικούς, όπως ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος, που
πήγε τον Αρμένιο Πατριάρχη να προσκυνήσει τον Ναό του Αγίου Γρηγορίου του
Παλαμά!
Ο
Μητροπολίτης Άνθιμος, προσάπτοντας στον πατέρα Θεόδωρο Ζήση το κανονικό
παράπτωμα της απείθειας, υποστηρίζει ότι είναι ο «κανονικός και νόμιμος
μητροπολίτης Θεσσαλονίκης». Και καλά, το
«νόμιμος», ας καταποθεί. Το «κανονικός» όμως; Μήπως δεν είναι αυτός που, ως
Μοιχεπιβάτης, κατέλαβε το θρόνο της Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως, ενώ ζούσε
ακόμη ο νόμιμος Μητροπολίτης; Δεν είναι αυτός που, κατά κατάφορη παράβαση των
Ιερών Κανόνων, εγκατέλειψε το λογικό ποίμνιο της ακριτικής Μητροπόλεως για να
αναρριχηθεί στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, αλλοιώνοντας σήμερα εκούσια ή ακούσια
το ορθοδοξότατο φρόνημα του χριστεπώνυμου πληρώματος. Από πού, λοιπόν και ως που «κανονικός»;
Τελικά,
ποιος σκανδαλίζει το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Μίας Αγίας Καθολικής και
Αποστολικής Εκκλησίας; Αυτός που κηρύσσει, «δημοσία και γυμνή τη κεφαλή επ’
Εκκλησίας» την αίρεση του Οικουμενισμού ή, εκείνος ο Λειτουργός του
Υψίστου που ακολουθεί όσα οι Απόστολοι εδίδαξαν, οι διδάσκαλοι εδογμάτισαν, η
Εκκλησία παρέλαβε και η Οικουμένη συμπεφρόνηκε;
Ο
συνετός, πράος και ευγενής πατήρ Θεόδωρος Ζήσης, δήλωσε ότι «αναμένει μετά καλών ελπίδων να επαναλάβει το
μνημόσυνο του Ανθίμου, όταν αυτός δημοσίως και επ’ εκκλησίας καταδικάσει τις
αιρέσεις του Μονοφυσιτισμού, του Παπισμού, του Προτεσταντισμού και την
παναίρεση του Οικουμενισμού απορρίπτοντας τη σύνοδο της Κρήτης».
Θα
περάσει πολύς χρόνος…και θα διέλθει πολύς καιρός για να αλλοιωθεί η Ορθόδοξη συνείδηση
του Ελληνικού λαού. Το όνειρο-εφιάλτης του αγίου Αντωνίου : «Είδον γαρ την τράπεζαν του Κυριακού και περί
αυτήν εστώτας ημιόνους κύκλω πανταχόθεν και λακτίζοντας τα ένδον ούτως ως αν
ατάκτως σκιρτώντων κτηνών γένοιτο λακτίσματα» δεν θα γίνει για δεύτερη φορά
πραγματικότητα εφόσον είναι απολύτως βέβαιο πως: «πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν » της Εκκλησίας του Χριστού.
[i] «…Οι γαρ δι’ αίρεσιν τινα παρά των αγίων Συνόδων, ή Πατέρων, κατεγνωσμένην, της προς τον πρόεδρον κοινωνίας εαυτούς διαστέλλοντες, εκείνου δηλονότι την αίρεσιν δημοσία κηρύττοντος, και γυμνή τη κεφαλή επ’ Εκκλησίας διδάσκοντος, οι τοιούτοι ου μόνον τη κανονική επιτιμήσει ουχ υπόκεινται προ συνοδικής διαγνώσεως εαυτούς της προς τον καλούμενον Επίσκοπον κοινωνίας αποτειχίζοντες, αλλά και της πρεπούσης τιμής τοις ορθοδόξοις αξιωθήσονται. Ου γαρ Επισκόπων, αλλά ψευδεπισκόπων και ψευδοδιδασκάλων κατέγωνσαν, και ου σχίσματι την ένωσιν της Εκκλησίας κατέτεμον, αλλά σχισμάτων και μερισμών την εκκλησίαν εσπούδασαν ρύσασθαι». 15ος Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου του Μεγάλου και Αγίου Φωτίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.
