Όσον
αφορά την επίσημη μετάφραση εγγράφων.. απορώ, τα έγγραφα της κλινικής του
Μαϊάμι είναι στα Αραμαϊκά ή στα Κογκολέζικα και χρειάζονται μετάφραση;!!!
Το σκληρό καπιταλιστικό πρόσωπο είναι άτεγκτο. Δεν έχεις να πληρώσεις τα νοσήλια, τα λοιπά έξοδα (ταρίχευσης, συντήρησης της σορού), κρατάμε ως «ενέχυρο την σορό!»
Η απόκρυψη της αλήθειας σχετικά με τον Λαρίσης συνεχίζεται.
Προ μηνός, λίγες μέρες πριν την εορτή του Αγ. Αχίλλειου ανακοινωνόταν ότι θα προΐστατο
των ακολουθιών, ενώ ετοιμαζόταν να φύγει για μεταμόσχευση στην Αμερική. Ακόμη
και ο Τζούμας στον «εξάψαλμο» οργισμένα αναφέρει ότι τον διαβεβαίωναν ότι δεν είχε
πρόβλημα υγείας ο δεσπότης. Μάλιστα αναφέρει πως στην ενθρόνιση του Αρτης ο
Ιγνάτιος παρακάλεσε τον Ιερώνυμο για την δεσποτοποίηση του Αχιλλείου «όχι τόσο
πειστικά και πιεστικά»!!! Αν δεν απέκρυπτε το σοβαρό πρόβλημα της υγείας του,
εκτιμά ο Τζούμας πως ίσως είχε ευνοϊκότερη κατάληξη το αίτημά του.
Τώρα δέκα πέντε μέρες και πλέον από την κοίμηση του δεσπότη,
η σορός του είναι άταφη στα ψυγεία του Μαϊάμι. Σημαδιακή θεωρείται η έκβαση αυτή, γιατί αυτός δεν σεβάστηκε την κηδεία του μακαριστού
Θεολόγου και άλλων. Με αναφορές του στη σύνοδο
και κλήσεις προς απολογία, πρόσβαλε και τους κεκοιμημένους, τους συμμετέχοντας
Επισκόπους και κληρικούς αλλά τραυμάτισε και το εκκλησίασμα. Τα γεγονότα
προκύπτουν από τα μνημειώδη έγγραφα της
ντροπής.
Σε δηλώσεις του συνονόματου τοποτηρητή, αναφέρεται ότι η
καθυστέρηση οφείλεται σε έλλειψη χρημάτων, σε γραφειοκρατικές διαδικασίες και
σε…επίσημη μετάφραση εγγράφων.
Ως προς τον πρώτο
λόγο φαντάζομαι είναι ο μοναδικός και θα δούμε τις πτυχές του αναλυτικά. Ως
προς τις γραφειοκρατικές διαδικασίες και ότι έπεσε και η αργία της εθνικής
εορτής των ΗΠΑ…γνωρίζουμε πως άτομα που πεθαίνουν στην Ελλάδα μεταφέρονται σε
οποιοδήποτε σημείο του κόσμου μέσα σε 48 ώρες…Οι «γραφειοκρατικές διαδικασίες
χρειάζονται κάποιο ή κάποια άτομα να τρέξουν. Εδώ οι συνοδοί του το’ σκασαν και
επέστρεψαν στην Ελλάδα, τον άφησαν «μόνο του» να τα διευθετήσει!!!
Η γνώμη μου είναι…
Το σκληρό καπιταλιστικό πρόσωπο είναι άτεγκτο. Δεν έχεις να
πληρώσεις τα νοσήλια, τα λοιπά έξοδα (ταρίχευσης, συντήρησης της σορού), κρατάμε ως «ενέχυρο την σορό!»
Επειδή έχουν να κάνουν με Έλληνες και για να εξασφαλίσουν την είσπραξη, χρέωσαν
τον λογαριασμό στους συνοδούς του που υπέγραψαν για την εισαγωγή του στο
νοσοκομείο και την δήλωση ότι ενημερώθηκαν για τα έξοδα και τα αποδέχονται. Το
χρέος αυτό ίσως οδηγούσε και σε απαγόρευση εξόδου από την χώρα!!! Αυτό τους
έκανε να την κάνουν με ελαφρά
πηδηματάκια, εγκαταλείποντας με «δάκρυα τον πνευματικό τους πατέρα!!!»
Ο τοποτηρητής (Βόλου) σε κήρυγμά του αναφέρει ότι θα γίνει
έρανος ανάμεσα στους δεσποτάδες!!!....
Αναρωτιέται κανείς, δεν είχε συνδικαιούχο στους τραπεζικούς
λογαριασμούς;
Δεν εμπιστευόταν κανένα; Μήπως τα χρήματα ήταν τοποθετημένα σε
τραπεζικά προϊόντα που δεν ρευστοποιούνται εύκολα;
Τά ‘φαγε όλα σε λούσα (στολές μίτρες, σταυρούς και
πατερίτσες);
Γιατί οι στενοί του συνεργάτες τα αγαπημένα του «μανάρια»,
κατά την προσφιλή του έκφραση, δεν συμβάλλουν για τον πνευματικό τους πατέρα; Εκείνος
με την βίλλα στα Παλούκια της Σαλαμίνας, γιατί δεν την υποθηκεύει παίρνοντας
δάνειο, ή και να την πουλήσει, αποδεικνύοντας την αγάπη του…Ίσως και να είναι
λίγο χολωμένος που δεν κατάφερε να τον κάνει δεσπότη.!
Ένα πτώμα στα αζήτητα, αφού δεν μπορούν να το ζητήσουν. Φίλοι
του βιομήχανοι, διευθύντριες εφημερίδων, επίσημοι που αυτοπροβλήθηκαν με
δηλώσεις για την απώλεια του δεσπότη, αγιορείτικες μονές που τους έκανε τόσες
χειροτονίες, αλλά και στενοί του συνεργάτες, πνευματικοπαίδια και
ευεργετηθέντες, «εκ του μακρόθεν έστησαν»..
Πολλά χρήματα, μαύρα δόθηκαν στα «γεράκια» εξεύρεσης
μοσχεύματος ήπατος. Η ταχύτητα αλλά και η ποιότητα του μοσχεύματος, εκτίναξαν
στα ύψη την τιμή. Λίγα από τα χρήματα πήγαν στα χέρια των «οικείων» από κείνο το άτομο που άρπαξαν το συκώτι. Τα
πολλά μοιράστηκαν στο κύκλωμα, που ομολογουμένως έκανε καλά την δουλειά του…
Η σφράγιση του διαμερίσματος του δεσπότη, έγινε 3-4 μέρες
μετά την ανακοίνωση της κοίμησής του. Δεν έπρεπε να γίνει την ίδια μέρα; Σ αυτό
το περιθώριο δεν φρόντισαν κάποιοι να
διευθετήσουν το διαμέρισμα;
Μήπως οι συνοδοί του δεσπότη γύρισαν εσπευσμένα για να’ ναι
παρόντες και να επιληφθούν στα εν Λαρίση τεκταινόμενα!!!
Όσον
αφορά την επίσημη μετάφραση εγγράφων.. απορώ, τα έγγραφα της κλινικής του
Μαϊάμι είναι στα Αραμαϊκά ή στα Κογκολέζικα και χρειάζονται μετάφραση;!!!
Στη λαϊκή βουλή της κεντρικής πλατείας, οι θαμώνες άναψαν τις
συζητήσεις με έντονες
αντεγκλήσεις και πλήθος ερωτημάτων. Τι σου είναι αυτοί οι κακεντρεχείς Συριζαίοι – κομμουνιστές…!
Αν και δηλώνουν άθεοι, όμως τους ενδιαφέρει το υλικό μέρος
της Εκκλησίας, η τυχόν διασπάθιση του χρήματος από το κερί του λαού. Εν
προκειμένω η υπόθεση είναι βεβαρυμμένη και προσφέρεται για διερευνητικές
συζητήσεις.
Ρωτάει προβληματισμένος με ύφος επιστημονικό ο ένας: «Επιτρέπεται
να παίρνουν τα ζωτικά όργανα απ’
άλλον άνθρωπο και να τα μεταμοσχεύσουν
για να ζήσει ο δεσπότης; Ενώ οι άλλοι, οι κοινοί θνητοί, γιατί να πεθαίνουν
έτσι; Από ποιόν πήρανε το συκώτι; Πώς,
πόσο τα αγοράσανε; Ζεί ο άνθρωπος δότης;»
«Πόσο στοίχισε η μεταμόσχευση του δεσπότη; Πόσο η αερομεταφορά
του; Πόσο κοστίζει ο τάφος; Θα δοθεί ποτέ απολογισμός; Λένε και κάτι νούμερα…πού να ξέρεις;»
Συνεχίζει να ερωτά.
Επιρρίπτουν ευθύνες
σε γιατρούς και μη, σ’ αυτούς που τον ξεγέλασαν να πάει στην Αμερική.
«Ο δεσπότης μπορεί
να ήταν από φτωχή οικογένεια αλλά τώρα έγινε δεσπότης με 200 στολές…. Ενώ δεν
έχουν λεφτά να τον φέρουν πίσω, γιατί δεν εκποιούν, περιουσιακά στοιχεία ή τίς στολές του; Τώρα
θα άνέβει η αξία τους ένεκα του
προβεβλημένου του προσώπου». Λέει
πρώην έμπορος;
«Τί είναι οι στολές
κοστούμια νεοτερισμών για να τα φορτώσεις στο τρίκυκλο και να τα πάς για πούλημα; Είπε ένας συντηρητικός βλάχος με κάτι μουστάκες
σαν αγριόγατος.
«Και ποιος θα τις
αγοράσει;» Ιδού ο προβληματισμός…
«Ο χρυσοθήρας
«Ριχάρδος» δίνει μετρητά», πετάγεται ετοιμόλογος ο
σύντροφος του Εργατικού κέντρου.
«Τα μπαστούνια και
οι ράβδοι; Αυτά να μοιρασθούν στο λαό για να κυνηγούμε τον επόμενο». Λέει με
νόημα ο κυνικός της παρέας. Κλαυσίγελος…!!!
Πόσο επίκαιρα είναι αυτά που έλεγε αισθανόμενος ότι δεν τον
αναγνώρισαν ποτέ :(Τάλαντο αρ.τευχ104/2014)
«Μερικοί
ακόμη με θεωρούν βδέλυγμα. Αυτός ήταν ο Σταυρός μου. Η απαξίωση κι η
περιφρόνηση….»
Και στο πρόσφατο βιβλίο του: «Σαν Παραμύθι» σελ. 104,
αναφέρει το τραγούδι – μοιρολόγι του τόπου του:
«Να πέθαινα και να ‘βρεχε, ν’ αργήσουν να με θάψουν, για να γυρίσω και
να δω ποια μάτια θα με κλάψουν». Φαντάζει προφητικό…
Ο Μέγας
Βασίλειος μας διδάσκει αποστομωτικά:
«Άριστον ανθρώπω δώρον ο θάνατος. Ηρεμεί γαρ εξ ών
έμελλε πράττειν κακών».
Μ.Π. 10 -Ιουνίου- 2018
