Θα τους αφήσουμε;
– Η τοπική Εκκλησία βλέπει χάσκοντας;
«Το τραγικότερο όμως είναι ότι οι Ταγοί της Χώρας μας είναι πρόθυμοι λόγω ηθικής διάβρωσης δικής τους να συμβαδίσουν με την νοοτροπία των φονταμενταλιστών του Ισλάμ»
«Ο λόγος γαρ ο του Σταυρού τοις μεν απολλυμένοις μωρία εστί» - Δανείζομαι την ρήση αυτή του Αποστόλου Παύλου από την Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του (α΄ 18), αφού τελευταίως όλο και πληθαίνουν τα γεγονότα με τους Χριστομάχους που αρέσκονται στην κατακρήμνιση του τύπου του Τιμίου Σταυρού του Κυρίου και Θεού μας είτε νοητώς είτε και εμπράκτως.
Το συμβάν στην Λέσβο ήρθε
να αναζωπυρώσει την τακτική των αλλοφρόνων που διαρκώς επιθυμούν την
εκρίζωση των χριστιανικών μας συμβόλων από τις ψυχές μας αλλά και από
τους οφθαλμούς μας.
Τι και αν οι ξεριζωμένοι λαθρέποικοι διαμαρτύρονται για τις άθλιες συνθήκες διαμονής τους στα hot spots;
Τι και αν έφυγαν πυξ λαξ και άρον άρον εγκαταλείποντας πίσω γονείς, παιδιά, πατρίδα, περιουσία;
Ο πόθος τους ο κρυφός είναι να πλήξουν τον Χριστό και
να επιφέρουν «συνεργεία φόβου μαχαίρας» τον εξισλαμισμό στην Ελλάδα,
την χώρα υποδοχής και φιλοξενίας τους. Αντί να έρθουν σε περισυλλογή και
περίσκεψη της τραγικής τους κατάστασης και να βρουν πάλι την τιμή και
την απωλεσθείσα αξιοπρέπεια λόγω προσφυγιάς, εκτονώνονται βανδαλίζοντας τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό.
Δεν αρκέσθησαν στην σύληση των χώρων των εκκλησιών μας με μια σειρά υπάνθρωπων συμπεριφορών – έφθασαν στο σημείο να βιντεοσκοπούν σκηνές με ανθρώπινα περιττώματα με τα οποία μαγάριζαν τοίχους και εικόνες – και βάλθηκαν να να καμαρώνουν που διέλυσαν εκ βάθρων τον Τίμιο Σταυρό που κοσμούσε την περιοχή Απελλή της Λέσβου.
Δεν συλλογίστηκαν ότι η χριστιανική Λέσβος προσέφερε
και προσφέρει στα πρόσωπά τους τα πάντα αφειδώς, δίχως ρατσιστικές
διακρίσεις. Κι ενώ είχαμε λόγο να είμαστε ως έθνος επιφυλακτικοί
απέναντι τους, λόγω του αποτρόπαιου σφαγιασμού τόσων Χριστιανών στις
κοιτίδες τους από τους Τζιχαντιστές, εμείς φανήκαμε αντάξια τέκνα του
Ξενίου Διός των προγόνων μας.
Το
μένος τους είναι τόσο ακόλαστο που φαντάζει άνω ποταμών. Ως και ο ποιο
light αριστεριστής θα δυσκολευτεί να βρει μια πειστική δικαιολογία για
τούτα τα απονενοημένα εγκλήματα τους.
Σε μια χώρα ανεκτική αυτά δυσανασχετούν σε κάθε περίσταση και η οργή τους εκτινάσσεται με απαράδεκτο μίσος εναντίον του Χριστιανισμού.
Το τραγικότερο όμως είναι ότι οι Ταγοί της Χώρας μας είναι πρόθυμοι λόγω ηθικής διάβρωσης δικής τους να συμβαδίσουν με την νοοτροπία των φονταμενταλιστών του Ισλάμ.
Ο εξοχώτατος κ. πρωθυπουργός μας τους
επισκέπτεται τακτικά την στιγμή που για τους Έλληνες αναξιοπαθούντες
δεν δείχνει να ιδρώνει καθόλου. Ίσως σ’ αυτούς βλέπει τον μέλλοντα
κομματικό στρατό της Αριστεράς.
Γι’
αυτό και στην ανάκρουση του Εθνικού μας Ύμνου στέκεται αραχτός σαν να
ακούει σκυλοτράγουδα κουνώντας τους μηρούς του επιδεικτικά με ύφος
βαριαισθημένου εργάτη. Αν όμως άκουγε τον Ιμάμη να απαγγέλει το Κοράνι
σίγουρα θα ΄ταν ανυπόδητος και πεσμένος κατά γης.
Η φιλοσοφία του Συριζα δυστυχώς άγγιξε και τον Προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας που επισκέφθηκε χώρους διανομής συσσιτίου και εστίασης λαθρέποικων – λαθρομεταναστών δίχως εγκόλπιο με τον Χριστό ή την Υπεραγία Θεοτόκο για να μην προκαλέσει τα ευδαιμονέστατα συναισθήματα των Μουσουλμάνων.
Ενώ
οι εργάτες του Ευαγγελίου έχουν ταχθεί να μαρτυρούν τον Χριστό και να
«κηρύσσουν Χριστόν Εσταυρωμένο» και τριήμερον Αναστάντα, έφθασαν εις
άκρον άωτον να φοβούνται μην τυχόν ζημιώσουν το θρησκευτικό συναίσθημα
των αδελφών μας Μουσουλμάνων.
Για τα αδέλφια μας όμως που θέρισε η σπάθη των εξτρεμιστών του Ιερού πολέμου τηρούν σιγήν ιχθύος.
Ζούμε
σε καιρούς χαλεπούς. Άλλοι μάλιστα χαρακτηρίζουν τους χρόνους τούτους
εσχάτους. Και πως να μην είναι έσχατοι; Υπερεπλεόνασεν ο κίβδηλος
ανθρωπισμός, οι ηθικές αξίες θεωρούνται παρωχημένες, παντού συναντούμε
στρέβλωση και ο ορθός λόγος έχει εκληφθεί κατά τα δοκούντα μέτρα και
σταθμά μας.
Η μαχητικότητα κοντεύει να εκλείψει. Θυσιάζουμε
την προσωπικότητα και ενδυόμαστε τα προσωπεία της μόδας για να είμαστε
αρεστοί. «Δει ημάς αρέσκειν ανθρώποις μάλλον ή τω Θεώ». Χίλιες φορές ο
Θεός μας δίνει ευκαιρίες για μετάνοια αλλά η πνευματική μας τύφλωση
επαναπαύεται στην εθελοτυφλία.
Η τοπική εκκλησία βλέπει χάσκοντας; Κηρύγματα
και όχι παραδείγματα; Απλά δεν μιλάτε ή καταδικάζετε τέτοιου είδους
βεβηλώσεις ως θεατές του παραλόγου όπως οι πολιτικοί;
Τι περιμένετε, να σας κατεδαφίσουν τις εκκλησίες του νησιού σας; Δεν τολμάτε; Φοβάστε; Τι φοβάστε; Αδυνατείτε ίσως;
Αν αδυνατείτε να αποκαταστήσετε άμεσα τον Τίμιον Σταυρόν έρχομαι εγώ να τον φτιάξω. Παπαφλέσσες θέλουμε και σήμερα και όχι καθήμενους λέκτορες.
Όσο για τις ΜΚΟ καλόν είναι να ελέγχονται τόσο για την διαχείριση όσο και για τους πραγματικούς σκοπούς τους.
Αν
κάποιοι λένε πως βλέποντας τον Σταυρό τους θυμίζει νεκροταφείο, δηλαδή
ούτε στα σπίτια τους θα έχουν Σταυρό οπότε δεν είναι χριστιανοί,
πράγματι είναι νεκροί για την κοινωνία και όταν θα πεθάνουν όχι σε
Ορθόδοξο Κοιμητήριο να τους θάψουν αλλά σε χωματερή βλέποντας τα πτηνά
αρπαχτικά ανάποδα.
Ίσως
χρειάζονται πολλές σωκρατικές αλογόμυγες για να εγείρουν τους ίππους
της ψυχής μας προς επαναπροσδιορισμό και αναζήτηση του ωραίου.
Το στάδιο των αρετών είναι ανεωγμένο.
Ο Χριστός είναι ο Μόνος Αληθινός Προστάτης Μας και η Εκκλησία ει και πολεμουμένη νικά!
Χριστός Θεού δύναμις και Θεού Σοφία.
Πας ο καυχώμενος εν Κυρίω καυχάσθω.
Διάπυρος προς Κύριον ευχέτης
Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου, Αθανάσιος Μισσός
