Χαράλαμπος Μηνάογλου
Εάν τολμήσει
κανείς σήμερα στον εκκλησιαστικό χώρο να πει τα πράγματα με το όνομά τους μόνο
τον παραπάνω τίτλο θα μπορούσε να αποδώσει στον πάλαι ποτέ Οικουμενικό
Πατριάρχη, ο οποίος έχει βάλει πλέον πλώρη για να μείνει στην ιστορία ως ένας
από τους μεγαλύτερους αιρετικούς.
Όταν κάποιοι
φωνάζανε για τις αιρετικές αποφάσεις που επέβαλε στους υπολοίπους προκαθημένους
κατά την ληστρική σύνοδο της Κρήτης, όταν κάποιοι σήμαιναν τον κώδωνα του
κινδύνου για την απουσία των τεσσάρων ορθοδόξων Εκκλησιών (ανάμεσα σε αυτές και
η Εκκλησία των μισών ορθοδόξων στον κόσμο, η Ρωσική), ακούγονταν οι φωνές των
οικουμενιστών θεολόγων που απειλούσαν τους διαφωνούντες με επιτίμια.
Έχοντας
χάσει κάθε είδους πίστη στον Θεό, οι οικουμενιστές περιμένουν δικαίωση από τους
άρχοντες του αιώνος τούτου με συνέπεια να μην μπορεί να τους
βοηθήσει ο Κύριος.
Έτσι, περιόρισαν τις αντιδράσεις στην Ελλάδα και πίστεψαν ότι με την πάροδο του
χρόνου θα δεχτούν οι ορθόδοξοι και τον Πάπα ως εκκλησία. Ο λόγος του Ευαγγελίου
είναι ξεκάθαρος και εφαρμόζεται, φοβούμαι, μέχρι κεραίας στον αμερικανικό
πατριάρχη. Αναφέρομαι, βέβαια, στην παραβολή της ξηρανθείσης συκής. Αυτός που
υποστήριξε την αίρεση και νόμιζε ότι η αμερικανική στήριξη τον έκανε
παντοδύναμο, βρίσκεται τώρα, μόλις δύο χρόνια μετά χωρίς καμία Εκκλησία.
Η ξηρανθείσα
συκή ήδη κόπηκε και βάλλεται πλέον στο πυρ. Ποιον εκπροσωπεί σήμερα ο
πατριάρχης; Ποια ορθοδοξία; Ποιο ορθόδοξο ποίμνιο; Και δεν μιλώ
μονάχα για τους Ρώσους. Ήλθε στην Ελλάδα τις προηγούμενες ημέρες και ποιος
Έλληνας ενδιαφέρθηκε; Και ποια ορθοδοξία, εκτός από την αμερικανική,
εκπροσωπεί κάποιος που δεν τα έχει καλά ούτε με τους Έλληνες ούτε με τους
Ρώσους; Αυτό ακριβώς είναι η ξηρανθείσα συκή. Ο αμερικανικός πατριάρχης
θα μείνει μόνος, εκπρόσωπος των αντίχριστων νατοϊκών συμφερόντων, τα οποία,
βέβαια, θα τον πετάξουν και αυτά, εφόσον πλέον δεν εκπροσωπεί τίποτε και άρα
τους είναι άχρηστος.
