Ελευθέρα Εκκλησία, μά όχι αναξιοκρατουμένη

ΑΘΕΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΕΠΕΒΑΛΕ ΤΡΕΙΣ ΕΘΝΑΡΧΑΣ-ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΥΣ

Τό καθήκον τό αναλαμβάνουν οι δυνατοί

 Γράφει ο Οδυσσεύς Μακρυγιάννης.

«...Τοὺς πόνους γὰρ ἀγαθοὶ τολμῶσι͵ δειλοὶ δ΄ εἰσὶν οὐδὲν οὐδαμοῦ...» (Εὐριπίδης, Ἰφιγένεια ἐν Ταύροις).

(Ήγουν. Τούς πόνους καί τούς κινδύνους αναλαμβάνουν οι ενάρετοι. Οι δέ δειλοί είναι τίποτε καί παντού).

         i.      Η Άθεη Κυβέρνησι Τσίπρα, ἐπέβαλε Αρχιεπισκόπους-Προκαθημένους

Μόλις τόν τελευταίο μήνα η Ἀθεη καί Ανθελληνική Κυβέρνησι, η εκδιωκουμένη καί αποχωρούσα ντροπιασμένη, σέ αγαστή υποταγή μά τά αφεντικά Ξένης Υπερδυνάμεως, επέβαλε τήν εκλογή τριών Προκαθημένων. Τριών Αρχιεπισκόπων γιά τόν Ελληνισμό τής Αμερικής, Αυστραλίας καί Μεγάλης Βρετανίας γιά τό ύψιστο Υπούργημα τών Εθναρχών-Ιεραποστόλων  γιά τίς σφύζουσες Ελληνικές Παροικίες τής Οικουμένης.

Προφανώς, αυτό αποτελεί ντροπή καί κατάπτωσι γιά τήν Ελλάδα.

Δυστυχώς, στοιχειοθετείται ένα παρακμιακό φαινόμενο γιά τήν Παγκόσμιο Ρωμιοσύνη τών πενήντα εκατομμυρίων (50.000.000). Όταν γίνεται ανεκτό τό νά  «εκλέγουν» Προκαθημένους-Εθνάρχες Άθεες Κυβερνήσεις κατ’ εντολήν «Ασπόνδων» φίλων.

Όπως επίσης αποτελεί καταισχύνη γιά τήν Πατρίδα νά δέχεται τήν «εκλογή» Πατριάρχου στήν Κωνσταντινούπολι από ολιγομελή τοπική Σύνοδο, μέ παρέμβασι τού ευρισκομένου στήν Πόλι Ισλαμικού Κράτους. Μετά από διαγραφή τών ανεπιθυμήτων καί αξίων Ιεραρχών.

        ii.      Κάθε Πολιτική Εξουσία θέλει νά ελέγχη τήν Εκκλησιαστική Ηγεσία

Όπως σέ κάθε Χώρα, έτσι καί στήν Ελλάδα φυσικά, η κάθε Πολιτική Εξουσία, επιθυμεί νά ελέγχη τήν πανίσχυρο Θρησκευτική Ηγεσία. Γι’ αυτό τό λόγο, παρεμβαίνει πάντοτε, άλλοτε φανερά καί άλλοτε κρυφά στήν εκλογή της. Άλλοτε συγκεκαλυμμένα καί άλλοτε απροκάλυπτα. Τά περί ουδετερότητος πού προβάλλονται πολλές φορές είναι ασύστολο ψεύδος. Υποκρύπτονται ψευδεπίγραφες εικόνες περί ελευθερίας καί δημοκρατικότητος.

Γι’ αυτό τό λόγο, οφείλουμε νά μελετούμε καί νά μή αγνοούμε τά μυστικά καί άνομα σενάρια, πού είναι πραγματικότατα.

Αυτή τή στιγμή στόν τομέα τών Ελλήνων Εκκλησιαστικών Ηγετών ανακύπτει επίκαιρο τό ζήτημα τής διαδοχής επτά Πρώτων Επισκόπων, τών Προκαθημένων, αλλά καί Εθναρχών, προκειμένου γιά τόν Αλύτρωτο καί Απόδημο Ελληνισμός.

(α) Τού θρόνου τών Αθηνών, (β) τού θρόνου τής Αμερικής, (γ) τού θρόνου τής Αυστραλίας, (δ) τού θρόνου τής Ιλλυρίας, (ε) τού θρόνου τής Κωνσταντινουπόλεως (στ) τού θρόνου τής Αγγλίας καί (ζ) τού θρόνου της Ι. Μονής Σινά.

Ήδη η αποχωρούσα εν τάχει θρησκευτικά προβληματική καί Εθνικά επιζήμια Κυβέρνησις τής Ελλάδος, επέβαλε επειγόντως τρείς Εθνάρχες-Προκαθημένους.

Μέ αφανείς εντολές καί διαδικασίες, καί μέ υπόγειες Αμερικανικές παρεμβάσεις συνετελέσθη τό έγκλημα νά εκλεγούν τρείς Προκαθήμενοι-Εθνάρχες κατ’ εικόνα καί ομοίωσι γκρεμιζομένης Κυβερνήσεως.

Στό Φανάρι, σέ τρείς θρόνους, τής Αμερικής, τής Αυστραλίας καί τής Μ. Βρετανίας «εξελέγησαν» αντικανονικώς καί παρανόμως τρείς Κληρικοί (12 Μαΐου,  9 Μαΐου καί 12 Ιουνίου 2019). Καί είναι καταφανώς αντικανονικές οι «εκλογές», διότι, δέν συνήλθε, εν Πνεύματι Αγίω τό σύνολο τών Επισκόπων τής Εκκλησίας τής Κωνσταντινουπόλεως (Ι.Σ.Ι), δηλ. η Ιεραρχία, γιά νά ψηφίση ελευθέρως. Αλλά, ούτε και οι κατά κύριο λόγο αρμόδιες  τοπικές Ι. Σύνοδοι τού Ελληνισμού τής Αμερικής καί τής Αυστραλίας καί τής Μ. Βρετανίας.

Ως γνωστόν τοίς πάσι, στό Φανάρι, υφίσταται μία αυταρχικώς διορισμένη, ελεγχομένη, μέ περιορισμένου χρόνου εξάμηνο θητεία, μεροληπτικώς επιλεγμένη ομάδα Επισκόπων καί άλλων Τιτουλαρίων άνευ ποιμνίου. Συνεδριάζει δυναστευτικά, ως Ι. Σύνοδος, τών απανταχού Ρωμιών. Προφανώς, λόγω αυτών τών αντικανονικών της χαρακτηριστικών, ουδεμία φέρει Ιεροκανονική αρμοδιότητα καί ηθική νομιμότητα, ώστε νά εκλέγη Επισκόπους γιά τόν Απόδημο Ελληνισμό.

      iii.       Παραιτούνται τής ευθύνης, όντες δούλοι Ξένων καί Διαβεβλημένων

Τήν ευθύνη καί τήν αρμοδιότητα γιά τή διόρθωσι αυτής τής Εκκλησιολογικής καί Εθνικής εκτροπής φέρη η Εκκλησία τών Αθηνών καί η Πολιτεία του Ελευθέρου Ελληνισμού, εάν βεβαίως ορθοφρονούν καί ορθοπρακτούν

Αλλά, μοιάζει σάν νά άφησαν τό καθήκον τους στά χέρια Ξένων Δυνάμεων, Πρέσβεων καί Διπλωματών. Καί, στά χέρια προσώπων διαβεβλημένων πολλαπλώς σέ διαφόρους τομείς, στά δογματικά, στά οικονομικά κ.τ.λ.. Ρασοφόρων, πού λόγω τής σκιερής πλευράς των είναι διαχειρίσιμοι καί εκβιαζόμενοι από τίς σκοτεινές μυστικές υπηρεσίες τών «Εχθροφίλων» τού Έθνους καί τής Εκκλησίας.

       iv.      Χίτλερ καί Μουσουλίνι εφορμούν, μά η Ευρώπη υπνώττει

Όλες οι εποχές έχουν κοινά χαρακτηριστικά καί η Ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά μέ διαφορετικές εκφάνσεις. Άς κάνουμε ταξίδι στόν πρόσφατο ιστορικό μας χρόνο.

Βρισκόμαστε στήν δεκαετία τού 1930-1940. Στήν Ευρώπη ο Ναζισμός καί ο Φασισμός φουντώνουν καί καταλαμβάνουν τίς δύο μεγάλες Χριστιανικές Χώρες τής Ιταλίας καί τής Γερμανίας. Ο Χίτλερ καί ο Μουσουλίνι, συστήνουν τόν αλήστου μνήμης άξονα, γιά νά επιτεθούν καί νά καταλάβουν τήν Ευρώπη. Νά τήν αιματοκυλίσουν μέ τόν φρικτό Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο καί μέ εξήντα εκατομμύρια νεκρούς (60.000.000).

Τά άλλα, τά αποκαλούμενα Πολιτισμένα καί Δημοκρατικά Έθνη καθεύδουν τόν νήδυμο ύπνο τής αδιαφορίας. Τά εργοστάσια τών δύο υπανθρώπων μεταβάλλονται σέ πολεμικές βιομηχανίες παραγωγής καταστρεπτικών οπλικών συστημάτων. Αεροπλάνα, καράβια, άρματα μάχης καί κάθε είδους πολεμικό υλικό, παράγονται σέ τεράστιες ποσότητες.

        v.      Μετά τήν Μικρασιατική Καταστροφή, κατάπτωσις

Καί στήν Ελλάδα τή συμβαίνει; Μετά τήν φρικτή Μικρασιατική Καταστροφή, αρχίζει η ανοικοδόμησις τής Ελλάδος μέ τήν υποδοχή καί τήν μέριμνα τού ενάμισι εκατομμυρίου (1.500.000) προσφύγων.

Αλλά η πολιτική κατάστασις, χαρακτηριζεται, όπως καί σήμερα, από τήν κατάπτωσι, τή σήψι, τήν διαφθορά και τήν ανικανότητα. Οι Κυβερνήσεις ανεβοκατεβαίνουν καί ο λαός παραμένει ακέφαλος, αβοήθητος καί πτωχός. Ο Ναζιστικός Άξων κινείται στούς ρυθμούς τού μίσους καί τού πολέμου καί κανείς δέν προετοιμάζεται.

Σ’ αυτή τή φάσι, κατά τό 1933 καταλαμβάνει τήν εξουσία τής Γερμανίας ο παμπόνηρος Ναζιστής Χίτλερ, ενώ στή Ιταλία, ήδη από τό 1922 κυβερνά άλλος φασίστας καί δικτάτωρ, ο Μουσολίνι.

Εις όλες τίς καταστάσεις υπάρχουν τά πρόδρομα γεγονότα, πού αποκαλύπτουν τί πρόκειται νά συμβή. Σηματοδοτούν τί σχεδιάζει «ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀνομίας͵ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας͵ ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ...» (Β’ Θεσσ. β’ 3-4). (Δηλ. ο ισχυρός εξουσιαστής πού κάνει παράνομα έργα καί θά καταστραφή ο ίδιος, αυτός πού αντιτίθεται στό Θεό καί υπερηφανεύεται γιά τήν δύναμί του...».

Αλλά ποιός τά αποκωδικοποιεί όλα αυτά καί ποιός τά αντιλαμβάνεται; Μόνο οι φωτισμένοι Ηγέτες, οι Εκκλησιαστικοί καί οι Πολιτικοί. Μόνον οι άγιοι, καί οι άνθρωποι πού φοβούνται, σέβονται καί κατευθύνονται από τό Θεό.

       vi.      Οικονομική καί Στρατιωτική προετοιμασία τού Έθνους

Τρία έτη μετά τήν ανάληψι τής εξουσίας από τό Χίτλερ, η κατάστασις στήν Ελλάδα είναι λίαν απελπιστική. Στήν κρίσιμη αυτή φάσι τού κόσμου, τό 1936, ο τότε Βασιλεύς Γεώργιος Β’, αναθέτει τήν Πρωθυπουργία στόν στρατηγό Ιωάννη Μεταξά.

Αυτός βρίσκεται  μπροστά σέ ένα διαλελυμένο Έθνος, πού πρέπει νά τό οργανώση καί νά τό ανορθώση. Οικονομικά, Στρατιωτικά, Πατριωτικά, Ηθικά.

Η Ελλάς, ήδη είχε χρεωκοπήσει κατά τά προηγούμενα έτη. Αναλαμβάνει τήν οικονομική ανασυγκρότησι. Διαγράφει μονομερώς, υπέρ τού λαού, τό επαχθές, επονίδιστο καί παράνομο χρέος καί κερδίζει τήν υπόθεσι στούς διεθνείς Οργανισμούς.

Ο στρατός ήτο καταβαραθρωμένος από τίς Πολιτικές παρεμβάσεις καί τά συχνά πραξικοπήματα. Ήτο σχεδόν ανύπαρκτος, αφού έντυνε μόνο έξ χιλιάδες (6.000). στρατιώτες.

Πόλεμος πρό τών θυρών, καί, η Ηγεσία τού Έθνους τό αντιλαμβάνεται άριστα. Γι’ αυτό τό λόγο, αμέσως παραγγέλλει κατάλληλο πολεμικό υλικό καί σύγχρονα οπλικά συστήματα μέ τή μέθοδο τού Κλήριγκ (όπλα πληρωμένα μέ προϊόντα, ήτοι πορτοκάλια, καπνά, σταφίδα, βαμβάκι, λάδι, κρασί κ.τ.λ.). Σχεδιάζει, κατασκευάζει καί υπερεξοπλίζει τήν περίφημη γραμμή «Μεταξά», τουτέστιν τά απόρθητα καί απάτητα οχυρά τού Ρούπελ.

      vii.      Εθνική καί Πνευματική προετοιμασία τού Έθνους

Αλλά γιά τόν επερχόμενο φοβερό πόλεμο, απαιτείται καί προετοιμασία τής συνειδήσεως τού Έθνους. Πατριωτική προετοιμασία καί Έξαρσις. Κάτι τό οποίο συνετελέσθη παντοιοτρόπως, μέ σύστημα καί μεθοδικότητα.

Αλλά καί η πνευματική ανάτασις ήτο επιβεβλημένη. Έπρεπε νά ληφθή μέριμνα γιά τήν Ηγεσία τής Εκκλησίας, πού θά εμπνέη, θά καθοδηγή καί θά συμπαρίσταται στόν Ορθόδοξο εν πολέμω λαό μας.

Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Α’ (1922-1938) φεύγει από τή ζωή, κατά τό 1938. Δύο Ιεράρχες εμφανίζονται νά διεκδικήσουν τήν θέσι τού Προκαθημένου τής Ελλάδος, γιά τό πνευματικό τιμόνι τής προπολεμικής προετοιμασίας. Ο από Τραπεζούντος μεγάλος καί άξιος Ηγέτης, ο Μητροπολίτης Χρύσανθος καί ο Μητροπολίτης Κορίνθου Δαμασκηνός.

    viii.      Μεταξάς: Δίλημμα γιά τό ποίος είναι ο άξιος

 

Τό ερώτημα πού θέτει στόν εαυτό του ο Πρωθυπουργός είναι αδήριτο. Ποίος είναι ο κατάλληλος καί άξιος γιά τίς κρίσιμες ημέρες τού πολέμου πού προσεγγίζει μέ τό φρικτό του πρόσωπο;

Ποίος είναι ο κατάλληλος άνθρωπος τού Χριστού γιά τόν Έπος τού Σαράντα;

 Από τή φύσι του ο κάθε άνθρωπος επιθυμεί νά αποφύγη τά δύσκολα καί τά δυσεπίλυτα. Γιά νά μή αναλάβη τό βάρος τής ευθύνης λοιπόν, ο Πρόεδρος τής Κυβερνήσεως, υιοθέτησε τήν άποψι, τής αυτοπαραιτήσεως. Ότι, «καί οι δύο είναι καλοί». Όποιος καί νά εκλεγή είναι τό ίδιο άξιος.

Πολύ γρήγορα όμως κατάλαβε τό οδυνηρό λάθος του. Έπρεπε νά αναλάβη τήν ευθύνη τής επιλογής.  Διότι, ως γνωστόν, πραγματικά, δέν ήσαν άξιοι αμφότεροι.

Θά παραθέσουμε αναλυτικά τίς σκέψεις του καί τίς ενέργειές του, βήμα πρός βήμα.

Μέ σκοπό νά ποδηγετήσουμε καί νά αφυπνίσουμε τίς σημερινές καί αυριανές Ηγεσίες τού Έθνους. Νά γνωρίζουν ότι φέρουν ακεραία τήν ευθύνη καί κύριο λόγο στά συντελούμενα στήν Ρωμιοσύνη τού Ελληνικού Κράτους καί τής Οικουμένης.  

       ix.      Μεταξάς: Εδίσταζα, ενώ βυσσοδομούσαν οι πονηροί

Ενώ εκείνος, ο Στρατηγός Ηγέτης τής Νίκης, εδίσταζε νά αναλάβη τήν ευθύνη, οι πονηροί καί δόλιοι εκινούντο στό σκοτάδι. Κάτω από τή μύτη τού Πρωθυπουργού δρούσε ο τότε Υπουργός Παιδείας, γιά τόν δικό του προβληματικό εκλεκτό.

Ο Μεταξάς κατηγορεί τόν εαυτό του γιά ψυχική αδράνεια. Γιά ουδετερότητα δειλίας. Καταγράφει λοιπόν επί λέξι, λίαν αποκαλυπτικά τά πράγματα:

«Ημερολόγιο Μεταξά, 21 Ὀκτωβρίου-11 Δεκεμβρίου 1938.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος κινδυνεύει. ... φεύγει από τή ζωή. ...

Ὁ Γεωργόπουλος (Ὑπ. Παιδείας) προωθεῖ τόν Δαμασκηνό (σ.σ.: οι υπογραμμίσεις μέ Bolt fonts δικές μας) τόν ἀπό Κορινθίας. Ὁ Τραπεζοῦντος Χρύσανθος παραμένει μέ σταυρωμένα χέρια. Ἡ περασμένη ψυχική ἀδράνεια μέ ἔσπρωχνε σέ ἀποφυγή τοῦ ἀγῶνος. Οὔτε ἤξερα τί δυνάμεις εἶχα. Ἀγκαλά ἔχει κανείς δυνάμεις ἐκειές πού θέλει νά ἔχη. Καί ἐδίσταζα γιά ὅλα.

Κατέφυγα στήν οὐδετερότητα. Ἐπροσπάθησα νά πάρω τόν Γεωργακόπουλο μέ τό καλό. Νά τόν κερδίσω. Κερδίζει κανείς τούς ἐχθρούς ὅταν τόν νιώσουν χωρίς θάρρος; Ἔκαμε καί αὐτός τόν οὐδέτερο, μά ἀπό κάτω ἐνεργοῦσε μέ ὅλη του τήν δύναμι γιά τόν Δαμασκηνό μέ διάφορες κινήσεις πρός τό παλάτι καί πρός τούς αὐλικούς, ὥστε νά δημιουργήση τό κατάλληλο κλίμα».

        x.      Μεταξάς: Φοβόμουν, γι’ αυτό έλεγα πώς είναι «καλοί καί οι δύο»

Η ηρωϊκή εκείνη μορφή, ο Στρατηγός τών Νικών, ομολογεί ταπεινά πώς φοβάται. Πώς είναι ασυνεπής. Κρύπτεται πίσω από τήν σκιερή άποψι, ότι τάχα, «καλοί εἶναι καί οἱ δύο». Μά, όχι... δέν ήσαν.

Αλλά ... οι Κρατικές Υπηρεσίες, όπως έχουν τήν υποχρέωσι, επληροφορήθησαν τά κρυπτά καί ενημέρωσαν τόν αρμόδιο Υπουργό καί αυτός τόν Πρωθυπουργό.

«...Φοβόμουν, δέν πειράζει ἔλεγα καλοί εἶναι καί οἱ δύο.

Ἀπό τήν ἀσυνέπεια μέ ἔβγαλε ὁ Νικολούδης (Ὑφυπουργός Τύπου). Ὅσα μοῦ ἔλεγε μοῦ φαινόταν ἀλήθεια. Ἦσαν ἀλήθεια. Ἔτσι ἄφησα τόν Νικολούδη νά ἐνεργήση καί ἔσπρωξα τόν Μανιαδάκη νά τόν βοηθήση (Ὑφυπουργός Ἀσφαλείας).

Ὅλα μυστικά. Δέν ἤθελα νά δείξω ἀνάμειξιν. Ἐμπλέχτηκα στά δίκτυα πού ἅπλωσα μόνος μου...»

       xi.      Μεταξάς: Επεδίωκα Εκκλησία Ελευθέρα, μά οι φατρίες ανομούσαν

Ο Πρωθυπουργός επεδίωκε, ώστε τά πράγματα νά συντελεστούν σύμφωνα μέ τούς Ι. Κανόνες σέ Ελευθέρα Εκκλησία. Αλλά αυτό δέν τό επέτρεπαν οι δολίως κινούμενοι ανάξιοι καί ανεπαρκείς. Αποδέχεται ότι εξηπατήθη από τον Υπουργό του τής Παιδείας:

«... Εἶπα ἡ Ἐκκλησία νά μείνη ἀπολύτως ἐλευθέρα.

Καί κάτω ἀπό αὐτό τό προνόμιο ὑπουργός καί κλίκα του προετοίμαζαν τήν ἐκλογή. Δέν εἶχα καταλάβει τή δύναμί μου.

Μέ ἐξηπάτησε ὁ Γεωργακόπουλος. Μοῦ εἶπε ὅτι, δέν θά ψηφίση ὁ Δρυϊνουπόλεως πού εἶχε καταδικασθεῖ πρωτοδίκως εἰς ἔκπτωσι καί ἤσκησε ἔφεσι, ἀλλά τόν ἔβαλε νά ψηφίση.

Βγῆκε ὁ Δαμασκηνός...».

      xii.      Μεταξάς: Μέγας κίνδυνος καί εγώ ενεργούσα αδύναμα

Ο Ι. Μεταξάς, παραδέχεται ότι ενεργούσε δειλά καί χωρίς νά γνωρίζη τίς δυνάμεις του. Καί έτσι έπεσε σέ μεγάλο κίνδυνο καί αυτός, τό Έθνος καί η Εκκλησία.

«Ὕστερα ἀπό τήν ψηφοφορία κατάλαβα τίς δυνάμεις μου καί τόν κίνδυνο.

Καί τούς πῆγα στό Συμβούλιο Ἐπικρατείας. Ἡ ὑπόθεσις ἐτράβηξε μέ καλή τέχνη καί πάλι ἐκερδήθη ὄχι μέ εὐκολία.

Ὅλη ἡ ἀντίδρασις βρῆκε ἀφορμή νά ξεσπάση ἐπάνω μου, ἀκριβῶς στήν ὑπόθεσι πού δέν μποροῦσα νά ἐνεργήσω, γιατί μόνος μου κηρύχτηκα οὐδέτερος. Ἐνεργοῦσα μακρυά καί ἔμμεσα, δηλαδή ἀδύναμα...».

    xiii.      Μεταξάς: Έδιωξα τούς απίστους από τό Ναό Του

Κερδίζει στό Συμβούλιο Επικρατείας καί παίρνει τό φραγγέλιο γιά νά καθαρίση τόν ναό τής Ελλάδος καί τής Εκκλησίας.

«... Ἤμουν στήν Ἄγκυρα καί ὅταν ἐγύρισα ἡ ἀπόφασις τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας εἶχε βγῆ.

Ἄρρωστος σηκώθηκα καί ἔφυγα γιά τήν Ἀγκυρα γιά τήν κηδεία τοῦ Κεμάλ. Συνομιλία μέ Ἰσμέτ. Σύμφωνοι σέ ὅλα, καί ἀποφασίσαμε νά πολεμήσουμε ἐάν ἡ Βουλγαρία μᾶς ἀναγκάση.

Ἔλαβα ἐκεῖ τήν εἴδησι ὅτι τό Σ.Ε. ἀκύρωσε τήν ἐκλογή. Αἰσθάνθηκα νέες δυνάμεις πλέον. Ἐκατάλαβα τήν ἄβυσο. Ἐγύρισα καί ἐπῆρα τό φραγγέλιο στά χέρια καί ἔδιωξα τούς ἀπίστους ἀπό τόν ναό μου.

Πρῶτα-πρῶτα ἔφυγε ὁ Γεωργακόπουλος, ἀφοῦ μοῦ ἔστειλε ἕνα γράμμα ἀναιδέστατο καί συκοφαντικό καί πού δείχνει ὅλη τήν ἀλαζονεία καί τίς ἐλπίδες πού ἔτρεφαν οἱ συνωμότες. Ἔφυγε ὁ Σπυρίδωνος, ἄλλαξα τόν Ρεδιάδη καί τόν Κρητικό καί μέ λύπη μου τόν Νικολόπουλο γιατί ἐχαρίσθη στόν Παπαγεωργίου. Καί ἔτσι πῆρα νέους ὑπουργούς ὅλους Μεταξικούς...»

     xiv.      Μεταξάς: Μαφίες έκαναν δικό τους μέτωπο μέ ασπίδα τόν Βασιλέα

Οι άνομοι είχαν συστήσει μέτωπο πονηρίας, μέ ασπίδα τόν Βασιλέα, εναντίον τής Κυβερνήσεως:

«...Στήν ἀρχή γιά τόν Γεωργακόπουλο ὁ Βασιλεύς ἔδειξε τήν ἐπιθυμία νά τόν κρατήσω σέ ἄλλο ὑπουργεῖο. Φεύγοντας γιά τήν Ἄγκυρα τοῦ ἐτηλεγράφησα κατά τρόπον μή ἀφήνοντα διέξοδον καί μοῦ ἀπάντησε ἀμέσως συγκατανεύων.

Αὐτοί εἶχαν σχηματίσει μέτωπον (οἱ ὡς ἄνω ὑπουργοί) αὐλικῶν ἐναντίον μου. Ὁ Βασιλεύς ποτέ δέν τό εἶχε ἐννοήσει.

Εἶμαι βέβαιος....»

      xv.      Μεταξάς: Σπείρες μού είχαν ανοίξη λάκκο

Καταλαβαίνει ο Πρωθυπουργός, ότι οι κινούμενοι καταχθόνια τού είχαν ανοίξει τό λάκκο:

«...Γιατί τόν λάκκον πού μοῦ εἶχε ἀνοίξη, ὅταν τόν εἶδα ἦταν ἀργά καί δέν μποροῦσα νά τόν πηδήσω.  Ἔπρεπε νά τόν παρακάμψω. Καί αὐτό ἔγινε μέ κίνδυνο ἀρκετό.

Αἰσθάνθηκα τώρα τή δύναμί μου. Τήν ἐσωτερική καί τήν ἀπόφασί μου γερή» (Ἡμερολόγιον Ἰ. Μεταξᾶ, Τόμος Ζ΄, σελ 312 καί ἑξῆς).

     xvi.      Εκλέγεται ο πανάξιος Χρύσανθος, μά, τόν εκδιώκουν οι Ναζισταί Γερμανοί

Μετά ταύτα, εξελέγη ως Προκαθήμενος ο Χρύσανθος, μέ αλλαγή τού Νόμου καί σύγκλησι τής προβλεπομένης Αριστείνδην Συνόδου (επιλεγμένη από τήν Κυβέρνησι).

Μετά τή δολοφονία Μεταξά, οι  Γερμανοί κατέλαβαν τήν Ελλάδα τό 1941. Μά, ο Προκαθήμενος τής Ελλάδος, ο Ήρωας Χρύσανθος, απώθησε τή πρότασι νά παραδώση τήν Αθήνα. Ηρνήθη σθεναρά νά ορκίση τήν Κατοχική Κυβέρνησι τών δωσιλόλων. Σκαιότατα, συμπεριεφέρθη πρός τόν Γερμανό κατακτητή, τόν Στρατάρχη Στούμπε. Γι’ αυτούς τούς λόγους, εξεθρονίσθη αντικανονικώς από τούς Γερμανοφασίστες καί τούς δωσίλογους των. Κατέλαβε δέ τή θέσι του ο Δαμασκηνός.

Μετά ταύτα, ο πανάξιος Προκαθήμενος τού Έπους τού 1940, ο Χρύσανθος, κατοικούσε εις ένα φτωχό διαμέρισμα στήν Κυψέλη. Αλλά, από εκεί ωργάνωνε, καθωδηγούσε καί έδινε κατευθύνσεις πρός τήν Εθνική Αντίστασι. Μάλιστα στά μαύρα κατοχικά χρόνια, χρησιμοποιούσε έναν περίφημο ασύρματο, πού έμεινε στήν ιστορία, μέ τό όνομα «Ο Ασύρματος τού Δεσπότη».

   xvii.      Όχι Αριστείνδην, αλλά Ιεραρχίες μέ τό ΣΥΝΟΛΟ των Επισκόπων

Μετά τήν καταχώρησι τών προηγουμένων προπολεμικών γεγονότων, σημειώνουμε ότι είμεθα κατά τών Αριστείνδην Συνόδων. Είναι πασιφανές ότι πρέπει νά τηρούνται οι Ιεροί Κανόνες καί όλα τά Θέσμια τής Εκκλησίας μας.  

Εις τάς Ιεράς Συνόδους, επιβάλλεται νά συνέρχωνται, εν Πνεύματι Αγίω, τό ΣΥΝΟΛΟ τών Επισκόπων, περιλαμβανομένων καί τών λεγομένων υποτιμητικώς Βοηθών ή Τιτουλαρίων. Άπαντες κατέχουν τό Αποστολικό δικαίωμα, ώστε νά εκλέγουν καί νά εκλέγωνται, μέ απολύτως ισότιμο ψήφο καί λόγο.

Αποκλείονται παντελώς οι «αξιόμεμπτοι», οι καταδικαστέντες γιά βαριά ηθικά ή ατιμωτικά αδικήματα, χάνοντας τούς θρόνους των. Καί αυτό μόνο μετά από κανονική δικαστική απόφασι καθαιρέσεως σέ α’ βαθμό. Καί τό τονίζουμε, καί σέ β’ τελεσίδικο βαθμό από τά Εκκλησιαστικά Δικαστήρια τής Τοπικής Εκκλησίας τους.

Φυσικά καί μετά ἀπό τελεσίδικο βαριά καταδίκη καί κάθειρξι από τά Πολιτειακά Δικαστήρια. Αναφερόμεθα σέ ουσιώδη ποινικά αδικήματα καί σέ κακουργηματικές πράξεις.

Προφανώς, αποκλείονται αμετακλήτως καί οι εκουσίως παραιτηθέντες από τήν Αρχιερωσύνη τους.

  xviii.      Επιβάλλεται νά τηρούνται οι Ι. Κανόνες

Μέ όλα ταύτα θέλουμε νά πούμε, ότι πρέπει νά τηρούνται, απαρεγκλίτως, χωρίς μεθοδεύσεις, οι Ιεροί Κανόνες. Οι Σύνοδοι, ελεύθερα καί αδέσμευτα νά ψηφίζουν καί νά επιλέγουν τούς αρίστους Αρχιερείς καί Προκαθημένους. Διευκρινίζουμε πώς, οι ίδιοι οι Ι. Κανόνες επιτάσσουν τό τί πρέπει νά γίνεται. Ήγουν, νά εκλέγουν καί νά εκλέγωνται Επίσκοποι, οι κορυφαίοι. Όχι οι διαβεβλημένοι, οι ανήθικοι, οι ανάξιοι, οι ανίκανοι, ... οι Αξιο-Μηδενισταί.

Η Ελευθέρα Πολιτεία μας, κατά τούς Νόμους τού δικαίου, οφείλει νά εκτελή τά δικά της καθήκοντα καί τίς υποχρεώσεις της. Νά παρέχη στήν Εκκλησία, ειρήνη, ασφάλεια καί ελευθερία δράσεως.

Συνάμα, μέ τίς Κρατικές της Υπηρεσίες νά εντοπίζη τούς επιόρκους κληρικούς καί τούς διεφθαρμένους καί κακοδιαχειριστές ρασοφόρους. Όπως εντοπίζει τούς προδότες τών εθνικών σχεδίων τού Στρατεύματος καί τού Έθνους, έτσι οφείλει νά φροντίζη καί γιά τήν αποπομπή τών ανικάνων κληρικών καί μάλιστα τών Επισκόπων.

Τίθεται δέ τό αδήριτο ερώτημα. Ποίος όμως θά μάς φυλάει από τούς φύλακες; Τελικός φύλαξ τής Εκκλησίας καί τού Έθνους μας τίθεται ο εν Χάριτι, άγρυπνος Ευσεβής Λαός μας.

Η καταγραφή τού Οραματιστού, τού Εμπνευστού καί Νικητού τού Έπους τού 1940, τού Πρωθυπουργού Ιωάννου Μεταξά, σηματοδοτεί τά καθήκοντα καί νοηματοδοτεί μέ σαφήνεια τήν αλήθεια τών πραγμάτων.

     xix.      Κάθε Ιούδας, δέν είναι Απόστολος, αλλά απλώς συναριθμείται

Υπάρχουν Σύνοδοι πού απεκλήθησαν «ληστρικές». Καί άλλες πού ελέγχοντο από αιρετικούς Βασιλείς, καί αιρεσιάρχες Πατριάρχες. Δέν πρέπει νά εφησυχάζουμε. Οφείλουμε νά επαγρυπνούμε γιά τήν τήρησι τών Ιερών Παραδόσεων, τών Ιερών Ευαγγελίων καί τών Θεοπνεύστων Ιερών Κανόνων.

Ο Ιούδας καταγράφεται, όχι ως ένας εκ τών Αποστόλων, αλλά απλώς αριθμείται στή δωδεκάδα.

 «Εἰσῆλθεν δὲ Σατανᾶς εἰς Ἰούδαν τὸν καλούμενον Ἰσκαριώτην͵ ὄντα ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δώδεκα·...» ( Λουκ. κβ’ 3). (Ήγουν, εισήλθε ο Σατανάς στόν Ιούδα τόν ονομαζόμενο Ισκαριώτη, πού ήτο ένας εκ τού αριθμού τών δώδεκα Αποστόλων).

Εμφανέστατα υποδηλώνεται πώς ο Ιούδας, απλώς συναριθμείται μέ τήν ευλογημένη ομάδα τών αγίων Μαθητών, αλλά δέν είναι καί πραγματικός Απόστολος.

Κατ’ αναλογίαν καί κατ’ επέκτασι, ταυτό συμβαίνει καί μέ τούς αφερεγγύους Επισκόπους. Απλώς συναριθμούνται καί δέν είναι ατόφυοι Εκπρόσωποι τού Χριστού.

Προσευχή καί αγών, ώστε ο Κύριος νά ... «αποξηράνη τόν υπαρκτό βούρκο...».

Οδυσσεύς Μακρυγιάννης.

---

[1] Εδημοσιεύθη στήν Εφημερίδα Ορδόδοξος Τύπος στίς 21-6-19