Επιμέλεια : Ελευθερία
Όταν ο κ. Σωτήρης Τσιόδρας χειροθετήθηκε «Άρχων Οφφικιάλιος» από τον Πατριάρχη
Η εις Πρωτονοτάριο χειροθεσία του κ. Σωτηρίου Μπαλατσούκα.
Έχει και η Λάρισα οφφικιάλιο Σωτήρη Τσιόδρα, τον Πρωτονοτάριο κ. Σωτήρη Μπαλατσούκα, οι ιερείς τον αποκαλούν "Σωτηράκη Τσιόδρα". Η Ομιλία του κατά την χειροθεσία του αποτελεί μνημείο Φαναριώτικης κολακείας.
(16/01/2023)Προσφώνηση Του Οικ. Πατριάρχη Και Η Ομιλία Στην Εις Πρωτονοτάριο Χειροθεσία Του Κ. Σωτηρίου Μπαλατσούκα
Προσφώνησις τῆς Α. Θ. Παναγιότητος
κατά τήν χειροθεσίαν τοῦ κ. Σωτηρίου Μπαλατσούκα
εἰς Ἄρχοντα Πρωτονοτάριον
(Φανάριον, 3 Ἰανουαρίου 2023)
Ἐντιμολογιώτατε Ἄρχων Πρωτονοτάριε
κ. Σωτήριε Μπαλατσούκα,
Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία ἀπονέμει εἰς ἡμᾶς σήμερον ἐν Φαναρίῳ, διά τῶν χειρῶν τῆς ἡμῶν Μετριότητος, τό ὑψηλόν ὀφφίκιον τοῦ Ἄρχοντος Πρωτονοταρίου καί σᾶς κατατάσσει εἰς τήν χορείαν τῶν Ὀφφικιαλίων της, οἱ ὁποῖοι διηκόνησαν εὐόρκως τόν Οἰκουμενικόν Θρόνον καθ᾿ ὅλην τήν διαδρομήν αὐτοῦ ἐπί μακρούς αἰῶνας, προσέφερον πάμπολλα καί πολύτιμα εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί τό Γένος,
συνεχίζουν δέ καί σήμερον μετ᾿ ἀφοσιώσεως καί ἀποτελεσματικότητος τό ἔνθεον καί φιλογενές ἔργον τους. Οἱ Ἄρχοντες εἶναι συνεργάται τῆς ἡμῶν Μετριότητος εἰς τήν διακονίαν τοῦ ἀνθρώπου. Στηρίζουν τάς πρωτοβουλίας τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, τήν ἐν τῷ κόσμῳ μαρτυρίαν της καί τήν φιλάνθρωπον ἀποστολήν της, καί συμβάλλουν εἰς τήν ὑπεράσπισιν τῶν ἀπαραγράπτων δικαίων της.Θά φέρετε εἰς τό ἑξῆς τόν τίτλον τοῦ Ἄρχοντος Πρωτονοταρίου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Οἱ Νοτάριοι ἦσαν κατά τήν Βυζαντινήν περίοδον ὑψηλόβαθμοι ἀξιωματοῦχοι τοῦ κράτους καί τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἱκανώτερος καί ἀρχαιότερος μεταξύ τῶν Νοταρίων εἶχε τόν τίτλον τοῦ Πρωτονοταρίου, ὁ ὁποῖος ἔφερε καί τήν τελικήν εὐθύνην διά τήν σύνταξιν τῶν ἐπισήμων ἐγγράφων. Πρωτονοτάριος ἦτο ὁ ὑπεύθυνος τῆς Σχολῆς Νοταρίων εἰς τήν Πρωτεύουσαν τῆς Αὐτοκρατορίας. Νοταρίους προσελάμβανον οἱ Ἐπίσκοποι καί αἱ Ἱεραί Μοναί, ὡς γραμματεῖς, ὡς ὑπευθύνους διά τήν διαχείρισιν τῶν ἐκκλησιαστικῶν κτημάτων, διά τάς βιβλιοθήκας καί εἰς ἄλλας θέσεις. Οἱ Νοτάριοι κατέγραφον, ἐπίσης, τά Πρακτικά τῶν τοπικῶν, ἐπαρχιακῶν καί Οἰκουμενικῶν Συνόδων.
Τιμᾶσθε, Ἐντιμολογιώτατε, διά τήν προσφοράν σας εἰς τήν Ἐκκλησίαν, διά τό διδακτικόν σας ἔργον εἰς τήν τριτοβάθμιαν ἐκπαίδευσιν καί διά τήν θεολογικήν σας συγγραφικήν παραγωγήν. Τιμᾶσθε, συμφρονοῦντος τοῦ Ἱερωτάτου ἀδελφοῦ, Μητροπολίτου Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Ἱερωνύμου, ὁ ὁποῖος σᾶς ἀνέθεσε τήν διεύθυνσιν τοῦ Ἰδιαιτέρου Γραφείου του. Ἡ παρουσία καί ἄλλων Τιμιωτάτων ἀδελφῶν Ἱεραρχῶν καί κληρικῶν εἰς τήν Σύναξίν μας δεικνύει ὅτι χαίρετε εὐρυτέρας ἐκτιμήσεως εἰς τόν ἐκκλησιαστικόν χῶρον. Εὐρέως γνωστή καί ἀνεγνωρισμένη εἶναι ἡ συμβολή σας εἰς τήν Ἁγιολογίαν. Ἡμεῖς ἐμελετήσαμεν τήν διδακτορικήν σας διατριβήν «Οἱ Ἅγιοι καί τό φυσικό περιβάλλον» καί σᾶς συγχαίρομεν, διότι ἀνεδείξατε τήν συνάφειαν τῆς ἁγιότητος μέ τήν εὐαισθησίαν διά τό κάλλος τῆς δημιουργίας καί διά τήν προστασίαν της. Καί μέ τό ἐνδιαφέρον σας διά τήν οἰκολογίαν ἀπεδείξατε τόν σεβασμόν σας πρός τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, πρός τήν προσφοράν καί τήν οἰκουμενικήν ἀποστολήν του.
Κάθε Ἄρχων τοῦ Πατριαρχείου ὀφείλει νά ἀναδεικνύεται φύλαξ τῶν ὑψηλῶν ἀξιῶν τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Παραδόσεως, αἱ ὁποῖαι ἀνήκουν εἰς τόν πυρῆνα τῆς ταυτότητος τοῦ Γένους. Εἶναι συνυφασμέναι μέ τό ἦθος, τήν γλῶσσαν, τήν μουσικήν μας, τήν κοινωνικήν ζωήν, μέ ὁλόκληρον τόν πολιτισμόν μας. Ἡ πιστότης εἰς αὐτάς τάς ἀξίας διέσωσε τήν ἰδιοπροσωπίαν μας μέχρι σήμερον, καί μέ αὐτήν συναρτᾶται τό μέλλον μας.
Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι θά συνεχίσετε, ὡς Ἄρχων Ὀφφικιάλιος τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας πλέον, τήν καλήν μαρτυρίαν τῆς πίστεως, τῆς ἀγάπης καί τῆς ἐλπίδος. Σᾶς συνοδεύουν αἱ εὐχαί πάντων ἡμῶν. Καλωσορίζομεν τούς Τιμιωτάτους ἀδελφούς ἐγκαρδίως. Ὑποδεχόμεθα μετά τιμῆς τήν συναγαλλομένην σύζυγόν σας Ἀθηνᾶν καί ἅπασαν τήν συνοδείαν σας. Χαιρόμεθα διά τήν παρουσίαν ὅλων σας εἰς τήν Βασιλεύουσαν, ἡ ὁποία πάντοτε σᾶς ἀναμένει, διά νά σᾶς χαρίσῃ μοναδικάς πνευματικάς ἐμπειρίας.
Εὐχόμεθα πρός πάντας ὑμᾶς αἴσιον, ὑγιές, καλλίκαρπον καί πλῆρες θείων δωρημάτων τό Νέον Ἔτος. Ἡ χάρις τοῦ συγκαταβάντος τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων Σωτῆρος τοῦ κόσμου Ἰησοῦ Χριστοῦ νά σᾶς σκέπῃ καί νά κρατύνῃ τόν νέον Ἄρχοντα Πρωτονοτάριον εἰς τό ἔργον διακονίας τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς θεολογίας.
Ἄξιος!
* * *
Δρος Σωτηρίου Ἰ. Μπαλατσούκα
Ὁμιλία ἐπί τῇ ἀπονομῇ ὀφφικίου τοῦ
«Ἄ ρ χ ο ν τ ο ς Π ρ ω τ ο ν ο τ α ρ ί ο υ»
ἐν τῷ Πατριαρχικῷ Ναῷ Ἁγίου Γεωργίου
(Ἐν Φαναρίῳ, τῇ γ΄ Ἰανουαρίου βκγ΄)
«Τί εἴπω; καί τί λαλήσω; Πῶς μακαρίσω τήν ὁλόρριζον δόξαν, ὅτι χωρίς Θεοῦ καί ἄνευ Ὑμῶν, οὐδέν ὑπάρχει. Καί γάρ ὕμνον καί αἶνον καί τιμήν ἀναπέμψομεν, οὔτε αὐτῷ κατ’ ἀξίαν εἰπεῖν ἰσχύουν οἱ λόγοι ἡμῶν».
Παναγιώτατε, Πάτερ καί Δέσποτα,
Ἤλθομεν, σήμερον, κλῆρος καί λαός, ἐκ τῆς εὐφόρου ἁγιοτόκου Θεσσαλικῆς γῆς, τῆς γῆς τῶν ἁγίων Ἀχιλλίου καί Βησσαρίωνος, ὑπό τήν πεπνυμένην Σεβασμιότητα, τόν Ἀρχιθύτην τῆς κατά Λάρισαν Ἐκκλησίας, κ. Ἱερώνυμον, ὅστις τρέφει ἰδιαίτερον σεβασμόν πρός τό Σεπτόν Πρόσωπον Ὑμῶν. Ἤλθομεν ἵνα λάβωμεν εὐχήν καί εὐλογίαν ἀπό τόν Αὐθέντην, τόν Δεσπότην καί Πνευματικόν Πατέραν, τόν Ἡγήτορα ἁπάντων τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, καί δή τῶν Ἑλλήνων. Καυχώμεθα διά τό πολυτάλαντον, τό ἔκπαγλον τῆς πολυσχιδοῦς προσωπικότητος Ὑμῶν, Ἥ δεξιοστρόφως καί χριστοτερπῶς, πηδαλιουχεῖ καί χειραγωγεῖ ἡμᾶς εἰς νομάς σωτηρίους, ἀόκνως, ἐπαγρυπνοῦσα, κατά τό ψαλμικόν: « ἕως οὗ εὕρω τόπον τῷ Κυρίῳ, σκήνωμα τῷ Θεῷ Ἰακώβ» (Ψαλμ.131-ΡΛΑ,5).
Χαλκέντερος, ἐν τῇ δυνάμει καί ἀντοχῇ, κεκοπιακώς, ἀφειδολεύτως, μόχθου καί χρόνου, Ὑμεῖς δίδετε τήν, μετά ζήλου, καλήν καί ἀρίστην μαρτυρίαν «ὑπέρ Χριστοῦ», ὑπέρ τῆς Πρωτοθρόνου Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας, ὑπέρ τῶν ἀκραιφνῶς καί ἀπαρασαλεύτως, τηρουμένων «τῶν τιμαλφῶν» ἀρχῶν καί δογμάτων, τῶν ζειδώρων ναμάτων τῆς πίστεως καί τῆς Ἑλληνορθοδόξου Χριστιανικῆς ἡμῶν παραδόσεως.
Εἰς τούς δυσχειμέρους τούτους καιρούς, τούς «οὐ μενετούς», μετ’ ἀγωνίας, παρακλητικῆς προσευχῆς πρός τόν ἐν Τριάδι Θεόν καί ἀδιαλείπτου ἀγῶνος ἵστασθε, ὡς καιομένη λαμπάς καί φάρος φαεινός, διά τήν ἐπίλυσιν μειζόνων δυσεπιλύτων προβλημάτων, ἅτινα ἀγγίζουν τήν ἀνθρωπίνην ὕπαρξιν καί ὑπόστασιν, ὅπως: τήν εἰρήνην, τήν κοινωνικήν δικαιοσύνην, τήν ἀλληλεγγύην, τήν φιλανθρωπίαν, καί ἰδιαζόντως, τήν ἀγάπην καί τήν προστασίαν, ἀπό τῆς μολύνσεως, τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καί τῶν ὑδάτων. Πανθομολογουμένη ἡ πρωτοστασία Ὑμῶν εἰς τήν ἀντιμετώπισιν τῆς οἰκολογικῆς κρίσεως, ἀπό δεκαετιῶν καί μέχρι τοῦδε. Διά τῆς διορατικότητος Ὑμῶν κατέστητε «καινοτόμος».
Αἱ πρωτοβουλίαι τῆς Μητρός ἡμῶν Ἐκκλησίας εὐρυτάτως γνωσταί καί πρωτότυποι. Ἐπί τῆς τριακονταετοῦς, καί πλέον, χριστόφρονος Πατριαρχείας Ὑμῶν, ὡς ἄμπελος εὐκληματοῦσα, ἡ Μήτηρ ἡμῶν Ἐκκλησία ἀνέδειξε τάς οἰκοφιλικάς ἀρχάς τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τήν βιωματικήν ἐμπειρίαν αὐτῶν ὡς «ἐφηρμοσμένην οἰκολογίαν». Εἰς πρόσφατον ὁμιλίαν Ὑμῶν, μετ’ ἐμφάσεως, ὑπεγραμμίσατε τήν κοινήν πνευματικήν ρίζαν τῶν οἰκολογικῶν καί κοινωνικῶν προβλημάτων, ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς μίαν κρίσιν τῆς ἐλευθερίας μας, τοῦ περιεχομένου καί τοῦ προσανατολισμοῦ της. Χαρακτηριστικῶς, ἐπίσης, διατυπώνετε καί τό ἑξῆς: «Εἴμεθα πεπεισμένοι ὅτι ἡ πορεία πρός τό μέλλον δύναται νά εἶναι μόνον κοινωνική καί οἰκολογική ἐν τῇ ἀδιασπάστῳ συναφείᾳ των. Δέν ὑπάρχει μέλλον, ἐάν αὐτό δέν περιλαμβάνῃ ἕναν κόσμον μέ ἀκέραιον φυσικόν περιβάλλον καί μέ κοινωνικήν δικαιοσύνην. Ἀπαιτεῖται μία κοπερνίκειος ”στροφή” εἰς τήν ἀξιολογίαν μας, μία ριζική ἀλλαγή νοοτροπίας καί συμπεριφορᾶς εἰς ὅλους τούς τομεῖς τῆς ζωῆς» (Ὁμιλία ἐπί τῇ ἀναγορεύσει εἰς Ἐπίτιμον Διδάκτορα τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Κύπρου, 10 Σεπ. 2022, Αἴθουσα Θρόνου, Πατριαρχικός Οἶκος εἰς Φανάριον).
Ἤλθομεν, σήμερον, εἰς τήν Βασιλίδα τῶν Πόλεων, εἰς τό Κέντρον καί τό σημεῖον Ἀναφορᾶς ἁπάντων τῶν ἐν τῇ οἰκουμένῃ Ὀρθοδόξων, εἰς τό μαρτυρικόν Φανάριον, τόπον ἀπαραμίλλων ἀξιῶν καί ἰδανικῶν. Ὡς σημειοῖ καί ὁ πολύς, σοφός καί διακεκριμένος Ἱεράρχης τοῦ Θρόνου, ἀοίδιμος Μητροπολίτης Χαλκηδόνος, καί Γέρων Ὑμῶν, κυρός Μελίτων (Χατζῆς): «Τό Φανάριον εἶναι ἡ τέχνη τοῦ νά ἐξάγῃ τις ἐκ τῶν χειρίστων δεδομένων τό ἄριστον δυνατόν. Τό Φανάριον εἶναι φορεύς ὑψίστων ἀξιῶν. Εἶναι ὑπομονή. Εἶναι σιωπή. Εἶναι εὐγένεια… Φύλαξ τῆς ἱερᾶς παραδόσεως τῆς Ἀνατολῆς, ἐπενδεδυμένης τάς ἄλλας παραδόσεις τοῦ Γένους. Φύλαξ, ὅμως, ἐνεργός καί δυναμικός. Εἶναι ἡ πύλη τῆς Ἀνατολῆς ἀνοιγμένη πρός τήν Δύσιν. Εἶναι ὁ εὐαίσθητος δέκτης τῶν μηνυμάτων τῆς Δύσεως. Ἑρμηνευτής τῶν μεγάλων στροφῶν τοῦ βίου τοῦ κόσμου. Τό Φανάριον εἶναι μία Σχολή». Θά ἐλέγομεν ἡμεῖς ἕν πρότυπον πνευματικόν ἐργαστήριον, μέ ἀμητόν, πολυσχιδῶς, πλούσιον, ἕν μέγα «Πανεπιστήμιον».
Ἐπί δέ τούτοις, εὐχαριστοῦμεν, ἐκ μέσης ψυχῆς, τήν Ὑμετέραν Παναγιότητα καί τήν περί Ὑμᾶς Ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον. Ἔτι δέ, τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Αὐστραλίας κ. Μακάριον, παλαιόν γνώριμον, κατά πάντα, ἄξιον συνάδελφον ἐπιστήμονα, ἀλλά καί τούς ἐκλεκτούς συνεργάτας τῆς Πατριαρχικῆς Ὑμῶν αὐλῆς. Εἰσέτι, τούς ἐντιμοτάτους καί λίαν ἀγαπητούς παρισταμένους, ἐνταῦθα, μέ πρῶτον, τόν ρέκτην, Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Ἱερώνυμον, μεθ’ ὅν, ἐπί ἐτῶν, συνειργάσθημεν, ἀρίστως, ἐν τῇ Ἱερᾷ Ἀρχιεπισκοπῇ Ἀθηνῶν, καί ὅς, ἅμα, τῇ ἐνθρονίσει ἐν Λαρίσῃ, μοί ἐνεπιστεύθη τήν Διεύθυνσιν τοῦ Ἰδιαιτέρου αὐτοῦ Γραφείου. Εὐχαριστοῦμεν τούς ἐγγύς εὑρισκομένους, τήν ἐκλεκτήν σύζυγόν μου Ἀθηνᾶν, φιλόλογον καί θεολόγον, γόνον λευϊτικῆς οἰκογενείας, ἐκ ρίζης Μικρασιατῶν, συνοδίτην ἀξίαν τῆς ἀνηφορικῆς ἡμῶν πορείας, ἀλλά καί τούς μακράν, νοερῶς, τήν προσφιλεστάτην θυγατέραν Μαρίαν καί τήν εὐλογημένην ἡμῶν μητέρα Μαρίαν, γόνον εὐσεβοῦς οἰκογενείας, ἐκ τῆς φιλομονάχου καί φιλοπροόδου κώμης Δενδροχωρίου, τῆς μοναχοτρόφου περιοχῆς τῶν Τρικκαίων. Μνείαν ποιούμεθα δέ, καί τῶν ἀειμνήστων, κατά σάρκα, προσφιλοῦς πατρός ἡμῶν Ἰωάννου, τοῦ, προώρως, ἐκλιπόντος πολυηγαπημένου αὐταδέλφου Θεοφάνους, καί τοῦ, ἀπό μητρός, πάππου ἡμῶν, ἱερέως π. Δημητρίου, οἵτινες, ἀσφαλῶς, θά ἀγάλλωνται, ὡς οὐρανοπολῖται, ἀπό τήν Ἄνω Ἱερουσαλήμ.
Οὐ δυνάμεθα, ἐπιτρέψατέ μοι, νά παραλείψομεν τήν ἀναφοράν εἰς τινα προσφιλῆ πρόσωπα, συνυπουργήσαντα, ποικιλοτρόπως, εἰς τήν ὅλην πνευματικήν, καί, οὐχί μόνον, πορείαν: τόν ἀοίδιμον, Μετεωρίτην καί Ἁγιορείτην, Γέροντα ἡμῶν Αἰμιλιανόν Σιμωνοπετρίτην, καί τόν ἄξιον διάδοχον καί συνεχιστήν αὐτοῦ, Γέροντα Ἐλισαῖον, ὧν παρά τούς πόδας ἐδιδάχθημεν, πνευματικῶς, πλεῖστα ὅσα. Τόν μακαριστόν Ἀρχιεπίσκοπον Χριστόδουλον, δι’ οὗ φιλοτίμως, ἀνιδιοτελῶς, κατόπιν εὐγενοῦς προσκλήσεως αὐτοῦ, ἐπί δεκαετίαν εἰς τό Ἰδιαίτερον Γραφεῖον, ὡς καί εἰς τάς ἀρχάς Ἀρχιεπισκοπείας Ἱερωνύμου τοῦ Β΄, διηκονήσαμεν, τήν Ἁγιωτάτην Ὀρθόδοξον ἡμῶν Ἐκκλησίαν, εἰς δόξαν, καί μόνον, τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ὡσαύτως, τόν ἀείμνηστον Πρύτανιν τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Κωνσταντῖνον Δεμίρην, συντοπίτην καί συγγενῆν ἐξ ἀγχιστείας, τόν στεφανώσαντα ἡμᾶς, διά τήν ὅλην ἠθικήν συμπαράστασιν, εἰς τήν ἐπιστημονικήν πρόοδον,καί τήν θυγατέραν αὐτοῦ, Καθηγήτριαν τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς, τοῦ ὡς ἄνω Πανεπιστημίου, Εὐτέρπην Δεμίρη.
Μνημονεύομεν, ἁπλῶς, ὀνομαστικῶς, ἀλλ’ ὅμως, ὀφειλετικῶς, τόν πολιόν καί νουνεχῆ Γέροντα, Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Μονεμβασίας καί Σπάρτης κ. Εὐστάθιον. Τούς μακαριστούς Μητροπολίτας τῆς γενέτειρας ἡμῶν, Σταγῶν κυρόν Σεραφείμ καί Τρίκκης κυρόν Ἀλέξιον. Ἐπίσης, ἰδιαιτέρως, τούς, τιμητικῶς, παρευρισκομένους ἀρχιερεῖς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου (Παρευρέθησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες: Γέρων Χαλκηδόνος κ. Ἐμμανουήλ, Γέρων Δέρκων κ. Ἀπόστολος, Ἴμβρου κ. Κύριλλος, Κυδωνιῶν κ. Ἀθηναγόρας, Σαράντα Ἐκκλησιῶν κ. Ἀνδρέας, οἱ Θεοφιλέστατοι Ἐπίσκοποι: Ἀλικαρνασοῦ κ. Ἀδριανός, Δαφνουσίας κ. Σμάραγδος καί Ξανθουπόλεως κ. Παΐσιος), καί ἅπασαν τήν Ἱεραρχίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐξαιρέτως δέ, τούς ἐνθάδε παρισταμένους Σεβασμιωτάτους: Σιδηροκάστρου κ. Μακάριον, Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἄνθιμον, Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς κ. Ἰουστῖνον, Καρπενησίου κ. Γεώργιον, ὁμοίως καί τούς ἐντιμοτάτους ἄρχοντας: τήν κυρίαν Γεωργίαν Σουλτανοπούλου, Γενικήν Πρόξενο, τήν κυρίαν Στεργιανήν (Στέλλα) Μπίζιου, Βουλευτή Λαρίσης, τούς αὐτοδιοικητικούς τῆς Π.Ε. Λάρισας καί τήν κυρίαν Εὐφράνθη (Ἔφη) Μητώση, διατελέσασαν Νομάρχης.
Ἔτι δέ, τούς σεβαστούς Καθηγουμένους καί τάς Ἀδελφότητας, αὐτῶν, τόν ἀκαταπόνητον Γερ. Ἀλέξιον Ἱ. Μονῆς Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους, Γερ. Ἰσίδωρον Ἱ. Μονῆς Βαρλαάμ Ἁγίων Μετεώρων καί τόν ἀοίδιμον Γερ. Ἰγνάτιον Ἱ. Μονῆς Δουσίκου, ὡς καί τίς, ἐκ τῆς πατρώας μοι γῆς, προσφιλεῖς συντοπίτισσες Γερόντισσες, Ἰακώβην Ἀκριτοχωρίου καί Νικοδήμην Ὁρμυλίας. Ἅπαντες οἱ ὡς ἄνω, τέκνα πνευματικά τοῦ μαρτυρικοῦ, ἐκ τοῦ Ἀβτζιλάρ Ἀδραμυτίου Μ. Ἀσίας, Μητροπολίτου Τρίκκης καί Σταγῶν, κυροῦ Διονυσίου (Χαραλάμπους), θρέμμα τῆς περιπύστου Ἱ. Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης, ὅστις ἀναπαύεται ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Βυτουμᾶ.
Ὡσαύτως, τόν ἀείμνηστον κορυφαῖον Λειτουργιολόγον, Καθηγητήν, Ἰωάννην Φουντούλην, ὁμοπάτριον, ἐκ Μυτιλήνης, τοῦ εὐλαβοῦς πενθεροῦ ἡμῶν, ἱερέως π. Νικολάου. Τήν μακαριστήν Γερόντισσαν Φεβρωνίαν καί τήν ἀξίαν διάδοχον αὐτῆς Γερόντισσαν Μελάνην τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου καί τήν Γερόντισσαν Φιλοθέην τοῦ Ἱ. Ἡσυχαστηρίου «Γενεσίου τῆς Θεοτόκου», Πανοράματος Θεσσαλονίκης. Τόν ἀείμνηστον Γέροντα Δαμασκηνόν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀγάθωνος, καί τόν Γέροντα Ἰωαννίκιον τῆς Ἱ. Μονῆς Παναγίας Προυσοῦ. Τόν Ἐντιμολογιώτατον κ. Ἀθανάσιον Μαρτῖνον, Πολιτικόν Διοικητήν τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί Πρόεδρον τῆς Ἀδελφότητος Ὀφφικιαλίων τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας «Παναγία ἡ Παμμακάριστος». Τούς διακεκριμμένους Ἐλλογιμωτάτους Καθηγητάς, κ. Κωνσταντῖνον Δεληκωνσταντῆ, τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, Γενικόν Γραμματέα τῆς ὡς ἄνω Ἀδελφότητος, τόν κ. Ἀλέξανδρον Ἀλεξάκην, τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων, καί τόν ἐκλεκτόν φίλον ἡμῶν, κ. Ἐμμανουήλ Καραγεωργούδην, τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
Φειδόμενοι τοῦ πολυτίμου χρόνου Ὑμῶν, οὐ δυνάμεθα ν’ ἀναφέρομεν, χάριν συντομίας καί διακρίσεως, κι ἄς συγχωρήσωσιν ἡμῖν, πλείστους ὅσους, οὕς ἐγνωρίσαμεν, καί συνενεστράφημεν καλῶς, παιδιόθεν, μέχρι τοῦδε: ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, ἀσκητάς, ἐνδεδυμένους τό μοναχικόν τριβώνιον, ἡγουμένους, μοναχούς, διδασκάλους καί συναδέλφους ἀκαδημαϊκούς, ἐγκρίτους ἐπιστήμονας – ἐρευνητάς, φοιτητάς, κληρικούς τε καί λαϊκούς, τῆς τριακονταετοῦς διακονίας ἡμῶν εἰς τήν Τριτοβάθμιαν Ἐκπαίδευσιν. Ἔτι δέ, οἰκείους καί φίλους ἡμῶν, ἄρχοντας καί ἀρχομένους, ἀνθρώπους ἑκάστης κοινωνικῆς τάξεως. Ἅπαντας, ὅμως, ἐκθύμως, εὐχαριστοῦμεν!
Παναγιώτατε,
Οἱ ἐκ καρδίας πλήρεις πατρικῆς ἀγάπης λόγοι Ὑμῶν, ἐν τῇ εὐσήμῳ καί χαρμοσύνῳ ταύτῃ στιγμῇ, ἦλθον «ὡς αὕρα λεπτή καί ὡς δρόσος Ἀερμών». Τό χαριέστατον καί ἀκτινοβόλον, ἀδαμάντινον πρόσωπον Ὑμῶν, κεκοσμημένον χριστοειδῶν ἀρετῶν, καί τό ἀριστοκρατικόν πνεῦμα, ἀποτελοῦν δι’ ἅπαντα τά πνευματικά τέκνα τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πηγήν ἐμπνεύσεως καί κρουνόν ἀντλήσεως «ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον».
Προσήλθομεν ἐν τῇ ἱερᾷ ταύτῃ στιγμῇ, ἐνώπιον τοῦ Θεοδοξάστου τούτου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ὅν φιλοκαλεῖτε μετ’ εὐλάλου σιωπῆς καί σεμνότητος ἀρχοντικῆς, ἵνα τιμηθῶμεν ὑπό τῶν τιμίων χειρῶν Ὑμῶν, συγκαταλεγόντων ἡμᾶς εἰς τήν χορείαν τῶν «ἀρχόντων ὀφφικιαλίων», τοῦ λίαν «τιμητικοῦ, ὑπάτου ἀξιώματος», τοῦ «Ἄρχοντος Πρωτονοταρίου». Τοῦτο περιποιεῖ ὑπερτάτην καί ἐξιδιασμένην τιμήν διά τήν ἐλαχιστότητα ἡμῶν. Τό βάρος καί ἡ εὐθύνη, ἔναντι τοῦ Θεοῦ, τῶν ἀνθρώπων καί, πρωτίστως, τοῦ Σεπτοῦ Προσώπου Ὑμῶν, μέγιστα. Δι’ ὅ, καί, μυχόθεν, ὑποβάλλομεν υἱϊκήν τήν παράκλησιν τῇ Ὑμετέρᾳ Παναγιότητι, ἵνα εὔχηται καί προσεύχηται, ὅπως σταθῶμεν, ἀξίως, αὐτοῦ τοῦ ὑψηλοτάτου τίτλου, ἔχοντες δέ ἡμεῖς, κατά νοῦν, τό τοῦ οὐρανοβάμονος Παύλου: «Ἡ γάρ καύχησις ἡμῶν αὕτη ἐστί, τό μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν, ὅτι ἐν ἁπλότητι καί εἰλικρινείᾳ Θεοῦ ἀνεστράφημεν ἐν τῷ κόσμῳ, περισσοτέρως δέ πρός ὑμᾶς (Β΄ Κορ. 1,12)».
Περαίνοντες, καί αὖθις, ἀνέκφραστα καί ἀνεκλάλητα τά συναισθήματα καί αἱ εὐχαριστίαι ἡμῶν. Τί ἀνταποδώσωμεν περί πάντων; Τό κανδήλιον, ὅ, ἀπεστείλατέ μοι, διά χειρός τοῦ Πρωτοσυγκέλλου ἡμῶν, τοῦ ἀκαμάτου πνευματικοῦ Ὑμῶν υἱοῦ, π. Ἰγνατίου Μουρτζανοῦ, θά καίῃ, ἐσαεί, ὑπέρ ὑγείας καί μακροημερεύσεως Βαρθολομαίου τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριάρχου. «Εἴησαν τά ἔτη Ὑμῶν, πολλά, ὄλβια, ὑγιεινά, ἀμφιλαφῆ, καί πανευφρόσυνα».
======================================================================
Όταν ο κ. Σωτήρης Τσιόδρας: Χειροθετήθηκε Άρχων Οφφικιάλιος από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο
