“ΑΟΡΑΤΟ ΚΡΑΤΟΣ”: «Ἐδῶ ὑπάρχω,
// ζῶ καί ἀνασαίνω, // πέρα ἀπ’ τοῦ
Αἰγαίου // τά ὁλογλαυκά νερά ...»
“ΜΥΣΤΙΚΟ ΕΘΝΟΣ ΚΡΥΠΤΟΡΩΜΙΩΝ”: ΣΤΗΛΗ ΑΫΛΟΥ ΠΥΡΟΣ
|
{Ἐπιστροφή Κυρίου} [Ἀπανεγκατάστασις, ἀπό Αἴγυπτο εἰς
Ναζαρέτ]: «Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρῴδου // ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου
// φαίνεται κατ΄ ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ // λέγων͵ // Ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον // καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ // καὶ πορεύου εἰς
γῆν Ἰσραήλ͵ // τεθνήκασιν γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου. ... // καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς πόλιν λεγομένην
Ναζαρέτ͵ ...» (Ματθ. β’ 19-23). [Παράφρασις]: [(Καθ’ ὅν χρόνον ὁ Κύριος εὑρίσκετο
στήν Αἴγυπτο), // ἀπεβίωσε ὁ μέγας σφαγεύς καί διώκτης Ἡρώδης. // Τότε, Ἄγγελος Κυρίου, ἐμφανίζεται στόν Ἰωσήφ καί τόν προτρέπει: // Σήκω,
παράλαβε τό Παιδίον // καί τήν Μητέρα Του // καί ἐπέστρεψε στό Ἰσραήλ. // ... Καί ἐπανῆλθε στήν
Πατρίδα // καί κατοίκησε στήν πόλι Ναζαρέτ, ...]. |
Α. ΡΙΖΩΜΕΝΟΣ
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΧΙΛΙΕΤΙΩΝ
[Ὄχι ἀφιέρωμα, μά ἀποκάλυψις]
Κατά τό ἔτος 2022, μέ τήν συμπλήρωσι ἑκατό (100) ἐτῶν ἀπό τήν
Μικρασιατική Καταστροφή, κατετέθησαν πλεῖστα ὅσα
ἀφιερώματα, γιά τό ἐθνοκτόνο ἐκεῖνο γεγονός.
Ἐμεῖς δέν θά προβάλλουμε
ἀφιέρωμα, μά θά ἀποτολμήσουμε μία ἀποκάλυψι. Θά προβοῦμε σέ μία ἀνατομία τῆς ἀπροσίτου ὑποθέσεως,
ἀρχίζοντας μέ προεισαγωγική ἀναφορά, στόν Ἐθνάρχη Χρύσανθο, (Κομοτηνή 1881 – Ἀθήνα 1949, Μητροπολίτης
Τραπεζοῦντος καί Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν).
[Χρύσανθος, ὁ Ἐθνάρχης]
Ὁ Ἐθνάρχης Χρύσανθος, τήν ἐπιβίωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ
τῆς Τραπεζοῦντος, καί ὁλοκλήρου τοῦ Πόντου, γιά χρόνια, τήν ἐστήριξε, σέ μία
κατά Χριστόν ἀρχή. Στήν θερμή ἀδελφική ἔμπρακτη φιλία, πού καλλιέργησε ἔξυπνα, ἀνάμεσα
στό Ἑλληνικό καί στό “Τουρκικό” στοιχεῖο. Ἐπειδή κατεῖχε τήν ἀλήθεια πώς, τό
δεύτερο, ἦτο καί αὐτό ἀπολύτως ἀδελφικό “Ἑλληνικό”, βιαίως ἀπροαιρέτως ἐξισλαμισθέν.
Ἐπί πλέον, ἐβάσισε
τήν ἐπιβίωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ τοῦ Πόντου, δίχως ποτέ νά τό μετανιώση, στή φιλία
τῆς γειτονικῆς Ρωσίας, τόσο ὅταν αὐτή ἦτο Τσαρική, ὅσο καί ὅταν κατέστη Σοβιετική.
Καί δέν ἐδίστασε
νά παρακαθήση, ἀκόμα καί στά “Σοβιέτ” τῆς Τραπεζοῦντος, ὅταν στή Ρωσία ἐπεκράτησε ὁ
κομμουνισμός καί στόν Πόντο βρισκόταν Ρωσικός στρατός.
Καί ὅπλα ἐζήτησε
ἀπό τούς Ρώσους καί στολές, ὥστε νά στρατολογήση τήν Ἑλληνική νεολαία τοῦ Πόντου, ἡ ὁποία, γιά πρώτη
φορά στρατευόταν, ὕστερα ἀπό τήν πτῶσι τῆς Βυζαντινῆς
Αὐτοκρατορίας. Καί κατά τίς εἰσβολές τῶν Ρώσων στόν Πόντο, προσέφερε γενναία
καί στοργική προστασία πρός τούς “Τουρκικούς” πληθυσμούς, ἔτσι ὥστε αὐτοί νά
ὁρκίζωνται στό ὄνομά του.
[ἈγγλοΓαλλικό ἔγκλημα Γερμανικοῦ
σατανισμοῦ]
Οἱ ἀνωτέρω ἀναφορές
καί τό “μελάνι” γιά τόν Χρύσανθο, ἀποκαλύπτουν τούς ἀληθινούς ἐχθρούς της
Ρωμιοσύνης. Τούς δυτικούς Ψευτοσυμμάχους, τούς προδότες καί τούς δοσιλόγους.
Μέσα στούς σαράντα (40) αἰῶνες Ἑλληνισμοῦ, στούς πολέμους καί στίς ἀντάρες, κανένας εἰσβολέας,
κανένας κατακτητής, καμιά δύναμις δέν ἐπέτυχε νά ξεριζώση τόν σπόρο τοῦ Ἑλληνισμοῦ
ἀπό τά χώματα τῆς “ἁγίας Ἀνατολῆς”.
Ὡστόσο, τήν ἀνείπωτη αὐτή “Συμφορά” τή “χρωστᾶμε” στίς ἄθλιες “ΨευτοΣυμμαχικές Δυνάμεις”, στήν “Ἀντάντ!”, κατά τό φρικτό 1922. Μέ πιστή ἐφαρμογή του τριπλοῦ Σατανικοῦ σχεδίου: “Ξεριζωμός-Γενοκτονία-Ἐξισλαμισμός”, ἑνός διεστραμμένου “Γοτθίου” (Γερμανοῦ) στρατηγοῦ, τοῦ Λίμαν Φόν Σάντερς.
[Τρωϊκός Πόλεμος, Α’,
Β’ Ἑλληνικός Ἀποικισμός]
Οἱ
διανοούμενοι, κατέχουν τήν τετρακισχιλιετῆ (4.000) Ἱστορία τοῦ Ἑλληνισμοῦ, σέ δύο
περίλαμπρα ἡμιχρόνια. Ἰδού, ἐσθλή Δόξα, δύο χιλιάδες (2.000) ἔτη πρό Χριστοῦ καί δύο
χιλιάδες (2.000) ἔτη μετά Χριστόν.
·
Κινούμεθα στούς ρυθμούς τῆς Προϊστορίας, ὄχι ὡς ψευδῶς
προπαγανδίζουν τινές, τῆς μυθολογίας. Πρῶτος ἐπίζηλος σταθμός, ἡ περίφημος πραγματική “Ἀργοναυτική Ἐκστρατεία”, τῶν παλαιφάτων Ἑλλήνων,
μέ τόν ἀνθό τῶν ἡρώων. Τόν Ἰάσωνα, τόν Ἡρακλέα, τόν Θησέα, τόν Ὀρφέα κ.ἄ., γύρω
στό 1300 π.Χ..
·
Ἐπακολουθεῖ, ὁ δεύτερος πολύδοξος σταθμός, τό Ἔπος τοῦ “Τρωϊκοῦ Πολέμου” (1227-1217 π.Χ.). Μέ
αὐτόν, διανοίγονται διάπλατα οἱ πύλες τῆς Μ. Ἀσίας καί τοῦ Πόντου. Καί προβάλλουν
οἱ περίλαμπροι Ἑλληνικοί Ἀποικισμοί.
·
Κατά τόν Α’ Ἀποικισμό, ἀπό τόν 11ο ἕως τόν 9ο αἰῶνα π.Χ., ἀνακύπτει
ἡ πληθωρική ἔξοδος τοῦ Ἑλληνισμοῦ πρός τήν Μικρά Ἀσία.
Κατά τόν Β’ Ἀποικισμό, κατά τόν 7ο
καί 6ο αἰῶνα π.Χ., ἐπεκτείνεται ὁ Α’ Ἀποικισμός, πιό ὀργανωμένα. Σ’
ὁλόκληρο τή Μεσόγειο, μέ τρεῖς χιλιάδες (3.000) πόλεις καί στόν Εὔξεινο Πόντο, μέ χίλιες πεντακόσιες 1.500 πόλεις.
Ὁλόκληρο τό
μεγαλεῖο τοῦ Ἑλληνισμοῦ, στόν μοναδικό τότε πολιτισμένο κόσμο. Καί, φωτισμένοι
στοχασταί καί διανοούμενοι, ἀνά τήν Οἰκουμένη καί ἀπό τήν “Ἀνατολή”, δικαίως διακηρύσσουν
πώς, «Οἱ σημερινοί Ἕλληνες, διαθέτουν σχεδόν “Μυθική Καταγωγή”».
[Κλασσική Ἐποχή, Μ. Ἀλέξανδρος,
Βυζάντιο]
Ἐπακολουθεῖ, μετά
τούς Περσικούς πολέμους, ἡ Κλασσική ἐποχή. Ὁ Μέγας Ἑλληνισμός μέ τόν Μ. Ἀλέξανδρο καί τήν περίλαμπρο
Ἑλληνιστική Ἐποχή, μέ δύο χιλιάδες (2.000) πόλεις. Ὁ ἙλληνοΡωμαϊκός Πολιτισμός καί τό περίτεχνο Βυζάντιο.
Τά συνακόλουθα
μαῦρα ἔτη τῆς Τουρκικῆς ὑποδουλώσεως, οὐδόλως ἐπέτυχαν νά ξεριζώσουν τόν χιλιάδων ἐτῶν
Ἑλληνισμό. Σέ κανέναν τόπο καί περιοχή, οὔτε φυσικά καί τήν Μ. Ἀσία.
Ἐδῶ, σέ
ὁλόκληρο τήν Ἀσία, ριζωμένος στά τρίσβαθα τῶν Ρωμιῶν καί ὁ Χριστιανισμός, ἀπό
τήν ἐποχή τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου:
(Ἀργυροκόπος Ἐφέσου): «... καὶ θεωρεῖτε καὶ ἀκούετε ὅτι // οὐ μόνον Ἐφέσου, //
ἀλλὰ σχεδὸν πάσης τῆς Ἀσίας // ὁ Παῦλος οὗτος πείσας //
μετέστησεν ἱκανὸν ὄχλον͵ // λέγων ὅτι
οὐκ εἰσὶν θεοὶ // οἱ διὰ χειρῶν γινόμενοι» (Πράξ. ιθ’ 26).
Β. ΣΥΓΚΕΚΑΛΥΜΜΕΝΗ “ΜΕΤΑΛΛΑΞΙΣ”
ΣΤΟ ΙΣΛΑΜ
[Ἀνατομία: Ξεριζωμός καί μετάλλαξις]
Καί ὅμως,
αὐτός ὁ βαθύτατα ριζωμένος Ἑλληνισμός, ἐξ αἰτίας τοῦ φθονεροῦ μίσους τῶν Ἀθλίων Δυνάμεων τῆς “Ἀντάντ”
καί τῆς “Γοτθίας”, κατά τό φρικτό 1922, ὑπέστη ἕναν τραγικό θεατρινισμό.
·
Πρῶτον: Σνετελέσθη μία
φρικτή συστηματική ἐξοντωτική Γενοκτονία.
·
Δεύτερον: Ἐξωτερικά ἐπεβλήθη ὁ ξεριζωμός, μέ τήν λεγομένη ἐπαίσχυντο
“ἀνταλλαγή” τῶν πληθυσμῶν. Μέ κριτήρια ὄχι Ἐθνικά, ἀλλά Θρησκευτικά. Ἀνεχώρησε,
μόνον ἑνάμισι ἑκατομμύριο (1.500.000) Ρωμιῶν,
Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.
·
Τρίτον: Προφανέστατα, οἱ “δηλώσαντες” “μή Χριστιανοί”, παρέμεναν
στήν Μ. Ἀσία. Ὡστόσο, πρίν ἀπό τό 1912, στά παράλια τῆς Μ. Ἀσίας, ἐζοῦσαν, ἐπί
χιλιάδες ἔτη, δωδεκάμισι ἑκατομμύρια (12.500.000) Ρωμιοί καί ἄλλοι τόσοι στήν
ἐσωτέρα Ἀσία καί στόν Πόντο. Ἤτοι συνολικά εἴκοσι πέντε ἑκατομμύρια (25.000.000).
Τί ἆραγε νά ἀπέγιναν οἱ μή ἐλθόντες εἰς τήν Ἑλλάδα; Ἐξαϋλώθησαν; Τί ἐπέλεξαν, τά
εἰκοσιτριάμισι ἑκατομμύρια (23.500.000) τῶν Ρωμιῶν;
Δοκιμάσθησαν μέ
ἕνα τραγικό δίσημο δίλλημα. Εἴτε, νά ἀποδεχθοῦν νά ξεριζωθοῦν ἀπό τήν πατρική
γῆ, τῶν Ἁγίων καί τῶν Ἡρώων. Εἴτε, Ἐναλλακτικά, νά δηλώσουν “μή Χριστιανοί”,
καθιστάμενοι “ΚρυπτοΧριστιανοί”.
Νά
δημιουργήσουν ἕνα Καινοφανές “Ὑβριδικό”
“Ἔθνος-Φυλή”. Τῶν “ΚρυπτοΡωμιῶν”. Νά “Μεταλλαγοῦν”, νά “Mετασχηματισθοῦν”,
σέ ψευδεπίγραφους “Ἰσλαμιστές” σέ “ΚΡΥΠΤΟ”. Nά
συγκροτήσουν ἕνα “Κρυφό Ἔθνος” καί μία “Κρυφή Πίστι”. Ἀναμφισβήτητα, ἐπέλεξαν
τήν παραμονή τους, μέ θεατρικό “Προσωπεῖο” καί “Μορφή”.
Ἐνεφανίσθησαν
ὡς “Ἰσλαμισταί” καί “Ἀλεβίτες”. Ἀπομιμήσεις, Ψευδεπίγραφοι, Κάλπικοι, εὐελπιστοῦντες
νά ἀναστήσουν ἐδῶ, ἐν καιρῶ, ἕνα Ἑλληνικό Κράτος τοῦ Πόντου, τῶν Κομνηνῶν.
Κατά τήν ἐποχή
μας, αὐτοί οἱ “ΚρυπτοΧριστιανοί” καί “ΚρυπτοΡωμιοί”, ὑπολογίζονται σέ, τριάντα
πέντε τουλάχιστον ἑκατομμύρια (35.000.000). Ἐπί πλέον, ἐπιβάλλεται νά
προσθέσουμε τά τριάντα ἑκατομμύρια (30.000.000) τῶν “Ἀλεβιτῶν”, τῶν “μικρῶν Χριστιανῶν”,
ὅπως τούς ἀποκαλοῦν οἱ φανατικοί Σουνῖτες Μουσουλμάνοι. Ἰδού τό “Ἀφανές” “Μυστικό Ἔθνος”.
Σημείωσις 1: Κατά τά χρόνια τῆς
Τουρκοκρατίας, στόν Δυτικό Πόντο, ἐπεβλήθη στούς Ρωμιούς νά ἐπιλέξουν, βιαίως, ἐναλλακτικά,
εἴτε τήν πίστι, εἴτε τήν γλῶσσα. Ἐξαναγκάσθησαν νά κρατήσουν τήν Πίστι, καί ἄς ἔχαναν προσωρινά
τήν Γλῶσσα. Εἰδικά, τά τρομερά θηρία, οἱ αἱμοβόροι κατακτηταί, ἀπέκοπταν τή γλῶσσα τῶν μητέρων, ὥστε νά μή
διδάσκουν Ἑλληνικά στά παιδιά.
[Προστάζουσα Συνείδησις-Ἀσυνείδητο
40 αἰώνων]
Ἰδού τό μέγα
ἐρώτημα: Ποῖος ἐπέβαλε στούς Ἕλληνες νά ἐνεργήσουν κατά τόν ἀνωτέρω τρομερό τρόπο,
παραμένοντας στά Πάτρια ἐδάφη τους;
Κάποια ἁγία Μορφή;
Κάποιος Ἡγέτης; Κάποια ἀποκάλυψις Θεϊκή; Ἡ φλογερή ὑφέρπουσα λαϊκή Συνείδησις ἀνάμεσα στούς αἰῶνες; Ἡ συναρπαγή τοῦ ἡφαιστείου τῆς
καρδίας; Ἡ λάβα, πού ξεχυνόταν μέσα ἀπό τίς φλέβες τους;
Μήπως, τό “Συλλογικό” Ἀσυνείδητο, ἀνατροφοδοτούμενο “αἰωνίως καί ἀενάως”; Ἐκεῖνο, πού παρομοιάζεται
μέ δισυπόστατο οἰκοδόμημα, μέ Εἴκοσι Ὀρόφους-Αἰῶνες, π.Χ., κάτω ἀπό τήν Γῆ καί μέ Εἴκοσι Ὀρόφους-Αἰῶνες, μ.Χ, ἐπάνω ἀπό τήν
ἐπιφάνεια;
Φρονοῦμε,
διακηρύσσουμε πώς, τά μνημονευθέντα στοιχεῖα, ἀλληλοσυμπλεκόμενα μεταξύ τους καί
ἀλληλοσυμπληρούμενα, συνετέλεσαν στήν “Μετασχηματισμένη” Παραμονή τῶν Ρωμιῶν
στήν “ἁγιασμένη Γῆ τῆς Ἀνατολῆς”. Ὡστόσο, κάθε αὐτοψία ἀποκαλύπτει πώς, ἐδῶ, «νεφέλη γὰρ ἦν ἐπὶ τῆς σκηνῆς (“Ἀνατολῆς”) ἡμέρας // καὶ πῦρ ἦν ἐπ΄ αὐτῆς νυκτὸς // ἐναντίον παντὸς Ἰσραηλ (Μυστικό Ἔθνος) //
ἐν πάσαις ταῖς ἀναζυγαῖς αὐτῶν» (Ἐξοδ. μ’ 38).
Σημείωσις 2: Κυκλοφορεῖ τό
ἀποκαλυπτικό σύγγραμμα «Ὁ Ἐξισλαμισμός τῶν Ἑλλήνων τῆς Μ. Ἀσίας, 1919-25. Μία
μελέτη μνήμης», τοῦ Ἀλμέρ Καγιά, μέ πλεῖστα ὅσα ἀτράντακτα τεκμήρια. Ὅσα βέβαια
δύνανται νά δημοσιοποιηθοῦν.
[Παραμείνετε στό Ἰσραήλ, ὑπό τόν
Ναβουχουδονόσορα]
Θά
ἀποτολμήσουμε ἕναν ἁγιογραφικό παραλληλισμό. Μία παράδοξο, δυσερμήνευτο ἀλληγορία.
Ὁ Ναβουχοδονόσωρ (634 - 562 π.Χ.), μετά ἀπό
δύο πολιορκίες (597 καί 587 π.Χ.) καταλαμβάνει, καί καταστρέφει τά Ἱεροσόλυμα καί
τόν Ναό τοῦ Σολομῶντος (Ἱερεμ. νβ’ 1-11). Οἱ Ἰσραηλίτες ἀναχωροῦν γιά τήν
Αὔγυπτο, προκειμένου νά μή ὑποδουλωθοῦν στόν Ναβουχουδονόσορα. Τότε, ὁ προφήτης
Ἱερεμίας (κληθείς στό προφητικό
ἀξίωμα τό 627 π.Χ.), ἐδεήθη στό Θεό, καί Τόν ἐρώτησε, γιά τό τί θά ἔπρεπε νά
πράξουν.
Καί ὁ Θεός τοῦ
ἀπεκρίθη παράδοξα:
«Μείνετε ἐδῶ, μήν ξενιτεύεσθε στήν Αἴγυπτο. Ἐγώ θά μαλάξω τόν κατακτητή καί θά σᾶς
ἐλεήσω. Ἐκεῖ, στήν Αἴγυπτο θά σᾶς βρῆ καί πόλεμος καί πεῖνα καί θάνατος». Οἱ Ἰσραηλίτες
δέν ὑπήκουσαν στόν Θεό καί «μετέβησαν στήν Αἴγυπτο. Ἐκεῖ ὑπέστησαν τά πάνδεινα» (Ἱερεμ. μθ, ν, να’).
Ὡστόσο, ἀνάλγητα ἐλιθοβόλησαν καί τόν Προφήτη Ἱερεμία.
«Jer 49.9 καὶ εἶπεν αὐτοῖς Οὕτως εἶπεν Κύριος.
49.10 Ἐὰν καθίσαντες καθίσητε ἐν τῇ γῇ
ταύτῃ͵ οἰκοδομήσω ὑμᾶς καὶ οὐ μὴ καθέλω καὶ φυτεύσω ὑμᾶς καὶ οὐ μὴ ἐκτίλω· ὅτι
ἀναπέπαυμαι ἐπὶ τοῖς κακοῖς͵ οἷς ἐποίησα ὑμῖν.
49.11 μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ προσώπου βασιλέως Βαβυλῶνος͵ οὗ ὑμεῖς φοβεῖσθε ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ· μὴ φοβηθῆτε͵ φησὶν Κύριος͵
ὅτι μεθ΄ ὑμῶν ἐγώ εἰμι τοῦ ἐξαιρεῖσθαι ὑμᾶς καὶ σῴζειν ὑμᾶς ἐκ χειρὸς αὐτοῦ·
49.12 καὶ δώσω ὑμῖν ἔλεος καὶ ἐλεήσω ὑμᾶς καὶ ἐπιστρέψω ὑμᾶς εἰς τὴν γῆν ὑμῶν. 49.13 καὶ
εἰ λέγετε ὑμεῖς. Οὐ μὴ καθίσωμεν ἐν τῇ γῇ ταύτῃ πρὸς τὸ μὴ ἀκοῦσαι φωνῆς Κυρίου͵
49.14 ὅτι εἰς γῆν Αἰγύπτου εἰσελευσόμεθα καὶ οὐ μὴ ἴδωμεν πόλεμον καὶ φωνὴν σάλπιγγος οὐ μὴ ἀκούσωμεν καὶ
ἐν ἄρτοις οὐ μὴ πεινάσωμεν καὶ ἐκεῖ οἰκήσομεν͵ ...
49.22 καὶ νῦν ἐν ῥομφαίᾳ καὶ ἐν λιμῷ ἐκλείψετε ἐν τῷ τόπῳ͵ οὗ ὑμεῖς βούλεσθε εἰσελθεῖν κατοικεῖν
ἐκεῖ. ...
Jer 50.7 καὶ εἰσῆλθον εἰς Αἴγυπτον͵ ὅτι οὐκ ἤκουσαν τῆς φωνῆς Κυρίου· καὶ
εἰσῆλθον εἰς Ταφνας.» (Ἱερεμ. μθ’ 9-14, 22, ν’22).
Ὑφίσταται ἐμφανής
ἀναλογία, ἀνάμεσα στά δύο τρομερά γεγονότα, τοῦ Ἐκλεκτοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, παλαιόθεν
καί τοῦ Βασιλικοῦ Γένους τῶν Ρωμιῶν; Οἱ Ἅγιοι
Πατέρες, θά μᾶς διερμηνεύσοουν, μέ σαφήνεια καί μέ κατηγορηματικότητα κατά τόν ἐπίκαιρο
χρόνο.
Γ. ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΙΑΓΩΓΕΣ
ΑΝΑΞΙΩΝ ΑΡΧΟΝΤΩΝ
[Τιμή
στό “Ἀφανές Ἔθνος”]
Ὅποιος εὐσεβής
ρασοφόρος περιδιαβάζει τήν Μ. Ἀσία, μέ ἀναπεπταμένες τίς κεραῖες τοῦ Ἑλληνοχριστιανικοῦ
δέκτου, μέ ἄμεσο καί βιωματικό τρόπο, ἀνακαλύπτει τό “Ἀφανές Ἔθνος”.
Ὁπουδήποτε νά
κινηθῆ καί νά σταθῆ, τοῦ ἀπονέμουν τιμητικό σεβασμό, τόν προσεγγίζουν μέ ἀγάπη,
τοῦ ἐκζητοῦν εἰκονίσματα, σταυρούς κ.τ.λ.. Κυρίως καί πρωτίστως, οἱ νέοι, τόν
παρακαλοῦν νά τούς ἐπευλογήση καί νά τούς μεταβιβάση τήν Χάρι τοῦ Κυρίου.
[Πρέσβυς, νουθετεῖ, ἀπειλεῖ, ὑποκλέπτει]
Μᾶς ἀναφέρει,
φλογερός Ἑλλαδίτης Κληρικός, τό ἑξῆς συγκλονιστικό περιστατικό:
Μεταβαίνει,
στά πλαίσια Ἱεραποδημίας του, μέ ὀγδόντα (80) προσκυνητές στήν Ἑλληνική
Πρεσβεία στήν Ἄγκυρα. Προσκυνοῦν τόν Ἱ. Ναό τοῦ Ἁγ. Κλήμεντος Ἀγκύρας, τόν
ἐντός τῆς Πρεσβείας. Συναντοῦν τόν πρέσβυ, ἕνα ἐπώνυμο ἀναγνωρίσιμο πρόσωπο.
Καί ἀνέλπιστα,
ὁ διπλωμάτης, λάθρα στόν Κληρικό, τοῦ ἐπέστησε τήν προσοχή. Τόν συνεβούλευσε, μᾶλλον τόν
ἀπείλησε, σχεδόν τόν ἐτρομοκράτησε,
ὥστε νά μή ἐκδηλώνεται πατριωτικά, στά μέρη ὅπου θά μεταβῆ. Πρωτίστως στόν
Πόντο καί στήν Τραπεζοῦντα.
Τό τρομερότερο
εἶναι πώς, προκειμένου νά ἀσκῆ πιό ἄμεσο παρακολούθησι καί ἑποπτεία, ἀπέσπασε
μία διπλωμάτη τῆς πρεσβείας, ὥστε νά συνοδεύη τούς προσκυνητές. Καί νά παρέχη,
ἀνά τακτά διαστήματα, ἀναφορά τῶν συντελουμένων ἐνεργειῶν στήν πρεσβεία. Νά ὑποκλέπτη τά πάντα.
Σημείωσις 3: Ἀξιοθρήνητο εἶναι καί τό γεγονός ὅτι,
ὁ ἐν λόγω ἐκπρόσωπος τοῦ Ἔθνους, παρεμπόδιζε τήν ἐκφώνησι δεήσεως μέσα στόν Ἱ. Ναό τοῦ Ἁγ.
Κλήμεντος, τῆς πρεσβείας. Διότι τάχα, θά
δυσαρεστηθοῦν οἱ τοῦ Φαναρίου Κληρικοί.
[-Γιατί φορᾶτε ράσα, ἐνῶ ἐμεῖς
τά ἀπεβάλαμε;]
Ὁ
προαναφερθείς Κληρικός, μᾶς περιγράφει, πώς παντοῦ, στήν “Τουρκία” κυκλοφοροῦσε
μέ τό ράσο του (τό ἀντερί) καί μέ ἱερατικό καλυμμαύχι. Οἱ “ΨευτόΤουρκοι”,
παντοῦ τοῦ ἀπένειμαν τήν τιμή καί τόν προσήκοντα σεβασμό. Εἰδικά οἱ νέοι, σέ
κάθε μέρος ὅπου ἐπισκεπτόταν, πληθωρικά, τόν προσέγγιζαν συνεσταλμένα καί τόν
παρακαλοῦσαν νά φωτογραφηθοῦν μαζί του καί νά εὐλογηθοῦν.
Καταθέτει τό
συνταρακτικό, πώς. Οὐδείς, τῆς ἐκεῖ κρατικῆς ἐξουσίας προέβαλε παρατήρησι γιά
τήν περιβολή. Μόνον ἕνας Κληρικός, “ἀράσωτος”, προκειμένου νά δικαιολογήση τήν δική του
δειλία, ἀτολμία καί λιποψυχία, ἐτόλμησε νά διαμαρτυρηθῆ. Νά προβάλλη τήν
ἀνανδρία του, ὡς τάχα σύνεσι καί φρόνησι. -«Γιά ποιό λόγο φέρετε αὐτή τήν
ἀμφίεσι; Γιατί φορᾶτε ράσα, πάτερ;».
Ἀνοικτές θύρες
εὐαγγελισμοῦ, μά οἱ εὐτράπελοι ἀντικείμενοι πολλοί. (Ἀπ. Παῦλος): «Θύρα γάρ μοι ἀνέῳγεν (ὀ Κύριος)
// μεγάλη καὶ ἐνεργής͵ // καὶ ἀντικείμενοι πολλοί» (Α’ Κορ. ιστ’ 9).
[Προκλητικοί “Ἀράσωτοι”
Μητροπολίτες]
Τό φοβερότερο
ὅλων κατεγράφη, ἀπό τόν Κληρικό μας, στήν εἴσοδο τοῦ περικαλοῦς Ἱ. Ναοῦ τῆς Ἁγ.
Σοφίας, στήν Πόλι. Ἐκεῖ, ἀνέμενε ὁμάδα ὀκτώ (8) κουστουμαρισμένων ἀνδρῶν καί ἕνας
ρασοφορεμένος. Ὁ ἐν λόγω, ἀνεγνωρίσθη ἄμεσα ἀπό τόν Κληρικό, καθότι εἶχε
προσωπική γνωριμία μαζί του. Ἦτο ἕνας, ἀπό τούς διαδοχικῶς “σκαιῶς” “ἀποπεμπομένους” Μακαριωτάτους “Προκαθήμενους-Ἐθνάρχες” Ἀρχιεπισκόπους
Ἀμερικῆς. Ὡστόσο, αὐτός περιέσφιγγε τό ράσο του, πιεστικά, κολλημένα ἐπάνω στό
σῶμα του, ὥστε νά μή διακρίνεται εὔκολα ἡ Ἱερή Ἀμφίεσις.
-«Πάτερ,
γνωρίζετε ποῖοι εἶναι αὐτοί οἱ “κύριοι”, μαζί μέ τόν Προκαθήμενο;», ἐρώτησε νεαρός τῆς συντροφιᾶς,
ἐργαζόμενος σέ κεντρικό ξενοδοχεῖο τῶν Ἀθηνῶν.
-«Ὄχι,
ἀσφαλῶς, καί πῶς, ἄλλωστε, θά εἶχα τήν δυνατότητα; Μοῦ εἶναι παντελῶς ἄγνωστοι».
-«Τούς
φιλοξενῶ τακτικά στό ξενοδοχεῖο μας στήν Ἀθήνα. Εἶναι οἱ ὀκτώ (8) Ἕλληνες Μητροπολῖτες τῆς Ἀμερικῆς».
Ἐάν πολίτες τῆς
ὑπερδυνάμεως τῶν Η.Π.Α., Μητροπολίτες, καί Προκαθήμενος, Ἡγέτες, Ἐθνάρχες τῆς
Φυλῆς, ἀμφιρρέπουν καί ἀποβάλλουν τήν Ἱερή
Στολή τους, στήν “ΨευτοΤουρκία”, τότε, σύσσωμο τό Γένος, ἐπιβάλλεται νά τούς
οἰκτίρη.
Δέν ἀποκρυπτογραφοῦν τήν
ἐξαίσια προοπτική! (Ἀπ. Παῦλος): «Ἐλθὼν δὲ εἰς
τὴν Τρῳάδα // εἰς τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ͵ // καὶ θύρας μοι ἀνεῳγμένης ἐν Κυρίῳ͵ ...»
(Β’ Κορ. β’ 12).
Δ. ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ, ΑΤΡΑΝΤΑΚΤΕΣ
ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΕΙΣ
[40.000 Ναοί καί, Ἱερά στά 4/5
πολυκατοικιῶν, “Μυσταγωγοῦν”]
Ὅσοι πύρινοι, εὐσεβεῖς
Κληρικοί, “ρασωμένοι”, τονίζουμε, καί ὄχι “ἀράσωτοι” καί “ἄσωτοι”, προσκυνοῦν
στήν Μ. Ἀσία, σέ κάθε βῆμα τους συναπαντοῦν καί ἕνα “Διάπυρο” “Ρωμαίϊκο”.
Πίσω ἀπό τούς
Παλαιφάτους Ἱ. Ναούς τῆς Ἁγ. Σοφίας στήν Πόλι, τῆς Ἁγ. Σοφίας στήν Τραπεζοῦντα καί
στήν Νίκαια, τόν Ἅγ. Βουκόλο στή Σμύρνη, τόν Ἅγ. Νικόλαο στήν Κερασοῦντα καί,
καί, καί, ... ἐμφωλεύουν Ναΐδρια καί
Μοναστήρια, βουβά μά μυστικά “Τελετουργοῦντα”.
Στήν Μ. Ἀσία,
σήμερα ὑποκρύπτονται, περισσότεροι ἀπό σαράντα χιλιάδες (40.000) Ἱ. Ναοί, σέ ποικίλους
χώρους.
Ἀποκαλύπτουμε
ἀκόμη πώς, στίς μεγαλουπόλεις, ἐκεῖ ὅπου, μετά τό 1922, ἀνηγέρθησαν, σύγχρονες πολυάνθρωπες πολυκατοικίες, σχεδόν παντοῦ, μέσα σέ αὐτές ἐμφυλοχώρησαν, καμουφλαρισμένοι Ἱ.
Ναοί. Ἀποκαλύπτουμε πώς, στά 4/5 αὐτῶν
τῶν οἰκοδομικῶν συγκροτημάτων, φωλιάζουν Ἅγια Ἱερά.
[Ὑφίστανται, Μυριάδες-Μυριάδων
Ρωμιοί]
Στήν πυρωμένη “Ἀνατολή”,
διαβιοῦν, ὅπως τεκμηριώσαμε ἤδη, τουλάχιστον τριάντα πέντε ἑκατομμύρια (35.000.000) Ἕλληνες, πλήν τῶν
Ἀλεβιτῶν.
Ἐρωτήθη, γνωρίζων
Προκαθήμενος τῆς Ὀρθοδοξίας, πόσοι εἶναι οἱ “Κρυφοί” Ρωμιοί.
-«Πολλοί,
ἀπεκρίθη μονολεκτικά».
-«Ναί, ἀλλά
πόσοι;».
-«Ἀμέτρητες Μυριάδες, Μυριάδων». (Μυριάς= 10.000.
Ἑπομένως, μυριάδες μυριάδων σημαίνει ἑκατομμύρια).
Ἀποκαλύπτουμε
τό ἑξῆς περιστατικό. Πατριώτης Ἕλλην Κυβερνήτης, διήρχετο, ἀπό τά βόρεια γεωγραφικά
σύνορα, τῆς μερικῶς ἐλευθερωθείσης Πατρίδος. Προστρέχει, ἀγαλλομένω ποδί,
Προκαθήμενος πρός ἀπόρρητο συνάντησί του. Τόν ἀγκαλιάζει καί μετά δακρύων τόν
προτρέπει:
-«Συντελέστε, ὅτι πιό ὁραματικό δύνασθε,
γιά τήν Πατρίδα καί γι’ αὐτές ἐκεῖ τίς μυριάδες-μυριάδων ἀφανῶν Ρωμιῶν» καί
καταδεικνύει τήν ἔμπονο “Ἀνατολή”.
[“Κρύπτο”,
Προσκυνᾶ στήν Παναγιά]
Δίσημες, μέ
βαθύτατο νόημα, ἀμέτρητες δηλώσεις καί ἐνέργειες ἐπισήμων, πού ἑποπτεύουν τήν
Μ. Ἀσία. Συχνάκις, ἀποστέλουν Πασχαλινά καί Χριστουγεννιάτικα μηνύματα.
Οἱ
κυβερνῶντες, ἐνεργοῦν κωδικοποιημένα. Π.χ., ἀνώτατος ἄρχων τῆς Χώρας,
προστρέχει καί ἀνάπτει κερί στό “σπίτι τῆς Παναγίας” στήν Ἔφεσο. Παραλαμβάνει ἁγιασμό καί καθικετεύει γιά
εὐλογία.
[Kράνη
εἶναι οἱ Τροῦλοι Ναῶν]
Ἕτερος ἡγέτης
τῆς ἐπισήμου ἐκεῖ ἐξουσίας, φυλακίζεται γιά πέντε (5) ἔτη, ἐπειδή ἀναπολεῖ,
θωρῶντας, ὡς «ξίφη τούς μιναρέδες» καί «ὡς κράνη τούς τρούλους τῶν Ναῶν».
Στήν φυλακή, τοῦ
προσφέρεται οἰκονομική ἀρωγή καί ἐπικουρία ἀπό τήν Ἑλλαδική Πατρίδα, μέσω τοῦ τότε
Δημάρχου Ἀθηνῶν.
Ὁ ἴδιος,
“βαπτίζει” τήν “ΨευτοΜουσουλμάνα” κόρη του, μέ τό ὄνομα τῆς Παναγίας Σουμελᾶ.
Τήν ἀποκαλεῖ “Σουμελᾶ” (= “Σουμεγιέ”). Καί, φυσικά ἐπιτρέπει Θ. Λειτουργία στό
Μοναστήρι. Καί, τόν καθαγιασμό τῶν ὑδάτων κατά τά Θεοφάνεια.
Σημείωσις 4: Ἀναμφισβήτατα, οἱ “ΚρυπτοΧριστιανοί”,
στίς ἐπικείμενες ἐκλογές τῆς Μ. Ἀσίας, κατά τήν Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος, 14 Μαΐου
2023, θά ψηφίσουν τούς ὁμόφρονές τους.
[Δέν εἴμεθα παρά, “Ἐξισλαμισμένοι”
Ρωμιοί]
Ἐσχάτως
02.07.2021, “Τοῦρκος” Πανεπιστημιακός καθηγητής, ὁ Σελάλ Σενγκόρ, ἐκ τῆς Μ. Ἀσίας, ἀπεκάλυψε
μέ κατηγορηματικότητα:
-«Τί εἴμεθα
ἐμεῖς; Ἀσφαλῶς, “Ἐξισλαμισμένοι” Ρωμιοί!».
Ὁ ἴδιος, προβαίνοντας
εἰς ἐπιστημονική ἔρευνα, γιά τό DNA τῶν λαῶν τῆς Μ. Ἀσίας, κατέληξε πώς, τό 93% εἶναι γνήσια Ἑλληνικό. Ἀναντίρρητα στό 93%,
ἐπιμετρῶνται ὡς “ΚρυπτοΡωμιοί”, ἰσχυρᾶς ἤ ὑποδορίου αὐτοσυνειδησίας.
Ε. “ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΕΣ” ME
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ
[“Ὀνοματοδοσίες” πολλῶν φοιτητῶν]
Ὁ προαναφερθείς
Πατήρ, μᾶς διηγεῖται προσέτι:
Βρίσκεται στά
πριγκηπόννησα, κοντά στό λιμάνι, μέ
πλῆθος κόσμου, τουριστῶν καί ἐπισκεπτῶν. Μία ὁμάδα δεκαπέντε (15) νεαρῶν “ΨευτοΤούρκων”, φοιτητῶν
καί φοιτητριῶν, ἀπολαμβάνουν τά παγωτά τους. Ξάφνου, δύο τρεῖς ἀπό αὐτούς, ἀτενίζοντας
τόν Κληρικό, ἀποσπῶνται καί προστρέχουν χαρούμενοι κοντά του, ζητῶντας εὐάρεστο
ἐπικοινωνία.
Στή συνέχεια,
ὁλόκληρος ἡ ὁμάδα, περιεκύκλωσε τόν ἐκπρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Γένους.
Ἐκεῖνος
ἄρχισε, νά τούς ρωτᾶ, στά ἀγγλικά, τά ὀνόματά τους καί ἐκεῖνα κατέθεταν τό Τουρκικό ὄνομά τους,
Ἀλῆ, Μαχμούτ, Ἀϊσά, κ.λ.π..
Καί τότε ὁ Πατήρ,
ἐνεπνεύσθη κάτι ὑπέροχο, πρωτοφανές
καί ἀνήκουστο.
Σέ κάθε
ἐκφώνησι ὀνόματος, ἀνάλογα μέ τήν ἀκουστική του, προέτρεπε:
-«Ὄχι, ὄχι.
Καλύτερα νά υἱοθετήσης ἕτερο, ὑπέροχο ὄνομα»
καί ἀπέδιδε ἕνα συνηχοῦν ὄνομα, Χριστιανικό-Ἑλληνικό. «Χρῆστος, Κωνταντῖνος, Ἀλέξανδρος, Γεώργιος, Μαρία, Βασιλική κ.ἄ.».
Ὅπως ἀκριβῶς ἤδη πράττουν, ἐπί αἰῶνες οἱ “ΚρυπτοΧριστιανοί”, ὀνομαζόμενοι, «Μεϊρέμη/Μαρία,
Ἑλένη/Ἐμινέ, Ἀλῆς/Ἠλίας, Μεχεμέτης/Μιχαήλ, Σουλεϊμάνης/Σολομός, κ.λ.π.».
Εἰδικά, σέ μία
κοπέλα, τῆς προέτεινε τό ὄνομα Ἐλευθερία, ἀλλά ἐκείνη ἀντέδρασε, καθότι δέν τῆς
ἄρεσε. Σημαίνει “Freedom” (= Ἐλευθερία), ἐπεξήγησε ὁ Πατήρ. Ἀλλά ἐκείνη,
συνέχισε νά δυσανασχετῆ.
-«Κατερίνα, ἄλλαξε ἄμεσα τήν πρότασι
ἐκεῖνος!».
-«Ναί, ναί,
πολύ ὡραῖο, ἀνεφώνησε χαρούμενα ἡ νεαρή. Κατερίνα, αὐτό μοῦ ἀρέσει πολύ».
Ἐκείνη τήν ὥρα
ὁ Κληρικός αὐτός, γιά μιά στιγμή, ἀπό τό πουθενά, ἀπάρχισε μία Χριστιανική “Ὀνοματοδοσία”, ὄχι βάπτισι, σέ
δεκαπέντε (15) φερέλπιδες “ΨευτοΤούρκους” νέους.
Μετά ταῦτα,
καί σέ πλεῖστες περιπτώσεις, προέβαινε, ὅπως μᾶς ἀπεκάλυψε, σέ ἀνάλογες “Ὀνοματοδοσίες”,
σέ νέους. Αὐτές γινόταν ἀσμένως ἀποδεκτές, μέ εὐφροσύνη.
Τί πιό ὑπέροχο
ἀπό αὐτό τό φαινόμενο; Ἡ ἐξ ἀβολίστου συνειδήσεως καί πολυαιωνίου αἵματος,
ἀποδοχή τοῦ Ἑλληνικοῦ ὀνόματος; Προφανέστατα, αὐτά τά “Ρωμιόπουλα”, στό σπίτι τους, ἐδιδάχθησαν, μᾶλλον ἐμυήθησαν γιά τήν Γενιά καί τήν Φύτρα,
μέσα στό ζόφο τῆς κρυπτότητος καί τῆς μυστικότητος.
[Θά μέ δολοφονήση ὁ πατέρας μου,
ἐάν βαπτισθῶ]
Στήν λίμνη Κάραλη (λεγ. Μπεϊσεχίρ), σέ
ὑψόμετρο 1.123 μ., στήν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας (λεγ. Γιαλβάκ), ὁ Κληρικός μας, προσέφερε εἰκονάκια, σέ τέσσερες φοιτητές. Καί
προέβη σέ “Ὀνοματοδοσία” τους. Συγκεκριμένα, τούς ἐχάρισε τά ὀνόματα, Νίκος, Κατερίνα, Γαβριηλία καί Κωνσταντῖνος.
Ἡ Γαβριηλία,
στήν ἀρχή δυσκολευόταν, νά τό ἀποδεχθῆ, ἀλλά τελικῶς τό υἱοθέτησε. Τά παιδιά
ἀκολουθοῦσαν μέ μεγάλη χαρά τούς προσκυνητές.
Μετά
πενταετία, ὁ Κληρικός, ἐπισκευθείς τήν Πόλι, ἐπιμελήθη καί συνηντήθη, μέ τόν
Νίκο.
-«Βαπτίσθηκες,
Νίκο μου;», τόν ἐρώτησε ἐναγωνίως.
-«Ἐάν βαπτισθῶ,
τότε, ὁ πατέρας μου, μέ ἀπείλησε πώς, θά μέ δολοφονήση», ἀπεκάλυψε τρομαγμένα.
Νοεῖτε τήν ροή τῶν
πραγμάτων. (Ἀπ.
Παῦλος): «νόει ὃ λέγω· // δώσει γάρ σοι ὁ Κύριος // σύνεσιν ἐν πᾶσιν» (Β’ Τιμ. γ’ 15).
[Καπετάνιος μέ μάννα καί γιαγιά
Ρωμιές]
Κατά τήν ἡμέρα
τῆς “Ὀνοματοδοσίας” τῶν δεκαπέντε (15) φοιτητῶν,
καταθέτει ὁ ἴδιος Πατήρ, ἐπέστρεφε μέ ἕνα μεγάλο καράβι πρός τήν Πόλι.
Ἐκάθητο στό
κατάστρωμα, μέ λίγους εὐσεβεῖς νέους, καί σιγοτραγουδοῦσαν Ἑλληνοχριστιανικά Ψαλμοτράγουδα. «Μέσα σ’ ἕνα Πλοῖο ἦταν
ὁ Χριστός», «Στοῦ Χριστοῦ μας τό Λιμάνι», «Στοῦ Βοσπόρου τ’ ἁγιονέρια», κ.τ.λ..
Ἀπέναντί τους προσέτρεξε
καί ἐκάθισε μία “ΨευτοΤουρκάλα”, μέ τήν μελανή ἔνδυσί της καί μέ τήν μανδήλα νά
καλύπτη τό πρόσωπό της, ἐκτός ἀπό τά μάτια της.
Ἀκούγοντας
τούς ὡραίους ὕμνους, ἐταράχθη, συνεκινήθη, συνεκλονίσθη, καί, ἀφοῦ ἄκουσε εὐχάριστα
τά ἄσματα, ἀπεμακρύνθη βεβιασμένα.
Στήν συνέχεια,
μέσα σέ ἐλάχιστα λεπτά, ἐνεφανίσθη, μέ τήν ναυτική του στολή καί τό ἀνάλογο
πηλίκιό του, ἕνας ἀνώτατος ἀξιωματικός. Ἐκάθισε δίπλα στόν Κληρικό. Τούς
προσέφερε μέ χαρά ποτό ἀναψυκτικό.
Ἄρχισε νά
συζητᾶ, μέ σπασμένα Ἑλληνικά σέ “Ἐρασμιακή” διάλεκτο. Δηλ. τίς διφθόγγους δέν τίς
ἐκφωνοῦσε. Π.χ. τό “αυ” (αφ), τό ἐκφωνοῦσε ὡς α καί υ χωριστά. Ἐγνώριζε
ἐλάχιστα Ἑλληνική γραφή.
Ἐπέτυχαν
τελικῶς νά συννενοηθοῦν καί τούς ἀνεκοίνωσε πώς, εἶναι ὁ Καπετάνιος καί Ἰδιοκτήτης τοῦ
μεγάλου καραβιοῦ. Κάποια στιγμή κατέθεσε τά ἐσώψυχά του, μέ μία ὑπέροχο
ἀποκάλυψι:
-«Ἐγώ, εἶμαι ἐντελῶς
ἄλλο. Ὄχι αὐτό. Μαμά, Ἄννα. Ἐγώ, διαφορετικός, γιαγιά Μαρία».
Ἡ μητέρα του
καί ἡ γιαγιά του ἦσαν Ἑλληνίδες. Προφανῶς, γι’ αὐτό τόν λόγο ἡ “ΨευτοΤουρκάλα”,
πού προεμνημονεύσαμε, γνωρίζουσα σχετικῶς, τόν εἰδοποίησε.
Εἴπανε καί
ἄλλα πολλά. Ὁ Κληρικός, τόν καταπάτησε, ἐάν, πράγματι εἶναι Βαπτισμένος. Βέβαια, σέ μᾶς δέν
θέλησε νά ἀποκαλύψη περισσότερα στοιχεῖα, γιά εὐνοήτους λόγους.
Κύριος
ἐπίσταται, πόσοι εἶναι οἱ Βαπτισμένοι, καί πόσοι οἱ “Ἀεροβαπτισμένοι” Ἕλληνες τῆς “Ἀνατολῆς”.
Φρονοῦμε πώς οἱ ΠΑΝΤΕΣ, καθώς τό προδιακηρύσσει
ὁ μέγας Παῦλος, ἀπό τήν Ἔφεσο:
(Ἀπ. Παῦλος): «τοῦτο δὲ ἐγένετο (διδάσκων ὁ Παῦλος) ἐπὶ ἔτη δύο͵ // ὥστε πάντας τοὺς κατοικοῦντας τὴν Ἀσίαν //
ἀκοῦσαι τὸν λόγον τοῦ Κυρίου͵ Ἰουδαίους τε καὶ Ἕλληνας» (Πραξ. ιθ’ 10).
ΣΤ. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΝΟΥ
[Καψούλι, νά ξεσπάση ἡ καταιγίδα
τῶν Ρωμιῶν]
Δός μας σπίθα ν’ ἀνάψουμε πυρκαγιά.
Καψούλι, νά πυροδοτήσουμε τήν Μεγάλη Ἔκρηξι. Ἀναμφισβήτητα, «πλησιάζει νά ξεσπάση ἡ καταιγίδα // ποὺ θὰ γεννήσει ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου. ... // Βλέπω τὴ διαρκῆ ἐπανάσταση // φυτῶν καὶ λουλουδιῶν. // ... Βλέπω
τὴν ἀλληλουχία τῶν κρυφῶν νοημάτων» (Ὀδ. Ἐλύτης, Προφητικόν 1964).
Ἀπό τά ἀνωτέρω εἰδικά
τεκμήρια, ὅταν αὐτά λογίζονται πληθωρικά, ἐξάγουμε τά γενικά συμπεράσματα. Καί, τίθεται τό ἐρώτημα, πότε θά ἀποκαλυφθῆ ὁ “Μυστικός”
αὐτός φλογερός Ἑλληνισμός; Τό “Κρυπτό Ἔθνος”; Θά ἀπολαύσουμε σύντομα αὐτή τήν “Ἀντι-Μεταλλαγή”;
Φρονοῦμε, πώς, ἀναμένεται ἡ “Ἐξαλλαγή” τῆς “Μεταλλαγῆς”, πού συνετελέσθη, κατά
τό ἐπάρατο 1922. Καθότι, «στό νοῦ βρίσκεται ὁ στόχος τοῦ νοῦ».
Ἐπίκειται
τάχιστα νά κλείση ὁ “Κύκλος τοῦ Πνευματικοῦ Νόμου”: “Ρωμιοί-“ΨευδοΜουσουλμάνοι”-Ρωμιοί”. Ἀσφαλῶς, θά ἀνακύψη ὁ
ἐλπιδοφόρος ὁραματικός “ἘπανEλλησμός”. «Μέριασε βράχε νά διαβῶ // τό κῦμα ἀντρειωμένο» (Ἀριστοτέλης
Βαλαωρίτης, 1824-1879 μ.Χ., συμβολικό ποίημα γιά τήν Σκλάβα Πατρίδα).
Ἄς καταθέσουμε
μία εἰκόνα. Σ’ αὐτούς τούς Ρωμιούς, ἐπέβαλλαν, τό 1922, νά γευθοῦν βιαίως ἕνα “Μέλαν” Φάρμακο. Αὐτό, θά τούς
ἀφαιροῦσε τήν συνείδησι τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος. Ἐλάχιστοι τό ἐγεύθησαν,
οἱ περισσότεροι ὑπεκρίθησαν ὅτι τάχα τό “δοκίμασαν”, ἀλλά, πραγματικά τό ἀπέρριψαν
στό χῶμα.
Σύν Θεῶ, ἐπέρχεται ἕνα “Ἀντιδηλητήριο”,
ἕνα “Λευκό” Φάρμακο, γιά τήν
ἐπιστροφή τῆς ἀληθείας καί τῆς συνειδήσεως, ἀκόμη καί γιά τούς ἐλαχίστους, πού
ὑπέστησαν βάναυσα τήν ἐπενέργεια τοῦ “Μέλανος” Φαρμάκου.
Τότε, ὁ κάθε
Ρωμιός, θά ἀναφωνῆ, μαζί μέ τόν συμπατριώτη του, Ἐφέσιο προσωκρατικό φιλόσοφο
Ἡράκλειτο τό, «Ἐδιζησάμην ἐμεωυτόν» (TLG, Fragmenta 101.1). (= Ἀναζήτησα τόν ἑαυτό μου).
[Οὔτε ἕνας Κληρικός δέν
ἐθυσιάσθη]
Προφανῶς, οἱ “ΚρυπτοΧριστιανοί”
ἀποτελοῦν τόν ἀνελέητο τρόμο τῶν “Τούρκων”. Ὡστόσο, δυστυχῶς, μοιάζει πώς, οὔτε ἕνας
ρασοφόρος, κατά τά ἑκατό (100) ἔτη, (1922-2022), δέν ἐθυσιάσθη γιά τά ἀνωτέρω Μυστικά
Ἰδανικά. Λειψανδρία πρωτοφανής.
Πλεῖστοι ὅσοι
Ἐπίσκοποι, μέ βαρύγδουπους, πομπώδεις τίτλους τῆς Μ. Ἀσίας, δέν ἐπιτελοῦν
τίποτε ἄλλο παρά, νά ἔχουν μεταποιηθῆ σέ φαιδρούς
“Κηδειάδες” καί εὐτράπελους
“Πανηγυριστές”, γιά τίς Ἑλλαδικές μεγαλουπόλεις. Ἐνδεδυμένοι “αὐτοκρατορικά”, περιφέρονται “θεατρικῶς,
θεοπρεπῶς”. Οἱ πλεῖστοι, προστρέχουν, σάν φτωχοσυγγενεῖς στά “πανηγύρια”, γιά
τά διακόσια (200) εὐρώ τῆς παραστάσεως. Ἀντί νά
διακονοῦν στίς οἰκεῖες Ἱ. Μητροπόλεις τῶν “ΚρυπτοΧριστιανῶν” καί τῶν “ΚρυπτοΡωμιῶν”. Κρίμα, μυριάκις κρίμα.
Περίλαμπρος
ἐξαίρεσις, ὁ ἅγιος Μητροπολίτης Πισιδίας, ὁ μακαριστός κυρός Σωτήριος Τράμπας, (1929-2022 μ.Χ.).
Δυστυχῶς, ἀνέκυψε
ἕνα Ἑλληνικό Κράτος, δουλικά ὑποτεταγμένο στήν Γ/ΕΕ (Γοτθιακή Εὐρωπαϊκή Ἕνωσι). Καί
μία Διοικοῦσα Ἐκκλησία, ἐκτρεπομένη σέ ἄχαρο Κυβερνητικό ρόλο Kομπάρσου.
Καί, σκλάβα στήν Παγκόσμιο Γεωπολιτική. Παγκάκιστα, Κατέστη “ΝΑΤΟΪΚΗ”, καί “ἈντιΡωσική” Ὀρθοδοξία.
Ὡστόσο, ὑφίσταται
καί ἡ Παγκόσμιος “Μυστική”, “Ἀσύνορος” Ρωμαίϊκη Ὀρθόδοξος Αὐτοκρατορία. Συνιστᾶ ἕνα
πνευματικό “Ἀεροπλανοφόρο”, πού “ἐξέπλευσε” ἀπό τή Γῆ, ἀλλά, καί δέν
προσάραξε ἀκόμη στόν Οὐρανό.
|
[Διανοίγει νέους δρόμους
στόν Ἀπ. Παῦλο]: «Διῆλθον δὲ τὴν Φρυγίαν
// καὶ Γαλατικὴν χώραν͵ // κωλυθέντες ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος //
λαλῆσαι τὸν λόγον ἐν τῇ Ἀσίᾳ· // ἐλθόντες δὲ κατὰ τὴν Μυσίαν // ἐπείραζον εἰς
τὴν Βιθυνίαν πορευθῆναι͵// καὶ οὐκ
εἴασεν αὐτοὺς τὸ πνεῦμα Ἰησοῦ· //
παρελθόντες δὲ τὴν Μυσίαν κατέβησαν εἰς Τρῳάδα» (Πράξ. ιστ’ 6-7). [Παράφρασις]: [Καί ἐνῶ εὐαγγελιζόμεθα
τήν Ἀσία, // περάσαμε τίς Ἀσιατικές
ἐπαρχίες // τῆς Φρυγίας καί τῆς Γαλατίας. // Καί ἐκεῖ παρεμποδισθέντες ἀπό τό Ἅγιο
Πνεῦμα, // ἤλθαμε στήν Μυσία. // Ἐπιθυμούσαμε
νά κηρύξουμε τό λόγο στήν Βιθυνία, // καί πάλι, δέν ἐπέτρεψε ἡμᾶς τό Πνεῦμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.
// Περάσαμε τήν ἐπαρχία τῆς Μυσίας // καί καταλήξαμε στήν Τρωάδα //
(προκειμένου νά ἔλθουμε στήν Μητροπολιτική Ἑλλάδα)]._ |
ΦΩΤΟ-ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΣ ΚΑΙ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΙΣ
|
Σύγγραμμα
περί τοῦ φερομένου ἐξισλαμισμοῦ τῶν Μικρασιατῶν, 1919-1925 |
||
|
Γότθιος
(Γερμανός) σχεδιαστής τῆς σατανικῆς Μικρασιατικῆς Γενοκτονίας, ξεριζωμοῦ,
Ἐξισλαμισμοῦ, Λίμαν Φόν Σάντερς |
||
 |
Προφήτης Ἱερεμίας, 7ος π.Χ. αἰών |
||
|
|
|
|
Ἀργοναυτική ἐκστρατεία |
|
|
|
 |
Τρωϊκός πόλεμος |
|
|
|
|
Ἀχιλλεύς |
|
Ὀδυσσεύς, δολοφονία μνηστήρων |
|
|
|
 |
Πόντος, 1500 Ἑλληνικές πόλεις |
|
|
|
|
|
Μέγας Κωνσταντῖνος |
|
Ἁγία Σοφία |
 |
Βυζαντινή Αὐτοκρατορία |
 |
|
