Ο Α Σ Ω Τ Ο Σ
--- .
---
Ἐσύ, δέν φεύγεις στό βουνό (Ματ.18,12)
νά σέ ἀναζητήσω·
«πορεύεσαι εἰς γῆν μακράν», (Λουκ.15,12)
δέν ἔρχομ’ ἀπό πίσω.
«Μέρος
οὐσίας ᾔτησας
νά λάβῃς, ἀνενδότως»· (Λουκ.15,12)
ἔφθασες ὅπου πόθησες
«ζώντας ἐκεῖ ἀσώτως». (Λουκ.15,13)
Τῶν
πόσων ἐστερήθηκες
τὄνιωθα σἄν Πατέρας,
«μετά τῶν χοίρων ἔζησες» (Λουκ.15,15)
καί εἶχες γίνει «τέρας»!
Ἡ
πεῖνα σ’ ἐξουδένωσε, (Ψαλ.122,4)
ἦλθες στά λογικά σου, (Λουκ.15,17)
μόνος σου διεπίστωσες
τήν ἀδειανή κοιλιά σου. (ἔ.ἀ.)
Ἐπῆρες τήν ἀπόφαση
σπίτι σου νά γυρίσῃς,
στόν στοργικό Πατέρα σου (Λουκ.15,18)
μετάνοια νά δείξῃς.
Κι’
Ἐκεῖνος σέ περίμενε
μέ ἀνοιχτή ἀγκάλη
καί σ’ ἔκλεισε μέσα σ’ αὐτήν, (Λουκ.15,20)
παρ’ ὅλο σου τό χάλι.
Τόν
«μόσχο του τόν σιτευτό» (Λουκ.15,23)
ποὖχε, γιά σένα ἔθυσε
κι’ οὐδέποτε τά σπλάγχνα του
τά Πατρικά του ἔκλεισε!
«Ἤσουν
νεκρός κι’ ἀνέζησες», (Λουκ.15,24)
ξανά «ἦρθες κοντά μου», (Λουκ.15,20)
δέν σέ θωρῶ ὡς δοῦλο μου,
ἀνήκεις στά Παιδιά μου. (Λουκ.15,24)
Ἀφῆστε
τόν μεγάλο γιό (Λουκ.15,25)
νά φτάνῃ ὡς τήν πόρτα. (Λουκ.15,28)
Ὁ φθόνος ποὔχει μέσα του
θά τοῦ χαρίζῃ «χόρτα». (Λουκ.15,30)
Ἐδέσματα
Βασιλικά
στό σπίτι τοῦ Πατέρα
δέν θά ξαναύρῃ ὅπως καί πρίν, (Λουκ.15,23-24)
οὔτε καί «ἄσπρη μέρα»…
Μεγάλη ἡ
μετάνοια.
Ἡ ταπείνωση ὑψώνει. (Λουκ.18,14)
Ὁ φθόνος ἀμαυρώνει· (Τιτ.3,3)
Ἡ Ἀγάπη πάντα Ἑ ν ώ ν ε ι ! (Ρωμ.13,10)
Γ έ ν ο ι τ ο
!
Ἱερεύς Ἰωάννης
Νικολόπουλος
ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ
14.3.2024