Εφημερίδα
Αγωνιζομένων
Χριστιανών
ΛαρίσηςΑ.Φ.179http://www.agonas.org
Κορυφαίες υποκρισίες και μετάνοια
«Η κοινωνία μας έριξε στο βούρκο της απαξιώσεως... Δεν μας
εκτιμά πια. Συγκεκριμένα δεν εκτιμά τους Επισκόπους, όχι τον απλό παπά...Όλα
αυτά αποδεικνύουν την απιστία μας στη δραστηριότητα της πίστεως. Διεβλήθη η
ηθική μας υπόστασις, αμφισβητήθηκε η διαχειριστική μας εντιμότητα...
Διατρανώθηκε ο δεσποτισμός μας έναντι των απλών και αδυνάμων παπάδων».
Μητροπολίτης
Αλεξανδρουπόλεως
ΑΝΘΙΜΟΣ,
(«Βήμα» 28.3.2010)
ΑΥΤΟΙ το «χαβά» τους. Ο λαός πεινά, στέκεται σε ουρές για
λίγο συσσίτιο της νέας κατοχής του Δ΄ Ράιχ, αυτοκτονεί μη αντέχοντας την
οικονομική εξόντωση, ο λαός οδηγείται σε απόγνωση και αυτοί, ποιοι άλλοι, οι
μοντέρνοι φαρισαίοι, στέκονται στην ουρά χρυσοστόλιστοι με μαγκούρες, για να
προλάβουν να κορδακιστούν, στις πολυαρχιερατικές και στα ιωβηλαία των
ονομαστηρίων και σε άλλες δεσποτικές φιέστες της αιρετικής εκτροπής του
εκκλησιαστικού γεγονότος...
ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΩ συχνά-πυκνά να στέκονται σοβαροφανείς στις
συνάξεις τους, που υποτίθεται παίρνουν αποφάσεις για τα θέματα της Εκκλησίας,
και ο νους μου τρέχει σ’ εκείνους τους μακαρίτες γραμματείς και φαρισαίους της
εποχής του Χριστού «που οι διαλογισμοί τους μπροστά Του» ήταν από πονηροί έως
αδιευκρίνιστοι...
ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΩ, τους ίδιους πάντα στις πολυ-πολυαρχιερατικές
μαζώξεις τους παρατεταγμένους και ισοστοιχισμένους (το κακό έχει παραγίνει),
ντυμένους με αργυροστόλιστες ενδυμασίες - μπαστούνες αδαμαντοκόλλητες (ένας απ’
αυτούς είχε - έχει 110 τον αριθμό), να στέκονται μπροστά στον Εσταυρωμένο, και
μου πιάνεται η αναπνοή. Νομίζω πως βλέπω εκείνους τους «σταυρωτές» της εποχής
του Χριστού που στέκονταν στις πλατείες με τα χρυσά φαρδομάνικα να...
προσεύχονται (!!).
Η ΣΤΑΥΡΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ασκητική της Ορθοδοξίας διολίσθησε
σιγά-σιγά στην αυτοκρατορική εκκοσμίκευση της Εκκλησίας, της οποίας βιώνουμε
σήμερα ένα μεταλλαγμένο μόρφωμα, που απέχει παρασάγγας από την γνήσια
Εκκλησιαστική ζωή της εποχής των Πατέρων και των Αγίων.
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ αυτή, όπως παρουσιάζεται στο Λαό και εκφράζεται
από πολλούς των εκπροσώπων της, είναι εκτρεπομένη και παρεκκλίνουσα. Το ήθος και
το ύφος αυτών δεν είναι αυθεντικό, δεν οδηγεί στο ζητούμενο: την σωτηρία του
πιστού ανθρώπου. Το κοσμικό φρόνημα, που δεν αποκρύπτεται από πολλούς, είναι
ωραιοποιημένο επικάλυμμα μιας ψευδεπίγραφης Εκκλησίας πόρρω απέχουσας από την
γνήσια πνευματική ζωή, όπως μας την παρέδωσαν οι άγιοι, τους οποίους
επικαλούμαστε μεν στα καθημερινά πανηγύρια, αλλά δεν τους μιμούμαστε στην
καθημερινή ζωή. Η βιοτή των ποιμένων δεν μας οδηγεί στη σωτηρία...
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ακριβώς το λόγο, όσοι θέλουμε, εμείς οι λαϊκοί, μια
σωτήρια και αυθεντική πνευματική ζωή, πρέπει να την αναζητήσουμε επίμονα μέσα
από τη σπουδή της άγιας ζωής και τους βίους των αγίων, παλαιών και συγχρόνων,
αλλά και στη θαλπωρή των Μοναστηριών μας, όπου, τα περισσότερα απ’ αυτά είναι η
συμπυκνωμένη Λειτουργική παράδοση της Ορθοδοξίας μας και η αδιαμφισβήτητη
γνησιότητα της Εκκλησίας μας ως μοναδικής Κιβωτού σωτηρίας.
ΕΔΩ ΑΣ παραβλέψουμε και ας ξεχάσουμε την σοβούσα εχθρότητα
κάποιων δεσποτάδων εναντίον Μοναστηριών και Ησυχαστηρίων. Δεν αντέχουν οι
άνθρωποι αυτοί την αγία ευωδία των Μοναστηριών από την δική τους κοσμική
αλαζονεία (!!).
ΜΕΣΑ στη σιωπηλή κατάνυξη και την ακοίμητη προσευχή των
Μοναστηριών, έχουμε την μοναδική ευκαιρία να καταλαγιάσουν οι ομιχλώδεις
σκέψεις μας, να ηρεμήσουν τα πάθη μας και να δακρύσουν τα μάτια μας. Η μετάνοια
είναι εδώ!! Σε ευχαριστούμε, Κύριε, για την ελπίδα που μας χαρίζεις μέσα από τα
ιερά σκηνώματα των Μοναστηριών μας!
ΣΤΥΛ. ΛΑΓΟΥΡΟΣ
