“Δωροδοκία”
Στάση Ηθικής μιας ζωής
Μια θρυλική φυσιογνωμία της ρωμαϊκής ιστορίας, ήταν ο Ρωμαίος
πληβείος στρατηγός Μάνιος Κούριος Δεντάτος, ένας ολιγαρκής και αδιάφθορος
ήρωας, που έζησε στις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ. Εδιωξε τον Πύρο απο το έδαφος
της Ιταλίας, νίκησε τους Σαβίνους και τους Σαμνίτας. Το 273 π.Χ. αποσύρθηκε στο
αγρόκτημά του, έχοντας αρνηθεί κάθε μερίδιο στα λάφυρα.
Σε ένα λατινικό κείμενο διαβάζουμε: Κάποια μέρα υποδέχεται
τους πρέσβεις των Σαμνιτών, και καθισμένος σε ένα σκαμνί δίπλα στη φωτιά
γευμάτιζε από ένα ξύλινο πιάτο, όταν ήρθαν οι επισκέπτες με πολύ χρυσάφι για να
τον δωροδοκήσουν.
Οι απεσταλμένοι των Σαμνιτών θαύμασαν τη “φτώχεια του” αλλά
του πρόσφεραν το χρυσάφι, για να το χρησιμοποιήσει όπως αυτός θα ήθελε.
Ο στρατηγός Μάνιος «χαλαρώνοντας το πρόσωπό του με ένα
χαμόγελο» τους είπε:
«Απεσταλμένοι της περιττής – για να μην πω ανόητης –
πρεσβείας, να πείτε στους Σαμνίτες ότι ο Μάνιος Κούριος προτιμά να διατάζει
τους πλουσίους παρά να γίνει πλούσιος ο ίδιος». Ενώ συμπλήρωσε:
«Και θυμηθείτε
ότι εγώ ούτε στη μάχη μπορώ να νικηθώ, ούτε με χρήματα να διαφθαρώ».
Τ’ ακούτε, ω άρχοντες, του τόπου μας;
