Είναι αλήθεια ότι πήγαν 4 μητροπολίτες εκεί,για να προσευχηθούν;
Δεν τόλμησε κανείς ούτε και ο οικείος επίσκοπος να πάρει μέρος στην εξόδιο ακολουθία;
Τότε ΓΙΑΤΙ πήγαν;
Σε ποιον ήθελαν να ευαρεστήσουν;
ΝΤΡΟΠΗ!!!
Αλλά και ο Φλωρίνης γιατί απουσίασε;
Μήπως ο Βαρθολομαίος τον ΔΙΕΤΑΞΕ μη θέλοντας να πάει ΚΑΝΕΙΣ από το δικό του "χωράφι";;!!
Κι αν πήγαινε ΤΙ θα του έκανε;
Θα τον καθαιρούσε μήπως;;
Πάντως έχασα πάσαν ιδέα για το πρόσωπό του που τόσο αγαπούσα"δια την γλυκύτητα του"!
Πάντως ο μακαριστός ΔΕΝ είχε ανάγκη ΚΑΝΕΝΟΣ απ' αυτούς!!- Ημουν στην κηδεία...
Όλα έγιναν έτσι ακριβώς όπως τα έγραψες.
Ο Ναυπάκτιος θεολόγος μάλιστα που αναφέρεις, κατά τη διάρκεια του κατηφορικού δρόμου προς την ταφή πήγε στον επίσκοπο Γόρτυνος Ιερεμία Φούντα (Ναυπάκτιο στην καταγωγή) και του είπε:
- Γιατί δεν μου επετράπη να μιλήσω;
Αυτό που έγινε δεν θα το ήθελε ο Νίκος!!!
Ήταν επιθυμία της οικογένειας να μιλήσω και πολλές φορές εκπροσώπησα τον Νίκο και την οικογένειά του σε εκδηλώσεις!
Ο π. Δανιήλ Αεράκης έχει αποχωρήσει εδώ και χρόνια απο τον "Σταυρό" και μάλιστα δεν συμφωνούσε με τις θέσεις του Νίκου, ήταν εχθρός του...
Βεβαίως ο Ιερεμίας δεν μίλησε καθόλου και με κατεβασμένο κεφάλι προχωρούσε στην πορεία... (Αυτό το άκουσαν και άλλοι και μπορούν να σας το βεβαιώσουν)
Στο τέλος της νεκρώσιμης ακολουθίας, ακούγονταν φωνές μέσα απο την εκκλησία και μια φωνή υπερίσχυσε που έλεγε:
-Επιμένω... Με ακούτε, επιμένω..
Δεν μπορώ απο το να μην επιμείνω...
Ήταν ο Ναυπάκτιος θεολόγος που άν και τα χρόνια του είναι περασμένα, η φωνή του ήταν δυνατή και φώναζε μέσα στο Ναό για να μιλήσει για τελευταία φορά στον αγαπημένο του φίλο... Και μάλιστα, όλος ο κόσμος, περίμενε και περιμέναμε να ακούσουμε επικήδειο λόγο κάποιου φίλου του ή συνεργάτη του απο τον Σταυρό.
Επίσης εντύπωση προκάλεσε το γεγονός, οτι δεν άφησαν τον κόσμο να ασπαστεί στο τέλος το λείψανο του κ. Ν. Σωτηρόπουλου.
Ο ιερέας, μάλλον ο Αεράκης, είπε ότι "είναι πολύς ο κόσμος" και δεν θα ασπαστεί κανείς τον κεκοιμημένο παρά μόνο οι ιερείς...
Μα γιατί;
Μάλιστα ένα λεωφορείο με κόσμο που ήρθε εκείνη τη στιγμή, δεν πρόλαβε να τον ασπαστεί, παρά μόνο την ώρα που έβγαζαν το φέρετρο απο το Ναό και το τοποθετούσαν στο αυτοκίνητο- νεκροφόρα...
Εκεί οι στιγμές ήταν συγκινητικές...
Οι υπάλληλοι του γραφείου τελετών, βλέποντας την αγάπη του κόσμου για τον κ. Νίκο, κρατούσαν το φέρετρο στα χέρια τους και καθυστερούσαν να το τοποθετήσουν στο αυτοκίνητο ώστε να προλάβουν οι άνθρωποι να του πούν το τελευταίο αντίο...
Άλλοι έκλαιγαν με αναφιλητά, κάποιες νέες κοπέλες του έβαζαν λουλούδια, άλλοι του έλεγαν τα τελευταία λόγια αποχαιρετισμού...
Ο κόσμος που ήταν εκεί δεν είδε με καλό μάτι την παρουσία των Επισκόπων.
Κάποιοι μιλούσαν με πολύ υποτιμητικά λόγια για τους περισσότερους απο αυτούς.
Πιστεύω πως δεν θα φύγει απο το μυαλό μου το πρόσωπο του κ. Νίκου Σωτηρόπουλου μέσα στο φέρετρο.
Είχε μια χαμογελαστή όψη και το πρόσωπό του ήταν ροδαλό.
Αυτό έκανε εντύπωση και σε άλλους στην παρέα μου.
Είμασταν σίγουροι ότι συνάντησε αγίους εκεί που πήγε και σίγουρα τον γέροντά του π. Αυγουστίνο Καντιώτη.
Αγαπημένε μας καθηγητή μη μας ξεχάσεις! Μείναμε ορφανοί χωρίς την παρουσία σου. Μεσίτευσε για εμάς στον Κύριο και την Παναγιά που τόσο αγάπησες!
ΣΧΟΛΙΟ
1 Σεπτεμβρίου 2014 - 8:51 μ.μ.
Επιεικώς αδιανόητα, αν όχι απίστευτα, μοιάζουν τα όσα διαδραματίστηκαν κατά την εξόδιο ακολουθία του μακαριστού Νικολάου Σωτηρόπουλου επί τη βάσει των όσων διαλαμβάνουν οι μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων και τα αντίστοιχα ρεπορτάζ σε διάφορα ιστολόγια.
Εν πρώτοις οφείλουμε, κατ αρχήν, να επαινέσουμε τους τέσσερις αρχιερείς διότι έλαβαν την απόφαση, την οποία και υλοποίησαν, δυστυχώς μόνο αυτοί, να παραστούν στην κηδεία του αοιδίμου αναγράφοντες, κατ αυτόν τον τρόπο, στα καττύματα των υποδημάτων τους τα περί "δικαίου και εγκύρου αφορισμού" φληναφήματα και φαντασιοκοπήματα.
Η αρχική, όμως, χαρά του πιστού λαού, που γεννήθηκε απ το γεγονός της επισκοπικής συμμετοχής στην προμνημονευθείσα νεκρώσιμο ακολουθία, σκιάσθηκε απ το χαρακτήρα της προαναφερθείσης συμμετοχής.
Οι τέσσερις μητροπολίτες, δηλαδή, απλώς παρέστησαν συμπροσευχόμενοι χωρίς, όμως, και να τελέσουν την εξόδιο ακολουθία ενδεδυμένοι τα ιερά τους άμφια προς μεγίστη απορία, θλίψη, προβληματισμό και αγανάκτηση του πιστού λαού, παρευρισκόμενου και μη.
Δε γνωρίζουμε, βεβαίως, τους ακριβείς λόγους μιας τέτοιου είδους αρνητικής εξελίξεως. Δικαιούμαστε, όμως, να εκφράσουμε τη βάσιμη υποψία ότι οι τέσσερις υπέκυψαν σε άνωθεν και έξωθεν υποδείξεις και πιέσεις. Η επιλογή τους, δηλονότι, να μη λάβουν ενεργό μέρος στην κηδεία του μακαριστού θεολόγου δεν υπήρξε προιόν ελευθέρας βουλήσεως αλλά απότοκος επιδράσεως εξωγενών παραγόντων. Διότι τυγχάνει επιεικώς αδιανόητο, κάποιοι απ αυτούς, απ τη μια να καλούν τον ομολογητή Νικόλαο Σωτηρόπουλο, όσο βρισκόταν εν ζωή, στις περιφέρειές τους να κηρύξει και, το κυριότερο, να του επιτρέπουν ακωλύτως τη συμμετοχή στο Μυστήριο της Ζωής και απ την άλλη, κατά την ιερή ώρα της εξοδίου ακολουθίας του, να παρίστανται απλώς συμπροσευχόμενοι! Οποία αντινομία!
Οι πιστοί, όπως διαφαίνεται από πλειάδα σχετικών σχολίων, πικράθηκαν, απογοητεύτηκαν, αγανάκτησαν και προβληματίστηκαν αρνητικότατα με τη συγκεκριμένη εξέλιξη. Ανέμεναν απ τους τέσσερις να μην υποκύψουν σε τυχόν πιέσεις αλλά να ακολουθήσουν την οδό που υπαγόρευε η επισκοπική τους συνείδηση. Και θεωρούν ότι κατ αυτόν τον τρόπο υποβαθμίζεται το επισκοπικό κύρος και εξατμίζεται η επισκοπική εξουσία.
Θεωρούμε ότι, πρωτίστως ο κυριάρχης μητροπολίτης και δευτερευόντως και οι υπόλοιποι τρεις, θα έπρεπε να αποκρούσουν οποιαδήποτε μεθόδευση που καταλύει την επισκοπική τους αυτοτέλεια και ανεξαρτησία έναντι οιουδήποτε τιμήματος. Αυτά απαιτεί η ηθική και εκκλησιαστική τάξη, η κοινή λογική αλλά και η θέληση και ευαισθησία του πιστού λαού.
Λ.Ν.
Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014
IΔΟΥ Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΠΑΡΟΝΤΩΝ
Παρέστησαν ή δεν παρέστησαν οι ως άνω μητροπολίτες σαν να ήταν διακοσμητικά στοιχεία (κοινώς γλάστρες) στην εξόδιο ακολουθία του αγαπητού μας δασκάλου κι αδελφού Νικολάου;
Συμμετείχαν καθόλου;
Διάβασαν έστω και μία ευχή ή ανέγνωσαν κάποιον επικήδειο λόγο προς τιμήν των κοιμωμένου αγωνιστού θεολόγου;
Δεν εντράπηκαν που παρέστησαν χωρίς να κάνουν ούτε μία αναφορά στον άδικο αφορισμό, χωρίς να αρθρώσουν έστω έναν λόγο μετανοίας και αιτήσεως συγχωρήσεως από τον αδικημένο αδελφό τους;
Ακομα και τώρα στην ύστατη στιγμή απεδείχθησαν λαγωοί, πολύ μικρότεροι, ελάχιστοι, μικρόψυχοι μπροστά στο ύψος και το μεγαλείο του αδελφού τους που τόσο χρόνια δεν στάθηκαν ικανοί να αποκαταστήσουν.
Ας είναι όμως οι τραγικές φιγούρες τους θα δεσπόζουν και θα αποδεικνύουν ακόμη μία φορά πόσοι ανίκανοι είναι για μεγάλα πράγματα.
Πόσο απέχουν από το να γίνουν ομολογητές κι αγωνιστές, πόσο φοβούνται τον αιρετικό άρχοντα του Φαναρίου και στέκονται ως στρατιωτάκια «σούζα»εμπρός του.
Αλοίμονό σας ταλαίπωροι.
Πήγατε να κάνετε τους λέοντες κι αποδειχθήκατε μυρμήγκια ή καλύτερα σαύρες - χαμαιλέοντες που αλλάζετε χρώμα αναλόγως με το φυσικό περιβάλλον που βρίσκεσθε.
Κρίμα και περίμενε τόσα ο προδομένος λαός από σας.
Αιωνία η μνήμη σου αδελφέ μας Νικόλαε και συγχώρεσέ τους όλους.
Το κακό που νομίζουν που σου έκαναν, αποδείχθηκε στεφάνι αιωνίου δόξης και τιμής για σένα και μοναδικό εισιτήριο για την αιωνιότητα.
Καλό Παράδεισο.