Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ δεν πέθανε, ΖΕΙ και θα ΖΗ στη συνείδηση της στρατευομένης Εκκλησίας.
ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Υπο την σκια και την αισθητη παρουσια του μακαριστου Αγιου επισκοπου ΘΕΟΛΟΓΟΥ, αθεοφοβα αμνηστευονται ολοι οι παραβατες καθε εκκλησιολογικης ή και κάθε στοιχειώδους ηθικής ασχήμιας.
Διερωτώμεθα: Πως είναι δυνατόν ο Θεός και ο πιστός λαός να μην το ξεχνούν και οι σημερινοί αρχιερείς να το ξεχνουν;
ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Κανενα ελεγχο συνειδησεως δεν ειχατε σεβασμιωτατε, που συμμετειχατε σε ΜΟΙΧΕΠΙΒΑΤΙΚΟ συλλειτουργο;
Ξεχνατε οτι οι αναστημενοι νεκροι μας κυβερνουν.
Και τα πνευματα των περιφερονται αλλα και υπεριπτανται υπερανω ημων και συγχαιρουν ή ΣΥΛΛΥΠΩΝΤΑΙ αναλογα;
Προχθες του αγιου Αχιλλειου στη Λαρισα, τι ακριβως συνεβη;
Μπορειτε να μας πητε;
Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΖΕΙ, σεβασμιωτατε.
ΖΕΙ και παρακολουθει και θλιβεται δι' οσα διαπραττονται, οπως κι ολοι εμεις και ο Πιστος Λαος της Λαρισας και ασφαλως οχι το της ...ευρειας οδου "χριστεπωνυμο" πληρωμα, δηλαδη ο ...συρφετολαος ... που δεν ξερει τι του γινεται.
Σεβασμιωτατε, εστι δικης οφθαλμος...πως και το ξεχνατε;
Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ δεν πεθανε, ΖΕΙ και θα ΖΗ στη συνείδηση της στρατευομένης Εκκλησίας.
Περιφερεται παντου στην Λαρισα, δεν αισθανεσθε την παρουσια του;
Μηπως ....
Παρακαλω, σκεφτητε το σοβαρα.
=============
Με την αισθητή παρουσία του στον τόπο καταγωγής μου, την Λάρισα, ο κατ’ επίφασιν “Αντι-οικουμενιστής” Πειραιώς Σεραφείμ, όντως νομιμοποίησε την επάρατη παρανομία της Λαρίσης, την πνευματική μοιχεία.
“Μα, ο Θεολόγος εκοιμήθη!” θα διαμαρτυρηθεί ο Πειραιώς… Του απαντούμε:
– “Η Σύνοδος όμως, με την οποία παραμένεις ενσωματωμένος, ζώντος του αδικημένου επισκόπου, έστειλε άλλον Μοιχό στην Οικία του, βίαζε την Νύμφη του και δολοφονούσε τα παιδιά του.
Η Σύνοδος, στην οποία κι εσύ ανήκεις, σαν άλλος Δαυίδ, σκότωσε με θάνατο αργό τον Θεολόγο μη αποκαθιστώντας την τιμή του, μη επαναφέροντάς τον στη θέση του, στη σύζυγό του.
Εάν ήσουν δίκαιος θα κατεδίκαζες ισοβίως αυτή την Συνοδική-Συλλογική παρανομία. Εάν είχες ίχνος δικαιοσύνης μέσα σου, θα αρνιόσουν κατηγορηματικά να παραστείς, να “χορό”-στατήσεις στο τόπο του εγκλήματος.
Είναι σα να πάνε σήμερα οι Εβραίοι Αρχιερείς και Γραμματείς και να χορέψουν Ζεϊμπέκικο και Ζορμπά στο Γολγοθά! “Στο σπίτι του κρεμασμένου, δεν μιλάνε για σχοινί”, πόσο μάλλον να φορούν τη θηλιά στο λαιμό για “μενταγιόν” και να φιλούν με κόκκινο κραγιόν τη φωτογραφία του απαγχονισθέντος!!”
Φρικτή ανάμνηση και ανατριχιαστική σελίδα της Εκκλησίαστικής Ιστορίας αποτελεί, η άδικη εκδίωξη των 12 και η ΜΗ δίκαιη αποκατάστασή τους, έως της τραγικής μα συνάμα και ΕΝΔΟΞΟΥ τελευτής των.
Προσωπικά ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ αυτό το Πανένοχο, Πανάδικο και Πανελλαδικό Εκκλησιαστικό γεγονός. Ανατριχιάζω σύγκορμος στη σκέψη πως συνέβη μια τέτοια τεράστια και ΤΕΡΑΤΩΔΗΣ ΑΔΙΚΙΑ μεταξύ επισκόπων εις τόπον και τύπον Χριστού, εις βάρος της Νύμφης Αυτού, και να περιμένουν από Αυτόν να μην οργισθεί αλλά να στεφανώσει κιόλας την ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΙΑ ΑΤΙΜΙΑ τους αυτή…
Η ΑΔΙΚΙΑ τους αυτή, είναι ασυγκρίτως χειρότερη από την ύπαρξη Πολυκεφαλικών, αλληλο-αφοριζομένων Συνόδων του Παλαιοημερολογιτισμού. Και εξηγούμαι.
Οι Παλαιοημερολογίτες αρχικώς, πριν τη τραγική δημιουργία πολλών αναφυομένων “Αρχιεπισκόπων Αθηνών και πάσης Ελλάδος”, είχαν κάθε Εκκλησιαστικό, Νόμο-Κανονικό Δίκαιο να Αποτειχισθούν, να απομακρυνθούν από την συμβιβασθείσα στον Οικουμενισμό και υποταχθείσα στον Παπισμό Παναιρετική Αθηναγόρεια “εκκλησία πονηρευομένων».
Η Άθεη τούτη Σατανοκίνητη Σύνοδος όμως, η οποία καθήρεσε και αποκεφάλισε εν ΨΥΧΡΩ τους 12 αδελφούς Μητροπολίτες, δεν είχε ούτε ΙΧΝΟΣ δικαίου στην ατιμωτική για την Ουσία της αντίχριστη ενέργεια αυτή. Ο Ιούδας τουλάχιστον “μεταμελήθη”. Αυτοί εδώ, δεν εδειξαν ουδεμία μεταμέλεια ή συγγνώμη. Οι Ιούδες κάποτε είχαν φιλότιμο. Τούτοι πνίγονται στο ΧΡΥΣΟ και ΟΡΓΙΑΖΟΥΝ στην πνευματική Μοιχεία με θριαμβολογία και καμάρι!
Το “Σώμα Χριστού” ΟΥΔΕΠΟΤΕ αδικεί. Αυτός είναι απαράβατος Νόμος Θεϊκός. Κι αν αδικήσει έχει αυτομάτως απωλέσει τον Χριστό ως Κεφαλή αυτού του αδικούντος Σώματος. Μήπως είναι ο Χριστός “Αδικίας Διάκονος;;;” ΜΗ γένοιτο ποτέ, τοιαύτη βλασφημία!!!
Και για να δούμε βαθύτερα το ευρύτατο Εωσφορικό φάσμα του Εγκλήματος, την διαβολική Διάσταση αυτής της αδικίας, θα κάνω έναν πολύ ωμό και συνταρακτικό παραλληλισμό:
Ο κάθε Επίσκοπος είναι και ο Νυμφίος της Μητροπόλεως. Ο υποφαινόμενος αρθρογράφος, είναι και ο νυμφίος της Κατ’ Οίκον εκκλησίας της οικογενείας του.
Είναι λοιπόν σαν να έρθει στην οικία μου ξαφνικά ένας δεσπότης με αστυνομική συνοδεία των Μ.Α.Τ., να παραβιάσουν την πόρτα του σπιτιού μου, να εισορμήσουν στο συζυγικό μου κρεβάτι, να με πετάξουν έξω πραγματικά, κυριολεκτικά αιμόφυρτο, να πετάξουν από πάνω τους τα ράσα και τις στολές και να βιάσουν ως βάρβαροι ομαδικώς την κατατρομοκρατημένη, ατιμασμένη και μισοπεθαμένη μου σύζυγό….
Κι’ όλα αυτά, εν ονόματι “του Χριστού” ως Σέβας – μιαρότατοι και Θεο-πρόβλητοι…. “Μπεκιάρου του Σεβας-μιαροτάτου και Θεοπροβλήτου”…. Και αφού τελειώσουν την απάνθρωπη κτηνωδία τους αυτή και δολοφονήσουν και κατακρεουργήσουν οι άσπλαχνοι τα πέντε μου παιδιά (σύμβολα και αυτά των ευσεβών, πιστών της Μητροπόλεως) να πιουν από το αίμα τους και να αναγράψουν προκλητικά στους τοίχους: “ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ!”
Την επόμενη ημέρα, να ‘σου κι ο χρυσοκένδητος, διαμαντοστόλιστος Πειραιώς Σεραφείμ, καμαρωτός-καμαρωτός σα νέος Ράσπουτιν με Μίτρα, κάνει οργιαστικό Συλλείτουργο μαζί τους, να φάει και να πιεί στη δική μου κουζίνα και να αφοδεύσει στο καθιστικό μου… Το εικονοστάσι βεβηλωμένο, βανδαλισμένο και καταγκρεμισμένο, να στέκεται βουβό στο θλιβερό απόηχο βαρβαρικής επιδρομής μανιασμένων αιμοχαρών «αλβανών» που γάζωσαν με μια ριπή την Οικία Πανταζή.
Κι’ αν όλα αυτά τα φρικώδη και συγκλονιστικά, λίαν ασεβή φαίνονται και παραφουσκωμένα, δεν είναι καθόλου όμως παρατραβηγμένα. Είναι παραστατικά, αληθινά και απεικονίζουν μόνο μια σκιά της απεχθούς και θλιβεράς πραγματικότητας του Θεομίσητου Ομαδικού αυτού Βιασμού των 12 Μητροπολιτών και της ΚΟΛΑΣΙΜΟΥ κατά πάντα και διά πάντα εμπλεκόμενο Μοιχεπιβασίας.
Αυτή ‘ναι η τραγική εικόνα της οικουμενιστικής, ελλαδικής «εκκλησίας».
Κι ο ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΑΣ του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου και σφοδρός Αγιομάχος, ο Διαφθορέας της Ορθής, Αγιοπατερικής Αποτειχίσεως και Εικονομάχος Μητροπολίτης Πειραιώς να επιδίδεται ξεδιάντροπα σε συλλειτουργικούς θεατρινισμούς και φθορικές φαιδρότητες δεσποτοκρατικής «φεουδαρχίας».
Ίσως αναρωτηθεί κανείς, γιατί τον ονομάζω “Εικονομάχο”. Βγήκε μια καλή πρωία, Κυριακή της Ορθοδοξίας, επί της Εορτής της Νίκης των Εικόνων, ανέγνωσε ηρωικώς, Θεοπρεπώς τα Αναθέματα, αναθεμάτισε την Μασονία και τον Οικουμενισμό (και κατ’ επέκτασιν τους Οικουμενιστές επισκόπους) και τώρα μάχεται τις «εικόνες Θεού» που κρατούν και εφαρμόζουν τα Αναθέματά, τα οποία ο ίδιος, κατόπιν απειλής του Αιρεσιάρχου Βαρθολομαίου τα απέσυρε το επόμενο έτος!! Το έπος του αίσχους!
Και τώρα κοινωνεί με αυτούς τους οποίους αναθεμάτισε! Και τολμά και μιλά για Οικουμενισμό… Και τολμά και παρίσταται στη Λάρισα. Είναι «τυχερός» που δεν περιλούστηκε με ντομάτες και αυγά και γιαουρτια. Και εφ’ όσον συνεχίζει να ενσωματώνεται με την οικουμενιστική κοπριά, ας θυμηθεί πως η μόνη ακαθαρσία είναι η αίρεση και η συναίνεση μ’ αυτή, ο συμβιβασμός σε αυτήν και η συνύπαρξη με αυτήν την ακαθαρσία.
Βροντοφωνάζει ο Ησαΐας: «Απόστητε, απόστητε, εξέλθετε εκείθεν (Αποτειχισθείτε) και ακαθάρτου μη άπτεσθε, εξέλθετε εκ μέσου αυτής, αφορίσθητε, (ξεχωρισθείτε, παύσατε κοινωνίαν) οι φέροντες τα σκεύη Κυρίου» (Ησ. 52, 11).
Με την αισθητή παρουσία του στον τόπο καταγωγής μου, την Λάρισα, ο κατ’ επίφασιν “Αντι-οικουμενιστής” Πειραιώς Σεραφείμ, όντως νομιμοποίησε την επάρατη παρανομία της Λαρίσης, την πνευματική μοιχεία.
“Μα, ο Θεολόγος εκοιμήθη!” θα διαμαρτυρηθεί ο Πειραιώς… Του απαντούμε:
– “Η Σύνοδος όμως, με την οποία παραμένεις ενσωματωμένος, ζώντος του αδικημένου επισκόπου, έστειλε άλλον Μοιχό στην Οικία του, βίαζε την Νύμφη του και δολοφονούσε τα παιδιά του.
Η Σύνοδος, στην οποία κι εσύ ανήκεις, σαν άλλος Δαυίδ, σκότωσε με θάνατο αργό τον Θεολόγο μη αποκαθιστώντας την τιμή του, μη επαναφέροντάς τον στη θέση του, στη σύζυγό του.
Εάν ήσουν δίκαιος θα κατεδίκαζες ισοβίως αυτή την Συνοδική-Συλλογική παρανομία. Εάν είχες ίχνος δικαιοσύνης μέσα σου, θα αρνιόσουν κατηγορηματικά να παραστείς, να “χορό”-στατήσεις στο τόπο του εγκλήματος.
Είναι σα να πάνε σήμερα οι Εβραίοι Αρχιερείς και Γραμματείς και να χορέψουν Ζεϊμπέκικο και Ζορμπά στο Γολγοθά! “Στο σπίτι του κρεμασμένου, δεν μιλάνε για σχοινί”, πόσο μάλλον να φορούν τη θηλιά στο λαιμό για “μενταγιόν” και να φιλούν με κόκκινο κραγιόν τη φωτογραφία του απαγχονισθέντος!!”
Φρικτή ανάμνηση και ανατριχιαστική σελίδα της Εκκλησίαστικής Ιστορίας αποτελεί, η άδικη εκδίωξη των 12 και η ΜΗ δίκαιη αποκατάστασή τους, έως της τραγικής μα συνάμα και ΕΝΔΟΞΟΥ τελευτής των.
Προσωπικά ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ αυτό το Πανένοχο, Πανάδικο και Πανελλαδικό Εκκλησιαστικό γεγονός. Ανατριχιάζω σύγκορμος στη σκέψη πως συνέβη μια τέτοια τεράστια και ΤΕΡΑΤΩΔΗΣ ΑΔΙΚΙΑ μεταξύ επισκόπων εις τόπον και τύπον Χριστού, εις βάρος της Νύμφης Αυτού, και να περιμένουν από Αυτόν να μην οργισθεί αλλά να στεφανώσει κιόλας την ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΙΑ ΑΤΙΜΙΑ τους αυτή…
Η ΑΔΙΚΙΑ τους αυτή, είναι ασυγκρίτως χειρότερη από την ύπαρξη Πολυκεφαλικών, αλληλο-αφοριζομένων Συνόδων του Παλαιοημερολογιτισμού. Και εξηγούμαι.
Οι Παλαιοημερολογίτες αρχικώς, πριν τη τραγική δημιουργία πολλών αναφυομένων “Αρχιεπισκόπων Αθηνών και πάσης Ελλάδος”, είχαν κάθε Εκκλησιαστικό, Νόμο-Κανονικό Δίκαιο να Αποτειχισθούν, να απομακρυνθούν από την συμβιβασθείσα στον Οικουμενισμό και υποταχθείσα στον Παπισμό Παναιρετική Αθηναγόρεια “εκκλησία πονηρευομένων».
Η Άθεη τούτη Σατανοκίνητη Σύνοδος όμως, η οποία καθήρεσε και αποκεφάλισε εν ΨΥΧΡΩ τους 12 αδελφούς Μητροπολίτες, δεν είχε ούτε ΙΧΝΟΣ δικαίου στην ατιμωτική για την Ουσία της αντίχριστη ενέργεια αυτή. Ο Ιούδας τουλάχιστον “μεταμελήθη”. Αυτοί εδώ, δεν εδειξαν ουδεμία μεταμέλεια ή συγγνώμη. Οι Ιούδες κάποτε είχαν φιλότιμο. Τούτοι πνίγονται στο ΧΡΥΣΟ και ΟΡΓΙΑΖΟΥΝ στην πνευματική Μοιχεία με θριαμβολογία και καμάρι!
Το “Σώμα Χριστού” ΟΥΔΕΠΟΤΕ αδικεί. Αυτός είναι απαράβατος Νόμος Θεϊκός. Κι αν αδικήσει έχει αυτομάτως απωλέσει τον Χριστό ως Κεφαλή αυτού του αδικούντος Σώματος. Μήπως είναι ο Χριστός “Αδικίας Διάκονος;;;” ΜΗ γένοιτο ποτέ, τοιαύτη βλασφημία!!!
Και για να δούμε βαθύτερα το ευρύτατο Εωσφορικό φάσμα του Εγκλήματος, την διαβολική Διάσταση αυτής της αδικίας, θα κάνω έναν πολύ ωμό και συνταρακτικό παραλληλισμό:
Ο κάθε Επίσκοπος είναι και ο Νυμφίος της Μητροπόλεως. Ο υποφαινόμενος αρθρογράφος, είναι και ο νυμφίος της Κατ’ Οίκον εκκλησίας της οικογενείας του.
Είναι λοιπόν σαν να έρθει στην οικία μου ξαφνικά ένας δεσπότης με αστυνομική συνοδεία των Μ.Α.Τ., να παραβιάσουν την πόρτα του σπιτιού μου, να εισορμήσουν στο συζυγικό μου κρεβάτι, να με πετάξουν έξω πραγματικά, κυριολεκτικά αιμόφυρτο, να πετάξουν από πάνω τους τα ράσα και τις στολές και να βιάσουν ως βάρβαροι ομαδικώς την κατατρομοκρατημένη, ατιμασμένη και μισοπεθαμένη μου σύζυγό….
Κι’ όλα αυτά, εν ονόματι “του Χριστού” ως Σέβας – μιαρότατοι και Θεο-πρόβλητοι…. “Μπεκιάρου του Σεβας-μιαροτάτου και Θεοπροβλήτου”…. Και αφού τελειώσουν την απάνθρωπη κτηνωδία τους αυτή και δολοφονήσουν και κατακρεουργήσουν οι άσπλαχνοι τα πέντε μου παιδιά (σύμβολα και αυτά των ευσεβών, πιστών της Μητροπόλεως) να πιουν από το αίμα τους και να αναγράψουν προκλητικά στους τοίχους: “ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ!”
Την επόμενη ημέρα, να ‘σου κι ο χρυσοκένδητος, διαμαντοστόλιστος Πειραιώς Σεραφείμ, καμαρωτός-καμαρωτός σα νέος Ράσπουτιν με Μίτρα, κάνει οργιαστικό Συλλείτουργο μαζί τους, να φάει και να πιεί στη δική μου κουζίνα και να αφοδεύσει στο καθιστικό μου… Το εικονοστάσι βεβηλωμένο, βανδαλισμένο και καταγκρεμισμένο, να στέκεται βουβό στο θλιβερό απόηχο βαρβαρικής επιδρομής μανιασμένων αιμοχαρών «αλβανών» που γάζωσαν με μια ριπή την Οικία Πανταζή.
Κι’ αν όλα αυτά τα φρικώδη και συγκλονιστικά, λίαν ασεβή φαίνονται και παραφουσκωμένα, δεν είναι καθόλου όμως παρατραβηγμένα. Είναι παραστατικά, αληθινά και απεικονίζουν μόνο μια σκιά της απεχθούς και θλιβεράς πραγματικότητας του Θεομίσητου Ομαδικού αυτού Βιασμού των 12 Μητροπολιτών και της ΚΟΛΑΣΙΜΟΥ κατά πάντα και διά πάντα εμπλεκόμενο Μοιχεπιβασίας.
Αυτή ‘ναι η τραγική εικόνα της οικουμενιστικής, ελλαδικής «εκκλησίας».
Κι ο ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΑΣ του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου και σφοδρός Αγιομάχος, ο Διαφθορέας της Ορθής, Αγιοπατερικής Αποτειχίσεως και Εικονομάχος Μητροπολίτης Πειραιώς να επιδίδεται ξεδιάντροπα σε συλλειτουργικούς θεατρινισμούς και φθορικές φαιδρότητες δεσποτοκρατικής «φεουδαρχίας».
Ίσως αναρωτηθεί κανείς, γιατί τον ονομάζω “Εικονομάχο”. Βγήκε μια καλή πρωία, Κυριακή της Ορθοδοξίας, επί της Εορτής της Νίκης των Εικόνων, ανέγνωσε ηρωικώς, Θεοπρεπώς τα Αναθέματα, αναθεμάτισε την Μασονία και τον Οικουμενισμό (και κατ’ επέκτασιν τους Οικουμενιστές επισκόπους) και τώρα μάχεται τις «εικόνες Θεού» που κρατούν και εφαρμόζουν τα Αναθέματά, τα οποία ο ίδιος, κατόπιν απειλής του Αιρεσιάρχου Βαρθολομαίου τα απέσυρε το επόμενο έτος!! Το έπος του αίσχους!
Και τώρα κοινωνεί με αυτούς τους οποίους αναθεμάτισε! Και τολμά και μιλά για Οικουμενισμό… Και τολμά και παρίσταται στη Λάρισα. Είναι «τυχερός» που δεν περιλούστηκε με ντομάτες και αυγά και γιαουρτια. Και εφ’ όσον συνεχίζει να ενσωματώνεται με την οικουμενιστική κοπριά, ας θυμηθεί πως η μόνη ακαθαρσία είναι η αίρεση και η συναίνεση μ’ αυτή, ο συμβιβασμός σε αυτήν και η συνύπαρξη με αυτήν την ακαθαρσία.
Βροντοφωνάζει ο Ησαΐας: «Απόστητε, απόστητε, εξέλθετε εκείθεν (Αποτειχισθείτε) και ακαθάρτου μη άπτεσθε, εξέλθετε εκ μέσου αυτής, αφορίσθητε, (ξεχωρισθείτε, παύσατε κοινωνίαν) οι φέροντες τα σκεύη Κυρίου» (Ησ. 52, 11).
