Β΄ Διεθνής – Διαχριστιανική
Συνάντηση για την Οικογένεια στη
Μητρόπολη Δημητριάδος
Ἔγιναν πλέον καθεστὼς οἱ διάφορες διαχριστιανικὲς
συναντήσεις τῶν Οἰκουμενιστῶν.
Ποιός κληρικός, οἱουδήποτε βαθμοῦ, θὰ τολμοῦσε
σήμερα νὰ διαμαρτυρηθεῖ γι’ αὐτές; Θὰ γινόταν περίγελος, ὡς
καθυστερημένος, ἀπὸ τὸ μεγαλύτερο μέρος
τῶν ὑπολοίπων κληρικῶν! Ἔτσι, ἕνας ἀκόμα Δούρειος Ἵππος τοῦ
Οἰκουμενισμοῦ, συνεχίζεται ἀκώλυτα, ὡς κεκτημένο καὶ ἀναφαίρετο πλέον
δικαίωμα! Οὐδεὶς τολμᾶ νὰ ἀμφισβητήσει π.χ. στὸν Μητροπολίτη Δημητριάδος
(καὶ τοὺς λοιποὺς
μετα-πατερικούς) νὰ λειτουργεῖ ὡς ὑπεράνω θρησκευτικῶν πεποιθήσεων
παιδαγωγικὸς φορέας, νὰ καλεῖ ψυχολόγους καὶ «Ποιμένες» Προτεστάντες καὶ Παπικοὺς
γιὰ νὰ συζητήσουν ἀπὸ κοινοῦ γιὰ τὴν παιδαγωγικὴ στὴν Ὀρθόδοξη Οἰκογένεια, τὴν ἠθικὴ
καὶ θρησκευτικὴ ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν μας!
Μὲ βάση, ὅμως, ποιές ἐμπειρίες θὰ συμβάλλουν
σὲ μιὰ Ὀρθόδοξη ἀγωγὴ οἱ ἀχαρίτωτοι ἑτερόδοξοι, οἱ προωθοῦντες τὴν κατάργηση τῆς
Εὐαγγελικῆς ἠθικῆς Προτεστάντες;
Ὡς ἐκ τούτου, πρέπει συνεχῶς νὰ ὑπενθυμίζουμε τὰ
αὐτονόητα: Φαντάζεται κανεὶς τὸν Μ. Ἀθανάσιο, τὸν Μ. Βασίλειο, τὸν ἅγιο
Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, τὸν σύγχρονο ἅγιο Νεκτάριο καὶ τὸν ἅγιο Παΐσιο νὰ παρίστανται σὲ τέτοιες συναντήσεις καὶ νὰ
νομιμοποιοῦν ὡς διδασκάλους τοὺς αἱρετικούς, νὰ συμπροσεύχονται καὶ νὰ εὐλογοῦν,
νὰ συνεισφέρουν ἰσότιμα μὲ ἀμετανόητους αἱρετικοὺς «Παιδεία Κυρίου»,
ἐξισώνοντας στὰ μάτια τῶν ἀκροατῶν τὴν πλάνη μὲ τὴν ἀλήθεια, τὴν μυστηριακὴ καὶ
χαρισματικὴ «συμβουλευτικὴ» τοῦ πνευματικοῦ μὲ τὶς ἀντικρουόμενες θεωρίες τῶν «ὀρθόδοξων»
ψυχαναλυτῶν καὶ τῶν ψυχιάτρων;
"Πατερικὴ Παράδοση"
Η Β΄
Διεθνής-Διαχριστιανική Συνάντηση για την οικογένεια πραγματοποιήθηκε σήμερα στο
Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, με φορέα
υλοποίησης το Ίδρυμα «Λειτουργοί Υγείας της Αγάπης».
Κεντρικό θέμα της Συνάντησης ήταν
«Χριστιανική Παιδαγωγική στην Οικογένεια» και σ' αυτή συμμετείχαν ο Σεβ.
Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Κερκύρας, Ζακύνθου & Κεφαλληνίας κ. Ιωάννης, ο
Ποιμένας της Ελληνικής Ευαγγελικής Κοινότητας Βόλου Αιδέσιμος Μελέτιος
Μελετιάδης, ειδικοί επιστήμονες και εκπρόσωποι των Ρ/κών και Ευαγγελικών
κοινοτήτων από διάφορα μέρη της Ελλάδας.
Την Συνάντηση χαιρέτισε ο Σεβ.
Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Κερκύρας κ. Ιωάννης, ο οποίος συνεχάρη την Τοπική
Εκκλησία για την πρωτοβουλία διοργάνωσης και της Β΄ Συνάντησης (σ.σ. Πόσο μεγάλη ἐπιτυχία, νὰ συγχαίρεις μὲ τὸν αἱρετικό!), και ευχήθηκε «η
προσπάθεια αυτή να εξακολουθήσει και στο μέλλον και να βρει μιμητές, καθώς όλοι αντιλαμβανόμαστε τη σοβαρότητα, τη
χρησιμότητα και την αναγκαιότητά της». Αναφορικά με το θέμα, ο κ. Ιωάννης
επεσήμανε ότι «το ζήτημα της
χριστιανικής οικογένειας απασχολεί ήδη ακόμα και
το Κανονικό Δίκαιο της Καθολικής Εκκλησίας. Ο Κανόνας 1136 αναφέρει πως οι
γονείς έχουν σοβαρότατο καθήκον και κύριο δικαίωμα να μεριμνούν, κατά το μέτρο
των δυνάμεών τους, τόσο για τη φυσική, κοινωνική και πολιτιστική, όσο και για
την ηθική και θρησκευτική μόρφωση των τέκνων...»
Ακολούθησε ο Χαιρετισμός του
Ποιμένος της Ελληνικής Ευαγγελικής Κοινότητας Βόλου Αιδεσίμου Μελετίου
Μελετιάδη, ο οποίος ευχαρίστησε την Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος για την ανάληψη
της ευθύνης διοργάνωσης του εγχειρήματος και της φιλοξενίας και τόνισε ότι «ο
ρόλος των γονέων, όπως και η ευθύνη, δεν τερματίζεται στο μυστήριο του
Βαπτίσματος, ούτε μπορεί να αντικατασταθεί ή να αναληφθεί από την Εκκλησία και
ακόμη περισσότερο από το σχολείο, με το μάθημα των θρησκευτικών. Βεβαίως, η
Εκκλησία έχει ζωτικό ρόλο να παίξει στην Χριστιανική αγωγή των παιδιών,
προσφέροντας στην οικογένεια την λειτουργία της, τις διακονίες της, όπως το
κατηχητικό και η κατασκήνωση, αλλά δε μπορεί να αντικαταστήσει ή να
υποκαταστήσει τον ρόλο και την ευθύνη των γονέων...».
Την έναρξη της Συνάντησης κήρυξε ο
Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ο οποίος επεσήμανε ότι «στην 1η
Συνάντηση, του περασμένου Νοεμβρίου, ασχοληθήκαμε με τα ηθικά προβλήματα που
αντιμετωπίζουν οι Χριστιανοί της Ευρώπης στην εποχή μας και πώς αυτά επηρεάζουν
την οικογενειακή πραγματικότητα, καταγράψαμε και επιβεβαιώσαμε τις κοινές μας
θέσεις, ενώ κάναμε την ταπεινή αρχή ενός ευρύτερου και απαραίτητου
Διαχριστιανικού προβληματισμού. Σήμερα θα επιχειρήσουμε το επόμενο βήμα, μη
παραγνωρίζοντας τις σαφείς διαφορές μας σε θέματα πίστεως, αλλά αναγνωρίζοντας
τις σαφέστερες κοινές μας απόψεις σε
θέματα ευρύτερου κοινωνιολογικού προβληματισμού, στα οποία η Χριστιανική
Εκκλησία είχε ανέκαθεν καθαρό και καθοριστικό λόγο.
Το θέμα που επιλέξαμε για την
εφετινή Συνάντηση στα κοσμικά περιβάλλοντα της εποχής μας φαντάζει περίεργο και
αναχρονιστικό. Ξέρουμε καλά ότι στην Ευρώπη η οικογένεια έχει σχεδόν απολέσει
το Χριστιανικό της υπόβαθρο και έχει σαφώς εκκοσμικευθεί. Στην πατρίδα μας
μπορεί ακόμα να ανθίσταται στις ποικίλες προκλήσεις, που με μανιώδεις ρυθμούς
επιχειρούν να την αλλοιώσουν και να την απογυμνώσουν από τα ευεργετικά
πνευματικά της ερείσματα, η πολιορκία, όμως, είναι συνεχής, διογκούμενη,
ασυγκράτητη και οι αντιστάσεις διαρκώς μειούμενες...»
Η πρώτη εισήγηση παρουσιάστηκε από
την κ. Αλεξάνδρα Hercog-Αμπατζίδη, ψυχολόγο, ειδική παιδαγωγό, που ανέπτυξε το
θέμα «Η οικογένεια ως βασικό κύτταρο διαπαιδαγώγησης». Η ομιλήτρια επεσήμανε
ότι «Η βασική μετάδοση των ηθικών, πνευματικών, πολιτιστικών και θρησκευτικών
αξιών ξεκινάει από την οικογένεια. Κάνεις άλλος, μόνο οι γονείς έχουν την ελευθερία
να επιλέγουν τις αξίες ή τον τύπο θρησκευτικής και ηθικής διαπαιδαγώγησης για
τα παιδιά τους. Μέσα από την κρίση των κοινωνικών θεσμών και των ηθικών αξιών,
των οικονομικών αδιεξόδων, των ταχύτατων κοινωνικών μετασχηματισμών και γενικά
μέσα από την απουσία των ευνοϊκών υποστηρικτικών συνθηκών, η σύγχρονη
οικογένεια βιώνει την ρευστότητα της πραγματικότητάς της, η όποια αφορά και τη
μορφή της και τον τρόπο λειτουργίας της. Όμως, η ρευστότητα αυτή δεν υποσκάπτει
την οικογένεια, αλλά «αντίθετα ενισχύει την εμπιστοσύνη στην ανθεκτικότητά της»
(Μουσούρου Λ.1998).
Η οικογένεια «με την ενσωματωμένη σε
αυτήν κοινωνική παγκοσμιότητα και την ψυχοκοινωνική λειτουργία της - μέχρι τώρα
- είναι αναντικατάστατη και είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς την απουσία της
στην κοινωνία καθώς και τις καταστροφικές συνέπειες της ακραίας παθολογίας της,
αν αυτή θα είχε λάβει χώρα κατά την περίοδο του μετά-βιομηχανικού πολιτισμού. Η
ανθρωπότητα δεν έχει αναπτύξει ακόμη άλλη δομή που θα μπορούσε να
αντικαταστήσει αποτελεσματικά την οικογένεια και δεν είναι γνωστό κατά πόσο
αυτό μπορεί να είναι εφικτό και στο μέλλον» (Tyszka Z.1995)...»
Ακολούθησε η εισήγηση του κ. Παντελή
Σιδηρόπουλου, Οικογενειακού Συμβούλου, με σπουδές στην Παιδαγωγική και στη
Θεολογία, συνεργάτη της Agape, με θέμα: «Η Χριστιανική επιρροή των γονιών στα
παιδιά τους». Ο ομιλητής σημείωσε ότι «οι Χριστιανοί γονείς, σε συνεργασία με
την Εκκλησία, έχουν και το προνόμιο και την ευθύνη να μεταδώσουν στα παιδιά
τους τις βασικές αλήθειες της πίστης στον Θεό. Η κοινωνία μας είναι αδιάφορη σε
ό,τι αφορά την πίστη και οι περισσότεροι άνθρωποι φαίνεται να έχουν παρασυρθεί
από το κοσμικό φρόνημα του υλισμού, του ηδονισμού και του εγωισμού. Έτσι,
παρατηρείται σήμερα μια τρομακτική χαλάρωση στα χριστιανικά ήθη και έθιμα, που
έχει ως αποτέλεσμα μια σταδιακή, αλλά επικίνδυνη διάβρωση του κοινωνικού ιστού,
που λέγεται οικογένεια. Δυστυχώς, πάρα πολλοί ζουν σήμερα δίχως Θεό και δίχως
ελπίδα. Εμείς, ως Χριστιανοί γονείς, καλούμαστε να καλλιεργήσουμε στα παιδιά
μας και με τα λόγια και κυρίως μα το παράδειγμά μας, μια Χριστοκεντρική
φιλοσοφία της ζωής, που στηρίζεται στις αρχές της Αγίας Γραφής. Αυτό, μαζί με
τη βοήθεια της γενικής Παιδείας, θα τα προετοιμάσει και θα τα ενδυναμώσει για
να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις προκλήσεις, τους πειρασμούς και τις
ευθύνες της ζωής, με τη δύναμη του Τριαδικού Θεού. Η κοινωνία μας χρειάζεται
οικογένειες που διδάσκουν στα παιδιά τους να ζουν με δικαιοσύνη, δύναμη και
ευσέβεια».
Τρίτος ομιλητής ήταν ο Πρωτ..
Βασίλειος Θερμός, Ψυχίατρος παιδιών και εφήβων, Επίκουρος Καθηγητής της
Ανωτάτης Εκκλ/κής Ακαδημίας Αθηνών, με θέμα «Η Χριστιανική αγωγή των παιδιών σε
μια κοινωνία εκκοσμικευμένη». Ο π. Βασίλειος παρατήρησε, μεταξύ άλλων, ότι
«Η χριστιανική οικογένεια έζησε μακραίωνες περιόδους κοινωνικής και πολιτισμικής
σταθερότητας, κατάσταση η οποία της εξασφάλισε συνθήκες ανάπτυξης, αλλά της
στέρησε την ικανότητα να εμβαθύνει στην αποστολή της. Στην ηρεμία εδραιώνονται
τα αυτονόητα. Στην προνεωτερικότητα ήταν εύκολη η χριστιανική αγωγή. Όμως, η
νεωτερικότητα και η μετανεωτερικότητα έθεσαν σε σκληρή δοκιμασία όσα η
χριστιανική οικογένεια είχε θεωρήσει αυτονόητα.
Το ζητούμενο, πλέον, είναι ποια από
αυτά πρέπει να διατηρηθούν και ποια να αλλάξουν;». Απέναντι στην κατάσταση
αυτή, «οι Χριστιανοί γονείς, συγγενείς, κληρικοί στέκονται με τέσσερις τρόπους:
«α) πανικός και κινδυνολογία, β) απώθηση και αδιαφορία, γ) σύμπραξη,
λαϊκιστικός μοντερνισμός και δ) υγιής αναθεώρηση, προκειμένου η Χριστιανική
αγωγή σήμερα να είναι αποτελεσματική». Επικεντρώνοντας περισσότερο στην 4η
στάση, σημείωσε ότι «υγιής αναθεώρηση σημαίνει α) προτεραιότητα εκ μέρους των
γονέων και προσοχή στον γάμο τους.
Έτσι θα χρειαστεί λιγότερος κόπος
για τα παιδιά, β) διάκριση στη σχέση προς τα παιδιά και όχι ισοπεδωτική
παιδαγωγική, γ) διαμόρφωση υγιούς σχέσης αγάπης προς τα παιδιά, που δεν
αντικαθίσταται από την όποια διδασκαλία και δ) αποδοχή της νεωτερικότητας και
γενικά του σύγχρονου κόσμου, δεδομένου ότι οι νέοι θέλουν να ζουν στην εποχή
τους». Ο ομιλητής ολοκλήρωσε τις σκέψεις του, επισημαίνοντας ότι «το ζητούμενο
της Χριστιανικής αγωγής είναι να μιμηθεί αυτό που είναι η Εκκλησία: κοινωνία
προσώπων εν αγάπη».
Ακολούθησε μακρά και διεξοδική
συζήτηση, που συντόνισε ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ενώ
επισημάνθηκε η σημασία της καταγραφής και δυναμικής παρουσίασης των
Χριστιανικών θέσεων στο θέμα της Οικογένειας, η οποία δοκιμάζεται σκληρά στην
εποχή μας. Από όλους δε εκφράστηκε η επιθυμία να συνεχιστούν και διευρυνθούν οι
εν λόγω Συναντήσεις.
