ΩΣΤΕ Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΩΝΥΧΙΔΑ κ. ΝΕΚΤΑΡΙΕ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ ;

του Αγωνιστού ιατρού Λυκούργου Νάνη

 

 

Άνετα δύναται να διερωτηθεί κανείς εάν το συγκεκριμένο κείμενο αποτελεί προιόν της γραφίδας Ορθοδόξου επισκόπου!
Και τούτο γιατί αν δεν αποτελεί ο συγκρητιστικός οικουμενισμός πρώτης και αμέσου προτεραιότητας, ΕΠΕΙΓΟΝ ΚΑΙ ΦΛΕΓΟΝ ΚΑΙ ΖΕΟΝ ΚΑΙ ΤΣΟΥΡΟΥΦΛΙΖΟΝ τις ορθόδοξες χριστιανικές συνειδήσεις ποιμαντικό ζήτημα, ειδικά στη σημερινή εποχή τότε, προφανώς, οι λέξεις έχουν απωλέσει το πραγματικό τους νόημα.
Λησμονεί ο μητροπολίτης Νεκτάριος το consensus των νεωτέρων αγίων και καταξιωμένων στη συνείδηση του πιστού λαού γερόντων και πνευματικών πατέρων σχετικά με την καταδίκη, από Ορθοδόξου χριστιανικής σκοπιάς, του Οικουμενισμού και την επικινδυνότητά του για το εκκλησιαστικό σώμα και τον εκκλησιαστικό βίο εν γένει;
Να του "υπενθυμίσουμε" κάποια ονόματα;
Αγιοι Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Ιουστίνος Πόποβιτς, Ιωάννης Μαξίμοβιτς, Παίσιος Εζνεπίδης, Πορφύριος Μπαιρακτάρης (επισήμως αναγνωρισμένοι) αλλά και οι εγνωσμένου ορθοδόξου ήθους και οσίας βιοτής πνευματικοί πατέρες π.Σεραφείμ Ρόουζ, π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, π.Γαβριήλ Διονυσιάτης, π.Χαραλάμπης Βασιλόπουλος, π.Φιλόθεος Ζερβάκος, π.Γερβάσιος Παρασκευόπουλος, π.Ιάκωβος Τσαλίκης, π.Αυγουστίνος Καντιώτης και άλλοι καυτηρίασαν τον επάρατο οικουμενιστικό συγκρητισμό.

ΤΥΧΑΙΟ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΥΤΟ;;;ΠΩΣ, ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΟ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΤΕ ΕΛΑΦΡΑ, ΠΡΟΦΑΝΩΣ, ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ;;;
Η υπογραφή, από την πλευρά Ορθοδόξων αντιπροσωπειών, των επαισχύντων και προδοτικών κειμένων του Μπάλαμαντ, του Σαμπεζύ, του Πόρτο Αλέγκρε, του Πουσάν κ.τ.ο. δεν συνιστούν κορυφαίες εκφράσεις, παρενέργειες και συνέπειες του Οικουμενιστικού "ιδεώδους";
Το ίδιο και οι δαιμονικής εμπνεύσεως και προελεύσεως συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλοθρήσκους από τη μεριά κορυφαίων εκκλησιαστικών αξιωματούχων;

 Τι δε να πούμε και για το "άγιο Κοράνιο", τις "θρονικές εορτές", τα δώρα σε ουνίτες ψευδεπισκόπους και τα συναφή;
Δεν αμβλύνεται, κατ αυτόν τον τρόπο, η Ορθόδοξη αυτοσυνειδησία των πιστών μελών της Εκκλησίας σεβασμιώτατε, με κατάδηλες σωτηριολογικές συνέπειες;
Δεν αθετείται, παραθεωρείται και καταπατείται η αγιογραφική, αγιοπατερική και ιεροκανονική παρακαταθήκη και διδαχή;
Δεν διακυβεύεται η περιλάλητη Πανορθόδοξη ενότητα, δεν πυροδοτούνται διαιρέσεις, δεν προκαλούνται σχίσματα;
Δεν αποξενώνονται οι εκκλησιαστικοί ταγοί από το υγιώς φρονούν ποίμνιο;
Παρωνυχίδα αποτελεί, λοιπόν, ο Οικουμενισμός ...άγιε Αργολίδος;
Μήπως θυμάστε την καταλυτική κριτική που σας ασκήθηκε από το Γραφείο επί των αιρέσεων και παραθρησκειών της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς με αιτία και αφορμή την ενεργό συμμετοχή σας στην παρουσίαση βιβλίου του πάπα Φραγκίσκου;
Δεν προκαλέσατε, τότε, δεινό σκανδαλισμό των πιστών όπως και τώρα με τις προκείμενες δηλώσεις σας;
"Ου μη φάγω κρέα εις τον αιώνα ίνα μη τον αδελφόν μου σκανδαλίσω" μας παραγγέλει ο Θείος Παύλος.
Και ο σκανδαλισμός καθίσταται ακόμη μεγαλύτερος όταν αναλογισθεί κανείς ότι χειρότερη πραγματικότητα  και από αυτόν καθ εαυτόν τον οικουμενισμό τυγχάνει η υπό επισήμων εκκλησιαστικών χειλέων διακηρυσσόμενη  απαξίωση της επικινδυνότητός του για τον καθόλου εκκλησιαστικό βίο.
Κάποιοι ποιμένες που διάκεινται εχθρικώς προς το δαιμονικό Οικουμενισμό ίσως για λόγους εφαμάρτου δειλίας και επαράτου σκοπιμότητος, σιωπούν αιδημόνως προ των οικουμενιστικών εγκλημάτων ενίων υπεροχικών εκκλησιαστικών προσώπων. Κατακριτέοι μεν, τουλάχιστον, όμως, θεωρούν υπαρκτό και σημαντικό τον κίνδυνο του Οικουμενισμού αλλά δεν προβαίνουν σε κριτική προσώπων και πραγμάτων για τους προαναφερθέντες λόγους.
Εδώ, όμως, πρόκειται για απόβλητη και επικίνδυνη ενδοεκκλησιαστική υποβάθμιση του όλου θέματος και προβλήματος με ό,τι κάτι τέτοιο συνεπάγεται για την ποιότητα της Ορθοδόξου εκκλησιαστικής αυτοσυνειδησίας.

Σεβασμιώτατε, ανακρούσατε πρύμνα! Προβληματισθείτε βαθυτερα, εγκύψτε με περισσότερη προσοχή στα μνημειώδη αντιοικουμενιστικά κείμενα κορυφαίων εκκλησιαστικών προσωπικοτήτων με αγιότητα βίου όπως π.χ. σε εκείνα του οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς που περισσότερο από κάθε άλλον σύγχρονό του ανέταμε, ανέλυσε και μελέτησε επιτυχώς το καρκίνωμα του Οικουμενισμού καταλείποντας υψίστη υπηρεσία στην Εκκλησία του Χριστού και του οποίου η αγιασμένη ψυχή βαρυαλγεί επί την θέα τέτοιου είδους αντλήψεων που πειρώνται να μειώσουν τη σημασία του Οικουμενισμού ως ουσιώδους ποιμαντικού προβλήματος.
Και μην απαξιώνετε τις αντιδράσεις των απλών πιστών (εννοείται ότι οι υβριστικές αναφορές προς το πρόσωπό σας τυγχάνουν απολύτως καταδικαστέες) που βλέπουν την πεφιλημένη μας Ορθοδοξία να προδίδεται, έστω και ανεπιγνώστως, από την πλευρά των Θεόθεν τεταγμένων την περιφρούρησή της από τα εισβαλόντα,οθνεία και δαιμονιώδη ρεύματα του συγκρητισμού και της εκκοσμικεύσεως. 

Μη λησμονείτε ότι και ο μέγας Μωυσής συμβουλεύθηκε τον πενθερό του Ιοθόρ, πρόσωπο χωρίς καμία θεση και κανένα αξίωμα και δεν απαξίωσε τη γνώμη του. 

Και σύμφωνα με τον άγιο Γρηγόριο το Ναζιανζηνό "δεδόσθω και τοις μικροίς παρρησία",(Ε.Π. Migne, 37,84). 

Δεν είναι όλοι οι ενιστάμενοι υβριστές σας!

Εν κατακλείδι ας παρατεθεί ένα απόσπασμα από το βιβλίο του μακαριστού π.Αυγουστίνου Καντιώτη, σφοδροτάτου πολεμίου του οικουμενισμού, του οποίου τη βλαπτική επίδραση είχε διείδει από  δεκαετιών και το οποίο έχει ως εξής:

"πλην των αξιωματούχων εν τω εκκλησιαστικώ οργανισμώ υπάρχει, δόξα τω Θεώ, και ένας λαός ολόκληρος, ο ευσεβής λαός, όστις συγκινείται και δη βαθύτερον πολλών αξιωματούχων, διά τα ζητήματα της Εκκλησίας. Κοινοί οπλίται υπεστήριξαν πολλάκις την πατρίδα κινδυνεύουσαν και έχυσαν υπέρ αυτής το αίμα των, ενώ αξιωματούχοι ουχί σπανίως εδειλίασαν και εγκατέλειψαν τας θέσεις των. Ούτω και εν τη στρατευομένη Εκκλησία του Χριστού, ως αναφέρει η Ιστορία, απλοί χριστιανοί, άνδρες και γυναίκες και μειράκια ακόμη, υπερήσπισαν την πολεμουμένην Πίστιν και γενναίαν έρρηξαν φωνήν  εκεί όπου δειλία των εκκλησιαστικών ταγών και σιγή νεκροταφείου επεκράτει. Μεγάλα τα μυστήρια της Εκκλησίας. Ανεξιχνίαστοι αι οδοί και αι βουλαί του Κυρίου. Μία ευαγγελική, μία Ορθόδοξος ιδέα, η οποία αφήνει ψυχρόν και αδιάφορον ένα Αρχιεπίσκοπον ή ένα Πατριάρχην, συγκινή βαθύτατα ένα ευσεβή βοσκόν και κάτω από το κράτος των ιερών δονήσεων της καρδίας τον κάνη να αναμέλπη το "Αλληλούια".

 

 

(όρα επισκόπου Αυγουστίνου Ν.Καντιώτου, μητροπολίτου Φλωρίνης, ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΑ,ΑΘΗΝΑΙ 1969, ΕΚΔΟΣΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ "Ο ΣΤΑΥΡΟΣ", σελ.8).