«“Ὀρθοδοξεῖν”, Δυσεπίτευκτο Ἀγώνισμα τοῦ Σχοινοβατεῖν μεταξὺ Ἐλλείψεως καὶ Ὑπερβολῆς»

ΥΓΙΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΣ, ΟΧΙ
ΘΡΗΣΚΟΛΗΨΙΑ

Μετάνοια τῆς Πολιτείας, μὲ ἄμεσο κατάργησι τῶν Ἀντιχριστιανικῶν Νόμων

Οδυσσεύς Μακρυγιάννης.

«Ἵνα γένησθε ἄμεμπτοι καὶ ἀκέραιοι͵ τέκνα Θεοῦ ἄμωμα μέσον γενεᾶς σκολιᾶς καὶ διεστραμμένης͵ ἐν οἷς φαίνεσθε ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ͵...» (Φιλιππ. Β’ 15). (Ἤγουν, νὰ γίνεσθε καθαροὶ καὶ ἀκέραιοι, τέκνα τοῦ Θεοῦ ἀμόλυντα, ζώντας ἀνάμεσα σὲ γενιὰ πού εἶναι στραβὴ καὶ διεστραμμένη, καὶ σ’ αὐτοὺς ἐσεῖς νὰ φαίνεσθε ὡς φωστῆρες στὸν κόσμο).

Α. ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΣ ΚΑΙ ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΟΛΗΨΙΑΣ

[Θρησκευτικότης καὶ θρησκοληψία]

Μέσα στὴν παγκόσμιο λαίλαπα τῆς πανδημίας τοῦ Κορωνοϊοῦ, ἀνακύπτουν πολλὰ ζητήματα, Θρησκευτικά, Πολιτικά, Ἰατρικὰ καὶ Λογικά.

Καὶ τὸ ἀνακύψαν πρόβλημα καλεῖται νὰ ἀντιμετωπίσει ὁ κάθε ἄνθρωπος μὲ τὴν ὅλη προσωπικότητά του. Ὁ Χριστιανὸς πού ἔχει κέντρο τῆς ζωῆς τοῦ τὸν Θεό, τὸν Τριαδικὸ Θεό, ἐπιβάλλεται νὰ καταθέση ἀπαντήσεις στὸν ἑαυτό του καὶ στοὺς ἄλλους.

Ὡς ἀληθής, ὑγιὴς εὐσέβεια καὶ Θρησκευτικότης ὁρίζεται, ἡ ἐξ ὅλης της Ὑπάρξεως ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριο καὶ ἡ Μετοχὴ στὴ Μυστικὴ καὶ Μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Συμμετέχει στὴν πίστι ὁ ὅλος ἄνθρωπος ὡς ψυχοσωματικὴ ὁλότης. Καὶ μὲ τὴν Βούλησι καὶ μὲ τὴν Νόησι καὶ μὲ τὸ Συναίσθημα καὶ μὲ τὸ Σῶμα του. Τουτέστιν, ἡ ἀληθὴς καὶ γνησία θρησκευτικότης συντίθεται ἀπὸ τὴν αὐτόβουλο τοποθέτησί μας μέσα στὴν Ἐκκλησία, μὲ γνῶσι τῶν θεμάτων, μὲ συναισθηματικὴ σταθερότητα καὶ μὲ φροντίδα γιὰ τὸ σῶμα μας.

Ἀντιθέτως ἡ θρησκοληψία ἀποτελεῖ μία νοσηρὴ κατάστασι, ὅπου ἰσχυριζόμεθα ὅτι ἀγαπᾶμε τὸν Θεό, μόνον Συναισθηματικά, χωρὶς νὰ μετέχη ἰσότιμα ἡ Βούλησις καὶ ἡ Νόησις.

Αὐτὴ ἡ μορφὴ πνευματικῆς ζωῆς ὁδηγεῖ σὲ ἐκτροπὲς καὶ παρεκκλίσεις ἀπὸ τὰ οὐσιώδη βιώματα τῆς θεοσεβείας μας.

[Ἡ θρησκοληψία δὲν δίδει ἐντολὴ στὸ θαῦμα]

Ὁ θρησκόληπτος ἄνθρωπος, πολλάκις ἔχει τὴν αἴσθησι καὶ τὴ ἀτεκμηρίωτη βεβαιότητα, πώς ὁ Θεὸς θὰ ἐνεργήση ἐπίκαιρο ἐπέμβασι σύμφωνα μὲ τὴ δική του θέλησι. Βεβαίως ὁ Κύριος θαυματουργεῖ, ἀλλὰ μόνον κατὰ τὴν Πάνσοφο Βουλή Του.

Εὐσεβὴς Χριστιανός πού ἐκτύπησε τὸ πόδι του, ἀπεφάνθη ὅτι θὰ τὸν θεραπεύση ἡ Παναγία μας. Καὶ βεβαίως αὐτὸ θὰ μποροῦσε νὰ συντελεσθῆ, ἀλλὰ ὁ Κύριός μας ἔδωσε γιατροὺς καὶ Νοσοκομεῖα. Ὁ ἄνθρωπος περίμενε τὴν ἄνωθεν θεραπεία, πού ὅμως δὲν ἔφθασε. Τελικῶς, μετὰ ἀπὸ πόνους καὶ δοκιμασία κετέληξε στὸν ἀκρωτηριασμό.

Εὐλαβής, μὰ ἁπλοῦς Ἱερομόναχος, μετέβη νὰ ἀσκητεύση στὸ Ἄγ. Ὅρος, ὅπου λόγω τῆς εὐαισθησίας τοῦ ὀργανισμοῦ τοῦ ἀρρώστησε. Θὰ σὲ θεραπεύση ἡ Παναγία μας, ἡ μεγάλη Γιατρός, ἀπεφάνθησαν μερικοὶ “Τροχονόμοι τῆς Θαυματουργίας”. Ὁ πατήρ, ἀπέθανε ἀπὸ πνευμονία, ἀλλὰ οἱ συμβουλάτορές του, οἱ παρεμποδίσαντες νὰ καταφύγη στὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη, ἀγνοοῦμε ἐὰν συνειδητοποίησαν τὸ ἔγκλημά τους.

Κατὰ συνέπειαν, ὅσοι θρησκόληπτοι ἀποφαίνονται ὅτι σὲ κάθε ἀρρώστια καὶ ἐν προκειμένω στὴν ἐπέλασι τοῦ παγκοσμίως θανατηφόρου ἰοῦ, θὰ γίνη ἐπάνω τους τὸ θαῦμα, ἂς μὴ καταστρέφουν ἑαυτοὺς καὶ τοὺς ἄλλους.

Β. ΕΚΔΙΩΚΟΥΜΕ ΑΥΤΟΒΟΥΛΩΣ ΤΗ ΘΕΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

[Ὁ Θεὸς δὲν ἀποστέλλει οὐδεμία συμφορὰ]

Ὀφείλουμε νὰ γνωρίζουμε πώς, ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τῆς ἀληθοῦς ἀγάπης, τῆς Πατρικῆς στοργῆς καὶ τῆς λεπτῆς τρυφερότητος, δὲν ἀποστέλλει κανένα κακὸ καὶ κανέναν φονικὸ ἰό. Νομίζουμε ὅμως ταπεινῶς, πώς σεβόμενος τὴν ἡμετέρα ἐλευθερία καὶ τὸ αὐτεξούσιο πού μᾶς ἐχάρισε, ἐνίοτε, ἀποσύρει τὴν Πατρικὴ Προστατευτική Του Χάρι, ὅταν ἐμεῖς μὲ λόγια καὶ μὲ ἔργα Τὸν ἀποδιώκουμε:

Ὅταν τοῦ φωνάζουμε, ««Ἀπόστα ἀπ΄ ἐμοῦ͵ ὁδούς σου εἰδέναι οὐ βούλομαι·» (Ἰώβ κα’ 14) (Δήλ., φύγε ἀπὸ μένα, τοὺς δρόμους Σου νὰ γνωρίζω καὶ νὰ ἀκολουθῶ δὲ ἐπιθυμῶ).

Διότι, οὔτε τόν ἀγαπήσαμε, οὔτε τόν θέλουμε, καθώς, «...τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς, ἢν γὰρ αὐτῶν πονηρὰ τὰ ἔργα» (Ἰωάνν. γ’ 19). (Ἤτοι, τὸ φῶς, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ἦλθε στὸν κόσμο, ἀλλὰ οἱ ἄνθρωποι ἠγάπησαν περισσότερο τὸ σκοτάδι παρὰ τὸ φῶς, γιατί ἦσαν πονηρὰ τὰ ἔργα τους).

Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο, καὶ σὲ αὐτὲς τὶς περιόδους, τῆς προκλητικῆς ἀποστασίας, τὸ φυσικὸ κακὸ Ἐξαχρειώνεται καὶ Ἐξαγριώνεται ἐναντίον τοῦ ἀποστάτου ἀνθρώπου. Τοῦ ἐπιτίθεται, τὸν καταστρέφει, τὸν πονᾶ καὶ τὸν σκοτώνει.

[Συστηματικὰ καὶ διαρκῆ Οἰκονομικὰ Κακουργήματα]

Ὅλοι βιώσαμε τὶς φοβερὲς πανουργίες πού συνετελέσθησαν στὴν Πατρίδα μας μὲ τὰ ἐπαίσχυντα ἐκεῖνα Μνημόνια τῶν Ξένων Κατακτητῶν καὶ τῶν ντόπιων Μισθάρνων ὀργάνων τους (2010-2020;).

Οἱ ἀσύδοτες κλοπὲς πού κυριαρχοῦσαν στὴν ὑγεία, καὶ παντοῦ, ἀποτελοῦν “Βδέλυγμα” γιὰ τὴν Πατρίδα μας. Γιὰ Παράδειγμα, Ἰατρικὸ ὑλικὸ πού στὴν Ἐλβετία χρεωνόταν μὲ 850 εὐρώ, ἐδῶ ἐκόστιζε 1.500 εὐρώ (!), τὴ στιγμὴ πού σήμερα πληρώνεται μόνο μὲ 150 εὐρώ.

Πολλοὶ στὴν Χώρα αὐτὴ ἄφησαν τὴν κλοπὴ καὶ ἐπίασαν τὴν Ἀπάτη. Δισεκατομμύρια ἔκαναν φτερὰ καὶ κανεὶς δὲν ἐδήλωσε Μετάνοια, ἔστω κρυφή, ἀλλὰ μὲ φανερὴ ἐπανόρθωσι τῆς τεραστίας καταστροφῆς. Ἡ πτώχεια, ὁ πόνος καὶ ἡ πείνα, ὡς πύρινος ποταμὸς ἐκχέονται μπροστὰ στὸ Θρόνο τοῦ Θεοῦ.

Τὰ μέγιστα κακουργήματα καὶ τὸ δολερὸ κουκούλωμα τῶν, κυρίως Πολιτικῶν Οἰκονομικῶν Σκανδάλων θὰ ἀποτελῆ τὸ ὄνειδος τῆς ἐποχῆς μας.

Συναπτὰ μὲ τοῦτο, δεκάδες Νοσοκομειακὲς Μονάδες ἀνάλγητα “Ἐσφραγίσθησαν”. Καί, περισσότεροι ἀπὸ 20.000 ἰατροί, καὶ 100.000 ἄλλοι ἐπίλεκτοι Ἐπιστήμονες, τοὺς ὁποίους ἐσπούδασε ἡ Μάνα Πατρίδα, ἐξορισθέντες, ὠθήθησαν νὰ προσφέρουν τὶς ὑπηρεσίες τους σὲ Ξένες κυρίως “Μισελληνικές” Χῶρες.

Ἀσφαλῶς ἐπιβάλλεται νὰ ἀνοίξουν τὰ Νοσοκομεῖα πού “Ἐκλείσθησαν”, νὰ ἐπανέλθουν οἱ Ἐπιστήμονες ἀπὸ τὴν Ἑσπερία καί... βεβαίως νὰ Ἐπιταχθοῦν οἱ Ἰδιωτικὲς Κλινικές, πού ἀπομυζοῦν τὴν Ἑλληνικὴ κοινωνία μὲ τὶς ὑπέρογκες κοστολογήσεις τους. Π.χ. χρεώνουν στό Κράτος ἡμερησίως τὸ κρεβάτι τῶν ΜΕΘ ἀπὸ 800 εὐρώ, διπλάσια, στὰ 1600 (!). Οἱ ἀμετανόητοι κλέφτες καὶ οἱ ἀνάλγητοι κλεπταποδόχοι!

[Διεστραμμένη γενεὰ]

Ποιὸς δύναται νὰ καταγράψη τὰ πληθωρικὰ ἔργα, ἐκεῖνα πού ἀποδιώκουν τὸν Θεὸν καὶ τὴν Χάρι Του ἀπὸ κοντά μας;

Ἀδυνατοῦμε νὰ τὰ ἐπιμετρήσουμε.

·     Νὰ ἀναφερθοῦμε στὰ ἐγκλήματα τῶν λεγομένων Μεγάλων, ἀλλὰ πραγματικὰ Ἀθλίων Δυνάμεων, τῶν “Γεροκολασμένων” Αὐτοκρατοριῶν; Μὲ τοὺς αἰσχροὺς πολέμους τους καὶ μὲ τὴ ἀπομύζησι τῶν πτωχῶν λαῶν. Δὲν θὰ ἔφθανε ὁ χρόνος στὴν ἀπαρίθμησι τῶν βδελυρῶν Παγκοσμίων Τερατουργημάτων.

·     Νὰ μὴ μνημονεύσουμε τὰ φρικτὰ χρέη τῶν πτωχῶν πρὸς τοὺς αἱμοδιψεῖς πλουσίους “Δράκουλες”, ἐκείνους ποὺ ἐμφανίζονται ὡς δανειστὲς καὶ “Ἐθελοντὲς Αἱμοδότες”;

·     Νὰ διαγράψουμε τὰ φοβερὰ Ἐκκλησιαστικὰ Σκάνδαλα στὸν Παπισμὸ, πού ξεχειλίζουν στὰ μέσα ἐνημερώσεως; Αἰδημόνως ἀποσιωποῦμε καὶ τὸ φοβερὸ τούτων ὄνομα.

·     Νὰ ἀποκρύψουμε τὰ δικά μας Ἐκκλησιαστικὰ Σκάνδαλα, Ἠθικά, Οἰκονομικά, Σιμωνίες, τὰ ὁποῖα καλύπτονται μὲ ἐκπληκτικὴ μαεστρία καὶ ὀφιώδη δολιότητα;

·     Τέλος, δὲν ὀφείλουμε νὰ καταχωρήσουμε τὴν προκλητικὴ ἀντίθεο Ὕβρι κατὰ τοῦ Παναγίου Πνεύματος; Αὐτὴ πού ἐξετελέσθη κατὰ Ὑπερατλαντικὴ Πολιτικὴ Προσταγή, ὅταν ἀναγνωρίσθη, ἀπὸ ἐλαχίστους καὶ ἐπετράπη νὰ λειτουργοῦν ὡς “Ἐπισκοποι” ἄτομα Ἀχειροτόνητα ἢ Καθηρημένα ἢ Ἀναθεματισμένα, τῆς “Ψευτο-Οὐκρανικής” λεγομένης “Ἐκκλησίας”;

Εἶναι πασίγνωστο πώς, αὐτὸ συνετελέσθη, ἀνυποστάτως καὶ αὐθαιρέτως. Καί, χωρὶς ἀνάλογες Συνοδικὲς Ἀποφάσεις. Ἀπὸ μόνον τρία (3) ἄτομα, “Σκλαβικά” Ὑποταγμένα, τὰ ὁποῖα “Ἀναριθμούνται” στοὺς δέκα τέσσερες (14) Προκαθημένους. Ἐξετελέσθη δέ, ἀπὸ μόλις μία περίπου δεκάδα (10) δουλοφρόνων “Ὀργάνων”, πού “Συναριθμούνται” ὡς Ἐπίσκοποι, ἀνάμεσα εἰς ἕνα σύνολο περίπου Χιλίων (!) (1.000) Ἀρχιερέων τῆς Ὀρθοδοξίας.

Πόσο δίκαια μιλᾶ ὁ Κύριος ἀγανακτισμένος, σαράντα ἡμέρες πρὸ τῆς Σταυρικῆς του Θυσίας, μετὰ τὴν περίλαμπρο Ματαμόρφωσί Του στὸ ὄρος Θαβώρ.

«Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη, ἕως πότε μὲθ΄ ὑμῶν ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;» (Μάτθ. Ἰζ’ 17). (Ἤγουν, ὢ γενιὰ πού διακρίνεσαι γιὰ τὴν ἀπιστία σου καὶ ἔχεις ἐντελῶς διαστραφεῖ ἀπὸ τὴν φυσικότητα καὶ τὴ λογικότητα, ἕως πότε θὰ εἶμαι μαζί σας; Ἕως πότε θὰ σᾶς ἀνέχωμαι;).

[Θὰ ἀποστρέψη τὸ Πρόσωπό Του;]

Ἕως πότε ὁ Κύριος θὰ εἶναι μαζί μας; Διότι ὅταν ὁ Κύριος ἀποσύρεται τὰ πάντα τὰ σκιάζει ἡ φοβέρα καὶ τὰ κυριεύει ὁ θάνατος. Μὲ σαφήνεια καὶ κατηγορηματικότητα μᾶς τὸ ἀναφέρει.

 «Ἀποστρέψαντος δὲ σοῦ τὸ Πρόσωπον ταραχθήσονται· ἀντανελεῖς τὸ πνεῦμα αὐτῶν, καὶ ἐκλείψουσιν καὶ εἰς τὸν χοῦν αὐτῶν ἐπιστρέψουσιν» (Ψὰλμ ργ’ 29). (δηλ., ὅταν Σὺ Κύριε ἀποστρέφης τὸ Πρόσωπό Σου ἀπὸ τὴν κτίσι, τὰ πάντα θὰ χάσουν τὴν φυσική τους Τάξι καὶ θὰ ταραχθοῦν. Θὰ πάρης τὸ Πνεῦμα ἀπὸ τὰ πλάσματα καὶ τότε αὐτὰ θὰ ἐξαφανισθοῦν καὶ θὰ ἐπιστρέψουν στὸ χῶμα, ἀποθνήσκοντα).

[Ἡ Ἐπιστήμη ἂς ἐνεργεῖ Ἡράκλειο ἔργο, σὺν Θεῶ]

Τὰ ἀνωτέρω, ἀσφαλῶς δὲν σημαίνουν ὅτι ἡ Ἐπιστήμη πρέπει νὰ σταματήσει τὸ ἀγώνισμά της κατὰ τοῦ πόνου καὶ τοῦ θανάτου. Ἀντιθέτως, θὰ πρέπει νὰ ἐντείνη τὴν προσπάθεια μὲ τὰ πρόσφορα διανοητικὰ καὶ πνευματικὰ συστήματα.

Διότι ὁ Θεὸς ἔδωσε τὴν Σοφίαν καὶ τὴν Ἐπιστήμην πρός καλλιέργεια στὸν ἄνθρωπο.

«... Καὶ πᾶς σοφὸς τῆ διανοία, ὧ ἐδόθη σοφία καὶ ἐπιστήμη ἐν αὐτοῖς συνιέναι ποιεῖν πάντα τὰ ἔργα κατὰ τὰ ἅγια καθήκοντα, κατὰ πάντα, ὅσα συνέταξεν Κύριος»  (Ἐξοδ. λστ’ 1). (Ἤγουν, καὶ κάθε σοφὸς στὴ διάνοια, στὸν ὁποῖον ἐδόθη Σοφία καὶ Ἐπιστήμη μέσα στὸ φυσικὸ κόσμο, ὀφείλει νὰ γνωρίζη καὶ νὰ ἐκτελῆ τὰ σωστὰ ἔργα, συμφώνως πρὸς τὰ ἅγια καθήκοντα, καὶ πρὸς τὶς Θεῖες Ἐντολές, καὶ ὅλα ὅσα διέταξε ὁ Κύριος).

Ἡ Ἀληθὴς Πίστις οὐδέποτε ἔρχεται σὲ ἀντίθεσι μὲ τὴν Ἀληθῆ Ἐπιστήμη. Διότι εἶναι ἀδύνατον ἡ μία Ἀλήθεια νὰ ἔρχεται σὲ σύγκρουσι μὲ τὴν ἄλλη Ἀλήθεια.

Γ.ΕΥΣΕΒΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΕΘΝΗ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑΝ

[Κάθε Εὐσεβὲς Ἔθνος ἔχει Βασιλέα τὸν Χριστὸ]

Εἶναι πασιφανὲς καὶ βέβαιο, ὅτι ἀπαιτεῖται ἡ μετάνοια ὅλων. Καὶ μάλιστα ἔμπρακτος καὶ οὐσιώδης.

Νὰ ἀρχίσουμε ἀπὸ τὸν Ἐκκλησιαστικὸ χῶρο; Νὰ ἀπαριθμήσουμε, νὰ καταγράψουμε. Μετάνοια, ἀληθής, βαθεῖα, εἰλικρινὴς καὶ εὔγλωττος εἶναι ἀπαραίτητος.

Ἂς ἀναφερθοῦμε στὴν Πατρίδα μας, στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ σὲ κάθε Εὐσεβῆ Χώρα, πού πιστεύει ὅτι ἔχει ὡς Ἀληθῆ Βασιλέα της τὸν Κύριο Ἰησοῦ. Αὐτὸ συνετελέσθη ἀπὸ τότε πού πραγματικὰ “Ὑπεγράφη” μία διαχρονική, διαιώνιος συμφωνία, μεταξύ του Κυρίου μας καὶ μεταξὺ ὅλων τῶν Εὐσεβῶν Ἐθνῶν.

Ὁ φόβος τῶν Ἑβραίων ἦτο ἐμφανὴς γιὰ τὴν Πίστι τῶν Ἐθνῶν.

  «Ζητήσετε μὲ καὶ οὐχ εὑρήσετέ [μέ], καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγὼ ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν. Εἶπον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι πρὸς ἑαυτούς, Ποῦ οὗτος μέλλει πορεύεσθαι ὅτι ἡμεῖς οὐχ εὑρήσομεν αὐτόν; μὴ εἰς τὴν διασπορὰν τῶν Ἑλλήνων μέλλει πορεύεσθαι καὶ διδάσκειν τοὺς Ἕλληνας;» (Ἰωάνν. ζ’ 34-35). (Ἤτοι, θὰ μὲ ζητᾶτε καὶ δὲν θὰ μὲ βρίσκετε. Ὅπου εἶμαι ἐγὼ ἐσεῖς δὲν θὰ δύνασθε νὰ ἔλθετε. Τότε εἶπαν μεταξύ τους οἱ Ἰουδαῖοι. Πού πρόκειται νὰ πορευθῆ, ὅπου ἐμεῖς δὲν θὰ βρίσκουμε Αὐτόν; Μήπως πρόκειται νὰ μεταβῆ στὴν διασπορὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ νὰ διδάξη τοῦ Ἕλληνες;)

Καὶ σὲ ἄλλο περιστατικό, πάλι ὁ Κύριος μιλᾶ, καὶ μυστηριωδῶς, ἀλλὰ καί σαφῶς:

«... Διὰ τοῦτο λέγω ὑμὶν ὅτι ἀρθήσεται ἀφ΄ ὑμῶν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται Ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς» (Ματθ. κα’ 43). [Ἤτοι, γιὰ τὸ λόγο τῆς ἀπιστίας σας, προειδοποιῶ ὅτι θὰ ἀφαιρεθῆ ἀπὸ ἐσᾶς τοὺς Ἰσραηλίτες ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ θὰ δοθῆ σὲ Ἔθνος (στὸ Χριστιανικὸ Ἔθνος), τὸ ὁποῖο θὰ ἐκτελῆ τὶς Ἐντολές μου καὶ θὰ παράγη τοὺς καρποὺς αὐτῆς].

Ἀλλὰ καὶ στὴν συνάντησί του μὲ τοὺς Ἕλληνες, ὁ Κύριος εἶναι λίαν Ἀποκαλύπτει ὑπέροχα καὶ Προφητικά:

«΄Ἠσαν δὲ Ἕλληνες τινὲς ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῆ ἑορτῇ· ... ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀποκρίνεται αὐτοῖς λέγων, Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου» (Ἰωανν. ιβ’ 20-23). (Δηλ., παρεβρίσκοντο ἐκεῖ μερικοὶ Ἕλληνες, ἀπὸ αὐτοὺς πού ἀνέβησαν στὰ Ἱεροσόλυμα νὰ προσκυνήσουν τὸ Πάσχα. .... καὶ ὁ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη λέγοντας, ὅτι ἦλθε ἡ ὥρα γιὰ νὰ Δοξασθῆ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου).

Ἔκτοτε, ἡ “Αἰώνιος Ἀκατάλυτος Συμφωνία” ὅλων τῶν Εὐσεβῶν Ἐθνῶν, ὡς καὶ τῆς Ἑλλάδος, μὲ τὸν Κύριο ἐπιφέρει ἕνα σαφὲς ἀποτέλεσμα. Τὸ νὰ μᾶς Δοξάζη Ἐκεῖνος καὶ νὰ μᾶς προστατεύη, ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς νὰ Τὸν Ἀντιδοξάζουμε.

[Μετάνοια τῶν Εὐσεβῶν Ἐθνῶν]

Τί πρέπει νὰ συντελεσθῆ λοιπόν;

Νὰ κηρυχθῆ Δημοσία Μετάνοια ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἀπὸ κάθε Πολιτεία ὅλων τῶν Χριστιανικῶν Ἐθνῶν, πρωτίστως τῶν Ὀρθοδόξων [Ἑλλάς, Ρωσία, Σερβία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Ἰλλυρία (Ἀλβανία), Οὐκρανία, Μαυροβούνιο].  Καὶ ἄμεσα νὰ ἀποσυρθοῦν ὅλοι οἱ Διεστραμμένοι, Ἀντιχριστιανικοὶ καὶ ἀντιευαγγελικοὶ Νόμοι ἀναφορικὰ μέ: Ἐκτρώσεις, Αὐτόματα Διαζύγια, Γάμους Παρὰ Φύσιν, Σύμφωνα Συμβιώσεως, Ἀλλαγὴ Φύλου, Καῦσι Νεκρῶν κ.τ.λ..

Προσέτι, νὰ προσκληθοῦν οἱ Ἕλληνες, οἱ ἀποκρύψαντες ἑκατοντάδες (500-700;) δισεκατομμύρια  εὐρὼ στὶς ξένες Τράπεζες, κλεμμένα ἢ ὄχι, ὡς καὶ ἀναλόγως οἱ Πολῖτες τῶν ἄλλων Χριστιανικῶν Ἐθνῶν, νὰ τὰ ἐπιστρέψουν στὶς Πατρίδες τῶν, καὶ νὰ τὰ “Ἐπατοποθετήσουν” “δεόντως”. Νὰ ἐπουλώσουν τὶς χαίνουσες πληγὲς τῶν λαῶν μας.

Δ. ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ

[Ἡ Θεία Κοινωνία ἀσφαλής, ὁ ραγισμένος Τροῦλος ὄχι]

Τὰ μέτρα πού λαμβάνει ἡ Πολιτεία, λόγω τῆς Πανδημίας, ἀπέναντι πρὸς τὴν πίστι μας, εἶναι βασικῶς ἐσφαλμένα, προκλητικὰ καὶ ἀπαράδεκτα. Ἐκτρωματικά.

Κατ’ ἀρχάς, πρέπει νὰ τονισθῆ ἅπαξ ἔτι, ὅτι, μὲ τὴν Θεία Κοινωνία οὐδεμία ἀσθένεια μεταδίδεται. Αὐτὸ μας τὸ μαρτυρεῖ, ὄχι μόνον ἡ πίστις, ἀλλὰ καὶ ἡ δισχιλιετὴς ἐμπειρία, ὅπου, οὐδεὶς πιστὸς ἢ Λειτουργὸς ποτὲ ἠσθένησε ἀπὸ τὸ Ποτήριο τῆς Ζωῆς. Διαφορετικά, ὅλοι οἱ Κληρικοί, πού ἐπὶ εἴκοσι αἰῶνες καταλύουν τὸ Ἅγιο Ποτήριο, θὰ ἔπρεπε νὰ χάνουν τὴ ζωὴ τοὺς μετὰ ἀπὸ μερικὲς Θ. Λειτουργίες.

Ὅμως, ἡ ἐπαφή μας μὲ τὰ ἄλλα Ἱερὰ ἀντικείμενα τῆς Θείας Λατρείας, καὶ μὲ τὰ γύρω μας πρόσωπα, δὲν ἐνέχει ἐξ ὁρισμοῦ τὴν θαυματουργικὴ προστασία μας.

Ὅταν καταπέση ὁ ραγισμένος Τροῦλος ἑνὸς Ἱεροῦ Ναοῦ, μέσα σ’ αὐτὸν δὲν πρέπει νὰ εὑρίσκωντοι οἱ πιστοί, διότι ἀσφαλῶς θὰ ἀπωλέσουν τὴ ζωή τους.

Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν μεταφορὰ τῶν θανατηφόρων καὶ μεταδοτικῶν Ἰῶν ἀπὸ πιστὸ πρός πιστό. Τότε, ἀπαιτεῖται νὰ ἐνεργοποιοῦνται τὰ κατάλληλα ἐπιστημονικῶς μέτρα προστασίας καὶ προφυλάξεως.

Φυσικὰ τὸ τονίζουμε, πέρα καὶ ἔξω ἀπὸ τὸ Ἱ. Μυστήριο τῆς Θ. Κοινωνίας.

[Νέες ἰδιότυπες κατακόμβες]

Γιὰ νὰ μὴ φθάσουμε σὲ νέες “Κατακόμβες”, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ληφθοῦν τὰ προσήκοντα μέτρα ὥστε, οἱ Χριστιανοὶ νὰ ἐκτελοῦν τὰ καθήκοντά τους, καὶ νὰ περιζωνύωνται ἀλκή, λαμβάνοντας μέσα τοὺς τὸν Ζωοδότη Κύριο. Ὄχι λαὸς Ἀλειτούργητος, ἀκοινώνητος, ἀπροστάτευτος, ἐξαχρειωμένος καὶ ἐξαγριωμένος.

Συμφωνοῦμε ἀπολύτως μὲ τὰ βασικά προτεινόμενα εὔστοχα μέτρα ἀπὸ τὴν Ἐφημερίδα “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ”, Νο 2299, τῆς 20/3/20, μὲ τὸ ἄρθρο τοῦ κ. Παναγ. Κατραμάδου, «Τὴν Ἐκκλησία μᾶς διαφεντεύει τὸ Κράτος;». (Ἰστοσελίς: orthodoxostypos.gr/τὴν-ἐκκλησίαν-μὰσ-διαφεντεύει-τὸ-κρὰτ/)

Τουτέστιν...

     i.     Καθιέρωσις Θ. Λειτουργιῶν εἰς τὴν ὕπαιθρον, π.χ. εἰς τὰ Προαύλια τῶν Ι. Ναῶν, μὲ ὅλα τὰ ἐνδεικνυόμενα μέτρα ἀσφαλοῦς ἀποστάσεως.

  ii.     Τέλεσις Θ. Λειτουργίας, στοὺς Ι. Ναοὺς χωρὶς πιστούς, καὶ κατόπιν ἐλευθέρα προσέλευσις τῶν ἐπιθυμούντων, δὶ’ ἀτομικὴν προσευχὴν ἢ καὶ Θ. Κοινωνία, ἐπὶ πέντε-ἓξ ὧρες.

iii.     Καί ἄλλα ἀνάλογα μέτρα προσήκοντα.

[Ἀγαθὲς κατακόμβες, ἀλλὰ καὶ ὕποπτες]

Στὴν περίπτωσι πού δὲν ἐνεργοποιηθοῦν αὐτά, ἢ ἀναλόγου μορφῆς μέτρα συνέσεως, τότε πολλοὶ ἀσύνετοι θὰ κινηθοῦν στὴ λογικὴ τῶν διωγμῶν καὶ τῶν “Κατακομβών”, μὲ ἀνεξέλεγκτα ἀποτελέσματα.

Θὰ δράσουν ἐνδεχομένως καὶ διάφορες Ὁμάδες “Σχισματικής” προελεύσεως καὶ θὰ ἐκμεταλλευτοῦν τὴν ἔντονο θρησκευτικότητα τοῦ λαοῦ μας.

Τότε τὸ πρᾶγμα θὰ ἀποκτήση περίπλοκη μορφή, χωρὶς κανέναν ἔλεγχο καὶ οὐδεμία βασικὴ προστασία.

Οἱ Χριστιανοὶ θὰ νιώθουν διωκόμενοι καὶ ἐνδέχεται νὰ πέσουν θύματα τῶν εἰδικῶν “Μαέστρων” τῆς κάθε εἴδους ἀπάτης, ψευτοεσεβαίας καὶ ἁγιεμπορίας.

[Ἡ Ἐκκλησία ὡς Καταρράκτης Ἀνανεούμενος]

Ἡ Ἐκκλησία μᾶς ὁμοιάζει μὲ Ἀεικίνητο, Ἀείζωο “Καταρράκτη”, πού φαίνεται πώς μένει ἀκίνητος, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα τὰ ὕδατά του διαρκῶς ἀνανανεοῦνται.

Ἔχει διαρκῆ ζωντάνια καὶ κινητικότητα.

Βρίσκει λύσεις, ἀκόμη καὶ στὶς πιὸ δύσκολες συνθῆκες τῶν Διωγμῶν τῶν Πρωτοχριστιανικῶν χρόνων ἢ τῶν Σοβιετικῶν Ἐξοριῶν καὶ κακουργημάτων.

Ἀνακαλύπτει Διόδους διαφυγῆς, στὶς μεθοδευμένες “Κρυπτοαθεϊστικὲς” πλεκτάνες, πού ἐνεργοποιοῦνται μὲ ἀφορμὴ τὸν θανατηφόρο Ἰό. Καταλύει τὶς ἀντιεκκλησιαστικὲς  δολοπλοκίες, τὶς πονηρίες, τὶς “Ἀθεότατες” “Ἀθεόφοβες” Πολιτικὲς ραδιουργίες.

Ὁ Κύριός μας προστάζει σὲ κάθε δυσκολία νὰ πορευώμεθα μὲ κάθε σύνεσι καὶ σοφὴ περίσκεψι. Νὰ μὴ εἴμεθα ἀφελεῖς, “Θρησκόληπτοι”, καί γενικῶς ἀνεγκέφαλοι. Νὰ μὴ ἐπιτρέψουμε κανένα Διωγμὸ κατὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐναντίον τῆς ἀγαθῆς Εὐσεβείας:

Ἰδοὺ τί εἰδικά μᾶς παραγγέλλει, «Γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραὶ» (Μάτθ. ι’ 16). (Δηλαδή, νὰ γίνεσθε φρόνιμοι καὶ συνετοὶ ὅπως τὰ φίδια, τὰ ὁποῖα ὅταν κινδυνεύουν, τότε καλύπτουν καὶ προστατεύουν τὸ κεφάλι τους, μ’ ὁλόκληρο τὸ ὑπόλοιπο σῶμα τους, ἀλλά, καὶ ἀκέραιες καὶ συγκροτημένες προσωπικότητες, ὅπως τὰ ἀγαθὰ περιστέρια).

ΥΠΟ ΑΙΡΕΣΙΝ ... "Δύο καλοκαίρια δύο Πασχαλιές", κατ' Άγιο Κοσμά

Εἰδική Σημείωσις: Ἀναφορικῶς μέ τήν διακινουμένη πρότασι, μεταφορᾶς τῆς Ἑορτῆς τοῦ Θείου Πάσχα, συνιστοῦμε “Εἰδικὴ Προσοχὴ”  καί ἐγρήγορσι, γιὰ πιθανές παρερμηνεῖες σχετικές μέ μία παράξενο Προφητεία τοῦ Ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.

Αὐτή ἐξετελέσθη ἅπαξ κατά τό 1912-13 (Βαλκανικοί Πόλεμοι), μέ τήν ἀπελευθέρωσι τῆς Ἠπείρου καί Μακεδονίας. Μήπως ἡ Προφητεία ἐνέχει ἀκόμη ἰσχύ, ἤ μήπως ἅπαξ ἐφαρμοσθεῖσα ἔληξε;

«Θἄρθῃ (τό Ποθούμενο) ὅταν ἔρθουν δυὸ καλοκαίρια καὶ δυὸ Πασχαλιὲς μαζί». Σιωποῦμε, ... Ἀγνοοῦμε, ... Ἀγωνιοῦμε, ... Σκεπτώμεθα, ... Προσευχόμεθα, ...

Οδυσσεύς Μακρυγιάννης.
 http://orthodoxostypos.gr/