Τυμβωρυχίες, σκάνδαλα, εθνομηδενισμός, αποθήκες ανθρώπινων ψυχών, κορονοπροπαγάνδα, καταστολή, φτώχια, τοίχος αδιεξόδων, συντριβή.
Αυτή είναι η ανώμαλη πορεία ενός ακόμη υποτιθέμενου σωτήρα της Ελλάδας.
Ενός ακόμη κάλπικου ηγέτη που τάχα θα μας απάλλασσε από την καθεστωτική νοοτροπία του Τσίπρα και θα έβγαζε την Ελλάδα στο ξέφωτο.
Δυστυχώς όμως αποδείχτηκε περίτρανα, ότι η μοναδική διαφορά του με τον Τσίπρα είναι η γραβάτα.
Στα υπόλοιπα είναι ακριβώς ίδιος. Ίσως και χειρότερος.
Διότι ο Τσίπρας εγκλημάτησε λόγω απειρίας, ασχετοσύνης και ιδεολογικών εμμονών.
Αντίθετα ο Μητσοτάκης που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του χρεοκοπημένου μεταπολιτευτικού συστήματος, έχοντας εκπαιδευτεί από τα γεννοφάσκια του για να αποφύγει όλες τις παγίδες και τις κακοτοπιές, εγκληματεί συνειδητά.
Επιλέγοντας να διεκπεραιώσει αυτό που δεν κατάφερε ο Τσίπρας.
Ήτοι, την μετατροπή της χώρας σε αποικία.
Κάτι που είχε αρχίσει με το που ανέλαβε τα ηνία της διακυβέρνησης και επιταχύνει τώρα εκμεταλλευόμενος τα συντρίμμια του κορονοϊού.
Για να μην ταλαιπωρείται άδικα, τον πληροφορούμε πως θα αποτύχει κι αυτός όπως ο προκάτοχός του.
Ήδη ο λαός έχει αρχίσει να δυσανασχετεί στις πλατείες, καθώς αντιλαμβάνεται ότι η πολιτική αποτροπής του αόρατου εχθρού δεν είναι τόσο αθώα όσο εμφανίζεται.
Κι ότι κρύβει από πίσω της την επιβολή του μητσοτακικού ολοκληρωτισμού με όλα τα παρελκόμενα μιας δυστοπίας.
Εξ ου και οι καθεστωτικές προβοκάτσιες περί δήθεν οργάνωσης των συγκεντρώσεων στις πλατείες από ακροαριστερούς μπαχαλάκηδες.
Για να έχει η αστυνομία την πρόφαση να επεμβεί και να τις διαλύσει ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο επανάληψης των «Αγανακτισμένων», που τόσο φοβήθηκε τότε το πολιτικό σύστημα.
Εννοείται ότι ανέκαθεν ακραία και παρακρατικά στοιχεία αμαύρωναν τον αυθόρμητο λαϊκό ξεσηκωμό για ιδιοτελείς σκοπούς.
Ωστόσο, στο τέλος ο αυθορμητισμός πάντα κέρδιζε την προβοκάτσια.
Θα θυμάστε φυσικά την κατακρήμνιση του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ και την καθίζηση της ΝΔ, που έφεραν οι «Αγανακτισμένοι».
Κι ας μην σπεύσουν ορισμένοι να πουν πως ο λαός την πάτησε οδηγώντας τον Τσίπρα στην εξουσία με τα γνωστά επακόλουθα.
Γιατί εγκλωβισμένος στο τέλμα που τον ώθησαν συλλήβδην οι ταγοί του, επανέφερε στο τιμόνι της χώρας τάχα εκπρόσωπο της αστικής δημοκρατίας και το μόνο που άλλαξε ήταν η γραβάτα.
Προφανώς ο... νέος Μωυσής σκιάζεται από την επανάληψη ανάλογου σκηνικού.
Και κάνει τα πάντα για να σαμποτάρει έναν πιθανό λαϊκό ξεσηκωμό.
Ενδεχομένως αν είχε καταρτίσει ένα χειροπιαστό σχέδιο αποφυγής του επερχόμενου λιμού, να μπορούσε να τον αποτρέψει.
Όταν όμως η πολιτική του εξαντλείται στην εκμετάλλευση του λοιμού για να φορτώσει νέα δεινά στις πλάτες του λαού, αφήνοντας εκ νέου αλώβητο τον παρασιτικό καπιταλισμό που καταδυναστεύει την πατρίδα σχεδόν 50 χρόνια, τότε το ξέσπασμα της οργής καθίσταται αναπόφευκτο.
Ας συνεχίσει λοιπόν να πιστεύει πως μέσω της κηλίδωσης του άδολου αυθορμητισμού από τους καθεστωτικούς κονδυλοφόρους, θα πετύχει την εδραίωση του μητσοτακικού ολοκληρωτισμού.
Το μόνο που θα καταφέρει να αποδείξει είναι ότι έχει ημερομηνία λήξης, είτε κάνει πρόωρες εκλογές, είτε ανασχηματισμό, είτε και τα δυο μαζί.
