ΜΠΟΡΕΙ ο πρώιμος φεμινισμός να είχε κάτι να πει για τα βασικά δικαιώματα των γυναικών, σύντομα όμως εξελίχθηκε σε καρκίνωμα της κοινωνίας, σε τρωκτικό που ροκάνισε τον θεσμό της οικογένειας, μετέτρεψε την μητέρα σε φόνισσα και τον πατέρα σε κουδουνίστρα.
ΣΗΜΕΡΑ οι παλιές φεμινίστριες που είχανε κάποιες αρχές αναγνωρίζουν ότι το εγχείρημα απέτυχε· το όχημα του φεμινισμού αλώθηκε και στράφηκε εναντίον της ίδιας της γυναίκας που υποτίθεται ότι θα προστάτευε και το μόνο που απέμεινε είναι ένα στείρο, αποκρουστικό αφήγημα που προκαλεί εμετό και αηδία.
ΠΑΡΑ την αποτυχία του και τις βλαβερές συνέπειες στην κοινωνία, ο φεμινισμός σήμερα, για τον ίδιο καταστροφικό σκοπό, μεταπήδησε στο παρθένο έδαφος της Εκκλησίας με έναν βασικό ορατό στόχο την χειροτονία των γυναικών. Διαβάζουμε κατά καιρούς για «ενημερωτικά» σεμινάρια προς τους ιερείς που διοργανώνονται σε διάφορες Μητροπόλεις με θέμα τα δικαιώματα των γυναικών, την βία κατά των γυναικών και φρίττουμε. Λες και η Εκκλησία του Χριστού δεν ξέρει πως να χειριστεί αυτά τα θέματα και χρειάζεται τον φεμινισμό να Της ανοίξει τα μάτια. Θού Κύριε!
ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΕΣ ΒΓΑΛΑΝΕ ΓΕΝΙΑ ΚΑΙ ΦΟΡΑΝΕ ΡΑΣΑ και έχουν αναλάβει (συνειδητά ή ασυνείδητα δεν μας ενδιαφέρει, αυτό είναι θέμα του Θεού να κρίνει) την διάλυση της Ορθοδοξίας. Τρανό παράδειγμα είναι η περίπτωση του π. Λίβυου, ο οποίος μετά το συμβάν με τα παπαδοκόριτσα στην Ενορία του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά έσπευσε να αμνηστεύσει τον π. Αλέξανδρο Καριώτογλου επειδή όσοι διαμαρτυρήθηκαν είναι μισογύνηδες και το πρόβλημά τους είναι η γυναίκα!
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ να ακούσουμε πατερικό λόγο για τον θεσμό των διακονισσών, για το πότε εμφανίστηκε, σε ποιες περιπτώσεις εφαρμοζότανε (σίγουρα όχι για να μην χαρακτηρισθούνε μισογύνηδες π. Λίβυε), και γιατί ατόνησε, ακούσαμε ένα συναισθηματικό αγαπουλήστικο παραλήρημα που ουδεμία σχέση έχει με την Εκκλησία.
Ο Π. ΛΙΒΥΟΣ χαρακτήρισε όσους διαμαρτυρήθηκαν «αγέλες θρησκευτικών φονταμεταλιστών» ενώ τον νεοτεριστή αμνηστευτή των σοδομιτών π. Αλέξανδρο, «ιερέα άμισθο που έχει αφιερώσει ολάκερη την ζωή του στην εκκλησία και την θεολογία»! Από κει και πέρα τί να αναμένει κανείς; Και θεώρησε ότι κάτι δεν πάει καλά όταν αυτοί οι παλιοφονταμενταλιστές «λοιδορούν» τον αφοσιωμένο ιερέα που «έδωσε σε δυο κοριτσάκια να κρατήσουν την λαμπάδα στην Θεία Λειτουργία»! Ο απόλυτος ανάποδος κόσμος. Και βέβαια δεν είδαμε απλά λαμπάδες, είδαμε παπαδοκόριτσα με όλον τον εξοπλισμό, τα οποία προφανώς εισήλθαν και μέσα στο Ιερό.
Ο Π. ΛΙΒΥΟΣ έκανε την μεγάλη ανακάλυψη ότι «Το πρόβλημα τους είναι η γυναίκα, διότι την θεωρούν μιαρή, βρώμικη και κατώτερη του άνδρα. Αυτή είναι όλη η αλήθεια. Όλα τα αλλά περί κανόνων είναι ένα ωραίο άλλοθι του μισογυνισμού και της ψυχοπαθολογίας τους.»
ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΙΚΟ. Παπαγαλίζει όπως οι άλλοι «εκσυγχρονιστές» φεμινιστικά κλισέ για να ρυθμίσει την ζωή στην Εκκλησία.
ΈΛΕΟΣ. Ακόμη και εμείς οι γυναίκες που διαφωνούμε μισούμε το φύλο μας; Το 99.9999999 % του ποιμνίου που εκκλησιάζεται σε όλες τις άλλες Ενορίες και που στην πλειονότητά του θα εκπλησσόταν και πολλοί από αυτούς θα αντιδρούσαν με κάποιον τρόπο μπροστά στην θέα των παπαδοκόριτσων, είναι μισογύνηδες, θεωρούν την γυναίκα βρώμικη και κατώτερη του άνδρα, υποφέρουν από κάποια ψυχοπαθολογία και προφανώς χρήζουν θεραπείας; Στην ίδια κατηγορία εντάσσονται και οι σύγχρονοι Άγιοι και όσιοι Γέροντες που δεν τόλμησαν να κάνουν αυτό που έκανε ο πεφωτισμένος π. Αλέξανδρος; Τί είναι αυτά τα αστεία; Σε ποιο υπερπέραν βρίσκεται ο π. Λίβυος;
Εν τω μεταξύ πρέπει να βγουν και οι Κανόνες έξω απ’ το κάδρο για να μείνει το φεμινιστικό «ευαγγέλιο»! «Ναι», γράφει ο π. Λίβυος, «η γυναίκα είναι το πρόβλημα τους και όχι η τήρηση των κανόνων της Εκκλησίας, τους οποίους επιλεκτικά χρησιμοποιούν όπως και όπου θέλουν. Αλήθεια πολύ θα ήθελα έναν από αυτούς να τον μετρήσω με τους κανόνες των Αγίων Πατέρων και μάλιστα τους πιο αυστηρούς να δούμε πόσοι από αυτούς θα επιτρεπόταν να μπαίνουν μέσα στην εκκλησία.» Δηλαδή τί πιστεύει ο π. Λίβυος; Ότι όσα δεν φτάνουμε τα καταργούμε και παραιτούμαστε και από τα υπόλοιπα; Μήπως να καταργήσουμε την Εκκλησία επειδή δεν υπάρχει κάποιος που βάσει τον Κανόνων είναι άξιος να μπει σε Αυτήν;
Συνεχίζει με τον παιδαριώδη ευφάνταστο προβληματισμό, «πως είναι δυνατόν να διαιρούνται οι ανθρώποι εντός της Θείας Λειτουργίας; Κάθε διαχωρισμός εντός της Θεία Ευχαριστίας είναι τεράστιο αμάρτημα που μεταβάλει τον εικονισμό της Βασιλείας σε κόλαση της ιστορίας.» Αλήθεια. Τί πάει να πει «διαχωρισμός εντός της Θείας Ευχαριστίας;» Αν ενωνόμαστε με τον Χριστό ενωνόμαστε και μεταξύ μας. Το ζήτημα είναι να ενωθούμε εν Χριστώ. Και αυτό γίνεται όταν λαμβάνουμε την Θεία Κοινωνία, το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Δεν εξαρτάται αυτό από εξωτερικά γνωρίσματα, τι κάνει ο ένας και τι ο άλλος, αλλά από την μετάνοια, την καθαρότητα της καρδίας και την μετοχή στα Μυστήρια. Αν ήταν θέμα εξωτερικής συμπεριφοράς, τότε κάλλιστα θα μπορούσε να «επιχειρηματολογήσει» κανείς, ότι για να μην υπάρχει διαίρεση καλό θα είναι να φοράμε όλοι τα ίδια ρούχα, να έχουμε τα ίδια ονόματα, τις ίδιες δουλειές, να λέμε και να κάνουμε τα ίδια πράγματα, κλπ κλπ. Εκεί οδηγεί το παιδαριώδες σκεπτικό του π. Λίβυου.
Ο π. Λίβυος διαστρεβλώνει την αλήθεια και παρουσιάζει τα πράγματα όπως θέλει για να εκβιάσει μία κατάσταση ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΛΟΜΠΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
Λέει ότι ο θεσμός των διακονισσών ήτανε χειροτονία και όχι χειροθεσία. Όχι. Ήτανε χειροθεσία και δεν υπήρχε προοπτική στις βαθμίδες ιερωσύνης. Λέει ότι «κανένας κανόνας δεν απαγορεύει από την γυναίκα να κρατάει την λαμπάδα στον ιερέα όταν λέει το Ευαγγέλιο, στην Μικρή ή Μεγάλη είσοδο, να ψάλλει στο ψαλτήρι...» Να μας βρει τους Κανόνες που τα επιτρέπουν όλα αυτά. Εάν έχει όρεξη να εισαγάγει στην Εκκλησία τα δικά του ας γνωρίζει ότι οι Άγιοι για αυτήν του την στάση θα τον χαρακτήριζαν επηρμένο και βλάσφημο. Δεν γνωρίζει για παράδειγμα ότι αυτός που προπορεύεται με την λαμπάδα στην Μικρή Είσοδο συμβολίζει τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο; Θα κάνουμε τον Άγιο Ιωάννη θηλυκό στο φύλο επειδή ο π. Λίβυος και οι όμοιοί του έχουν πάθει φεμινιστικό οίστρο; Λέει πιο κάτω ότι σε μοναστήρια και σε ναούς της υπαίθρου «οι γυναίκες τα μικρά κορίτσια διαδραματίζουν τεράστιο ρόλο και έργο στην ζωή της ενορίας μας». Θα γνωρίζει βέβαια ο π. Λίβυος ότι οι διακόνισσες ήταν ηλικιωμένες γυναίκες, χήρες ή παρθένες, απαράμμιλου ήθους. Περίεργο πως δεν το θυμούνται αυτό όταν μπροστά τους παρελαύνουν νεαρές κορασίδες. Είναι φανερό ότι η επίκληση των διακονισσών είναι μόνο μία δικαιολογία για να προκαλέσουν ριζικές αλλαγές που δεν συνάδουν με το πνεύμα της Εκκλησίας.
Φτάνει στο σημείο ο π. Λίβυος να μιλήσει για «θρησκευτική βία» κάπου εκεί μέσα στο τελευταίο συναισθηματικό παραλήρημα του σχολίου του: «σε αυτά τα κοριτσάκια που έχουν δεχθεί και ζήσει όλη αυτή την «Χριστιανική» επίθεση «αγάπης» και «σεβασμού» όλη αυτή την θρησκευτική βία, ποιος θα εξηγήσει ότι ο Χριστός και η Εκκλησία των Αγίων του δεν έχει κανένα πρόβλημα που γεννήθηκαν γυναίκες;» Πάτερ μου παραλίγο να με πιάσουν τα σιρόπια, ούτε στην εφηβεία μου δεν σκεφτόμουνα έτσι, ίσως στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού. Μήπως αυτή η αντιεκκλησιαστική, ανώριμη και συναισθηματικά φορτισμένη γλώσσα ενός opinion maker απευθύνεται στα κοριτσάκια για να διαμορφώσει κύμα ανατροπής στην Εκκλησία; Σήμερα για έναν αόριστο ρόλο διακονισσών. Αύριο για να καταπατηθεί το άβατο του Αγίου Όρους. Μεθαύριο για να γίνουν οι γυναίκες ιερείς. Αργότερα για «τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων στην Εκκλησία»! Συμφωνείτε πατήρ των δικαιωμάτων;
Ακούστε. Δεν θα πάρουμε. ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ. ΤΗΝ ΠΛΑΤΥΤΕΡΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ. ΑΥΤΗΝ ΘΑ ΑΓΩΝΙΣΘΟΥΜΕ ΝΑ ΜΙΜΗΘΟΥΜΕ. Δεν βρήκαμε καταφύγιο από τα φεμινιστικά σκουπίδια του κόσμου τούτου, για να σας επιτρέψουμε να μας τα φέρετε και μέσα στην Εκκλησία.
Ούτε με σφαίρες πάτερ. ΟΥΤΕ ΜΕ ΣΦΑΙΡΕΣ.
ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ: Αχ αυτά τα κοριτσάκια…! (trelogiannis.blogspot.com)
