Γράφει ὁ Νεκτάριος Δαπέργολας
«Παράδοξα σήμερον εἶδον τὰ ἔθνη πάντα, ὅτε τὸ Πνεῦμα κατῆλθε τὸ Ἅγιον ἐν πυρίναις γλώσσαις». Ἔφτασε λοιπόν καί πάλι ἡ περίλαμπρη ἡμέρα τῶν γενεθλίων μας. Ἡ ἡμέρα πού ντυθήκαμε τό Φῶς καί πού ὅλη ἡ ἀνθρώπινη Ἱστορία μεταβλήθηκε σέ καινή κτίση.
Σήμερα γεννιέται ἡ Κιβωτός τῆς σωτηρίας μας. Ἡ Σύναξη καί ἡ Κοινωνία. Ἐκκλησία μαχόμενη καί θριαμβεύουσα. Ἐν ὀδύναις καί ἐν ὠδίναις. Ἐν μαρτυρίῳ καί ἐν δόξῃ. Φωτεινό καί ἀσφαλές καταφύγιο μέσα στόν ζόφο τῶν αἰώνων. Πανσθενές καί ἀνίκητο ἀπό τίς πύλες τοῦ Ἄδη. Παρά τούς τρομακτικούς κλυδωνισμούς καί τίς σκληρές δοκιμασίες. Παρά τόν ὀρυμαγδό τῶν διωγμῶν καί τίς μανιασμένες θύελλες τῶν αἱρέσεων.
Πανσθενές καταφύγιο ὅμως καί τώρα. Τώρα, πού σέ τέτοιο δυσώδη βόρβορο ἀκολασίας καί βλασφημίας βουλιάζουμε καί σέ τέτοιο δαιμονικό βοῦρκο πλάνης καί στρέβλωσης κινδυνεύουμε νά καταποντιστοῦμε.
Ρῦσαι οὖν ἡμᾶς καί νῦν, Βασιλεῦ Οὐράνιε, ἀπό παντός κακοῦ. Ἀπό πάσης ἐπιβουλῆς πονηρευομένων, ἀπό πάσης ἁλώσεως διαβολικῆς, ἀπό πάσης πλάνης καί σκοτίας. «Ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ὑμῖν καί καθάρισον ἡμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος». Σπεῦσον, ὅτι εἰσήλθοσαν ὕδατα καί καταιγίς περιεκύκλωσεν ἡμᾶς καί κατήλθομεν ἕως τά βάθη τῆς θαλάσσης.
Καί σῶσον, Ἀγαθέ, τάς ψυχάς ἡμῶν…
«Πᾶνος»
