ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ: «Υμείς αεί τω Πνεύματι τω Αγίω αντιπίπτετε» - (Πραξ. ζ΄, 51) (Ο σύγχρονος κοινοβουλευτισμός - οικονομική ολιγαρχία - στην Ελλάδα στη δίνη του πολιτισμού της ντροπής – shame cultures)

 

Μετά το 1821, η πολιτική που αναδύθηκε στην πατρίδα μας άρχισε να παίρνει σχήμα «ευρωπαϊκό», ως ιδεολογία υπέρβασης της Ορθοδοξίας. Ας μη σπεύσει, όμως, κάποιος να μας κατηγορήσει ότι απορρίπτουμε συνολικά τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό. Όταν εκτιμάμε τις διαφορές με την Ευρώπη το κάνουμε στα πλαίσια της Ορθοδοξίας, στα όρια των παραδόσεων του Ελληνισμού.

Αποκλίνουμε ως κράτος, σιγά – σιγά, αφήνοντας το Ελληνορθόδοξο ήθος, σε πολιτικές προτάσεις – επιλογές της Αστικής – Μαρξιστικής κοσμοθεωρίας και βιοθεωρίας∙ έτσι η λειτουργία της εξουσίας, της οικονομικής κυρίως, προσδέθηκε στο άρμα του Καπιταλισμού, στο χώρο των «διαπλεκομένων συμφερόντων».

Εύστοχη η παρατήρηση του Απόστολου Βακαλόπουλου:

«Ο ακραίος ατομισμός των Ελλήνων και κυρίως των ηγετών τους, η άρνησή τους να σμικρύνουν το γιγάντιο εγώ τους για την επιτυχία μιας συλλογικής προσπάθειας, είχε ολέθριες επιδράσεις στις πράξεις τους από την αρχαιότητα» (Βλέπε βιβλίο του «Ο χαρακτήρας των Ελλήνων», σελ. 115).

Την τάση – ορμή του ανθρώπου για ποιοτικά άλματα από το «καθ’ εικόνα στο καθ’ ομοίωσιν» (Γεν. Α΄, 26), η υλιστική σκέψη την ονόμασε «αρχέγονη βούληση του ανθρώπου για υπέρβαση της ατομικότητάς του και αυτής ακόμα της βιολογικής του ύπαρξης».

Αυτή ακριβώς η προσπάθεια υπέρβασης της βιολογικής του ύπαρξης, βρίσκεται στο νοητικό θεμέλιο του «νέου νομοσχεδίου» για την, και σε θεσμικό επίπεδο, σαρκική ένωση ατόμων του ίδιου φύλου. Προσπάθεια σε λάθος κατεύθυνση! Αμαρτία δηλ.!

Επιτέλους, αυτοί οι κυβερνήτες (Μητσοτάκης, κυβέρνηση κλπ), πως δεν κατανοούν ότι μεταπίπτουν σε επίπεδο «αθέσπιστων συνηθειών»; Συνήθειες που δεν νομιμοποιεί ούτε η ίδια η Φύση; Στ’ αλήθεια, θαυμάζουμε και δοξάζουμε τον Θεό, που μας έδωσε στην Αγία Γραφή, αλήθειες, εντολές – εισηγήσεις πνοής, με αναλύσεις διαχρονικής και πανανθρώπινης εμβέλειας, όπως (παραδείγματα):

α) «Διότι γνότες τον Θεόν ουχ ως Θεόν εδόξασαν ή ευχαρίστησαν, αλλ’ εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία∙ φάσκοντες είναι σοφοί εμωράνθησαν (Ρωμ. α΄, 21-22).

β) «Ή ουδέ αυτή η φύσις διδάσκει υμάς… (Α΄ Κορ. 11, 14).

γ) «Πάντα μοι έξεστιν, αλλ’ ου πάντα συμφέρει∙ πάντα μοι έξεστιν, αλλ’ ου πάντα οικοδομεί» (Α΄ Κορ. 10, 23).

Ο εγγυημένος – αξιόπιστος λόγος του Αγίου Τριαδικού Θεού έχει σταθερή σχηματισμένη παρουσία όχι μόνο στη Γραφή αλλά και στην Κτίση – Φύση.

Κάτω από τις λεπτομέρειες, της Βιολογίας για παράδειγμα, υπάρχουν αρχές απαραβίαστες, θέσεις ακλόνητες, προς όφελος των ανθρώπων∙ είναι η γλώσσα του Θεού: «τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται, ή τε αΐδιος αυτού δύναμις και θειότης, εις το είναι αυτούς αναπολογήτους» (Ρωμ. Α΄, 20).

Ο εξέχων γενετιστής της Αμερικής Francis S. Collins, επικεφαλής του Σχεδίου Ανθρωπίνου Γονιδιώματος, αυτή την μαρτυρία του Απ. Παύλου υπογραμμίζει στο βιβλίο του «Η Γλώσσα του Θεού».

Σήμερα, με το επαίσχυντο νομοσχέδιο υπέρ των ομοφυλοφίλων, η πολιτική ηγεσία δεν μπορεί πλέον να υπεκφεύγει. Κοντά στην υπονόμευση της Ορθοδοξίας, χρόνια τώρα, σήμερα προσθέτει και νομοσχέδιο μακροπρόθεσμης ασυνέχειας της ζωής και του Έθνους, στήνοντας ψεύτικο δικαίωμα «γάμου», καρικατούρας γάμου δηλ.

Έχουν ήδη προηγηθεί εθνοκτόνες πρακτικές, εξυπηρετούσες τη Νέα Τάξη∙ πρακτικές νόθευσης της Ορθοδοξίας και της Ελληνικότητας∙ πρακτικές εμπόδιο στην βιολογική και πνευματική αναπαραγωγή του Έθνους – Κράτους.

Στη ίχνη του Χίτλερ (δόγμα συνολικής ευθύνης) το Βερολίνο (Μέρκελ - Σόιμπλε) μας εμφάνιζε στα συστημικά ΜΜΕ, μετά το 2009, ως τεμπέληδες, διεφθαρμένους κ.λ.π. Μετά την οικονομική κρίση – λεηλασία, ακολούθησε και η προδοσία της Ορθοδοξίας στην «Κρήτη», που αναγνώρισε «πανηγυρικά» και η επίσημη Εκκλησία.

Δεν έχουν τόσο σημασία οι όποιες λαοσυνάξεις (αν γίνουν), όσο να κατανοήσουν όλοι οι Έλληνες την Φιλοσοφική – Πνευματική διάσταση της Νέο-Ταξικής λαίλαπας εναντίον του Ελληνισμού και (όλης) της Ανθρωπότητας. Τότε θα υπάρξει (συνολικά) η υγιής αντίδραση.

Χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις (κοινοβουλευτισμός), με αμείλικτη συνέπεια βοήθησαν στην «ΜΕΤΑΚΕΝΩΣΗ» της Αστικής – υλιστικής φιλοσοφίας στην Ελλάδα. Δεν εξαιρούνται, βέβαια, και οι Δικτατορίες.

Οι σημερινοί κυβερνώντες θέλουν να σβήσουν ό,τι ο Χριστιανισμός και οι κοινωνιολόγοι ονομάζουν «πολιτισμοί της ντροπής» (shame cultures). Είναι αλήθεια ότι και ο Αδ. Κοραής, σ’ αντίθεση με τον Κων. Οικονόμο εξ Οικονόμων, παραγνώρισε την αξία – ιδιαιτερότητα του Ελληνορθοδόξου κόσμου, την πολιτισμική του ιδιαιτερότητα, φροντίζοντας για μια «ομογενοποίηση» στα πλαίσια του Ευρωπαϊσμού (Διαφωτισμού), πλην όμως χωρίς τα στοιχεία που συνθέτουν έναν, στην κυριολεξία, «πολιτισμό της ντροπής», όπως επιχειρεί ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης με το σοδομικό νομοσχέδιο.

Ας ανατρέξει στην Ιστορία ο κ. Μητσοτάκης, προς έλεγχο, να γνωρίσει την αντίδραση του Άγγλου στρατηγού Μοντγκόμερυ, όταν η βουλή στην Αγγλία ψήφισε τον σχετικό νόμο περί ομοφυλοφίλων.

Αργότερα ο Αδ. Κοραής αντιλαμβανόμενος την μυωπική (πολιτικά και ηθικά) συμπεριφορά της Ευρώπης, τόνισε:

«Εκείνας τας πολιτικάς προκρίνω, τας οποίας παραγγέλει και προκρίνει η από τον Θεόν αποκαλυφθείσα θρησκεία: “οίδατε ότι οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών και οι μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αυτών. Ουχ’ ούτως έσται εν υμίν, αλλ’ ος εάν θέλη εν υμίν μέγας γενέσθαι έσται υμών διάκονος» (Ματθ. 20, 25-26). Άλλως τα “πολιτικά, χωριζόμενα από τα θρησκευτικά, γίνονται κιαφηρικά”» (Βλέπε βιβίο Αλεξ. Κ. Παπαδερού – ΜΕΤΑΚΕΝΩΣΙΣ σελ. 297-298).

Σημείωση Αλέξ. Κ. Παπαδερού: «Ο Κοραής χρησιμοποιεί την έκφραση «Κιαφηρικά» για να χαρακτηρίσει εκείνους οι οποίοι, υπό τον μανδύα της ευσεβείας, κρύπτουν την προσπάθειά των για ιδιοτελείς σκοπούς και οφέλη» (Σελ. 298).

Σχόλιο: Ο Αδ. Κοραής, δεν απαλλάσσει τον λαό από την ενοχή, διότι και αυτός (ο λαός) είναι συνυπεύθυνος για την πολιτική δράση του κυβερνήτη – υπουργών του.

Τονίζει χαρακτηριστικά:

«Οι πολίτες ενός ελεύθερου κράτους δεν μπορούν να διακηρύττουν «δεν είμαστε υπεύθυνοι για ό,τι πράττουν οι Υπουργοί μας» (Κοραής, 1828 – 1833, «Άτακτα», τομ. Ι, οέ).

Ως ημερολόγιο και ιστορικότητα, αποδεικνύεται περίτρανα ότι ο σημερινός κοινοβουλευτισμός, πολίτευμα της Αστικής τάξης και της Οικονομικής ολιγαρχίας, καμμία σχέση δεν έχει με την Ορθοδοξία. Έρχονται πάλι, δίκην νομοθετικής σταυροφορίας, να επιβάλλουν ηθική χωρίς Σταυρό ή, μάλλον, κατά του Σταυρού (τέλος σχολίου).

«Υμείς αεί τω Πνεύματι τω Αγίω αντιπίπτετε» - Πραξ. ζ΄, 51

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ