Ὁ ἀφωρισμένος Πρωθυπουργὸς ἀσπάζεται τὸν Ἀρχιεπίσκοπον καὶ ἔπειτα τὸν Τ. Σταυρόν (1.1.2024). Πῶς ἀνέχονται οἱ Ἀρχιερεῖς νὰ λοιδορῆται ὁ Χριστός, παρέχοντες ψήφους εἰς αὐτὸν ὁ ὁποῖος καταπατᾶ τὸν λόγον Του;
Κλείει Ἱ. Ναούς, παύει τοὺς «Τρεῖς Ἱεράρχας», ὁρίζει τὶ εἶναι ἁμαρτία, ἐπιτρέπει τὴν βεβήλωσιν ἱ. εἰκόνων…
ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ ΕΙΣ ΤΟ «ΜΑΞΙΜΟΥ» ΤΗΝ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗΝ ΡΑΒΔΟΝ
Τυφλωμένοι ἀπὸ τὰ ΕΣΠΑ καὶ τὴν ἀπόλαυσιν τῶν προνομίων των οἱ 95 Ἀρχιερεῖς τῆς Ἑλλάδος ἀποτρέπουν τὰς ἀντιδράσεις καὶ προσκυνοῦν Βουλευτάς!
Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος
Ἀξιόλογον τὸ ἀνακοινωθὲν τῆς Ἱεραρχίας κατὰ τοῦ νομοσχεδίου τῶν ὁμοφυλοφίλων, ὅμως ὁ σκοπός του ἀκυρώνει τὸ περιεχόμενόν του, διότι –ὡς διεφάνη ἐκ τῶν ὑστέρων- σκοπός του δὲν εἶναι νὰ ἀναχαιτίση τὸν ὄλεθρον, ἀλλὰ νὰ ἄρη τὸ βάρος τῆς ἐνοχῆς ἀπὸ τὰς συνειδήσεις τῶν Μητροπολιτῶν, φωνασκώντων ἐνδομύχως «τὸ καθῆκον μου ἦταν ἕνα ἀνακοινωθὲν καὶ αὐτὸ ἀρκεῖ καὶ περισσεύει».
Οἱ τάλαινες Μητροπολῖται ἐβάπτισαν ὡς ἀποκλειστικὸν καθῆκον τὴν ὑποτιθεμένην διὰ τοῦ ἀνακοινωθέντος «ὁμολογίαν», ὑπὸ τῆς λέξεως αὐτῆς ἐννοοῦντες μίαν διακήρυξιν ἀρχῶν, ὡς θὰ ἔπραττε καὶ εἷς σύλλογος γονέων καὶ κηδεμόνων δημοτικοῦ σχολείου. Εἶναι ἀπρόθυμοι νὰ ἀναλάβουν δρᾶσιν, διὰ νὰ μὴ ἐπισύρουν ἐπάνω τους τὴν μομφὴν ὅτι οἱαδήποτε περαιτέρω ἐνέργεια θὰ ἦτο πολιτικὴ πρᾶξις. Ὡς ἂν ἡ πολιτικὴ νὰ μὴ ὑποπίπτη εἰς τὰ πεδία ἐξαγιασμοῦ ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας, ἀποδεχόμενοι πλήρως ὅμως τὸν ἐγκλωβισμὸν τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὰ πολιτικὰ ὅρια, τὰ ὁποῖα ἔχουν «κόψει καὶ ράψει» οἱ Κυβερνήσεις, τὰ ὁποῖα δὲν διαφέρουν ἀπὸ ἐκεῖνα μιᾶς σέκτας. Ἐπιδιώκουν ἐκεῖναι πρῶται τὸν ἐναγκαλισμὸν μὲ τὴν Ἐκκλησίαν, διότι μὲ ἕνα «ξεροκόμματον» κρατοῦν προσκυνημένους 82 Ἀρχιερεῖς καὶ δι’ ἐκείνων τὸν ἑλληνικὸν λαόν. Ἂν αὐτὸς ὑπνώττη, εὐθύνονται καθ’ ὁλοκληρίαν οἱ πνευματικοὶ ταγοί, οἱ ὁποῖοι δὲν κρούουν τὶς καμπάνες, διὰ νὰ ἐξεγερθῆ!Δὲν εἶναι ὅμως μόνον αὐτό, ὑπάρχει καὶ χειρότερον! Οἱανδήποτε ἀντίδρασιν κατακεραυνώνουν ὡς «καντιωτισμόν»! Ἠκούσαμεν Μητροπολίτας τὴν ἑπομένην τῆς συνεδριάσεως τῆς Ἱεραρχίας νὰ ὁμιλοῦν εἰς τηλεοπτικὰ μέσα καὶ νὰ ἐπαναλαμβάνουν τὰς -πολιτικῶς ὀρθάς- «φιλειρηνικάς» διαθέσεις τῆς Ἐκκλησίας, νὰ βεβαιώνουν ὅτι δὲν πρόκειται νὰ ἔλθη εἰς σύγκρουσιν μὲ τὸ Κράτος, τὸ ὁποῖον βεβαίως ἀκρωτηριάζει αὐτὴν ἀπὸ τὸν κοινωνικὸν ἱστὸν ἀλλὰ κομψῶς -ὥστε νὰ μὴ τὸ ἀντιλαμβάνωνται οἱ «λωτοφάγοι» Ἱεράρχαι-, νὰ ὀμνύουν ἐνώπιον οὐρανοῦ καὶ γῆς –ὡς ὁ Ἀπ. Πέτρος, ὅταν ἠρνήθη τὸν Κύριον- ὅτι δὲν θὰ «κουνήσουν οὔτε τὸ μικρό τους δάκτυλο» (ὄχι διὰ νὰ καταγγείλουν ἀλλὰ), διὰ νὰ ἀφαιρέσουν ἀπὸ τὸν λαὸν τὰς δυσβαστάκτους ἁλυσίδας τῆς Κυβερνητικῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία ἐπισωρεύει ὄχι μόνον αἰώνια ἀλλὰ καὶ ἐπίγεια δεινά.
Δὲν ἔχουν μελετήσει ποτὲ τὴν Καινὴν Διαθήκην; Δὲν ἀνέγνωσαν τούς λόγους τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας;
«Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ τί θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη!… δοκεῖτε ὅτι εἰρήνην παρεγενόμην δοῦναι ἐν τῇ γῇ; οὐχί, λέγω ὑμῖν, ἀλλ’ ἢ διαμερισμόν… ὑποκριταί, τὸ πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς οἴδατε δοκιμάζειν, τὸν δὲ καιρὸν τοῦτον πῶς οὐ δοκιμάζετε;» (Λουκ. 12,49 ἑξ.)
Ποῦ ἐχάθη ὁ ζῆλος τῶν εἰς «τύπον καὶ τόπον» Χριστοῦ; Μήπως δὲν ἀπηύθυνε τὰ σκληρὰ «Οὐαὶ» εἰς τοὺς Γραμματεῖς; Μήπως δὲν ἀπεκάλεσεν «ἀλεποῦ» τὸν Ἡρώδην; Μήπως δὲν ἀνέτρεψε τὰς τραπέζας τῶν κολλυβιστῶν; Οἱ Ἀρχιερεῖς μας ὅμως θέλουν νὰ κολακεύουν τοὺς διαχειριζομένους τὸν κρατικὸν κορβανάν, κι ἂς ἀνατρέπουν οἱ πολιτικοὶ τὸν Χριστὸν ἀντιστρατευόμενοι τὸ Ἱ. Εὐαγγέλιον!
«Καντιωτισμὸς» ἡ σθεναρὰ ἐναντίωσις πρὸς τὴν ἀντίχριστον ἐξουσίαν; Μήπως καὶ ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος, ὁ Οἰκουμενικὸς Διδάσκαλος ἦτο… «ἀκραῖος»; Ἰδοὺ τί γράφει:
«Δὲν ἤκουσες τί ἔκαμεν ὁ Ἰωάννης (ὁ Πρόδρομος); Εἶδεν ἄνθρωπον τύραννον νὰ ἀνατρέπη τοὺς περὶ γάμου νόμους, καὶ μὲ θάρρος εἰς τὸ μέσον τῆς ἀγορᾶς εἶπε «δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται νὰ ἔχης ὡς σύζυγον τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου, Φιλίππου»… ἔχω τὴν ἀξίωσιν νὰ σωφρονίσης τὸν συνάνθρωπόν σου. Ἆρα γὲ ἐάν σοῦ ἔλεγα νὰ τιμωρῆς καὶ νὰ διορθώνης τοὺς βασιλεῖς καὶ τοὺς δικαστάς ὅταν παρανομοῦν, δὲν θὰ ἔλεγες ὅτι πάσχω ἀπὸ τρέλλαν; Καὶ ὅμως ὁ Ἰωάννης αὐτὸ ἔκαμε καὶ ἔτσι ἐδείχθη ὅτι δὲν εἶναι ἔξω ἀπὸ τὰ καθήκοντά μας… Ἂν καὶ δὲν ἐθυσιάσθη (εἰς τὰ εἴδωλα) οὔτε διετάχθη νὰ προσκυνήση εἴδωλον, ἀλλὰ χάριν τῶν ἱερῶν νόμων ποὺ ὑβρίζοντο ἀπετμήθη τὴν κεφαλήν. Καὶ σὺ λοιπὸν νὰ ἀγωνισθῆς μέχρι θανάτου ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ ὁ Κύριος θὰ πολεμήση δι’ ἐσέ. Καὶ μὴ μοῦ εἰπῆς τὸν ψυχρὸν τοῦτον λόγον, τί μὲ ἐνδιαφέρει; Δὲν ἔχω καμμίαν σχέσιν μὲ αὐτόν… Διότι (ὅλοι οἱ ἄνθρωποι) ἔχουν τὴν ἰδίαν φύσιν μὲ ἐμᾶς… ἔχουν τὸ ἴδιον Δεσπότην, ἔλαβον τοῦ ἰδίους νόμους… ἂς μὴ λέγωμεν λοιπὸν ὅτι δὲν ἔχομεν τίποτε κοινὸν πρὸς αὐτούς, διότι αὐτὴ εἶναι σατανικὴ φωνή…»! (Εἰς τοὺς Ἀνδριάντας, Ὁμιλία Α΄ 11, ΕΠΕ 31)
Ἀκοῦτε, Σεβασμιώτατοι; Διὰ τὴν καταπάτησιν τοῦ νόμου τοῦ γάμου ἀπώλεσεν ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος τὴν ζωήν του! Αὐτὸν ἐγκωμιάζουν ἅπασαι αἱ γενεαὶ καὶ αὐτὸν προβάλλει ὡς ὑπόδειγμα ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος, ὁ ἐπίσης δριμὺς ἐπικριτὴς τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Μήπως καὶ τὴν Αὐτοκράτειραν Εὐδοξίαν δὲν ἀπεκάλεσεν Ἡρωδιάδα, δηλ. μοιχαλίδα;
Δὲν ἀργεῖ ὅμως ἡ «σατανικὴ φωνὴ» νὰ ὑψώση παρωπίδας καὶ νὰ καρπίση τὸ εὐφυολόγημα: «Αὐτὰ εἶναι ἀναχρονιστικά, σήμερα εἶναι ἄλλα τὰ δεδομένα…». Ἀλήθεια; Οἱ θρόνοι, αἱ μίτραι, αἱ τιμαὶ εἶναι «καλοδεχούμενα», ἀλλὰ ὁ ἔλεγχος τῶν ἰσχυρῶν ὄχι; Τοὺς μὴ ἔχοντας θάρρος νὰ παραδεχθοῦν τὴν διαχρονικὴν στάσιν τῆς Ἐκκλησίας τοὺς διαψεύδει ἡ Συνοδικὴ Ἀπόφασις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τοῦ 1838 ἐπὶ Γρηγορίου Στ΄, ἡ ὁποία ἀπεστάλη πρὸς τὴν Βουλὴν τῆς Ἰονίου Πολιτείας, οἱ ὁποῖοι μὲ νομοσχέδιον ἐπεχείρουν τὴν μεταρρύθμισιν τοῦ γάμου. Ἰδοὺ ἐλάχιστα ἀποσπάσματα:
«…τὰ πλεῖστα ὅμως τῶν ἐν αὐτῷ ἄρθρων (τοῦ νομοσχεδίου) ἀντίκεινται προφανῶς τοῖς ἱεροῖς Κανόσιν, ἐπεμβαίνουσιν ἀναφανδὸν εἰς τὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ πνευματικά, καὶ ἀφαιροῦσιν αὐθαιρέτως τὰ προνόμια τῆς ἀρχιερωσύνης, καθυποβάλλοντα αὐτὰ εἰς τὴν διοίκησιν τῶν λαϊκῶν… Ἑνί λόγῳ, τὸ νομοσχέδιον καταγίνεται εἰς τὸ νὰ καταργήση ὅλην τὴν ἰσχὺν τῶν ἱερῶν νόμων καὶ κανονικῶν παραδόσεων, καὶ ὅλην τὴν ἐκκλησιαστικὴν εὐταξίαν καὶ τὸν ἱερὸν διάκοσμον, καί, ἀναστέλλον τὴν εἰς τὰ πνευματικὰ χρέη ἐπιρροὴν τῶν ἱερωμένων, παραδίδει τὰ ἱερὰ καὶ θεῖα εἰς λαϊκοὺς προσκειμένους ὅλους εἰς τὰ πάθη…
… Ἡ Ὀρθόδοξος ἡμῶν θρησκεία… δὲν μᾶς ἐδόθη ὡς ὄργανον τῶν παθῶν μας καὶ ὡσεὶ παίγνιον τῆς φαντασίας τῶν πολιτικῶν ἀρχῶν, οὔτε δύναται νὰ συγκαταβῆ εἰς τὰ ἐμπαθῆ τῶν αἰώνων φρονήματα καὶ εἰς τὰ τῶν πολιτικῶν διοικήσεων σχέδια καὶ νὰ συμμορφοῦται μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ αἰῶνος. Τουναντίον μάλιστα ἀπαιτεῖ νὰ κλίνωμεν πάντοτε τὸν αὐχένα εἰς τὰ θεῖα αὐτῆς θεσπίσματα, ρυθμίζοντες καὶ τὸ πολίτευμα καὶ τὰ ἤθη ἡμῶν κατὰ τὰς οὐρανίους αὐτῆς διαταγάς, καὶ ὄχι ποτὲ πολιτικοὶ ἄνδρες νὰ ρυθμίζωσι κατὰ τὰ πάθη των τὴν θρησκείαν τοῦ Θεοῦ…
…ἐπεμβαίνωσι παρανόμως εἰς τὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ πνευματικὰ πολιτικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἄνθρωποι, μήτε δικαίωμα, μήτε ἐξουσίαν ἔχοντες μετακινῆσαι αὐτὰ μέχρι κεραίας, ὄντα ἐξ ἀρχῆς ἀνεξάρτητα καὶ ἀνώτερα πάσης ἀνθρωπίνης ἐξουσίας… τούτου ἕνεκα λογίζεται ἱερόν, ἀπαραίτητον ὄφλημα τῆς ὑμῶν ἐκλαμπρότητος, τῶν ἐμφρονεστάτων βουλευτῶν… ἵνα δείξητε πρῶτοι τὸ καλὸν παράδειγμα… ἴνα τοιουτρόπως καὶ ἑαυτοὺς ἁπαλλάξητε πάσης πνευματικῆς ἐνοχῆς καὶ παντὸς μώμου τοῦ ἐκ τῆς ἐπὶ τῶν ἡμερῶν σας ἀθετήσεως καὶ καταργήσεως τῶν θείων καὶ ἱερῶν νόμων».
Δι’ ὅσους δὲν ἔδωσαν κατάλληλον προσοχὴν εἰς τὸ κείμενον νὰ ἐπισημάνωμεν τὰ βασικὰ σημεῖα: α) ὁ γάμος εἶναι πνευματικὸν ζήτημα καὶ κάθε νομοθέτησις τῆς πολιτείας εἶναι εἰσπήδησις εἰς χῶρον, ὁ ὁποῖος δὲν τῆς ἀνήκει, καὶ συνάμα πρόκειται περὶ ἀντιποιήσεως ἀρχῆς, ἀνατρέπουσα τὴν σχέσιν Ἐκκλησίας-Πολιτείας β) καταγγέλλει ἀπεριφράστως τοὺς νομοθέτας ὅτι μεταβάλλουν τὰ ἤθη συμφώνως πρὸς τὰ πάθη τους (σήμερα τὴν ὁμοφυλοφιλίαν;!) καὶ γ) τοὺς ἀπειλεῖ ἐμμέσως μὲ ἀφορισμόν.
Ἀπεναντίας, οἱ σύγχρονοι Ἀρχιερεῖς δὲν τολμοῦν οὔτε τὴν ἀδυσώπητον πραγματικότητα νὰ καταγράψουν εἰς τὸ ἀνακοινωθέν, τὸ ὁποῖον ἀναλίσκεται εἰς διαπιστώσεις καὶ ρητορικὰ ἐρωτήματα. Οἱ συντάξαντες καὶ οἱ συνομολογήσαντες εἰς αὐτὸ εἶναι Ποιμένες ἢ «κότες», ὅπως τοὺς χαρακτήρισαν εἰς τὸ Μαξίμου; Τελείως τυφλοί; Δὲν βλέπουν, ποῦ ὁδηγούμεθα; Εἶναι ἡ θεσμοθέτησις τοῦ γάμου καὶ τῆς τεκνοθεσίας ὁμοφυλοφίλων «πταισματάκι»; Εἶναι ἁπλῶς καὶ μόνον εἱς ἀκόμη νόμος; Διατί δὲν περιγράφουν εἰς τὸ ἀνακοινωθὲν τὸ ζοφερὸν μέλλον τῶν παιδιῶν; Αὐτὸ πού πραγματικὰ συμβαίνει μὲ τὸ «ἐμπόριο μήτρας»; Ὅτι ἀκόμη καὶ αἱ ἐλεγχόμεναι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν ὅτι ἡ συντριπτικὴ πλειονότης τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἀπορρίπτει τὸ νομοσχέδιον; Ὅτι ὁ «λοατκισμὸς» εἶναι πολιτικὸν κίνημα, προωθούμενον ἀπὸ γνωστὰ κέντρα; Ὅτι ἡ Κυβέρνησις εἶναι παντελῶς ἀχάριστος, ἔπειτα μάλιστα ἀπὸ τὴν τόσην «ὑπακοὴν» ἕως διαλύσεως τῶν ἐνοριῶν, τὴν ὁποίαν ἐπέδειξεν ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία; Διατί δὲν ἔθεσαν ὡς τίτλον τοῦ ἀνακοινωθέντος: «Εἶσθε εὐχαριστημένος κ. Μητσοτάκη διὰ τὴν ὀσφυοκαμψίαν ἡμῶν ἢ μήπως νὰ Σᾶς παραδώσωμεν καὶ τὰς ποιμαντικάς μας ράβδους;».
«Ἀρχιερεῖς, Ἀρχιερεῖς, οἱ «ἀποκτείνοντες» τὸν ζῆλον τῶν διαμαρτυρομένων οἰκογενειαρχῶν καὶ «λιθοβολοῦντες» τοὺς αἰτουμένους δυναμικὴν συστράτευσιν εἰς τὴν ἀντίστασιν κατὰ τῆς ἐπελαυνούσης λαίλαπος», θὰ εἶσθε ὑπόλογοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἱστορίας δι’ ἑκάστην ψυχήν, ἡ ὁποία ὑπόκειται εἰς ἔκτρωσιν, δι’ ἕκαστον παιδίον, τὸ ὁποῖον θὰ ἀνατραφῆ εἰς διεστραμμένον περιβάλλον μὲ τὴν εὐλογίαν Σας! Ναί, μὲ τὴν εὐλογίαν Σας, διότι τώρα μὲν ὑποκρίνεσθε ὅτι ἐξεπληρώσατε τὸ χρέος Σας, τὴν ἐπαύριον ὅμως θὰ παρασημοφορῆτε καὶ θὰ ἐγκωμιάζετε Πρωθυπουργούς, Ὑπουργούς, Βουλευτάς καὶ ὅλους τούς «δημίους» τῆς Ἐκκλησίας!
«Ὁ Χριστὸς ξανασταυρώνεται» ἀπὸ Ἐσᾶς, οἱ ὁποῖοι γονατίζετε εἰς τὸν τάφον τοῦ Καζαντζάκη καὶ διὰ τοῦτο τὸν ἐξώνεται ἀπὸ τὸ Ἱερὸν Βῆμα, διὰ να μὴ Τὸν ἀντικρύζετε! «Ὁ Χριστὸς ξανασταυρώνεται» ἀπὸ Ἐσᾶς, οἱ ὁποῖοι «οὐκ ἀφίεται τὰ παιδία ἀλλὰ κωλύετε αὐτὰ» νὰ προσέλθουν εἰς Αὐτὸν χειροκροτοῦντες τὸν ἀλάστορα Πρωθυπουργόν, διὰ τοῦτο οὔτε διὰ τὰς παιδεραστίας τῶν παπικῶν δὲν εἴπατε λέξιν! «Ὁ Χριστὸς ξανασταυρώνεται» ἀπὸ Ἐσᾶς, οἱ ὁποῖοι δὲν θέλετε νὰ σταυρωθῆτε διὰ τὴν ἀγάπην τῶν παιδιῶν, διότι ἡ καρδία Σας εἶναι δοσμένη εἰς τὰς ἐγκολποφορούσας «ἀκάρπους συκέας».
Τιμῶμεν τὴν Ἀρχιερωσύνην Σας, τιμήσατε καὶ Ἐσεῖς τὸν Σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἀπότμησιν τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου, τὸ μαρτύριον τοῦ Χρυσοστόμου, ἔστω τὴν ἀντίστασιν τῶν προκατόχων σας τὴν δεκαετίαν τοῦ ’80, ὅλα τὰ ὑπόλοιπα περὶ παθητικῆς «ὁμολογίας» εἶναι ἰουδα-ϊσμός…
ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ ΕΙΣ ΤΟ «ΜΑΞΙΜΟΥ» ΤΗΝ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗΝ ΡΑΒΔΟΝ - Ορθόδοξος Τύπος (orthodoxostypos.gr)
