Σάββατο 3 Αυγούστου 2024

Ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ τοῦ μακαριστοῦ θεολόγου καί φιλολόγου Νικολάου Σωτηρόπουλου (1-2)

 


«Οὐαί τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι’ οὗ τό σκάνδαλον ἔρχεται» (Ματθ. ΙΗ΄7)

Σκάνδαλο εἶνε νά βάζῃ ὁ ἄνθρωπος τόν συνάνθρωπο σέ πειρασμό μέ τήν ἁμαρτωλή καί προκλητική συμπεριφορά του.
 
Σκάνδαλο ἐπίσης εἶνε νά διαπράττῃ ὁ ἄνθρωπος ἁμάρτημα, μέ τό ὁποῖο ὁ συνάνθρωπος κλονίζεται πνευματικῶς.

Τό «ἀνάγκη ἐλθεῖν τά σκάνδαλα» σημαίνει ὅτι, ἀφοῦ ὑπάρχουν στόν κόσμο ἄπιστοι, κακοπροαίρετοι, ἀδύνατοι καί ἀπρόσεκτοι ἄνθρωποι, ἀναπόφευκτο καί ἑπόμενο εἷνε νά συμβαίνουν σκάνδαλα.
Ἀδικαιολόγητοι οἱ σκανδαλοποιοί. Ἀλλ’ ἀδικαιολόγητοι καί οἱ σκανδαλιζόμενοι.
Οἱ πιστοί, οἱ πραγματικοί χριστιανοί, δέν σκανδαλίζονται ἀπό τά σκάνδαλα, ἀλλά λυποῦνται γιά τά σκάνδαλα.

Ὁ Χριστός συνιστᾷ στόν ἄνθρωπο, μέ σκληρή γλῶσσα, νά θυσιάζῃ ὅ,τι τόν σκανδαλίζει, ἔστω κι ἄν αὐτό εἶνε πολύτιμο καί προσφιλές σάν τό χέρι, τό πόδι καί τό μάτι του.
 
✶✶✶
 
Ὑψηλός ὁ δείκτης στά διαζύγια
 
Τό ἀνδρόγυνο χωρίζει μόνο μέ τό θάνατο, ἤ μέ τή μοιχεία, ἡ ὁποία εἶνε πνευματικός θάνατος


Τά λόγια τῆς Γενέσεως ἀποδεικνύουν, ὅτι ὁ Θεός ἀπ’ τήν ἀρχή ὥρισε τόν γάμο, καί μάλιστα τήν μονογαμία, ὡς φυσικό, ἠθικό καί ἀδιάλυτο δεσμό. Δημιούργησε ἕνα ἄνδρα καί μιά γυναῖκα, ὄχι ἕνα ἄνδρα καί πολλές γυναῖκες. Διότι ἤθελε κάθε ἄνδρας νά παίρνῃ μία γυναῖκα, ὄχι πολλές.

Μέ τήν ἀπόσπασι τῆς πλευρᾶς ἀπό τόν Ἀδάμ τό ἕνα σῶμα ὁ Θεός ἔκανε δύο, μέ τό γάμο τά δύο σώματα κάνει πάλι ἕνα. Καί ὅπως εἶνε ἔγκλημα νά διχοτομήσῃς ἕνα σῶμα, ἔτσι εἶνε ἔγκλημα νά χωρίσῃς ἕνα ἀνδρόγυνο.

Τό ἀνδρόγυνο χωρίζει μόνο μέ τό θάνατο, ἤ μέ τή μοιχεία, ἡ ὁποία εἶνε πνευματικός θάνατος.

Εἶπε ὁ Χριστός πρός τούς Φαρισαίους: ὅποιος χωρίσει τή γυναῖκα του χωρίς λόγο μοιχείας καί πάρῃ ἄλλη, διαπράττει μοιχεία. Καί ὅποιος πάρῃ χωρισμένη, πάλι διαπράττει μοιχεία. 
====================================================================

Ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ τοῦ μακαριστοῦ θεολόγου καί φιλολόγου Νικολάου Σωτηρόπουλου (2)


Ὁ Θεός δέν θέλει νά εἴμεθα ἀργοί, νά περνᾶμε τό χρόνο μας χωρίς ἐργασία.

«Τί ὧδε ἐστήκατε ὅλην τήν ἡμέραν ἀργοί;» (Ματθ. Κ΄ 6)
Τί στέκεσθε ἐδῶ ὅλη τήν ἡμέρα ἀργοί, χωρίς ἐργασία;

Ὁ Θεός δέν θέλει νά εἴμεθα ἀργοί, νά περνᾶμε τό χρόνο μας χωρίς ἐργασία. «Ἀργία μήτηρ πάσης κακίας», λέγει τό γνωστό γνωμικό. Ἡ ἀργία, δηλαδή, γεννάει κάθε κακία. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἀπασχολῆται μέ ἐργασία, γεμίζει τό χρόνο του μέ κακές σκέψεις, ἐπιθυμίες καί πράξεις.
 
«Πολλήν κακίαν ἐδίδαξεν ἡ ἀργία», λέγει ἡ Σοφία Σειράχ.
Ὁ ὀκνηρός σκουριάζει σάν τό σίδερο πού δέν δουλεύεται.

Ὁ Θεός ὥρισε τήν ἐργασία ἀπ’ τήν ἀρχή τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου. Ἔθεσε τόν ἄνθρωπο στόν Παράδεισο τῆς τρυφῆς «ἐργάζεσθαι αὐτόν καί φυλάσσειν».
 
Ὁ Χριστιανισμός καθαγίασε κάθε ἔντιμη ἐργασία καί παρήγγειλε, ὅποιος δέν ἐργάζεται, νά μή τρώγῃ: «Εἴ τις οὐ θέλει ἐργάζεσθαι μηδέ ἐσθιέτω».

Κάθε ἔντιμη ἐργασία εἶνε εὐλογημένη. Ἀλλ’ ἡ πιό εὐλογημένη ἀπ’ ὅλες τίς ἐργασίες εἶνε τό νά ἐγάζεται κανείς στόν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου, νά κάνῃ δηλαδή ἱεραποστολική ἐργασία γιά τήν καλλιέργεια καί τή σωτηρία ψυχῶν, γιά τήν πρόοδο τῆς βασιλείας τοῦ Χριστοῦ.
 
Ἀλλά καί ὅλοι, ἐκτός ἀπό τίς ἄλλες ἔντιμες ἐργασίες, ἄς δαπανοῦμε καί λίγο χρόνο γιά ἱεραποστολικά ἔργα. Καί μία ὥρα ἐργασίας στόν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου ἐκτιμᾶται καί ἀμείβεται ἀπό τόν Κύριο μέ σωτηρία καί δόξα.  
 
 ✶✶✶
 
Τελευταῖοι στή γῆ γιά νἄμαστε πρῶτοι στόν οὐρανό!

Γιά τόν Μεσσία οἱ Ἑβραῖοι εἶχαν ἰδέες καί ἀντιλήψεις κοσμικές καί ὑλιστικές. Φοβερό πρᾶγμα ἡ δύναμις τῶν ἰδεῶν καί ἀντιλήψεων τοῦ κόσμου! Ἐπηρεάζει πολλές φορές καί τούς πιό πνευματικούς ἀνθρώπους. Οἱ Μαθηταί τοῦ Χριστοῦ μπόρεσαν ν’ ἀπαλλαγοῦν ἀπ’ αὐτές μόνο μετά τήν πλουσία ἔκχυσι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
 
Νομίζοντας, λοιπόν, ὅτι ὁ Χριστός στά Ἰεροσόλυμα θ’ ἀνακηρυσσόταν κοσμικός βασιλιᾶς, φιλοδόξησαν νά καθήσουν ἕνας ἀπ’ τά δεξιά καί ἕνας ἀπ’ τ’ ἀριστερά τοῦ Χριστοῦ στήν κοσμική βασιλεία του.
 
Ἀλλά τί ἀπάντησε ὁ Χριστός στούς φιλοδόξους Μαθητάς, πού ζητοῦσαν πρωτεῖα; 
 
«Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε». Δέν ξέρετε τί ζητᾶτε, ἀπάντησε ὁ Χριστός.
 
«Ὅς ἐάν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος». Ὅποιος θέλει νά γίνῃ πρῶτος, πρέπει νά γίνῃ δοῦλος σας. Νά ὑπηρετήσῃ μέ ταπείνωση τούς ἄλλους. 
 
Ἐγώ, πού εἶμε ὁ Πρῶτος μέ ἀπόλυτη ἔννοια, ἔγινα τελευταῖος γιά σᾶς. Καί σεῖς, ἄν θέλετε νά διακριθῆτε καί νά γίνετε ἀνώτεροι ἀπό τούς ἄλλους, ὀφείλετε νά μέ μιμηθῆτε, νά ὑπηρετήσετε μέ ταπείνωσι, ἐξουθένωσι, θυσία καί αὐτοθυσία τούς ἄλλους.

Πόσο λησμονοῦν αὐτά τά λόγια ὅσοι ἀξιωματοῦχοι τῆς Ἐκκλησίας κυβερνοῦν αὐταρχικά καί δεσποτοκρατικά, καταπιέζοντας τά ποίμνια καί καλοπερνῶντας σ’ αὐτό τόν κόσμο!
 
Πόσο λησμονοῦμε αὐτά τά λόγια τοῦ Χριστοῦ οἱ πλεῖστοι Χριστιανοί!

Ἀδελφοί! Τελευταῖοι στή γῆ, γιά νἄμαστε πρῶτοι στόν οὐρανό!
 
Γιὰ τὴν ἀντιγραφὴ καὶ μεταφορὰ στὸ πολυτονικὸ
Φώτιος Μιχαήλ
«Πᾶνος»