ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΤΑ ΧΤΥΠΗΜΕΝΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΚΡΗΞΗ ΣΤΟ ΝΑΓΚΑΣΑΚΙ. «ΚΟΙΤΟΥΣΕ ΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ. ΔΑΓΚΩΝΕ ΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΟΥ ΤΟΣΟ ΔΥΝΑΤΑ ΠΟΥ ΤΟ ΜΑΤΩΣΕ». Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥ
Ναγκασάκι 1945. Ένα αγόρι στέκεται προσοχή με σφιγμένο πρόσωπο.
Στην Ιαπωνία, κατά τη διάρκεια του πολέμου, αυτό το αγόρι κουβαλούσε στην πλάτη του τον νεκρό αδερφό του για να τον θάψει. Ένας στρατιώτης τον παρατήρησε και του ζήτησε να αφήσει αυτό το νεκρό παιδί για να μην κουραστεί. Του απάντησε:
Δεν είναι βαρύς, είναι ο αδερφός μου!
Ο στρατιώτης κατάλαβε και ξέσπασε σε κλάματα.
Από τότε, αυτή η εικόνα έχει γίνει σύμβολο ενότητας στην Ιαπωνία.
Ας είναι αυτό το σύνθημά μας:
«Δεν είναι βαρύς. Είναι ο αδερφός μου... Είναι η αδερφή μου.»
Αν πέσει, σηκώστε τον.
Ακόμα κι αν κουραστείς, βοήθησέ τον,
Και αν η υποστήριξή του είναι αδύναμη,
Κι αν κάνει λάθος, συγχώρεσέ τον
Κι αν τον εγκαταλείψει ο κόσμος, σήκωσέ τον στην πλάτη σου, γιατί δεν είναι βαρύς είναι ο αδερφός σου...
«Είδα ένα δεκάχρονο αγόρι να περπατάει. Κουβαλούσε ένα μωρό στην πλάτη του.
================================
Ναγκασακι. το αγορι που κουβαλαει το νεκρο
αδερφο του
|
Τα αγορια που κουβαλουν στους ωμους τα χτυπημενα αδελφια τους μετα την πυρηνικη εκρηξη στο ναγκασακι. «κοιτουσε τις φλογες. δαγκωνε το χειλος του τοσο δυνατα που το ματωσε». |
Ναγκασακι 1945. ένα αγορι στεκεται προσοχη με σφιγμενο προσωπο στην πλατη του κουβαλαει τον νεκρο αδερφο του και περιμενει να τον παραδωσει στην πυρα.
Η φωτογραφια τραβηχτηκε απο τον αμερικανο στρατιωτη, τζο ο ντονελ, ο οποιος
ειχε σταλει στην ιαπωνια για να καταγραψει τις συνεπειες των αεροπορικων
επιδρομων και των ριψεων των ατομικων βομβων στη χιροσιμα και το ναγκασακι.
Ο ‘ο ντονελ ταξιδεψε επι μηνες στη δυτικη ιαπωνια και απαθανατισε με την καμερα
του την καθημερινοτητα των ιαπωνων κατα τη διαρκεια του πολεμου. «το παιδι
κοιτουσε τις φλογες. δαγκωνε το χειλος του τοσο δυνατα που το ματωσε»… η
φωτογραφια τραβηχτηκε το 1945.
Η μαρτυρια του φωτογραφου λιγο μετα την πυρηνικη επιθεση των αμερικανων, ο ο
ντονελ συναντησε ενα αγορι που κουβαλουσε στην πλατη του ενα νεκρο μωρο, τον
αδερφο του. το αγορι στεκοταν προσοχη και δαγκωνε με δυναμη το χειλος του. Ειχε
επιτελεσει το καθηκον του και προσπαθουσε να ειναι γενναιο παρα τη θλιψη του.
Ο φωτογραφος ειχε μιλησει σε εναν ιαπωνα δημοσιογραφο για την ιστορια της φωτογραφιας.
«ειδα ενα δεκαχρονο αγορι να περπαταει. κουβαλουσε ενα μωρο στην πλατη του.
Τις ημερες που ημουν στην ιαπωνια, ειδα πολλα παιδια να κουβαλουν τα αδερφια
τους στην πλατη τους και να παιζουν. ωστοσο, αυτο το αγορι ηταν διαφορετικο.
Μπορουσα να καταλαβω οτι ειχε ερθει σε αυτο το μερος για εναν σοβαρο λογο. δεν φορουσε παπουτσια. το προσωπο του ηταν σκληρο. το μωρο εμοιαζε να κοιμαται. το παιδι σταθηκε εκει για πεντε η δεκα λεπτα. άνθρωποι με ασπρες μασκες τον πλησιασαν και του εβγαλαν το μαρσιπο με το οποιο κρατουσε το μωρο.
Τοτε, ειδα οτι ηταν νεκρο. Οι αντρες το τοποθετησαν στη φωτια.
Το παιδι στεκοταν εκει,
διχως να κινειται και κοιτουσε τις φλογες. δαγκωνε το χειλος του τοσο δυνατα
που το ματωσε. Μολις η φωτια αργοσβηνε, το αγορι γύρισε και εφυγε».
10 αυγουστου 1945. ένα αλλο αγορι στην ιαπωνια κουβαλαει στην πλατη του τον
αδερφο του που φερει εγκαυματα.
πηγη: ap photo/united nations, yosuke yamahata
Στις 6 αυγουστου 1945, οι αμερικανοι εκαναν ριψη ατομικης βομβας στη χιροσιμα
και τρεις ημερες αργοτερα στο ναγκασακι. ήταν η πρωτη πυρηνικη επιθεση της
ιστοριας, που σκοτωσε ακαριαια 110.000 ανθρωπους.
Μεχρι τη δεκαετια του ’50 ο αριθμος των νεκρων εφτασε τους 200.000, εκ των
οποιων αμαχοι και παιδια. Τραγικη ειρωνεια, η πρωτη βομβα που επεσε στο
ιαπωνικο εδαφος ηταν τυπου ουρανιου- 235, και ειχε λαβει το προσωνυμιο «little
boy», δηλαδη μικρο αγορι!...
διαβαστε ολο το αρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/1945/
