Χρέος η Αναμέτρηση.

Πελίτης Ιωάννης, Θεολόγος.

Όλες οι αξιόπιστες μελέτες για την ψηφιακή ταυτότητα συγκλίνουν στη διαπίστωση ότι οδηγεί σε ηλεκτρονική σκλαβιά ασύγκριτα χειρότερη από κάθε προηγούμενη.

Γνωρίζουμε από τις πηγές ότι ο άνθρωπος πλάστηκε «κατ’ εικόνα Θεού» – αθάνατος, ελεύθερος και λογικός, συστατικά ιδιώματά του, δίχως τα οποία δεν υφίσταται άνθρωπος. Ελεύθερος ως το σημείο να αρνείται ακόμη και τον Θεό (σα να είναι θεός και ο ίδιος), είτε να ανάγεται σε ομοίωση με τον Θεό, «κοινωνός θείας φύσεως», μέτοχος σε άκτιστη αγάπη, αφού «ο Θεός αγάπη εστί». Ακριβώς γιατί χωρίς ελευθερία είναι αδύνατο να αγαπήσει, αφού η αληθινή αγάπη, από την φύση της με βία δεν επιβάλλεται. Δικαίωση της ελευθερίας, η αγάπη.

Το να παραδώσει κάποιος την ελευθερία του στα πάθη που τον μηχανοποιούν, ή σε δυνάστη, είναι δυνατότητα, αλλά όχι δικαίωμα, αφού δεν είναι αίτιος της ο ίδιος. Και επειδή δεν είναι αυτοσκοπός η ελευθερία, χρέος κάθε ανθρώπου, όχι μόνο να την υπερασπιστεί, αλλά και να την αναπτύξει σύμφωνα με την δυναμική της, ως θέωση, συνεργώντας με τον Θεάνθρωπο.

Πρόσωπο με όνομα ενώπιον του Δημιουργού του ο πιστός, καθώς θεώνεται, δικαιώνει την Ανάσταση Του, που λυσσούν να ματαιώσουν οι αντιάνθρωποι, καλώντας τον να εκπέσει απ’ την ελευθερία του (για να απαλλαγεί και από την ευθύνη της ύπαρξής του), αποδεχόμενος ως  «προσωπικό» τον αριθμό που τον αποπροσωποποιεί. Ακόμη κι αν δεν περιέχει τα εξάρια αυτή η ταυτότητα, και μόνο που αντικαθιστά, σταδιακά ή άμεσα, με αριθμό το όνομα με το οποίο ο πιστός, μέλος του Σώματος του Χριστού, είναι άρνηση κατ’ επέκταση και του Βαπτίσματος, που – αν και δεν εξαλείφεται ούτε στην κόλαση- καθίσταται ανενεργό.

Κάποιοι θεωρούν χάραγμα μόνο το να τυπωθούν τα εξάρια στην παλάμη ή στο μέτωπο, παρ’ ότι ο Άγιος Παΐσιος θεωρούσε πτώση και την ταύτιση του ονόματος με τα εξάρια στην ταυτότητα, που υπογράφεις και χρησιμοποιείς. Ίσως λένε μετανιώσουν τότε και για την ταυτότητα. Μετάνοια εκ προμελέτης; Και δεν θα είναι πολλαπλάσια πιο δύσκολο τότε αφού τα πνεύματα θα έχουν εξουσία στις ψυχές τους εξαιτίας της ταυτότητας; Ποιος εγγυάται εξάλλου ότι θα ζουν;

Λίγο αργότερα θα τον καλέσουν να παραιτηθεί και απ’ τον νου του, αναθέτοντας στην «τεχνητή νοημοσύνη» να του υπαγορεύει μέσω εμφυτευμένου βιοτσίπ, σκέψεις, διαθέσεις και αποφάσεις, ίσως και από δαίμονες, που καθόλου απίθανο να τον εξωθήσουν σε αυτοκτονία ή να τον σκοτώσουν. Νους ανελεύθερος, έρμαιο του θανάτου και απόλυτης απόγνωσης.

Ποιος να τους προλάβει για να φυλαχτούν από ασύλληπτη, ατελεύτητη οδύνη. Όσο αρνούμαστε οι πολλοί και μια σταγόνα αίμα για την πίστη μας, θα λυμαίνονται την Στρατευόμενη Βαρθολομαίοι και Ιερώνυμοι, πρόθυμοι να δώσουν ως παράδειγμα την πτώση τους στην πιο ακραία αυτοκαταδίκη. Για κανέναν όμως δεν θα είναι πρόφαση αυτοί για να ενδώσει. Ούτε βέβαια ο αλλόκοτος που καμώνεται τον κυβερνήτη του ανελλήνιστου ελλαδικού κρατιδίου, που μολύνει και τα μάτια όσων τον βλέπουν, ασχημίζοντας το ελληνικό τοπίο και την παιδεία μας. Να ελπίσουμε σε πατριώτη κυβερνήτη, με φυτεμένους τέκτονες σε καίριες θέσεις;

Όσοι Ορθόδοξοι, δηλητηριασμένοι ως την ρίζα, δέχτηκαν για φως τα δυτικά σκοτάδια, δίχως ίχνος αίσθησης της ιερότητας και της συντριπτικής ανωτερότητας της ιστορίας, του πολιτισμού τους, και του εαυτού τους, δεν χρειάζονται κακούς ποιμένες για να πλανηθούν, αφού, και πριν το χάραγμα έχουν προδώσει την ουράνια για την επίγεια Εδέμ. Μήπως όμως υποφέρουν περισσότερο απ’ όσο οι Χριστιανοί, στα επερχόμενα, όταν θα επιβιώνουν με κάποια αποθέματα;    

Μια εξήγηση για τις παρερμηνείες προφητειών, είναι ότι η συχνότητα του προφητικού και ιστορικού χρόνου δεν συμπίπτουν. Φαίνεται όμως ότι το εφιαλτικό τους καθεστώς θα το ανατρέψει ο Θεός με άλλα γεγονότα που ήδη αρχίζουν, μόλις ξεκίνησε η έκδοση της ταυτότητας. Κι όταν ακόμη αργεί η επαλήθευση μιας προφητείας, σε καμία περίπτωση, καμιά θυσία για την πίστη, δεν πάει ποτέ χαμένη. Είναι παρήγορο ότι η εποχή μας δεν συμπίπτει με του αντιχρίστου, αφού ακόμη ο πλανήτης δεν είναι ένα κράτος, ούτε έχει κηρυχτεί στην οικουμένη η Ορθοδοξία. Σύντομα θα είναι, άρα η δοκιμασία ως τον Θεόσταλτο.

Άλλα απασχολούν όμως τη Σύνοδο, που δείχνει να αποδέχεται ως ελευθερία το να διαθέτει κάποιος όσα απαγορεύονται στους ασφράγιστους πιστούς. Συμφωνούν άρα στην ύβρη της απόλυτης παραποίησης του ανθρώπου – της εικόνας Θεού – σε μετάνθρωπο; Νούμερα (με RFIDστην ταυτότητα) ή άνθρωποι μεταλαμβάνουν τον Χριστό; Θα δώσουν αριθμό και στον Θεάνθρωπο, το Πρότυπο κάθε προσώπου; Γιατί αναβολή στον πόλεμο, όταν κινδυνεύουν οι ψυχές από ποιμένες σαν αυτούς;  Θα είναι δύσκολος ο αγώνας με όσους καθαρούς ιερείς, με όση οργάνωση αλληλεγγύης για κοινή αντιμετώπιση των προβλημάτων, που χωρίς την Χάρη και την χαρά της Παρουσίας Του, ανυπόφορη όποια στέρηση.

Αναίμακτα Ορθόδοξοι, αλλότριοι στην Ανάσταση. Ν’ αξιωθούμε ν’ ανοιχτούμε ολόψυχα στον Δωρητή που ζωοδοτεί με το αίμα Του την τελική μας προοπτική, είναι συστράτευση αποτελεσματική ενάντια στην ασχήμια του ανοημάτιστου και της φθοράς. Ουσιαστική αντίσταση, η εμπνευσμένη άνωθεν εγκαρδιότητα, που δεν χωράει προδιαγραφές και ορισμούς, ως η βαθύτερη αλήθεια και κορύφωση του αυθεντικού ανθρώπου, απρόσιτη στους δουλωμένους αυτόθεους. Καίρια απάντηση, η θέωση του εαυτού μας, και του χώρου και του χρόνου μας. Χωρίς να εξαντλείται μες στην ιστορία η δυναμική της, την αποφασίζει μεταβάλλοντας τον συσχετισμό των πνευματικών δυνάμεων που την κινούν. Να συνταχτούμε σε Ορθόδοξο πολίτευμα ως συνεργοί του Θεανθρώπου, μ’ όλη την αναξιότητά μας, είναι απόκριση στην πρόκληση, όποιο φωτεινό αποτέλεσμα σημειωθεί στον χρόνο, αφού και στα όριά του – όπου ο πόλεμος για την  πάντα νουν υπερέχουσα ειρήνη – παρουσία ο Αναστημένος Μας Καλεί.