14.06.2025
Η διεθνής παρουσία της Ελλάδας υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη χαρακτηρίζεται από μια πρωτοφανή απουσία από τις μεγάλες παγκόσμιες εξελίξεις. Παρά τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται στη χώρα μας, η ελληνική διπλωματία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη, παρά την ιστορική συγκυρία με τη χώρα μας να είναι μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα έχει καταντήσει ένας παθητικός παρίας των διεθνών εξελίξεων. Ενώ άλλες χώρες της περιοχής αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και διαμορφώνουν τις εξελίξεις, η ελληνική κυβέρνηση περιορίζεται σε δηλώσεις ρουτίνας, αν και τις περισσότερες φορές παραμένει απολύτως εξαφανισμένη.
Η εικόνα της χώρας στη διεθνή σκηνή έχει υποβαθμιστεί σημαντικά. Από χώρα που παραδοσιακά διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή, έχουμε περιέλθει σε θέση αδυναμίας, όπου οι γείτονές μας καθορίζουν την ατζέντα και εμείς απλώς ακολουθούμε.
Ιδιαίτερα προβληματική είναι η στάση της Ελλάδας ως μη μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Αυτή η θέση, που αποτελεί σπάνια ευκαιρία για μια χώρα του μεγέθους της Ελλάδας να επηρεάσει τις παγκόσμιες εξελίξεις, φαίνεται να μένει αναξιοποίητη.
Ενώ η υφήλιος βρίσκεται αντιμέτωπη με πολλαπλές κρίσεις για πρώτη φορά μετά τον Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο- από τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη σύρραξη στη Μέση Ανατολή έως τις εντάσεις στον Ειρηνικό – η ελληνική διπλωματία δεν φαίνεται να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για την προώθηση ειρηνικών λύσεων ή τη διαμεσολάβηση. Αφήνοντας έτσι ζωτικό χώρο στην Τουρκία, που από χώρα – εγκληματίας αναβαθμίζεται σε χώρα – ειρηνοποιός!
Η παραδοσιακή ελληνική διπλωματία, που χαρακτηριζόταν από την ικανότητα να χτίζει γέφυρες και να προωθεί τον διάλογο, έχει εκλείψει. Αντί για δημιουργικές πρωτοβουλίες και τολμηρές διπλωματικές κινήσεις, βλέπουμε μια κυβέρνηση που περιορίζεται στην παπαγαλία των θέσεων των ισχυρότερων συμμάχων. Ακόμα και αν αυτές οι θέσεις είναι καταστροφικές έως και προδοτικές για τα δικά μας εθνικά συμφέροντα.
Αυτή η στάση όχι μόνο υποβαθμίζει το διεθνές κύρος της χώρας, αλλά στερεί από την Ελλάδα την ευκαιρία να αξιοποιήσει τη γεωστρατηγική της θέση και την ιστορική της εμπειρία στη διπλωματία για να συμβάλει στην επίλυση διεθνών διαφορών.
Η διεθνής απουσία της ελληνικής ηγεσίας έχει άμεσες επιπτώσεις στην εθνική υπόληψη. Όταν μια χώρα δεν έχει ενεργό παρουσία στη διεθνή σκηνή, χάνει την ικανότητά της να προωθεί τα εθνικά της συμφέροντα και να επηρεάζει τις εξελίξεις που την αφορούν άμεσα.
Η Ελλάδα, με την πλούσια διπλωματική της παράδοση και τη στρατηγική της θέση, θα μπορούσε και θα έπρεπε να διαδραματίζει πιο ενεργό ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις. Η σημερινή κυβέρνηση, ωστόσο, φαίνεται να έχει παραιτηθεί από αυτόν τον ρόλο, καταδικάζοντας τη χώρα σε διεθνή περιθωριοποίηση.
Για να μη μασάμε τα λόγια μας, η Ελλάδα του Μητσοτάκη έχει μετατραπεί σε οθωμανική επαρχία, για λόγους που εκτός από τον ιστορικό του μέλλοντος, ίσως κληθεί να εξηγήσει και η ελληνική δικαιοσύνη.
Η παρούσα κατάσταση απαιτεί άμεση πολιτική αλλαγή. Η χώρα χρειάζεται ηγεσία που θα αναλάβει πρωτοβουλίες, θα προωθήσει δημιουργικές λύσεις στα διεθνή προβλήματα και θα αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητες που προσφέρει η συμμετοχή στους διεθνείς οργανισμούς.
Η διεθνής κοινότητα αναζητά χώρες που μπορούν να συμβάλουν στην επίλυση των κρίσεων και την προώθηση της ειρήνης. Η Ελλάδα έχει όλα τα προσόντα για να αναλάβει αυτόν τον ρόλο, χρειάζεται μόνο την πολιτική βούληση και την ηγεσία που θα την οδηγήσει προς αυτήν την κατεύθυνση.
Εάν δεν υπάρξει τώρα πολιτική αλλαγή, οι συνέπειες για την Ελλάδα θα είναι ολέθριες και πιθανότατα μη αναστρέψιμες.