"Η ΑΦΑΝΤΑΣΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ" ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ως προς την αντιμετώπιση της ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ του Ο Ι Κ Ο Υ Μ Ε Ν Ι Σ Μ Ο Υ

πηγή : http://paterikiparadosi.blogspot.com/

Η ΑΙΡΕΣΙΣ  ΕΙΝΑΙ  ΝΟΣΟΣ

ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΗ και ΔΥΣΘΕΡΑΠΕΥΤΗ

«Ἡ ἀφάνταστη ἐλαφρότητα» τῶν Ἐπισκόπων (γιὰ νὰ χρησιμοποιήσουμε παραλλαγμένη μιὰ παλαιότερη φράση) ἐπισημαίνεται σήμερα, ὅλο καὶ σὲ περισσότερους τομεῖς τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς.

Ἐμεῖς, σ' αὐτὸ ἐδῶ τὸ ἱστολόγιο, ἀναφερόμαστε κυρίως στὴν ἐλαφρότητα (δηλαδὴ ἐγκληματικότητα) μὲ τὴν ὁποίαν ἀντιμετωπίζουν οἱ Ἐπίσκοποι τὴν παναίρεση τῆς ἐποχῆς μας, τὸν Οἰκουμενισμό, ὅσο κι ἂν αὐτὸ κουράζει.

Εἶναι τραγικὴ ἡ διαπίστωση, πὼς δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχει σὲ καμιὰ ἄλλη ἐκκλησιαστικὴ περίοδο αὐτὴ ἡ ἀδιαφορία, ἡ ἀπραξία, ἡ ὑποβάθμιση μιᾶς αἱρέσεως, μιᾶς αἱρέσεως μάλιστα ποὺ ἔχει χαρακτηρισθεῖ ἀπὸ ἁγίους ἀνθρώπους ὡς ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ και ὡς ἡ «ἐσχάτη αἵρεση τῆς ἱστορίας». Μιᾶς αἱρέσεως, ποὺ ἔχει ἐμφανισθεῖ ἐδῶ καὶ δεκαετίες, ποὺ ἐπεκτείνεται ἁλματωδῶς, ποὺ πλέον, ὄχι μόνο οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς πιστούς, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἱερεῖς καὶ Ἐπίσκοποι, δὲν μποροῦν νὰ ξεχωρήσουν (ἢ δὲν τολμοῦν νὰ ποῦν) ποιοί εἶναι οἱ αἱρετικοὶ καὶ ποιοί οἱ Ὀρθόδοξοι, τί ἀνήκει ἀπὸ τὶς καθημερινες πράξεις μας καὶ τὰ πιστεύματά τους στὴν αἵρεση, καὶ τί ἀνήκει στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη.

Στὴ σημερινὴ ἀνάρτηση θὰ παραθέσουμε ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ σχετικὸ βιβλίο, ποὺ προσφέρει κάποια ἁγιοπατερικά κείμενα, διὰ τῶν ὁποίων ἐπισημαίνεται ἡ ἐπικινδυνότητα τῆς αἱρέσεως, τὸ δυσθεράπευτο τῆς αἱρέσεως καὶ ἡ μολυσματικότητά της, θέματα ποὺ ἀντιπαρέρχονται οἱ σύγχρονοι ποιμένες-Ἐπίσκοποι, μὲ τὸ ἀστεῖο ἐπιχείρημα, ὅτι αὐτὰ θὰ τὰ ξεκαθαρίσει μιὰ μελλοντικὴ Σύνοδο, σὰν κι αὐτὴ ποὺ ἀγωνίζεται νὰ στήσει τὸ Φανάρι, ἀποτελούμενη ἀπὸ ἐκείνους τοὺς Ἐπισκόπους ποὺ χαρακτηρίζονται αἱρετικοὶ Οἰκουμενιστές!!!

Τὰ πατερικὰ κείμενα, λοιπόν, τοῦ βιβλίου, ἔχουν ἐπιλεγεῖ μὲ σκοπὸ νὰ ἐξηγήσουν, νὰ φωτίσουν λίγο, αὐτὸ ποὺ ἀρνοῦνται νὰ ἐξηγήσουν οἱ ποιμένες στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ:

Ὅτι ἡ αἵρεση εἶναι μιὰ δυσθεράπευτη πνευματικὴ κατάσταση, ποὺ δὲν θεραπεύεται μὲ Διαλόγους καὶ συμπόσια. Ἡ αἵρεση δὲν εἶναι κάτι ποὺ μποροῦμε νὰ τὸ ἀντιπαρέλθουμε, ἐνδιαφερόμενοι ΜΟΝΟ γιὰ τὴν θεραπεία τῶν παθῶν, τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ἀτομικὴ σωτηρία μας, διότι αὐτὴ κατορθώνεται μόνο μέσα ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη· κι ὅταν ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη ἀλλοιώνεται, ἔστω καὶ ἐλάχιστα, πόσο μᾶλλον ἂν ἀλλοιώνεται συστηματικὰ καὶ πολυχρόνια, ὅταν ἀφήνεται νὰ μολύνεται ἀπὸ τὶς κακόδοξες διδασκαλίες, πρακτικές, ἀκούσματα καὶ θεάματα τῶν τάχα «ἀδελφῶν» Ἐκκλησιῶν, ὅταν δὲν ἀκολουθοῦμε τοὺς Πατέρες ποὺ διδάσκουν τὴν ἄμεση ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, τότε ποῦ στηρίζετε ἡ σωτηρία μας;

Δὲν εἶναι Ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, νὰ μὴ ἀλλάζουμε οὔτε ἕνα γιῶτα, οὔτε κάτι τι τὸ παραμικρό ἀπὸ τὰ παραδοθέντα;

 Τὸ κείμενο εἶναι μεγάλο καὶ παρουσιάζεται γιὰ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν θέσει μέσα ἀπὸ σχόλια σχετικὰ ἐρωτήματα, ἀλλὰ καὶ ὅσους ἄλλους προβληματίζονται γιὰ τὸ θέμα.

Εορτή μοιρασμένη στα παρελθόντα και τα έσχατα

   πηγη:http://paterikiparadosi.blogspot.com/

Η  ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ  ΤΟΥ  ΠΡΟΦΗΤΗ  ΗΛΙΑ

Εἶναι ὁ προφήτης τῶν ἐσχάτων. Ὁ προφήτης ποὺ ἐμφανίζεται στὴν ἱστορία τρεῖς φορές. Τὴν πρώτη φορὰ ἀνελήφθη «ὡς εἰς οὐρανόν». Τὴν δεύτερη ἐμφανίστηκε μαζί μὲ τὸν προφήτη Μωϋσῆ κατὰ τὴν Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου. Καὶ τὴν τρίτη θὰ ἐμφανισθεῖ στὰ ἔσχατα χρόνια, σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Στὰ ἔσχατα πού, ἂν καὶ δὲν μποροῦμε νὰ προσδιορίσουμε ἀκριβῶς, πλησιάζουν. Ὁπότε κατὰ κάποιον τρόπο εἶναι ὁ προφήτης μας. Ἀκόμα κι ἂν δὲν ξέρουμε, ἂν θὰ δοῦμε ἐμεῖς ἢ τὰ παιδιά μας τὶς συγκεκριμένες στιγμὲς ποὺ περιγράφει ἡ Ἀποκάλυψις, ζοῦμε ὅμως κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ἐσχάτων καὶ τὴν ἐλπίδα τῆς Βασιλείας.

   Στὴν συνέχεια παραθέτουμε δυὸ τμήματα ἀπὸ κείμενο τοῦ καθηγητὴ Πανεπιστημίου (Γ. Γαλίτη) καὶ ἀπὸ ὁμιλία τοῦ ἀείμνηστου π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου, τοῦ ὁποίου οἱ ὁμιλίες ὁμολογουμένως ἔχουν μιὰ προφητικὴ διάσταση. Τὸ ἕνα μὲ τὸν τίτλο «Ζητεῖται Ἠλίας» συμπληρώνεται ἀπὸ τὸ ἄλλο μὲ τίτλο «Ὁ προφήτης Ἠλίας στὴν ἐποχή του καὶ στὰ ἔσχατα».

Ζ η τ ε ῖ τ α ι    Ἠ λ ί α ς

Γεώργιος Α. Γαλίτης Γ.

(Ὁμότιμος Καθηγητὴς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν)

 Ἐποχές παράλληλες

Στό Βόρειο βασίλειο, τό ἐπονομαζόμενο «τοῦ Ἰσραήλ», ἡ κατάσταση ἦταν ἀπελπιστική. Κρατική αὐθαιρεσία, διαφθορά καί ὀργανωμένη προσπάθεια ἀπομακρύνσεως τοῦ λαοῦ ἀπό τίς πατροπαράδοτες ἀξίες. Ὁ λαός ἀρχίζει σιγά-σιγά νά ἐπηρεάζεται ἀπό τίς θρησκεῖες τῶν γύρω λαῶν καί τά ἔθιμά τους, μέ ἀποτέλεσμα τήν ἀλλοίωση τῆς ἐθνικῆς φυσιογνωμίας καί ταυτότητάς του.

Στό ἀποκορύφωμα ἔφθασε ἡ κατάσταση, ὅταν ὁ βασιλιάς Ἀχαάβ (873-854) νυμφεύθηκε τήν δυναμική Ἰεζάβελ, κόρη τοῦ βασιλιᾶ τῆς Τύρου. Ἡ Ἰεζάβελ ἔφερε μαζί της ὡς «προίκα» τή λατρεία τοῦ Βάαλ-Μελκάρτ, τήν ὁποία ἐπιδίωξε νά ἐπιβάλει ὡς κρατική. Ὑπονόμευσε μέ κάθε τρόπο τήν πίστη τοῦ λαοῦ, ἐφόνευσε τούς θρησκευτικούς ἡγέτες, κατάστρεψε τούς ἱερούς τόπους καί στή θέση τους ἀνήγειρε βωμούς φοινικικῶν θεῶν. Πλῆθος λαοῦ ἐγκατέλειψε τήν λατρεία τοῦ ἑνός Θεοῦ καί προσχώρησε στήν ξενόφερτη πολυθεΐα.

Ἔλεγχος τοῦ προφήτη.

Καί τότε ἐμφανίζεται ὁ Ἠλίας. Παρουσιάζεται στόν Ἀχαάβ καί τόν ἐλέγχει δριμύτατα, ἐπισύροντας ἔτσι τήν μήνη τῆς Ἰεζάβελ... Ὁ ζηλωτής Προφήτης ἔμεινε στήν ἱστορία ὡς ἕνα αἰώνιο σύμβολο τῆς ἀνυποχώρητης ἀγωνιστικότητας.

Λείπει ὁ Προφήτης

Σᾶς θυμίζουν τίποτε ὅλα αὐτά; Ἄν ναί, τότε μποροῦμε νά μιλᾶμε γιά ἐποχές παράλληλες. Μέ τή διαφορά, ὅτι μᾶς λείπει ὁ Προφήτης. Ἐμφύλιες αἱματηρές συγκρούσεις καί καταστρεπτικούς ἐθνικούς διχασμούς ζήσαμε καί ἐμεῖς. Αὐθαιρεσία, διαφθορά, συστηματική ὑπονόμευση τῶν ἀξιῶν καί τῆς πίστης πού στήριξε καί ἔθρεψε τό λαό μας, πόλεμος στή Ἐκκλησία καί ἐπιχείρηση ἀπαξίωσης τῶν ταγῶν της, δόλιες μεθοδεύσεις, σφετερισμοί ξένης περιουσίας, διαφθορά στή δημόσια διοίκηση καί στή δικαιοσύνη, ἄδικες ἀποφάσεις, ὀργανωμένη προσπάθεια παραχάραξης τῆς ἐθνικῆς φυσιογνωμίας καί ἀλλοίωσης τῆς ταυτότητάς μας στό ὄνομα μιᾶς ἀκατανόητης πολυπολιτισμικότητας καί τῆς ἰσοπεδωτικῆς παγκοσμιοποίησης, ὅλα αὐτά ὑποσκάπτουν τό ἦθος τοῦ λαοῦ καί ἀπειλοῦν τήν ὕπαρξή του, ὅπως καί στήν ἐποχή τοῦ Ἀχαάβ καί τοῦ Ὀχοζία.
Καί τότε ὁ Θεός ἔστειλε τόν Ἠλία…

Ἄν οἱ καιροί εἶναι παράλληλοι, νά ἐλπίσουμε, ὅτι καί τώρα ὁ Θεός θά στείλει κάποιον Ἠλία; Κάποιον μέ πύρινο λόγο, μέ ἔνθεο ζῆλο, μέ ἄκαμπτο φρόνημα, ἀνυποχώρητο ἐλεγκτή κάθε παρανομίας, ἀδιάφθορο τιμητή κάθε παρεκκλίσεως. Εἶναι πολύ αὐτό ποὺ ζητᾶμε; Εἶναι οὐτοπία νά τό περιμένουμε; Ἤ εἴμαστε τόσο σεσηπότες, ὥστε κάθε ἐλπίδα εἶναι φρούδα;

Ἐν πάση περιπτώσει…ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΗΛΙΑΣ!

Ὁ πρ. Ἠλίας στὴν ἐποχή του καὶ στὰ ἔσχατα

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος (Ἡ ὁμιλία ἔγινε στὶς 20-7-1986)

Η Ελλάδα στα χνάρια του παλαιού Ισραήλ, έτοιμη να υποστεί τις ίδιες συνέπειες.

Και ερχόμαστε τώρα να ρωτήσουμε: Μήπως και η πατρίδα μας ζει και πολιτεύεται στα ίδια χνάρια του παλαιού Ισραήλ; Και όσα δεινά μας βρουν, θα λέγαμε πού θα οφείλονται; Τί λέτε; είναι δυνατόν να υποστούμε μια τυχόν -τυχόν!- συρρίκνωση των συνόρων μας; Ξέρετε ότι πάλι μπορούμε να γίνουμε μικρότεροι; Αγαπητοί μου, το ξέρετε ότι μπορούμε να γίνουμε πάλι μικρότεροι στα σύνορά μας;… Δεν υπάρχει τίποτα το αμετάθετο και σίγουρο. Από πού θα έχει το αίτιό του το θέμα; Ακόμη, αν υποστούμε σαν λαός μια δυσπραγία οικονομική ή ακόμα και μια κοινωνική αναστάτωση, από πού θα έχει την αφετηρία της αυτή όλη η κατάσταση; Ασφαλώς από την αποστασία του λαού μας και την στροφή του προς την ειδωλολατρία.

Αντιλαμβανόμαστε ότι οι ημέρες είναι κρίσιμες για τον λαό μας αλλά και για όλο τον κόσμο;

Αλλά γιατί το είπε αυτό ο Προφήτης στον Αχαάβ; Για να μετανοήσει ο λαός. Μετανόησε ο Αχαάβ; Ούτε ο Αχαάβ, ούτε ο λαός. Άραγε εμείς θα μετανοήσουμε; Όταν σήμερα κηρύσσεται το κήρυγμα, της μετανοίας το κήρυγμα, και λέγονται αυτά που λέγονται, τί νομίζετε ότι είναι; Αυτά που σας λέω τώρα τί νομίζετε ότι είναι; Νομίζετε ότι είναι ένα φιλολογικό κήρυγμα, για το οποίο μπορούμε να λέμε ότι είναι μόνο λόγια; Όχι. είναι κήρυγμα μετανοίας, είναι κήρυγμα αφυπνιστικό! Είμαστε σε παράλληλες ημέρες με την εποχή του βορείου Ισραήλ, που ο Προφήτης ελέγχει με δριμύτητα την κατάσταση και φωνάζει. φωνάζει και χρησιμοποιεί, θα λέγαμε, το έκτακτο εκείνο στοιχείο, που καταπλήσσει με την παρουσία του τον λαό. Θα το αντιληφθούμε εμείς ότι οι ημέρες μας είναι κρίσιμες για τον λαό μας αλλά και για ολόκληρη την οικουμένη; Θα το καταλάβουμε αυτό.

Ελέγχει λοιπόν φοβερά ο Προφήτης. Έτσι θα ελέγξει και τον Αντίχριστο.

Αν για τους απίστους θα είναι φοβερός, τότε για τους δικαίους θα είναι μια αληθινή ευλογία.

Αλλά και για τους απίστους θα είναι φοβερός ο Προφήτης.

Μας λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως ότι όταν ο Αντίχριστος θα τον συλλάβει μαζί με τον άλλο Προφήτη, τον Ενώχ, και θα τους κρεμάσει, θα τους φονεύσει, τότε τόσο θα χαρούν οι άνθρωποι -ακούστε. θα χαρούν!- ώστε θα ανταλλάξουν δώρα μεταξύ τους, γιατί επιτέλους απαλλάχτηκαν από έναν κήρυκα που τους βασάνιζε με τα λόγια του… Οι αμαρτωλοί λοιπόν άνθρωποι θα χαρούν. Αλλά θα σταθή όμως φοβερός, γιατί σε τρεισήμισι μέρες θα δουν τον προφήτη Ηλία να ανασταίνεται από τους νεκρούς και να ανεβαίνει στον ουρανό, και τότε θα τους πιάσει φόβος και τρόμος!

Αλλά εάν για τους απίστους ο Ηλίας θα είναι φοβερός, για τους δικαίους θα είναι μια αληθινή ευλογία. Γι’ αυτό και ο ύμνος των Πατέρων στο βιβλίο της Σοφίας Σειράχ, στο 48ο κεφάλαιο, στην Παλαιά Διαθήκη, που αναφέρεται στον προφήτη Ηλία, τελειώνει ως εξής: «μακάριοι οι ιδόντες σε και οι εν αγαπήσει κεκοσμημένοι, και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα»44, ευτυχισμένοι αυτοί που θα σε δουν, ή που σε βλέπουν, αυτοί που ζουν στολισμένοι με αρετές. κι εμείς θα ζήσουμε και θα σε δούμε. Ο Σειράχ ζει περίπου εξακόσια χρόνια μετά τον Προφήτη. Λέει «θα σε δούμε»!

Τη χαρά και την ελπίδα που σκορπούσε ο προφήτης Ηλίας στους δικαίους της εποχής του θα σκορπίσει και στους δικαίους των εσχάτων αλλά και σ’ όλους που θα αναστηθούν.

Αγαπητοί μου, τον προφήτη Ηλία τον είδαν με χαρά και ελπίδα πρώτα-πρώτα εκείνοι οι εφτά χιλιάδες άνδρες στην εποχή του, όταν ήταν κρυμμένοι και δεν φανέρωναν την πίστη τους στον αληθινό Θεό. τότε που ο Προφήτης με παράπονο έφθασε να πει στον Θεό: «Κύριε, μόνος εγώ έμεινα να Σε λατρεύω. Όλοι οι άλλοι προσκύνησαν τα είδωλα!». «Όχι, Ηλία. ήταν η ελπίδα τους ο Προφήτης! εφτά χιλιάδες άνδρες δεν προσκύνησαν τον Βάαλ.» Αυτοί οι εφτά χιλιάδες άνδρες, άμα έβλεπαν τον Προφήτη να ελέγχει τον Αχαάβ, χαίρονταν. Χαίρονταν.

Αλλά θα τον δουν με χαρά και ελπίδα και οι δίκαιοι των εσχάτων. Όταν θα κηρύσσει στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι ευσεβείς, οι δίκαιοι, θα πουν: «Ήλθε ο Ηλίας. Ήλθε ο Ηλίας! Ελέγχει τον Αντίχριστο. Ήλθε ο Ηλίας!… Τα βάσανά μας τελειώνουν! Έρχεται ο Χριστός!…». Θα είναι λοιπόν και η ελπίδα των δικαίων των εσχάτων.

Θα τον δουν ακόμη και όλοι οι δίκαιοι που κατά τη δευτέρα Παρουσία θα αναστηθούν «και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα», όπως τον είδαν και οι τρεις Μαθητές στο Θαβώρ, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης. Γιατί κι εμείς θα ζήσουμε, όπως έγραφε ο συγγραφέας της Σοφίας Σειράχ το 200 π.Χ.

Αγαπητοί μου, αυτή είναι με λίγα λόγια η θαυμαστή προσωπικότητα του αγίου προφήτου Ηλιού. Κι εμείς, τελειώνοντας, τί άλλο θα μπορούσαμε να πούμε; Ω άγιε του Θεού Προφήτα, ένδοξε Ηλία, πρέσβευε υπέρ ημών!…

http://www.agonas.org/pdf/1110.pdf

Περί συγχρόνων Επισκόπων, Διαλόγων και κληρικαλισμού-επισκοποκεντρισμού

Ἡ “Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία” εἶναι ἕνα μικρὸ περιοδικὸ ποὺ δημιούργησε ὁ ἱδρυτὴς τῶν ἐκδόσεων «ΤΗΝΟΣ», Στυλιανὸς Λαγουρὀς. Μέσα ἀπ’ αὐτή, διατυπώνει εὐθαρσῶς ἀλήθειες ποὺ σπάζουν κόκκαλα. Ἀλήθειες ποὺ κρύβουν ἀπὸ δειλία ἢ σκοπιμότητες οἱ ἄλλοτε θαρραλέοι Ὀρθόδοξοι Ἔντυποι σχολιαστὲς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐπικαιρότητας. Ὅλοι δηλαδὴ ἐκεῖνοι, ποὺ σήμερα ἔχουν τὸν τίτλο τῶν ἀγωνιστῶν τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ στηλιτεύουν κάποια ἀπὸ τὰ κακῶς κείμενα, ἀλλὰ ταυτόχρονα, συμπλέουν μὲ τοὺς στηλιτευόμενους!

Μπαίνουμε ἢ ζοῦμε ἤδη στὴν ἐποχὴ ποὺ προφήτευσε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, κατὰ τὴν ὁποία οἱ ἱερωμένοι θὰ πέσουν πολὺ χαμηλά, θὰ προδώσουν τὸν ρόλο τους, δὲν θὰ ἀποτελοῦν τὸ καθοδηγητικὸ παράδειγμα γιὰ μᾶς τοὺς λαϊκούς.

«Θα ψάχνετε νὰ βρεῖτε κάποιον πνευματικὸ νὰ ἐξομολογηθεῖτε, καὶ δὲν θὰ τὸν βρίσκετε», μᾶς  εἶχε πεῖ πρὶν μερικὰ χρόνια Αἰγιώτης γέροντας.

Καὶ πράγματι, στὴν ἐποχὴ μας βρίσκει κανεὶς πνευματικοὺς “ἐξ ἡμισείας”  ὀρθοδόξους, οἱ ὁποῖοι:

α. Ἔχουν ἀπομνημονεύσει καὶ βιώσει μεγάλο μέρος τῆς ἀσκητικῆς καὶ νηπτικῆς πατερικῆς θεολογίας, τὴν ὁποία ὅμως ἐφαρμόζουν μέσα στὰ ἀδιαφανῆ πλαίσια μιᾶς οἰκουμενιστικῆς προοπτικῆς (ποὺ ἀδιάκριτα ἔχουν ἀποδεχθεῖ), καὶ διαμέσου αὐτῆς τῆς ποιμαντικῆς καθοδηγοῦν “ἐν ἀδιακρισία” τὰ πνευματικά τους τέκνα, προβάλλοντες ἢ ἀποδεχόμενοι τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ διακριτικοῦ γέροντα (ὡς ἕνα εἶδος γκουροῦ) καὶ ἀπαιτοῦντες ὑπακοή. Μέσα σ'  αὐτὰ τὰ πλαίσια ἐργάζονται κατευθύνοντας τοὺς ποιμαινόμενους, μὲ ἀποτέλεσμα τὰ τέκνα τους νὰ βιώνουν ψυχαναγκαστικὰ πλευρὲς τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ζώντας μία φαντασιακὴ κατάσταση, ὡς κατὰ “φαντασίαν χριστιανοί”, σύμφωνα μὲ τὸν ἀείμνηστο καθηγητὴ Ἰωάννη Κορναράκη,

Ερμηνεία εις την Αποκάλυψη, 3η συνέχεια από τη 5η Ομιλία που έγινε στις 16-11-1980 «καὶ ὑμεῖς χρῖσμα ἔχετε ἀπὸ τοῦ ἁγίου, καὶ οἴδατε πάντα» (Α Ιωάννου. 2,20)

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης Α.Φ.193

Αποκαλυψη του Ιωαννου

Ομιλίες στο βιβλίο της Αποκάλυψης του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου από το μακαριστό γέροντα π. Αθανάσιο Μυτιληναίο.

Ερμηνεία εις την Αποκάλυψη, 3η συνέχεια από τη 5η Ομιλία που έγινε στις 16-11-1980

«καὶ ὑμεῖς χρῖσμα ἔχετε ἀπὸ

τοῦ ἁγίου, καὶ οἴδατε πάντα»

(Α Ιωάννου. 2,20)

Στήν Καινή Διαθήκη, ἀγαπητοί μου, ὁ ἀπόστολος Πέτρος παίρνει τά τῆς Παλαιᾶς καί τά ἀνανεώνει πλέον καινοδιαθηκικῶς ὡς ἑξῆς: «ὑμεῖς δὲ γένος ἐκλεκτόν». Ποιοί; Σεῖς, οἱ Χριστιανοί. Ὄχι πλέον ἡ Συναγωγή· σεῖς, οἱ Χριστιανοί. «βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, λαὸς εἰς περιποίησιν». Ὥστε λοιπόν τό «ἔθνος ἅγιον» καί τό «βασίλειον ἱεράτευμα» δέν εἶναι πλέον γιά τούς Ἑβραίους· εἶναι γιά τούς Χριστιανούς! Αὐτό εἶναι· αὐτό εἶναι τό φῶς τῆς Καινῆς Διαθήκης· νέα διάσταση παίρνει τό πρᾶγμα. «ὅπως τὰς ἀρετὰς ἐξαγγείλητε τοῦ ἐκ σκότους ὑμᾶς καλέσαντος εἰς τὸ θαυμαστὸν αὐτοῦ φῶς»¹³.

Βλέπετε πουθενά νά ὑπάρχει τό ὑλιστικό στοιχεῖο; Πουθενά! Γι’ αὐτό ἀκριβῶς θά λέγαμε αὐτοί πού θά ’θελαν νά κάνουν χριστιανικά κόμματα γυρίζουν πίσω στήν Παλαιά Διαθήκη. Πέφτουν, ἤ τό καταλαβαίνουν εἴτε δέν τό καταλαβαίνουν, ἤ συνειδητά ἤ ἀσυνείδητα, πέφτουν στό ἴδιο λάθος πού ἔπεσαν οἱ Ἑβραῖοι. Στό ἴδιο ἀκριβῶς λάθος!

Συνεπῶς κάθε πιστός πού εἶναι βαπτισμένος καί εἶναι χρισμένος μέ τό ἅγιο Μύρο εἶναι «προφήτης», «ἱερέας» καί «βασιλέας».

Ἀλλά τί σημαίνει ἐγώ, ὁ Χριστιανός, πού βαπτίσθηκα καί χρίσθηκα, ὅτι εἶμαι «προφήτης», «ἱερέας» καί «βασιλέας»; Τί σημαίνει αὐτό;

Ερμηνεία εις την Αποκάλυψη (B) 2η συνέχεια από τη 2η Ομιλία ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΗΛΙΝΑΙΟΥπου έγινε 18 -10-1980

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης  α.φ.192 

Η φυσική θεία αποκάλυψις έχει τρεις σφαίρες, μέσα στις οποίες ο Θεός αποκαλύπτεται στην δημιουργία Του: πρώτα-πρώτα είναι αυτή αύτη η δημιουργία, δεύτερον είναι αυτός ούτος ο άνθρωπος, και τρίτον είναι η Ιστορία, η ανθρώπινη. Ακόμη είναι και η ιστορία της κτίσεως, δηλαδή η ιστορία αυτής ταύτης της κτίσεως. αλλά, όταν λέμε Ιστορία, εννοούμε κυρίως τα ανθρώπινα γεγονότα.

Δια της δημιουργίας ο Θεός φανερώνει τον εαυτόν Του, κατά τον λόγον του αποστόλου Παύλου -Προς Ρωμαίους, 1, 20: «Τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και θειότης». Ότι δηλαδή μέσα στη δημιουργία γνωρίζομε τις ιδιότητες του Θεού κατά καταφατικόν τρόπον. Όχι κατά αποφατικόν τρόπον, που σας είπα προηγουμένως, αλλά κατά καταφατικόν. μέσα από τα ίδια τα δημιουργήματα. Όταν έχωμε ένα αχανές σύμπαν, που όχι μόνο με το τηλεσκόπιό μας δεν έχουμε φθάσει στις εσχατιές του, αλλ’ ούτε καν με την φαντασία μας -και δεν μπορούμε να φαντασθούμε ένα σύμπαν με εσχατιές. δεν μπορούμε να το συλλάβωμε αυτό το πράγμα. αλλά εξ ίσου δεν μπορούμε να συλλάβωμε και ένα σύμπαν χωρίς εσχατιές, χωρίς τέρμα δηλαδή-, όταν λοιπόν έχωμε ένα σύμπαν τέτοιο, τότε ποιος πρέπει να είναι ο Θεός!... Τότε ο Θεός πρέπει να είναι Αΐδιος! Αιώνιος! Άπειρος!

ΑΙΣΧΙΝΗΣ ΚΑΤΑ ΚΤΗΣΙΦΩΝΤΟΣ

Πελασγός ο Μιλήσιος προσψαυόμενος Αισχίνη Λόγον Κατά Κτησιφώντος

 …ή  Πελασγός ο Μιλήσιος Κατά Σόιμπλε

                                                                        

    Στα προηγούμενα χρόνια μερικοί άρχοντες, οι οποίοι αναλάμβαναν τα μεγαλύτερα αξιώματα και διαχειρίζονταν τα δημόσια έσοδα και οι οποίοι δωροδοκούνταν σε κάθε μια απ’ τις περιπτώσεις αυτές, παίρνοντας με το μέρος τους τους ρήτορες της βουλής και του δήμου, πολύ πριν εκπνεύσει ο χρόνος της αρχής που διαχειρίζονταν, κατόρθωναν να εξασφαλίσουν ευνοϊκές προϋποθέσεις για τη λογοδοσία τους με τιμητικά ψηφίσματα κι επαίνους, ώστε την ώρα που λογοδοτούσαν για τη διαχείριση της αρχής που ανέλαβαν να βρίσκονται σε δύσκολη θέση, όσοι ήθελαν να τους κατηγορήσουν και πολύ περισσότερο οι δικαστές.
Γι’ αυτό, πολλοί απ’ αυτούς που ήσαν υποχρεωμένοι να λογοδοτήσουν, αν και συλλαμβάνονταν επ’ αυτοφώρω να κλέβουν τα χρήματα του δημοσίου, γλύτωναν απ’ τα δικαστήρια, και πολύ φυσικά.

ΤΑ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΛΑΡΙΣΑΣ. ΤΑ ΕΝΟΙΚΙΑ ΠΟΥ ΕΙΣΠΡΑΧΘΗΚΑΝ (1.200.000 περίπου) ΑΠΟ ΤΟ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ “ΚΡΙΚΚΗ” ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ;

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης Α.Φ. 193

ΤΑ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΛΑΡΙΣΗΣ.

ΤΑ ΕΝΟΙΚΙΑ ΠΟΥ ΕΙΣΠΡΑΧΘΗΚΑΝ (1.200.000 περίπου) ΑΠΟ ΤΟ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ “ΚΡΙΚΚΗ” ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ;

«Σε “ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ” με απώλειες εκατομμυρίων έχει

μετατραπεί η διαχείριση των κληροδοτημάτων στην Ελλάδα. Οι αναποτελεσματικοί έως ανύπαρκτοι έλεγχοι του υπουργείου Οικονομικών…, καθώς και η διαφυγή της ανεκτίμητης αξίας των κληροδοτημάτων – που μόνο κατά προσέγγιση υπολογίζεται πάνω από 10 δισ. ευρώ – έχουν ως αποτέλεσμα, τεράστια κονδύλια που διατίθενται για κοινωφελείς σκοπούς να χάνονται ή να καταλήγουν σε… λάθος τσέπες.

Ο “χορός” του χρήματος αποτυπώνεται στις εκθέσεις τόσο του γενικού Επιθεωρητή όσο και του Σώματος Επιθεωρητών – Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης…» “Real News” (17-2-11).

Ένα μικρό δημοσίευμα, μας υπενθύμισε τα σχετικά με τα κληροδοτήματα που αφορούν τη Μητ/λη Λάρισας.

Αλήθεια, τι έγινε με το κληροδότημα ΚΡΙΚΚΗ – που αποτέλεσε το νέο «Βατοπέδι» – και που βρίσκονται τα χρήματα των ενοικίων;

«ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ κάποιοι έχουν αρχίσει να ξαναμιλάνε για το “νέο Βατοπέδι”, μια παλιά υπόθεση πού ήρθε πάλι στο προσκήνιο. Πρωταγωνιστές η μητρόπολη Λάρισας και το ορφανοτροφείο – που μετονομάστηκε “ΚΡΙΚΚΕΙΟΝ” – σαράντα ορφανών. Παράλληλα μια διαθήκη και μία επιστολή περιπλέκουν τα πράγματα αφήνοντας απορίες και ερωτηματικά, με αποτέλεσμα πολλοί να υποστηρίζουν πως η παρέμβαση ενός εισαγγελέα θα μπορούσε να ρίξει φως στο μυστήριο (εφ. Ε. 15/5/12).

Πράγματι η παρέμβαση κάποιου Εισαγγελέα χρειάζεται, διότι, όπως κατ’ επανάληψη έχουμε γράψει, γύρω από το κληροδότημα “ΚΡΙΚΚΗ” συμβαίνουν παράξενα πράγματα!

Η τελευταία δικαστική απόφαση του ΠΟΛΥΜΕΛΟΥΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ (4159/2008) αναφέρει ποια είναι τα κληρονομιαία στοιχεία που περιλαμβάνει το κληροδότημα “ΚΡΙΚΚΗ” αφενός – [ακολουθεί η περιγραφή:

Α) «Μία εξαώροφη πολυκατοικία στη συμβολή των οδών Δρόση, Μομφεράτου και Πολυζωίδη, συνοικία Γκύζη Αθηνών, αποτελούμενη από τέσσερα ισόγεια καταστήματα, ένα γκαράζ αυτοκινήτων, δώδεκα διαμερίσματα, 2) Ένα οικόπεδο με αυξ. αριθμό 2 στον προσφυγικό συνοικισμό στη θέση Κ. Καραμανλή στον Πλαταμώνα Πιερίας, έκτασης 704,96 τ.μ. και 3) Ένα αγροτεμάχιο στη θέση “Γούρνες” Πλαταμώνα Πιερίας, έκτασης 124 τ.μ.] και αφετέρου ότι πρέπει να αναγνωρισθεί το κληρονομικό δικαίωμα του ενάγοντος (“5^η Υ.Π.Ε. Θεσσαλίας – Στερεάς Ελλάδας” – “Κέντρο Παιδικής Μέριμνας Θηλέων Λάρισας” – παλαιό Ορφανοτροφείο Θηλέων Λάρισας), και να υποχρεωθεί η εναγομένη (“Ιερά Μητρόπολη Λάρισας και Τυρνάβου” να αποδώσει τα ως άνω κληρονομιαία ακίνητα, τα οποία νέμεται αντιποιούμενη το κληρονομικό δικαίωμα του ενάγοντος…

Έτσι αρχίζουν τα παράξενα που χρειάζονται ειδική διερεύνηση για να ξεκαθαρίσει αυτή η ιστορία. Και τούτο διότι:

Πρώτον: Ενώ στην μερίδα 24/759 του υποθηκοφυλακείου Κατερίνης παρουσιάζονται τέσσερα (4) οικόπεδα

[Α) 48/490 – 2/10/65 έκταση 704,96 τ.μ.

Β) 57/100 – 9/11/66 έκταση 903,00 τ.μ.

Γ) 58/382 – 15/5/67 έκταση 518,00 τ.μ.

Δ) 58/393 – 18/5/67 έκταση 278,00 τ.μ.],

στην απόφαση (4159/2008) του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών αναφέρονται μόνον τα δύο οικόπεδα. Τα άλλα δύο τί έγιναν; Πουλήθηκαν; Και αν ναι, ποιοι τα πούλησαν; Τα χρήματα που βρίσκονται; Και γιατί δεν αναφέρονται στην μερίδα;

Δεύτερο: Στο ίδιο υποθηκοφυλάκειο υπάρχει και δεύτερη μερίδα (5/201) καταγεγραμμένη, αλλά καρτέλα δεν υπάρχει, για να δούμε τι άλλα περιουσιακά στοιχεία περιείχε!

Τρίτο: Πουθενά δεν αναφέρει η απόφαση την βίλα στον Πλαταμώνα, αξίας πολλών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ και στο ωραιότερο σημείο της περιοχής, γνωστή ως “Βίλα Κρίκκη”.

Το παράξενο εδώ είναι, ότι βρίσκουμε έγγραφο της Μητρόπολης Λάρισας και Τυρνάβου – με αριθ. πρωτ. 1171/9-6-2005 – προς το γραφείο κληροδοτημάτων της Περιφέρειας Θεσσαλίας, στο οποίο ζητάει την έγκριση για την ενοικίαση της βίλας με συνοπτικές διαδικασίες (sic).

Η βίλα για χρόνια κατοικείται.

Στην εφ. “Αγώνας” (αρ. φ. 148 Αύγουστος 2009) είχαμε υποβάλλει μερικά απλά ερωτήματα προς την Μητρόπολη Λάρισας που διαχειρίζονταν το κληροδότημα “Κρίκκη”.

Πότε νοικιάσθηκε;

Η ενοικίαση με ποιο τρόπο έγινε (με δημοπρασία ή με προσωπική επιλογή – κρυφά;)

Ποιο είναι το ετήσιο ενοίκιο; (πληροφορίες το χαρακτηρίζουν ισοδύναμο με τη διαμονή οικογένειας μιας ημέρας σε ξενοδοχείο πολυτελείας).

Το ενοίκιο κατατίθεται σε ειδικό λογαριασμό;

Ποιος είναι ο ενοικιαστής;

Και όμως πέρασαν τέσσερα χρόνια και απάντηση δεν δόθηκε. Γιατί άραγε;

Τέταρτο: Η μητρόπολη Λάρισας με την συνεργασία της Αρχιεπισκοπής – εποχή Σεραφείμ Τίκα – και τους νομικούς συμβούλους – Λιλαίο, Παπανικολάου κ.α. – κατόρθωσαν να καρπωθούν την περιουσία “Κρίκκη” με διαθήκες “ύποπτες”, εισπράττοντας – εκτός πολλών άλλων, και χιλιάδων ευρώ – ενοίκια με αποδείξεις “μπακαλίστικες” στη δεκαετία του εξήντα, χωρίς σφραγίδα, αθεώρητες, και ούτε καν αριθμημένες.

Το παράξενο εδώ είναι πως, κανείς αρμόδιος του υπουργείου Οικονομικών δεν ζήτησε εξηγήσεις. Εμείς όμως το είχαμε επισημάνει στον “Αγώνα” (φ. 155 Μάρτιος 2010) ρωτώντας: Πώς ένα (Ν.Π.Δ.Δ.) Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου – όπως η μητρόπολη – είναι δυνατόν να εισπράττει κάθε μήνα μισθώματα με τέτοιες αποδείξεις; Θα τολμούσε κάποιος ιδιώτης να εισπράξει, έστω και 50 ευρώ, χωρίς να είναι ενήμερη η εφορία;

Πέμπτο: Ενώ η μητρόπολη γνώριζε ότι, το κληροδότημα “Κρίκκη” δεν της ανήκε και επίσημα, από το 2000 – όπως αναφέρει το σκεπτικό της υπ’ αρ. 9169/2000 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών – γιατί δεν σταμάτησε να προσφεύγει στα δικαστήρια, παραδίδοντας ως ώφειλε, στους πραγματικούς δικαιούχους το κληροδότημα και έφθασε στο σημείο να την καλέσει το Π.Π.Α. με την απόφασή του (4139/2009) να παραδώσει τα κληρονομιαία ακίνητα, τα οποία νέμεται αντιποιούμενη το κληρονομικό δικαίωμα του ενάγοντος – “5^η ΥΠΕ Θεσσαλίας – Κεντρικής Ελλάδος – Κέντρο Παιδικής Μέριμνας Θηλέων Λάρισας”;

Εδώ έχουμε δύο παράξενα: α) Η μητρόπολη Λάρισας πονηρά σκεπτόμενη άρχισε το 2006 να κατασκευάζει οίκημα, το οποίο το βάπτισε Ορφανοτροφείο Θηλέων και μάλιστα “ΚΡΙΚΚΕΙΟ”, για να μπορέσει να ανατρέψει την δικαστική απόφαση (9169/2000) που έλεγε: «Ένα είναι το Ορφανοτροφείο που λειτουργεί αδιαλείπτως από το 1924 στην Λάρισα. Άλλο Ορφανοτροφείο δεν λειτούργησε και δεν λειτουργεί μέχρι σήμερα, ούτε η εναγομένη – μητρόπολη – ίδρυσε ποτέ ή συντηρεί Ορφανοτροφείο στην πόλη Λάρισας». Όχι, λέει η μητρόπολη, δεν έχετε δίκαιο διότι εμείς κατασκευάσαμε και λειτουργούμε Ορφανοτροφείο Θηλέων και το ονομάσαμε “ΚΡΙΚΚΕΙΟΝ”. Γι’ αυτό μας ανήκει το κληροδότημα.

Β) Ενώ η τελευταία απόφαση 4159/2008 δημοσιεύτηκε στις 30 Ιουνίου 2008 ο δεσπότης Λάρισας – ως νόμιμος εκπρόσωπος – παρέδωσε την διαχείριση της πολυκατοικίας (;) των Αθηνών μετά από εννέα (9) μήνες όπως αναφέρει το σχετικό έγγραφο (αρ. πρ. 407/30-3-2009) της μητρόπολης. Γιατί άραγε;

Έκτο: Στα τέλη του 2007 το έργο σχεδόν είχε ολοκληρωθεί με χρήματα από διαφόρους φορείς (Αγ. Παρασκευή, προσκυνήματα, ναούς, δισκοφορίες, ιδιώτες κ.α.). Το παράξενο εδώ είναι, ένα δημοσίευμα της “ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ” 5 Οκτωβρίου 2009 της δημοσιογράφου Μ. Παπουτσάκη, απ’ το οποίο μάθαμε ότι, το έργο αυτό, με άλλη ονομασία, ως “Ορφανοτροφείο Θηλέων – συνοικία Ανθούπολη, Θεσσαλίας”, εντάχθηκε σε ένα κοινοτικό πρόγραμμα συγχρηματοδοτούμενο από Δημόσιες Επενδύσεις και κοινοτικούς πόρους με το ποσό των 750.000 ευρώ, ενώ το έργο, όπως δήλωσε η ίδια η μητρόπολις, κόστισε και με όλο τον εξοπλισμό του 550.000 ευρώ (ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 30/5/09).

Τα παράξενα στην υπόθεση αυτή είναι πολλά! Γι’ αυτό ο καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ι.Μ.Κονιδάρης σε άρθρο του στο “ΒΗΜΑ” έλεγε: «Δημιουργούνται ήδη συνθήκες, με την ανοχή της πολιτείας, που δίδουν την εντύπωση ότι η Εκκλησία απολαμβάνει μία ιδιότυπη ασυλία σε όλα τα θέματα που έχουν σχέση με τις οικονομικές δραστηριότητές της και επιτρέπουν την ανάπτυξη καταστάσεων που μπορούν να οδηγήσουν σε επικίνδυνα αδιέξοδα».

Τελειώνοντας ρωτάμε: Τα χρήματα που είσπραξε η μητρόπολη τόσα χρόνια από τα ενοίκια – τα οποία υπολογίζονται στο 1.200.000 ευρώ περίπου – πού είναι κατατεθημένα;

Γι’ αυτό ο δημοσιογράφος είχε δίκαιο όταν, κλείνοντας το μικρό του δημοσίευμα, κατέληγε στο συμπέρασμα «Πως η παρέμβαση ενός εισαγγελέα θα λύσει πολλές απορίες».