Την «απόδειξη» της παρουσίας της χριστιανικής πίστης στην ευρωπαϊκή τέχνη, και δη στην ευρωπαϊκή μουσική, ανακάλυψαν οι διοργανωτές της κάτωθι εκδήλωσης. Με τον φευγάτο τίτλο «Μια Πέμπτη, μια Σαρακοστή»[1] η χορωδία «Καλλιτεχνήματα» παρουσίασε μέσα στον Ιερό Ναό Ευαγγελίστριας Πειραιώς έργα του κλασσικού ρεπερτορίου. Θα το ξαναπούμε για άλλη μία φορά όσο κουραστικοί κι αν γινόμαστε… μπροστά στην Ωραία Πύλη, στο Ιερό Βήμα όπου τελούνται τα φρικτά Μυστήρια, με τα οπίσθια στους Αγίους, οι καλλιτέχνες των υψηλών σαλονίων έζησαν απερίγραπτες στιγμές «καλλιτεχνικής ηδονής» και «πνευματικής χασμουρητίλας» με Stabat Mater Rainberger op 138, Requiem Maurice Durufle op 9 και Veni Veni Emmanuel Zoltan Kodaly !!!!
Τους ξέρατε εσείς αυτούς; Αν όχι να τους μάθετε! Αφήστε στην άκρη την στενή οδό, τους νηπτικούς της Ορθόδοξης Παράδοσης, τους Ισαάκ τους Σύρους και τους Μεγάλους Αντωνίους, τους Αποστόλους και τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας και πιαστείτε από τους αιρετικούς συνθέτες να σας πάνε στον Χριστό. Ελάτε τις Πέμπτες φτιαγμένοι και στολισμένοι να μερακλώσουμε μαζί προς το Πάθος του Κυρίου με τις «καλλιτεχνικές βραδιές»[2] που μας παρουσιάζει το Ενορία εν Δράσει. Κάθε «καλλιτεχνική βραδιά» και ένα σκαλοπάτι προς τον Γολγοθά του Κυρίου. Ελάτε στα ευρωπαϊκά θέατρα να σας μάθουμε ότι και η πίστη σας είναι μία παράσταση, μία ιδέα.
Στην Εθνική Παρέλαση της 25ης Μαρτίου φέτος είχαμε για πρώτη φορά αιρετικούς στην εξέδρα των επισήμων του κράτους[3]. Μπροστά από τους αιρετικούς πέρασαν τα παιδιά μας και τους απέδωσαν τιμή ωσάν να είναι η θρησκευτική ηγεσία στην οποία υπακούν. Οι Μητροπόλεις επίσης προσφέρουν στα κατηχητικά το μάθημα της «ευρωπαϊκής μουσικής» εξοικειώνοντας τα παιδιά μας στην μουσική των αιρετικών, την οποία ακούμε όλο και πιο συχνά μέσα στους Ναούς.
Μας φραγκεύουν. Αντιστεκόμαστε με ομολογία και πνευματική ζωή.
………………………………….
