Πραγματικά είναι θαυμαστός ο Θεός μέσα στους αγίους Του. Διότι, όταν κανείς θυμηθεί τους υπερφυείς αγώνες των μαρτύρων, πώς με ασθένεια σαρκός κατήσχυναν τον ισχυρό στην κακία, πώς μένουν αναίσθητοι στις οδύνες και στα τραύματα, καθώς αγωνίζονται με σώματα προς το πυρ, προς το ξίφος, προς ποικίλα και θανατηφόρα είδη βασάνων, αντιπαρατασσόμενοι με την καρτερία και, ενώ τέμνονται οι σάρκες, διαλύονται οι αρμοί και συντρίβονται τα οστά, όμως διαφυλάττουν την ομολογία της πίστεως στον Χριστό, σώα και αδιάσπαστη, ακεραία και ακράδαντη, που γι'αυτό τους χαρίστηκε και η αναντίρρητη σοφία του Πνεύματος και η δύναμη των θαυμάτων·







Μὲ ἕνα αἵσθημα ποὺ μοιάζει μὲ θλίψι βλέπουμε ὅλα νὰ γυρίζουν πίσω. Ἀπὸ τὶς δῆθεν δημοκρατίες ξαναγυρίζουμε στὴν φεουδαρχία. Ἀπὸ τὶς «κατακτήσεις καὶ τὰ δικαιώματα» καταντήσαμε νὰ ζητοῦμε ἄδεια γιὰ νὰ ἀναπνεύσουμε, γιὰ νὰ βαδίσουμε, γιὰ νὰ δοῦμε ἕναν φίλο μας, γιὰ νὰ πᾶμε στὴν ἐκκλησία. Ὁλοταχῶς στὸν πιὸ μαῦρο φασισμὸ ποὺ ἔχει γνωρίσει ὁ κόσμος.



















