ΣΕΡΑΦΕΙΜ & ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΟΙ ΔΥΟ ΠΡΟΤΟΜΕΣ ΝΑ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΤΙ;

 ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : ΑΓΩΝΑΣ Α.Φ.188
http://www.agonas.org

ΣΕΡΑΦΕΙΜ & ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΟΙ ΔΥΟ ΠΡΟΤΟΜΕΣ         ΝΑ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΤΙ;

Οι αρχαίοι φιλοτεχνούσαν προτομές ή αγάλματα θεών για να λατρεύουν. Απ’ αυτούς οι μεν αρχαίοι Έλληνες τα τοποθετούσαν σε ναούς και επάνω στους τάφους, οι δε Αιγύπτιοι μέσα στους τάφους για να κατοικήσει η ψυχή του νεκρού μετά θάνατον, όπως πίστευαν.

Από το 544 π.Χ. επικράτησε η συνήθεια να ανεγείρονται προτομές και αγάλματα των νικητών στους αθλητικούς αγώνες και ιδιαίτερα της Ολυμπίας. Σιγά-σιγά άρχισαν να στολίζουν διάφορα κτίρια (κυρίως τα αετώματα των ναών) και άλλα να τα τοποθετούν σε κεντρικά σημεία των πόλεων για να τιμήσουν και διατηρήσουν ζωντανή την μνήμη σημαντικών προσώπων.

Σήμερα όμως τι γίνεται;

Α)

Πριν από μερικά χρόνια ο Σύνδεσμος Εθελοντών Αιμοδοτών Λάρισας έστησε μια χάλκινη προτομή του Σεραφείμ Ορφανού (μοιχεπιβάτη δεσπότη Λάρισας 1974-1989) μπροστά στην πόρτα του επισκοπείου γιατί, σαν εθελοντής αιμοδότης, είχε δώσει 5-6 φορές αίμα.

Τότε πολλοί ιερείς αγανακτισμένοι σταμάτησαν να πηγαίνουν στη Μητρόπολη γιατί, όπως έλεγαν, τους θύμιζε την καταπίεση που δέχονταν όταν συνεχώς τους ζητούσε χρήματα.

Κάποια μέρα μαθεύτηκε, ότι η προτομή του εξαφανίστηκε κατά μυστηριώδη τρόπο. Οι ιερείς αισθάνθηκαν ανακούφιση. Όσες δε φορές το κοιτούσαν, περνώντας από μπροστά του, αναθεμάτιζαν την ώρα που υπέκυψαν στις πιέσεις του δεσπότη που τους ανάγκαζε να κλέβουν.

Τα περιστατικά είναι πολλά. Σήμερα θα αναφερθούμε σ’ ένα μόνο: Ιερέας ανακοίνωσε στο εκκλησιαστικό συμβούλιο ότι ο δεσπότης του ζήτησε 1.000.000 δρχ. Ασφαλώς οι επίτροποι αντέδρασαν γιατί θεώρησαν την απαίτηση του δεσπότη παράλογη κι αδικαιολόγητη.

Περιγραφή της στιχομυθίας δεσπότη και ιερέα:

Ιερέας: Σεβασμιώτατε δεν υπάρχουν τόσα χρήματα…

Δεσπότης: Παπα-Γ… τα έχω ανάγκη, τα θέλω οπωσδήποτε.

Ιερέας: Πού να τα βρούμε…

Δεσπότης: Να κόψεις το λαιμό σου· να κλέψεις… Τα θέλω…

Γι’ αυτό σας λέω άγιοι επίτροποι, πρέπει να πάω τα χρήματα, άλλως θα με διώξει. Ο ιερέας επέμενε αλλά οι επίτροποι αντιδρούσαν… Ο επίτροπος Σ.Μ. κάτι υποψιάστηκε και νωρίς το απόγευμα πήγε στο ναό και κρύφτηκε μέσα στο παγκάρι. Ο ιερέας κάποια στιγμή εμφανίστηκε και κατευθύνθηκε στο χρηματοσυλλέκτη του παγκαριού· το ξεκλείδωσε και άρχισε να ξαφρίζει τα χαρτονομίσματα. Προς το τέλος, και αφού γέμισε τις τσέπες, ο επίτροπος του άρπαξε το χέρι… Το τι έγινε δεν περιγράφεται… Ο ιερέας παραλίγο να πάθει συγκοπή και κλαίγοντας είπε: Μ’ έφερε – ο Σεραφείμ – από το χωριό στη Λάρισα κι από τότε μ’ εκβιάζει φοβερίζοντάς μου ότι θα με ξαναστείλει στο χωριό αν δεν του δώσω ό,τι ζητάει.

Β)

 Προτομή του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ.

Τελευταία στήθηκε στο προαύλιο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών η προτομή του μακαρίτη Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ. Οι νεότεροι βλέποντας την προτομή του θα αναρωτιούνται τί ήταν εκείνο που ώθησε τους εμπνευστές της ιδέας αυτής ώστε να τιμηθεί σε τέτοιο βαθμό αυτός ο αρχιεπίσκοπος; Και ερευνώντας θα πληροφορηθούν ότι το μόνο «προσόν» του ήταν η μακροβιότητά του ως Αρχιεπισκόπου (25 χρόνια). Κορακοζώητο τον αποκαλούσαν. Άλλοι πάλι αποφαίνονταν πως τον ξέχασε ο Θεός· και μερικοί, που γνώριζαν τον άνδρα καλά, βεβαίωναν πως ο Θεός του παραχωρεί χρόνο μετανοίας γιατί αμάρτησε πολύ κάνοντας μεγάλη ζημία στην Εκκλησία, της οποίας τα αποτελέσματα τα βλέπουμε ολοζώντανα σήμερα ερευνώντας την ποιότητα των επισκόπων που υπήρξαν επιλογή του.

Ακατάλληλα πρόσωπα, οικονομικά σκάνδαλα, ηθικές παρεκτροπές, κενοδοξία, κοσμικότητα, λίστες Λαγκάρντ, καταπάτηση Ιερών Κανόνων και περιφρόνηση του Συντάγματος, είναι τα φαινόμενα των οποίων τις συνέπειες βιώνουμε ιδιαίτερα, ακόμη και σήμερα, εμείς οι Αγωνιζόμενοι.

 Ένα άλλο κακό, που εφάρμοσε ο Σεραφείμ Τίκας και το μιμούνται σχεδόν όλοι οι δεσποτάδες, είναι το «μπαξίσι», το «λάδωμα», η εξαγορά μέσων ενημέρωσης για κατά παραγγελίαν «διευκολύνσεις» όπως το αποκάλυψε επίσκοπος που επισκέφτηκε τον Σεραφείμ εθιμοτυπικά και εν συντομία τα περιγράφει:

«Βρέθηκα στην Αρχιεπισκοπή. Με δέχτηκαν και κάθισα στο ιδιαίτερο γραφείο με τον γραμματέα. Στο τραπέζι υπήρχαν αποκόμματα εφημερίδων. Ενέργεια ρουτίνας, σκέφτηκα. Σε λίγο κάποιες κινήσεις μ’ έβαλαν σε υποψίες. Ο υπεύθυνος ιερέας άνοιξε το συρτάρι του. Έβγαλε ένα μάτσο χαρτονομίσματα κι άρχισε να τοποθετεί πάνω σε κάθε δημοσίευμα χρηματικό ποσό διαφορετικό κάθε φορά.

Αφού έκανε την κατανομή έβαλε το κάθε δεματάκι σε ξεχωριστό φάκελλο.

Έριχνα πλάγιες ματιές και παρακολουθούσα. Ψιλοκουβέντιαζα, μάλιστα, και με δύο ιερείς, για να δημιουργήσω ατμόσφαιρα ανυποψίαστης συνομιλίας. Μέσα μου, όμως, έβραζα. Κατάλαβα, πως η κατανομή ήταν το φιλοδώρημα προς τους υπηρέτες της αδέσμευτης (!) πληροφόρησης…

Αυτές οι σκέψεις με γράπωσαν. Με έσφιξαν σαν τανάλιες. Με ακινητοποίησαν. Ένοιωσα σαν Προμηθέας Δεσμώτης, που βρισκόταν δεμένος χειροπόδαρα και τα όρνια του κατάτρωγαν τα σωθικά.

Σταμάτησα να μιλάω με τους δυο ρασοφόρους. Μόνο σκεφτόμουνα. Και πιεζόμουνα.

Κείνη ακριβώς τη στιγμή πέρασε μέσα στο ιδιαίτερο γραφείο ένας δημοσιογράφος. Τον ήξερα. Με χαιρέτησε… Βημάτισε προς το γραφείο του γραμματέα. Άλλαξαν μερικές κουβέντες επίκαιρης ενημέρωσης. Ρώτησε αν υπάρχει κάτι καινούργιο για να το προωθήσει στην εφημερίδα του. Και, μετά «εν ψυχρώ» άπλωσε το χέρι. Πήρε το φάκελλο, που του έδωσε ο αρμόδιος ιδιαίτερος γραμματέας. Τα χείλη του έσκασαν σε χαμόγελο. Ευχαρίστησε και φεύγοντας τσέπωσε το φάκελλο.

Σε λίγο βρεθήκαμε μόνοι οι τέσσερις ρασοφόροι, αλλά, καθώς πιστεύω, κι ο διάβολος ανάμεσά μας. Στους συνεργάτες του αρχιεπισκόπου είχε κάνει τη μεγάλη ζημιά. Τους είχε μεταποιήσει σε πράκτορες της παραπληροφόρησης. Σε φθορείς των συνειδήσεων, σε δολιοφθορείς του κυκλώματος της δημοσιογραφίας…

Τα αισθήματά μου κατέπνιγε ένα κύμα οργής. «Η δημοσιογραφία εάλω». Έχασε την ελευθερία της. Μπήκε στη σκοτεινιά της σκλαβιάς. Οι εκπρόσωποί της κυττούν το ανοιχτό χέρι. Την αντιμισθία της πληροφόρησης. Και διαμορφώνουν την είδηση ανάλογα με το «μπαξίσι», που πέφτει στην παλάμη τους…

Φάκελλος!... Κι από πού προέρχονται αυτά τα χρήματα; Ήταν η μόνη ερώτηση, που ανέβηκε κείνη την ώρα στα χείλη μου αυθόρμητα… Μπήκα στο γραφείο του αρχιεπισκόπου. Είχαν όλα μέσα μου αναστατωθεί. Περιορίστηκα σε δύο λόγια, κι έφυγα (Δ.Δ. σελ. 58-69).

Αυτό το περιστατικό ήλθε σαν απάντηση σε κείνους που μας ρωτούν γιατί τα τοπικά μέσα ενημέρωσης δεν αναφέρουν λέξη για τις συγκεντρώσεις-διαμαρτυρίες που κάνουμε, ενώ για το δεσπότη αφιερώνουν ολόκληρες πολύχρωμες σελίδες ακόμη και για ένα «βήξιμό» του.

Αυτοί, που σοφίστηκαν να ανεγείρουν προτομές στους δύο Σεραφείμ, έκαναν μεγάλο κακό διότι η παρουσία των προτομών αυτών θα θυμίζει στις μελλοντικές γενιές το κακό που έκαναν στην εκκλησία.

Δεν είδαν την απροθυμία του κόσμου να προσέλθει στο τρισάγιο και τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Σεραφείμ (6-11-12); Γιατί, παρ’ όλη τη μεγάλη καμπάνια οι μόνοι που παραβρέθηκαν ήταν 16 κληρικοί και 12 λαϊκοί. Όταν δε διαβάζεται στη Λάρισα τρισάγιο για τον Σεραφείμ Ορφανό δεν πάει κανένας.

Δεν είναι κατάντημα αυτό;