ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ 28ον Η ΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ ΣΤΗΝ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ:

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης Α.Φ.191http://www.agonas.org/
  ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΠΡΩΤΟΠ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΚΟΛΛΑ Εκκλησιαστικού συνηγόρου

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ 28^ον

Η ΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ ΣΤΗΝ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ: Ο Θεός για να συνεχίσει την αποκάλυψή Του στον κόσμο, εκλέγει αρχικά έναν άνθρωπο τον οποίον καλεί να πιστέψει σε Αυτόν (= το Θεό), ώστε να ευλογηθεί από Αυτόν (= τον θεό) και να προέλθει εξ’ αυτού ένας ιδιαίτερος λαός, δια του οποίου επρόκειτο ο Θεός να διαπαιδαγωγήσει την ανθρωπότητα, ούτως ώστε να δεχτεί την πλήρη αποκάλυψή του «εν Χριστώ».

Ο άνθρωπος τον οποίον καλεί ο Θεός και τον καθιστά (= τον διορίζει) Γενάρχει αυτού του ιδιαίτερου ευλογημένου από Αυτόν λαού, είναι ο ΑΒΡΑΑΜ, ο οποίος πιστεύει στον Θεό που τον κάλεσε, και καθιστά την πίστη του αυτή θεμέλιο της υπάρξεώς του. Η πίστη στον Αβραάμ γεννάται τη στιγμή της κλήσεώς του από το Θεό, και είναι αποτέλεσμα υπακοής και καρτερίας του Αβραάμ προς τον καλέσαντα αυτόν Θεό, και εφεξής η πίστη αυτή αποβαίνει (= γίνεται) το θεμέλιο της υπάρξεως και της ζωής του. Η πίστη αυτή είναι η πίστη στον ΕΝΑ Θεό του κόσμου. Η ίδια πίστη στον ΕΝΑ Θεό διακατέχει (= έχει στη ζωή του) και τον Ισραηλιτικό λαό, ο οποίος είναι βέβαιος, ότι ο Θεός είναι μαζί του και τον οδηγεί, μετά την ΕΞΟΔΟ του από την Αίγυπτο (= περίοδος δουλείας), στην ελευθερία, αν και πολλάκις η πίστη αυτή δοκιμάστηκε στα σαράντα (40) χρόνια περιπλάνησης στην έρημο, και ύστερα στην Παλαιστίνη – Χαναάν (= γη της επαγγελίας).

Η αποκάλυψη του Θεού στον Αβραάμ συνδέεται και με την επαγγελία του Θεού προς τον Αβραάμ. «Και είπε Κύριος τω Άβραμ. Έξελθε εκ της γης σου και εκ της συγγενείας σου και εκ του οίκου του πατρός σου και δεύρω εις την γην, ήν αν σοι δείξω. Και ποιήσω σε εις Έθνος μέγα και ευλογήσω σε και μεγαλυνώ το όνομά σου, και έση (= θα είσαι) ευλογημένος… Και επορεύθη Άβραμ καθάπερ ελάλησεν αυτώ Κύριος» (Γεν. 12, 1-4).

Η πίστη του Αβραάμ είναι απεριόριστη εμπιστοσύνη και υπακοή στον Θεό, χωρίς συγκεκριμένο αντίκρισμα, (ΘΑ σε κάνω…), χωρίς ωρισμένα συγκεκριμένα ανταλλάγματα, αλλά μόνον υποσχέσεις. Έκτοτε η ζωή του Αβραάμ είναι μία διαρκής μαρτυρία, ότι ο Θεός κατευθύνη τη ζωή του. Η αποκάλυψη στην περίπτωση του Αβραάμ εκφράζεται ως υπόσχεση, η οποία θα εκπληρωθεί στο μέλλον. Ο Αβραάμ δέχεται την αποκάλυψη αυτή του Θεού, υπακούει στο Θεό, χωρίς να υπάρχει καμιά εγγύηση για το μέλλον. Έκτοτε ο Άβραμ γίνεται Αβραάμ, δηλαδή παίρνει από το Θεό άλλο όνομα, γεγονός που στην Αγία Γραφή σημαίνει αλλαγή του τρόπου ζωής σε αυτόν που λαμβάνει το νέο όνομα. Η νέα αυτή σχέση του Αβραάμ με το Θεό επισφραγίζεται με μια Διαθήκη (= συμφωνία) μεταξύ τους, η οποία, Διαθήκη – Συμφωνία, ως εξωτερικό σημείον έχει την Περιτομή (= κυκλική εκτομή μέρους του ανδρικού πέους – πόσθης).

Την πίστη αυτή του Αβραάμ προς τον Θεό την παρέλαβε ο ΙΣΡΑΗΛ (= το σύνολο των φυλών που αποτελούν τον Εβραϊκό λαό), ο οποίος πολλάκις εκπίπτει της πίστης και εγκαταλείπει ή αντιδρά προς τον θεό. Η κλήση του Ισραήλ από το Θεό δεν σημαίνει ότι ο λαός αυτός έχει κάτι το ιδιαίτερο έναντι των άλλων λαών. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ισραήλ πολλάκις ζητεί να στηρίξει τη ζωή του εκτός του Θεού του, αλλού είτε στην ευημερία του είτε στην δυστυχία του, η οποία τον ακολουθεί. Η κλήση του Αβραάμ είναι το πρώτο σπουδαιότατο γεγονός της Ισραηλιτικής ιστορίας και της αποκαλύψεως του Θεού προσωπικώς προς πρόσωπον.

[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ]