Γράφει ο Πελασγός ο Μιλήσιος
πηγή: olympia.gr
Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά. Ο Αλέξανδρος ξεχύθηκε στην Ασία όχι για το χρυσάφι, αλλά να ενώσει την Ελλάδα με την Ανατολή, να τσακίσει τη Δεσποτεία και να δημιουργήσει έναν Ελεύθερο Κόσμο.
Οι “Δυτικοί” εφορμούν για πλιάτσικο, και αντί για το χρυσάφι του Δαρείου, σκοπεύουν να οικειοποιηθούν τους πόρους αυτών των περιοχών.
Σύμφωνα με το Bloomberg η Ρωσία πρόσθεσε 570 μετρικούς
τόνους χρυσού τα προηγούμενα χρόνια στην κατοχή της, ενώ η αμερικανική
Fed κανείς δεν ξέρει πόσο έχει.
Έτσι θ’αρχίσω!
Όχι ξεκάρφωτα, όπως νομίζεις ανυποψίαστε Έλληνα, αλλά ευθύβολα στην καρδιά του νού σου, όσο και νά’ναι αυτός σκοτισμένος.
“Για
τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και την πρόοδο στην επίτευξη των
δημοσιονομικών στόχων” συζήτησαν ο “αποκρισάριος” της Ευρωπαϊκής
Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Γιερκγ Άσμουσεν και ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας.
Και αναφερόμενη η Μέρκελ, στο γερμανικό τηλεοπτικό σταθμό TV Sat 1 για το τρίτο πακέτο βοήθειας, απεφάνθη ότι «Δεν
μπορώ να πω σήμερα τι ποσό, εάν χρειαστεί, θα μπορούσε να απαιτηθεί. Θα
μπορούμε να το πούμε στα μέσα του επόμενου έτους» και «Ουδείς είναι σε θέση να γνωρίζει»…
Δηλαδή, μετά
από καμμιά δεκαριά μήνες από τις εκλογές της, ενώ γρηγορούσε την
Κυβέρνηση σε σούζα τροπή, για την…αμέσως μετά τις εκλογές ελάφρυνση του
χρέους μας.
Να μην λησμονήσω και την …περιβόητη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον
Ομπάμα πριν από καμια δεκαπενταριά μέρες. Όχι τίποτε άλλο, αλλά το
αναφέρω για να σας θυμήσω τα περί… κουρέματος του χρέους και άλλα συναφή
γλίσχρα.
Είμαι υποχρεωμένος να σας υπενθυμίσω πως σ’όλα τα άρθρα μου, τονίζω
ότι τη χρεωκοπία της Ελλάδος την υπαγόρευσε η Αμερική στη Γερμανία εν
αγαστή συνομοσία. Και η Ελλάδα είναι η μπάλλα του πινγκ πόνγκ μεταξύ δυο
αλητήριων δυνάμεων, ναι αλητήριων, των ΗΠΑ και Γερμανίας.
‘Ομως, ας καταλαγιάσει η οργή , για να θέσουμε τους Έλληνες σε εγρήγορση, ομφαλοσκοπώντας στην Ιστορία.
Προτού όμως αρχίσουμε την έρευνα, πρέπει να κρούσουμε κώδωνες, γι’αυτό που μας ετοιμάζουν οι εντολοδόχες δυνάμεις.
Ας
προσεγγίσουμε με τον δέοντα σεβασμό τον Μέγα Αλέξανδρο για να κάνουμε
στη συνέχεια προβολή στον… Ομπάμα με τις Ευρωπαίες αυλητρίδες του.
Θα δούμε τον Αλέξανδρο με τη ματιά ενός Γερμανού, ίσως του καλύτερου
Δυτικού μελετητή του Μεγάλου Στρατηλάτη. Γιατί εμείς ξέρομε ότι ο
Αλέξανδρος εγκολπούμενος τις Αξίες του Μεγάλου Αριστοτέλη, δεν ξεχύθηκε
στην Ασία για πλιάτσικο, αλλά για να μεταλαμπαδεύσει στην Ανατολή, όλο
αυτό το Φως που εκπηγάζει από την ομορφότερη χώρα του Κόσμου.
Το 359 π.Χ ο Φίλιππος αναλαμβάνει την Αρχή των Μακεδόνων, πρώτα ως επίτροπος του ανήλικου Περδίκκα
Όπως σημειώνει ο JOHANN GUSTAV DROYSEN στην “Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου”(μετάφραση των Ρ. – Η. – Σ. Αποστολίδη), η Αθήνα μετά την ήττα της στους Αιγός ποταμούς το 404 π.Χ “ταλαντευόμενη ανάμεσα στη βυθιζόμενη Σπάρτη και την ανερχόμενη Θήβα, πάλεψε να πλάσει κάτι σαν ομοίωμα της παληάς της ηγεμονίας, καταναγκάζοντας σε λίγο πάλι κι όσους δε συμφωνούσαν”.
Και πάνω απ’όλα στους Αθηναίους ήταν απαραίτητη η Αμφίπολη, που αυτοί είχαν άλλοτε ιδρύσει, εξασφαλίζοντας έτσι την επικράτειά τους στις Θρακικές ακτές. Προσπάθησαν με κάθε τρόπο να πετύχουν το σκοπό τους, καταφεύγοντας ακόμα και στη βοήθεια των Μακεδόνων και Θρακών ηγεμόνων. Όμως η Αμφίπολη, υποστηριζόμενη από την Όλυνθο, αντιστέκονταν στις αλλεπάλληλες επιθέσεις.
Με προσοχή, επιτηδειότητα, σβελτάδα κι αποφασιστικότητα, ξεκαθάρισε τον τόπο από Ιλλυριούς, Παίονες και Θράκες, τη βασιλική αρχή απ’τους διεκδικητές της, το βασιλικό οίκο εν γένει από σκευωρίες κι ανακατωσούρες. Κι όταν οι Αθηναίοι, τους έπιασε τρέλλα, και για μιαν εκ μέρους του Φιλίππου “αναγνώριση” των σχετικών με την Αμφίπολη αξιώσεών τους παρατάν τους συμμάχους τους, που του παρείχον πράγματα, κι ύστερα από τις επιτυχίες του τα χάνουν, και αμέσως κλείνουν συμμαχία”προς Κετρίποριν τον Θράκα και τους αδελφούς και προς Λύππειον τον Παίονα και προς Γράβον τον Ιλλυριόν”, επί άρχοντος Ελπίνου.
Σας θυμίζει τίποτε σήμερα, τυχόν αντιστοιχία των Αθηναίων με την Αμερική; Πως θα ονόμαζαν σήμερα οι κωμικοί στον Αθήναιο (ΙΒ’ 532) τους τοποτηρητές – αυλητρίδες, στην Ευρώπη του Ομπάμα; Ομπάμα αλεκτρυόνας (2) κατά το “Φιλίππου αλεκτρυόνας”!
Εκεί του σφηνώθηκε η ιδέα, που πρώτος τη διατύπωσε ο Θαλής ο Μιλήσιος, περί Ενώσεως των Ελληνικών Πόλεων- Κρατών υπό μια στιβαρή διακυβέρνηση. Εκεί έμαθε για το οικονομικό Σύστημα του Μεγάλου Βασιληά και τη Νομισματική πολιτική του. Έχοντας αυτή την εμπειρία, το 343 π.Χ ο Φίλιππος Β’ τον καλεί στην αυλή του για την εκπαίδευση του 13ετούς Αλεξάνδρου. Κατά την περίοδο της διαμονής του στη Βασιλική Αυλή, διδάσκει στο νεαρό Αλέξανδρο και παράλληλα συγγράφει τα έργα του Περί Βασιλείας και Αλέξανδρος ή Υπέρ Αποίκων (Περί Αποικιών).
Κατά τον Le Rider, 435-43, ο Φίλιππος βρήκε τα κοιτάσματα χρυσού μεταξύ 345 και 340 π.Χ στο Παγγαίο όρος, (όπου και οι πρώτες χρυσές κοπές) στις παρυφές του η Αμφίπολη και την κοιλάδα να διατρέχει ο Στρυμώνας ποταμός.
Στην πρώτη μεταβολή του Νομισματικού συστήματος της Μακεδονίας απ’το Φίλιππο, που ενώ στις άλλες Ελληνικές πόλεις επικρατούσε το ασημένιο νόμισμα (όπως στην Περσία το χρυσό), εκείνος έκοψε και χρυσό ισόβαρο με τον περσικό δαρεικό και ασημένιο με τη μεγαλύτερη δυνατή προσέγγιση στην αγοραία σχέση ισοτιμίας των δυο μετάλλων.
Σύμφωνα με τον Mommsen, στην Περσία η ισοτιμία των χρυσών προς τα ασημένια νομίσματα ήταν 1:13,33, ενώ ο χρυσός στο εμπόριο ολοένα έπεφτε. Ο Brandis σημειώνει, πως έκοψε χρυσό νόμισμα όχι για να αντικαταστήσει το ασημένιο αλλά να κυκλοφορεί παράλληλα με αυτό στον Ελληνικό κόσμο, καθιερώνοντας στην επικράτειά του το Διμεταλλισμό, και κατά την κρατούσα στο εμπόριο αναλογία χρυσού προς ασήμι 1:12,51 κανόνισε τα ασημένια του κέρματα (που 15 θα ισοδυναμούσαν με ένα χρυσό των 8,6 γραμμαρίων) σε 7,24 γραμμάρια, δηλαδή το βάρος σχεδόν του πολύ διαδεδομένου τότε ροδιακού νομισματικού συστήματος.
Ο Ήρκος Αποστολίδης όμως επισημαίνει πως με τα ασημένια κέρματα ο Droysen εννοεί τα δίδραχμα του Φιλίππου (6,85-7,24 γραμμάρια), κομμένα-όπως και τα τετράδραχμα -κατά το λεγόμενο Θρακομακεδονικό σταθμητικό κανόνα του Νομισματοκοπείου της Αμφίπολης.
Το Μακεδονικό ταμείο, μετά το θάνατο του Φιλίππου, ήταν χρεωμένο με 500 τάλαντα, το δάνειο που έκανε ο Αλέξανδρος για την εκστρατεία του στην Ασία κόστισε 800 τάλαντα και βρέθηκε να έχει 60 τάλαντα στο ξεκίνημα της εκστρατείας, ενώ οι θησαυροί του Μεγάλου Βασιλιά στα Σούσα, στην Περσέπολη, στα Εκβάτανα κι αλλού θα πρέπει να βρέθηκαν, κατά τον Berve, περί τα 180.000 τάλαντα
Ποιά είναι όμως η μεταρύθμιση του Μεγάλου Αλεξάνδρου;
Τα χρυσά είναι ισόβαρα και με σύσταση τόσο καλή όσο κι οι φίλιπποι, τ’ασημένια του όμως διαφέρουν εντελώς: Είναι τετράδραχμα των 17,2 γραμμαρίων κι οι υποδιαιρέσεις τους ακολουθούν ακριβώς το αττικό σύστημα, στην αναλογία της αξίας χρυσού πρός άργυρο, 1:12,3.
Η μείωση αυτή- κατά τον Droysen- έγινε για να αλλάξει τον διμεταλλισμό του πατέρα του στο μοναδικό ασημένιο νόμισμα των Ελλήνων, μ’αποτέλεσμα όντως, να γίνει αργότερα η δραχμή του Μ. Αλεξάνδρου βασική λογιστική μονάδα σ’όλο τον Ελλαδικό κόσμο. Προχώρησε στη νέα νομισματική μεταρρύθμιση, στην ευθυγράμμιση δηλαδή του βάρους και των ασημένιων κοπών του με τ’αττικά, για να επεκτείνει τα όρια της Οικονομίας του, εκτοπίζοντας ακριβώς το ισόβαρο πια νόμισμα της Αθήνας. Ούτε μια δραχμή όμως απ’τις τόσες που έκοψε ο Αλέξανδρος δεν είχε το βάρος ίσο με κανένα φίλιππο!
Κατά τον O. Zervos, η μεταρύθμιση αυτή έγινε άμα τη ανόδω του στο θρόνο, το 336 π.Χ αμέσως μετά τη δολοφονία του πατέρα του.
Κατά τη λογοδοσία του Λυκούργου για τη διαχείρησή του, αναφέρει πως αγόρασε πάνω από 1 τάλαντο χρυσού, με 22 ασημένιες δραχμές και 5,5 οβολούς το χρυσό στατήρα, δηλαδή με ισοτιμία 1:11,47.
Σύμφωνα με την εκτίμηση του Ήρκου Αποστολίδη, κέρδισε 210 δραχμές στους 100 στατήρες. Αν λοιπόν ο Αλέξανδρος εισέπραξε εκείνο το δάνειο 800 ταλάντων σε ασήμι, πριν κάνει τη μεταρύθμιση, με το νέο σύστημα θα κέρδισε στα 800 τάλαντα 16800 στατήρες, κι αν μάλιστα ήταν υποχρεωμένος να πληρώνει το συνηθισμένο τόκο του 12% σε χρυσό, θα είχε εξοικονομήσει άλλους 2016 στατήρες στους τόκους κάθε χρόνου. Ο μισθός των στρατιωτών του υπολογιζόταν σε στατήρες, δηλαδή σε χρυσό. Αν λοιπόν ο Αλέξανδρος είχε 30.000 άνδρες, με μηνιαίο μισθό ένα δαρεικό, η υποτίμηση του χρυσού θα τον έφερε ετήσιο κέρδος πάνω από 30.000 στατήρες. Ανάλογα θα γινόταν και τα συμβόλαια με τους προμηθευτές. Βλέπομε πως η νομισματική μεταρύθμιση δεν αποκλείεται να ήταν και οικονομικό μέτρο.
Τυχαία τάχα, αναρωτιέται ο Droysen, και συνεχίζει: και θα επέμενε σοβαρά κανείς, πως αλλάζει έτσι ο Αλέξανδρος νομισματικό σύστημα χωρίς κανένα λόγο;
Να λοιπόν ένας λόγος κατά το Γερμανό Ιστορικό…
Προκαλώντας ο διμεταλλισμός του Φιλίππου έκπτωση της τιμής του χρυσού, στο εμπόριο με τις άλλες Ελληνικές πόλεις, πούχαν ασημένια νομίσματα, βέβαια κι αποσκοπούσε στη σταθεροποίηση της τιμής και της ισορροπίας των δυο μετάλλων. Αν όμως συνέχιζε η αξία του χρυσού να πέφτει, τ’ ασήμι θα διέρρεε απ’ τη Μακεδονία (καθώς τόσο χρυσάφι είχε διαρρεύσει απ’ την Περσία), όσο η τιμή του θά έμενε μεγαλύτερη.
Αλλάζοντας τώρα τη βάση των τιμών, ο Αλέξανδρος κήρυσσε στην ουσία πόλεμο κατά του περσικού κράτους. Ο χρυσός, έτσι, από νομισματική μονάδα καταντάει απλό εμπόρευμα όπως κάθε άλλο, όπου αν οι θυσαυροί κιόλας του βασιλιά των Περσών πέφτανε στα χέρια του κατακτητή, και χυνόταν πια στο εμποριο τ’ αμύθητο χρυσάφι τους, η τιμή όλο και θα έπεφτε, χωρίς μάλιστα και καμμιά σοβαρή διατάραξη στις τιμές της Ελληνικής αγοράς, που δούλευε πράγματι, σαν με ρήτρα αργύρου.
Το ασήμι από δω κι εμπρός στα αττικά μέτρα έγινε η βασική ρήτρα τιμών, το τετράδραχμο αναδείχθηκε μονάδα όπου όλα τα νομισματικά συστήματα μπορούσαν να ανάγονται σαν σε κοινό παρονομαστή, κι έπειτα από μισή μόνο γενηά η δραχμή του Μεγαλέξανδρου θα καταστεί παγκόσμιο νόμισμα.
Προυπολόγισαν, ο Αλέξανδρος και οι σύμβουλοί του, το οικονομικό αποτέλεσμα και πρόβλεψαν την πτώση του χρυσού στην περίπτωση που οι περσικοί θησαυροί θα ρευστοποιούνταν;
Ποιοί ήταν οι σύμβουλοι σ΄αυτό το μεγαλεπίβουλο σχέδιο; αναρωτιέται ο Droysen.
Αναρωτήθηκε κανείς, λέω εγώ ο Πελασγός ο Μιλήσιος, γιατί θανατώθηκε δια σταυρικού θανάτου ο Ερμίας, Τύραννος του Αταρνέως και Άσσου, και φίλος του Αριστοτέλη; Ποιός δεν θα υπέθετε ότι ο Αριστοτέλης δεν έκανε κτήμα του τα οικονομικά και το νομισματικό σύστημα, τον τρόπο διοικήσεως των σατραπειών και τη διαφθορά που έσφιζε στα δημόσια πρόσωπα με την εξαγορά τους με τα αμύθητα χρυσά νομίσματα του Μεγάλου Βασιληά;
Το 1971 η Αμερική απεξάρτησε το δολλάριο από τον χρυσό, για λόγους προφανείς. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα πρόβαλλε με τις μετοχές φούσκες που αντίκρυζαν ευτελείς αξιακές χρήσεις. Η αποσύνδεση των οικονομικών συναλλαγών του Σαντάμ Χουσείν από το δολλάριο, και αλλαγή με το ευρώ, είχε τα γνωστά αποτελέσματα.
Η πολιτική Μπούς, με τις υψηλές τιμές πετρελαίου, με στόχο να γονατίσει τις ανταγωνίστριες οικονομίες, γιγάντωσε τη Ρωσική οικονομία, με την αντίστοιχη αποθεματοποίηση Αμερικανικών χρεογράφων στα “σεντούκια” Ρωσίας και Κίνας.
Η “Αραβική Άνοιξη”, απετέλεσε το γεωπολιτικό ναυάγιο των Αμερικανών στη Μεσόγειο, η Συρία και η Αίγυπτος όλο και απομακρύνονται από τις επιρροές της. Η Τουρκία συναλλάσσεται με το Ιράν με χρυσό για αγορά πετρελαίου, εισπράττοντας με τη σειρά της τα επίχειρα.
Η χρεοκοπία της Ελλάδος είναι δικό τους δημιούργημα. Οι αλεπάλληλες λοιδορίες περί εξόδου της Ελλάδος από το χάος, δεν αφήνει κανέναν οικονομικό παρατηρητή που σέβεται τον εαυτό του, που να μην περιγελά αυτό το δίδυμο της καταστροφής και αυτοκαταστροφής, την Αμερική και Γερμανία.
ΗΠΑ και Γερμανία δίνουν στην Ελλάδα περιθώριο ελπίδων εξόδουαπό την κρίση, άλλους… δέκα μήνες μετά τις Γερμανικές εκλογές, για έναν και μοναδικό λόγο που αφορά μόνο αυτούς.
Κέρδισμα χρόνου για τον κεραυνοβόλο πόλεμο.
Ο Ομπάμα και Μέρκελ, αντιλήφθηκαν, από λάθος οπτική γωνία, την εκστρατεία του Αλεξάνδρου στην Ασία.
Αν ο Droysen, είναι ο …βασικός τους σύμβουλος, τότε έβαλε στο νού των διαφόρων Σόιμπλε και Λιού, ότι είναι σε θέση να επαναλάβουν τον…Αλέξανδρο. Γι’αυτό όπως γράψαμε επανειλημμένως, οι Αγγλοσάξωνες ουδέποτε κατόρθωσαν να ερμηνεύσουν τους Έλληνες, τα έργα τους και το σκοπό τους.
Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά. Ο Αλέξανδρος ξεχύθηκε στην Ασία όχι για το χρυσάφι, αλλά να ενώσει την Ελλάδα με την Ανατολή, να τσακίσει τη Δεσποτεία και να δημιουργήσει έναν Ελεύθερο Κόσμο.
Οι “Δυτικοί” εφορμούν για πλιάτσικο, και αντί για το χρυσάφι του Δαρείου, σκοπεύουν να οικειοποιηθούν τους πόρους αυτών των περιοχών.
Μέσω ενός Blitzkrieg (κεραυνοβόλου πολέμου) που ετοιμάζουν η Αμερική με το Ισραήλ, συνεπικουρούμενες από τις Ευρωπαίες αυλητρίδες- αλεκτρυόνες, σκοπεύουν να επιτεθούν εντός αυτού του χρονικού διαστήματος, (Οκτώβριος 2013 ως Ιούλιο 2014) ταυτοχρόνως σε Συρία και Ιράν, θέλοντας να επαναλάβουν το εγχείρημα του Αλεξάνδρου…
Ποιόν όμως βλέπουν οι πλιατσικολόγοι της “Δύσεως” ως το σύγχρονο Δαρείο; Όχι βέβαια τον Πρόεδρο Άσσαντ της Συρίας και τον ομόλογό του του Ιράν, παρά τον Πούτιν και την Κίνα.
Σ’ αυτούς επιτίθενται!
Αφού ξεκαθάρισαν το τοπίο στην Ευρώπη από τους Ηγέτες, διάβαζε Μερλουσκόνι, Ντε Βιλπέν, άφησαν μόνο τις Αυλητρίδες τους Μέρκελ, Σαρκοζύ, Ολλάντ, Μπαρόζο κι άλλες…Αλεκτρυόνες. Η αναβολή αυτή των δέκα μηνών, αποσκοπεί στην τελική εξουδένωση του Μπερλουσκόνι και την “αποβολή” του από τη σκακιέρα τους, διότι γνωρίζουν όσο κανείς άλλος , ότι είναι η μόνη αντίσταση στην Ευρώπη, μια Ευρώπη που κληροδότησαν στους λαούς της οι τελευταίοι Ηγέτες.
Αν υποτεθεί πως θα κερδίσουν τον πόλεμο, τότε είναι όλα δικά τους, και θα πουν της Ελλάδος πως… ελαφρύνουν το χρέος τους.
Πως;
Καταργώντας το “Διμεταλλικό” τους σύστημα δολλαρίου και Ευρώ, και καθιερώνονοντας την αρχική ισοτιμία δολαρίου-ευρώ σε 1:0.80. Μέσα σε μια καθημαγμένη ψευδο Ευρώπη, με χρεοκοπημένη την Ελλάδα αφ’ ενός,και υφαρπαγή των δημοσίων και ιδιωτικών της περιουσιών, ως και των πλουσίων κοιτασμάτων της, ών ουκ εστιν αριθμός.
Και επιβραβεύοντας το ψυχοπαίδι της Γερμανία για τη συνομοτική της συμπεριφορά εναντίον, κυρίως της Ελλάδος, με τη συμμετοχή της στη λεία της “Περσίας” τους.
Τί θα συμβεί αν αποτύχουν; Είναι πολύ απλό.
Ένας άλλος κόσμος θα ξαναγεννηθεί με άλλες αξίες. Ποιός θα προίσταται σ’αυτόν τον κόσμο;
Μα η Ρωσία των Πούτιν και Λαβρώφ!
Τί θα απογίνει τότε αυτή η επηρμένη οφρύς της Δύσεως;
Τουλάχιστον, στην καλύτερη περίπτωση γι αυτούς, παρακολούθημα της Κίνας, ή στη χειρότερη, η αυλητρίδα της Ρωσίας, όπου ο χορός της θα συνοδεύεται και με τα παράλληλα σκέρτσα της Αρκούδας, που το τέμπο θα το δίνει ο Μεγάλος “Αρκουδιάρης”, Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν με χορογράφο έναν άλλον Μεγάλο, τον Σεργκέι Λαβρώφ…
(1). Αυλητρίς= η παίζουσα αυλό επί πληρωμή, σε συμπόσια
Αυλητρίδιο= ταπεινωτικό υποκοριστικό της Αυλητρίδος
(2). Αλεκτρυών= κόττα
Υ.Γ
Από την Αμφίπολη τράβηξε ο Αλέξανδρος για το Στρυμώνα, και παραλιακά κι από τη Σηστό πέρασε απέναντι στην Άβυδο το ιππικό και το μεγαλύτερο μέρος του στρατού. Ο Αλέξανδρος πιο κάτω από την Ελαιούντα πέρασε απέναντι στα παράλια της Τροίας και κατεβαίνοντας πρώτος στην ακτή κάρφωσε το δόρυ του στην άμμο για να γίνει δορικτήτωρ κι όχι χρυσοκτήτωρ.
Τονίσαμε την Αμφίπολη στο κείμενο, λόγω και της Επικαιρότητας.
Πελασγός ο Μιλήσιος
Το 359 π.Χ ο Φίλιππος αναλαμβάνει την Αρχή των Μακεδόνων, πρώτα ως επίτροπος του ανήλικου Περδίκκα
Όπως σημειώνει ο JOHANN GUSTAV DROYSEN στην “Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου”(μετάφραση των Ρ. – Η. – Σ. Αποστολίδη), η Αθήνα μετά την ήττα της στους Αιγός ποταμούς το 404 π.Χ “ταλαντευόμενη ανάμεσα στη βυθιζόμενη Σπάρτη και την ανερχόμενη Θήβα, πάλεψε να πλάσει κάτι σαν ομοίωμα της παληάς της ηγεμονίας, καταναγκάζοντας σε λίγο πάλι κι όσους δε συμφωνούσαν”.
Και πάνω απ’όλα στους Αθηναίους ήταν απαραίτητη η Αμφίπολη, που αυτοί είχαν άλλοτε ιδρύσει, εξασφαλίζοντας έτσι την επικράτειά τους στις Θρακικές ακτές. Προσπάθησαν με κάθε τρόπο να πετύχουν το σκοπό τους, καταφεύγοντας ακόμα και στη βοήθεια των Μακεδόνων και Θρακών ηγεμόνων. Όμως η Αμφίπολη, υποστηριζόμενη από την Όλυνθο, αντιστέκονταν στις αλλεπάλληλες επιθέσεις.
Με προσοχή, επιτηδειότητα, σβελτάδα κι αποφασιστικότητα, ξεκαθάρισε τον τόπο από Ιλλυριούς, Παίονες και Θράκες, τη βασιλική αρχή απ’τους διεκδικητές της, το βασιλικό οίκο εν γένει από σκευωρίες κι ανακατωσούρες. Κι όταν οι Αθηναίοι, τους έπιασε τρέλλα, και για μιαν εκ μέρους του Φιλίππου “αναγνώριση” των σχετικών με την Αμφίπολη αξιώσεών τους παρατάν τους συμμάχους τους, που του παρείχον πράγματα, κι ύστερα από τις επιτυχίες του τα χάνουν, και αμέσως κλείνουν συμμαχία”προς Κετρίποριν τον Θράκα και τους αδελφούς και προς Λύππειον τον Παίονα και προς Γράβον τον Ιλλυριόν”, επί άρχοντος Ελπίνου.
Σας θυμίζει τίποτε σήμερα, τυχόν αντιστοιχία των Αθηναίων με την Αμερική; Πως θα ονόμαζαν σήμερα οι κωμικοί στον Αθήναιο (ΙΒ’ 532) τους τοποτηρητές – αυλητρίδες, στην Ευρώπη του Ομπάμα; Ομπάμα αλεκτρυόνας (2) κατά το “Φιλίππου αλεκτρυόνας”!
Το περιβάλλον που ανδρώθηκε ο Αλέξανδρος. Η Ιδέα για έναν Ελεύθερο Κόσμο.
Η Νομισματική του πολιτική
Όταν
ο Αριστοτέλης ορφάνεψε σε μικρή ηλικία, πήγε για πρώτη φορά στον
Αταρνέα στα μικρασιατικά παράλια, στον Πρόξενο, που τιμητικά τον
μνημονεύει στη Διαθήκη του, κι εκείνος τον υιοθέτησε. Μετά από χρόνια,
επέστρεφε ξανά στον Αταρνέα, προσκεκλημένος από το φίλο και συμμαθητή
του Ερμία στην Ακαδημία Πλάτωνος. Ο φίλος του είχε γίνει Τύρρανος στην
περιοχή του Αταρνέα και της Άσσου. Αυτά τα τρία χρόνια, ο Αριστοτέλης
μάθαινε από πρώτο χέρι τη μορφή διακυβέρνησης του Περσικού Βασιλείου. Κυρίως, αυτή βασιζόταν στη χειραγώγηση των αντιπάλων με εξαγορά τους, με το άφθονο χρυσάφι του Μεγάλου Βασιλιά.Η Νομισματική του πολιτική
Εκεί του σφηνώθηκε η ιδέα, που πρώτος τη διατύπωσε ο Θαλής ο Μιλήσιος, περί Ενώσεως των Ελληνικών Πόλεων- Κρατών υπό μια στιβαρή διακυβέρνηση. Εκεί έμαθε για το οικονομικό Σύστημα του Μεγάλου Βασιληά και τη Νομισματική πολιτική του. Έχοντας αυτή την εμπειρία, το 343 π.Χ ο Φίλιππος Β’ τον καλεί στην αυλή του για την εκπαίδευση του 13ετούς Αλεξάνδρου. Κατά την περίοδο της διαμονής του στη Βασιλική Αυλή, διδάσκει στο νεαρό Αλέξανδρο και παράλληλα συγγράφει τα έργα του Περί Βασιλείας και Αλέξανδρος ή Υπέρ Αποίκων (Περί Αποικιών).
Κατά τον Le Rider, 435-43, ο Φίλιππος βρήκε τα κοιτάσματα χρυσού μεταξύ 345 και 340 π.Χ στο Παγγαίο όρος, (όπου και οι πρώτες χρυσές κοπές) στις παρυφές του η Αμφίπολη και την κοιλάδα να διατρέχει ο Στρυμώνας ποταμός.
Στην πρώτη μεταβολή του Νομισματικού συστήματος της Μακεδονίας απ’το Φίλιππο, που ενώ στις άλλες Ελληνικές πόλεις επικρατούσε το ασημένιο νόμισμα (όπως στην Περσία το χρυσό), εκείνος έκοψε και χρυσό ισόβαρο με τον περσικό δαρεικό και ασημένιο με τη μεγαλύτερη δυνατή προσέγγιση στην αγοραία σχέση ισοτιμίας των δυο μετάλλων.
Σύμφωνα με τον Mommsen, στην Περσία η ισοτιμία των χρυσών προς τα ασημένια νομίσματα ήταν 1:13,33, ενώ ο χρυσός στο εμπόριο ολοένα έπεφτε. Ο Brandis σημειώνει, πως έκοψε χρυσό νόμισμα όχι για να αντικαταστήσει το ασημένιο αλλά να κυκλοφορεί παράλληλα με αυτό στον Ελληνικό κόσμο, καθιερώνοντας στην επικράτειά του το Διμεταλλισμό, και κατά την κρατούσα στο εμπόριο αναλογία χρυσού προς ασήμι 1:12,51 κανόνισε τα ασημένια του κέρματα (που 15 θα ισοδυναμούσαν με ένα χρυσό των 8,6 γραμμαρίων) σε 7,24 γραμμάρια, δηλαδή το βάρος σχεδόν του πολύ διαδεδομένου τότε ροδιακού νομισματικού συστήματος.
Ο Ήρκος Αποστολίδης όμως επισημαίνει πως με τα ασημένια κέρματα ο Droysen εννοεί τα δίδραχμα του Φιλίππου (6,85-7,24 γραμμάρια), κομμένα-όπως και τα τετράδραχμα -κατά το λεγόμενο Θρακομακεδονικό σταθμητικό κανόνα του Νομισματοκοπείου της Αμφίπολης.
Το Μακεδονικό ταμείο, μετά το θάνατο του Φιλίππου, ήταν χρεωμένο με 500 τάλαντα, το δάνειο που έκανε ο Αλέξανδρος για την εκστρατεία του στην Ασία κόστισε 800 τάλαντα και βρέθηκε να έχει 60 τάλαντα στο ξεκίνημα της εκστρατείας, ενώ οι θησαυροί του Μεγάλου Βασιλιά στα Σούσα, στην Περσέπολη, στα Εκβάτανα κι αλλού θα πρέπει να βρέθηκαν, κατά τον Berve, περί τα 180.000 τάλαντα
Ποιά είναι όμως η μεταρύθμιση του Μεγάλου Αλεξάνδρου;
Τα χρυσά είναι ισόβαρα και με σύσταση τόσο καλή όσο κι οι φίλιπποι, τ’ασημένια του όμως διαφέρουν εντελώς: Είναι τετράδραχμα των 17,2 γραμμαρίων κι οι υποδιαιρέσεις τους ακολουθούν ακριβώς το αττικό σύστημα, στην αναλογία της αξίας χρυσού πρός άργυρο, 1:12,3.
Η μείωση αυτή- κατά τον Droysen- έγινε για να αλλάξει τον διμεταλλισμό του πατέρα του στο μοναδικό ασημένιο νόμισμα των Ελλήνων, μ’αποτέλεσμα όντως, να γίνει αργότερα η δραχμή του Μ. Αλεξάνδρου βασική λογιστική μονάδα σ’όλο τον Ελλαδικό κόσμο. Προχώρησε στη νέα νομισματική μεταρρύθμιση, στην ευθυγράμμιση δηλαδή του βάρους και των ασημένιων κοπών του με τ’αττικά, για να επεκτείνει τα όρια της Οικονομίας του, εκτοπίζοντας ακριβώς το ισόβαρο πια νόμισμα της Αθήνας. Ούτε μια δραχμή όμως απ’τις τόσες που έκοψε ο Αλέξανδρος δεν είχε το βάρος ίσο με κανένα φίλιππο!
Κατά τον O. Zervos, η μεταρύθμιση αυτή έγινε άμα τη ανόδω του στο θρόνο, το 336 π.Χ αμέσως μετά τη δολοφονία του πατέρα του.
Κατά τη λογοδοσία του Λυκούργου για τη διαχείρησή του, αναφέρει πως αγόρασε πάνω από 1 τάλαντο χρυσού, με 22 ασημένιες δραχμές και 5,5 οβολούς το χρυσό στατήρα, δηλαδή με ισοτιμία 1:11,47.
Σύμφωνα με την εκτίμηση του Ήρκου Αποστολίδη, κέρδισε 210 δραχμές στους 100 στατήρες. Αν λοιπόν ο Αλέξανδρος εισέπραξε εκείνο το δάνειο 800 ταλάντων σε ασήμι, πριν κάνει τη μεταρύθμιση, με το νέο σύστημα θα κέρδισε στα 800 τάλαντα 16800 στατήρες, κι αν μάλιστα ήταν υποχρεωμένος να πληρώνει το συνηθισμένο τόκο του 12% σε χρυσό, θα είχε εξοικονομήσει άλλους 2016 στατήρες στους τόκους κάθε χρόνου. Ο μισθός των στρατιωτών του υπολογιζόταν σε στατήρες, δηλαδή σε χρυσό. Αν λοιπόν ο Αλέξανδρος είχε 30.000 άνδρες, με μηνιαίο μισθό ένα δαρεικό, η υποτίμηση του χρυσού θα τον έφερε ετήσιο κέρδος πάνω από 30.000 στατήρες. Ανάλογα θα γινόταν και τα συμβόλαια με τους προμηθευτές. Βλέπομε πως η νομισματική μεταρύθμιση δεν αποκλείεται να ήταν και οικονομικό μέτρο.
Τυχαία τάχα, αναρωτιέται ο Droysen, και συνεχίζει: και θα επέμενε σοβαρά κανείς, πως αλλάζει έτσι ο Αλέξανδρος νομισματικό σύστημα χωρίς κανένα λόγο;
Να λοιπόν ένας λόγος κατά το Γερμανό Ιστορικό…
Προκαλώντας ο διμεταλλισμός του Φιλίππου έκπτωση της τιμής του χρυσού, στο εμπόριο με τις άλλες Ελληνικές πόλεις, πούχαν ασημένια νομίσματα, βέβαια κι αποσκοπούσε στη σταθεροποίηση της τιμής και της ισορροπίας των δυο μετάλλων. Αν όμως συνέχιζε η αξία του χρυσού να πέφτει, τ’ ασήμι θα διέρρεε απ’ τη Μακεδονία (καθώς τόσο χρυσάφι είχε διαρρεύσει απ’ την Περσία), όσο η τιμή του θά έμενε μεγαλύτερη.
Αλλάζοντας τώρα τη βάση των τιμών, ο Αλέξανδρος κήρυσσε στην ουσία πόλεμο κατά του περσικού κράτους. Ο χρυσός, έτσι, από νομισματική μονάδα καταντάει απλό εμπόρευμα όπως κάθε άλλο, όπου αν οι θυσαυροί κιόλας του βασιλιά των Περσών πέφτανε στα χέρια του κατακτητή, και χυνόταν πια στο εμποριο τ’ αμύθητο χρυσάφι τους, η τιμή όλο και θα έπεφτε, χωρίς μάλιστα και καμμιά σοβαρή διατάραξη στις τιμές της Ελληνικής αγοράς, που δούλευε πράγματι, σαν με ρήτρα αργύρου.
Το ασήμι από δω κι εμπρός στα αττικά μέτρα έγινε η βασική ρήτρα τιμών, το τετράδραχμο αναδείχθηκε μονάδα όπου όλα τα νομισματικά συστήματα μπορούσαν να ανάγονται σαν σε κοινό παρονομαστή, κι έπειτα από μισή μόνο γενηά η δραχμή του Μεγαλέξανδρου θα καταστεί παγκόσμιο νόμισμα.
Προυπολόγισαν, ο Αλέξανδρος και οι σύμβουλοί του, το οικονομικό αποτέλεσμα και πρόβλεψαν την πτώση του χρυσού στην περίπτωση που οι περσικοί θησαυροί θα ρευστοποιούνταν;
Ποιοί ήταν οι σύμβουλοι σ΄αυτό το μεγαλεπίβουλο σχέδιο; αναρωτιέται ο Droysen.
Αναρωτήθηκε κανείς, λέω εγώ ο Πελασγός ο Μιλήσιος, γιατί θανατώθηκε δια σταυρικού θανάτου ο Ερμίας, Τύραννος του Αταρνέως και Άσσου, και φίλος του Αριστοτέλη; Ποιός δεν θα υπέθετε ότι ο Αριστοτέλης δεν έκανε κτήμα του τα οικονομικά και το νομισματικό σύστημα, τον τρόπο διοικήσεως των σατραπειών και τη διαφθορά που έσφιζε στα δημόσια πρόσωπα με την εξαγορά τους με τα αμύθητα χρυσά νομίσματα του Μεγάλου Βασιληά;
Τα μορμολύκια μπορούν να γίνουν “Αλέξανδροι”;
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, ας κάνομε μια προβολή στη σημερινή κατάσταση.Το 1971 η Αμερική απεξάρτησε το δολλάριο από τον χρυσό, για λόγους προφανείς. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα πρόβαλλε με τις μετοχές φούσκες που αντίκρυζαν ευτελείς αξιακές χρήσεις. Η αποσύνδεση των οικονομικών συναλλαγών του Σαντάμ Χουσείν από το δολλάριο, και αλλαγή με το ευρώ, είχε τα γνωστά αποτελέσματα.
Η πολιτική Μπούς, με τις υψηλές τιμές πετρελαίου, με στόχο να γονατίσει τις ανταγωνίστριες οικονομίες, γιγάντωσε τη Ρωσική οικονομία, με την αντίστοιχη αποθεματοποίηση Αμερικανικών χρεογράφων στα “σεντούκια” Ρωσίας και Κίνας.
Η “Αραβική Άνοιξη”, απετέλεσε το γεωπολιτικό ναυάγιο των Αμερικανών στη Μεσόγειο, η Συρία και η Αίγυπτος όλο και απομακρύνονται από τις επιρροές της. Η Τουρκία συναλλάσσεται με το Ιράν με χρυσό για αγορά πετρελαίου, εισπράττοντας με τη σειρά της τα επίχειρα.
Η χρεοκοπία της Ελλάδος είναι δικό τους δημιούργημα. Οι αλεπάλληλες λοιδορίες περί εξόδου της Ελλάδος από το χάος, δεν αφήνει κανέναν οικονομικό παρατηρητή που σέβεται τον εαυτό του, που να μην περιγελά αυτό το δίδυμο της καταστροφής και αυτοκαταστροφής, την Αμερική και Γερμανία.
ΗΠΑ και Γερμανία δίνουν στην Ελλάδα περιθώριο ελπίδων εξόδουαπό την κρίση, άλλους… δέκα μήνες μετά τις Γερμανικές εκλογές, για έναν και μοναδικό λόγο που αφορά μόνο αυτούς.
Κέρδισμα χρόνου για τον κεραυνοβόλο πόλεμο.
Ο Ομπάμα και Μέρκελ, αντιλήφθηκαν, από λάθος οπτική γωνία, την εκστρατεία του Αλεξάνδρου στην Ασία.
Αν ο Droysen, είναι ο …βασικός τους σύμβουλος, τότε έβαλε στο νού των διαφόρων Σόιμπλε και Λιού, ότι είναι σε θέση να επαναλάβουν τον…Αλέξανδρο. Γι’αυτό όπως γράψαμε επανειλημμένως, οι Αγγλοσάξωνες ουδέποτε κατόρθωσαν να ερμηνεύσουν τους Έλληνες, τα έργα τους και το σκοπό τους.
Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά. Ο Αλέξανδρος ξεχύθηκε στην Ασία όχι για το χρυσάφι, αλλά να ενώσει την Ελλάδα με την Ανατολή, να τσακίσει τη Δεσποτεία και να δημιουργήσει έναν Ελεύθερο Κόσμο.
Οι “Δυτικοί” εφορμούν για πλιάτσικο, και αντί για το χρυσάφι του Δαρείου, σκοπεύουν να οικειοποιηθούν τους πόρους αυτών των περιοχών.
Μέσω ενός Blitzkrieg (κεραυνοβόλου πολέμου) που ετοιμάζουν η Αμερική με το Ισραήλ, συνεπικουρούμενες από τις Ευρωπαίες αυλητρίδες- αλεκτρυόνες, σκοπεύουν να επιτεθούν εντός αυτού του χρονικού διαστήματος, (Οκτώβριος 2013 ως Ιούλιο 2014) ταυτοχρόνως σε Συρία και Ιράν, θέλοντας να επαναλάβουν το εγχείρημα του Αλεξάνδρου…
Ποιόν όμως βλέπουν οι πλιατσικολόγοι της “Δύσεως” ως το σύγχρονο Δαρείο; Όχι βέβαια τον Πρόεδρο Άσσαντ της Συρίας και τον ομόλογό του του Ιράν, παρά τον Πούτιν και την Κίνα.
Σ’ αυτούς επιτίθενται!
Αφού ξεκαθάρισαν το τοπίο στην Ευρώπη από τους Ηγέτες, διάβαζε Μερλουσκόνι, Ντε Βιλπέν, άφησαν μόνο τις Αυλητρίδες τους Μέρκελ, Σαρκοζύ, Ολλάντ, Μπαρόζο κι άλλες…Αλεκτρυόνες. Η αναβολή αυτή των δέκα μηνών, αποσκοπεί στην τελική εξουδένωση του Μπερλουσκόνι και την “αποβολή” του από τη σκακιέρα τους, διότι γνωρίζουν όσο κανείς άλλος , ότι είναι η μόνη αντίσταση στην Ευρώπη, μια Ευρώπη που κληροδότησαν στους λαούς της οι τελευταίοι Ηγέτες.
Αν υποτεθεί πως θα κερδίσουν τον πόλεμο, τότε είναι όλα δικά τους, και θα πουν της Ελλάδος πως… ελαφρύνουν το χρέος τους.
Πως;
Καταργώντας το “Διμεταλλικό” τους σύστημα δολλαρίου και Ευρώ, και καθιερώνονοντας την αρχική ισοτιμία δολαρίου-ευρώ σε 1:0.80. Μέσα σε μια καθημαγμένη ψευδο Ευρώπη, με χρεοκοπημένη την Ελλάδα αφ’ ενός,και υφαρπαγή των δημοσίων και ιδιωτικών της περιουσιών, ως και των πλουσίων κοιτασμάτων της, ών ουκ εστιν αριθμός.
Και επιβραβεύοντας το ψυχοπαίδι της Γερμανία για τη συνομοτική της συμπεριφορά εναντίον, κυρίως της Ελλάδος, με τη συμμετοχή της στη λεία της “Περσίας” τους.
Τί θα συμβεί αν αποτύχουν; Είναι πολύ απλό.
Ένας άλλος κόσμος θα ξαναγεννηθεί με άλλες αξίες. Ποιός θα προίσταται σ’αυτόν τον κόσμο;
Μα η Ρωσία των Πούτιν και Λαβρώφ!
Τί θα απογίνει τότε αυτή η επηρμένη οφρύς της Δύσεως;
Τουλάχιστον, στην καλύτερη περίπτωση γι αυτούς, παρακολούθημα της Κίνας, ή στη χειρότερη, η αυλητρίδα της Ρωσίας, όπου ο χορός της θα συνοδεύεται και με τα παράλληλα σκέρτσα της Αρκούδας, που το τέμπο θα το δίνει ο Μεγάλος “Αρκουδιάρης”, Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν με χορογράφο έναν άλλον Μεγάλο, τον Σεργκέι Λαβρώφ…
(1). Αυλητρίς= η παίζουσα αυλό επί πληρωμή, σε συμπόσια
Αυλητρίδιο= ταπεινωτικό υποκοριστικό της Αυλητρίδος
(2). Αλεκτρυών= κόττα
Υ.Γ
Από την Αμφίπολη τράβηξε ο Αλέξανδρος για το Στρυμώνα, και παραλιακά κι από τη Σηστό πέρασε απέναντι στην Άβυδο το ιππικό και το μεγαλύτερο μέρος του στρατού. Ο Αλέξανδρος πιο κάτω από την Ελαιούντα πέρασε απέναντι στα παράλια της Τροίας και κατεβαίνοντας πρώτος στην ακτή κάρφωσε το δόρυ του στην άμμο για να γίνει δορικτήτωρ κι όχι χρυσοκτήτωρ.
Τονίσαμε την Αμφίπολη στο κείμενο, λόγω και της Επικαιρότητας.
Πελασγός ο Μιλήσιος
