ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ Από το 1974 μέχρι σήμερα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΗΣ: ΑΓΩΝΑΣ α.φ 199,198,197http://www.agonas.org/

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ

Από το 1974 μέχρι σήμερα

Από το 1974 έχουν τεράστια ευθύνη οι πολιτικοί μας. Όλοι οι Πρωθυπουργοί και υπουργοί Οικονομικών έκαναν πράγματα εντελώς ασυμβίβαστα με την οικονομική κατάσταση. Δεν δίσταζαν να δίδουν ψευδή στοιχεία για να αποφεύγουν το πολιτικό κόστος. Άλλα έλεγαν και άλλα έπρατταν. Οι ενέργειές τους υπήρξαν εντελώς ασυμβίβαστες με την οικονομική κατάσταση της χώρας. Κι ενώ έβλεπαν την καταστροφική πορεία, αυτοί συνέχιζαν την ανεύθυνη σπατάλη καταχρεώνοντας το Κράτος με εγκληματικούς δανεισμούς από διεθνείς τοκογλύφους.

Το δημόσιο χρέος – όπως είναι γνωστό – δημιουργείται, όταν οι Κυβερνήσεις στους ετήσιους προϋπολογισμούς (σχέση εσόδων-εξόδων) παρουσιάζουν ελλείμματα, που σημαίνει ότι τα έξοδα είναι περισσότερα από τα έσοδα. Τη διαφορά (τα ελλείμματα) την καλύπτουν μεν με την σύναψη δανείων, εξασφαλίζοντας «τυπικά» τον ισοσκελισμό, επιβαρύνουν όμως το Κράτος με τόκους που αυξάνουν το δημόσιο χρέος, το οποίο για να αντιμετωπιστεί, απαιτεί επιβολή νέων φόρων.

Εκθέσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και άλλων Διεθνών Οργανισμών μας έκρουαν, κατά τακτά χρονικά διαστήματα, τον κώδωνα του κινδύνου για την πορεία της οικονομίας μας, υποδεικνύοντας στους Έλληνες πολιτικούς μας τον τρόπο ώστε να αποφευχθούν αυτά που βιώνουμε σήμερα. Εμείς όμως τίποτα απ’ όλα αυτά δεν εφαρμόσαμε.

Και ακολουθεί το ερώτημα: Γιατί η Eurostat εθελοτυφλούσε και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, κι ενώ ξέρανε την πραγματικότητα, κάναν στραβά μάτια; Την απάντηση την έδωσε ο Γερμανός οικονομολόγος Λίντερ Γκέργκεν: «… Η Γερμανία και η Γαλλία έκαναν τα στραβά μάτια, διότι η Ελλάδα δεν είναι ανταγωνίστρια χώρα. ΑΝΤΙΘΕΤΑ είναι μια καλή αγορά και ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν πάνω μας, διότι μας δάνειζαν με τόκο, και τα δανεικά πριν φθάσουν στην Ελλάδα τα ξανάπαιρναν πίσω με τις εισαγωγές αυτοκινήτων BMW, Mercedes, Opel, Audi, Bosch, Siemens, Miele, AEG, Lidl, VW, Citroen, Peugeot, Renault και αγορά οπλικών συστημάτων κ.ά.».

ΤΟ ΧΡΕΟΣ κατά περιόδους

Με την πτώση της δικτατορίας το 1974 το χρέος ανέρχονταν σε 330 χιλ. ευρώ. Ήταν όμως υγιές διότι υπήρχε μεγάλη βιομηχανική και αγροτική ανάπτυξη.

Στην περίοδο 1975-1981 η τότε κυβέρνηση είχε συνάψει 24 εξωτερικά δάνεια – τρία από την γαλλική κυβέρνηση και τα υπόλοιπα από διεθνείς οργανισμούς και τράπεζες. Συνέπεσε και η πετρελαϊκή κρίση το 1977 και το χρέος έφθασε τα 2.500 δις ευρώ (τόκοι 148 εκατ.).

Την περίοδο 1981-1989 (κυβέρνηση Α. Παπανδρέου) ο δημόσιος τομέας διευρύνεται εντυπωσιακά. Οι ασχολούμενοι στην κεντρική διοίκηση (ΔΕΚΟ από 300.000 θα αυξηθούν σε 460.000) μαζί με τις δημόσιες τράπεζες και τις επιχειρήσεις (προβληματικές) τις ελεγχόμενες από το Δημόσιο θα φθάσουν τις 460.000!!!

Ο ιδιωτικός τομέας συρρικνώνεται. Τεράστιες βιομηχανίες (ΙΖΟΛΑ,. ΠΙΤΣΟΣ, ΕΛΙΝΤΑ, ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΠΑΤΡΑΪΚΗ, ΑΙΓΑΙΟ, ΧΡΩΠΕΙ, ΧΑΡΤΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ, ΚΛΩΣΤΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ κ.λ.π.) κλείνουν γιατί σε μια νύχτα η κυβέρνηση υπερδιπλασίασε τους μισθούς και εισφορές με αποτέλεσμα να αδυνατούν να ανταποκριθούν στις παραγγελίες του εξωτερικού που είχαν υπογράψει.

Η αύξηση των μισθών είχε ακόμη σαν αποτέλεσμα η αγορά να γεμίσει με χρήμα (από δανεισμούς με ασύλληπτους τόκους) με αποτέλεσμα για πρώτη φορά η Ελλάδα να καταναλώνει περισσότερα από αυτά που παρήγαγε.

Το 1983 γίνεται η δεύτερη επίσημη υποτίμηση της δραχμής μετά τον πόλεμο (η πρώτη έγινε το 1953 κατά 50%) κατά 15% έναντι του δολαρίου και 10% της ευρωπαϊκής λογιστικής μονάδας.

Το 1985 γίνεται η τρίτη επίσημη υποτίμηση κατά 15% ως εφαρμογή σταθεροποιητικού προγράμματος.

Η Ελλάδα το 1985 ήταν η πρώτη χώρα παγκοσμίως στο κατά κεφαλήν Δημόσιο Χρέος διότι οι υπέρογκοι τόκοι δανεισμού το μεγάλωναν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς με αποτέλεσμα το διάστημα 1981-1989 να εκτιναχτεί στα 37,3% του ΑΕΠ. Εκεί δηλαδή που χρωστούσαμε 2,50 δις και τόκους 86 εκατ. στην αρχή της οκταετίας του ΠΑΣΟΚ, το ποσό αυτό στο τέλος υπερδεκαπλαστι9άστηκε ξεπερνώντας τα 22 δις στα οποία αντιστοιχούσαν 2,193 δις τόκοι. Ήταν η γνωστή περίοδος «Τσοβόλα» με το σλόγκαν «Τσοβόλα δώστα όλα».

Ο δημοσιογράφος Μ. Νικολάου έγραφε: «Ο υπερδιπλασιασμός όμως αυτός (του δημοσίου χρέους σε ποσοστά % του ΑΕΠ) δεν οφείλεται στις αυξήσεις που πήραν 150.000 χαμηλόμισθοι (επί ΠΑΣΟΚ), αλλά στις αθρόες προσλήψεις στο δημόσιο τομέα και στις σπατάλες στις ΔΕΚΟ» (πρόσωπα της οικονομίας 2008).

Περίοδος ΙΟΥΝΙΟΥ 1989

– ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1993

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ

& Ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Αν και θα περίμενε κανείς ότι η οικουμενική κυβέρνηση θα περιόριζε γενικά τις παροχές χωρίς να κάνει χατήρια, εδώ συνέβη το αντίθετο. Μέσα σε έναν χρόνο 1989-1990 τα χρεωστούμενα αυξήθηκαν κατά 6,8% του ΑΕΠ, ποσοστό που αντιπροσωπεύει την δεύτερη μεγαλύτερη άνοδο που κατείχε η περίοδος 1983-1984 με 7%.

Τα τρία επόμενα χρόνια (1990-1993) η κυβέρνηση Μητσοτάκη πραγματοποίησε ακόμα ένα ρεκόρ, ανύψωσε το δημόσιο χρέος από 31 δις ευρώ σε 69 δις παρά τη διατυμπανιζόμενη από τον ίδιο συνετή και «σφικτή» οικονομική πολιτική του.

Περίοδος ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1993

– ΜΑΡΤΙΟΥ 2004

ΑΝ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

– ΚΩΣΤΑΣ ΣΗΜΙΤΗΣ

Τη δεύτερη περίοδο του Α. Πανανδρέου μετά το 1993 επιδιώχθηκε τιθάσευση του δημοσίου χρέους σε ποσοστό γύρω στο 100% του ΑΕΠ φθάνοντας να πληρώνουμε το 1994 8.967 δις σε τόκους. Η οικονομία φάνηκε ότι μπήκε σε ομαλό δρόμο ανάπτυξης, “ικανοποίησε” τα κριτήρια σύγκλισης της συνθήκης του Μάαστριχτ. Τα “ελλείμματα” έπεσαν κάτω του 3% έτσι πετύχαμε να γίνουμε τελικά μέλος της ΟΝΕ (από τις 18 Ιανουαρίου 1996 πρωθυπουργός είναι ο Κώστας Σημίτης). Αργότερα αποκαλύφθηκε πως όλα που παρουσιάζονταν εκείνη την περίοδο οφείλονταν σε αποκρύψεις ελλειμμάτων και δανείων. Ο Σημίτης φέρνει την Goldman Sachs και φτιάχνει ένα SWAP (Δημιουργική Λογιστική) για να καλύψει το χρέος στα χαρτιά και να μπούμε στο Ευρώ. Η Goldman Sachs για τη δουλειά της αυτή πήρε δωράκι 1 δις ευρώ.

Το δημόσιο χρέος μέσα σε μία δεκαετία 1993-2003 υπερδιπλασιάστηκε φθάνοντας, από τα 69 δις το 1993, στα 169 δις το 2003.

Το 1999 (23 Σεπτεμβρίου) έσκασε η μεγάλη φούσκα του Χρηματιστηρίου, με αποτέλεσμα, μέσα σε μια νύχτα 100 δισεκατομμύρια ευρώ (που ανήκαν κυρίως σε μικροεπενδυτές) να αλλάξουν χέρια και να καταλήξουν σε λίγους μεγαλοκαρχαρίες. Ήταν ένα καλά σκηνοθετημένο κόλπο βοηθούμενο από τα Μ.Μ.Ε. που κατόρθωσαν να κάνουν ακόμα και τους βοσκούς να κατεβαίνουν από τα βουνά για να βλέπουν στην τηλεόραση του καφενείου, πού βρίσκονταν οι μετοχές τους.

Είναι η εποχή του μεγάλου φαγοποτιού, η περίφημη “αγορά του αιώνα”, που τόσο διαφημίστηκε, ίσως γιατί αγοράστηκαν αεροπλάνα χωρίς «μάτια», ελικόπτερα που πληρώθηκαν και δεν παραδόθηκαν, βαγόνια που δεν ταιριάζουν στις ελληνικές σιδηροτροχιές, άρματα χωρίς τον απαραίτητο πολεμικό εξοπλισμό, υποβρύχια που πληρώθηκαν και ποτέ δεν παραδόθηκαν, σαπίζοντας στα ναυπηγεία και άλλα πολλά για τα οποία – χρόνια μετά – μπήκε φυλακή μόνο ο Τσοχατζόπουλος.

Στις 7 Ιανουαρίου 2004 ο Κ. Σημίτης παραιτήθηκε και τον διαδέχθηκε ο Γ. Παπανδρέου από τις 8 Φεβρουαρίου έως τις 10 Μαρτίου 2004.

Περίοδος ΜΑΡΤΙΟΥ 2004

– ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009

ΚΩΝ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ

Τον Μάρτιο του 2004 έρχεται στην εξουσία η Κυβέρνηση Καραμανλή. Στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο είπε το περίφημο εκείνο περί «σεμνότητας» και «ταπεινότητας». Όλοι οι Έλληνες κρεμάστηκαν από τα χείλη του, αποθέτοντας σ’ αυτήν τις ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον. Δυστυχώς, στα πέντε χρόνια, εκτινάχθηκε το δημόσιο χρέος από τα 169 δις το 2003 στα 262 δις το 2008, προκαλώντας τεράστιο πρόβλημα. Μεγάλο ρόλο στην εκτίναξη του ελλείμματος και τον εκτροχιασμό μας έπαιξαν η αύξηση των εισαγωγών σε είδη πολυτελείας, η ευνοϊκή μεταχείριση των υπεράκτιων εταιρειών, η κατάργηση των υψηλών τεκμηρίων, η επιδότηση πολυτελών αυτοκινήτων (Μερσέντες, Βόλβο κ.α.), το μεγάλο φαγοπότι των Ολυμπιακών έργων, οι εξοπλισμοί που γινόταν με νέα δάνεια, η ενίσχυση των τραπεζών (φθάνοντας το 2009 στα 5,5 δις), η υπέρμετρη ιδιωτική κατανάλωση που ξεπέρασε κάθε όριο αντοχής (Χριστοδουλάκης). «Οι δαπάνες στην περίοδο 2003-2009 ήταν διπλάσιες των εσόδων. Αυτό είναι φανερό σημάδι κάκιστης δημοσιονομικής πολιτικής…» (Ν. Καραβίτης).

Μία μελέτη του Πανεπιστημίου του Harvard αναφέρει: «… Το υψηλό έλλειμμα του 2009, ήταν κυρίως αποτέλεσμα της αδυναμίας είσπραξης πόρων, ενώ οι προεκλογικές περίοδοι ήταν εποχές διορισμών. Η μελέτη καταγράφει ότι πριν από τις εκλογές του 2009 προστέθηκαν 27.000 εργαζόμενοι στο Δημόσιο, χωρίς να υπάρχει γραφείο για όλους» (Π. Στεργίου, “Καθημερινή”, 26.6.2011).

Περίοδος ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009 –

ΓΕΩΡ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Η δραματική τροπή την οποία πήραν τα πράγματα από το καλοκαίρι του 2009, όταν οι τράπεζες ξαφνικά κλείσανε τις κάνουλες των δανείων, επικαλούμενες οικονομική δυσχέρεια, δημιούργησε δυσάρεστο κλίμα στο εξωτερικό σε βάρος της ελληνικής οικονομίας. Ο Καραμανλής έλεγε ότι θα απαιτηθούν σκληρά οικονομικά μέτρα, ο δε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης απαντούσε «λεφτά υπάρχουν», ενώ γνώριζε από την ενημέρωση που του είχε γίνει από τον διοικητή της Τράπεζας Ελλάδος κ. Γεωρ. Προβόπουλο, ότι δεν υπήρχαν.

Ο Κ. Καραμανλής εξαγγέλλει πρόωρες εκλογές για τις 4 Οκτωβρίου 2009. Τις εκλογές κέρδισε το ΠΑΣΟΚ με υποσχέσεις για αυξήσεις μισθών στα όρια του πληθωρισμού συνοδευόμενες από την δήλωση «Λεφτά υπάρχουν» και από δω ξεκινάει το μεγάλο πανηγύρι…

Ένα μήνα μετά την εκλογή του, ο κ. Παπανδρέου έχει γεύμα στο ξενοδοχείο «Πεντελικόν» στην Κηφισιά με τον πρόεδρο της Goldman Sachs Γκάρυ Κοεν, τον υπεύθυνο οικονομικών και τον αντιπρόσωπό τους στην Ελλάδα. Από πλευράς Ελλάδος, ο κ. Παπακωνσταντίνου, η κ. Κατσέλη και ο κ. Δρούτσας. Τί είπαν, τί συζήτησαν μέχρι σήμερα είναι άγνωστα.

Μετά την συνάντηση αυτή, διορίζεται ο από παλιά Πέτρος Χριστοδούλου ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ (ΟΔΔΗΧ). (Ο Π. Χριστοδούλου με τον κ. Σημίτη ήταν αυτοί που μαγείρεψαν τα ψεύτικα στοιχεία για να μπούμε στην ΟΝΕ. Ο Χριστοδούλου ήταν υπάλληλος της Goldman Sachs, σύμβουλος της JP Morgan και στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος), δηλαδή διορίζουν τον άνθρωπό τους που μας βούλιαξε να διαχειριστεί τα χρέη μας…

Λίγο νωρίτερα από αυτά η Goldman Sachs, η JP Morgan και η Deutsch Bank έβγαλαν στην αγορά ένα νέο “προϊόν” Credit Default Swaps (CDS) (Οι τρεις αυτές τράπεζες ελέγχουν το 95% των CDS παγκοσμίως), ζητώντας επενδυτές να τζογάρουν στην κατάρρευση και χρεωκοπία της Ελλάδας. Έτσι ζητούσαν μεγαλύτερα ασφάλιστρα από την Ελλάδα. Ξεκινάνε τα ΜΜΕ να παίζουν τον ρόλο “παπαγαλάκια” και η κοινή γνώμη πίστεψε ότι η Ελλάδα πάει για πτώχευση. Έτσι τα CDS μεγαλώνουν και οι έξυπνοι με έναν ταχυδακτυλουργικό τρόπο κερδοσκοπούν. Αρχίζουν, εν χορώ, οι διάφοροι οίκοι αξιολόγησης και υποβαθμίζουν την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδος.

22 Οκτωβρίου 2009 κάνει την αρχή ο Οίκος Fitch, 8 Δεκεμβρίου, για δεύτερη φορά, ο οίκος Fitch, στις 16 Δεκεμβρίου αναλαμβάνει ο οίκος Standard and Poors και στις 23 Δεκεμβρίου ακολουθεί την φορά αυτή ο οίκος Moody’s.

Από τα μέσα Ιανουαρίου του 2010 ξεκίνησε, σε ρυθμό ράλι, η κούρσα ανόδου των Spreads. Τον Οκτώβριο 2009 ανέρχονταν περίπου στις 100 μονάδες και τον Απρίλιο του 2010 ξεπερνούσαν τις 1.000.

Συνεχίζεται με:

• Τα πακέτα μέτρων

• Την απορία πώς η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 ήταν 13^η σε δημόσιο εξωτερικό χρέος και στους 17 ήταν 10^η, και αυτοί που χρωστούσαν πολλαπλάσια από μας, μας κουνούν το δάκτυλο;

• Τί μεθόδευσαν και μας ζητούν να μειώσουμε τον στρατό και να κλείσουμε τις αμυντικές βιομηχανίες μας; κ.α.

Συνέχεια από το προηγούµενο φύλλο

Ο Γ. Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές στις 4 Οκτωβρίου 2009 με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν». Μόλις ανέλαβε τα πρωθυπουργικά του καθήκοντα, αντί να ασκήσει τα αυτονόητα και να υλοποιήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις λύνοντας τα οποιαδήποτε προβλήματα που αντιμετώπιζε η χώρα, αυτός έκανε τα ακόλουθα:

Την πρώτη ημέρα (5-10-2009), έδωσε εντολή στην Τράπεζα της Ελλάδας να επιμηκύνει τη χρονική περίοδο του διακανονισμού των συναλλαγών στα ελληνικά ομόλογα, δημιουργώντας έτσι μεγάλο περιθώριο υποτιμητικής κερδοσκοπίας, σε βάρος των ελληνικών ομολόγων (αλλαγή του Τ.3 σε Τ.10).

Την δέκατη ημέρα δήλωσε στους Reuters ότι η χώρα έχει περιέλθει σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης· η κατάσταση στην οικονομία είναι εκρητική και τα δημοσιονομικά βρίσκονται σε εκτροχιασμό. Ξεκίνησε έτσι μία πρωτοφανής και απίστευτη δυσφημιστική εκστρατεία, δηλώνοντας προς πάσα κατεύθυνση και με κάθε ευκαιρία ότι, η Ελλάδα είναι μια χρεωκοπημένη, αναξιόπιστη και διεφθαρμένη χώρα, με διαλυμένους εισπρακτικούς μηχανισμούς και παρασιτική οικονομία, αφήνοντας, για ένα χρόνο περίπου, ακέφαλες τις περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς, ιδρύοντας μόνο και καταργώντας υπουργεία.

Κατέθεσε στη Βουλή (20 Νοεμβρίου) έναν προϋπολογισμό για το 2010 που ήταν εκτός τόπου και χρόνου, και ο οποίος προέβλεπε αυξήσεις μισθών και συντάξεων στα όρια του πληθωρισμού, αυξήσεις δαπανών, για δημόσια έργα, υγεία και παιδεία, επίδομα αλληλεγγύης, χωρίς όμως να ανακοινώσει τα απαραίτητα αντισταθμιστικά μέτρα που θα του παρέχουν τα αναγκαία κονδύλια, υπολογίζοντας μόνο την αύξηση εσόδων από την πάταξη της φοροδιαφυγής.

Παρουσίασε τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας χειρότερη από ότι ήταν στην πραγματικότητα. Μεταξύ άλλων αναθεώρησε το έλλειμμα του 2008 κατά 2% και με λογιστικές αλχημείες το αύξησε το 2009 φτάνοντάς το στο 13,6% του ΑΕΠ, για να δικαιολογήσει αυτά που θα έρχονταν.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ

ΜΕΤΡΑ «Α΄ ΠΑΚΕΤΟ»

Στα τέλη Ιανουαρίου του 2010 ο κ. Παπανδρέου βρισκόταν στο Νταβός της Ελβετίας για το ετήσιο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Εκεί δέχθηκε μεγάλες πιέσεις από ξένους ηγέτες για άμεση λήψη μέτρων. Με την επιστροφή του από το Νταβός ανακοίνωσε (19 Φεβρουαρίου) τα πρώτα μέτρα για τον δημόσιο τομέα που περιλάμβαναν πάγωμα μισθών, περικοπές επιδομάτων 10%, περικοπές υπερωριών, οδοιπορικών κ.ά. Η ανακοίνωση προκάλεσε μεγάλη αντίδραση και την επόμενη μέρα (10 Φεβρουαρίου) έγινε πανελλαδική απεργία της ΑΔΕΔΥ.

ΔΕΥΤΕΡΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ

ΜΕΤΡΑ «Β΄ ΠΑΚΕΤΟ»

Οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες. Έχουν φουντώσει τα σενάρια για ενδεχόμενο της ελληνικής χρεοκοπίας. Η Κυβέρνηση πανικόβλητη, και με την αποφυγή κάθε ενδεχόμενου, στις 3 Μαρτίου 2010 πήρε νέα σκληρά μέτρα, που ήταν:

Μείωση 30% στα δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα, άδειας.

Μείωση 12% σε όλα τα επιδόματα του Δημοσίου.

Μείωση 7% στις αποδοχές υπαλλήλων ΔΕΚΟ, ΟΤΑ, ΝΠΙΔ.

Αύξηση ΦΠΑ από 4,50 στο 5%, από 9 στο 10%, από 19 στο 21%.

Αύξηση 15% στο φόρο βενζίνης.

Επιβολή επιπλέον 10% έως 30% στους ήδη υπάρχοντες φόρους εισαγωγής επί της αξίας των περισσότερων εισαγόμενων αυτοκινήτων.

Επαναφορά τεκμηρίων διαβίωσης σε όλα ανεξαιρέτως τα αυτοκίνητα (είχαν καταργηθεί τον Σεπτέμβριο του 2003) ακόμα και στα μικρού κυβισμού.

Τα μέτρα αυτά προκάλεσαν αντιδράσεις και έγιναν μεγάλες απεργίες στις 5 και 11 Μαρτίου.

ΤΡΙΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ

ΜΕΤΡΑ «Γ΄ ΠΑΚΕΤΟ»

Παρά τα σκληρά μέτρα και τις διαβεβαιώσεις των κυβερνώντων, η Ελλάδα δεν κατάφερε να βελτιώσει την θέση της στις διεθνείς αγορές, με αποτέλεσμα, ενάμιση μήνα μετά, στις 23 Απριλίου του 2010 ανήμερα της ονομαστικής γιορτής του Παπανδρέου και μια μέρα μετά την αναθεώρηση του ελλείμματος στο 13,6%, ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου χωρίς να εξετάσει εναλλακτικές, χωρίς να βγει καν στις αγορές και αρνούμενος χαμηλότοκα δάνεια που τον προσέφεραν η Ρωσία (κατά δήλωση Ιβάν Σαββίδη) και η Κίνα, επικαλέστηκε αδυναμία δανεισμού και άμεσο κίνδυνο “χρεοκοπίας” της χώρας. Κατόπιν αυτού και για να λύσει το πρόβλημα, που ο ίδιος προκάλεσε τεχνικά, ανακοίνωσε από το ακριτικό Καστελόριζο ότι η Ελλάδα προσφεύγει αυτοβούλως στο μηχανισμό στήριξης στη γνωστή Τρόικα – δηλαδή: (Ε.Ε., Ευρωπαϊκή Ένωση – ΕΚΤ Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα – και Δ.Ν.Τ. Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) – από την οποία ζήτησε ένα υψηλότατο δάνειο 110 δις ευρώ. Λίγους μήνες αργότερα, ζήτησε και άλλα 130 δις (ένας πρωθυπουργός λίγων μηνών ζήτησε και πήρε χρήματα (δάνειο) περισσότερα από όσα έχει δανειστεί η Ελλάδα σε 35 χρόνια!). Για να πάρει τα χρήματα έπρεπε να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός στήριξης και η υπογραφή του μνημονίου, με τους δανειστές να θέτουν όρους. Γιαυτό ο πρωθυπουργός την Κυριακή 2 Μαΐου ανακοίνωσε νέα μέτρα που προέβλεπαν:

■ Αντικατάσταση του 13^ου και 14^ου μισθού των δημοσίων υπαλλήλων με επίδομα 500 ευρώ σε όλους όσους έχουν αποδοχές μέχρι 3.000 ευρώ, και πλήρη κατάργηση των δύο μισθών για μεγαλύτερες αποδοχές.

■ Αντικατάσταση 13^ης και 14^ης σύνταξης με επίδομα 800 ευρώ για σύνταξη έως 2.500 ευρώ.

■ Περαιτέρω περικοπή κατά 8% στα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων και 3% στα των υπαλλήλων των ΔΕΚΟ.

■ Αύξηση του μεγάλου συντελεστή ΦΠΑ από 21 σε 23%, του μεσαίου από 10 σε 11% και από 1^η Ιανουαρίου 2011 σε 13% και χαμηλός, από 5 στο 6,5% από την 1^η Ιανουαρίου 2011.

■ Αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης καυσίμων, τσιγάρων και ποτών κατά 10%.

■ Αύξηση των αντικειμενικών τιμών ακινήτων.

■ Πρόσθεση ενός, επιπλέον, 10% στους φόρους εισαγωγής επί της αξίας των περισσότερων εισαγόμενων αυτοκινήτων.

■ Αλλαγές στα εργασιακά με αύξηση του ορίου απολύσεων και μείωση του κατώτατου μισθού.

■ Αλλαγές στο ασφαλιστικό, με αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης των γυναικών του δημόσιου τομέα στα 65 χρόνια.

Με την ανακοίνωση των μέτρων αυτών ακολούθησε πανελλαδική απεργία και ογκωδέστατη διαδήλωση στις 5 Μαΐου στην οποία σημειώθηκαν σοβαρότατα επεισόδια, με μεγάλες καταστροφές στο κέντρο της Αθήνας και το θάνατο τριών ανθρώπων (ανάμεσά τους και έγκυος γυναίκα) από πυρκαγιά στην τράπεζα Μαρφίν στην οδό Σταδίου. Την επόμενη μέρα (6 Μαΐου) τα παραπάνω μέτρα υπερψηφίστηκαν από 172 βουλευτές του χώρου του ΠΑΣΟΚ, του ΛΑΟΣ και της Ντόρας Μπακογιάννη.

Ο συνταγματολόγος καθηγητής Γεωρ. Κασιμάτης με δηλώσεις έκκρινε ότι η δανειακή σύμβαση ήταν αντισυνταγματική διότι περιελάμβανε σειρά αντισυνταγματικών διατάξεων, όπως:

■ Η εξουσιοδότηση του Υπουργού Οικονομικών να υπογράφει εκ μέρους της Ελληνικής Δημοκρατίας χωρίς έγκριση της Βουλής (κάτι τέτοιο προκύπτει από τους νόμους Ν. 3845/2010 και 3847/2010).

■ Η παραίτηση της Ελλάδας από κάθε ασυλία σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής αυτού του δανείου ή προηγούμενων δανείων.

■ Και κυρίως γιατί υπογράφηκε έμμεσα χωρίς την έγκριση των 3/5 της ελληνικής Βουλής σε συνδυασμό με τους «λεόντειους» όρους που εισάγει σε βάρος της Ελλάδας.

Το μνημόνιο κρίθηκε από το ΣτΕ συνταγματικό διότι δεν αποτελεί διεθνή σύμβαση.

Από το καλοκαίρι του 2010 άρχισαν να φαίνονται οι συνέπειες των μέτρων. Η ανεργία και ο πληθωρισμός άρχισαν να εκτινάσσονται και οι μικροεπιχειρήσεις άρχισαν να κλείνουν η μία μετά την άλλη. Στις 9 Δεκεμβρίου η κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή πολυνομοσχέδιο για τα εργασιακά και τις ΔΕΚΟ, και στο οποίο περιλάμβανε ρυθμίσεις για υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών, δοκιμαστική περίοδο εργασίας με διάρκεια 12 μηνών, απόλυση χωρίς αποζημίωση, κ.ά.

Το Πολυνομοσχέδιο ψηφίστηκε στις 15 Δεκεμβρίου από τους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, εκτός από τον Βαγγέλη Παπαχρήστου, ο οποίος και διεγράφη. Το 2010 έκλεισε με το χρέος να αγγίζει το 142,8% του ΑΕΠ.

ΤΑ 130 δις ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ;

(Θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε με απλά ελληνικά πού κατανεμήθηκαν τα 130 δις ευρώ της δανειακής σύμβασης και τί θα πληρώσει ο Έλληνας πολίτης για 30 χρόνια – από το 2013 ως το 2042 με σταθμικό επιτόκιο 3,7%).

Η κατανομή των χρημάτων (όπως δημοσιεύτηκε στο επίμηκο κείμενο της δανειακής σύμβασης) έγινε ως εξής:

Το 40% ή 52 δις ευρώ προς τις Διεθνείς Τράπεζες.

Το 18% ή 23,4 δις ευρώ προς την Ε.Κ.Τ.

Το 23% ή 29,9 δις ευρώ προς τις ελληνικές Τράπεζες.

Το 19% ή 24,7 δις ευρώ προς το ελληνικό Δημόσιο.

Δηλαδή από το δάνειο των 130 δις, τα 105,3 δις τα παίρνουν οι Τράπεζες και τα 24,7 δις το Ελληνικό Δημόσιο· παράλληλα δε θα πληρώνουμε κάθε χρόνο 4,81 δις ευρώ. Στο τέλος της 30ετίας για το δάνειο των 130 δις θα πληρώσουμε 144,3 δις για τόκους.

Δεν είναι όμως μόνο αυτές οι υποχρεώσεις μας σε τόκους. Θα πρέπει να προσθέσουμε ακόμα και 1% ως ρήτρα την ανάπτυξη, το οποίο θα προστίθεται στους τόκους από το 2015 έως το 2042. Δηλαδή οι Έλληνες θα πληρώσουν για τα επόμενα 28 χρόνια επιπλέον 1,3 δις κάθε χρόνο, ήτοι 36,4 δις και συνολικά θα πληρώσουμε 180,7 δις για τόκους (σταθμικό επιτόκιο) την 30ετία στο 4,63%.

Πρέπει να αναφέρουμε ότι στις 29 Φεβρουαρίου 2012 η ΕΚΤ δάνεισε τις Ευρωπαϊκές Τράπεζες ένα ποσό των 430 δις ευρώ με επιτόκιο 1% για 3 χρόνια, ενώ την Ελλάδα την δανείζουν με επιτόκιο 4,6 δις κατά μέσο όρο (Δευκαλίων).

Το 2011 μπήκε πολύ άσχημα. Η πραγματική οικονομία εξακολουθούσε να επιδεινώνεται (στις 14 Ιανουαρίου ο οίκος Fitch υποβαθμίζει τα ελληνικά ομόλογα στην κατηγορία «junk» - σκουπίδια – από ΒΒΒ σε ΒΒ+), η ανεργία συνέχιζε να καλπάζει φθάνοντας το Μάρτιο στο 11,2%, τα λουκέτα στην αγορά συνεχώς αύξαναν και οι πολίτες άρχισαν να αντιδρούν αποδοκιμάζοντας τους πολιτικούς όπου κι αν εμφανίζονταν. Μεγάλες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις ήταν καθημερινό φαινόμενο στις πλατείες των μεγάλων πόλεων. Στις αρχές Ιουνίου 2011 ήρθαν στο φως στοιχεία που έδειχναν μεγάλη απόκλιση της ελληνικής οικονομίας από τους στόχους και σημαντική υστέρηση εσόδων. Στις 15 Ιουνίου ξεκίνησε η συζήτηση στη Βουλή για το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ενώ απ’ έξω πραγματοποιούνταν ογκώδης διαδήλωση από το κίνημα των αγανακτισμένων και συνδικάτων. Την επόμενη μέρα (16 Ιουνίου) παραιτήθηκαν δύο βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι Έκτορας Νασιώκας και ο Γεωρ. Φλωρίδης. Σ’ αυτή την μεγάλη βαβούρα έγινε σύγκλιση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ η οποία κατέληξε σε ανασχηματισμό της Κυβέρνησης, και το υπουργείο Οικονομικών το ανάλαβε ο Ευαγ. Βενιζέλος παράλληλα με τη θέση του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, και ο οποίος δήλωσε: «Πρέπει όλοι μαζί, Ελληνίδες και Έλληνες, να αγωνιστούμε να βγάλουμε το κεφάλι μας από το νερό και να πάρουμε μια ανάσα».

Στις 29 Ιουνίου το «Μεσοπρόθεσμο» ψηφίστηκε από 155 βουλευτές (154 του ΠΑΣΟΚ και 1 της ΝΔ). Η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας εξακολουθούσε να είναι ανεξέλεγκτη και οι συγκρούσεις των διαδηλωτών με δυνάμεις των ΜΑΤ άγριες (φοβούμενοι το μπουκάρισμα των διαδηλωτών στην Βουλή…).

ΤΟ ΠΑΚΕΤΟ ΜΕΤΡΩΝ

ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΥ

Τα συγκλονιστικά φορολογικά μέτρα υπήρξαν αιτία να ψηφιστεί το «Μεσοπρόθεσμο», το οποίο και περιλαμβάνει:   

■ Αλλαγή φορολογικής κλίμακας με επιβάρυνση όλων όσων δηλώνουν εισόδημα πάνω από 8.000 ευρώ.

■ Έκτακτη εισφορά σε εισοδηματίες άνω των 12.000 ευρώ.

■ Μετάβαση σε ανώτερη κλίμακα ΦΠΑ προϊόντων και υπηρεσιών εστίασης.

■ Επιβολή κλιμακωτής αντικειμενικής δαπάνης κατοικίας.

■ Επιβολή ετήσιου τέλους για τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους επιτηδευματίες.

■ Επιβολή ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας ύψους 2%.

■ Επιβολή ειδικής εισφοράς συνταξιούχων Επικουρικής Ασφάλισης που θα παρακρατείται μηνιαία.

■ Αύξηση του ποσοστού παρακράτησης ΛΑΦΚΑ σε όλες τις συντάξεις άνω των 1.450 ευρώ, από 4% έως 10% που ίσχυε μέχρι τότε σε 6% έως 14%.

■ Έκτακτη εισφορά σε ΙΧ, σκάφη αναψυχής και πισίνες, με κατάργηση της έκπτωσης φόρου μέσω αποδείξεων.

Στα εργασιακά

■ Θεσπίζεται μέτρο εργασιακής εφεδρείας για οργανισμούς που καταργούνται.

■ Όσοι προσλαμβάνονται χωρίς επαγγελματική εμπειρία θα αμείβονται με μισθό χαμηλότερο κατά 20% από το όριο της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης.

■ Η διάρκεια των συμβάσεων ορισμένου χρόνου ορίζεται από 2 στα 3 χρόνια.

■ Ιδρύεται οργανισμός Αποκρατικοποιήσεων (Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας) με σκοπό την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και στόχο τα 50 δις, που θα αποτελέσουν έσοδο των αποκρατικοποιήσεων.

Στις 20 Ιουλίου 2011 γίνεται σύνοδος κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα χρέους της Ελλάδας και να εξευρεθεί τρόπος θωράκισης του ευρώ απέναντι σε κερδοσκοπικές επιθέσεις.

Η σύνοδος κατέληξε την 21^η Ιουλίου σε συμφωνία για νέα δανειοδότηση της Ελλάδας με 158 δις ευρώ με εξαιρετικά αυστηρές προϋποθέσεις, τις οποίες ανακοίνωσαν οι Ρομπάι, Μπαρόζο και Παπανδρέου. Ο πρωθυπουργός Παπανδρέου μίλησε για ένα νέο ελληνικό πρόβλημα και ένα πακέτο αποφάσεων που δημιουργούν βιώσιμο μονοπάτι για την Ελλάδα.

«Οι Έλληνες είναι ένας περήφανος λαός. Είμαστε δημιουργικοί και παραγωγικοί (δυστυχώς, άλλα έλεγε πριν ενάμιση χρόνο) το μόνο που ζητάμε είναι το δικαίωμα να κάνουμε βασικές βαθιές αλλαγές στη χώρα μας και δεσμευόμαστε να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα των αλλαγών ώστε να κάνουμε την χώρα μας δίκαιη», δήλωσε.

Η συμφωνία αυτή χαιρετίστηκε με αισιοδοξία από την κυβέρνηση, ο δε πρωθυπουργός την παρομοίασε με το σχέδιο Μάρσαλ της μεταπολεμικής περιόδου. Η νέα συμφωνία περιλάμβανε για την Ελλάδα δάνειο ύψους 158 δις. Από αυτό, τα 109 δις θα προέλθουν από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ (49 δις από αυτά είναι υπόλοιπο από το πρώτο πακέτο διάσωσης), 37 δις από την συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, ενώ τα άλλα 12 δις θα προέλθουν από την επαναγορά ομολόγων. Ακόμα προβλέπεται η επιμήκυνση, από 15 έως 30 χρόνια, των ομολόγων που λήγουν έως το 2020.

Σύντομα όμως το κλίμα αισιοδοξίας μεταστράφηκε, όταν παρουσιάστηκαν προβλήματα με κράτη μέλη της Ε.Ε. που έδειξαν απροθυμία να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα χωρίς εγγυήσεις. Τη φωτιά άναψε η διμερής συμφωνία Ελλάδας-Φινλανδίας και ακολούθησαν Αυστρία, Ολλανδία και Σλοβακία. Έτσι ναυάγησε όλο το σχέδιο.

27 Ιουλίου ο οίκος αξιολόγησης Standard & Poor υποβαθμίζει την Ελλάδα κατά τρεις βαθμίδες, θέτοντάς την στο τελευταίο σκαλί της διεθνούς λίστας αξιολόγησης.

Στο τέλος Αυγούστου ανακοινώθηκε πως η οικονομία της Ελλάδας βρισκόταν εκτός στόχων, καθώς υπήρχε μεγάλη υστέρηση εσόδων και αύξηση δαπανών. Η Τρόικα, η οποία βρισκόταν στην Ελλάδα και διαπραγματεύονταν την εκταμίευση της 6^ης δόσης ύψους 8 δις, την Πέμπτη το βράδυ 1^η Σεπτεμβρίου διέκοψε τις διαπραγματεύσεις και έφυγε, γιατί ο υπουργός οικονομικών Ε. Βενιζέλος αρνήθηκε να συναινέσει σε νέα μέτρα για την κάλυψη των αποκλίσεων κατά την εκτέλεση του προϋπολογισμού. Η αποχώρηση της Τρόικας ήταν η αρχή νέου θρίλερ.

Συνεχίζεται με:

Τσουνάμι μέτρων, δημοψήφισμα, νέα Κυβέρνηση, εκλογές, «μεσοπρόθεσμο», πλαίσιο δημοσιονομικής στρατηγικής 2013-2016.

Συνέχεια από το προηγούμενο φύλλο

“ΤΣΟΥΝΑΜΙ” ΜΕΤΡΩΝ

Στις 10 Σεπτεμβρίου έγινε υπουργικό Συμβούλιο στη Θεσσαλονίκη – στο περιθώριο της ΔΕΘ. Εκεί συζητήθηκαν τα νέα μέτρα για την κάλυψη των δημοσιονομικών αποκλίσεων και ο τρόπος “εξευμενισμού” της Τρόικας, ώστε να επιστρέψει στην Αθήνα και να εγκρίνει την 6^η δόση.

Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν ήταν:

■ Νέος έκτακτος φόρος στις κατοικίες, που θα καταβάλλεται μέσω λογαριασμού της ΔΕΗ (με απειλή διακοπής της ηλεκτροδότησης).

■ Διεύρυνση του μέτρου της εργασιακής εφεδρείας και σε οργανισμούς που δεν καταργούνται.

■ Περικοπή συντάξεων με μείωση 20% εάν αυτή υπερβαίνει τα 1200 ευρώ και 40% εάν υπερβαίνει τα 1000 για τους συνταξιούχους κάτω των 55 ετών. Επίσης μειώσεις σε επικουρικές συντάξεις και εφάπαξ.

■ Νέες περικοπές μισθών των δημοσίων υπαλλήλων ως και 50% μέσω του ενιαίου μισθολογίου-βαθμολογίου.

■ Μείωση του αφορολόγητου ορίου από τις 8.000 στις 5.000 ευρώ.

■ Κατάργηση φοροαπαλλαγών.

■ Άνοιγμα όλων των κλειστών επαγγελμάτων.

■ Κατάργηση των οικογενειακών επιδομάτων και αντικατάστασή τους από το ενιαίο επίδομα στήριξης τέκνων.

Στις 6 Οκτωβρίου 2011 κατατέθηκε στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο με όλα τα παραπάνω και ψηφίστηκε στις 20 Οκτωβρίου από 153 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (η Λουκά Κατσέλη καταψήφισε μόνο το άρθρο 37 του νομοσχεδίου και ετέθη αμέσως εκτός ΠΑΣΟΚ).

Η Τρόικα στις 11 Οκτωβρίου ολοκλήρωσε την αξιολόγηση, ωστόσο η εκταμίευση της 6^ης δόσης δεν προχώρησε λόγω των επιφυλάξεων του ΔΝΤ για την βιωσιμότητα του χρέους.

«ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ»

Στις 23 Οκτωβρίου συγκλήθηκε έκτακτη σύνοδος κορυφής με σκοπό την κατάρτιση ενός οριστικού σχεδίου αντιμετώπισης της κρίσης-χρέους στην Ευρωζώνη. Οι ολονύκτιες διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες, οδήγησαν τα ξημερώματα της 27^ης Οκτωβρίου σε συμφωνία που απέβλεπε σε εθελοντικό «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, κάτω του 50% και πρόσθετο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα ύψους 130 δις ευρώ. Η συμφωνία θα συνοδευόταν από πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, διάρκειας μέχρι το 2021, και δημιουργία μηχανισμού μόνιμης εποπτείας για συνεχή παρακολούθηση της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων. Παράλληλα αποφασίστηκε η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών με το ποσό των 30 δις ευρώ.

Η επέτειος της 28^ης Οκτωβρίου σημαδεύτηκε με μεγάλης έκτασης διαμαρτυρίες σε όλη την Ελλάδα. Στη Θεσσαλονίκη αποδοκιμάστηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας και ματαιώθηκε η στρατιωτική παρέλαση, πράγμα που συμβαίνει για πρώτη φορά. Σε αρκετές πόλεις – Βόλος, Βέροια, Τρίκαλα, Ρόδο κ.α. – ματαιώθηκαν ή διακόπηκαν και σε άλλες ολοκληρώθηκαν αφού πρώτα φυγαδεύτηκαν οι «επίσημοι» όπως συνέβη στην Πάτρα, Κέρκυρα, Τρίπολη, Ξάνθη, Καλαμάτα, Ηράκλειο. Σε κάποιες παρελάσεις οι μαθητές εξέφρασαν την διαμαρτυρία τους στρέφοντας το κεφάλι στην αντίθετη πλευρά περνώντας από την εξέδρα των επισήμων. Είχαμε και μούντζες από Λαρισαίο μαθητή που προκάλεσε πανελλήνιο σάλο. Ο Μανώλης Γλέζος για τις αντιδράσεις αυτές σχολίασε: «Αποκαταστάθηκε το πραγματικό νόημα της 28^ης Οκτωβρίου… Το ΟΧΙ στην υποταγή της χώρας στην Τρόικα και τη μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο».

Την Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011 ο πρωθυπουργός Γεώρ. Παπανδρέου ανακοίνωσε την απόφασή του για διεξαγωγή δημοψηφίσματος με θέμα τη νέα δανειακή σύμβαση. Η απόφαση αυτή πυροδότησε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις: η Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μ. Αποστολάκη διαφωνεί και ανεξαρτητοποιείται και ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου καλείται εσπευσμένα από τους ευρωπαίους ηγέτες στις Κάννες, όπου πραγματοποιούνταν η Σύνοδος G20. Εκεί εκτυλίχθηκαν δραματικές στιγμές μεταξύ των ευρωπαίων ηγετών και του Γεωρ. Παπανδρέου, που, όπως έγραψε η γαλλική εφημερίδα le Canard Enchainne, ο Μ. Σαρκοζί δήλωσε: «Στις Βρυξέλλες (ο Παπανδρέου) μας είχε πει ότι αποδέχεται το σχέδιο διάσωσης και στη συνέχεια πήγε και ανακοίνωσε ένα δημοψήφισμα χωρίς να μας ενημερώσει. Είναι μια πισώπλατη μαχαιριά…».

Τώρα τελευταία μάθαμε το τι έγινε, από το βιβλίο (el Dilemo – το Δίλημμα) που κυκλοφόρησε ο τότε πρωθυπουργός της Ισπανίας Χοσέ Λουίς Θαπατέρο και περιγράφει ένα περιστατικό από τα πολλά. Ο Σαρκοζί επιτέθηκε φραστικά στον Παπανδρέου ουρλιάζοντας ότι με την απόφασή του αυτή θέτει σε κίνδυνο την Ευρωζώνη και, σε έξαλλη κατάσταση, πάτησε το ένα πόδι στην καρέκλα του προσπαθώντας να ανέβει στο τραπέζι, αλλά τον συγκράτησαν την τελευταία στιγμή οι συνεργάτες του, φωνάζοντας προς τον Παπανδρέου «You are a fucking psycho».

Μετά τα όσα διαδραματίστηκαν και αφού παραιτήθηκε της ιδέας του δημοψηφίσματος, ο πρωθυπουργός στις 4 Νοεμβρίου ζήτησε από τη Βουλή ψήφο εμπιστοσύνης, την οποία και έλαβε με 153 ψήφους. Το κωμικοτραγικό δε ήταν ότι, οι Βουλευτές που τον στήριζαν για αρκετή ώρα και όρθιοι τον επευφημούσαν για την… μεγάλη νίκη, την μεθεπομένη «αδειάσθηκαν» κανονικά, δεδομένου ότι ο αρχηγός παραιτήθηκε και ως εκ τούτου η 6^η δόση του παλαιότερου πακέτου διάσωσης πάγωσε και δεν εκταμιεύθηκε.

Η αναστάτωση στις διεθνείς αγορές υποχρέωσε τον Παπανδρέου να συναντηθεί στις 6 Νοεμβρίου στο προεδρικό μέγαρο με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντ. Σαμαρά και να συμφωνήσουν, ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας, για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Οι διεργασίες ολοκληρώθηκαν την Πέμπτη 10 Νοεμβρίου. Επιλέχθηκε ως νέος πρωθυπουργός ο Λουκάς Παπαδήμας με την συμμετοχή των κομμάτων του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ.

Η οικονομία συνέχιζε να επιδεινώνεται και η ανεργία, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, έφθασε το μήνα Νοέμβριο το 20,9%. Μπροστά στο αδιέξοδο η Κυβέρνηση στις 10 Φεβρουαρίου 2012 φέρνει στη Βουλή προς ψήφιση νέα σκληρά μέτρα που περιλάμβαναν:

· Μείωση του κατώτατου μισθού 22% σε όλα τα κλιμάκια του βασικού μισθού (από 751 σε 586) και 32% στους νεοεισερχόμενους μέχρι 25 ετών.

· Κατάργηση 150.000 θέσεων εργασίας του δημοσίου έως το 2015.

· Περικοπή συντάξεων, επιδομάτων, δαπανών υγείας, άμυνας…

· Κατάργηση των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας και Εστίας.

· Αύξηση των εισιτηρίων στις αστικές συγκοινωνίες και στον ΟΣΕ 25%.

·  Αύξηση αντικειμενικών αξιών και ενοποίηση φόρων στα ακίνητα.

· Άρση μονιμότητας σε ΔΕΚΟ και υπό κρατικό έλεγχο τράπεζες.

· Κλείσιμο 200 εφοριών, κατάργηση φοροαπαλλαγών και χαμηλού Φ.Π.Α. στα νησιά… κ.α.

Τα νέα αυτά μέτρα οδήγησαν σε παραίτηση στελεχών της Κυβέρνησης και αποχώρηση του ΛΑΟΣ, λίγες μέρες πριν την ψήφισή τους. Η συζήτηση στη Βουλή άρχισε στις 12 Φεβρουαρίου και τελείωσε στις πρώτες ώρες της 13^ης Φεβρουαρίου, ψηφίζοντας 199 Βουλευτές υπέρ, 75 κατά και 5 ψήφισαν παρών.

Μετά την ολοκλήρωση της ψηφοφορίας διαγράφηκαν 22 Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, 21 της Νέας Δημοκρατίας και 2 του ΛΑΟΣ γιατί διαφοροποιήθηκαν από την απόφαση του κόμματός τους.

Την 1^η Μαρτίου 2012 υπογράφηκε το δεύτερο μνημόνιο μεταξύ του υπουργού Οικονομικών Ευαγ. Βενιζέλου και του Όλι Ρεν προσυπογράφοντάς το και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Προβόπουλος. Επισυνάφθηκαν δε σ’ αυτό και οι δεσμευτικές επιστολές του προέδρου του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. προς τον πρόεδρο του Eurogroup. Το μνημόνιο αυτό περιελάμβανε ένα νέο δάνειο συνολικού ύψους 109,1 δις απ’ τα οποία, μόνο τα 67,7 δις αποτελούσαν καθαρό νέο δανεισμό, μιας και τα υπόλοιπα 47,7 δις δεν είχαν εκταμιευθεί από την προηγούμενη σύμβαση.

Σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην ιστοσελίδα του EFSF, τα 109,1 δις θα κατανεμηθούν ως εξής:

Α.- Τα 61,10 δις θα διατεθούν για τη χρηματοδότηση του δεύτερου μνημονιακού προγράμματος.

Β.- Τα 48 δις θα διατεθούν για την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών.

ΕΚΛΟΓΕΣ

Στις 11 Απριλίου ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμας ανακοίνωσε ότι, τα συνεργαζόμενα κόμματα της κυβέρνησης οριστικοποίησαν την 6^η Μαΐου ως ημερομηνία διεξαγωγής των βουλευτικών εκλογών.

Το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών οδήγησε σε ριζική αλλαγή του πολιτικού τοπίου. Τα ποσοστά των κομμάτων της συγκυβέρνησης καταποντίστηκαν ενώ υπήρξε μεγάλη αύξηση των μικρών κομμάτων που εξέφραζαν την αντιμνημονιακή πολιτική. Από το κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό δεν προέκυψε τελικά κυβέρνηση.

Στις 16 Μαΐου ορίστηκε υπηρεσιακή κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Πρόεδρο του ΣτΕ Παναγιώτη Πικραμένου, η οποία προκήρυξε εκλογές για τις 17 Ιουνίου. Οι εκλογές αυτές ανέδειξαν τη Νέα Δημοκρατία πρώτο κόμμα, χωρίς αυτοδυναμία, παίρνοντας 29,66%. Τελικά με την συνεργία του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ σχηματίσθηκε κυβέρνηση συνεργασίας με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά.

Αναλαμβάνοντας ο Σαμαράς, επικράτησε στην αρχή κάποιο κλίμα αισιοδοξίας στον κόσμο, διότι ο ίδιος είχε αντιμνημονιακή σημαία σαν αντιπολίτευση και δήλωνε: «Δεν ψηφίζω νέο μνημόνιο και μεσοπρόθεσμο…» («Πρώτο θέμα», Μάιος ’11), και στο Ζάππειο 1 και 2, παρουσιάζοντας το πρόγραμμα για την Οικονομία της Νέας Δημοκρατίας, είχε δηλώσει μεταξύ πολλών άλλων:

«Θα τα αλλάξουμε όλα, εννοούμε όλα: και το μοντέλο ανάπτυξης που χρεοκόπησε, και το μοντέλο διακυβέρνησης που απέτυχε… Κι εδώ είναι το παράδοξο: Η Ελλάδα είναι μια πλούσια χώρα που την κατάντησαν… υπερχρεωμένη! Ποια είναι η περιουσία της χώρας μας; Είναι ο φυσικός της πλούτος, είναι ο ορυκτός της πλούτος. Είναι τα ενεργειακά της αποθέματα. Είναι τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα που αν τα αξιοποιήσει σωστά μπορεί να σαρώσει τις διεθνείς αγορές. Είναι πάνω απ’ όλα το ταλέντο των ανθρώπων της, το “δαιμόνιο” του Έλληνα, που τον κάνει να διαπρέπει σ’ όλο τον κόσμο και μόνο στη πατρίδα του να… μαραζώνει.

Από την αρχή είχαμε δει ότι το μνημόνιο δεν έβγαινε, και τους το λέγαμε, όταν όλοι οι άλλοι προεξοφλούσαν ότι “θα μας σώσει”…

Από την αρχή είπαμε: Αποφύγετε αύξηση των φόρων! Τώρα, όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι οι φόροι σε ύφεση δεν μειώνουν το έλλειμμα. Καταστρέφουν τις επιχειρήσεις και κλείνουν τα μαγαζιά…

Από την αρχή λέγαμε ΟΧΙ στη συνταγή του Μνημονίου και ταυτόχρονα προτείναμε άλλο δρόμο, διαφορετικό σχέδιο γιατί όπως παρατηρούμε από το 1 εκατομμύριο επιχειρήσεις που υπήρχαν το 2009, 250 χιλιάδες και πλέον έχουν κλείσει. Σήμερα άλλες 300 χιλιάδες καθυστερούν τις πληρωμές τους, και κινδυνεύουν κι αυτές άμεσα να κλείσουν.

Αν αφήσουμε να συμβεί αυτό, η ανεργία θα οργιάσει… Γι’ αυτό θα πρέπει να προχωρήσουμε σε χρονοδιάγραμμα μείωσης των φόρων… Πρέπει να αναπνεύσει η Μεσαία Τάξη που συντρίβεται από τους φόρους!... Μαζί θα την ξαναστήσουμε στα πόδια της, δεδομένου ότι την τελευταία διετία διαλύθηκε κυριολεκτικά. Όλοι γνωρίζουν ότι χωρίς αυτή δεν στέκει ούτε η Οικονομία ούτε η Δημοκρατία.

Θα μικρύνουμε τους φορολογικούς συντελεστές ώστε να χτυπηθούν τα κίνητρα για φοροδιαφυγή και θα μειώσουμε στο 15% τους φόρους νομικών προσώπων. Θα συνεχίσουμε επίσης στο επόμενο στάδιο με τρεις συντελεστές Φ.Π.Α. 19%-9% και 5% εκ των οποίων το τελευταίο θα περιλαμβάνει ολόκληρο το τουριστικό πακέτο. Και ολοκληρώνοντας με μείωση του συντελεστή για τα φυσικά πρόσωπα, ώστε ο ανώτερος να μην ξεπερνά το 32%. Και χωρίς να ξανα-φορολογούνται τα ίδια εισοδήματα… Το ΠΑΣΟΚ αύξησε τους συντελεστές και μειώθηκαν τα έσοδα!... Η μείωση της φορολογίας είναι αρκετά σημαντική για να επηρεαστεί θετικά το οικονομικό κλίμα. Και τούτο, γιατί αλλάζει “ψυχολογία”, που είναι η μισή Οικονομία!

Θα αντικαταστήσουμε το περιβόητο “χαράτσι”, με ένα ενιαίο νόμο για ακίνητη περιουσία όπως το ΕΤΑΚ, που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατάργησε!... Το νέο ΕΤΑΚ θα είναι πιο δίκαιο, πιο ελαφρύ για όλους και πιο αποδοτικό για το κράτος. Χώρια που το χαράτσι έβλαψε και τις εισπράξεις της ΔΕΗ…

Επιβάλλεται η επαναλειτουργία των ναυπηγείων μας – γιατί δεν μπορεί η πρώτη ναυτιλιακή δύναμη του κόσμου να μην πρωτοστατεί στην ναυπηγική – και η δημιουργία στο Πειραιά διεθνούς Ναυτιλιακού Κέντρου, που έπρεπε να υπάρχει από χρόνια…

Πολλοί αγωνιούν και αναρωτιούνται, αν θα υπάρξουν νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων. Πρώτα απ’ όλα, δεν υπάρχει θέμα για τον 13^ο και 14^ο μισθό… Αλλά δεν θα μείνουμε εκεί. Εξετάσαμε αναλυτικά, κωδικο-κωδικό, δαπάνες του δημοσίου που μπορούν να κοπούν αύριο, χωρίς να θίγονται στο παραμικρό μισθοί, συντάξεις και η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών…

Μείωση της κυβέρνησης (άμεση και μεσοπρόθεσμη), ξεκινώντας άμεσα με 15 υπουργεία – στόχος τα 10 υπουργεία στην τετραετία. Έτσι θα μειωθούν αμέσως οι “υπογραφές” και θα ελέγχονται καλύτερα οι κυβερνητικές αρμοδιότητες. Θα ξέρουμε κάθε υπόθεση που κολλάει και γιατί κολλάει…

Φίλες και φίλοι, τόνισε ο κ. Σαμαράς:

«Στόχος είναι να τα αλλάξουμε όλα.

Στο παρελθόν, πολλοί πίστεψαν σε εύκολες υποσχέσεις. Και το πλήρωσε ο τόπος πανάκριβα…

Πολλοί υπέκυψαν στις σειρήνες του λαϊκισμού. Πολλοί ζητωκραύγασαν την ανευθυνότητα και τιμώρησαν την ευθύνη. Το πλήρωσε ο τόπος αυτό…

Τώρα δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλα τέτοια σφάλματα.

Τα παιδιά μας έχουν μέλλον στον τόπο τους.

Πάνω απ’ όλα σας ζητώ, να νιώσετε ξανά περήφανοι» (Ζάππειο, 22/4/12).

ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ

2013-2016

Ενώ αυτά, εν συντομία, εξήγγειλε ο κ. Σαμαράς στο Ζάππειο (22/4/12) ως κυβερνητικό πρόγραμμα, όταν έγινε κυβέρνηση, μετά από δύο μήνες περίπου, όλα τα ξέχασε και έπραξε, σχεδόν, τα αντίθετα. Επιπλέον δε, βρίσκονταν σε διαρκή διαπραγμάτευση με την Τρόικα για την κατάρτιση του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2013-2016.

Το πολυνομοσχέδιο κατατέθηκε στη Βουλή στις 5 Νοεμβρίου, σε ένα άρθρο 216 σελίδων, με την διαδικασία του κατεπείγοντος. Προέβλεπε μέτρα ύψους 18,9 δις ευρώ, από τα οποία τα 9,4 δις αφορούσαν το έτος 2013. Στις 7 Νοεμβρίου 2012 ψηφίστηκε με 153 ψήφους από τις κοινοβουλευτικές ομάδες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ.

Στο πακέτο μέτρων περιλαμβάνονταν μεταξύ πολλών άλλων και τα εξής:

· Κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και των επιδομάτων αδείας για τους δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους.

· Μειώσεις στις συντάξεις από 5 έως και 15% από τα 1.000 ευρώ και άνω.

· Περικοπές στα ειδικά μισθολόγια.

· Μειώσεις στα εφάπαξ έως 83%.

· Αυξήσεις των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης κατά 2 έτη.

· Κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

· Αντίτιμο 25 ευρώ για εισαγωγή σε νοσοκομείο.

· Αύξηση φόρου στο υγραέριο κίνησης κατά 23 λεπτά.

· Εφαρμογή διαθεσιμότητας ενός έτους, με μειωμένο μισθό…

· Κατάργηση των πολυάριθμων οικογενειακών επιδομάτων.

· Εισαγωγή έκτακτης εισφοράς στα φωτοβολταϊκά κ.ά.

Στις 22 Δεκεμβρίου ψηφίστηκε ο προϋπολογισμός για το 2013 (με τα μέτρα που ψηφίστηκαν για το 2013 και τις αναμενόμενες εισπράξεις από λαό που λιμοκτονεί θ’ ασχοληθούμε προσεχώς).  

Τελειώνοντας θα αναφέρουμε δύο επισημάνσεις αξιόλογων αναλυτών.

Η πρώτη είναι της αυστριακής “Attac”, η οποία ασχολήθηκε πολύ σοβαρά με τον δανεισμό της Ελλάδας από τον Μάρτιο του 2010 έως το πρώτο τρίμηνο του 2013 και δημοσιεύτηκε στις 27 Ιουνίου 2013 με τα εντυπωσιακά παρακάτω αποτελέσματα:

Η Ελλάδα δανείστηκε το ποσόν των 206,9 δις ευρώ το οποίο και χρησιμοποιήθηκε ως εξής:

α. Τα 58,2 δις (το 28,10%) διατέθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών.

β. Τα 101,3 δις (το 49%) περιήλθαν στους πιστωτές για την εξόφληση ληξιπρόθεσμων ομολόγων, για την διαγραφή χρέους και επαναγορά χρέους.

γ. Τα 46,60 δις (το 22,5%) εισέρευσαν στον προϋπολογισμό της Ελλάδας. Απ’ αυτά πληρώθηκαν 34,6 δις τόκοι για τα ομόλογα του δημοσίου και 10,2 δις για τις εξοπλιστικές δαπάνες Γερμανών και Γάλλων, για να μην επηρεαστούν οι δικές τους πωλήσεις.

Ουσιαστικά, μόλις 1,7 δις ευρώ διατέθηκαν για την ελληνική οικονομία – αν και πρέπει να αφαιρεθούν οι τεράστιες αμοιβές των στελεχών της Τρόικας, καθώς επίσης και τα διάφορα έξοδά τους, τα οποία ανέρχονται σε αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια (δηλαδή δεν έμεινε τίποτα στην ελληνική οικονομία).

Η δεύτερη είναι του οικονομολόγου Δημ. Καζάκη, η οποία δημοσιεύτηκε στις 13 Οκτωβρίου 2013 επισημαίνει:

«Το χρέος καλπάζει ανεξέλεγκτο… Να θυμίσουμε ότι το 2014 πρέπει να βρούμε να πληρώσουμε 8,7 δις ευρώ σε τόκους και 24,9 δις σε ληξιπρόθεσμο ομόλογο. Συνολικά δηλαδή 33,6 δις. Αν αφαιρέσουμε απ’ αυτά το 10,9 του προγράμματος τότε υπολείπονται 22,7 δις ευρώ. Πόθεν; Η Τρόικα απαιτεί πρωτογενές πλεόνασμα για το 2014 της τάξης των 2,8 δις.

Το 2015 θα πρέπει να πληρώσουμε 9,7 δις σε τόκους και άλλα 16,1 δις σε ληξιπρόθεσμα ομόλογα – σύνολο 25,8 δις ευρώ για το χρέος. Η Τρόικα απαιτεί να δημιουργηθεί πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης 5,7 δις ευρώ.

Το 2016 θα πρέπει να πληρώσει το ελληνικό κράτος 10,4 δις για τόκους και 7,1 δις σε ληξιπρόθεσμα ομόλογα – συνολικά 17,5 δις – και να έχουμε και πρωτογενές πλεόνασμα 9 δις ευρώ.

Το 2017 το ελληνικό κράτος θα πρέπει να πληρώσει 10,7 δις σε τόκους και 7,5 δις σε ληξιπρόθεσμα ομόλογα. Σύνολο 18,2 δις ευρώ για το χρόνο. Η Τρόικα απαιτεί για το ίδιο έτος 9,4 δις που κι αυτό θα πάει στην κάλυψη του χρέους. Το συνολικό χρηματοδοτικό κενό για την εξυπηρέτηση του χρέους την περίοδο 2014-2017 ανέρχεται σε 57,7 δις ευρώ. Κι όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι έχουν επιτευχτεί τα πρωτογενή πλεονάσματα που απαιτεί η Τρόικα. Διότι άλλως θέλουμε άλλα 26,9 δις. Από πού θα βρεθούν, όταν ο μισθός και η σύνταξη όλο και μειώνονται, τα λουκέτα είναι σε ημερήσια διάταξη, η ανεργία αυξάνει γεωμετρικά (1,5 εκ. άνεργοι) και η εξαθλίωση σαρώνει την κοινωνία;

Σαν να γρaφτηκε σhμερα!

«Όπως ήταν φυσικό, από την κρίση αυτή δεν μπόρεσε να ξεφύγει και η Ελλάδα. Η επίδραση της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας ήταν μεγάλη. Διάφορες βιομηχανίες και επιχειρήσεις σταμάτησαν τις εργασίες. Η ανεργία ξεπέρασε πολλές δεκάδες χιλιάδες (…). Η κρίση εξαπλώθηκε πάνω σ’ όλους τους τομείς της εθνικής οικονομίας, την οποία η ελληνική κεφαλαιοκρατία προσπάθησε να ξεπεράσει σε βάρος του εργαζόμενου ελληνικού λαού, με την αύξηση της άμεσης φορολογίας και τη σύναψη ληστρικών εξωτερικών δανείων και συμβάσεων. Στις πόλεις αναπτύχθηκε η επίθεση ενάντια στο επίπεδο ζωής των εργαζομένων. Εντατικοποιήθηκε η εργασία, αυξήθηκαν οι ώρες δουλειάς, μειώθηκαν οι μισθοί και τα ημερομίσθια κι έκαναν τη ζωή των εργαζομένων αφόρητη. Η βαριά φορολογία και η τοκογλυφία γονάτισαν τον αγροτικό κόσμο. Οι χωροφύλακες και οι εισπράκτορες με τα εντάλματα στο χέρι γύρναγαν τα χωριά, συνελάμβαναν, οδηγούσαν στις φυλακές – οφειλέτες του Δημοσίου – κι έβγαζαν στο “σφυρί” και εκποιούσαν σε εξευτελιστικές τιμές περιουσίες αγροτών για φόρους και χρέη. Οι εργαζόμενοι ζούσαν μέσα σε γενική εξαθλίωση και μαζική πείνα…».

(Αυτά έγραφε ο παλαιός αγωνιστής πολιτικός Κώστας Γαβριηλίδης

στ’ απομνημονεύματά του για την οικονομική κρίση του 1929).