Τι γινεται στο Μπραζαβιλ του Κογκο; Τι γινεται με το πατριαρχειο Αλεξανδρειας;

Το Ορφανοτροφείο «Άγιος Ευστάθιος» (L'orphelinat "Saint Eustache")

Καραμάτσκος Δημήτρης

Μάστερ Θρησκειολογίας
                                          (Traduction en Français ci-dessous)

      

  

Ένα κομμάτι της καρδιάς μου έμεινε στο Κονγκό (Brazzaville) στην πόλη Dolisie, στο ορφανοτροφείο, το οποίο η αγάπη του π. Θεολόγου δημιούργησε. Το Dolisie απέχει 160 χιλιόμετρα από την πόλη Pointe Noire, όπου βρίσκεται η έδρα της ιεραποστολής του δικού μας Κονγκό (Brazzaville) και για να φτάσει εκεί κανείς περνάει μέσα από δάση πανέμορφα, ζούγκλες απέραντες. Το ορφανοτροφείο μας είναι μια κυψέλη με 28 ψυχές αξιαγάπητες, με μικρά και μεγάλα παιδιά ηλικίας 7 μέχρι 16 ετών. Όλα φοιτούν στο σχολείο, που βρίσκεται στον ίδιο χώρο, δημιούργημα και αυτό της αγάπης του π. Θεολόγου.

  

  Το Ορφανοτροφείο έχει παιδιά ορφανά και από τους δύο γονείς και το καθένα έχει την προσωπική του πικρή ιστορία. Βρίσκεται στον ίδιο χώρο, στην ίδια αυλή, με την Εκκλησία της Αγίας Ειρήνης και το σχολείο «ΦΩΣ ΕΘΝΩΝ». Είναι μια φωλιά που την ευλογεί ο Θεός και της έχει δοθεί το όνομα του Αγίου Ευσταθίου. Ο π. Θεολόγος, του οποίου είναι δημιούργημα, είναι ο πνευματικός πατέρας των παιδιών, αυτός που φροντίζει για τα πάντα,  για την οργάνωσή του,  για τις υλικές και πνευματικές τους ανάγκες και τα παιδιά τον έχουν σαν πραγματικό πατέρα τους. Είναι συγκινητικό να τα βλέπεις τα μικρά να προστρέχουν στον π. Θεολόγο, μόλις τον βλέπουν και το καθένα να του ζητάει ό,τι του λείπει, ό,τι έχει ανάγκη, όπως κάνουν τα παιδιά με τον πατέρα τους ή απλά για να τα ευλογήσει, να τους μιλήσει, να τον χαιρετήσουν. Έζησα συγκινητικές στιγμές στο ορφανοτροφείο, όπου παρέμεινα και κοιμόμουν σε ένα δωμάτιο δίπλα στα  δωμάτια των παιδιών. Από την πρώτη στιγμή που πήγα εκδήλωσαν έντονο ενδιαφέρον για τη βυζαντινή μουσική, όλα τα παιδιά, μικρά και μεγάλα.

 

    Όταν πήγα την πρώτη φορά, τον Ιούνιο, άρχισα μαθήματα βυζαντινής μουσικής, γιατί ενώ είχαν ενδιαφέρον για τη μουσική της Εκκλησίας δεν είχαν τις γνώσεις. Τους έδωσα ό,τι είχα μαζί μου από πλευράς μουσικής, τα έγραψαν σε CD στα  κινητά τηλέφωνα όσα είχαν, σε φτηνά mp3 player, σε μαγνητόφωνα και από το επόμενο πρωί και κάθε μέρα ξυπνούσα με ελληνική βυζαντινή μουσική, ενώ τη μουσική συνόδευαν χαρούμενα παιδικά στόματα, που έψαλλαν ελληνικούς ύμνους, χωρίς να γνωρίζουν τη γλώσσα. Βούιζε το ορφανοτροφείο. Δέθηκα μαζί τους. Η αγάπη τους για την ελληνική γλώσσα είναι εντυπωσιακή. Τα παιδιά του ορφανοτροφείου είναι οι ιεροψάλτες της ενορίας της Αγίας Ειρήνης και πολλά τροπάρια τα ψάλλουν στα ελληνικά, έστω και αν αγνοούν τη γλώσσα, όπως φαίνεται και από τα ηχογραφημένα στιγμιότυπα στο τέλος αυτής της ανάρτησης.

  

  Βλέπει κανείς σε κάθε στιγμή ότι τα παιδιά αισθάνονται πως η  ζωή τους εξαρτάται σε αυτό το στάδιο από εμάς αποκλειστικά. Οι ανάγκες τους πολλές, δεν μπορούμε εμείς στην Ελλάδα να φανταστούμε τι σημαίνει φτώχεια, τι σημαίνει έλλειψη και των στοιχειωδών ακόμη, ιδιαίτερα για τα φτωχά παιδιά της Αφρικής. Τα Χριστούγεννα που πέρασαν ήμουν στο ορφανοτροφείο. Έβλεπα τα ορφανά μας να παίζουν με ξύλα και πέτρες, ενώ ένα παιχνίδι (άθυρμα) δεν υπήρχε για τα μικρά παιδιά. Τι χαρά που έκαναν όταν τους μοίραζα καραμέλες ή γλειφιτζούρια που το πλαστικό που απέμενε γινόταν σφυρίχτρα ή όταν τους μοίραζα μπαλόνια. Έβλεπε κανείς τα ορφανά, μικρά και μεγάλα να ενθουσιάζονται, να παίζουν χαρούμενα με  τα μπαλόνια, το παιχνίδι τους, φτωχό αλλά πολύτιμο για τα ορφανά μας. Ευτυχώς υπήρχαν κάποια επιτραπέζια παιχνίδια, που οι κυρίες που τα φρόντιζαν είχαν φυλαγμένα και κάπου-κάπου τα παρουσίαζαν στα παιδιά και έπαιζαν μαζί τους. 

 

    Όμως η οικονομική κρίση στην Ελλάδα χτύπησε και την Ιεραποστολή μας, καθώς οι πόροι συντήρησης των έργων εκεί προέρχονται από την Ελλάδα, κυρίως από τον ιεραποστολικό σύλλογο "Πρωτόκλητος" της Πάτρας. Οι συνδρομές των αδελφών μας εξ Ελλάδος μειώθηκαν, με αποτέλεσμα να υπάρχει σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης τόσο στο ορφανοτροφείο όσο και στο σχολείο, που βρίσκεται στην ίδια αυλή.
  

      Στο ορφανοτροφείο η προσπάθεια και η αρχή του π. Θεολόγου είναι να υπάρχει αγωγή θρησκευτική, λειτουργική και υμνολογική. Τα μικρά ξεκινούν το φαγητό τους και το τελειώνουν πάντοτε με προσευχή (έχουν πολύ γούστο τα μικρά, γιατί όταν είναι εκεί ο π. Θεολόγος στο τέλος της Κυριακής προσευχής κάνουν κατάληξη ψαλτά, για να ευλογήσει το φαγητό τους ο π. Θεολόγος), συμμετέχουν στις ακολουθίες της Εκκλησίας πρωί και απόγευμα στον όρθρο και τον εσπερινό, όταν δεν έχουν σχολείο, μαθαίνουν να εξομολογούνται και να ζουν με αγάπη. Κοινωνούν όλα σε κάθε Θεία Λειτουργία που τελείται στην εκκλησία της Αγίας Ειρήνης.
  

     Η καρδιά μου μάτωνε όταν έβλεπα τα μικρά να έρχονται στην εκκλησία ξυπόλυτα, με ρουχάκια που είχαν φθαρεί, που είχαν κοντύνει. Πονούσα όταν έρχονταν να με παρακαλέσουν να τους αγοράσω σαγιονάρες ή παπουτσάκια και μου έδειχναν τα γυμνά τους ποδαράκια. Άρχισα να αγοράζω σε μερικά που δεν είχαν καθόλου ούτε σαγιονάρες ούτε παπουτσάκια. Σε λίγο όμως διαπίστωσα ότι όλα τα ορφανά είχαν ανάγκες και στερούνταν  βασικών πραγμάτων. Τα χρήματα που διέθετα δεν επαρκούσαν πια και αναγκάστηκα να ζητήσω βοήθεια από φίλους από την Ελλάδα. Έστειλα μήνυμα SOS και σε λίγες μέρες η αγάπη των φίλων μου με συγκίνησε, γιατί συγκεντρώθηκε ένα ποσόν, με το οποίο αγόρασα παπούτσια, σαγιονάρες, παντελόνια, μπλουζίτσες και εσώρουχα για όλα τα ορφανά. Ιδιαίτερα με συγκίνησε φίλος ιερέας από το Βέλγιο, ο οποίος απέστειλε 10.000 Ευρώ, που μας έλυσε σημαντικά προβλήματα επιβίωσης όχι μόνο του ορφανοτροφείου αλλά και του σχολείου και της μισθοδοσίας των ιερέων τουλάχιστον για τους τελευταίους μήνες. Να τον ευλογεί ο Θεός και αυτόν και την οικογένειά του και τους δωρητές ενορίτες του. Ήταν πολύτιμη η βοήθειά του. Αλλά εύχομαι να ευλογεί ο Θεός και τους υπόλοιπους φίλους που μας συμπαραστάθηκαν με την  γενναιόδωρη συνδρομή τους.

  

  Για την ημέρα των Χριστουγέννων τους αγόρασα παιχνιδάκια, φτηνά των 2-3 ευρώ το ένα, αυτοκινητάκια, μοτοσικλέτες για τα μικρά και φτηνές συσκευές για να ακούν μουσική (mp3 players ή ακουστικά απλά) για τους μεγάλους, για να χαρούν τις μέρες των Χριστουγέννων. Επιπλέον πληρώσαμε με τα χρήματα αυτά που συγκεντρώθηκαν και το προσωπικό που ήθελε να σταματήσει να εργάζεται σε ένδειξη διαμαρτυρίας, γιατί δεν πληρώνονταν, με ορατό κίνδυνο να κλείσει το ορφανοτροφείο και αναρωτιόμασταν τι θα γίνουν τα ορφανά μας. Πληρώσαμε και ένα μέρος των μισθών των δασκάλων και καθηγητών του σχολείου μας που ήταν δυο μήνες απλήρωτοι. Δόξα τω Θεώ. Η αγάπη των φίλων μας μας συμπαραστάθηκε στην παραπέρα συνέχιση των έργων της ιεραποστολή μας.

  

      Είναι εντυπωσιακή η ομόνοια αυτών των παιδιών. Όπως είπα, το καθένα κουβαλά την προσωπική του πικρή ιστορία, τον προσωπικό του πόνο. Υπάρχουν ορφανά αδελφάκια δύο ή και τρία, αλλά βλέπει κανείς τις σχέσεις που αναπτύσσουν μεταξύ τους όλα τα παιδιά και είναι πραγματικά αδελφικές, έστω και αν δεν είναι κατά σάρκα αδέλφια. Όσον καιρό έμεινα στο ορφανοτροφείο, δυόμισι εβδομάδες την πρώτη φορά που πήγα στο Κονγκό (Ιούνιο-Ιούλιο) και 40 μέρες τη δεύτερη (Οκτώβριο-Δεκέμβριο) δεν είδα ούτε μια φορά τα παιδιά να μαλώνουν σοβαρά. Σπάνια υπάρχουν διαπληκτισμοί, κυρίως λεκτικοί, που λήγουν όμως στιγμιαία, γιατί η νοοτροπία των Κονγκολέζων είναι διαφορετική από τη δική μας και στην κοινωνία τους υπάρχει μια ανομολόγητη ιεραρχία. Ο μεγαλύτερος είναι πάντοτε σεβαστός και η γνώμη του σεβαστή, κυριαρχεί στους μικρότερους. Οι μικρότεροι αναγνωρίζουν τους μεγαλύτερους ως μεγάλα αδέλφια τους, ενώ οι μεγάλοι αισθάνονταν πάντοτε υπεύθυνοι για τα άλλα παιδιά, σαν να είναι αδέλφια πραγματικά.  Αισθάνονται και τα ίδια τα παιδιά ότι εκεί όλοι, μικροί και μεγάλοι, είναι η οικογένειά τους και δεν διανοούνται να δημιουργήσουν πρόβλημα, γιατί ξέρουν ότι η  ζωή τους εξαρτάται από το ορφανοτροφείο, είναι στα χέρια του Θεού και των ανθρώπων που εργάζονται εκεί, με τη φροντίδα του π. Θεολόγου πάντοτε.   

      Το προσωπικό φροντίζει τα παιδιά σύμφωνα με τις οδηγίες του π. Θεολόγου. Τα παιδιά κάνουν το μπάνιο τους κάθε πρωί και φροντίζουν το δέρμα τους με ειδικά έλαια ή αλοιφές, για να μην ξεραθεί, γιατί οι καιρικές συνθήκες και η ζέστη δημιουργούν δερματικά προβλήματα στα παιδιά. Οι κυρίες καθημερινά φροντίζουν για τα μαθήματά τους, κάνουν μαθήματα στα μικρά ορφανά με τη βοήθεια ενός εξωτερικού μεταφερόμενου πίνακα σε όσα παιδιά έχουν πρόβλημα στο σχολείο ή αμελούν την προετοιμασία τους.
  

  Ελπίζουμε και ευχόμαστε ολόψυχα ο νέος Επίσκοπος Κονγκό (Brazzaville) και Γκαμπόν κ. Παντελεήμων, που εκλέχθηκε πριν μερικούς μήνες, να συνεχίσει το έργο αυτό με την ίδια αγάπη, όπως ο π. Θεολόγος, γιατί τα παιδιά αυτά έχουν ανάγκη από αγάπη και πατρική φροντίδα.

 

   Ο Θεός να ευλογεί όλους όσοι προσφέρουν ανιδιοτελώς, από καρδίας, στους φτωχούς αδελφούς μας και ιδιαίτερα στα μικρά παιδιά, τους μικρούς αδελφούς του Χριστού.

  

        Τα παιδιά του ορφανοτροφείου ψάλλουν το "Σε υμνούμεν" και  το "Άξιον εστίν" στα ελληνικά (Les enfants de l'orphelinat chantent le «Nous te psalmodions» et  le «Axion estin» en grec)