ΔΗΜΟΣΙΕΎΜΑΤΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ "ΑΓΩΝΑΣ" α.φ. 209 Οκτώβριος 2014 http://www.agonas.org
Πώς προέκυψε αυτό το
τεράστιο δημόσιο ελληνικό χρέος που “επίσημα” φθάνει τα 317 δις ευρώ και
ανεπίσημα ξεπερνά τα 750 δις (καθ. Γ. Βαμβούκος ΑΣΟΕΕ).
Είναι κατάρα για μια χώρα
όταν οι πολιτικοί κρύβουν την αλήθεια από τον λαό. Κατάρα είναι επίσης αν έχεις
δημοσιογράφους να αποσιωπούν την αλήθεια είτε από άγνοια είτε σκόπιμα. Η
μεγαλύτερη όμως κατάρα είναι να έχεις ένα λαό να αρέσκεται στο χάιδεμα των
αυτιών του, με παχιά λόγια για πλεονάσματα, ενώ αυτά είναι πλασματικά.
Όταν η κυβέρνηση Εθνικής
Ενότητας επί Κ. Καραμανλή, “παρέλαβε” την εξουσία από τη χούντα τον Ιούλιο του
1974, η Ελλάδα χρωστούσε 400 εκατ. ευρώ και μέχρι τον Οκτώβριο του 1981, επί
κυβέρνησης Αν. Παπανδρέου, το χρέος έφτασε στα 2,2 δις ευρώ ή στο 4,7% του ΑΕΠ.
Το διάστημα 1981-1989 δηλαδή, το χρέος εκτινάχθηκε στα 23 δις ευρώ ή 37,3% του
ΑΕΠ. Ήταν αστρονομικό το ποσό για την εποχή εκείνη δεδομένου ότι την ίδια περίοδο
η χώρα μας εισέπραξε από κοινοτικές επιδοτήσεις πάνω από 16 δις δολάρια. Αξίζει
να σημειώσουμε τις σπατάλες στους Οργανισμούς του δημοσίου. Ενδεικτικά
αναφέρουμε το έλλειμμα των Οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης που στα τέλη του
1981 ήταν στα 11 δις δρχ. και στις αρχές του 1990 ξεπερνούσε τα 489 δις δρχ.
δηλαδή είχε πολλαπλασιαστεί επί σαράντα - φαινόμενο ρεκόρ για χώρα μέλους του
Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).
Ο ακαδημαϊκός καθηγητής Ξεν.
Ζολώτας μας πληροφορεί ότι: «Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελληνικής Οικονομίας
ήταν το τεράστιο δημόσιο χρέος που άρχισε να διογκώνεται από το 1983
ξεπερνώντας τα 31 δις δρχ. και το τοκοχρεολύσιο τα 7,1 δις δρχ., ενώ τα έσοδα
του προϋπολογισμού ήταν μόνο 8,2 δις δρχ.».
Το δημόσιο χρέος συνέχισε να
αυξάνει αλματωδώς διότι λαμβάναμε διαρκώς νέα δάνεια απ’ τα οποία το 75%
χρησιμοποιούνταν για την εξυπηρέτηση των παλαιοτέρων δανείων. Ο ακαδημαϊκός Αγ.
Αγγελόπουλος στο “BHMA” στις 15 Σεπτεμβρίου 1985
δήλωσε: «Είναι πολύ αμφίβολο αν θα μπορέσει η Ελλάδα να δανειστεί τα επόμενα
έτη, ποσά χωρίς την παρέμβαση διεθνών οργανισμών, χωρίς δεσμεύσεις έναντι των
δανειστών και χωρίς υποθήκευση του οικονομικού μέλλοντος της χώρας».
Ο διοικητής της Τράπεζας της
Ελλάδος, επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, Δημ. Χαλκιάς σε μια συνέντευξη-εξομολόγηση στο
περιοδικό “Οικονομικός Ταχυδρόμος” (8-1-1998) είχε αναφέρει: «Ανάμεσα στον
Οκτώβριο του 1985 και τον Φεβρουάριο του 1986 πέρασα μερικούς από τους πιο
δύσκολους μήνες της θητείας μου. Τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της Τράπεζας της
Ελλάδος είχαν πέσει κάτω από το ελάχιστο όριο ασφάλειας. Αν και γενικά, την
δεκαετία του 1980 το επίπεδο των διαθέσιμων ήταν γύρω στο 1 δις δολάρια, τότε
είχαμε φθάσει μόλις στα 350 εκατ. δολάρια. Εάν δεν παίρναμε τον Φεβρουάριο του
1986 την πρώτη δόση του δανείου από την ΕΟΚ… βαδίζαμε στην κατάρρευση και τη
χρεωκοπία…».
Ο ίδιος, ένα μήνα αργότερα
(25-2-1988), μιλώντας σε εκδήλωση του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου είπε: «Το
εξωτερικό δημόσιο χρέος αυξήθηκε ως ποσοστό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος
(ΑΕΠ από 3,8% το 1974 σε 15,24% το 1981 και σε… 42,1% το 1985»!
Το συνολικό δημόσιο χρέος
μετά το 1981 και 1990 αυξήθηκε περισσότερο από 14 φορές. Συγκεκριμένα από 672
δις δρχ. που ήταν το 1981 έφθασε τα 9,4 τρις δρχ. το 1990.
Επί κυβέρνησης Μητσοτάκη
(περίοδος Οικουμενικής-Ν.Δ.) και μέχρι τέλους του 1993 τα χρεωστούμενα έφθασαν
στα 68,8 δις ευρώ ή 111% του ΑΕΠ.
Η πτώση της Κυβέρνησης
Μητσοτάκη επανέφερε και πάλι τον Αν. Παπανδρέου στη κυβέρνηση. Μια έκθεση της
Ευρωπαϊκής Επιτροπής καλούσε την κυβέρνηση να προχωρήσει στη λήψη άμεσων
μέτρων, διότι η κυβέρνηση μέσα σε μόλις 5 μήνες από τότε που είχε κερδίσει τις
εκλογές (στις 10 Οκτωβρίου 1993) αύξησε το χρέος κατά 7 δις δρχ.! Το δημόσιο
χρέος ανήλθε στο 138% του ΑΕΠ. Η επιτροπή θεωρούσε ότι η επιδείνωση της οικονομίας
τους τελευταίους μήνες του 1993 οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος και στην
εγκατάλειψη του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων που είχε αρχίσει η κυβέρνηση
της Ν.Δ. …
Αρχάς
του 1996 παραιτήθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου για λόγους υγείας, και στις 18
Ιανουαρίου 1996 ανέλαβε πρωθυπουργός ο Κώστας Σημίτης υποσχόμενος μια σταθερή
νομισματική και οικονομική πολιτική. Έθεσε ως βασική επιδίωξη την ένταξη της
Ελλάδας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ). Επειδή δεν του έβγαιναν με
τίποτα τα νούμερα που επέβαλε η συνθήκη του Μάαστριχτ, φτιάχνει ένα SNAP
(Δημιουργική Λογιστική) για να καλύψει το χρέος στα χαρτιά, ζητώντας παράλληλα
και την βοήθεια της διαβόητης αμερικανικής τράπεζας Goldman Sachs - με
το αζημίωτο βέβαια- εισπράττοντας από
την Ελλάδα πάνω από 1 δις ευρώ.
Διανύαμε το 2000 όταν το
κράτος έφτασε στο ζενίθ των οφειλών του. Χρωστούσαμε πάρα πολλά σε ξένες
τράπεζες γι’ αυτό έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος να μαζέψουν τα λεφτά του
κοσμάκη. Έτσι εφευρέθηκε το κόλπο που δεν ήταν άλλο από την μεγάλη απάτη του
Χρηματιστηρίου, την οποία όλοι έχουμε ξεχάσει. Σκηνοθέτησαν εικονικά κέρδη και
μέσω, πάντα, των υποχείριων Μ.Μ.Ε. κατόρθωσαν να κάνουν ακόμα και τους βοσκούς
να κατεβαίνουν από τα βουνά για να παρακολουθούν την κίνηση των μετοχών τους.
Το αποτέλεσμα ήταν να χαθούν μέσα σε μια νύχτα πάνω από 100 δις ευρώ που ανήκαν
κυρίως σε μικροεπενδυτές για να καταλήξουν σε μερικούς μεγαλοκαρχαρίες.
Το 2004 έρχεται στην εξουσία
η κυβέρνηση της Ν.Δ. Ο τότε υφυπουργός Οικονομικών Πέτρος Δούκας κατέθεσε στη
Βουλή επίσημα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους σύμφωνα με τα οποία:
«Στις 31 Μαΐου 2004 το δημόσιο χρέος είχε ανέλθει στα 193,4 δις ευρώ από 177,8
δις ευρώ που ήταν στο τέλος Δεκεμβρίου του 2003».
Τέλος, όσον αφορά τον
δανεισμό που έγινε στην περίοδο 2004-2009, επί κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή,
σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Γεν. Λογ. του Κράτους, το συνολικό ποσό που
δανείσθηκε ανήλθε στα 125 δις ευρώ και τα οποία αναλύονταν ως εξής:
45 δις δόθηκαν για
αναχρηματοδότηση παλαιότερου χρέους.
50 δις για τόκους
προηγούμενων ετών της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.
10 δις για πληρωμή
εξοπλιστικών προγραμμάτων που είχαν παραγγελθεί από την ίδια κυβέρνηση.
7,2 δις πήγαν για πληρωμές
Κοινωνικής Ασφάλισης στα ταμεία της ΔΕΗ, του ΟΤΕ και του ΙΚΑ.
2,6 δις για χρέη νοσοκομείων
που ήταν απλήρωτα από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, και τα υπόλοιπα για διάφορα άλλα
χρέη παρελθόντων ετών.
Σύμφωνα με το δελτίο του
Γεν. Λογ. του Κράτους (αρ. 55) το δημόσιο χρέος στις 30 Σεπτεμβρίου 2009
ανέρχονταν σε 297,9 δις ευρώ. Μετά την εξάμηνη κυβερνητική αδράνεια της νέας
κυβέρνησης του Γεωρ. Παπανδρέου που απέφυγε να λάβει ενδεδειγμένα μέτρα, είχε
σαν αποτέλεσμα το Μάρτιο του 2010 να τεθεί εκτός αγορών και να δεχθεί το πρώτο
“περίφημο” Μνημόνιο. Στο τέλος του 2011 σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ το χρέος ανήλθε
στα 355,7 δις ευρώ δηλαδή στο 170,6% επί του ΑΕΠ.
Την περίοδο 1981-2009 με την
ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εισέρευσε στα δημόσια Ταμεία πακτωλός χρημάτων
(305 τρις δρχ.) με την μορφή κοινοτικών πόρων και φορολογικών εσόδων (πηγή:
κρατικοί προϋπολογισμοί και έκθεση της Τραπέζης της Ελλάδος). Την ίδια περίοδο
ήταν μόνιμα το υψηλό δημόσιο χρέος, ο υψηλός πληθωρισμός, η υψηλή ανεργία, η
χαμηλή ανταγωνιστικότητα, το υψηλό έλλειμμα και μόνιμα τα υψηλό ισοζύγιο
τρεχουσων συναλλαγών, που αποτελούσαν τα κραυγαλέα στοιχεία της παρατεταμένης
οικονομικής κρίσης.
Τα ασύστολα ψέματα, οι
μυστικές συμφωνίες, η σκόπιμη μετάθεση ευθυνών, η στείρα προπαγάνδα, ο
εκφοβισμός, η παράλυση και η χειραγώγηση του λαού, - συνεργούντων των Μ.Μ.Ε-
συνετέλεσαν ώστε ο Γεωρ. Παπανδρέου, στις 5 Οκτωβρίου 2009 να αναναλάβει την
διακυβέρνηση της χώρας με το ψεύτικο σύνθημα: «Λεφτά υπάρχουν», ενώ
γνώριζε την οικονομική κατάσταση τόσο από τον διοικητή της Τράπεζας Ελλάδος,
όσο και από τον τέως υπουργό οικονομικών της Γερμανίας σοσιαλδημοκράτη Πιερ
Στάιμπροκ - όπως τα αποκάλυψε ο ίδιος
στο βιβλίο που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2009 - καθώς και ο Πρόεδρος του Eurogroup Γιούνκερ που ομολόγησε δημόσια ότι όλοι οι ηγέτες
γνώριζαν την πραγματική κατάσταση της Ελληνικής Οικονομίας αλλά έκαναν τα
στραβά μάτια, επειδή η Γερμανία και η Γαλλία πωλούσαν οπλικά συστήματα και ό,τι
παρήγαγαν με το τσουβάλι.
Ο Γ. Παπανδρέου από τον
Οκτώβριο που ανέλαβε, γύριζε ανά την “υφήλιο” τρομοκρατώντας τις αγορές που
άρχισαν να ανεβάζουν επικίνδυνα τα επιτόκια δανεισμού. Διακήρυττε συγχρόνως ότι
κυβερνά μια εντελώς διεφθαρμένη χώρα, που «δεν υπάρχει σάλιο στα ταμεία» και η
ελληνική οικονομία είναι σαν τον Τιτανικό, έτοιμη να βουλιάξει.
Η απόφαση να οδηγηθούμε στο
στόμα της Τρόικας ήταν προαποφασισμένη πριν τις εκλογές, όπως αποκάλυψε ο
επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν στο Γάλλο δημοσιογράφο Νίκολα Εσκουλάν. Ο
δε υφυπουργός οικονομικών Φ. Σαχινίδης σε συνέντευξη στην κρατική τηλεόραση
στις 5 Μαΐου 2010 είπε: «Όταν ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ τη διακυβέρνηση της χώρας,
διαπίστωσε ότι η μόνη εναλλακτική επιλογή που είχε ήταν να προσφύγει στο
Διεθνές Νομισματικό Ταμείο».
Ο Παπανδρέου, 30 ημέρες πριν
τις εκλογές, και ενώ είμαστε στη καρδιά της προεκλογικής περιόδου, πηγαίνει
στην Αμερική. Κανένα μέσο των Media δεν
το αναφέρει (!). Τί πήγε να κάνει στην Αμερική; Τί είπε με τον Κλίντον; Ποιους
συναντήθηκε και τί σχεδίασε; Ασφαλώς για προεκλογικό καφέ δεν νομίζουμε να
πήγε…
Ένα
μήνα μετά τις εκλογές είχε γεύμα στο ξενοδοχείο “ΠΕΝΤΕΛΙΚΟΝ” στην Κηφισιά με
τον Πρόεδρο της Goldman Sachs Γκαρύ Κοέν. Τί είπαν;… Τί συμφώνησαν;…
Ο
παλαιός Πέτρος Χριστοδούλου σύμβουλος στην Goldman Sachs και
στην JP Morgan, γίνεται διευθυντής στην
Εθνική Τράπεζα και τον διορίζει ο κ. Παπανδρέου και Πρόεδρο του ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ
ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ (ΟΔΔΗΧ) για να διαχειριστεί τα χρέη μας… Είχαν μάλιστα έτοιμη
καταμετρημένη και κοστολογημένη την κρατική περιουσία!
Είναι
άραγε τυχαίο που αρνήθηκε το Ρωσικό δανεισμό ή την ακύρωση της συμφωνίας του
αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης και άλλων μικρότερων συμβάσεων; Όλα αυτά ήταν μέσα στα σχέδια
γιατί δεν συμφέρουν τους Αμερικάνους και Ευρωπαίους…
ΛΕΡΝΑΙΑ
ΥΔΡΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ
Τα
νούμερα μπορεί να μην λένε πάντα την αλήθεια, αλλά όταν την λένε… σοκάρουν! Οι
Έλληνες έχασαν από το 2007 έως σήμερα, 169 δις ευρώ από τις καταθέσεις τους.
Πού πήγαν αυτά τα λεφτά; Μα φυσικά, στην “εξυπηρέτηση” ενός… αχόρταγου χρέους,
το οποίο, αντί να μειώνεται με την πάροδο των χρόνων και τις θυσίες του λαού,
αυτό αυξάνει, σαν την Λερναία Ύδρα που ένα κεφάλι κόβεις, δέκα ξεπετάγονται!
Η Ελλάδα
μπήκε στον αδιέξοδο
δρόμο των μνημονίων με σκοπό να τιθασεύσει το χρέος των 290 δις (που μας έλεγαν
ότι δεν είναι βιώσιμο) όπως αυτό είχε διαμορφωθεί το 2009. Από τότε, παρά την
κοινωνική καταστροφή, τη βάρβαρη σφαγή της λιτότητας, και το κούρεμα που το
κάναν για το καλό μας και το πλήρωσε ο ελληνικός λαός, το χρέος τράβηξε την
ανηφόρα! Σύμφωνα με τελευταία στοιχεία, το χρέος έπρεπε να μαζευτεί, αλλ’ αυτό
με τις σπατάλες ανήλθε στα 317 δις ευρώ!
Δεν
ξέρεις, όμως, ο κόσμος το καλύτερο! Από το 2009 έως το 2014 έχουμε πληρώσει για
τοκοχρεολύσια 329,5 δις ευρώ… (εκτιμήσεις ΟΔΔΗΧ). Κι όμως, αντί να
ξεφορτωνόμαστε χρέος, φορτωνόμαστε ακόμη μεγαλύτερο.
Από
έρευνα της εφημερίδας “ΧΩΝΙ” προέκυψε ότι από το 1991 μέχρι σήμερα έχουμε
πληρώσει 785,5 δις ευρώ σε τοκοχρεολύσια, ενώ από το 2015 έως το 2030
αναμένεται να πληρώσουμε επί πλέον 291,2 δις.
Τέτοια “ληστεία”
εις βάρος έθνους, σε καιρό μάλιστα ειρήνης, δεν πρέπει να έχει ξαναγίνει!
