Σχόλιο σε κείμενο του π. Γεωργίου Καψάνη πνευματικού του αντικανονικού δεσπότη Λαρίσης Ιγνατίου Λάππα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΑΓΩΝΑΣ α.φ. 212 http://www.agonas.org/

Δεν ειναι αντιφατικά; 

(Σχόλιο σε κείμενο του π. Γεωργίου Καψάνη)

Θλίψη και απογοήτευση σε καταλαμβάνει όταν διαβάζεις τα γραφόμενα και τα συγκρίνεις με τις πράξεις και τα έργα ενός τόσου μεγάλου “διαμετρήματος” πνευματικού ανδρός, όπως του μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη.

Δεν μπορεί να συμπαραστάθηκε στον Νικόλαο Χαλκίδος – όπως έγραψε στο “ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ” αρ. φ. 30/2005 – για τον άδικο διωγμό του, παρομοιάζοντάς τον μάλιστα με τον Κύριόν μας ανερχόμενον εις τον Γολγοθά, και από την άλλη να συναγελάζεται με τους διώκτες του.

Δεν μπορεί ο μεν μακαριστός Νικόλαος – όπως και οι υπόλοιποι ένδεκα (11) διωκόμενοι  - να είναι ενδεδυμένοι την κατά Χριστόν εκούσια πτωχεία (μία ή δύο φορεσιές) το δε πνευματικό παιδί του, ο Λαρίσης Ιγνάτιος Λάππας να περιάγει το ευτελές σαρκίον του ενδεδυμένο λαμπρώς (με πάνω από 200 στολές). Δεν μπορεί ο Νικόλαος και οι συν αυτώ διωχθέντες να θεωρούν τα δύο ράσα πλουτισμό – βάρος και να του δίδει το ένα –, μένοντας ικανοποιημένος με το άλλο και το μοναδικό χιλιομπαλωμένο ζωστικό (εσώρασο) σ’ αντίθεση με το πνευματικό παιδί του Ιγνάτιο, που έχει αμέτρητα.

Δε συμβιβάζεται από τη μία να είναι θαυμαστής της αγίας βιωτής του Σου Νικολάου  κι από την άλλη να δίνει ευλογία στο πνευματικοπαίδι του Ιγνάτιο να πάει στα δικαστήρια 34 Λαρισαίους χριστιανούς και με ψευδείς κατηγορίες να τους καταδικάζει διεκδικώντας τα σπίτια τους, γιατί δεν τον αποδέχονται. «Υποσχέθηκε στον Γ. Καψάνη – ο Μητροπολίτης Νικόλαος – ότι δε θα επεμβαίνει ποτέ στα εσωτερικά της Μονής», και το έκανε πράξη, ενώ το πνευματικό του παιδί (Ιγνάτιος) διέλυσε το μοναστήρι του Αγ. Δημητρίου. Να σας θυμίσουμε και τούτο, όταν περνούσε από την Λάρισα ο γέροντας Γεώργιος δεν επισκέφθηκε ποτέ τον διωκόμενο π. Θεολόγο και μόλις εκοιμήθη έγινε θαμώνας του μοιχεπιβάτη Ιγνατίου.

Δεν μπορούμε να φανταστούμε ένα “πνευματικό ανάστημα” σαν το δικό του να ανέχεται πνευματικά του παιδιά να βρίζουν και να συκοφαντούν τον πνευματικό του πατέρα, Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Α΄, που τον χειροτόνησε σε διάκονο. Ο Σος Ευρίπου Βασίλειος – που τον χειροτόνησε σε πρεσβύτερο – διαπιστώσας τη βρωμιά, τη σκοπιμότητα και γενικά το συσχηματισμό προς τον αιώνα τούτον τα βρόντησε και φεύγοντας, ως από τόπον όζοντα, πήγε στο χωριό του να μονάσει και να σωθεί. Κι εσύ, μακαριστέ π. Γεώργιε, τον ευεργέτη σου Νικόλαο Χαλκίδος που σ’ έκανε πνευματικό και ηγούμενο και τόσο επαινούσες για την αγιότητά του, να ξεχάσεις και να συμπορευθείς με τους εχθρούς του; Μήπως οι Απόστολοι και οι μαθητές του Χριστού είχαν παρτίδες με τους σταυρωτές Εβραίους ή οι πιστοί συνέτρωγαν, συνέπιναν και συλλειτουργούσαν με τους διώκτες του Χρυσοστόμου, του Αθανασίου, του Γρηγορίου, του Νεκταρίου;

Όλα αυτά δεν είναι αντιφατικά;