Τάδε, τα βαρυσήμαντα, έφη ο
αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος. Όντως οι εχθροί βρίσκονται εντός των τειχών.
Η
παρουσία και δράση τους υπονομεύει το γνήσιο εκκλησιαστικό βίο και συνιστά
θανάσιμη πνευματική απειλή για το ορθόδοξο χριστιανικό φρόνημα και ήθος
ποιμένων και ποιμαινομένων.
ΦΟΒΕΡΗ ΚΑΙ ΤΡΟΜΕΡΗ ΕΛΛΕΙΨΗ ΚΑΤΗΧΗΣΕΩΣ ΚΑΙ
ΔΙΑΦΩΤΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΕΠΙ ΘΕΜΑΤΩΝ ΔΟΓΜΑΤΟΣ, ΗΘΟΥΣ ΚΑΙ
ΛΑΤΡΕΙΑΣ,οικουμενισμός, νεονικολαιτισμός και ποικίλες ετεροδιδασκαλίες όπως
π.χ. αμνήστευση υπό τινων εκκλησιαστικών και θεολογικών παραγόντων των προγαμιαίων
σχέσεων, της αποφυγής της τεκνογονίας κ.ο.κ., εκκοσμίκευση (βλέπε τον τρόπο και
τη συχνότητα διεξαγωγής πολυαρχιερατικών συλλείτουργων, συναυλίες με κοσμικά
τραγούδια και κοσμικούς καλλιτέχνες εντός ιερών ναών, κατάντημα του
"εκκλησιαστικού ραδιοφωνικού σταθμού, πρόσφατη κοσμικότατη εκδήλωση της
μητροπόλεως Γρεβενών κ.τ.ό.), διαβλητός τρόπος εκλογής των ποιμένων, μεσαιωνική
εκκλησιαστική δικαιοσύνη, υποβάθμιση του συνοδικού συστήματος διακυβερνήσεως
της κατ΄ Ελλάδα Ορθοδόξου Εκκλησίας για το οποίο άλλοτε εκόπτετο ο νυν
αρχιεπίσκοπος (φθάσαμε στο θλιβερό σημείο να συνέρχεται η ΔΙΣ τρεις μόνο φορές
το μήνα), ουσιαστική συμπόρευση της "επίσημης" Εκκλησίας με τον
αντίχριστο καίσαρα στην περίπτωση που ο τελευταίος προωθεί προς ψήφιση επαίσχυντα
νομοθετήματα (όρα "αντιρατσιστικό" νόμο), βοώσα και κράζουσα αφωνία
και απραξία όταν υβρίζεται σκαιώς το υπερύμνητο πρόσωπο του Αρχηγού της
Εκκλησίας μας Ιησού Χριστού (βλέπε θέατρο "αποχωρητήριο", συγγνώμη,
χυτήριο),ανοχή (που ισοδυναμεί, ουσιαστικά, με συγκάλυψη) της λειτουργίας
"εκκλησιαστικών" φορέων -αυτοαποκαλούμενων "εργαστηρίων
θεολογικής σκέψης", που αλλοιώνουν το Ορθόδοξο Δόγμα, νοθεύουν το Ορθόδοξο
Ήθος, αποδομούν την πατερική θεολογία και σχετικοποιούν το κύρος των ιερών
κανόνων (όρα διαβόητη "ακαδημία Βόλου), χαρακτηριστική σιωπή επί τη
διατυπώσει και εκφορά οθνείων διδασκαλιών απ την πλευρά κάποιων προφεσσόρων που
λυμαίνονται τις "θεολογικές " σχολές π.χ. "ερωτοθεολόγων",
επιλογή ακαταλλήλων προσώπων με σκοπό να διευθύνουν επίσημα
εκκλησιαστικά-θεολογικά περιοδικά ή εκκλησισιαστικούς οργανισμούς μείζονος
σπουδαιότητος και υψίστης αποστολής, κωλυσιεργία στο μείζον ζήτημα της
εκπληρώσεως του "Τάματος του Έθνους" και άλλες ενδοεκκλησιαστικές
πραγματικότητες και καταστάσεις συνιστούν άκανθες που τραυματίζουν το γνήσιο
και υγιή εκκλησιαστικό βίο και σηματοδοτούν φαινόμενα αλλοτριώσεως της
αποστολής και του προορισμού της Εκκλησίας.
Ο Θείος της Εκκλησίας Δομήτωρ δεν αφήνει,
βεβαίως, την Εκκλησία Του,το Μυστικό του Σώμα, να βλαβεί ουδ΄ επ΄ ελάχιστον απ
τα επιφερόμενα τραύματα (ο αντίθετος ισχυρισμός συνιστά κραυγαλέα βλασφημία,
τυγχάνει αντιευαγγελικός, αθεολόγητος,ανόητος και ανιστόρητος).
Κινδυνεύουν, όμως, πολλά μέλη της
Εκκλησίας, κληρικοί και μη, να βλαβούν πνευματικά, και να εξω-εκκλησιασθούν,
ουσιαστικά, στην περίπτωση κατά την οποία οι ιδεοληψίες κάποιων λανσάρονται σαν
γνήσια εκκλησιαστικές θέσεις και, το χείριστον, η ποιμαίνουσα Εκκλησία τις
ανέχεται και δεν τις καταδικάζει (η Εκκλησία της Κύπρου τυγχάνει αξία
συγχαρητηρίων για την ευαισθησία της εν προκειμένω, όρα περίπτωση Πιτσιλλίδη).
Αλλά και το κύρος της Εκκλησίας υφίσταται
καθίζηση στη συνείδηση κάποιων εξ αιτίας των ως άνω περιγραφεισών
"ακανθών" του συγχρόνου εκκλησιαστικού βίου.
Εντός των τειχών, λοιπόν, μακαριώτατε, έναν
υπεύθυνο εκκλησιαστικό ηγέτη αναμένει εργασία πολλή. Εις βάθος και πλάτος.
Απαιτείται ρήξη με φιλικά πρόσωπα, κατεστημένα συμφέροντα και παγιωμένες
νοοτροπίες. Απαιτείται τόλμη και αποφασιστικότητα. Έργο χρυσοστομικό και
προδρομικό. Υπάρχει, άραγε, αυτή και σε ποιο βαθμό;
Υ.Γ.Όλως ατυχής, κατά τη
γνώμη μου, τυγχάνει η θετική αναφορά του μακαριωτάτου στον ισχύοντα Καταστατικό
Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος (νόμος 590/1977). Καλόν θα ήτο να εγκύψει,
προσεκτικά, και να εμβαθύνει ο αρχιεπίσκοπος στις καταλυτικές κριτικές που άσκησαν,
εν προκειμένω, οι μακαριστοί Φλωρίνης Αυγουστίνος και Ελευθερουπόλεως
Αμβρόσιος. Πρόκειται για έναν των πλέον δικτατορικών καταστατικών χαρτών.
