του Δρ Γεώργιου Τσακαλίδη
Θεολόγος – Θρησκειοπαιδαγωγός
Συμμετείχα με τον Πρόεδρο της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος, τους δύο εξ Αθηνών Αντιπροέδρους και τρεις γενικούς συμβούλους στην κηδεία της εικονιζόμενης Μαρίας Χατζηθανάση. Η Μαρία ήταν θεολόγος και διπλωματούχος μαία με εμπειρία όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Ήταν συνεπής και στην επιστήμη της Θεολογίας, την οποία σπούδασε με πολλή πίστη και αγάπη και τη μετέδιδε με όλη της την ψυχή στους μαθητές και στις μαθήτριές της. Ήταν συνεπής και στην επιστήμη της μαιευτικής, γιατί έταξε τον εαυτό της στην υπηρεσία της ζωής και όχι της θανάτωσης του αγέννητου παιδιού. Ήταν χαρά της τα παιδιά. Χαρά της μεγάλη ήταν να παρέχει κάθε βοήθεια, προ- και μετά-γενετική, σε υποψήφιες και νεαρές μητέρες. Οργάνωνε σεμινάρια για υποψήφιες μητέρες. Ήταν δε υπέρμαχος του φυσικού τοκετού. Η ίδια έφερε στον κόσμο όσα παιδιά της χάρισε ο Θεός: δέκα υπέροχα βλαστάρια, αληθινά αγγελούδια. Έζησε βέβαια σε οικογένεια με ζωντανό παράδειγμα πίστης. Ο Οφθαλμίατρος ιερέας πατέρας της έφερε στον κόσμο πέντε παιδιά, ο θείος της εννιά, μη εμποδίζοντας τη γέννηση κανενός.Οι γονείς και τα αδέλφια της είχαν πνευματικό τον Άγιο Πορφύριο. Την Τετάρτη,20 Ιουνίου, η Μαρία με τα δέκα παιδιά (το μικρότερο μόλις δύο μηνών) δεν παρέλειψε να ξεγεννήσει νεαρή φίλη της. Παρέμεινε μαζί της όλη τη νύχτα για αποφυγή τυχόν επιπλοκών. Επιστρέφοντας στο σπίτι της είχε τροχαίο ατύχημα, που της στέρησε τη ζωή. Πριν από δύο εβδομάδες έλεγε στα μεγαλύτερα παιδιά της: «Αν με σκοτώσει κάποια νταλίκα τι θα πείτε στα μικρότερα αδέλφια σας; Ότι η μαμά σκοτώθηκε ή ότι αναχώρησε στον ουρανό»;
Η κηδεία της θύμιζε αναστάσιμη ακολουθία. Υπήρξε πάνδημη. Το μεγάλο πάρκινγκ της Μονής του Αγίου Πορφυρίου στο Μήλεσι Αττικής, οι δρόμοι που οδηγούν σ’ αυτήν αμφίπλευρα και όλος ο λόφος πριν το μοναστήρι είχε καταληφθεί από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. «Τόσος κόσμος», είπε ο Πρόεδρος της Α.Σ.Π.Ε., «μόνο στην κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου είχε συγκεντρωθεί». Κόσμος πολύς. Η πλειονότητα νέοι και παιδιά, ανίψια της, μαθητές και μαθήτριές της, εγκυμονούσες γυναίκες, που την υπεραγαπούσαν. Ξεπροβόδησαν με δάκρυα στα μάτια τη νεαρή, ενσυνείδητα χριστιανή και υπέρ-πολύτεκνη μητέρα. Ήταν μόλις σαράντα δύο ετών. Χρειάστηκε πάνω από μιάμιση ώρα για να προσκυνήσει με πολύ γρήγορο ρυθμό ο συγκεντρωμένος κόσμος. Τα παιδιά της περικύκλωσαν το φέρετρό της λευκοφορεμένα. Ο μεγαλύτερος γιος διάβασε τον Απόστολο. Στις συλλυπητήριες ευχές του κόσμου απαντούσαν όλα τους: «Χριστός ανέστη».
Της ακολουθίας προέστησαν δύο αρχιερείς, ο Μεσογαίας Νικόλαος και ο Κηφισίας Κύριλος. Ανέμενε κανείς να ακουσθούν επικήδειοι λόγοι για την υποδειγματική αυτή μητέρα. Δεν ακούσθηκαν. Ίσως ήταν επιθυμία των οικείων της. Πάντως και χωρίς επικήδειο η κηδεία της Μαρίας υπήρξε ένα βουβό εγκώμιο και μια βουβή διαφήμιση της πολυτεκνίας. Ίσως ήταν καλύτερα έτσι. Να εγκωμιάζεται η πολυτεκνία όχι με λόγια, αλλά με το ζωντανό παράδειγμα. Δικαιολογημένα σχολίασε αμέσως μετά την ακολουθία, η Αγάπη Πετροπούλου, Πρόεδρος Πολυτέκνων Αλεξανδρούπολης και μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Α.Σ.Π.Ε.: «Εγώ προσκύνησα το σκήνωμά της ως σκήνωμα αγίας και επικαλέστηκα τις μεσιτείες της». Ο Θεός να σταλάξει βάλσαμο παρηγοριάς στις καρδιές του συζύγου, των παιδιών της, των γονέων και των αδελφών της. Η Α.Σ.Π.Ε. θεωρεί μεγάλη απώλεια την αναχώρηση της Μαρίας, επειδή θα μας λείψει το ολοζώντανο παράδειγμά της, από το οποίο έχουμε τόση ανάγκη οι σύγχρονοι Έλληνες.
Δρ Γεώργιος Τσακαλίδης
Θεολόγος – Θρησκειοπαιδαγωγός