Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2019

Η ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ Ο π. ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΝΑΝΟΣ ΩΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΩΝ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ

ΣΧΟΛΙΑ ΕΝ ΣΧΕΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Π. ΑΝΔΡΕΑ ΚΟΝΑΝΟΥ ΣΤΗΝ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ ΜΕ ΘΕΜΑ  "ΟΤΑΝ ΠΕΦΤΕΙΣ ΝΑ ΣΗΚΩΝΕΣΑΙ ΞΑΝΑ".

  ΣΧΟΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ Π.ΚΟΝΑΝΟΥ ΣΤΗ ΦΛΩΡΙΝΑ

Πτολεμαΐδα 27 Σεπτεμβρίου 2019

Την Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου με τις ευλογίες του επισκόπου Φλωρίνης Θεοκλήτου ο π. Ανδρέας Κονάνος  παρέστη και μίλησε σε κοινό που ξεπέρασε τους 2000, ένα κοινό που κατά κανόνα ήταν από την πόλη τη Πτολεμαΐδας και από τα περίχωρα αυτής. Η εκδήλωση ως γνωστό έγινε στην πισίνα του ξενοδοχείου Ιωάννου Resort hotel και η ομιλία είχε θέμα:  «ΟΤΑΝ ΠΕΦΤΕΙΣ ΝΑ ΣΗΚΩΝΕΣΑΙ ΞΑΝΑ».  Ο π. Αυγουστίνος Αυξωνίδης ήταν εκεί για να υποδεχτεί τον πατέρα Ανδρέα, τον «ελέω του διαδικτύου και της τεχνολογίας» γνωστό σε όλον τον ορθόδοξο κόσμο, ήταν εκεί για να τον χαιρετίσει με τρόπο επίσημο ενώπιων όλων των Πτολεμαϊδιωτών  που παραστέκονταν βιολογικό τω τρόπω αλλά και όλων όσων με ηλεκτρονικά μέσα ήταν παρόντες-απόντες εφόσον η τεχνολογία μετατρέπει και αίθουσες δεξιώσεων σε «ηλεκτρονικούς άμβωνες».


Επειδή η καλύτερη εισαγωγή για την  υπόθεση αυτή υπάρχει μέσα στον Χαιρετισμό του π. Αυγουστίνου καλό είναι να θυμηθούμε μία μόνο πρότασή του. Ιδού:  «Γι’ αυτό λοιπόν χαιρόμαστε ιδιαίτερα πατέρα Ανδρέα, που σας έχουμε κοντά μας και είστε μέρος της καρδιάς όλων των πιστών ανθρώπων που ήλθαν να σας ακούσουν για να μεταδώσετε το λόγο του Θεού και την δυνατότητα ο άνθρωπος να βρει τον εαυτό του. Κι αν βρει τον εαυτό του να συναντήσει και να βρει και τον Θεό» [1]
Στο σημείο αυτό αγαπητοί ας πούμε λίγα λόγια για την «αγωγή της καρδιάς» αλλά και για τα «επίπεδα αληθείας» που οι σύγχρονοι θεολόγοι του καιρού μας χρησιμοποιούν ως δολώματα για να συλλάβουν στα ανακόλουθα δίκτυά τους «ακόλουθους» ή αλλιώς  «οπαδούς» (Άγιος Παΐσιος).

Τι είναι όμως η «αγωγή της καρδιάς»;

Θεμέλιο της απάντησής μας στο ερώτημα αυτό που πρόκειται να λύσει πολλά μυαλά από τα δεσμά των σύγχρονων «διδασκάλων» που σαν Γκουρού επιβάλλονται στο νου! αποτελούν τα παρακάτω λόγια του άλλου π. Αυγουστίνου, του πρώην επισκόπου Φλωρίνης, του π. Αυγουστίνου Καντιώτου που έκανε την πόλη αυτή πραγματικά μια «πολύ όμορφη πόλη με πολλούς καλούς ανθρώπους» (π. Ανδρέας Κονάνος) [2].

Ο επίσκοπος Αυγουστίνος που ακόμη αγγίζει τις καρδιές όλων των Πτολεμαϊδιωτών συμπεριλαμβάνει σε ένα γραπτό κήρυγμά του τη φράση του Ευαγγελίου «Αγαπάτε αλλήλους»! Θυμίζω εδώ μία πρώτη φράση του π. Ανδρέα που είπε την Τετάρτη 12 Ιουνίου στη Φλώρινα όταν μιλούσε στους Φλωρινιώτες πάλι με θέμα την καρδιά: «Όταν ο Χριστός φωτίζει το νου και την καρδιά σου»! Τι είπε; Ακούστε: «ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΤΕΙΣ ΣΕ Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΚΑΝΕΙ» [3]. Ας ακούσουμε τώρα τα λόγια του φωτισμένου επισκόπου Αυγουστίνου, λόγια ενός ιεράρχη που πόνεσε και πονάει η καρδιά του για τα «καλά» παιδιά του, κληρικούς και λαϊκούς… «Μερικοὶ στην εποχή μας ζητούν να χωρίσουν αυτὰ τα δύο (ενν. το δόγμα από την ηθική)· αλλὰ όπως στον αργαλειό το στημόνι δεν χωρίζεται απὸ το υφάδι αλλὰ και τα δυο μαζὶ κάνουν το ύφασμα, έτσι και στον Χριστιανισμό!  δόγμα και ηθική, πίστι και έργα, κάνουν την αραχνοΰφαντη στολή της Ορθοδοξίας. «Όσοι εις Χριστὸν εβαπτίσθητε, Χριστὸν ενεδύσασθε» (Γαλ. 3,27· βλ. & ῾Ρωμ. 13,14). Χωρὶς αυτήν θα είσαι γυμνός και ο Κύριος θα σου πη· «Εταίρε, πως εισήλθες ώδε μη έχων ένδυμα γάμου;» (Ματθ. 22,12). Χριστιανισμός ίσον «πίστις δι᾽ αγάπης ενεργουμένη» (Γαλ. 5,6)». Και συνεχίζει:  «Κάποιοι θέλησαν σε καταστατικούς νόμους να διακρίνουν διατάξεις και ιεροὺς κανόνες σε δογματικοὺς και σε ηθικούς, και τους μεν να καλύψουν με κύρος, τους δε ν᾽ αφήσουν ακάλυπτους. Η μοντέρνα ηθική βλέπετε κρατάει μόνο το «Αγαπάτε αλλήλους» (Ιω. 13,34), κι αφήνει τα άλλα. Ναι, το «Αγαπάτε αλλήλους» είνε η κορυφή, αλλὰ κορυφή χωρὶς βάσι δεν υπάρχει· υπάρχει η κορυφή, διότι υπάρχει ολόκληρος όγκος βουνού· και υπάρχει το «Αγαπάτε αλλήλους», διότι υπάρχουν τα δόγματα. Αν αφαίρεσης τα δόγματα, το «Αγαπάτε αλλήλους» θα καταντήσῃ σεξουαλικό ζήτημα. Όχι! το δόγμα απὸ την ηθική δεν χωρίζεται… Θα κρατήσουμε τὴν Ορθοδοξία.» [4]. 

Αγαπητοί, όλοι όσοι ήμασταν παρόντες στην εν λόγω εκδήλωση ακούσαμε το ομιλητή να ομολογεί ότι η ομιλία του αυτή δεν ήταν «κήρυγμα»! Μας ρώτησε, αν θυμάστε, ο Πατήρ ‘’Αυτά που σας είπα ήταν Κήρυγμα;’’, και απαντήσατε εν φωνή: «Όχι». Και πάλι μας είπε καταφατικά: ‘’Δεν ήταν κήρυγμα! κι όμως ήταν κήρυγμα’’… Αλλά και  οι Φλωρινιώτες δεν άκουσαν τα λόγια τούτα του Πατρός, «ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΑΜΠΕΙ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΟΥ»;  «(24:47) Βλέπεις τη γυναίκα σου βρε παιδί μου, γέλα! Το πρόσωπό σου πρέπει να λάμπει όταν βλέπει την γυναίκα σου. Αυτό είναι το φως! που σε φώτισε ο Θεός. Να της πεις: Εσύ είσαι ο άνθρωπός μου, χάρις σε ΄σένα νιώθω τον αντρισμό μου, χάρις σε ΄σένα είμαι πατέρας, χάρις σε  ΄σένα νιώθω άντρας, χάρις σε ΄σένα έχω αξία! μου δίνεις τιμή! Δείξτω της αυτό! (25:11)»[3]… Μια ακόμη σκηνή από την ομιλία του στην Φλωρίνα έχει θέση και αξία να κατατεθεί εδώ και αφορά ένα παλληκάρι που «χώρισε». Ιδού: « (9:50) Και ένας με άκουσε, επειδή χώρισε με την κοπέλα που αγαπούσε. Ήτανε τέσσερα (4) χρόνια μαζί, είχανε μία σχέση και χωρίσανε! συμβαίνει αυτό, ε; Δεν ξέρω αν εδώ (ενν. στην Φλώρινα του Καντιώτη) χωρίζετε πρώτη φορά, στην Αθήνα χωρίζουνε. Ο κόσμος  τσακώνεται, χωρίζει…, αρραβώνες διαλύονται, γάμοι! τέλος πάντων. Αυτός μπήκε λοιπόν μες την κατάθλιψη και στο κλάμα, στα «πατώματα», κι έβαλε, ε, πως τόπε, τραγούδια, «πονεμένα  τραγούδια» για απογοητευμένους και μελαγχολικούς; Έψαξε τραγούδια, ήταν (ενν. τα τραγούδια) σε λίστα: «Τραγούδια για γλέντια», «τραγούδια θλιβερά», αυτός έβαλε για μελαγχολικούς και βγήκε μια ομιλία που είχα (ενν. με τίτλο): «Τα μελαγχολικά σου μάτια». Ακούει την ομιλία! έκλεγε αυτός για την κοπέλα που ‘χε χάσει, την πριγκίπισσα. Άκουγε την ομιλία! του φύγαν τα δάκρυα! Και λέει: Γιατί δεν κλαίω; Εγώ θέλω να κλαίω!  Ήθελα κάποιον να με κάνει να κλαίω κι άλλο! Γιατί μου λέει: Πάτερ, ξέρεις τι είναι να χωρίσεις; Μεγάλο πράμα να χωρίσεις, να μην στο δώσει ο Θεός!... Είναι (του) λέω δύσκολο! είναι δύσκολο να χωρίσεις, να τσακώνεσαι, να πληγώνεσαι, να ξεριζώνεις την καρδιά σου, να, τέλος πάντων. (11:12)» [3].


Εννοείται ότι  το παλληκάρι και η κοπέλα του «Ήτανε τέσσερα (4) χρόνια μαζί» και απλά  «είχανε μία σχέση» και χωρίσανε!
Να λοιπόν τι είναι η αγωγή της καρδιάς!

Είναι η λεγόμενη αγωγή του συναισθήματος ή αλλιώς η συναισθηματική αγωγή,  ό,τι δηλαδή έχει να κάνει με την γνωστή συναισθηματική νοημοσύνη (EQ) που εδώ και 10 χρόνια διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία (και τα τελευταία τρία μαζί με τα άλλα αντισυνταγματικά και αντίχριστά βιβλία των σύγχρονων Θρησκευτικών και επιπλέον μαζί με τις ονομαστές θεματικές-σεξουαλικές εβδομάδες).

Πολύ φωτιστικός για όποιον έχει τα ώτα της καρδίας του ανοιχτά είναι και αυτός ο λόγος  του ψυχίατρου Αρ. Α. Ασπιώτη περί σεξουαλικής διαφώτισης και αγωγής (που όπως θα ξέρετε αποτελεί το πρώτο τμήμα της Συναισθηματικής αγωγής)! Στο 44ο τεύχος (1961)με γενικό τίτλο «ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ» και στη σελίδα 11 γράφει τα εξής: «Πολλοί, καθολικοί κυρίως, συγγραφείς, προτιμούν τον όρον «αγωγή του συναισθήματος» (education du sentiment) ο οποίος φαίνεται περισσότερο επιτυχής, διότι δεικνύει ότι δεν πρόκειται μόνον δια την αποκάλυψιν εις το παιδί των φυσιολογικών φαινομένων, αλλ’  ότι θ’ αποβλέπη κυρίως αυτή η αποκάλυψις εις την καλλιέργειαν του πνεύματός των,  της καρδίας των, της θελήσεώς των, και θα τα προετοιμάζει εις το να διαβλέπουν, ν’ αγαπούν και να σέβονται το μεγαλείον της ζωής»…. Ό,τι εν ολίγοις ή εν πολλοίς διδάσκει ο Ιερέας Ανδρέας Κονάνος;

Πριν αναφερθούμε στα «επίπεδα αληθείας» όπου η συναισθηματική νοημοσύνη (EQ) και η αγωγή του συναισθήματος θεωρείται ως ένα ανώτερο είδος αγωγής, πιο υψηλό και πιο αληθινό από τα προηγούμενα συστήματα τα οποία απέτυχαν –όπως λένε- να ενώσουν, π.χ την οικογένεια, τις φυλές και τα έθνη ή που δεν κατόρθωσαν να εξαλείψουν τις αδικίες εντός της οικογένειας αλλά και την κοινωνική αδικία όλων των κρατών, καλό είναι να δούμε τι κοινό και όμοιο υπάρχει μεταξύ των κοινωνικών-ψυχολογικών τρόπων και λόγων του π. Ανδρέα και όλων εκείνων που πιστεύουν ότι ο «χωρισμός» μεταξύ των ζευγαριών, παντρεμένων και μη, οφείλετε «στην αυξανόμενη έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης»[5]! Ιδού και ένα δείγμα της γραφής αυτής:

«Οι σύμβουλοι παντρεμένων ζευγαριών παρατήρησαν από καιρό ότι, ώσπου να βρει το δρόμο προς το γραφείο τους, ένα ζευγάρι βιώνει αυτό το μοντέλο δέσμευσης-απομόνωσης, με εκείνον να παραπονιέται για τις «παράλογες» απαιτήσεις και τα ξεσπάσματά της κι εκείνη να μιλά για την αδιαφορία που της δείχνει σε ό,τι του λέει. Αυτό το συζυγικό φινάλε αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι σ’ ένα ζευγάρι υπάρχουν πράγματι δύο συναισθηματικές αλήθειες: η δική του και η δική της…

Όλα αυτά σημαίνουν ότι, σε γενικές γραμμές, οι γυναίκες οδεύουν στο γάμο προετοιμασμένες για το ρόλο του «συναισθηματικού μάνατζερ», του ανθρώπου δηλαδή που είναι σε θέση να χειριστεί τα δικά του συναισθήματα και εκείνα των άλλων, ενώ οι άντρες εκτιμούν πολύ λιγότερο τη σημασία αυτού του στοιχείου για τη μακροημέρευση του γάμου τους…
ΣΥΖΥΓΙΚΑ ΛΑΘΗ:

Φρεντ:   Πήρες τα ρούχα μου από το καθαριστήριο;
Ίνγκριτ:  (κοροϊδευτικά) «Πήρες τα ρούχα μου από το καθαρηιστήριο;». Παρ’ τα μόνος σου τα αναθεματισμένα τα ρούχα σου απ’ το καθαριστήριο. Τι είμαι, υπηρέτριά σου;
Φρεντ:  Δε νομίζω. Αν ήσουν υπηρέτρια, θα ‘ξερες τουλάχιστον να καθαρίζεις…

ΤΟΞΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ:

Τα παιδιά έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο και ο Μάρτιν, ο πατέρας τους, αρχίζει να εκνευρίζεται. Στρέφεται προς τη γυναίκα του, τη Μέλανι, και λέει με απότομο ύφος: «Χρυσή μου, δε νομίζεις πως θα έπρεπε να ησυχάσουν τα παιδιά;».  Στην πραγματικότητα σκέφτεται: «Παραείναι ανεκτική μαζί τους». Η Μέλανι, αντιδρώντας στο θυμό του, νιώθει να την πλημμυρίζει οργή. Το πρόσωπό της σφίγγεται, τα φρύδια της σμίγουν σκυθρωπά και απαντά: «Τα παιδιά διασκεδάζουν, Ούτως ή άλλως, σε λίγο θα πάνε για ύπνο». Η δική της σκέψη: «Άντε πάλι, μουρμούρα». Τώρα ο Μάρτιν δείχνει φανερά εκνευρισμένος. Σκύβει απειλητικά με τις γροθιές σφιγμένες και λέει με πολύ ενοχλημένο ύφος: «Να τα βάλω τώρα στο κρεβάτι;». Σκέφτεται: «Μια ζωή αντιρρήσεις. Καλύτερα να αναλάβω εγώ». Η Μέλανι, τρομαγμένη ξαφνικά από την αγανάκτηση του Μάρτιν, λέει πειθήνια: «Άσε, θα τα βάλω έγώ για ύπνο τώρα». Σκέφτεται: «Έχει βγει από τα ρούχα του, μπορεί να χτυπήσει τα παιδιά. Ας υποχωρήσω καλύτερα.» [5]

Αν και δεν είναι του παρόντος ας εμφανίζουμε σύντομα ένα ακόμα «επίπεδο αληθείας» από την παραπάνω «συναισθηματική» πηγή! Στο 10ο κεφάλαιο, σελίδα 37,  ο συγγραφέας Daniel Goleman  ξεκινά με τον τίτλο: «Διοικώντας με την καρδιά» και  οδηγεί σταδιακά τη σκέψη όλων των αναγνωστών ακολούθων του στα βασικά στοιχεία της «κοινωνικής νοημοσύνης»! Μέσα από μία ιστορία αεροπορικής τραγωδίας ο Daniel βγάζει το συμπέρασμα πως «Στο 80 τοις εκατό των αεροπορικών δυστυχημάτων οι πιλότοι κάνουν λάθη που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, ιδιαίτερα αν το πλήρωμα συνεργάζονταν πιο αρμονικά». Και συνεχίζει: «Ομαδική δουλειά, ανοιχτές γραμμές επικοινωνίας, συνεργασία, συζήτηση και ελεύθερη έκφραση της άποψης του καθενός – βασικά στοιχεία κοινωνικής νοημοσύνης- αποκτούν πια πρωτεύοντα σημασία στην εκπαίδευση των πιλότων ταυτόχρονα με τις τεχνικές τους δεξιότητες» [5]!  Για όλους όσους δεν κατάλαβαν  καλό είναι να πούμε ότι οι σύγχρονοι θεολόγοι του καιρού μας έπαψαν να συμπεριλαμβάνουν στις ομιλίες τους δύο πράματα, ένα το όνομα «Ιησούς Χριστός» και ένα τον όρο «αμαρτία». Το μόνο που ξέρουν να λένε είναι ότι «οι πιλότοι κάνουν λάθη», ότι όλοι μας κάνουμε λάθη, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, και ότι ο Θεός τα  γνωρίζει αυτά, όπως π.χ. ότι στο τέλος ο Σαύλος θα γίνει…  Καλά δεν θυμάστε την απάντηση που όλοι μαζί με μια φωνή εδώσατε;  «Παύλος»!  

Δηλαδή, αγαπητοί, οι γκουρού της «κοινωνικής νοημοσύνης» περνούν το μήνυμα των λαθών και όχι της αμαρτίας λόγω ότι Ο ΘΕΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΜΑΣ! Αλήθεια αυτό δεν ήταν το μήνυμα του π. Ανδρέα, ότι όλα είναι «λάθη»; Αλλά και ο στόχος του δεν ήταν μαζί με τις οικογενειακές συναισθηματο-δεξιότητες να περάσει σε 2.000 ακολούθους του το μήνυμα της «κοινωνικής νοημοσύνης», της «κοινωνικής δικαιοσύνης», κι ας σταματήσω εδώ να μην χαλάσω το κλίμα το καλό, αυτό το της χαράς των κρυφο-Οικουμενιστών…

Επειδή η όλη ιστορία δυστυχώς  έχει σχέση με την ασθένεια του γκουρουϊσμού  ή καλύτερα των «Πρώτων» (όλων εκείνων δηλαδή των σπουδαίων ανθρώπων και διδασκάλων του καιρού μας, θεολόγων , ψυχολόγων και ιατρών , επισκόπων, λαϊκών και κληρικών) καλό είναι να κλείσουμε τον πρώτο αυτόν σχολιασμό με τη φωνή του Καντιώτη που λέγει ότι «Αν αφαίρεσης τα δόγματα, το «Αγαπάτε αλλήλους» θα καταντήσῃ σεξουαλικό ζήτημα», και ότι «Κάποιοι» κάποτε στα πρώτα πανεπιστήμια της Αμερικής θέλησαν να ΧΩΡΙΣΟΥΝ το δόγμα από την ηθική…

Όχι! Το δόγμα απὸ την ηθική δεν χωρίζεται π. Ανδρέα…  Στην Πτολεμαΐδα Θα κρατήσουμε την Ορθοδοξία όπως μας την δίδαξε ο πρώην επίσκοπος Φλωρίνης.
(Συνεχίζεται)

 Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Εκπαιδευτικός ΠΕ11

[5] «Η συναισθηματική νοημοσύνη: Γιατί του «EQ» είναι πιο σημαντικό από το «IQ»;», Daniel Goleman, Τόμος Β, «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», Εκδόσεις «πεδίο»,  σελ. 12-22 

πηγή:https://emmadimitris.blogspot.com/2019/09/blog-post_148.html#more 

 ΣΧΟΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ Π.ΚΟΝΑΝΟΥ ΣΤΗ ΦΛΩΡΙΝΑ
  1. ReplyΑπλώς ανθρωπος
    Κρίμα τοσος κοσμος για τον αιρετικό…
    Και πιο κριμα που ανθρωποι υποτίθεται πιστοί με φήμη οικογενειακή και παπάδες πήγαν να ακούσουν έναν προδότη της πίστεως!
    ΜΟΝΟ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ!
  2. Replydiogenis o kinikos
    Συγχαρητήρια! Πατέρα Κ. Εκτός από τις¨γαργαλιστικες¨όμορφες και¨βολικές¨προς όλους ομιλίες σας, θα μπορούσατε να ασχοληθείτε όποτε θέλετε και με την¨επιθεώρηση¨ Έχετε εξελιχθεί σε έναν τέλειο shouman όπως Αμερική… Βάζετε κάτω τον Λαζόπουλο, ακόμα και τον Σεφερλή. Θα πω με σιγουριά, ότι είστε η επανάσταση του έως τώρα¨μπανάλ¨και¨αυστηρού¨ορθόδοξου χριστιανισμού.
    Υ.Γ. Και μην ακούσω κανέναν να σας αποκαλέσει αιρετικό…
  3. ReplyMaximos
    Η απόλυτη ισοπέδωση των κανόνων της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης και παράλληλα τεράστια η ευθύνη των διοργανωτών…
  4. ReplyΑλέξης
    Ντροπή στους διοργανωτές. Ντροπή στους οικογενειάρχες τους δήθεν πιστούς και μεγαλύτερη ντροπή στους ΠΑΠΆΔΕΣ που παρεβρέθηκαν στην εκδήλωση αυτή.
  5. ReplyΧ.Σ.
    Ο ρόλος των ιερέων της εκκλησίας μας δεν έγκειται στο να¨κατασκευάσουν¨καλούς και ευτυχισμένους ανθρώπους, μέσα από συμβουλευτικά εγχειρίδια και ομιλίες προσωπικών απόψεων. Καλός άνθρωπος μπορεί να γίνει κανείς οπουδήποτε, ακόμα κι αν δεν είναι μέλος της Εκκλησίας μας, ακόμα κι αν ανήκει σ’ οποιοδήποτε θρησκευτικό μόρφωμα στον κόσμο. Ο ρόλος της Εκκλησίας είναι να δημιουργήσει Αγίους και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με την τήρηση των εντολών του Χριστού. Οι εντολές αυτές δεν κατέχουν θέση κώδικα καλής συμπεριφοράς, αλλά δόθηκαν για να οδηγήσουν, με την Χάρη του Θεού, στην εν Χριστώ Αγιότητα. Γι’ αυτό και ο συνειδητοποιημένος Χριστιανός δεν πρέπει να επιδιώκει να γίνει απλά ένας καλός, ηθικός και ευτυχισμένος άνθρωπος, αλλά Άγιος. Μόνο τότε θα είναι αληθινός άνθρωπος, γνήσιος συνάνθρωπος, πλήρης αγάπης για τον κάθε άνθρωπο, στο πρόσωπο του οποίου θα συναντά τον ίδιο τον Χριστό. Αυτό έκαναν οι Άγιοι που τιμούμε σήμερα. Αγωνίστηκαν για την τήρηση των εντολών του Χριστού, μέσα από τον προσωπικό τους αγώνα. Ήταν άνθρωποι σαν κι εμάς. Με προτερήματα και ελαττώματα. Με αρετές και πάθη. Με πτώσεις και ανατάσεις. Δε γεννήθηκαν Άγιοι, αλλά κατέκτησαν την αγιότητα, με τον αγώνα μιας ολόκληρης ζωής στο στάδιο της Πίστης, της Αγάπης και, κυρίως, της Μετάνοιας. Η Πίστη γι’ αυτούς ήταν βίωμα ζωής και όχι ιδεολογικό θεώρημα. Η Αγάπη δεν είχε σχέση με συμβατικότητες, ούτε με ελεγχόμενες κοινωνικές δράσεις, αλλά ήταν μίμηση Θεού, ζωή Θεού. Η Μετάνοια ήταν η απόδειξη της διαρκούς πάλης με τον έσω αμαρτωλό άνθρωπο. Ήταν ο καρπός της βαθιάς ενδοσκόπησης, της ειλικρινούς αυτοεξέτασης, της ανυπόκριτης αυτομεμψίας. Μέσα απ’ αυτή οδηγήθηκαν στην αυτογνωσία και, τελικά, στην Θεογνωσία και στην Αγιότητα.
  6. ReplyΚΛΗΜΗΣ
    Προς ιερά μητρόπολη Φλωρίνης και σύλλογο «οι φίλοι του Αγίου Όρους»: σε προηγούμενες αναρτήσεις παρατέθηκαν αρκετές διαδικτυακές παραπομπές που αποκαλύπτουν κάποιες θέσεις του π.Ανδρέα Κονάνου , ασύμβατες με το ορθόδοξο χριστιανικό ήθος και φρόνημα.
    Αλήθεια, ασχοληθήκατε καθόλου με αυτές; Τις θέσατε υπ όψιν του γνωστού για το σεβασμό του στο ορθόδοξο ήθος μητροπολίτη Φλωρίνης Θεοκλήτου, πνευματικού τέκνου του μακαριστού Αυγουστίνου, σεβαστών πνευματικών πατέρων της μητροπόλεώς μας, που τηρούν την πνευματική παρακαταθήκη του μακαριστού Αυγουστίνου, φωτισμένων γερόντων το Αγίου Όρους, εγκρατών της Θεολογίας καθηγητών;
    Ενημερώθηκε όπως έπρεπε και όσο έπρεπε ο μητροπολίτης; Είναι πολύ πιθανό να μην γνώριζε τίποτε για τις θέσεις του εν λόγω κληρικού όταν ο σύλλογος εξασφάλισε την άδειά του και την ευλογία του για την πραγματοποίηση της εκδηλώσεως. Δεν μπορεί μόνος του να ασχολείται με όλα τα ζητήματα που προκύπτουν στον εκκλησιαστικό βίο. Γι αυτό έχει ανάγκη από ικανούς και εμπνευσμένους συνεργάτες και συμβούλους που διακρίνονται για το ορθόδοξο του φρονήματός τους και την αγωνιστικότητά τους.
    Ο μακαριστός Αυγουστίνος είχε σαν συνεργάτες του δύο ογκόλιθους της θεολογικής επιστήμης, τους μακαριστούς Στέργιο Σάκκο και Νικόλαο Σωτηρόπουλο, που κονιορτοποιούσαν τις στρεβλές θέσεις απίστων, αθέων και αιρετικών και προφύλασσαν το λαό του Θεού από πλάνες και ετεροδιδασκαλίες. (Ενώ και ο ίδιος ο π.Αυγουστίνος υπήρξε εγκρατής της θεολογίας και τέρας μορφώσεως).
    QUO VADIS σύλλογε «Οι φίλοι του Αγίου Όρους»; Μετά την περίπτωση με το Θανάση Παπαθανασίου είχαμε την περίπτωση Κονάνου. Tι λέτε, θα τριτώσει το κακό;
    QUO VADIS μητρόπολη Φλωρίνης (η ερώτηση απευθύνεται κυρίως προς κάποιους παράγοντες κοντά στο μητροπολίτη και όχι τόσο στον ίδιο, προσωπικά μου είναι αδύνατο να πιστέψω ότι ο π.Θεόκλητος συμφωνεί με τις κατά καιρούς θέσεις του π.Ανδρέα Κονάνου (από πληροφορίες προερχόμενες από Κύπρο δεν είναι αποδεκτός από την εκεί Ιερά Αρχιεπισκοπή); Θα παρείχε ποτέ την ευλογία του ο π.Αυγουστίνος, προκειμένου να μιλήσουν στη μητρόπολή του πρόσωπα εγκαλούμενα διά στοιχείων για στρεβλές απόψεις, θέσεις και αντιλήψεις που νοθεύουν το ορθόδοξο ήθος;
    Υ.Γ.1. Κάποια ποιήματα του π.Ανδρέα Κονάνου τα έχετε υπ όψιν σας; Εκπέμπουν, άραγε, αυτά «ευωδία Χριστού»;
    Υ.Γ.2. Το θέμα που διαπραγματεύθηκε ο εν θέματι κληρικός είναι άκρως πνευματικό και σοβαρό.
    Σας είναι, ασφαλώς γνωστό, το τρίπτυχο «κάθαρση- φωτισμός- θέωση». Ακούσατε, μήπως, να αναπτυχθή εκτενώς το θέμα της καθάρσεως της ψυχής από τα πάθη, διά της νεκρώσεως του «παλαιού ανθρώπου» και της συνεχούς μετανοίας, ως απαραιτήτου βήματος προς την έλευση του φωτισμού και την κατάκτηση, χάριτι Θεία, της θεώσεως; Ή σας ανέπαυσε ο συνεχής και ακατάπαυστος γέλωτας από την πλευρά του ακροατηρίου, που μάλλον δεν ταιριάζει με τη διαπραγμάτευση ενός τόσο σοβαρού και ουσιώδους για την πνευματική μας ζωή θέματος;
  7. Reply49χρονος ημεδαπός
    Δεν καταλαβαίνω πραγματικά γιατί χρησιμοποιήθηκε ο όρος «αιρετικός» για τον π.Αντρέα. Σε τι δηλαδή είναι «αιρετικός»; Διδάσκει πράγματα αντίθετα με το Σύμβολο της Πίστεως και με τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων ή με την Αγία Γραφή; Τότε θα ήταν. Αν τώρα κάποιοι δεν αρέσκονται στο στυλ του, και τους αρέσει η «αυστηρότητα των κανόνων» (ότι και να σημαίνει αυτό), αυτό είναι άλλο θέμα. Αλίμονο όμως αν βαφτίζαμε «αιρετικό» όποιον δεν μας αρέσει η φάτσα του ή ο τρόπος του.
    Προσωπικά παρακολούθησα το βίντεο με την ομιλία του με πολλή προσοχή, την βρήκα αξιολογότατη, για το θέμα που κλήθηκε να αναπτύξει, και πολύ ευχάριστη.
  8. ReplyBartholomaios
    49χρονος ημεδαπός, πόσες φορές στην ομιλία του επικαλέσθηκε την Αγία Γραφή και τους πατέρες της εκκλησίας; Όταν πας να ακούσεις μια ομιλία που τιτλοφορείται με βαρυγδουπο όνομα περιμένεις κ την ανάλογη σοβαρότητα κ όχι αστεισμους κ χαχανητα. Οι εξομολογήσεις να γίνονται στα αεροδρόμια κ όχι στα εξομολογητηρια λόγω ελλείψεως χρόνου που ακούστηκαν έστω κ για αστείο τέτοιες κουβέντες.Οι αιρετικοί από πού ξεχωρίζονται από την εμφάνιση τους η από τα λεγόμενα τους και τις πράξεις τους;Την επόμενη φορά ας καλέσουν και τον πάπα η κανένα ουνιτη μαζί με τον Κονανο.Με τη διαφορά ότι αυτοί είναι σοβαροί στις ομιλίες τους και δεν προσφέρουν γελωτες όπως ανέφερε ο προηγούμενος σχολιαστής τύπου Λαζόπουλου ή Σεφερλή.
  9. ReplyΑπλή Φλωρινιώτισα
    Όπως πολλοί αιρετικοί έτσι και ο π.Κονάνος προσπαθεί με «έξυπνο» τρόπο να ξεσκεπάσει την υποκρισία και το πλασματικό κάλυμμα κάποιας ψευτοευλάβειας πού όντως έχουν κάποιοι Χριστιανοί, στην ουσία όμως ανατρέπει την Ορθόδοξη πνευματικότητα, οδηγώντας το ακροατήριο του σε ¨σύγχρονες¨ χριστιανικές αντιλήψεις. Με όσα λέει απλά χαϊδεύει τα αφτιά των ακροατών του καθηλώνοντάς τους στην ουσία σε ένα συμβιβασμό με τα πάθη και τις αμαρτίες τους. Δεν μιλάει σαφώς ποτέ για μετάνοια πού μόνο αυτή μέσω της κάθαρσης, με την καθοδήγηση διακριτικού πνευματικού, οδηγεί τον Χριστιανό σε μία γνήσια προσωπική σχέση με τον Χριστό και στην σωτηρία του.
    Υ.Γ. Απόσπασμα από ομιλία του Μακαριστού Μητροπολίτη μας Αυγουστίνου.
    «…Διαμαρτυρόμενος ὁ λαὸς κατὰ τῶν ἀναξίων ἀρχιερέων δὲν ἀσεβῇ, διότι Ὁ εὐσεβὴς λαὸς κατὰ τὸ κανονικὸ δίκαιο εἶνε ὁ ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ καὶ ἔχει ὑποχρέωσι, ὅσες φορές κάποιος ἀρχιερεὺς παρεκκλίνει ἐκ τῶν γραμμῶν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ κηρύττει κάτι ποὺ εἶνε ἀσυμβίβαστον μὲ τὴν Ὀρθόδοξη πίστι, ὁ λαὸς ὄχι μόνον πρέπει νὰ διαμαρτύρεται, γιὰ τὴν παρεκτροπή, ἀλλὰ καὶ νὰ διακόπτῃ κάθε πνευματικὴ σχέση με τον παρεκτρεπόμενο ἀρχιερέα.
  10. ReplyMaximos
    Αν αναλογιστούμε το μεγαλείο της πράξης ενός χριστιανού στο να βοηθήσει (εμπνεύσει) έστω και έναν συνάνθρωπο του να ασπαστεί και να βιώσει την ορθόδοξη χριστιανική πίστη, συντελώντας κατά αυτό τον τρόπο στη σωτηρίας της ψυχής του. Σκεφτείτε αντίστοιχα πόσο μεγάλη είναι η ευθύνη αυτών των συλλόγων και των διοργανωτών τέτοιων εκδηλώσεων με ομιλητές αυτού του είδους που συντελούν στον αποπροσανατολισμό χιλιάδων¨αγαθών¨χριστιανών.
    Υ.Γ. Μετά την πρόσκληση του Αθανάσιου Παπαθανασίου, είχαμε την πρόσκληση του π. Ανδρέα Κονάνου, εάν και η επόμενη πρόσκληση είναι του ιδίου χαρακτήρα, δεν θα είναι πλέον σύμπτωση! θα είναι επιλογή!…
  11. Replyοπαιδαγωγός
    Είναι φανερό ότι ο π.Ανδρέας ΔΕΝ μίλησε για τον Χριστό αλλά για τον εαυτό του. Που ήπιε τη σόδα του, πως τον φανταζόταν μια κοπέλα, πως ο τάδε ακούει τις ομιλίες του και αποκοιμιέται κλπ κλπ.
    Από τέτοιους επαγγελματίες, που πράγματι θυμίζουν showman, εσκεμμένα απουσιάζουν οι λέξεις και οποιοεσδήποτε αναφορές σε ΑΙΡΕΣΗ, ΑΜΑΡΤΙΑ, ΜΕΤΑΝΟΙΑ.
    Φυσικά τέτοιοι ομιλητές είναι πολύ βολικοί στο ακροατήριο. Γελάνε πολύ, σχολιάζονται καταστάσεις καθημερινότητας. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν ενδιαφέρεται να μετανοήσει και να συναντήσει μέσα από την άσκηση και τον αγώνα εναντίων των παθών του τον Χριστό. Ο σύγχρονος άνθρωπος ΔΕΝ θέλει να ζοριστεί. Και ομιλίες από τέτοιους ιερείς (αντίστοιχα ο π.Βαρνάβας Γιάγκου από την Θεσσαλονίκη, ο π.Θερμός κλπ), που χαϊδεύουν τα αυτιά και προσφέρουν λίγη ώρα «αποφόρτισης» από την τρεχάλα της καθημερινότητας για να βγάλουμε χρήματα είναι πολύ βολικές. Γι αυτό και γεμίζουν οι αίθουσες.
    Μπορεί να τις ακούσει οποιοσδήποτε, ακόμη κι ένας άθεος ή εκκλησιομάχος και να περάσει «ευχάριστα».
    Αν ερχόταν ένας πραγματικός ασκητής, αμφιβάλω αν θα πήγαιναν οι μισοί να τον ακούσουν. Έναν ψυχοθεραπευτή χρειάζεται ο σημερινός άνθρωπος. Ούτε Θεό ούτε μετάνοια.
    Χειροκροτήστε την παράσταση.
Αναρτήθηκε από
Ετικέτες