Η «στρατηγική ανακόντα» στο ουκρανικό
μέτωπο – μια πρόκληση για την παγκόσμια Ορθοδοξία
Η
στρατηγική «ανακόντα» διατυπώθηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια τού
αμερικανικού εμφυλίου πολέμου από τον στρατηγό Γουίνφιλντ Σκοτ, διοικητή του
στρατού τών Βορείων.
Η στρατηγική, εμπνεόμενη από τήν τακτική τού ανακόντα να
τυλίγει και να σφίγγει μέχρι ασφυξίας τη λεία του, προέβλεπε το μπλοκάρισμα κι
από θάλασσα αλλά και κατά μήκος των ακτών, του εχθρού, στερώντας τον τελευταίο
από κάθε πρόσβαση στα λιμάνια, αποκλεισμός ο οποίος θα επέφερε βαρύ πλήγμα στον
εχθρό.
Η εκκίνηση του
σχεδίου «Ορθόδοξη εκκλησία της Ουκρανίας» μαρτυρεί μια άλλη σοβαρή πρόοδο του
Βατικανού στο δρόμο για την υλοποίηση της στρατηγικής του για την απορρόφηση
του Ορθόδοξου κόσμου. Ταυτόχρονα, η Ουκρανική Ελληνόρυθμη Καθολική
Εκκλησία ([Ο.Ε.Κ.Ε.] στην συνέχεια) θα εξακολουθήσει να είναι
ένα από τα κύρια εργαλεία τής Αγίας Έδρας για την επίλυση των σχετικών
προβλημάτων.
Η
έκπληξη τού Βατικανού
Στις
28 Απριλίου 2019, ο Αρχιεπίσκοπος Κλαούντιο Γκουγκερότι, απευθυνόμενος στους
ενορίτες τού Πατριαρχικού Καθεδρικού ναού τού Κιέβου, σημείωσε ότι ο Πάπας
Φραγκίσκος είχε ετοιμάσει μια έκπληξη για την Ο.Ε.Κ.Ε..
Σύμφωνα
με τον Nuncio (Σ.Μ.: διπλωματικός αντιπρόσωπος τού Πάπα), ο επικεφαλής τού Βατικανού θέλει να δείξει στην ουκρανική Ένωση
ακόμη μεγαλύτερη εγγύτητα και μιά ακόμη πιο σοβαρή υποστήριξη. "Ο Πάπας έχει στην καρδιά του ένα συγκεκριμένο σημάδι. Σας το λέω
με στόχο για να εγείρω το ενδιαφέρον σας. Περισσότερα δεν μπορώ να πω προς το
παρόν. Νομίζω ότι αυτό που θέλει να κάνει ο Πάπας θα δημοσιευτεί σύντομα και θα
αναφέρεται σε αυτήν την υποστήριξη ".
Κυριολεκτικά
λίγες μέρες αργότερα, στις 4 Μαΐου, το τμήμα πληροφοριών της Ο.Ε.Κ.Ε. δημοσίευε
μια έκθεση ότι ο Φραγκίσκος προσκαλεί τον Αρχιεπίσκοπο Σβιατοσλάβ (Σεβτσούκ),
τα μέλη της Συνόδου και μητροπολίτες τής Ο.Ε.Κ.Ε. για να επισκεφθούν τη Ρώμη
στις 5-6 Ιουλίου, 2019.
Σύμφωνα
με εμπειρογνώμονες, στην ιταλική πρωτεύουσα επρόκειτο να πραγματοποιηθεί μια
εντατική "ανταλλαγή απόψεων" περιλαμβανομένης μιας εμπεριστατωμένης
ανάλυσης τής κατάστασης στην Ουκρανία, καθώς και συζήτηση τών βασικών
προβλημάτων και προοπτικών οι οποίες διαγράφονται για την Ρωμαιοκαθολική
Εκκλησία και την Ο.Ε.Κ.Ε. μετά την προεδρικές εκλογές. Το προβλεπόμενο κύριο
προϊόν αυτού τού σχεδίου θα ήταν ο σχεδιασμός μιάς στρατηγικής με ένα καλά
διαρθρωμένο πρόγραμμα δράσεων στόχος τών οποίων θα ήταν η βελτίωση τής
αποδοτικότητας τών δραστηριοτήτων αμφότερων τών θρησκευτικών οργανώσεων (ιδίως
της Ο.Ε.Κ.Ε.) στην επικράτεια του ουκρανικού κράτους.
Σημειώνεται
ότι ο ίδιος ο Σεβτσούκ αναφέρθηκε στο γεγονός με ενθουσιασμό. Όπως παρατήρησε, τέτοια γεγονότα είναι πολύ, πολύ σπάνια. Σύμφωνα με
τον ηγέτη τών Ουνιτών, η απόφαση τού Ποντίφικα ήταν μιά καλή είδηση για την Ο.Ε.Κ.Ε., επειδή ένα τέτοιο είδος συναντήσεων αντιστοιχεί στο υψηλότερο επίπεδο
προσοχής από το Βατικανό.
Όσο
για την αναφερόμενη "στρατηγική προοπτικής", ο Σεβτσούκ τόνισε ότι θα
στηριχτεί στούς ακόλουθους τρείς πυλώνες: κατά πρώτον, στην προσωπική συμμετοχή
τού Πάπα στην διαδικασία υποστήριξης τής Ο.Ε.Κ.Ε. (με έμφαση στην βελτίωση τής
προσωπικής κατανόησης και στην άμεση λήψη πληροφοριών από τον Ποντίφικα
αναφορικά με την ζωή και τις ανάγκες αυτής της δομής). Κατά δεύτερον, στην
σημαντική αύξηση τού υλικού και ιδεολογικού βάρους τών Ουνιτών στο σύστημα τής
διαμόρφωσης τής πολιτικής τού Βατικανού στο «ουκρανικό μέτωπο» (θεωρείται ότι η
Ο.Ε.Κ.Ε. θα συμμετάσχει άμεσα στην επεξεργασία τού οράματος και τής στρατηγικής
τού Ποντίφικα στην Ουκρανία, καθώς και θα συνεργαστεί πιό ενεργά με τις
εκτελεστικές δομές τής Ρωμαϊκής Κουρίας πάνω στην διαμόρφωση πρακτικών
μηχανισμών για την εφαρμογή μιας τέτοιας στρατηγικής). Τρίτος πυλώνας, η παροχή
εγγύησης τού Βατικανού για την ορθή ανάπτυξη τής Ο.Ε.Κ.Ε. σε αντιστοιχία με τις
"προκλήσεις με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπη η ουκρανική εκκλησία
στην Ουκρανία και στο εξωτερικό".
Σημειωτέων
ότι τέτοιες ενέργειες δεν δημιούργησαν κάποια αίσθηση, καθότι η ουσία τους
συνάδει πλήρως με τη λογική τής στρατηγικής που ακολουθείται από το Βατικανό
και τους Ουνίτες στην Ουκρανία, πυρήνα τής οποίας αποτελεί η ιδέα τής
καθολικοποίησης τής χώρας.
Τεχνική
ανακόντα: δύναμη
Παράγοντας κλειδί γιά την επιτυχία ενός τέτοιου
σχεδίου είναι η μεγάλης κλίμακας παρουσία εκπροσώπων τού φιλοκαθολικού λόμπι σε
βασικές θέσεις στις δομές ισχύος του ουκρανικού κράτους.
Κατά
γενική ομολογία, μέχρι πρόσφατα μια τέτοιου επιπέδου διείσδυση στην κορυφή του
"πολιτικού Ολύμπου" ήταν αδιανόητη.
Πρώτα-πρώτα,
ο πρώην Πρόεδρος της Ουκρανίας επιδεικνύει εξαιρετική αφοσίωση στην Ο.Ε.Κ.Ε..
Σε σημείο που αναρωτιέται κανείς αν ο Πέτρο Ποροσένκο προσηλυτίστηκε στην πίστη
τού Ουνιτισμού. Εξάλλου, η δημόσια κοινωνία τού αρχηγού τού κράτους στον
καθεδρικό ναό τής Ο.Ε.Κ.Ε. στο Κίεβο, καθώς κι η επαναλαμβανόμενη συμμετοχή του
σε κοινές εκδηλώσεις προσευχής με τους Ελληνόρυθμους Καθολικούς, λένε πολλά.
Ωστόσο,
ο ίδιος ο Ποροσένκο μπήκε πρόσφατα στήν ουσία τού θέματος όταν στις 29 Απριλίου
2019, σε ομιλία του στο Λβιβ στην Ελληνόρυθμη εκκλησία τής τού Θεού Σοφίας,
επέτρεψε στον εαυτό του να αποδώσει στούς Ουνίτες τον κυρίαρχο ρόλο στη
θρησκευτική ζωή τής Ουκρανίας (σύμφωνα με τα λεχθέντα τού πρώην Προέδρου, «η Ο.Ε.Κ.Ε. είναι ο χώρος όπου βασιλεύει η χριστιανική πίστη τού
Ουκρανικού έθνους»).
Κατά
δεύτερον, στην μυστήρια ζώνη τής Ουνίας εισήλθε κι ο κατέχων την θέση τού
Προέδρου τού Κοινοβουλίου, ενορίτης τής Ο.Ε.Κ.Ε. Αντρέι Παρούμπι. Χάρη, σε
μεγάλο βαθμό, στην έντονη δραστηριότητα κι επιμονή του, μέσω του Κοινοβουλίου,
πραγματοποιήθηκαν τέτοιες θρασύτατες πρωτοβουλίες, όπως η έφεση τής Βερχόβνα Ράντα (Σ.Μ.: Ανώτατο Συμβούλιο της
Ουκρανίας) στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο για τη εκχώρηση αυτοκέφαλου, καθώς και ο
νόμος με τον οποίο το Υπουργείο Πολιτισμού προσπαθεί τώρα να στερήσει από την
Ορθόδοξη εκκλησία τής Ουκρανίας την επίσημη επωνυμία της.
Άξιον
αναφοράς είναι επίσης το γεγονός ότι τα τελευταία 5 χρόνια, την θέση τού
αναπληρωτή προϊσταμένου τής Επιτροπής Πολιτισμού και Πνευματικότητας τού
Κοινοβουλίου της Ουκρανίας κατέχει ένας άλλος βουλευτής πιστός στην Ο.Ε.Κ.Ε.. Ο
λόγος είναι για τον Βίκτωρ Ελενάνσκι, ο οποίος είναι ένας από τους κύριους
ιδεολόγους τής διοικητικής επίθεσης στην Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία τού
Πατριαρχείου Μόσχας ([Ο.Ο.Ε.Π.Μ.]). Σύμφωνα με
εμπειρογνώμονες, ο συγκεκριμένος βουλευτής είναι υπεύθυνος και για τον
"αμερικανικό" κανάλι μεταφοράς οικονομικής στήριξης στους ουκρανούς
Ουνίτες.
Τρίτον,
η θέση κλειδί-όσον αφορά στην άσκηση άμεσης κρατικής επιρροής στις θρησκευτικές
διαδικασίες στη χώρα- τού Υπουργού Πολιτισμού είναι κι αυτή στην ζώνη επιρροής
τής Ο.Ε.Κ.Ε.: ο Ευγένιος Νισχιούκ δεν κρύβει εδώ και καιρό το γεγονός ότι είναι
Ελληνόρυθμος καθολικός.
Αλλά
και πολλοί άλλοι που ανήκουν στα όργανα εξουσίας είναι πιστοί στους Ουνίτες:
τους συναντά κανείς στην προεδρική διοίκηση, στο Υπουργικό Συμβούλιο, στα
όργανα επιβολή τού νόμου και καταπολέμησης τής διαφθοράς (για παράδειγμα, ο
επικεφαλής του εξειδικευμένου γραφείου τού Ναζαρ Χολοντνίτσκι, εισαγγελέα κατά
της διαφθοράς), στο γραφείο τού γενικού εισαγγελέα (σύμφωνα με τον αρθρογράφο
Αλεξάντερ Βοζνέσενσκι, ο επικεφαλής τού γραφείου, Γιούριυ Λούσενκο, τελεί από
το 2016 ενορίτης τής Ο.Ε.Κ.Ε.).
Δεδομένης
τής αυξημένης παρουσίας (φιλο-)Ουνιτών στο σύστημα κρατικής εξουσίας, οι
Ρωμαιοκαθολικοί, από πρώτη ματιά, μάλλον δεν μπορούν να καυχηθούν για
οποιεσδήποτε επιτυχίες. Κι όμως τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά. Το
Βατικανό απλά προτιμά να παραμένει στην σκιά, βάζοντας στο προσκήνιο την ΟΕΚΕ
εν είδη κριού, ο οποίος από την μία διαφυλάσσει την απαραίτητη παπική θέση στο
ουκρανική «μέτωπο», κι από την άλλη απορροφά καθετί αρνητικό που σχετίζεται με
αυτήν την διαδικασία.
Ταυτόχρονα,
οι Ρωμαιοκαθολικοί προτιμούν την πρακτική επιλεκτικής επικοινωνίας/συνεργασίας
τών απεσταλμένων τους με πιό βαρύνοντα στοιχεία τού Ολύμπου τής εξουσίας, με τους
οποίους, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, οι Ουνίτες δεν μπορούν να έλθουν σε στενή
επαφή. Αξίζει σ΄αυτό το σημείο να υπενθυμίσουμε τις δραστηριότητες του Γιούρι
Τάνντο, ο οποίος από την θέση τού συμβούλου τού υπουργού Εσωτερικών Αρσέν
Αβακόφ επιτρέπει στις καθολικές δυνάμεις να έχουν μόνιμη επιχειρησιακή πρόσβαση
σε έναν ισχυρότατο υπάλληλο, έναν σημαντικό αντίπαλο τού Ποροσένκο στην μάχη
για την εξουσία τα τελευταία χρόνια. Με την ευκαιρία, ο Αβάκοφ θα διατηρήσει τη
θέση του γιά τη πλήρη διάρκεια τής προεδρικής θητείας του Βλαντιμίρ Ζελένσκι.
Συνολικά, αυτή η ισορροπία δυνάμεων παρείχε στο
«δίδυμο» Βατικανό-Ο.Ε.Κ.Ε. όχι μόνο σημαντικές ευκαιρίες για εντατική κι
εφ’όλης τής ύλης προώθηση τών μακροπρόθεσμων συμφερόντων του στη θρησκευτική
σφαίρα της Ουκρανίας, αλλά επέτρεψε και την επιστράτευση μιας ισχυρής
διοικητικής μηχανής για την "κάθαρση" τής Ουκρανικής Ορθόδοξης
Εκκλησίας, που αποτελεί και το κύριο εμπόδιο για την καθολικοποίηση τού
ουκρανικού λαού. Επιπλέον, μια τέτοια ευρείας κλίμακας εισβολή τών οπαδών του
και των πρακτόρων του στη δομή τής κρατικής εξουσίας, δημιούργησε μια μοναδική
κατάσταση για τον φιλο-Καθολικό καταυλισμό, με την οποία θα μπορούσε να
συγκαλύψει την προώθηση τών εκκλησιαστικών πρωτοβουλιών που είναι αναγκαίες για
αυτόν μέσα από τα συμφέροντα τής κυβέρνησης στις σφαίρες τής ανθρωπιστικής κι
εθνικής ασφάλειας.
Τεχνική
Ανακόντα: κατοχή
Είναι
απαραίτητο να αποτίσουμε φόρο τιμής στο ζήλο και την σκοπιμότητα τών Ουνιτών:
δρώντας στο πλαίσιο τής ευνοϊκής γι’αυτούς πολιτικής πραγματικότητας, έχουν
επεκτείνει την ζώνη επιρροής τους στα εδάφη της Ουκρανίας.
Μια
από τις πιο εντυπωσιακές επιβεβαιώσεις τής παραπάνω διαπίστωσης είναι τα όσα
ανέφερε ο Σεβτσούκ στις 9 Αυγούστου 2018 κατά τη διάρκεια επίσκεψης στο
Στάμφορντ (ΗΠΑ).
"Η
Ουκρανική Ελληνόρυθμη Καθολική Εκκλησία [Ο.Ε.Κ.Ε.] αναπτύσσεται πλέον δυναμικά.
Μια ταχεία ανάπτυξη τής εκκλησίας μας σαν κι αυτήν που βιώνουμε τα τελευταία 5
χρόνια, δεν έχουμε δει ποτέ άλλοτε μετά την «έξοδο» τής Ο.Ε.Κ.Ε. από το
«υπόγειο» στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Σήμερα, δεν υπάρχει, ίσως, ούτε μια
μεγάλη πόλη στην Ουκρανία όπου η Ο.Ε.Κ.Ε δεν έχει
παρουσία", τόνισε ο επικεφαλής τής Ο.Ε.Κ.Ε..
Πρέπει
να αναγνωρίσουμε ότι αυτή η δήλωση δεν είναι απλή καυχησιολογία άνευ
περιεχομένου. Τα χρόνια μετά τη νίκη στο Μαϊντάν, οι Ουνίτες κατάφεραν να
διεισδύσουν στο έδαφος τής Ορθοδόξου Εκκλησίας τής Ουκρανίας. Για παράδειγμα,
ακόμη και στο Ζαπαρόζε, στο επαρχιακό κέντρο πού θεωρείται το «λίκνο των Κοζάκων πού αγωνίστηκαν ενεργά κατά τής εξάπλωσης της
Ουνίας στην Ουκρανία», έχτισε η Ο.Ε.Κ.Ε. τρεις εκκλησίες. Επιπλέον,
οι εκκλησίες αυτές ανεγέρθησαν σε μεγάλη κλίμακα, σε καλο- διατηρημένες
περιοχές τής πόλης καθώς και περιοχές με κύρος.
Σε
αυτό το πλαίσιο, είναι πολύ αποκαλυπτικό το ότι η αντίστοιχη επέκταση τής ΟΕΚΕ
λαμβάνει χώρα με την ενεργό, αν όχι δημόσια, υποστήριξη του Βατικανού. ‘Ένα
αξιοσημείωτο παράδειγμα είναι η επίσκεψη στην Ουκρανία του Νομάρχη του
Εκκλησιάσματος για τις Ανατολικές Εκκλησίες τού Καρδινάλιου Λεονάρντο Σάνδρι, ο
οποίος το καλοκαίρι τού 2017, και γιά λογαριασμό τού Πάπα, μετέφερε υλικά κονδύλια
για την κατασκευή ενός μνημειώδους ναού τής Ουνίας στο Χάρκοβο και γιά την
ανάπτυξη τής εξαρχίας τού Χάρκοβο τής Ο.Ε.Κ.Ε..
Ωστόσο,
κι οι ίδιοι οι Καθολικοί δεν υστερούν από τα "νεότερους Ουνιάτες αδελφούς
τους". Άκουσα πριν μήνες μια ιστορία περί τής δραστηριότητας ενός
ρωμαιοκαθολικού ιερέα σε μια περιοχή που βρίσκεται κοντά στην Αγία Πετρούπολη
Λόρελ (ανατολική Ουκρανία). Όταν, δεδομένης τής μη ύπαρξης ποιμνίου τής
Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στην περιοχή, ρωτήθηκε για τη σκοπιμότητα τής
ταραχώδους δραστηριότητάς του, απάντησε: «δεν έχει σημασία ότι δεν
υπάρχουν ενορίτες. Το κυριότερο είναι ότι υπάρχουν χρήματα για την
πραγματοποίηση της κατάλληλης εργασίας με τον πληθυσμό». Επί τη, ευκαιρία, μιλάμε για αρκετά εκατομμύρια ευρώ.
Είναι ενδιαφέρον ότι ορισμένα από αυτά σχεδιάζονται να δαπανηθούν για την
προετοιμασία τών μονογράφων και τών βιβλίων, τα οποία, με κάποιο τρόπο, θα
νομιμοποιούν από ιστορικής άποψης την καθολική παρουσία στην περιοχή Donbass: «ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω».
Τεχνική
ανακόντα: Κάθαρση
Η
επέκταση τής ζώνης επιρροής των ουνιτών/καθολικών συνδέεται με την αυξανόμενη
πίεση στην Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, την μεγαλύτερη θρησκευτική κοινότητα,
τής οποίας ενορίες λειτουργούν σε όλες τις περιοχές της χώρας. Σύμφωνα με τους
εμπειρογνώμονες, οι φιλο-καθολικές δυνάμεις διεξάγουν την επίθεσή τους ενάντια
σε αυτόν τον κύριο εχθρό τους τόσο σε στρατηγικό όσο και σε τοπικό επίπεδο.
Σε
ένα πρώτο επίπεδο ενεργοποιήθηκαν οι μηχανισμοί και οι δυνατότητες τών
υψηλότερων θεσμών τής κρατικής εξουσίας, πιο συγκεκριμένα τού Κοινοβουλίου τής
Ουκρανίας.
Αξίζει
να σημειωθεί ότι ένας από τους κύριους παράγοντες σε αυτό το μέτωπο ήταν η
διατομεακή κοινοβουλευτική Ένωση "Επίθεση", η
οποία περιλαμβάνει τούς εκλεγμένους από τον λαό αντιπροσώπους τού κοινωνικού κινήματος
"ελεύθεροι άνθρωποι" (ένας από τους συντονιστές
του ήταν ο βουλευτής Αντρέι Λεβός, Ουνιάτης και μακροχρόνιος σύμμαχος τού πρώην
Προέδρου του Κοινοβουλίου Αντρέι Παρούμπι. Αυτή ακριβώς η κοινοβουλευτική Ένωση
ανέλαβε την πρωτοβουλία και συνέταξε την έφεση τού Κοινοβουλίου τής Ουκρανίας
στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο με το αίτημα για την εκχώρηση αυτοκέφαλου. Oι ίδιοι
αυτοί βουλευτές είναι και συγγραφείς σκανδαλωδών νομοσχεδίων που στοχεύουν στην
εξάλειψη τής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (π.χ. (α) νομοσχέδιο 5309, το
αποτέλεσμα τού οποίου θα είναι η αλλαγή τής επίσημης ονομασίας τής Ουκρανικής
Ορθόδοξης Εκκλησίας και η de facto δημιουργία τών συνθηκών για την κατάσχεση
τής περιουσίας της μέσω μιάς μεγάλης κλίμακας εφόδων, (β) νομοσχέδιο 4511, το
οποίο περιορίζει σημαντικά τα δικαιώματα τής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας σε
θέματα αυτοδιοίκησης και λειτουργίας της).
Στο
δεύτερο επίπεδο συμμετείχαν εκπρόσωποι τών τοπικών αρχών και Ουνιτών (σπανίως
καθολικοί) ακτιβιστών που οργανώνουν ή συμμετέχουν στην κατάσχεση ναών τής
κανονικής Ορθόδοξης εκκλησίας προς όφελος τής «Ορθοδόξου Εκκλησίας τής
Ουκρανίας».
Ένα
από τα τελευταία παραδείγματα είναι η κατάσταση στην περιοχή Τσερνοβίτσκαϊα,
όπου η ακτιβίστρια Μαρία Φιλιπτσούκ, πιστή της Ο.Ε.Κ.Ε., είναι ανάμεσα στους λομπίστες
για την παράνομη μετάταξη ορισμένων κοινοτήτων τής Ουκρανικής Ορθόδοξης
Εκκλησίας, στην δικαιοδοσία τής «Ορθοδόξου Εκκλησίας τής Ουκρανίας» στη
Μπουκοβίνα.
Στις
15 Αυγούστου 2019, υποστηρικτές τής «Ορθοδόξου Εκκλησίας τής Ουκρανίας» έκαναν
έφοδο στο κτίριο τής περιφερειακής κρατικής διοίκησης τής Τσερνοβίτσκαϊα, με
την βίαιη απαίτηση να καταχωρηθούν ορισμένες κοινότητες τής Ουκρανικής
Ορθόδοξης Εκκλησίας ως κοινότητες τής «Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας». Οι
διαπραγματεύσεις με την ηγεσία τής περιφερειακής κρατικής διοίκησης σχετικά με
το θέμα αυτό εξ ονόματος τών ενοριτών τής «Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας»
διεξήχθησαν από τη Μαρία Φιλιπτσούκ.
Την
ίδια στιγμή, μιλώντας στο κτίριο της περιφερειακής διοίκησης τής
Τσερνοβίτσκαϊα, η ακτιβίστρια δήλωνε ωμά ότι ήταν ενορίτης τής ΟΕΚΕ. Η
Φιλιπτσούκ εξήγησε τη συμμετοχή της στις υποθέσεις μιάς εντελώς διαφορετικής
θρησκευτικής ομάδας ως ένδειξη τού πατριωτισμού της.
Επιπλέον,
τόνισε ότι οι Ελληνόρυθμοι καθολικοί θεωρούν εαυτούς Ορθόδοξους όπως οι
υπόλοιποι Ορθόδοξοι, με τούς οποίους μοιράζονται την ίδιο τελετουργικό και
κοινή ιστορία.
Σύμφωνα
με το Telegram-κανάλι "Πράβμπλογκ" (Σ.Μ.: το Telegram είναι εφαρμογή
παρόμοια με το WhatsApp κλπ. "Πράβμπλογκ" σημαίνει ‘ορθόδοξο blog’), η συμμετοχή
τής ακτιβίστριας τής Ο.Ε.Κ.Ε. στην μετάταξη τών Κοινοτήτων τής Ουκρανικής
Ορθόδοξης Εκκλησίας [Ο.Ο.Ε.] ως κοινότητες τής «Ορθόδοξης Εκκλησίας τής
Ουκρανίας» [«Ο.Ε.Ο.»], καθώς και η διακύρηξη τής Φιλιπτσούκ περί "ενότητας τών Ελληνόρυθμων καθολικών και τών λοιπών ορθόδοξων",
αποτελούν ενδείξεις επεξεργασίας σχεδίου μελλοντικής συγχώνευσης τής «Ορθόδοξης
Εκκλησίας της Ουκρανίας» με την Ο.Ε.Κ.Ε. στις διάφορες περιφέρειες τής
Ουκρανίας.
Τεχνική
ανακόντα: καταβρόχθιση τής λείας
Η
ενεργός και μεγάλης κλίμακας συμμετοχή των Φιλοκαθολικών δυνάμεων στην
παγκόσμια επίθεση στην Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία εξηγείται από την επιθυμία
τους να κατατροπώσουν την κανονική Ορθοδοξία στην Ουκρανία, ρίχνοντας τα
συντρίμμια της σε ένα πολιτικό-δημόσιο κατασκεύασμα που ονομάζεται «Ορθόδοξη
Εκκλησία τής Ουκρανίας» (ένα επιπλέον γεγονός, που καταδεικνύει αυτήν την
πρόθεση ήταν η ολόπλευρη συμμετοχή αυτής τής δομής σε διάφορα στάδια τής
εκλογικής εκστρατείας τού Ποροσένκο στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές στην
Ουκρανία).
Η
λογική αυτού τού σχεδίου/υπολογισμού είναι απλή: καταστρέφοντας την Ουκρανική
Ορθόδοξη Εκκλησία και προβάλλοντας την «Ορθόδοξη Εκκλησία τής Ουκρανίας» ως τη
νέα μεγαλύτερη «Ορθόδοξη Ομολογία» τής χώρας, και σε σχέση με θέματα
γεωπολιτικής, πολιτικής και ιδεολογικής ατζέντας, το καθολικό στρατόπεδο θα
έχει την ευκαιρία να αποκόψει ριζικά εκατομμύρια Ουκρανών που ταυτίζουν εαυτούς
με την Ορθοδοξία, με την παλαιά ιστορία της Ορθόδοξης πίστης στις εκτάσεις τής
Ουκρανίας. Τοιουτοτρόπως, η «Ορθόδοξη Εκκλησία τής Ουκρανίας» μετατρέπεται,
στην πραγματικότητα, από θρησκευτική δομή σε εργαλείο άσκησης πολιτικής.
Και
αυτό θα είναι μια τρανταχτή νίκη. Μετά από όλα αυτά, χάνοντας γιά πάντα την μνήμη
τών πηγών τής αληθινής Ορθοδοξίας, αντιμετωπίζοντας την πίστη ως στοιχείο
πρώτιστα «Ουκρανικό», πιασμένοι στα δίχτυα τών εθνικιστικών και ιδεολογικών
οφθαλμαπατών, κι όντας προσάρτημα τής κρατικής εξουσίας, «Επισκοπάτο» και
«ιερατείο» τής «Ορθόδοξης Εκκλησίας τής Ουκρανίας» αργά ή γρήγορα θα
συμφωνήσουν με την πρόταση να ενωθούν με τούς Ουνίτες και να αναγνωρίσουν τον
Πάπα ως Κεφαλή τους. Δεν χρειάζεται και πολλή εφευρετικότητα γιά να γίνει
πραγματικότητα κάτι τέτοιο. Αρκεί, για παράδειγμα, από την μία, οι αρχές να
αναγγείλουν ότι η συγχώνευση των "Ορθόδοξης Εκκλησίας τής Ουκρανίας"
και τής Ο.Ε.Κ.Ε. είναι απαραίτητη για την ένταξη τής Ουκρανίας στην ΕΕ, κι, από
την άλλη ο Πάπας εξ ονόματος του νέου ποιμνίου του να παίξει το ρόλο τού
βασικού λομπίστα στην δρομολόγηση τής ουκρανικής Ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης. Τότε
το όλο σχέδιο κι όλες οι απαραίτητες διαδικασίες θα μπούνε μπροστά, θα έχουν
την απαραίτητη υποστήριξη και θα ολοκληρωθούν το συντομότερο δυνατόν.
Αυτά
βέβαια εξακολουθούν να είναι ζητήματα μακροπρόθεσμης προοπτικής. Ωστόσο, οι
Ουνίτες (και οι Ρωμαιοκαθολικοί) εργάζονται ήδη ενεργά για να διασφαλίσουν ότι
την κατάλληλη στιγμή, τα πάντα θα είναι έτοιμα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Ειδικότερα,
ήδη «τρέχει» μια σκόπιμη δραστηριότητα θόλωσης τών ορίων μεταξύ τής Ελληνικής
καθολικής και της Ορθόδοξης πίστης, καθώς και τής απάλειψης οιασδήποτε
αρνητικής μνήμης που συνδέεται με τη εξάπλωση της Ουνίας στα ουκρανικά εδάφη.
Το κύριο ακροατήριο είναι οι κατά περιοχές «ιερο-λειτουργοί» τής «Ορθόδοξης
Εκκλησίας τής Ουκρανίας/Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας
Πατριαρχείου Κιέβου [Ο.Ε.Ο./Ο.Ο.Ε-Π.Κ.]», οι οποίοι, για μιά
σειρά αντικειμενικών και υποκειμενικών λόγων, είναι το ιδανικό εργαλείο για την
κατάλληλη χειραγώγηση.
Ένα
από τα πιο εντυπωσιακά παραδείγματα τής εφαρμογής μιας τέτοιας πολιτικής είναι
η κοινή «λατρεία» τών εκπροσώπων τής Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας [Ρ-Κ.Ε.], τής
Ο.Ε.Κ.Ε. και τής Ο.Ο.Ε-Π.Κ., με επικεφαλής τον επίσκοπο τού Λουτσκ (Επισκοπείο
τής Ρ-Κ.Ε.) Βιτάλι Σκόμποφσκι,
τον Έξαρχο τού Λούτσκ Ιωσαφάτ Γκόβερα,
τον Αρχιεπίσκοπο τού Σοκαλσκ-Τζόβκοφ (Ο.Ε.Κ.Ε.) Μιχαήλ
Κόλτουν, και τον Επίσκοπο τού Βλαντιμίρ-Βόλινσκυ (Ρ-Κ.Ε.) Ματθαίο Σεβτσούκ. Η κοινή αυτή λατρεία έλαβε χώρα στις
2 Νοεμβρίου, 2018 στην Ουνιτική εκκλησία του Αγίου Ιωακείμ και Άννης
(Βλαντιμίρ-Βόλσκυ). Η εκδήλωση αυτή αφιερώθηκε στη λατρεία τού Ιωσαφάτου
(Κουντσέλοβιτς), που τεκμηριώνεται στην ιστορία τής Ορθοδοξίας ως ένθερμος
διώκτης και μισητής της. Αυτό το γεγονός ούτε καν ενόχλησε ένα υψηλόβαθμο μέλος
τής Ο.Ο.Ε-Π.Κ. που συμμετείχε στην κοινή προσευχή πάνω στα "λείψανα του
Αγίου Ιωσαφάτου" και μίλησε για την ανάγκη για ενότητα με την Ο.Ε.Κ.Ε. "όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη."
Ακόμη
κι ο Μητροπολίτης Επιφάνιος δεν έχει ενδοιασμούς ώς προς την τέλεση από κοινού
«Λειτουργίας» και "προσευχών" με τον ηγέτη των ουκρανών Ουνιτών. Για
παράδειγμα, στις 21 Αυγούστου, 2019, ο επικεφαλής τής Ο.Ε.Κ.Ε., Σβιατολαβ
Σεβτσούκ, κι ο επικεφαλής τής «Ορθόδοξης Εκκλησίας τής Ουκρανίας» από κοινού
«αγίασαν» ένα μνημείο για τους Ουκρανούς εθνικιστές στο νεκροταφείο τού Σάμπορ.
Όχι
λιγότερο σημαντική κατεύθυνση για την επέκταση του "παραθύρου
Όβερτον" στα συμφέροντα τής Ουνίας είναι επίσης η επεξεργασία σχεδίου
καταβρόχθισης από την Ο.Ε.Κ.Ε. ενός από τα μέλη που υπάρχει ξέχωρα από την "ουκρανική αυτοκέφαλη Ορθόδοξη εκκλησία [Ο.Α.Ο.Ε.]"-
την «[Ο.Α.Ο.Ε.](ο)», δηλ. την πρώην επαρχία Χάρκοβο-Πολτάβα
τής [Ο.Α.Ο.Ε.]). Αυτή η διαδικασία κυρώθηκε/εγκρίθηκε από το
Βατικανό, το οποίο δημιούργησε de facto το πρώτο προηγούμενο στην ιστορία τής
σύγχρονης Ουκρανίας σε ό,τι αφορά στην μετάταξη στην Ουνία μιάς θρησκευτικής
δομής που έχει αυτο-προσδιορισθεί ως Ορθόδοξη.
Σύμφωνα
με εμπειρογνώμονες, αυτή η πρωτοβουλία θα πρέπει να θεωρηθεί ως τελειοποίση
μιας τεχνικής ενσωμάτωσης τής ουκρανικής Ορθοδοξίας σε καθολικές δομές. Από
αυτή την άποψη, παρεμπιπτόντως, αξίζει να προσέξουμε το γεγονός ότι η
διαδικασία συγχώνευσης τής [Ο.Α.Ο.Ε.](ο) με την Ο.Ε.Κ.Ε. δεν σταμάτησε ακόμη
και μετά τη δημιουργία τής Ο.Ε.Ο. ως σημείου επανένταξης διαφόρων οργανώσεων
που έχουν αποσχιστεί από την Ορθοδοξία. Αυτό μαρτυρεί για ακόμη μια φορά ότι οι
Ουνίτες δεν θεωρούν την δομή που σχηματίστηκε από τον Φανάρι ως μακροπρόθεσμο,
ανεξάρτητο και ισότιμο παίκτη στην θρησκευτική σφαίρα της Ουκρανίας. Επιπλέον,
προετοιμάζουν γιά την Ο.Ε.Ο. έναν κάπως διαφορετικό, πολύ λιγότερο σημαντικό
και ευγνώμονα ρόλο.
Η
συνέντευξη του Σεβτσούκ στον «Παρατηρητή» (Σ.Μ. ‘Ομποζροβάτελ’) τής 18 Μαρτίου
2019, δίνει τα χαρακτηριστικά και τα περιγράμματα τής όλης προσέγγισης.
Ο
επικεφαλής τών Ουκρανών Ουνιτών παρατήρησε, κατά πρώτον, ότι είχε λάβει τη
συγκατάθεση τού αρχηγού τού Ο.Ε.Ο. για να κάνει τακτικές συναντήσεις, κατά τη
διάρκεια τών οποίων θα συζητούνταν οι προοπτικές και οι παράμετροι τής
προσέγγισης μεταξύ των δύο δομών. Κατά δεύτερον, η διαδικασία αυτή θα
πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο τού «οδικού» χάρτη που συμφωνήθηκε από τα μέρη (ο
Σεβτσούκ τόνισε ότι η Ο.Ε.Κ.Ε έχει ήδη έναν τέτοιο οδικό χάρτη που μπορεί να
εναρμονισθεί με το όραμα τής Ο.Ε.Ο. Αυτό de facto σημαίνει ότι οι καταστήσουν
το όραμά τους βάση για την αντίστοιχη συγχώνευση).
Κατά
τρίτον, από τη συνέντευξη τού Σεβτσούκ καθίσταται σαφές ότι η Ο.Ε.Κ.Ε. θα
επικεντρωθεί στην σταδιακή καταβρόχθιση τής Ο.Ε.Ο.. Από αυτή την άποψη,
σχεδιάζεται να απόσχει προς το παρόν από τη διαμόρφωση μιας κοινής δομής, και
να επικεντρωθεί στην αποκατάσταση τής «δυνατότητας να τελέσει τη Θεία
Λειτουργία πίσω από έναν θρόνο» μαζί με την οργάνωση «Ευχαριστιακή Επικοινωνία»
τής οποίας ηγείται ο Επιφάνιος. Κατά τέταρτον, ο επικεφαλής τών Ουνιτών
κατέστησε σαφές ποιους θεωρεί γηραιότερους και ποιους νέους εταίρους στο
μέλλον.
Σύμφωνα
με τον ίδιο, η Ο.Ε.Κ.Ε -σε αντίθεση με την Ο.Ε.Ο. -δεν είναι μια "τοπική
εκκλησία" τών οποίων οι ενορίες βρίσκονται αποκλειστικά στην Ουκρανία. Κι
αυτό δίνει το δικαίωμα στους Ουνίτες όχι μόνο να διεκδηκήσουν το Status τής
πατριαρχίας, αλλά και με την ιδιότητά τους ως «παγκόσμιας εκκλησίας με de facto
δομές πατριαρχικής διακυβέρνησης», να πάρουν τον έλεγχο τής πνευματικής θρέψης
ολόκληρης τής ουκρανικής Διασποράς.
Κατά
πέμπτον, η επιδεικτική αποφυγή απάντησης από μεριάς τού Σεβτσούκ τού ερωτήματος
περί ενδεχόμενης συγχώνευσης τών Ο.Ε.Κ.Ε και Ο.Ε.Ο είναι εξόφθαλμη.
Στις
11 Μαΐου 2019, μιλώντας στη Φιλαδέλφεια σε εκπροσώπους της διασποράς, ο
επικεφαλής των Ουκρανών Ουνιτών έστειλε ακόμη πιό ηχηρά μηνύματα. Επεσήμανε ότι
σε αυτό το στάδιο η Ο.Ε.Κ.Ε. έχει μπροστά της ένα δύσκολο έργο , την οικοδόμηση
τής Πατριαρχίας της, η οποία, μεταξύ άλλων, θα πρέπει να γίνει ένα εργαλείο για
το "μάζεμα τών απολωλότων προβάτων". Τι ακριβώς υπονοεί ο Σεβτσούκ σε
αυτό το σημείο μπορεί κανείς να κρίνει από την φράση του:«πρέπει
να οικοδομήσουμε μια πατριαρχία και να καλέσουμε τούς ορθόδοξους αδελφούς σε
ενότητα».
Το πιό ενδιαφέρον είναι ότι κάποιοι είναι έτοιμοι
γι΄αυτήν την «ανταλλαγή χειραψιών». Έτσι, σε μια συνέντευξη με το κανάλι
«Εσπρέσο», ο Επιφάνιος δήλωσε ότι δεν αποκλείει τη δυνατότητα συνένωσης τών
Ο..Ε.Κ.Ε και «Ο.Ε.Ο.». "Στη συνάντηση με τον ευλογημένο
Σβιατοσλάβο, συζητήσαμε την περαιτέρω εμβάθυνση τής συνεργασίας μας. Σε αυτή τη
συνεργασία, θα έρθουμε σε διάλογο, και ο διάλογος θα καθορίσει αν μπορούμε να
συνενωθούμε. Θεωρητικά, κάτι τέτοιο είναι εφικτό στο μέλλον. Αλλά εξαρτάται από
το πώς θα συνεργαστούμε, πώς θα διατηρήσουμε αυτές τις φιλικές σχέσεις, πώς θα
αγωνιστούμε για αυτή την ενότητα ", ανέφερε ο επικεφαλής
τής «Ο.Ε.Ο.».
Είναι
ενδιαφέρον ότι, στο φόντο τών δηλώσεων Επιφανίου, λαμβάνουν χώρα συγκεκριμένα
πρακτικά βήματα προς την κατάλληλη κατεύθυνση. Συγκεκριμένα, συμφώνησε πρόσφατα
δημοσίως να χρησιμοποιήσει τις περιφερειακές δομές τής Ο.Ε.Ο. για να προωθήσει
εκ τών πραγμάτων την ιδέα τής «ήπιας Καθολικοποίησης» τού πληθυσμού της χώρας
μέσω της φιλο-ουνιτικής οργάνωσης προσκόπων «Πλάστ».
"Η «Ορθόδοξη εκκλησία της Ουκρανίας» («Ο.Ε.Ο.») είναι έτοιμη να
δεχθεί την «Πλάστ» να αποθέσει τα κύτταρά της στούς κόλπους της, στις ενορίες
της. Κάτι τέτοιο θα δώσει σημαντική ώθηση στην ανάπτυξη του κινήματος τής
νεολαίας. Στις δυτικές περιοχές υπάρχει εδώ και καιρό τέτοια συνεργασία, είναι
απαραίτητο να επεκταθεί σε ολόκληρη την Ουκρανία", ανέφερε ηο
Επιφάνιος στην σελίδα του στο Facebook.
Όπως
παρατήρησε ο αρθρογράφος Αντρέι Βλάνοφ, οι ιστορίες της οργάνωσης Προσκόπων και
τής Ο.Ε.Κ.Ε. είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Έτσι, ο επικεφαλής τών ουκρανικών
Ελληνόρυθμων καθολικών Αντρέι Σχέπτιτσκι ήταν με την «Πλάστ» από γεννησιμιού της. Η συμβολή του στον σχηματισμό τής
οργάνωσης ήταν τόσο σημαντική που πάνω σε αυτό το θέμα δημοσιεύθηκε ήδη στις
μέρες μας μια ολόκληρη ιστορική μελέτη: «Μητροπολίτης Αντρέι Σχέπτιτσκι
και Πλάστ».
Σε
αυτή τη βάση, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το κίνημα "Πλάστ"
είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την Ουκρανική ελληνόρυθμη καθολική εκκλησία, παρά
τη διακήρυξη θρησκευτικής «αδιαφορίας» για τα μέλη του κινήματος.
Η
σημερινή ηγεσία τής Ο.Ε.Κ.Ε. συνεχίζει επίσης να θρέφει το
"Πλάστ" (βλ. φωτογραφία τής επίσκεψης το 2017 τού αρχηγού τής Ο.Ε.Κ.Ε
Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ στο στρατόπεδο «Γεράκι» τής "Πλάστ").
Το 2017, Ο.Ε.Κ.Ε. και «Πλάστ» επισημοποίησαν την σχέση
τους με την υπογραφή μνημονίου συνεργασίας. "Είναι ιδιαζόντως σημαντικό να
βλέπουμε ιερείς στο «Πλάστ» και ‘Πλασκόπουλα’ να είναι ενεργά μέλη τών ενοριών
μας", δήλωνε τότε ο Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ.
Συμπεράσματα,
προβλέψεις και προτάσεις
1)
η εφαρμογή του σχεδίου «Ο.Ε.Ο.» αποτέλεσε σημαντικό ορόσημο στην πορεία της
επιτυχούς υλοποίησης τής πολυεπίπεδης και συντονισμένης στρατηγικής τού
Βατικανού για την υφέρπουσα Καθολικοποίηση τής Ουκρανίας. Ταυτόχρονα, τα κύρια
στοιχεία της είναι: (α) η διασφάλιση τού ελέγχου τών Φιλοκαθολικών δυνάμεων
πάνω στις απαραίτητες δομές/θέσεις ισχύος τού συστήματος κρατικής εξουσίας, για
την υλοποίηση τών στόχων τους · (β) η μεγάλης κλίμακας προώθηση και ρίζωμα τών
δομών Ο.Ε.Κ.Ε./Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στις ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας
. (γ) ήττα τής κανονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και την έγχυση τών θραυσμάτων της
στην «Ο.Ε.Ο.», με απώτερο στόχο την πλήρη απορρόφηση από την Ουκρανική Ουνία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι όλα αυτά τα σχέδια υλοποιούνται ταυτόχρονα, γεγονός που
επιτρέπει όχι μόνο να συμπληρώνουν το ένα το άλλο, αλλά και να ενδυναμώνουν τα
αποτελέσματα απο την υλοποίηση τού καθενός από αυτά.
2)
η Ουκρανική Ελληνόρυθμη Καθολική Εκκλησία εξακολουθεί να αποτελεί το
σημαντικότερο εργαλείο τού
Βατικανού για την εφαρμογή μιας τέτοιας στρατηγικής. Ενεργεί ως "κακός
αστυνομικός", αποφασίζοντας για τον παπικό θρόνο που παραμένει ο
"καλός αστυνομικός", γιά τα πιο βρώμικα και ενοχλητικά καθήκοντα στα
αντίστοιχα μέτωπα, επιτρέποντας έτσι στον Ποντίφικα να ακολουθήσει την
απαραίτητη στρατηγική πορεία στο «μέτωπο» τής Ουκρανίας, παραμένοντας επίσημα
"αναμάρτητος" στα μάτια της Μόσχας.
3)
η νίκη Ζελένσκι στις προεδρικές εκλογές καθώς κι η δυνατότητα συνολικής αλλαγής
τής πολιτικής κατάστασης στο εσωτερικό της Ουκρανίας, οδήγησαν το Βατικανό στην
απόφαση να μελετήσει την «ουκρανική υπόθεση» και τις προοπτικές τής περαιτέρω
ανάπτυξής της. Κρίνοντας από τα λεχθέντα τών Γκουγκερότι και Σεβτσούκ, υπάρχει
μεγάλη πιθανότητα η εκκλησία της Ρώμης να επιφορτίσει την Ο.Ε.Κ.Ε με τον ρόλο
τής κύριας "δεξαμενής σκέψης" ή τουλάχιστον τής κύριας πηγής πληροφοριών στο σχηματισμό της
Ρωμαιοκαθολικής πολιτικής στο ουκρανικό μέτωπο. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι
καίριο να δοθεί η δυνατότητα στα Ουνίτες να συντονίζουν τις δραστηριότητές τους
άμεσα με τις μονάδες τής Ρωμαϊκής Κουρίας, κάτι πού θα επιταχύνει σημαντικά την
υλοποίηση τών οποιονδήποτε ιδεών/σχεδίων.
4)
με τη σειρά της, σε περίπτωση μείωσης τού επιπέδου επιρροής της στα δρώμενα τής
χώρας, είναι πολύ πιθανό να προσανατολιστεί το Βατικανό και η Ο.Ε.Κ.Ε. στην
σταδιακή καταβρόχθιση τών ουκρανικών δομών που αυτοπροσδιορίζονται ως
Ορθόδοξοι. Σε αυτή την περίπτωση, η παραπάνω καταβρόχθιση θα λάβει χώρα με
τρόπο που να περάσει απαρατήρητη για το ευρύ κοινό. Σύμφωνα με τον Σεβτσούκ, σε
αυτήν την φάση οι Ουνίτες δεν επιδιώκουν να δημιουργήσουν καμία κοινή μεγα-δομή
με την "Ο.Ε.Ο.". Ο λόγος είναι μόνο (!) περί εγκαθίδρυσης "ευχαριστιακής
επικοινωνίας και από κοινού τέλεσης Θείας Λειτουργίας", κάτι που θεωρείται
απαραίτητο για τούς καθολικούς. Εξάλλου, όπως παρατήρησε ο αρθρογράφος
Αλεξάντερ Ερμολένκο, "αν σκλαβώσετε την ψυχή
κάποιου άλλου, σύντομα θα σκλαβώσετε το σώμα του. Αυτό θα συμβεί και στην
περίπτωση της Ο.Ε.Ο.. Αν οι Ουνίτες τούς πείσουν να συλλειτουργήσουν, και να
έχουν, ‘κοινωνία από Κοινόν Ποτήριον’ αυτό θα είναι μια σαφής αναγνώριση της
πνευματικής εξουσίας του Πάπα πάνω στη δομή τού Επιφανίου. Μετά από μια τέτοια
πραγματική είσοδο τής Ο.Ε.Ο. στούς κόλπους τής Ο.Ε.Κ.Ε., ένα τοσοδούλικο βήμα
θα χωρίζει τούς σχισματικούς μεταξύ τους. "
Σε πρακτικό επίπεδο, ένας από τους σημαντικότερους
μηχανισμούς προώθησης αυτής τής διαδικασίας θα είναι η αντίστοιχη ιδεολογική
πλύση εγκεφάλου των μελλοντικών ιερέων τής «Ο.Ε.Ο.», καθώς και η διαμόρφωση
μιάς κοινής «Θεολογικής» βάσης που θα δικαιολογεί τη νέα Ουνία. Σ΄αυτήν την
κατεύθυνση είναι και τα λεχθέντα από τον Επιφάνιο στο τηλεοπτικό κανάλι icTV,
λίγο μετά την εκλογή του ως επικεφαλή τής νέας θρησκευτικής δομής. "Έχουμε σκιαγραφήσει την μελλοντική μας συνεργασία (με την
Ο.Ε.Κ.Ε.) και στο μέλλον θα αναζητήσουμε κοινούς κανόνες που θα μάς ενώσουν.
Είτε αυτοί οι κανόνες αφορούν στον τομέα της πνευματικής εκπαίδευσης, είτε σε
άλλους τομείς της ύπαρξής μας", ανέφερε τότε ο επικεφαλής
τής «Ο.Ε.Ο.». Σύμφωνα με τον Αλεξάντερ Ερμολένκο, αυτή η διατύπωση έχει πολλά
να πεί: "ο Επιφάνιος δεν κρύβει ότι θα προωθήσει το θέμα τής
συγχώνευσης με την Ο.Ε.Κ.Ε. στον εκπαιδευτικό τομέα. Το πώς ακριβώς θα
υλοποιηθεί αυτό, δεν χρειάζεται παραπάνω εξηγήσεις. Το απαραίτητο προσωπικό θα
υποστεί απλά πλύση εγκεφάλου, δημιουργώντας με την πάροδο του χρόνου μια μεγάλη
ομάδα "κληρικών" τής Ο.Ε.Ο. πιστών στην ιδέα τής ενσωμάτωσης στις
δομές τής Ουνίας."
Όσον
αφορά στις παραμέτρους μιάς πιθανής συγχώνευσης, αυτή θα οικοδομηθεί με βάση
τον υφιστάμενο οδικό χάρτη τού «Οικουμενικού διαλόγου» τής Ο.Ε.Κ.Ε. (με
δυνατότητα τροποποιήσεων μετά από διαβούλευση με την «Ο.Ε.Ο.», αν και αυτές θα
είναι πιθανότατα ήσσονος σημασίας). Ταυτόχρονα, οι Ουνίτες θα αποκτήσουν το
Status τής "παγκόσμιας εκκλησίας" και οι πρός ενσωμάτωσή τους εταίροι
θα θεωρούνται "τοπική εκκλησία". Αυτό το θέμα άπτεται όχι μόνο τής
κατανομής τών ρόλων τού "γηραιότερου και τού νεαρότερου αδελφού",
αλλά και τής μονοπώλησης τών επαφών και τής κηδεμονίας τής ουκρανικής Διασποράς
από τους Ουνίτες. Για την Ο.Ε.Κ.Ε., η συγκεκριμένη πτυχή είναι στρατηγικής
σημασίας, καθώς σε τέτοιες περιπτώσεις καθίσταται πολύ ισχυρός πολιτικός
παράγοντας (ακόμη και στην διεθνή σκηνή), καθώς κι ελέγχει τις τεράστιες
χρηματοοικονομικές ροές τών ουκρανικών ενοριών τής διασποράς.
5)
γιά τις Φιλοκαθολικές δυνάμεις είναι άκρως σημαντικό να διατηρήσουν, με αναφορά
στην στρατηγική στην οποία αναφερθήκαμε πιό πάνω, και στο μέλλον τον έλεγχο τών
βασικών θέσεων στις κρατικές αρχές. Ο αγώνας θα γίνει πρωτίστως για τις
σχετικές θέσεις στο Κοινοβούλιο και στην κυβέρνηση.
6)
το ίδιο σημαντικό παραμένει για τις φιλοκαθολικές δυνάμεις η διατήρηση τού
Επιφανίου ως προκαθήμενου τής «Ο.Ε.Ο.», καθώς και η ενότητα αυτής τής δομής
(είναι πολύ ευκολότερο να συνεργαστεί κανείς με έναν και πιστό, εταίρο, παρά να
οικοδομήσει κανείς σχέσεις με διάφορες παράλληλες δομές πού βρίσκονται σε
έντονο ανταγωνισμό μεταξύ τους). Από αυτή την άποψη, θα πρέπει να αναμένουμε
ότι ο νεαρός αντίπαλος τού Φιλάρετου θα λάβει πλήρη υποστήριξη από μέρους,
τουλάχιστον, τής Ο.Ε.Κ.Ε. στον αγώνα για την επιβίωσή του. Παρεμπιπτόντως, αυτό
θα τον κάνει ακόμη περισσότερο εξαρτώμενο από την συγκεκριμένη δομή (δεν
αποκλείεται ότι ένας από τους τρόπους παροχής βοήθειας θα είναι η χρηματοδότηση
τού Επιφανίου καθώς και τών έργων που χρειάζεται · αυτή τη στιγμή ο Φιλάρετος
έχει περικόψει σχεδόν όλη την χρηματοδότηση πρός τον προκαθήμενο τής
"Ο.Ε.Ο.").
Ταυτόχρονα,
για την Ο.Ε.Κ.Ε. είναι άκρως αναγκαία η αποτυχία τού «σεβάσμιου Πατριάρχη», σε
όλα τα μάλιστα μέτωπα – π.χ. στην περίπτωση διαφύλαξης τής περαιτέρω
λειτουργίας τής Ο.Ο.Ε.-Π.Κ. (αυτό θα είναι ένα πλήγμα στις φιλοδοξίες τών
Ουνιτών να γίνουν η κύρια "εκκλησία" της χώρας), αλλά και στον ρόλο
του ως «αναγνωρισμένου από το Φανάρι Ορθόδοξου Πατριαρχείου τής Ουκρανίας»
(επειδή αυτό, ειδικότερα, πάει ενάντια στα σχέδια τού στρατοπέδου τής Ουνίας να
εδραιώσει μονοπωλιακό έλεγχο όσον αφορά στην πνευματική κηδεμονία επί τής
ουκρανικής διασποράς).
Ταράς Μέλνικ Μετάφραση
για το gr.pravoslavie.ru: Γρηγόριος
Μάμαλης
9/26/2019 gr.pravoslavie.ru
