Όπως
θα έχετε πληροφορηθεί, λόγω των εκτάκτων μέτρων ανθρωπίνης προστασίας τά οποία
εξήγγειλε η Πολιτεία, και η Εκκλησία μας μη θέλοντας να φανεί ανυπάκουη στις
εντολές αυτές ανέστειλε τις κατηχητικές ομιλίες και τις άλλες συνάξεις τις
οποίες είχε προγραμματίσει κάθε ενορία και η Μητρόπολίς μας.
Βεβαίως
ό,τι είναι δυνατόν ανθρωπίνως να πράξουμε, πρέπει να το κάνουμε και
ευχαριστούμε τους υπευθύνους και επιστήμονας και πολιτικούς και κυβερνώντες, οι
οποίοι μας διδάσκουν και μας δείχνουν πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε την
δυσκολία αυτή στην οποία βρισκόμαστε. Δεν παραγνωρίζουμε την πραγματικότητα της
δυσκολίας. Αλλά σίγουρα ως άνθρωποι της Εκκλησίας έχουμε κι έναν δικό μας τρόπο
με τον οποίο κρίνουμε και αξιολογούμε και αξιοποιούμε τις περιστάσεις οι οποίες
συναντούν κάθε φορά την ζωή μας.
Έτσι,
λοιπόν, κι αυτήν την περίσταση κι αυτήν την δυσκολία θα την αντιμετωπίσουμε με
όλα τα προβλεπόμενα ανθρώπινα μέσα, επιστημονικά και άλλα, αλλά σίγουρα πάνω
απ’ όλα με την πίστη μας στον Χριστό, στην Παναγία μας, στούς αγίους της
Εκκλησίας μας. Και η Εκκλησία πάντοτε στις δύσκολες ώρες μας διδάσκει και μας
προτρέπει να προσευχόμαστε. Αυτή η κρίσις θα αντιμετωπιστεί και μπορεί να
αντιμετωπιστεί μόνο με προσευχή. Χρειαζόμαστε προσευχή, πάρα πολλή προσευχή.
Χρειαζόμαστε ανθρώπους οι οποίοι να έχουν δύναμη προσευχής τέτοια που να μπορεί
να ανατρέψει τα δεδομένα του κόσμου όλου. Γιατί τελικά μόνο η προσευχή μπορεί
να ανατρέψει την πορεία των γεγονότων. Τα υπόλοιπα είναι ανθρώπινα. Καλά είναι
και αυτά και ωφέλιμα, αλλά η προσευχή μπορεί πραγματικά σε στιγμή χρόνου να τα
ανατρέψει όλα και να εξαφανίσει όλην αυτήν την δυσκολία, η οποία όμως έχει και
την καλή της πλευρά, γιατί μας διδάσκει πολλά πράγματα. Μας διδάσκει την
αδυναμία μας, μας διδάσκει την ματαιότητα των ανθρωπίνων πραγμάτων. Μας
διδάσκει ότι όλα αυτά που ζούμε γύρω μας είναι παρερχόμενα. Και πρέπει να
καταλάβουμε ότι το πρώτο ζήτημα και το πρώτο αίτημα που πρέπει να έχουμε είναι
η Βασιλεία του Θεού. Όπως ο Κύριος μάς λέγει στο άγιο Ευαγγέλιο: «Ζητεῖτε πρῶτον
τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» και όλα τα υπόλοιπα θα σας τα δώσει ο Χριστός, ο Κύριος
της Δόξης. Πρέπει να ζητούμε την Βασιλεία του Θεού. Αυτό είναι η πραγματική μας
ανάγκη. Αυτό είναι που χρειαζόμαστε όλοι. Τα υπόλοιπα, και αυτά χρειάζονται,
αλλά ο Θεός ξέρει τις ανάγκες μας.
Έτσι,
λοιπόν, μας καλεί η Εκκλησία σε αγώνα προσευχής. Προσευχή, η οποία να βγαίνει
μέσα από μετάνοια και από ταπείνωση. Να μετανοήσουμε εμείς. Για τις δικές μας
προσωπικές αμαρτίες. Για τις αμαρτίες των αδελφών μας. Για την αμαρτία του
κόσμου όλου. Και να προσφέρουμε στον Θεό δύναμη προσευχής βγαλμένη μέσα από
ταπεινήν και μετανοούσα καρδία. Για να γίνει ίλεως ο Θεός και να ανατρέψει τον
ρουν των γεγονότων. Εάν προσευχόμαστε, τότε όλα θα ανατραπούν. Εάν δεν
προσευχόμαστε, τότε θα ακολουθήσουν τήν ανθρώπινη πορεία, που δεν ξέρουμε ποια
θα είναι και πως θα εξελιχθεί.
Οι
Εκκλησίες πάντως θα παραμείνουν ανοιχτές. Η λατρεία του Θεού δεν θα σταματήσει
ουδέποτε. Οι ιερείς μας και όλοι μας θα είμαστε στην θέση αυτή, στην οποία μας
έταξε ο Θεός, ως ποιμένες της Εκκλησίας. Και θα προσφέρουμε τις προσευχές μας
και τις ακολουθίες μας καί την λατρεία του Θεού και την Θεία Ευχαριστία υπέρ
ολου του κόσμου, υπέρ ολου του Αδάμ. Όποιος θέλει μπορεί να έρχεται. Όποιος
αισθάνεται δυσκολία ή αδυναμία ή ο,τιδήποτε άλλο, μπορεί να πράξει κατά την
συνείδησή του. Εμείς δεν μπορούμε να κρίνουμε κανέναν άνθρωπο. Προσευχόμαστε
υπέρ όλου του κόσμου, υπέρ όλου του Αδάμ, υπέρ όλου του ανθρωπίνου γένους.
Θα
διερωτηθεί κάποιος : «Εμείς που ερχόμαστε στην Εκκλησία δεν θα αρρωστήσουμε;»
«Θα
αρρωστήσω και θα πεθάνω». Ποιος είπε ότι θα μείνει αθάνατος σ’ αυτόν τον κόσμο;
Φέραμε
τον κορωνοϊό να μας πει ότι μια μέρα θα πεθάνουμε; Φέραμε τον κορωνοϊό να μας
πει ότι μια μέρα θα αρρωστήσουμε;
Οι
άγιοι 40 μάρτυρες τι είπαν; «Ποιήσωμεν τήν ανάγκην φιλοτιμίαν». Αφού μια μέρα
θα πεθάνουμε που θα πεθάνουμε, ας πεθάνουμε τουλάχιστον τίμιοι με τον εαυτό μας
και ενώπιον του Θεού ευάρεστοι. Και ας έχουμε μνήμη θανάτου.
Ο
άγιος Νεόφυτος ο συμπατριώτης μας έλεγε ότι «ἀγαθόν ὑπέρτερον παντός ἀγαθοῦ, Θεοῦ
φόβος καί μνήμη θανάτου». Να μας ενθυμίζει την έξοδό μας από αυτόν τον μάταιο
κόσμο και την παράστασή μας ενώπιον του Θεού.
Τι
μας προσφέρει η Εκκλησία; Την αφοβία. Τη νίκη κατά του φόβου του θανάτου. Τον
βιολογικό θάνατο θα τον περάσουμε όλοι ανεξαιρέτως. Τον πνευματικό θάνατο όμως
δεν θα τον περάσει ο άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό. « Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ
θάνατον οὐ μή θεωρήσει εἰς τόν αἰῶνα», λέει ο Κύριος. Αυτός που πιστεύει σε
Μένα δεν θα δει θάνατο ποτέ. Βιολογικό σίγουρα, αλλά πνευματικό όχι. Και αυτός
ο θάνατος μάς φοβίζει. Ο πνευματικός θάνατος, ο αιώνιος χωρισμός μας από τον
Δεσπότη Χριστό. Αυτό μας τρομάζει, δεν το θέλουμε, δεν το επιδιώκουμε. Το
απευχώμεθα , γιατί είναι αιώνιος χωρισμός, αιώνιος θάνατος. Ο βιολογικός είναι
άχρι καιρού, είτε είμαστε άγιοι είτε είμαστε αμαρτωλοί θα διέλθουμε την πύλη
του βιολογικού θανάτου.
Αλλά
πορευόμαστε προς το Πάσχα, στην Ανάσταση του Χριστού που επάτησε το θάνατο, που
κατήργησε το φόβο του θανάτου, που θα ακούσουμε τη νύχτα της Αναστάσεως «Μηδείς
φοβείσθω θάνατον, ἠλευθέρωσεν γάρ ἡμᾶς ὁ τοῦ Σωτῆρος θάνατος». Κανένας να μην
φοβάται τον θάνατο, γιατί μας ελευθέρωσε από το φόβο του βιολογικού θανάτου ο
θάνατος του Σωτηρος. Ο θάνατος απέθανε. Δεν υπάρχει θάνατος, υπάρχει ζωή
αιώνιος, υπάρχει Χριστός που είναι η Βασιλεία του Θεού στους αιώνες των αιώνων.
Με
αυτή την πίστη θα πορευθούμε μέσα σ’ αυτή την δυσκολία που έχουμε μπροστά μας.
Χωρίς πανικούς, χωρίς φοβίες, χωρίς ανθρώπινους λογισμούς, θα βαδίσουμε
επικαλούμενοι την αγάπη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Ξέρουμε
ότι η ζωή μας σ’ αυτόν τον κόσμο έχει ημερομηνία λήξεως, αλλά ξέρουμε ότι είναι
και ένα πέρασμα από τα μάταια πράγματα στα αιώνια, στην αιώνια Βασιλεία του
Θεού. Εξάλλου αυτές οι κρίσεις, κρίνουν την πίστη μας, κρίνουν τη ζωή μας,
κρίνουν τους λογισμούς μας, κρίνουν την ποιότητα σχέσης μας με τον Θεό Πατέρα
μας. Κρίνουν τη ζωή μας και τη δύναμή μας και τον χρόνο μας σε έργα μετανοίας,
σε έργα προσευχής και λατρείας του Θεού.
Η
εκκλησία θα παραμείνει προσευχομένη και λατρεύουσα τον ζώντα Θεό, χωρίς να
υπολογίσει οποιαδήποτε ανθρώπινη παρόρμιση ή ανθρώπινη ιδιοτέλεια.
Με
αυτόν τον λόγο θα μας δώσει την ελπίδα ότι ο Θεός είναι πάνω απ’ όλα. Όχι για
να περιφρονήσουμε τα ανθρώπινα δεδομένα, αλλά για να νικήσουμε τον φόβο, τον
φόβο του θανάτου, που έξω βάλλει την αγάπη και η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον
φόβο. Ο αγαπών τον Θεό δεν φοβάται τίποτε. Δεν τον σκιάζει καμιά δυσκολία του
κόσμου τούτου, γιατί η αγάπη του Θεού νικά τον φόβο και μας δίνει την αίσθηση
της αιώνιας ζωής.
Στην
Ιερά Μητρόπολή μας , στον μητροπολιτικό Ναό και σε άλλους Ιερούς Ναούς που θα
διευθετήσει η Ιερά Μητρόπολις, κάθε Πέμπτη απόγευμα πριν ή μετά το Μεγάλο
Απόδειπνο, ανάλογα με το πρόγραμμα, θα τελείται το μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου
«εἰς ἴασιν ψυχῆς καί σώματος». Θα μας προσφέρει η Εκκλησία φάρμακο ζωής αιωνίου
που θα θεραπεύει και την ψυχή μας και το σώμα μας. Μαζί με τα βιολογικά και
χημικά και ανθρώπινα φάρμακα, η Εκκλησία θα μας προσφέρει το αγιώτατο μυστήριο
του ευχελαίου για να μας δώσει δύναμη ψυχής και σώματος να διέλθουμε εν ειρήνη
Θεού ο,τιδήποτε έρθει μπροστά μας και η ζωή και ο θάνατος. Και τα δύο είναι
ενώπιόν μας και εμείς με την πίστη του Θεού και με την παρουσία του Χριστού
στην καρδιά μας θα αξιοποιήσουμε την παρούσα ζωή εις κέρδος και ωφέλεια ψυχική,
αλλά και τον θάνατο εις ζωήν αιώνιον. «Τεθανάτωται ὁ θάνατος θανάτῳ τοῦ Χριστοῦ»,
όπως λένε οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας.
Ας
έχουμε ελπίδα στον Χριστό, ας επικαλούμαστε την Υπεραγία Θεοτόκο τη Μητέρα μας,
τους αγίους πατέρες μας και να βαδίσουμε τον δρόμο μας με πίστη και ειρήνη και
να δώσουμε και παρηγοριά στους αδερφούς μας. Σκεφτείτε πόση απελπισία, πόση
φοβία, πόση ανασφάλεια, πόση δειλία υπάρχει στις καρδιές των ανθρώπων που δεν
έχουν φως Θεού στη ζωή τους. Είναι πραγματικά τραγωδία η ζωή μας χωρίς τον Θεό.
Είναι τραγωδία η ζωή μας χωρίς την αγία μας Εκκλησία. Χωρίς Χριστό δεν μπορεί
να ζήσει ο άνθρωπος. Χωρίς το φως του Θεού το σκότος είναι αβάστακτο.
16 Μαρτίου 2020
