Πριν πολλά πολλά χρόνια , κατά την πρώτη μου αγωνιώδη επίσκεψη στη Σουρωτή (τόσα είχα ακούσει απ' τον πατέρα μου που γνώρισε τον Άγιο στην Παναγούδα, αλλά και τόσα είχα διαβάσει) , στην Ι.Μ. Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, συνέβη ένα θαυμαστό για εμένα γεγονός.
Μετά το προσκύνημα στο μνήμα του Αγίου Παϊσίου και στα
λείψανα του Αγίου Αρσενίου ξεκίνησα για την επιστροφή. Θυμήθηκα πως δεν πήρα
κάποια φωτογραφία πλαστικοποιημένη του Αγίου. Στενοχωρήθηκα για την
προχειρότητά μου που το ξέχασα. Στην κάθοδο και έξοδο απ' τη Μονή είδα δύο
κυρίες και σταμάτησα να τις πάρω. Με ρώτησαν που πήγαινα και τελικά τις
εξυπηρέτησα για Θεσσαλονίκη. Στη διαδρομή μία απ' τις δύο κυρίες μου έδωσε
ευλογία μια φωτογραφία πλαστικοποιημένη του Αγίου Παϊσίου. Έμεινα έκπληκτος απ'
το έλεος του Θεού και τις πρεσβείες του Αγίου. Από τότε συχνά πήγαινα στο μνήμα του Αγίου να του
μιλήσω και να τον παρακαλέσω.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Μικρά ή μεγάλα είναι θαύματα
και παραχωρήσεις του Θεού.
.....
"ὑμῶν δὲ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς πᾶσαι ἠριθμημέναι
εἰσί".
Να μιλάμε με τους αγίους όπως με τους δικούς μας
ανθρώπους. Ακούν και ενεργούν
Να έχουμε τις πρεσβείες του αγίου Παϊσίου.
Α.Δ.
Αδελφές , αδελφοί, χαίρετε εν Κυρίω!
Βιώνουμε μια άνευ προηγουμένου κατάλυση της
ελευθερίας. Οδεύουμε ολοταχώς προς την σωματική και πνευματική υποδούλωση της ανθρωπότητας.
Το Σώμα του Χριστού, η Εκκλησία βάλλεται.
Βάλλεται από σκοτεινές δυνάμεις, ξένα κέντρα
συμφερόντων που κινούν τα νήματα της ανθρωπότητας.
Κι έχουν εξουσία στις κυβερνήσεις αλλά και στις
απανταχού θρησκείες.
Τα παιδιά στερούνται χριστοφιλούς παιδείας. Εκπαιδεύονται
στην αμαρτία και στη διαφθορά.
Οι κίναιδοι
κυβερνούν και νομοθετούν.
Η ιεραρχία προσβάλλει την Παράδοση της Εκκλησίας και
το Ιερό Ευαγγέλιο.
Τα χρηστά ήθη αντικαθίστανται από άχρηστα πάθη.
Οι κοινωνίες εκφοβίζονται και περιορίζονται.
Και ο αντίδικος που "τρέχει" ασυγκράτητος,
δεν θα χορτάσει παρά μόνο με την απόλυτη και ξεκάθαρη συγκατάθεση του ανθρώπου
στις επιταγές του.
Τα όργανά του στην πατρίδα μας και αλλαχού,
ετοιμάζονται πιθανόν για το τελικό
κτύπημα.
Οι κυβερνήτες είναι εντεταλμένα όργανά του . Η
ιεραρχία συνηγορεί.
Ο Μέγας Αθανάσιος
είπε ότι «Ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς
ἀναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτοὺς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γὰρ ἄνευ
αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἢ μετ αὐτῶν ἐμβληθῆναι ὡς μετὰ Ἄννα
καὶ Καϊάφα εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός».
«Οἱ ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας» μετατράπηκαν σε κήρυκες
κακοδοξιών.
Εδώ και κάποιες δεκαετίες, πολλές προσπάθειες πλήρους
ψηφιοποίησης της ταυτότητας, αποτύγχαναν για διαφορετικούς λόγους κάθε φορά.
Τώρα πάλι είναι προ των πυλών. Οι επίσκοποι του
Κολυμπαρίου, του κλεισίματος των ναών και των εμβολίων θα συνυπογράψουν στην
νέα ταυτότητα.
Ήδη κάποιοι "λαγοί" επίσκοποι άρχισαν να
χρησιμοποιούν τη δοκιμασμένη ρητορική των εμβολίων.
Μην την ανεχτείτε. Μην υποχωρήσετε.
Η δαιμονική αυτή εξουσία και τα συμπαρομαρτούντα δεινά
της, παραχωρείται απ’ τον Θεό, ως αντίκτυπος της πτώσης και της αλλοτρίωσης της
ανθρωπότητας.
Ο λαός του Θεού είναι υπό διωγμό. Αμάρτησε και
πληρώνει. Δέχτηκε τη νομιμοποίηση της αμαρτίας και τη διαστρέβλωση του
Ευαγγελίου,
«ἀλλὰ
καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν,
ἀνάθεμα ἔστω».(Γαλ. 1, 8).
Έχουμε χρέος αντίδρασης. Με πολλά όπλα και διάφορες
προσπάθειες. Οφείλουμε να μην σκεφτόμαστε ορθολογιστικά φοβούμενοι ότι κανείς δεν θα ακούσει , κανείς δεν θα
προσέξει.
Ας κάνουμε το χρέος μας και ο Χριστός θα συμπληρώσει
τα ελλείποντα.
Μας λέει ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης
"...
Καθόσον είναι εντολή του Κυρίου να μη σιωπάμε όταν κινδυνεύει η πίστη.
Γιατί λέγει να μιλάς και να μη σωπαίνεις και «Εάν
υποχωρεί, δεν ευαρεστείται η ψυχή μου σ’ αυτόν» και «Εάν αυτοί σιωπήσουν, θα
φωνάξουν δυνατά οι πέτρες».
Ώστε, όταν πρόκειται για την πίστη, δεν μπορούμε να
πούμε. Εγώ ποιός είμαι; Είμαι ιερέας; Όχι. Άρχοντας; Ούτε. Στρατιώτης; Από πού;
Γεωργός; Ούτε και αυτό. Είμαι φτωχός, εξασφαλίζοντας μόνο την καθημερινή μου
τροφή. Δεν έχω λόγο, ούτε ενδιαφέρον για το θέμα αυτό.
Αλλοίμονο! Οι πέτρες θα κράξουν, και συ μένεις
σιωπηλός και αδιάφορος;
Η αναίσθητη φύση υπάκουσε στον Θεό, και συ μένεις
αδιάφορος;"
Εάν ο Κύριος παραχωρήσει τα χειρότερα, ας έχουμε κάνει
τουλάχιστον το χρέος μας. Μην Τον ακούσουμε να φωνάζει όπως τότε στους
Φαρισαίους
"ἐὰν
οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται".
Α. Δ.
