Γιάννης Φρύδας: ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 93 Κολοκύθια

 

Κολοκύθια

Να ζήσει όποιος μ’ έβρισε, να σκάσει όποιος μου το ’πε.

(παροιμία)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  93 

Αποφασίζομεν και τονίζομεν…

  Πολύ παιδεύτηκα, μέχρι να καταλήξω στον σημερινό τίτλο. Όμως, όπως βλέπετε, τόνος στον τίτλο δεν υπάρχει. Το αφήνω στη δική σας απόφαση. Εσείς θα επιλέξετε πού θα μπει και περί ορέξεως κολοκυθόπιτα… Μόνο μη μου κάνετε, δήθεν, τον αναποφάσιστο, όπως στις εκλογές που πέρασαν και μετά μπαίνατε στο παραβάν (σαν έτοιμοι από καιρό) με το ψηφοδέλτιο στα δόντια. Ακόμη και λάθος να τονίσετε, δεν πειράζει… Σάμπως και που ψηφίσατε, σωστά ψηφίσατε;

  Προσωπικά, επηρεασμένος κι από το γενικότερο προεκλογικό κλίμα τον τελευταίο καιρό, είχα σοβαρότερα διλλήματα από την επιλογή του τόνου στον τίτλο. Δεν ήξερα τι να κάνω με το Καφενείο. Να το κάνω Καφενείο νικητών; Να το κάνω Καφενείο ηττημένων; Καφενείο ανοχής; Καφενείο ειδικού σκοπού; Καφενείο χωρίς καφέδες; Εδώ σε θέλω καφετζή, πάρε μια απόφαση σωστή!...

  Αυτά είναι τα ζόρια!... Τον τόνο όπου και να τον πας, δεν έχει μεγάλη σημασία. Ίδιο περίπου είναι το αποτέλεσμα, αφού εκ κολοκυθιάς παράγονται κολοκύθια κι απ’ αυτά ξαναφυτρώνουν κολοκυθιές, αν δεν κάνεις τα σπόρια τους πασατέμπο… Γι’ αυτό, λοιπόν, σας διαβεβαιώνω ότι δεν πρόκειται να παρεξηγηθώ, με οποιαδήποτε  επιλογή σας…

 

Κολοκυθιά…

─Έχω μια κολοκυθιά…

─ Ε, καλά, νια κουλουκ’θιά έχ’ς , δεν είσι κι βιομήχανους…

─ Έχω μια κολοκυθιά που κάνει δύο κολοκύθια.

─ Τι ήθιλις να κάνει αγγούρια ή καόνια; Οι κουλουκ’θιές κουλουκύθια κάνουν.

─ Έχω μια κολοκυθιά που κάνει πέντε κολοκύθια.

─ Απ’ αυτήνη να κρατή’εις σπόρου, για να φ’τέψουμι τ’ χρόν’…

─ Σταμάτα πια! Δεν παίζεται έτσι αυτό το παιχνίδι…

─ Παίζουμι τόσην ώρα ή κουβεντιάζουμι, καφετζή; Θέλου να ξέρου!...  

─ Κουβεντιάζουμε βέβαια, αλλά προσπαθώ να σου θυμίσω πρώτα το παιχνίδι της κολοκυθιάς, αφού πια, ακόμη κι όταν κουβεντιάζουμε, στην πραγματικότητα την κολοκυθιά παίζουμε… Κατάλαβες τώρα;

─ Όχι, αλλά θα που ναι, για να μ’ απαρατή’εις ήσυχου κι δε ματακραίνου…

 

    Εξήγηση

  Αν αναρωτιέστε κι εσείς, γιατί ο καφετζής έμπλεξε σήμερα με κολοκυθιές και κολοκύθια, νομίζω ότι ήρθε η ώρα της εξήγησης:

  Τον τελευταίο καιρό (ειδικά το δίμηνο Μάη – Ιουνίου με τις διπλές εκλογές), είχαμε μια ακόμη ευκαιρία να διαπιστώσουμε ότι εμείς οι Έλληνες δεν μπορούμε ποτέ να συνεννοηθούμε και να συμφωνήσουμε σε τίποτε. Ό,τι και να πει κάποιος, αμέσως έρχεται η αντίδραση και αμφισβήτηση: «και γιατί να είναι έτσι;», «αλλιώς, πρέπει να γίνει» και «γιατί να γίνει αλλιώς, αφού μπορεί να γίνει κι αλλιώτικα;». Άκρη δεν έχει

ο ουρανός άκρη δεν έχει και το αλλιώς… Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται έντονο στη διαπάλη μεταξύ των κομμάτων και κορυφώνεται σε κάθε προεκλογική περίοδο. Το κόμμα (το κάθε κόμμα) κατέχει το απόλυτο σωστό και αντιπαλεύει όλα τα άλλα κόμματα που έχουν το απόλυτο λάθος… Επομένως, δεν υπάρχει παιχνίδι που να αντιπροσωπεύει καλύτερα το διακομματικό παιχνίδι από το παιχνίδι της κολοκυθιάς.

  Αποτελέσματα: κολοκύθια νερόβραστα, κολοκύθια με τη ρίγανη, άντε για το χατίρι σας και κολοκύθια τούμπανα… 

 

─ Έχω μια κολοκυθιά η οποία δεν έκανε κανένα κολοκύθι, αλλά δεν πειράζει. Έκανα δήλωση στον ΕΛΓΑ και πήρα αποζημίωση ακαρπίας… (για δέκα κολοκύθια).

 

Προεκλογικά, εκλογικά και μετεκλογικά…

«Όλες μου οι εκλογές σ’ αδιέξοδο οδηγούν»… Σταμάτης Σπανουδάκης

  Είχαμε, λοιπόν, διπλές εκλογές. Βέβαια, οι δεύτερες ήταν σαν να βλέπεις ποδοσφαιρικό αγώνα σε μαγνητοσκόπηση, γνωρίζοντας ήδη τον νικητή και το σκορ.

Κακώς έγιναν οι δεύτερες. Με τα ποσοστά της πρώτης, αφού δεν έβγαινε κυβέρνηση με την απλή αναλογική (του Αλέξη), έπρεπε να εφαρμόσουν την ενισχυμένη (του Κυριάκου) και να ξεμπλέξουμε. Θα γλυτώναμε, τουλάχιστον, καμιά τρακοσαριά εκατομμύρια… Την κυβέρνηση δεν τη γλυτώναμε… 

  Καταθέτω, λοιπόν, εγκαίρως τον εκλογικό νόμο καφετζή, για να δει η χώρα προκοπή, διότι η χώρα λέγω, μόνο αν νομοθετήσουν καφετζήδες, καλατζήδες και κλαριντζήδες θα σωθεί… Ξεκινάμε με καθαρή απλή αναλογική και μετά τα αποτελέσματα τη μετατρέπουμε (αν χρειαστεί) σε ενισχυμένη, μέχρι να βγει βιώσιμη κυβέρνηση…  Διότι λέγω και ξαναλέγω:

  Απλή αναλογική χωρίς διάθεση συνεργασίας από κανέναν είναι απλώς: κολοκύθια.

 

  Το τι είδαμε και ακούσαμε προεκλογικά δεν περιγράφεται… Ο κυρίαρχος λαός έβλεπε να κυριαρχεί παντού το ψέμα (ή η απόκρυψη της αλήθειας), η υπερβολή του (δήθεν) πολιτικού λόγου σε ανύπαρκτο πολιτικό διάλογο και η διαρκής προσπάθεια παρουσίασης του μαύρου ως άσπρο, με κυρίαρχο στόχο να παρασύρουν και όχι να ενημερώσουν τον… κυρίαρχο λαό.

  Σε ένα απέραντο εκλογικό παζάρι, ξεδίπλωναν τα κόμματα και οι υποψήφιοι την πολιτική πραμάτεια τους και διαλαλούσαν το εμπόρευμά τους. Ωστόσο, μεγαλύτερη ήταν η έγνοια τους να δυσφημήσουν των αντιπάλων το εμπόρευμα… Θλιβερό ξεκατίνιασμα που μοιραία σε οδηγούσε στην ερώτηση: είναι δυνατόν απ’ αυτούς να βγει κάτι σωστό και καλό για την πατρίδα και τον λαό μας;

 

  Τη μεγαλύτερη σύγχυση την προξενούσαν τα οικονομικά τους προγράμματα. Σχέδιο «Δήμητρα» και νέο νόμισμα ο ένας, τοπικά νομίσματα ο άλλος, φορολογίες και φοροαπαλλαγές, αυξήσεις και επιδόματα και… «Τάξε, μανούλα μ’, τάματα σ’ όλα τα μοναστήρια» (εκτός από εκείνα που υποστηρίζουν τον Δημήτρη Νατσιό και τη Νίκη).

  Στην Αργιθέα ήδη έχουμε μεγάλες διαμάχες για τα τοπικά νομίσματα. Εμείς της Ανατολικής σκεφτήκαμε για τοπικό νόμισμα τα κεδρόσπορα, τα κουκουνάρια απ’ τα ελάτια, ακόμη και τις λαγοκακαράντζες, όμως οι αντιδραστικοί Κουμπουριανίτες θέλουν ντε και καλά τα βελάνια από πουρνάρια, αριές και δέντρα. Η διαβούλευση συνεχίζεται… Στον τομέα του Ανθηρού συμφώνησαν να έχουν τα φασόλια για νομίσματα. Ξεκινούν από τα ευτελή γυφτοφάσουλα μέχρι τους γίγαντες, οι οποίοι έχουν την ανώτατη αξία. Πιθανόν να εντάξουν στο σύστημα και το καλαμπόκι ή τα ρεβίθια. Στα χωριά του Αχελώου έχουμε άλλη κατάσταση. Εδώ οι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη χρημάτων.  Ό,τι  και  όσα χρειάζονται  θα τους  τα φέρνει  η εταιρεία  που  θα κατασκευάσει το φράγμα. Μέχρι και πέτρες στην Αγια-Σωτήρα κουβάλησε τελευταία η σωτήρια του τόπου εταιρεία (για πρώτη φορά έχουμε και αντισταθμιστικές πέτρες) κι όταν υπάρχουν τέτοιες τάσεις υποτέλειας και ζητιανιάς, σωτηρία δεν υπάρχει, όσες Αγια-Σωτήρες να βοηθήσουν…    

 

    Προβλέψεις

  Πολύ ενδιαφέρον είχαν και οι προεκλογικές προβλέψεις. Με τον ίδιο σκοπό κι αυτές: να πείσουν τους ψηφοφόρους ότι το κόμμα πάει καλά (πάτε καλά, βρε, εσείς που νομίζετε ότι πάτε καλά;).

  Ο Αλέξης προέβλεψε την ήττα του Μητσοτάκη και των δημοσκοπήσεων. Τώρα, όλοι ξέρετε τι έγινε… το χειρότερο ήταν που έχασε ο Ολυμπιακός στον τελικό του μπάσκετ (αλλά με τις ευχές του γκαντέμη πρωθυπουργού κύπελλο δεν παίρνεις…).

  Ένας δημοσκόπος, για να δικαιολογήσει την αποτυχία πρόβλεψης του αποτελέσματος από τις εταιρείες δημοσκοπήσεων, υποστήριξε ότι έβλεπαν το αποτέλεσμα, αλλά δεν το ανακοίνωναν, επειδή θα δέχονταν επίθεση από τον Σύριζα...

Δηλαδή, ο κύριος επιστήμων παραδέχτηκε ότι τα κόμματα παρεμβαίνουν στα υπό ανακοίνωση ευρήματα. Άρα δεν υπάρχει επιστήμη αλλά στημένη δουλειά και η όποια δημοσκόπηση μπορεί να είναι σκέτη δημοσκοπιμότητα…

  Ο μόνος που έκανε σωστή πρόβλεψη ήταν ο Αντώναρος. Θα τρίβουμε τα μάτια μας, είχε πει ο Βαγγέλης και δικαιώθηκε… Κατακόκκινα απ’ το τρίψιμο τα κάναμε. Μας πήραν μετά και τα δάκρυα (άλλους από χαρά, άλλους από λύπη και άλλους από τα γέλια) και το κακό ολοκληρώθηκε…

 

  Τελικά, πάλι Μητσοτάκης… Φαίνεται ότι οι περισσότεροι που εμφανίζονταν ως εξαγριωμένο πλήθος, δεν ήθελαν να ξεμπλέξουν από το Μητσοτάκη ή ήθελαν να ξεμπλέξουν, αλλά δεν ήθελαν και να μπλέξουν με τον Αλέξη και το μη χείρον βέλτιστον κι εκ του προχείρου έμειναν στα ίδια, για να μην ξαναπάρουν χοίρον στο σακί...

  Έτσι, σκυλιά και καραβάνια προχωρούσαν ανακατωμένα από τον Μάιο ως τον Ιούνιο που ξανάγιναν εκλογές. Τώρα, τι θα άλλαζε στον έναν μήνα, ας το απαντήσουν οι πολιτικοί κι ας σταματήσουν επιτέλους να παίζουν με τον εκλογικό νόμο, προσπαθώντας ο καθένας να τον αλλάζει κατά το κομματικό του συμφέρον.

 

  Φταίμε κι εμείς. Είχαμε τριάντα έξι κόμματα και απλή αναλογική. Ξέραμε ότι θα γίνουν και δεύτερες εκλογές. Τι μας πείραζε να ψηφίσουμε διαφορετικά και να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση; Ακόμη και το κόμμα ΚΟΤΕΣ έπρεπε να το στείλουμε στη Βουλή. Απελπισμένοι από το ποσοστό τους (ξέμειναν από ψήφους και τσιγάρα), στις δεύτερες δήλωσαν ότι οι ΚΟΤΕΣ θα πάνε στο κοτέτσι του Κουτσούμπα (τους τράβηξε η Κανέλλη με το φουγάρο της).

  Όταν με την απλή (κι αμόλυβδη) αναλογική μπήκαν πέντε ομάδες στη Βουλή και με την ενισχυμένη μπήκαν οχτώ, κάτι είναι περίεργο, ενδεχομένως και στραβό. Επόμενο ήταν να προκύψει και η διπλή αντίδραση:

  Θεέ μου, τι λαός ψηφίζει, είπαν οι πολιτικοί (ακόμη και οι άθεοι).

  Θεέ μου, τι βγάλαμε πάλι να μας κυβερνήσουν, είπε ο λαός…

 

    Λωτοφάγισσες και Λωτοφάγοι

  Φαγωθήκατε πάλι να ξαναψηφίσετε τον Μητσοτάκη. Να δω τώρα τι θα φάτε κι αν τα Λωτοφαγάκια σας θα έχουν τα φαγάκια τους. Ας ψηφίζατε Αλέξη, να σκίζει την πείνα με έναν νόμο κι ένα άρθρο. Ξεχάστε τα λουκούλλεια γεύματα! Βολευτείτε πια με τα κούλεια επιδόματα και τα μάρκετ πας…

  Σε σας  που στενοχωρήσατε τόσο  τον Νίκο Ξυδάκη, σας αξίζουν τα χειρότερα... Ο

έρμος Ξυδάκης είχε αντάρα στο μυαλό του και νόμιζε ότι έχουν οι άλλοι ομίχλη στο δικό τους. Ξίδι στον Ξυδάκη και παρακαλώ να μην ξαναψηφίσετε, όταν υπάρχει αυξημένη υγρασία!... 

 

  Μετεκλογικά, δεν μπορώ να ξέρω πώς θα πάνε τα πράγματα. Θα αποτολμήσω, όμως, μια (κατά Αντώναρον) πρόβλεψη: Θα τρίβετε τα μάτια σας…

  Παρ’ όλα αυτά, μην απελπίζεστε! Υπομονή! Τετραετία είναι, θα περάσει… Έτσι, για ενισχυτικό της υπομονής σας θα συμπληρώσω και τούτο, όπως το θυμάμαι: Κάποιοι χριστιανοί παρακάλεσαν έναν άγιο να προσευχηθεί, για να τους στείλει ο Θεός καλούς άρχοντες. Η απάντηση του Θεού ήρθε και έλεγε: «Σας έστειλα αυτούς, διότι δεν είχα χειρότερους να σας προσφέρω».

 

Καλή μας όρεξη!...

  Ξέρω ότι σας τάραξα στα κολοκύθια σήμερα. Όμως, μη βιάζεστε να τα απορρίψετε! Όσο και να τα βαρεθήκατε, όσο και να τα θεωρείτε ταπεινό φαγητό, σας βεβαιώνω πως θα σας φανούν νοστιμότερα κι από μπριζολάκια, όταν διαβάσετε παρακάτω αυτά που μας ετοιμάζουν και μας… «μαγειρεύουν».

  Εδώ και μήνες κυκλοφορούν κάτι φήμες (δυστυχώς, δεν είναι μόνο φήμες) αλλά και πληροφορίες για αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης να προωθήσουν με διάφορους τρόπους την εντομοφαγία… Αυτή τη φορά η διαστροφή τους στοχεύει στη διατροφή μας.

  Θα εγκρίνονται, λέει, τρόφιμα από ακρίδες, κατσαρίδες, γρύλους, αλευροσκουλήκια και άλλα έντομα. Ωστόσο, η μεγαλοψυχία τους προβλέπει πως οι καταναλωτές θα αποφασίζουν αν θέλουν να τρώνε ή να μην τρώνε έντομα.

  Μάλλον μας έχουν καταλάβει ότι… χάφτουμε μύγες σε αυτά που κατά καιρούς επιχειρούν  και σκέφτονται ότι δε θα είναι δύσκολο να μας ταΐσουν κάθε λογής ζούμπελο και μπουρμπουτσέλι. Μόνο κωλοφωτιές δε θα επιτρέπεται να τρώμε, γιατί αυτές τις προορίζουν για τον εξωτερικό φωτισμό, όταν η ρήτρα αναπροσαρμογής της ΔΕΗ δε θα προσαρμόζεται πια με κανένα λαϊκό πορτοφόλι και οι λογαριασμοί ρεύματος θα μένουν απλήρωτοι…

  Αντί να τρώμε με χρυσά κουτάλια, που άφηναν να εννοηθεί παλιά οι υπέρμαχοι της ενωμένης Ευρώπης, θα κυνηγάμε με τις μυγοσκοτώστρες ακρίδες, τριζόνια και… ψύλλους στ’ άχυρα. Τέρμα τα κουνουπίδια! Στο εξής θα βράζουμε και κουνούπια, να τα εκδικηθούμε κιόλας, επειδή μας τσιμπάνε... Έχω και τσελεμεντέ με αρκετές συνταγές εντομομαγειρέματος, όμως θα αποφύγω να γράψω κάποια… Από αηδία…

  Τι γνώμη έχετε τώρα για τα κολοκυθάκια;

 

Κρύψτε τα γιδοπρόβατα!

  Την ώρα που μεθοδεύουν να τρώμε ζωύφια, αρχίζουν να βάζουν και απαγορεύσεις στα οικόσιτα ζώα με απίθανες δικαιολογίες. Με πρόσχημα ασθένειες ανθρώπων και πτηνών θα κάνουν επίθεση και στα κοτέτσια. «Θα βάλουν φόρο στις κότες και στα παράθυρα» είπε ο Πατροκοσμάς δυόμισι αιώνες πριν… Ήδη ο περιορισμός ξεκίνησε από την Περιφέρεια Κρήτης. Για να μην υποβαθμίζεται τουριστικά ο τόπος, λένε οι σοφές κεφαλές του τόπου… Επιτρέπονται μόνο πέντε κότες, δύο αιγοπρόβατα (τα αρνοκάτσικά τους μέχρι τεσσάρων μηνών και μετά στο… ψυγείο), δύο κουνέλια (υποθέτω του ίδιου φύλου, για να μη γεννοβολάνε οι κουνέλες) και ένα γουρούνι (μέχρι να το κάνουν τσιγαρίδες). Επιτρέπεται, επίσης, απεριόριστος αριθμός Μινώταυρων!...  Καλά, αυτοί οι αρμόδιοι τρελές αγελάδες έφαγαν ή μας περνούν για μοσχάρια;

  Ουδεμία αντίδραση ζωόφιλων έπεσε στην αντίληψή μου γι’ αυτό το θέμα… Λογικό

το βρίσκω, αφού δεν τους πειράζει τα σκυλιά, τις γάτες και τα χρυσόψαρα. Αντιθέτως, στη Σαντορίνη ξεσηκώθηκαν, γιατί κάποια μουλάρια κουβαλούσαν (υπό τον ήλιον) τσιμεντόλιθα. Κουβέντα συμπάθειας για τον άνθρωπο, τον μεροκαματιάρη που συνόδευε τα μουλάρια (υπό τον ήλιον κι αυτός). Γιατί, βρε ζώα, που θα ’λεγε κι ο Βασίλης Λεβέντης, δεν πηγαίνατε εσείς να κουβαλήσετε τα υλικά και ν’ απαλλάξετε τα προσφιλή σας ζώα; Γιατί, ορέ γομάρια, νομίζετε ότι εσείς τα αγαπάτε περισσότερο απ’ τον αγωγιάτη που τα έχει και ζει την οικογένειά του μ’ αυτά και τη δύσκολη δουλειά του;

  Αλλά το είπαμε: Όσο αυξάνεται η ζωοφιλία, τόσο μεγαλώνει η ανθρωποφαγία…

 

Ανθρωποφαγία…

  Περάσαμε λοιπόν, από την εντομοφαγία στην ανθρωποφαγία. Εδώ να δείτε τρόπους μαγειρικής και συνταγές, εδώ να… θαυμάσετε πώς το τελειότερο ον του πλανήτη είναι ταυτόχρονα και το αγριότερο θηρίο. Η ανθρωποφαγία εκδηλώνεται με διάφορες μορφές. Τι να πρωτοπεριγράψεις! Κάθε μέρα και προς το χειρότερο… Είναι γνωστά, δε θα επιμείνω…

  Θα επιμείνω, όμως, στο ότι πολλά απ’ αυτά που συμβαίνουν, προετοιμάζονται μέσα στην κοινωνία, η οποία έπαψε πια να είναι ζώσα κοινωνία, που με τη δυναμική της κανοναρχούσε τις ατομικές συμπεριφορές, άμβλυνε διαφορές, επιχειρούσε να διορθώσει ό,τι στράβωνε, γινόταν η γέφυρα για την αποκατάσταση των ανθρώπινων σχέσεων που είχαν διαταραχτεί… Είχε, βέβαια, και τις διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις, οι οποίες αποτελούσαν εργαλείο και ευκαιρίες για να το πετυχαίνει.

  Πάντα δημιουργούνταν παρεξηγήσεις και οι άνθρωποι ψυχραίνονταν μεταξύ τους. Ωστόσο, βρίσκονταν οι τρόποι να τις επιλύσουν. Σήμερα, κανείς δεν παίρνει την πρωτοβουλία μεσολάβησης. Το πιθανότερο είναι η αδιάφορη στάση και πολλές φορές 

εμφανής η προσπάθεια να συντηρηθούν αυτές οι διαφορές, ακόμη και να ενισχυθούν.

  «Δε στενάζω που οι πληγές μου ήταν μυριάδες, μόνο στενάζω που ήταν τόσο μικρές, που ήταν βελονιές. Ο άπρεπος λόγος, το πλάγιο χτύπημα, το βαμμένο χαμόγελο, το μίσος που έτρεμε πριν χτυπήσει, η δειλία που δεν τόλμησε να κοιτάξει πίσω για να ιδεί αν εκέντησε, αυτές ήταν οι πληγές μου. Πέθανα, χωρίς να με χτυπήσει ένα σπαθί. Τελείωσα λίγο λίγο, από κεντρί. Κι όμως, με χτυπούσε το γένος των ανθρώπων, αυτό που δημιούργησε τον πόλεμο και την ιστορία» αναφέρει στη συλλογή του «Πεζοί Ρυθμοί» ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου.

  Ποια υπηρεσία νομίζετε ότι σας προσφέρει εκείνος (ο πρόθυμος) που έρχεται να σας πληροφορήσει γι’ αυτά που λένε οι άλλοι για εσάς; Να είστε σίγουροι πως τα ίδια λένε και για εσάς στους άλλους, ακόμη και κατασκευασμένα μυθεύματα επιστρατεύουν. Είναι ή δεν είναι ανθρωποφαγία; Γι’ αυτό να μην τις καταδέχεστε ποτέ αυτές τις εκδουλεύσεις τους και να θυμάστε σε παρόμοιες περιπτώσεις την παροιμία στην αρχή του Καφενείου.

  Να θυμάστε, επίσης, ότι τα μικρά  ετοιμάζουν και τα μεγάλα…

 

Αργοπορημένο Καφενείο

  Σχεδόν τρεις μήνες έχω να σας απασχολήσω με τα γραπτά μου. Απορώ πώς αντέξατε αυτή την έλλειψη!... Δεν ήθελα στην περίοδο των διπλών εκλογών να σας επηρεάσω στην απόφασή σας, ώστε γι’ αυτό που ψηφίσατε να μην έχετε δικαιολογία να  λέτε ότι σας παραπλάνησε ο καφετζής. Άλλωστε, υπάρχουν τόσα παιδιά σαΐνια που το προσπαθούσαν επιστημονικά και επαγγελματικά. Τουλάχιστον, σ’ αυτή την περίοδο της περισυλλογής και των διλλημάτων που σας περιέγραψα, ύστερα από βασανιστική σκέψη κατέληξα: Το Καφενείο θα το κάνω τελικά καφενείο ηττημένων,

αφού στην πραγματικότητα και η συντριπτική πλειοψηφία των νικητών ηττημένοι είναι. Οι ελάχιστοι πραγματικοί νικητές ας κάνουν τα κουμάντα τους, υπάρχουν και γι’ αυτούς άλλα καφενεία…   

 

Ψηλά βουνά

  Τ’ Αϊ-Λιος σήμερα. Γιορτάζει ο άγιος των βουνών. Δύσκολα θα βρεις ορεινό χωριό που να μην έχει το εκκλησάκι του αφιερωμένο στον προφήτη Ηλία. Ερημοκκλήσια σε κορφές και διάσελα ανοίγουν για τη μοναδική συνήθως ετήσια θεία λειτουργία.

  Όσοι ανηφορίζουν, για να τιμήσουν τον άγιο, απολαμβάνουν εικόνες που παραπέμπουν σε παπαδιαμαντικές περιγραφές. Βρίσκουν τη δροσιά και τη γαλήνη του ορεινού τοπίου, τις κρυμμένες ομορφιές της φύσης… Πολλά και τα πανηγύρια στα χωριά μας, τα οποία ξαναζωντανεύουν για λίγο τον ερημωμένο τόπο.

  Καλοκαίρι είναι και εν μέσω καύσωνα θέλω να σας στείλω λίγη βουνίσια δροσιά, έστω και μέσα από τις παρακάτω φωτογραφίες. Όσοι μπορούν ν’ ανέβουν ας μη χάνουν την ευκαιρία να αποδράσουν για λίγο από την τρέλα της καθημερινότητας. Και μην ξεχνάτε ότι: η τρέλα δεν πάει στα βουνά.

 

 

 

Ω! καν εσείς, βουνά ψηλά, βουνά 

που μια φορά τον ήλιο επρωτοείδα
κάμετ’ εσείς, να μη σας λησμονά 

ποτέ η ψυχή μου, ω πρώτη μου πατρίδα!

                         Κωστής Παλαμάς

 

 

 

 

Ελληνικά Αργιθέας:

 

Οι

φωτογραφίες

είναι

της

Αφροδίτης Πασαλή

 

20/7/2023